Nummer 85. Donderdag 28 October 1897. 20e Jaargang.
Abonné's! Leest dit s.v.p,
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TIELEN,
De Oranjestam
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
De Wraak eener Vrouw
UITGEVER:
Waalwijk.
V
De Echo van het Zuiden,
U «al«(jlistie en Langstraatscbe Courant.
Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per 3 maanden f 1,
Franco per post door het geheele rijk f 1,25.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever
Advebtentiën 1 7 regels f0,60; daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing
opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau vaa
Adolf Steinek, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Uitsluitend voor de Abonné's op dit blad
of zij, die zich daarop abonnee ren, heeft de
uitgever tot 31 October verkrijgbaar ge
steld, tegen den geringen prijs van slechts
30 Cents afgehaaldhet werk van den
beroemden volksschrijver H. J. VAN LUM
MEL,
voorzien van vier platen, met geïllustreer-
den omslag, voorstellende een Oranjeboom
waaraan de wapenschilden van Nassau, Cha
lons, Baux en Oranje hangen, benevens een
gezicht op de plaatsen Oranje en Dillenburg.
Dit werk, circa 170 bh, wordt fr. per post
verzonden a 371/3 ct. tegen toezending van
postwissel of afgehaald aan ons Bureau voor
slechts 30 cent.
DE UITGEVER.
Met volle kracht vooruitschijnt nu het
parool te zijn in het Oosten van ons wereld
deel.: van de 18 artikelen, welke het ont
werp verdrag uitmaken en welke gebaseerd
zijn op het voorloopig vredesverdrag tusschen
Turkije en Griekenland, zijn er door weder-
zijdsche gevolmachtigden reeds acht goedge
keurd en wel is men 't nog niet eens over
het in artikel 3 van het voorloopig tractaat
vervatte (dit betreft de inmenging der consuls),
wel heeft men nog geen accoord getroffen
ten aanzien van de schadeloosstelling, door
Griekenland te betalen wegens door zijn
troepen aan particuliere eigendommen toe
gebrachte schade (de Turksche gevolmach
tigden eischen 10 millioen francs) doch deze
verschillen beletten niet, dat menscheD, die 't
weten kunnen, de onderteekening van het
definitieve tractaat verwachten in deze week
nog.
li lil
OF
Herinneringen van een Politie-Commissaris.
21
De liefde van Raymond voor Irene; zijn duel
met Spavento, bet nachtelijk bezoek van Ludovi-
cu8 Malon aan het huis van de Nubische, dit alles
behoorde tot een orde van onvoorziene zaken, die
de plannen, welke hij gevormd had, bedreigden.
Intu9schen was Gérome op weg gegaan naar
het huis van de Nubische. Onderweg gebruikte
hij in een wijnhuis eenige hartsversterkingen, too r
het geval hem dien nacht eenig ongeval mocht
overkomen.
Tegen elf uur kwam hij aan den tuin; het was
hier zeer eenzaam. Gérome begreep, dat hij om
in den tuin te komen over den muur zou moe
ten klimmen. Hij bedacht zich dan ook niet lang
en was binnen eenige minuten in den tuin. Nu
ging hij naar de deur zoeken, die hij voor den
hertog zou moeten openen. Het trof goed. Het
slot was zeer slecht; met behulp van eenen grooten
steen kostte het hem niet veel moeite het te ver
brijzelen.
Zie zoozeide hij, dat is in orde; nu
kan mijnheer de hertog komen als hij wil..
Maar op hetzelfde oogenblik, dat hij deze
woorden uitte, voelde hij een hand op zijn schou
der en vijf krachtige vingers omknelden zijn hals.
De ellendeling dreigde te stikken.
La Roussel stamelde hij met een half ge
smoorde stem. En hij sloeg een smeekenden blik
op degene, die hem zoo ruw had aangevat.
XI-
HET VERLATEN HUIS.
Indien gij eeu woord spreekt, dood ik u,
kjönk een stem aan zijn oor.
Maar gij wurgt mij, wilde de ongelukkige
deo schooier tegemoet voeren.
Zwijg en loop door.
Waar brengt gij mij?
Men meent, dat de geschilpunten, rakende
de handelsovereenkomsten, de uitlevering eri
de consulaire aangelegenheden, het onder
werp zullen vormen van speciale onderhan
delingen, doch dat zij de onderteekening van
het vredestractaat niet zullen belemmeren of
vertragen.
En een gouverneur van,Kreta is ook reeds
gevonden, 't Is kolonel Schafer, voorgesteld
door Frankrijk, aangenomen door de mogend
heden en nu voorgesteld aan de Porte. Zijn
taak zou zijn de vorming van een militaire
macht, het aangaan van een leening en de
samenroeping der Nationale vergadering.
Kolonel Karl Sshafer is geboren in 1856 in
Luxemburg, trad, na het gymnasium te heb
ben afgeloopen, op ruim twintigjarigen leeftijd
in Engelschen dienst en maakte als zoodanig
deel uit van de missie Baker-Pacha, die rapport
uitbracht over de hervormingen in Armenië
en andere provincies van Klein Aziëwas
daarop leider der anti-slavernij beweging in
dienst van Egypte en tevens lid van den
generalen staf tijdens den Soedan oorlog en
van den generalen staf van lord Wolseley
bij de expeditie ter bevrijding van Gordon.
Na de onderdrukking van den slavenhandel in
Egypte werd Schafer gepensionneerd en
vestigde hij zich (hij is gehuwd met een Ar
menische uit Konstantinopelin Luxemburg.
Reeds in 't begin der vorige week waren
de mogendheden Duitschland, Rusland,
Frankrijk, Italic en Oostenrijk 't eens over
de wenschelijkheid kolonel Schafer benoemd
te zien tot gouverneur van Kreta Engelaud
alleen draalde nog, doch is sinds onvoor
waardelijk toegetreden tot de voorstellen der
meerderheid.
Daar nu de Porte in haar jongste nota ter
aansporing der mogendheden inzake Kreta
harerzijds toegevendheid en welwillendheid
heeft toegezegd, heeft men de beste ver
wachtingen admiraal Canevaro meent dat
het Kreta vraagstuk binnen een maand kan
opgelost zijn en hij heeft den leden der na
tionale vergadering van Kreta eensgezindheid
en gematigdheid aanbevolen.
Dat zult gij dadelijk vernemen.
Gérome bood niet den minsten tegenstand meer
Hij begreep dat hij in goede handen was, boven
dien zag hij een pistool glinsteren, waarvan de
loop op zijn borst gericht waser schoot dus
niers over dan zich te onderwerpen.
Terwijl hij werd medegevoerd, hoorde hij het
twaalf uur slaan. Onwillekeurig bleef hij staan
en luisterde. Bijna tegelijkertijd weerklonken er
klappen in de hand.
Het was de hertog, die het afgesproken tecken
gaf. Palmares wachtte eenige oogenblikkentot
Gérome de deur voor hem opende.
Maar toen hij niets hoorde, werd hij ongeduldig
en ging zelf de deur opzoeken; toen hij bemerkte,
dat zij slecht gesloten was, drukte hij er tegen
en zij viel open.
Ofschoon hij er zich wel een weinig over ver
wonderde, dat hij den bedelaar niet zag ging hij
den tuin in. De maan verlichtte de paden juist
genoeg om den weg te kunnen vinden.
Hij verbaasde er zich wel over, dat hij, na nog
twee of drie maal het teeken gegeven te hebben
niets van Gérome bemerkte, maar daar hij hem
niet noodig had, ging hij door.
Hij bereikte weldra het huis, Gérome had zich
op dat punt niet «ergist. Het huis zag er geheel
uit ais een verlaten woning. Vensters en deuren
waren zorgvuldig gesloten en niets verraadde de
aanwezigheid van eenig levend wezen.
De hertog wenschte er zich zei ven geluk mede,
hij gaf er de voorkeur aan het huis op zijn gemak
te onderzoeken zonder vrees verrast te worden.
Na een dievenlantaarn te hebben aangestoken
die hij uit voorzorg had medegenomen, kwam
hij aan de trapdie naar de eerste verdieping
geleidde. Toen hij daar op de voorkamer allerlei
teekenen van een overhaast vertrek waarnam
mompelde hij: Die Nubische met haar inten
dant schijnen niets dan een paar avonturiers ge
weest te zijnl De hertog glimlachte en zette zijn
onderzoekingstocht voort. Van de voorkamer
kwam hij iu de eetzaal, van de eetzaal in het
salon en van het salon in de slaapkamer. Om
de pracht welke hier ten toon gespreid werd beter
te kunnen zien, stak hij licht aan.
Welk een kenner op liet gebied van weeldeen
kunst dc hertog ook mocht zijn, toch schonk hij
weinig aandacht aan al deze opgezamelde rijk
dommen, maar wendde zich met overhaaste schte-
De Grieksche regeering werkt een plan voor
de controlecommissie uit. In officieele krin
gen gelooft men niet dat het ontwerp, door
de Norddeutsche gepubliceerd, in het defini
tieve vredestractaat zal opgenomen worden.
De Ephymerus rekent uit dat de belooning
vau de leden der contróle commissie, zooals
de Norddeutsche dat wil, Griekenland jaar
lijks op 12 millioen francs zou komen te staan.
Over het antwoord der regeering van Spanje
op de nota van generaal Woodford, den ge
zant der Vereenigde Staten, raakt men niet
uitgepraat.
Het antwoord is verdeeld in drie hoofd
punten de terugroeping van generaal Weijler
om zuiver politieke redenende autonomie
op Cuba en de houding van de Unie ten
aanzien van de vrijbuitersexpedities. Volgens
den correspondent van de Frankf. Zgt. te
New-York zou Sagasta in zijn antwoord op de
generaal Woodford-nota herhalen: dat Spanje
in het vertrek van de vrijbuiters uit de Ame-
rikaansche havens een schending van het
volkenrecht ziet. HetSenaatsdepartement"
te Washington moet daartegenover hebben
verklaard, dat in dit geval de republiek niet
anders kan antwoorden dan dat het afbreken
der diplomatieke betrekkingen casu quo waar
schijnlijk is.
In elk geval handhaaft Spanje zijn souve-
reine rechten op Cuba en ontzegt het Amerika
het recht van inmenging in de wijze waarop
Spanje zijn rechten als souvereine macht
uitoefent.
El Liberal acht het mogelijk, dat een
scheuring het gevolg zal zijn van de gedach-
tenwisseling, die tusschen de beide kabinetten
is begonnen.
El Tiempo deelt, onder voorbehoud, mede
dat het antwoord op de nota van generaal
Woodford ook zal bevatten de verklaring, dat
indien de Vereenigde Staten niet weten te
beletten het vertrekken van flibustiersexpedi-
ties naar Cuba, Spanje het recht van onder
zoek zal herstellen voor schepen, die op de
Cubaansche kust aukeren.
den naar een bidbankje, waarboven een schilderij
hing, dat met een doek van zwart krip bedekt
was.
Bij deze ontdekking helderde zijn gelaat op
een zucht van zelfvoldoening ontsnapte aan zijne
borst.
Ziedaar het geheim; dat men voor ons ver
borgen heeft gehouden en dat nu aan rarj geopen
baard zal worden, mompelde hij.
Aldus sprekende, deed hij nog eenige stappen
naar het bidbankje en strekte de hand naar het
schilderij uit....
Maar op dat oogenblik keerde hij zich om en
luisterde.
Was het verbeelding, bedroog hij zich niet?
Hij meende in de aangrenzende kamer het
geluid eener stem gehoord te hebben.
Hij liep naar de deur; maar deze was gesloten
en het gelukte hem niet ze te openen. Daarop
ging hij weder terug. Eu opnieuw luisterde hij
met ingehouden adem en gesloten oogen.
Na eenige oogenblikken barstte hij in een luid
gelach uit..,
Wel wel, wordt ik nu zelf ook gek! riep hij
uit, kom geen belachelijke zwakheden, vooruit...
Voor de tweede maal liep hij naar het bid
bankje maar op het oogenblikdat hij met
koortsachtige haast dien sluier er af wilde rukken,
trok hij zijn hand terug en keek verward om
zich heen.
In de aangrenzende kamer weerklonken harp-
tonen en een heerlijke vrouwenstem deed zich
eensklaps te midden van de nachtelijke stilte
hooren. Het was een wonderlijk lieddat zij
zong, hetwelk gij op geen enkele piano zult
hooren. Het had wel iets van een Alpenzang
weemoedig en zacht, waarmede men de kinderen
in slaap zingt en die de grijsaards doet weenen.
Bij de eerste klanken was de hertog opgestaan,
bleek en aarzelendverward, ten prooi aan een
vreeselijken ang9t, terwijl hij de ijskoude handen
tegen de slapen drukte.
Odat lied dat lied stamelde hij buiten
zich zei ven.
Eindelijk hield de stem op; de hertog bleef
onbewegelijk, hij luisterde nog steeds met zwoe
gende borst, starend oog en de gebalde vuisten
tegen het voorhoofd gedrukt.
Eensklaps richtte hij zich in zijne geheele leDgte
op. Tegelijkertijd stormde hij niet opgeheven
Uit Washington wordt bericht, dat de re
geering der Unie Spanje te verstaan zal geven,
dat er geen enkele reden is om zich te be
klagen over de nakoming der neutraliteits-
wetten door de Vereenigde Staten.
In de instructies, die de regeering van
Spanje aan maarschalk Blanco gezonden heeft,
geeft zij hem den raad om het lot zijner
troepen te verbeteren, evenals dat der kolo
nisten, die zichzelf en hunne eigendommen
moeten verdedigen, ingeval van nood met
behulp der troepen. Zij draagt hem op, voor
de geheele wijziging van het stelsel op Cuba,
de medewerking van alle partijen in te
roepen de inrichting van den Nieuwen stand
van zaken moet worden toevertrouwd aan
hen, die medehielpen aan de verdediging van
de rechten van Spanje. De regeering zal niet
langer van Madrid uit de ambtenaren benoe
men en zal van hen een ernstige administra
tieve moraliteit vorderen. Wat de pers betreft,
geeft de regeering maarschalk Blanco den
raad, energiek op te treden zonder wille
keur.
In den ministerraad van Zaterdag is door
de ministers met leedwezen gesproken over
het feit, dat Spaansche bladen geloof hebben
gehecht aan de omtrent Weyler's ongehoor
zaamheid verspreide geruchten.
De Spaansche regeering heeft nu de zeker
heid dat de meeste Europeesche mogendheden
een slag om den arm willen houden dat zij
ondanks haar sympathieën voor Spanje, haar
eigen relatien met de Vereenigde Staten niet
willen benadeelen.
De correspondent van de Daily Telegraph
te St. Petersbnrg meldt, dat in het onderhoud
te Wiesbaden tusschen den czaar en keizer
Wilhelm de quaestie van een gemeenschap
pelijk optreden tot regeling van het Egyptische
vraagstuk besproken is.
In de Fransche Kamer heeft de socialist
Gérault-Richard tot de regeering een vraag
gericht over de stijgiDg der broodprijzen.
Gérault-Richard verklaarde, dat de verhooging
der broodprijzen voor werklieden en kleine
hand naar de geheimzinnige schilderij.
Ditmaal kon niets hem meer terughouden; met
een woedend gebaar scheurde hij den sluier in
vlarden en de schilderij vertoonde zich aan zijn
oog,
Het was een portret I
Onderaan, op de zwarte lijst, las men in gouden
letters den naam
MIKAËL.
De hertog ging ontsteld eenige passen achteruit.
Mikaël! zeiae hij huiverende.
En zijne blikken richtten zich naar de kamer,
van waar het gezang gekomen was.
Is het denkbaar, is het mogelijk I... stamelde
hij.
Op dat oogenblik werd de deur langzaam geo
pend en een vrouw vertoonde zich op den drempel.
De hertog gaf op dat gezicht een vreeselijken
gil....
Hermineriep hij uit, naderbij komende.
Maar bijna terzelfder tijd herstelde hij zich en
nam zijn gelaat weder die koude en ongevoelige
uitdrukking aan.
Jaik ben het Mikaëlantwoordde de
weduwe: en het verrast mij, nadat ik zoovele
smartvolle jaren ver van u heb doorgebracht, gij
mij op het eerste gezicht herkent...
Mikaël bewaarde het stilzwijgen en keerde zich
tea halve naar de deur, als dacht hij er over te
vertrekken.
Hermine zag dit en ging tusschen hem en de
deur staan.
Ach, vlucht niet Mikaël, smeekte zij, ga niet
heen alvorens mij te hebben aangehoord.
Moet gij mij spreken? Waartoe zou dat
dienen
Het is nu tien jaren geleden, ging zij voort,
dat ik u gezien heb en gij meendet, dat ik ge
storven wasniet waar
Inderdaad had men mij verteld, dat gij
tengevolge der smart over de scheiding bezweken
waart; maar ik zie tot mijne blijdschap dat daar
niets van waar is en ik voeg er bij, dat gedurende
die tien jaren, uwe schoonheid, die als altijd bij
niets te vergelijken is, zich nog heerlijker heeft
ontwikkeld.
Hermine glimlachte bitter.
Wordt vervolgd.