Nummer 92.
Zondag 25 November.
23e Jaargang
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Eerste blad.
T
ANTOON TIELEN,
Levensverzekering.
Uitgever:
Dit nummer bestaat uit
twee bladen.
Bekendmaking.
De Echo van het Zuiden
«ii Eiiinplraiitsrlir Courant,
wm
Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond.
A b o n n e in e n t s p r ij s per 8 maanden f 0.75.
.Franco per post door het geheele rijk f 0.90.
Brieveningebonden stukken gelden enz., franco te zenden aan den
Uitgever.
WAALWIJK.
Advertenties 1 7 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, groote
letters naar plaatsruimte. Advertentiën 8maal tér plaatsing opgegeven,
worden timaal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en
advertenties bij abonnement worden speciale, zeer voordeelige contracten
gesloten. Reclames 15 cent per regel.
Burgemeester en Wethouders vnn Waalwijk,
maken bekend, dat door J. li. van Dun, wonende
le Breda, vergunning is gevraagd tot verkoop
ran sterken drunk in liet klein in een huisstuaude
alhier in wijk B. nummer 156.
Waalwijk, 20 November 1900.
Burgemeester en Wethouders voorn.
De Burgemeester,
K. DE VAN DER SCllUEREN.
De Secretaris,
F. W. VAN HE MPT.
Zitting run den Militiernud.
Bargeracester en Wethouders der gemeente
Waalwijk.
Gelet op de wet op de Nationale Militie van
19 Augustus 1861, (Staatsblad No. 72) de wet van
4 April 1892 (Staatsblad No. 56) en op de aan
schrijving van den Heer Militie-Commissaris van
i'en 12 dezer, brengen ter kennis van de Lote-
lingen dezer gemeente van de lichting van 1901
dat de zitting van den Militieraad, voor deze
Kneente zal gehouden worden te Tilburg op
nderdag den 27 December aanstaande, des
roorraiddags ten 10 ure, op het Stadhuis aldaar
dat alsdan voor den militieraad moeten ver
schijnen de lotelingen, die vrijstelling verlangen
wegens ziekelijke gesteldheid of gebleken, of die
de gevorderde lengte missen.
Waalwijk, den 17 November 1900.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
K. DE VAN DER SCHUEREN.
De Secretaris,
F. W. VAN LIEMPT.
Inrichtingen welke gevuar, schilde of
hinder kunnen veroorzaken.
Burgemeester en Weihouders der gemeente
Waalwijk brengen ter openbare kennis, dat ter
(Jemeen te-Secretarie ter inzage liggen, de stukken
bedoeld bij art. 5 der hinderwet, betreffende het
voornemen tot het plaatsen en in werking bren
gen van een gasmotor van 41/» paardenkrachten
in de gemeente gasfabriek alhier, kadastraal be
kend sectie B no 1477.
Op Dinsdag, den 4en December 1900, des voor
middags te elf uren, zal op het gemeentehuis
gelegenheid bestaan om bezwaren hiertegen in
te brengen en deze mondeling en schriftelijk toe
te lichten.
Zij, die bezwaren hebben, ter zake vermeld,
kunnen gedurende drie dagen vóór het bovenge
melde tijdstip, op de Secretarie der Gemeente
kennis nemen van de ter deze ingekomen schrif
turen.
Waalwijk den 20 November 1900.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
K. DE VAN DER SCHUEREN.
De Secretaris,
F. W. VAN LIEMPT.
In ons 11e opstel spraken wij over de
afkoopwaarde eener polis, hierop neerko
mende, dat elke Maatschappij van Levens
verzekering zich verplicht otn nadat de
polis eenige jaren, meestal 3, bestaan heeft,
deze desverlangd terug te nemen tegen
teruggaaf van een gedeelte der betaalde
premiën. Er is meer betaald dan voor het
geloopen risico gevorderd werd en dat te
veel betaalde wordt gedeeltelijk gerestitueerd.
't Is intusschen duidelijk, dat eene polis
van Levensverzekering niet alleen waarde
vertegenwoordigt tegenover de verzekerende
Maatschappij maar dat zij ook eene vol
strekte waarde heeft.
Dit zagen wij reeds vroeger en begrijpt
zelfs de eenvoudigste man, die in geval
van nood in zijn polis begrafenisfonds nog
dikwijls een redmiddel waardeert.
Eene behoorlijk geëndosseerde polis maakt
den nieuwen bezitter tot eigenaar en dus
tot rechthebbende op de verzekerde som bij
overlijden.
Men gaat zelfs wel eens zoover, dat men
geld ter leen vraagt en daartegen ten
«aarborg biedt eene polis van Levensver
zekering, die nog gesloten moet worden.
Laat ons eens zien wat er in die richting
met een polis te doen is, dewijl in deze
beschouwing stellig eene bijdrage gelegen
is ter beoordeeling tier innerlijke waarde
eener polis en van wat als afkoopwaarde
gegeven wordt.
Nemen wij daartoe het geval, dat iemand,
die f 1ÜUÜ noodig heeft ie dien einde eene
polis sluit van f löÜU betaalbaar bij zijn
overlijden en zulks om voor die polis bij
een kapitalist dadelijk f 10U0 te ontvangen,
die deze dan bij overlijden des verzekerden
van de Maatschappij terug ontvangt.
Hij beloolt geregelde betaling van rente
en premie en acht daarmede de zaak vol
komen in orde.
Als die belotte nagekomen wordt man
keert er trouwens niets aan, maar op zulke
belofte geeft geen voorzichtig financier
1 1000 deze vraagt waarborg voor de
richtige betaling van rente en premie en heeft
hij die, dan is de geldbelegging soliede.
Het springt intusschen al dadelijk in het
oog, dat het makkelijker zal zijn een so-
lieden borg te krijgen voor rente en pre
miebetaling dan voor f 1000 geleend zon
der polis.
Met elk volgend jaar toch krijgt de
polis meer waarde en vermindert voor den
borg bet risico terwijl hij geene' vrees be
hoeft te koesteren, dut hij bij o/erlijden
in de bres behoeft te springen.
Hiermede zijn wij genaderd aan ons ei
genlijk betoog te geven in een volgend
opstel.
CORN. OOMENS.
Wat een teleurstelling Woensdag 11. in
het geestdriftig gestemde Marseille, toen in
den loop van den dag meer en meer bleek,
dat de kans op de aankomst van president
Kruger verkeken was. Er ontstond gemor,
men werd geïrriteerd, het kwam bijna tot
vechten tusschen twee hooggeplaatste Boe-
renambtenaren, maar dat alles was vergeten,
toen de „Gelderland" Donderdagmorgen te
halftien ongeveer de haven van Marseille
binnenliep.
Was het Woensdag regenachlig en slecht
weder, thans was het helder en de plech
tigheden waren dezelfde als die voor den
vorigen dag waren vastgesteld.
Zoodra de „Gelderland" was gesignaleerd,
komen de autoriteiten van gisteren weer
hunne plaatsen innemen en de menigte
groeit steeds aan, de vereenigingen met
hunne banieren stellen zich op tegenover
de aanlegplaats.
Om 9.10 komt de Gelderland de haven
binnen. Het eerste schot van het salvo
van 21 valt, schot voor schot wordt beant
woord door de batterijen bij den vuurtoren.
De leden van de comité's scharen zich
aan de trappen van de aanlegplaats. Achter
hen komen de leden van Kamer, departe
mentale en gemeenteraden en voorname
genoodigden te staan.
Een groot aantal booten steekt van wal
en vaart in de haven op en neer. Veel
kleurig waaien hun vlaggen uit. De me
nigte aan het roepen Leve Kruger Leve
de Boeren
Aan boord van de Gelderland maakt
men toebereidselen voor het van boord en
aan wal brengen van den president.
Nu ziet men eeDe sloep van de Gelderland
naar land komen. Daariu zit prof. van
Hamel, de tolk van president Kruger. Hij
stapt aan wal en zegt aan Thourel „ik
kom u uit naam van dr. Leijds zeggen,
dat de gezagvoerder van de Gelderland,
die dadelijk na de landing van president
Kruger weer zee moet kiezen, van plan
is den president der Z.-A.-Republiek een
plechtig afscheid te bereiden. De plechtig
heid zal ten minste twee uur duren. Pre
sident Kruger kan dus niet voor twaalf
uur aan wal komen.
Na zijn mede-comitéleden te hebben ge
raadpleegd, verzocht Tourel prof. Van Ha
mel er bij den president op aan te dringen,
dat hij dadelijk aan wal komt. Het geldt
hier zegt Thourel belangen die
zwaarder wegen. De president zal wel het
welnemen van de officieren en equipage van
de Gelderland willen oppofferen aan die
van
de bevolking
voor
van Marseille. Na de
teleurstelling, die zij gisteren ondervonden
heeft, zou zij nooit het opgegeven motief
als een ernstige reden opvatten om de
landing van den president, waarop zij on
geduldig wacht, te vertragen.
De gedelegeerden van het comité, de
heeren Violle en Roels, die de opdracht
hebben, er bij den President op aan te
dringen dat hij onverwijld aan wal zal komen
gaan dadelijk met prof. Van Hamel in de
sloep van de Gelderland. De sloep wordt
met snelle riemslagen naar de Gelderland
geroeid. Aan den wal wacht men met on
geduld. Tulussohen stoomt de Gelderlanc.
tot aan de uiteinde van de havenhoofden
dus tot op 800 meters. De President, die
erkent dat het vertoog van de gedelegeerden
der commissie gegrond is, belooft binnen
een half uur aan wal te gaan hij verlangt
slechts dat men hem den tijd laat, afscheid
te nemen van de officieren van den kruiser
Tien minuten later verschijnt de sloep, met
de Nederlandsche marinevlag het is de
sloep met den President. Aan alle zijden
barsten de toejuichingen los.
Om elf uur is de president aangekomen
Hij werd prachtig aan wal geroeid in de
groote sloep van de Gelderland. Hij ziet
er flink uit, ernstig maar niet gedrukt.
l'e sloep legt aan, en het gejuich ver
dubbelt in kracht, als Kruger's gestalte
zichtbaar wordt, Leve de Boeren, Leve
Krugerroept men. Het volk is vol geest
drift. De President wordt vergezeld door
dr. Leyds en de gezanten. Leyds stapt het
eerst aan wal, en reikt den President de
hand, die met lichteren tred dan men van
iemand van zijn leeftijd zou verwachten,
den voet zet op Franschen bodem. Het is
vijf minuten voor elven.
Kruger wordt uitgenoodigd, in een
hem gereedstaanden stoel te gaan zitten,
maar hij weigert. De President draagt een
donkergrijze overjaszijn hooge gestalte is
niet gebogen, hij houdt zijn hoed, die tot
op de helft van de hoogte bedekt is met
een dikken rouwband, in de linkerhand,
inaar zeer dicht bij het hoofd. Kruger's
voorkomen wekt groote sympathie. De
portretten die hier sedert eenige weken al
gemeen bekend zijn geworden, geven slechts
een onvolkomen indruk van zijn persoon.
Thourel, de voorzitter van het Marseil-
laansche comité voor de onafhankelijkheid
der Boeren, spreekt een welkomstrede uit.
Na Thourel voert Pauliat. het woord.
Mijnheer de President, zegt hij, ik ben diep
bewogen nu ik voor u sta, die met het volk
der Boeren de hoogste en edelste deugden
belichaamt, welke het menschdom sieren
den ontembaren drang naar vrijheid en on
afhankelijkheid, en de onoverwinnelijke vol
harding om alles te doorstaan, het smarte
lijkste lijden, den dood zelfs, liever dan
zich te buigen onder het juk van den
vreemdeling. Mijn opdracht is, zegt Pau
liat, u welkom te heeten, niet alleen uit
naam van al de Franschen die zich bij ons
comité aangesloten hebben, maar tevens
namens al de comité's, met hetzelfde doel
gevormd in de Vereenigde Staten, in Rus
land, Duitschland, Nederland, Zwitserland,
België, en ik zou zelfs, zonder vrees voor
logenstraffing, u welkom mogen heeten
namens Engeland, want al wie daar te lande
kennis bezit en ontwikkeling, al wat verdient
mee te tellen in de maatschappij, alle eer-
ijke, rechtschapen, ernstige menschen zijn
diep terneergeslagen zij vragen zich droevig
af door welke duivelsche kuiperijen hun
vaderland, dat tot dusver vereerd was als
de kampioen van recht ea billijkheid, mee
gesleept is kunnen worden in dezen woesten
oorlog die Zuid-Afrika met bloed bevlekt.
De geheele wereld aanschouwt met veront
waardiging al het kwaad dat u berokkend
wordt, en juicht uw heldhaftigen tegenstand
toe, maar er is een grens die (Engeland
reeds) ongerust geworden, niet in staat is
te overschrijden. Wij blijven dan ook,
loezeer de schijn tegen u moge zijn, hard
nekkig hopen dat de twee republieken ten
slotte zullen zegevieren. Al zouden de re
geeringen, weerhouden door overmaat van
voorzichtigheid of zelfzuchtige bijgedachten,
ook niets doen oin een einde te maken aan
het bloedvergieten, naar onze overtuiging
zou er zelfs dan nog geen reden tot wan
hoop zijn. De loop der zaak is u blijkbaar
gunstig. De Kaapkolonie, welker krachtigste
levendigste takken Transvaal en Oranje-
Vrijstaat zijn, heeft haar oorsprong in Hol
land, dat tot fier devies heeft„Ik zal
handhaven," en in Frankrijk. De onuit
puttelijke geestkracht van de Boeren heeft
getoond in welke mate de ziel van die
twee stammen nog in hen woont. Gij zult
volharden, u blijven verzetten, denkende
aan de groote republiek der Vereenigde
Staten, die in de vorige eeuw ook voor de
onafhankelijkheid vocht, en zoo aan de on
vergankelijke Gerechtigheid den tijd geven
om tusschenbeide te komen, en zij zal u
niet in den steek laten. Ik eindig met de
kreten die gij in geheel Frankrijk zult hoo-
ren, overal waar gij langs komtLeve de
President! Leven de Boeren Leve deZuil-
Afrikaansche Republiek
De treffende woorden in deze beide toe
spraken worden door toejuichingen begroet.
Nu neemt President Kruger het woord.
Met een bewogen, en voor een grijsaard
opmerkelijk doordringende stem zegt hij,
in het Nederlandsch
Ik zeg hartelijk dank aan den voorzitter
van het comité van Marseille en aan den
voorzitter van het centrale comité voor de
onafhankelijkheid der Boeren, voor hun
goede wenschen en hun welkomstwoord.
Ik dank dit volk dat in zoo groote menigte
saamgekomen is om mij te begroeten. Al
draag ik rouw over de ongelukken die
mijn land getroffen hebben, en al kom ik
niet om feesten, toch aanvaard ik van
ganscher harte uwe toejuichingen, want ik
weet dat ze u worden iugegeven door de
ontroering die onze beproevingen bij u
opwekken, en door uw sympathie voor
onze zaak, die de zaak is van de vrijheid.
Ik ben werkelijk trotsch en gelukkig
zoo gaat de President voort dat ik een
Fransche haven heb uitgekozen om aan wal
te gaan, en dat ik den voet mag zetten op
een vrijen grond, en door u als een vrij
man ontvangen word. Mijn eerste plicht
is uwe regeering te danken voor al de
betuigingen van sympathie en achting die
zij ons nog onlangs, te midden van onze
beproevingen, heeft willen schenken. Ik
geloof dat Engeland, als liet goed ingelicht
geweest was, nooit dezen oorlog gevoerd
zou hebben. Sedert den tocht vau Jameson,
die zich van de beide republieken had
willen meester maken, zonder een schot te
lossen, heb ik onophoudelijk gevraagd om
een scheidsrechterlijke beslissing, maar tot
dusver is die mij altijd geweigerd. De
oorlog, dien men tegen ons voert in de
beide republieken, heeft de uiterste grenzen
van barbaarschheid bereikt. Ik heb in mijn
leven dikwijls strijd moeten voeren tegen
de wilde volksstammen van Afrika, maar
de barbaren die wij nu te bestrijden hebben
zijn heel wat erger. Zij ontzien zich niet
Kaffers tegen ons te wapenen. Zij ver
branden onze hoeven die wij met zooveel
moeite hebben opgebouwd, zij verjagen de
vrouwen en kinderen, wier mannen en vaders
gesneuveld of gevangen zijn, laten ze zonder
bescherming, zonder dak, en vaak zonder
brood. Maar wat men ons ook moge aan
doen, nooit zullen wij het opgeven. Wij
zullen strijden tot het einde toe. Ons
groot en onwankelbaar vertrouwen is op
den Eeuwige, onzen God. Onze zaak is
rechtvaardig, en al mocht de gerechtigheid
der menschen te kort schieten God,
die de Meester is der volkeren, er. aan
wien alléén de toekomst behoort, zal ons
niet verlaten.
Ik kan u verzekeren dat de Transvaal
en de Orauje Vrijstaat hun onafhankelijk-
teid niet zullen verliezen voordat de twee
Boeren-volkeren met hun vrouwen en kin
deren uitgeroeid zullen zijn.
Het volk juicht de rede van president
Kruger toe, welke door den Grouingschen
ïoogleeraar van Hamel met luider stem
vertaald wordt. Prof. van Hamel wordt
dikwijls in de rede gevallen door de toe
juichingen. Bravo's vol geestdrift begroeten
de laatste volzinnen der rede van de Pre
sident. Mevrouw Eloff, die roet haar man
naast haar grootvader staat, weende.
Bij het verlaten van de omheinde ruimte
ontstaat een hevig gedrang, en Kruger
heelt groote moeite om zijn rijtuig te be
reiken. Als de menigte den President in
het oog krijgt, die zijn hoed in de hand
houdt en op zijn stok steunt, verdubbelen
de kreten Leve Krugeren op zijr. forsch
gelaat staan verrassing en dankbaarheid te
lezen.
De stoet zet h in deze volgorde in
beweging
Eerst de Lyre maritieme en de vereeni-
ging van oud-militairen. In het eerste
rijtuig President Kruger, met Thourel en
en Pauliat en dr. Leyds. In het tweede
rijtuig Fischer, Violle (secretaris van het
Marseillaansche comité) Rambaud (onder
voorzitter van het Parijsche comité), Pierson,
consul te Parijs. In het derde rijtuig Wes-
sels, Caron (gemeenteraadslid van Parijs),
Bertin (ondervoorzitter van het Marseillaan
sche comité), Hermans. In het vierde
rijtuig de heer en mevrouw Eloff en de
heer Spanjaard. De leden van de comité's
volgen in andere rijtuigen.
Tal van ruikers en kransen worden den
President aangeboden. De banierdragers
der vereenigingen nemen plaats naast het
rijtuig van den Presidenthet Transvaal-
sche volkslied wordt gespeeld. Het volk
juicht in de grootste opgewondenheid. Ge
durende den geheelen tocht door de stad
klinken onafgebroken kreten Leve Kruger
Leven de Boeren Zoo trekt de stoet langs
den boulevard des Dames, de rue de la
République, de qai de la Fraterternitc, de
Cannebière en de rue de la Noailles. Overal
bedekt een ontzaglijke menigte de straten
en de trottoirs. De rijtuigen kunnen er
met moeite doorheen komen. Hoewel de
afstand slechts kort is, duurt het een uur.
Plet is een prachtig gezicht. De balkons
en vensters zien zwart van de menschen,
allerwegen ziet men vlaggen. De geest
drift neemt nog voortdurend toe. Het
verkeer is gestoord, de trams worden over
rompeld mannen en vrouwen staan op de
vensterbanken.
Het eenige geval van rustverstoring bij
de aankomst van den President gebeurde
met eenige Engelschen, die hun hoed niet
afnamen. De Franschen sloegen ze toen
af. Voor het Hotel du Louvre stonden de
zelfde Engelschen, die nu door de Franschen
uitgefloten werden. Van het eerste balkon
af namen de Engelschen een uitdagende
houding aan. Zij wierpen geld op straat,
om te kennen te geven dat zij de Franschen
als bedelaars beschouwden. Het volk werd
boos en bedreigde het Hotelde politie
liet het sluiten, en de eigenaar van het
hotel zetten de Engelschen er uit. Het
Hotel du Louvre is een der grootste hotel
waar veel Engelschen logeeren.
De President reed, door de opgewonden
menigte omstuwd, naar zijn hotel, en daar
moest hij zich op het balkon vertoonen. Hij
bedankte het volk voor de hartelijke on(-
vangst, en trok zich daarna in zijn kamers
terug met de gezanten en de heeren uit
Transvaal en Oranje-Vrijstaat. De recep
tiën beginnen om kwart over tweeën, waar
aan door vele burgemeesters, prefecten, of
ficieren enz. enz. werd deelgenomen.
Des avonds was 't groot banket, dat niet
door Kruger werd bijgewoond.
Dr. Leyds zeide dat de President hem de
opdracht gegeven had, het volgende te zeg-
g n De President was moe, droeg rouw
en nam niet aau feesten deel. Anders had
hij gaarne eenige oogenblikken inet de gas
ten doorgebracht. Hij zou nooit het har
telijke onthaal van de stad Marseille ver
geten die ontvangst overtrof al wat de
President had kunnen verwachten van de
stad die aan Frankrijk zijn prachtig volks
lied gegeven heeft, de Marseillaise, het lied
van ieder volk dat men zijn onafhankelijk
heid wil outnemen. De President had ge
wild, dat het gejuich gehoord had kunnen
worden door alle Boeren die in de bergen
gekampeerd zijnzij zouden u van ganscher
harte bedankennu dankte de President
uit hun naam. Hij wenschte de stad Mar
seille alle voorspoed toe en geluk aan baar
kinderen. .Vis ik had kunnen komen, had
de President gezegd, zou ik mijn dank over
heel Frankrijk uitgestrekt hebben, en mijn
glas hebben opgenomen ter eere van deu
