Zondag
10 Maart 1901.
bkTIyen
VAN
De intocht in de hoofdstad.
UITVOERINGEN.
Den Eerw. Pater Andr. Zijlmans.
Tweede Blad
Zondag 10 Maart zal door de Liedertafel
Oefening en Vermaak* van Waalwijk en
Hesoijen op de zaal Musis Sacram" te
Waalwijk worden uitgevoerd
1. Griisse an die Heimath Crotner.
2. Psalm VIH. Holl.
:3. Von Rhein. Ma* Bruch.
(Vervolg
Het A 1 b u in.
Ken meestersluk van Nederlandsche kunst
nijverheid is liet album, dat bij dit Natio
naal geschenk behoort. De maker ervan
is Anton Grevenstuk, de bekende calligraaf,
onder wiens leiding verschillende onderdee-
len door andere firma's zijn uitgevoerd. De
omvang van het aïbuin is 48 bij GO cM.
De band, door den binder Van Bommel
van wit zwijnsleer gemaakt, naar een ont
werp van Grevenstuk, draagt op de voor
zijde het Nederlandsche wapen, gesneden
door Boeres te 's Hertogenbosch (den be
kenden biljartballensnijder). De boeken zijn
ivoormet gouden sloten is bet album ge
sloten. Op den voorkant in iederen hoek
een gouden W. Op den voorkant volgt een
zalmkleurig zijden schutsblad. Dan, opeen
volgend blad, bet wapen der Koningin met
een Oranjetak er om. De volgende pagina
geeft bet begin van de opdracht. Op den
bovenkant zijn geteekend de wapens van
Nederland, Oranje en Mecklenburg; langs
den rand zijn bustes geteekend, in bet cos-
tuum der verschillende provinciën heel
eigenaardig en aan den voet van deze
pagina staat in eiken boek een penteekening
de" één voorstellende het stamslot. Nassau
te Dillenburg, in den anderen boek bet slot
van de Mecklenburgsche hertogen te Scbwe-
rin.
Daartusscben, op een lint, staat, de ver
melding Het Nederlandsche Volk", de
opdracht, daar gecalligrafeerd, luidt//Aan
Hare Majesteit de Koningin der Nederlan
den ter gelegenheid van Hoogstderzelver
huwelijk met Zijne Koninklijke Hoogheid
Hendrik, Prins der Nederlanden, Hertog van
Mecklenburg-Scbwerin op 7 Februari 1901."
rv i.«««'ft >)Ïa /lr» r\r\ rlr allMO
Dan weer twee pagina's die de oorkonde
bevatten, luidende:
„Door het Nederlandsche volk werd de
proclamatie, waarbij H. M. Koningin Wil-
heTmina Hare verloving met Z. H. Hertog
Hendrik van Mecklenburg-Scbwerin bekend
maakte, met buitengewone vreugde en ware
instemming begroet.
Weldra werd algemeen de wensch geuit
dat de natie in de gelegenheid mocht wor
den gesteld, Hare Majesteit bij baar aan
staand Huwelijk een Nationaal geschenk
aan te bieden, als een eerbiedige hulde van
een trouw en dankbaar volk, hartelijk deel
nemende in bet geluk van zijn selicfde
Koningin.
ïeu einde de vervulling van dien wensch
van
te bevorderen, werd een hoofdcommissie
gevormd, die, met medewerking van pro
vinciale en plaatselijke commission, bare
plannen beeft kunnen verwezenlijken.
Dientengevolge werd door ons op beden
den 7den Maart 1901 op bet Koninklijk
Paleis te Amsterdam dit album, waarin bet
geschenk is omschreven, namens bet Neder
landsche Volk aan Hare Majesteit de Ko
ningin Wilhelmina eerbiedig aangeboden.
Teii blijke waarvan deze oorkonde in bet
album is opgenomen en door ons onder
teekend.
De Hoofdcommissie voor de aanbieding
van een Nationaal Geschenk.
Een volgende pagina is dan gevuld met
een omschrijving van bet geschenk en daar
na volgt een blad waarop de loden der
Hoofdcommissie bun liandtéekening zetten.
Volgende bladzijden bevatten de ongeveer
15U00 namen der provinciale e:i plaatselijke
comités. Voor elk provincie aandeel is(op
een titelblad bet heraldisch provinciewapen
gezet en elk aandeel wordt besloten met
fraaie penteekeningen stadsgezichten uit
elke provinciale hoofdstad St. Janskerk te
's Hertogenbosch, Groote Markt te Arnhem,
St. Jacobs'*erk te 's Gravenbage, bet Spaarne
te Haarlem, de Binner.-Amstel te Amster
dam, de Abdij te Middelburg, de Oude
gracht te Utrecht, de toren Oldenhove te
Leeuwarden, de Nieuwe Haven te Zwolle,
d« A-kerk te Groningen, Drantscbe hoofd
vaart te Asten en bet Vrijthof! te Maas
tricht.
Daarachter volgt nog een pagina met
namen van buitenlaudsche comités.
Het geheele album ligt in een geel jucht
leer, binnen waai ts bekleed met lichtgroen
satijn en een glazen deksel. Maker van dit
étui is de beer F. B. Trautwein te Amster-
am Het is geplaatst op een eikenbouten
lessenaar, die uit de werkplaats komt van
den Amsterdamschen meubelfabrikant J. B.
Hellen.
Zoo is bet geheele Nationaal Huldeblijk
een werk van Nationale Kunstnijverheid,
dat baar tot booge eere strekt.
Onder de cadeaux van belang noteerden
we
Het geschenk der gemeente
A m s t e r d a ui.
Dit is vervaardigd door de heeren Hoe
ker en Zonen, juweliers te Amsterdam, en
bestaat uit een zeer fraai bewerkt tafelgar
nituur één groot en twee kleine midden
stukken (bloemschalen), zes groote kande-
labres, 24 kleine kandelaars van verschillend
model, acht groote vrucbtschalen, ook ver
schillend model, vier-en-twintig bonbon-
schaaltjes met lepels, ook weer van ver
schillende vormen.
De versiering is van émail in verschil
lende kleuren en op de meeste voorwerpen
zijn aangebracht half edelgesteenten (topa
zen en ametisten). Het geheele garnituur
is van matzilver vervaardigd en draagt bet
zelfde karakter als de garnituren die de
firma te Parijs exposeerde.
Andere Geschenken.
Dan zagen we een hulde aan de Koningin
van bewoners der Bauda-eilanden, die in
een album afbeeldingen hebben verzameld,
welke der Koningin een denkbeeld moeten
geven van deze eilanden.
Hoofdzaak zijn natuurlijk de afdeelingen
waaruit prachtige gezichten op Grooi Banda
met den Goenosng Api (Vuurberg) en o. a
cenige zeer karakteristieke kijkjes tijdens
de Kroningsfeesten toen op de belling van
den genoemde, eene illuminatie was aange
bracht, eene reurachtige gekroonde W
welke was opgebouwd uit bonderden met
petroleum gevulde flesscben, die als primi
tieve lampen dienstdoende, te zameu een
prachtig vuurwerk vormden, dat op grooten
afstand werd waargenomen.
Het geheel is besloten in een bewerkt
bouten kistje met koperen beslag, wederom
gevoerd met gebatikte stof.
Geschenk uit Rusland.
Eigenaardig en kostbaar is net geschenk
dat de kleine Nederlandsche kolonie te
Moscou aan liet Vorstelijk Echtpaar aanbiedt,
't Bestaat uit een casette van blauw fluweel,
gevoerd met wit satijn en met een mat-
zilveren deksel, 't. Omsluit een adres van
hulde met 39 namen van Nederlanders in
Rusland, mannen en vrouwen en een serie
gpkleurde photo's van de oude czarenstad.
'l Geschenk werd overhandigd met oud-
Russisch ceremonieel; aan jonggehuwden
pleegt men brood eiK zout aan te bieden
als cymbool van een gelukkig huwelijk. Zoo
geschiedde 't vandaag. Op een groote zil
veren schaal, zwaar verguld werd een rond
brood gelegd en daarop een fraai geëmail
leerd zoutvat.
Nog meer geschenken.
Van de schutterijen in Nederland een
groote bronzen buste, voorstellende Prin
Hendrik van het leger eene schilderij van
Hoy nek„De eerste ontmoeting der Ne
derlandsche en Pruisische troepen te Wa
terloo" van Nederlanders in Engeland een
fraai Worcester servies van de Spoorweg
maatschappijen teekeningen van den door
haar aan te bieden Koninklijken trein van
dames uit Gelderland een armband vaQ
dames uit Utrecht een staande klok van
de Amsterdamsche feestcommissie een me
daillevan bet Nederlandsche Bijbelgenoot
schap een monumentale kast met al baar
bijbel-uitgavenvan het hoofdbestuur der
Nederlandsche Maatschappij van Tuinbouw
een rijk bloemstuk van „Arbeid adelt"
kantwerk van de Nederl. industriescholen
een geborduurd kussen van Cbristelijk-so-
ciale comités een enormen bijbel op stan
daard van „Arli et Amicitiae" een ebben
houten portefeuillekast met teekeningen
van //Tesselschade" een kamerschutvan
Afrikaansche ballingen een opdracht in lijst
van de Nederlandsche gymnasiasten eei: por
tret van Stadhouder Willem III door Gas
par Netsoher; van de Nederl. hoogere bur
gerscholen een teekening van de Gedenk
naald op het Loo van de Alkmaarsche am
bachtsschool een magnifique kamerschut
van twee Goessche weesmeisjes een anti-
makasser en een canapé-kussen in zijde ge
borduurd.
Dit zijn alle officieele cadeaux.
Dan zijn er nog een groot aantal cadeaux
van particulieren, waarbij bed eigenaardige
alseen opdracht in papieren letters ge
knipt, zeer simpel; een wandelstok met
zilveren knop voor Prins Hendrik een
groote taart van een winkelier en een on
bekende beeft aan bet paleis bezorgd een
enorme medaille in étui.
Bij de particuliere cadeaux zijn briefjes,
aller.iard:gst van naïviteit, een o. a. met.
Lieve Majesteit* een ander „Wande
Koningin" enz.
Misschien zullen deze cadeaux bij II. M.
nog groote belangstelling vinden
alle toespraken antwoordde de Ko
ningin met eenige zeer gelukkig gekozen
hartelijke woorden.
l)e Koningin gaf alien, die geschenken
en huldeblijken kwamen aanbieden, de hand.
De Prins volgde dit voorbeeld, terwijl Hij
steeds buigend zijn instemming toonde met
de altijd even hartelijke en juist gekozen
woorden Zijner Gemalin.
Het bezoek aan de Indische
T c n t.o o n s t c 1 1 i u g.
Om twee uur in den namiddag was weer
de Dam over zijn geheele lengte afg-zet,
nu tot op de hoogte van de Kalv» rstraat,
waar ruim buun was gemaakt voor den stoot
Om kwart voor twee reed de eerewacht
bet plein binnen en stelde zich op vóór het
paleD, ruimte latend voor de rijtuigen.
Het Koningspaar reed vandaag uit in een
open rijtuig a la daumont bespannen, de
Prins in generaals-uniform, de Koningin
in bonten mantel en gris porie costuum en
dito hoed met prnache en zilveren garneer
sel, achter bet Koninklijk Echtpaar, in een
dergelijk rijtuig, de Koningin-Moeder in
zwart fluwcelen langen bonten mantel en
lilahoed.
Bij bet uitrijden was het droog mot voor
de eerste maal in de feestweek lappen blauw
in de wolkenlucht.
De eerewacht deed den mantel thans af
en zat nu in zijn deftig costuuin zoo aardig
ter opluistering van den stoet.
De rit ging langs Kalverstraat, Heiligen-
weg, Koningsplein, Leidschestraat, Prinsen
gracht (Noordzijde), Spiegelgracht, Stadhou
derskade, P. C Hooftstraat, v. d. Voide
st raat, Paul us Potterstraat naar bet Ge
meentemuseum.
Deze Indische tentoonstelling is eigenlijk
niets anders dan een reproductie van die te
Parijs in den zomer van 19UÜ. Men her
innert zich boe de geheele wereld deze
prachtverzameling, voornamelijk van oud-
Indische architectonische en andere artis
tieke schatten in origineel en in afgiet
sels en ethnografische wonderen heeft
bewonderd.
Aan den Prins Gemaal moet deze aller
belangwekkendste verzameling wel een Imo
gen indruk hebben gegeven van de wonder
kracht van het mysterieuse Insulinde. Waar
om zou deze tentoonstelling niet een aan
leiding kunnen wezen voor bet Vorstenpaar
om mettertijd ook ecus een bezoek te bren
gen aan zijn rijk dat zich daar slingert om
den Evenaar
Het galadiner van lieden werd hoofdza
kelijk gegeven voor leden der beide Kamers
van de Staten-Generaal. Het werd gehou
den in de groote zaal.
De Koninklijke familie vereenigde zich
in de salon van II. M. de Koningin-Moeder.
Aan tafel, waar allen in galakleeding
verschenen, namen plaats: tegenover H. M.
de Koningin de president van de Eerste
Kamer, de heer Van Naamen van Eemnes,
tegenover den Prins-Gemaal, de president
van de Tweede Kamer, minister van Staat
mr. Gleichman, tegenover de Koningin-
Moeder de heer Vening Meinesz, burge
meester van Amsterdam en tegenover den
Hertog-Regent den commissaris der Ko
ningin in Noord—Holland mr. Van iienhoven
Wegens de vertraagde komst der Konin
klijke gasten, kon bet galaconcert eerst te
9 uren (een half uur later dan was nan-
Na in den voorgaanden brief met onzen
Missionaris, dien wij zoo gaarne een der
onzen noemen, den locht hebben gemaakt
op de Roode zee, gaan wij heden met hen
een bezoek brengen aan Djibouti, een stadje
aan het einde der Roode zee gelegen, van
waar uit men den eindeloozen Indischen
Oceaan gaat instoomen.
Aan boord van den Oceauiën Vrijdag
7 Oct.
Dierbare Ouders en Familie.
Wij hebben sinds een paar dagen ons ver
blijf op den Indischen Oceaan.
De boot schommelt nog al erg, maar ik
zal U toch zoo goed mogelijk ons weder
varen vertellen.
De reis is tot nu toe buitengewoon ge
lukkig alle passagiers, die reeds meer dezen
tocht gemaakt hebben zijn eenparig in
hun verklaren, dat zij nog nooit zulke eent
standvastige kalmte ondervonden hebben;
zelfs de zoo gevreesde Roode zee heeft ons
in 't geheel geen verschrikkelijken indruk ach
tergelaten.
Wel was het verbazend heet, maar toch
altoos hadden wij nog een verkwikkend
frisch tochtje, en 's avonds was het er zoo
heerlijk koel dan herleefde meu weer.
Allen maken wij het ook nog goed alleen
Amedéc is dezen morgen naar bed gegaan
omdat het schip wat harder stampte dan
naar gewoonte, daar kon hij hoegenaamd
niet tegen.
Maar keeren wij terug tot waar ik op de
Roode zee in mijn brief afscheid van U
nam* j
Woensdag kregen wij al vroeg, toen de
eerste stralen der blijde morgenzou ons wek
ten en den groet des Hemels bracht, de
kusten van Afrika in het gezicht.
Tegen acht uur des morgens hielden wij
stil en stonden wc te turen op het plaatsje
Djibouti. De boot kon het strand niet dich
ter naderen, met kleinere bootjes moesten
wij aan wal zien te komen.
Nauwelijks lag onze stoomer te rusten, of
ziet, hoe wij van alle kant omringd zijn van
schuitjes, gevuld met negers, die visch kwa
men brengen naar ons ministerie van bin—
nelandsche of keuken-zaken, doch voorna
melijk ook die kwamen loeren op een vrachtje
passagieis, om die aan wal te brengen.
Wat zagen de meesten dier arme negers
er ellendig uitVoor kleeding hebben zij
niets als een doek om de lendenen en
mager Zwart zijn ze toch iceds, gitzwart,
maar an .Iers zou ik zeggen, dat de meesten
hunner zwart zagen van magerheid Niette
min waren zij als een spin zoo rap. Zij
kloutei den tegen de koorden onzer boot op,
als vlugge apen. Ja, met de teeuen alleen
hielden zij zich vast aan de koord het
koord tusschen den grooten teen en zijn
buurman en daar rustte het heele lichaam
op, gelukkig, dat zij niet te zwaar gebouwd
zijn 1
Op eens, daar worden wij in spanning
gebracht door een gegil van „a la mèr
een geschreeuw, dat heortn en zien verging.
Wij bukten spoedig over de balie, enik
wilde dal ge dat tooneeltje eens gezien
had
Vijftien a twintig kleiue negertjes, allen
behoorlijk met hun zwembroekje aan, lagen
op het water spaitelend in de handen te
klappen en hun »a la mèruit te gillen
nu eens in koor, dan weer in solo, duo of
kwartet, en op alle mogelijke wijze en too—
nen, ge kondet merken, dat zij in het wa
ter zich ihuis gevoelden, die guiten. Zij gin
gen heel eenvoudig in het water zitten, eene
kleine beweging met de voeten hieldjhen bo
ven en iu evenwicht. Gij begrijpt, wat hun
kreet k la mèr beduidt 't was eene uitnoo-
diging een enkel geldstukje (vijf of 10 een-
timen) in zee te werpen, zij zouden het dan
opvisschen. 't Is me een raadsel, zoo vlug als
die kereltjes daarmede zijn.
Nauwelijks zagen zij een stukje io zee
vallen, of ziet, al de zwarte kopjes, die
maar eenigszius in de buurt waren, duikten
om het vlugst naar onder de diepte iu. Men
zag al die armen, ruggen en beenen van den
gekondigd) aanvangen.
De Koningin en Prins Hendrik, gevolgd
door de Koningin-Moeder en den Hertog-
Regent, werden aan den ingang ontvangen
door den president van Int hoofdcomité,
den beer S. P. van Eeglien, die de Hooge
Gasten welkom heette en de leden van de
subcommissie voor de muziek voorstelde,
welke subcommissie met de regeling van
bet concert belast i* geweest Hate Maje
steit zeide den voorzitter dier commissie, mr.
N. P. van den Berg, met veel genoegen
de uitnoodiging tot bet concert te hebben i
aanvaard.
'Nadat mej. L. van den Berg aan de
Koningin en mej. Silvia van Lennep aan
de Koningin-Moeder bloemtuilen hadden
aangeboden, traden de Majesteiten en
Hare booge geleiders de loge binnen, blijk
baar een oogenbhk verrast door den schit
terenden aanblik der zaal, waarvan bet
uitgez >chte publiek de Hooge gasten staande
ontving onder de plechtige tonen van het
oude Wilhelmus, dat Onmiddellijk bij hunne
verschijning door koor en orke9t en orgel
werd ingezet en een imposaiften indruk
maakte, al muntte ten ge vol gen van die
zekere spanning, waaronder op zoo'n gala-
concert de uitvoerenden in bet. eerst altoos
verkeeren, juist de inzet niet door eenheid
uit.
Nadat de vorstelijke personen gezeten
waren in de vergulde zetels, links van
Prins Hendrik Koningin Emma, rechts van
Koningin Wilhelmina de Hertog-Regent,
nam de uitvoering van bet programma
een aanvang. Eerst de feestzang van
Schaapman-Mengelberg, een effectvolle com
positie, daarna bet recitatief en duet uit
de Schepping: „Nun ist die erste Pflicht
erfüllt.r gevolgd door bet „Holde Gattin,
theurer Gatte," op hoogst expressieve wijze
vertolkt door Messcbaert en met glans
door mevrouw Noorderwier, waarop bet
derde nomtner (entreacfe, muziek uit
Schubert's Rosamunde) het eerste deel vau
het programma besloot.
Na bet laatste nommer (voorspel tot die
Meistersinger von Niirnberg) liet de Ko
ningin den dichter van den feestzang, Jr.
Scbaepman den componist Mengelberg en
de solisten Messcbaert en mevrouw Noor
dewier- Redingius tot zich roepen en sprak
hun een woord van welgemeenden dank toe
voor bet schoone werk en de schoone uit
voering. Prins Hendrik drukte daarbij de
heeren de hand.
Het Koninklijk Echtpaar trad daarna nog
eens naar voren, tot vlak tegen de balu
strade, en de Koningin nijgde bet publiek
gracieuselijk ten afscheid toe, terwijl ook
Prins Hendrik herhaaldelijk boog.
Door de commissie naar den uitgang
geleid, roemden de Hooge Gasten den
welgeslaagden avond en •dankten voor de
ontvangst en even daarna kondigde bet
uit de buiten staande menigte oprijzend
gejuich aan, dat de terugrit naar bet paleis
was aangevangen,
Wij stippen bier nog aan dat de Koningin
een lichtblauw kleed droeg, gegarneerd met
zilver-doorweven kant. Het diadeem
geschenk der natie fonkelde in het
kapsel.
Van de illuminatie is toch nog vrijwat
terecht gekomen, dank zij een gunstige
verandering van bet weder, 's Middags
tijdens den welgeslaagden rijtoer na bet
bezoek aan de Indische tentoonstelling, was
waarlijk een enkele maal de zon doorge
broken. 's Avonds viel er nu en dan wat
regen, maar bet was althans stil weder.
Buitendien had men bier en daar veel van
een na den ander in het water verdwijnen,
't laatst van al zag men hunne witte voel—
zooltjes door het watet flikkeren, dan was
het een oogenblik eene geweldige beweging
in het water, doch spoedig kabbelden de
golfjes weer rustig voort boven de hoofden
onzer negertjes.
Een korte poos en weer veranderde het
tooneel.
De een na den ander kwam weer uit de
diepte te voorschijn, wreef zich het water
uit de oogen, die weer gretig naar een nieuw
geldstukje uitzagen, terwijl de eerlijke vinder
triomfantelijk zijn geldstukje omhoog zwaaide,
afroepende, hoeveel het bedroeg, en dat op
zeer tevreden toon, wanneer het tien centie
men waren, minder tevreden ais hij er
slechts vijf opving.
Zoo bleven de kereltjes daar een uur en
l langer op het water spartelen, duikend en
rondzwemmend.
Weet gij waar zij met de opgevischte
stukjes bleven? zakken hadden ze niet aau,
dus er moest iets anders op verzonnen wor
den en zoo verdween het eene stukje na het
anderachter hunne kaakjes. Ik heb er
gezien, die tien, twaalf van die groote ko
peren stukken van 10 centimen van achter
de tanden te voorschijn haalden, 't Is on
gelooflijk, maar loch geen enkel stukje, dat
in zee geworpen wordt, gaat verloren. Wel
duurde het ooit wat lang, eer zij boven kwa
men (eene minuut en nog langer), vooral als
het geld wat ver werd geworpen, maar al
toos kwam er op 't laatst een zegenvierend
met het koperen stukje in de zwarte hand
uaar boven.
Soms, als het stuivertje wiet te ver was
geworpen, kon men al hunne bewegingen in
het doorschijnende water tot op verscheidene
meters diep volgen. Eerst duiken zij twee
drie meiers vóór de plaats waar het geld
moet vallen en zwemmen er dan schuins
naar toe, zij houden de twee handen onder
het stukje dat zigzagsgewijze neerdaalt, en
zoetjes er in valt.
Ik heb verschillende instantanee's genomen
van die vlugge negertjes eu ook van Dji
bouti. Ik hoop dat ze gelukt zijn. In
Mongolië kan ik ze eerst ontwikkelen. Wij
waren inmiddels met drie in een bootje
geklouterd, de anderen zouden eerst nog
aan boord wat ontbijten.
Drie ftksche negers roeiden en ons noten-
dopje gleed vlug en licht over de golven
Een heel klein negertje, 't manneke was
misschien nog maar een jaar of zes, was
naar 't roer van ons bootje gekropen.
Wij dachten na, wat zulks mocht beduiden
maar ja wel, spoedig bemerkten wij dat dit
ventje onze stuurman zou zijn.
In vijf en twintig minuten waren wij aan
wal. Van te voren hadden wij gevraagd
naar den prijs voor de route, deze was 25
centimes, waarlijk niet te veel.
De wal was bezaaid en te recht dus
zwart van de negers, die daar stonden te
kijken naar de menschen, die met de boot
medekwamen (juist gelijk bij ons, s Zon
dagsavonds aan den laatsten trein), andere
die niet uit nieuwsgierigheid keken, vroegen
om een aalmoes.
Wat ziet er dat volk toch ellendig en
armoedig uit
En het land, waarop zij stervend leven en
levend sterven 1
Niet een boom, niet een struik, zelfs met
een verschioeid graspijltje kon ik in heel
den omtrek bespeuren. Het drinkwater is
slecht en moet nog van elders worden aan
gevoerd, wa* kan er iu dit leven toch al
ellende zijn 1 Als ze dan later maar die
arme sukkelaars bij hun Vader in den
hemel zijn
Waar die vijftien duizend negers, die
rondom de haven wonen, van moeten leven,
dat weet ik uiet. De meesten, denk ik, vau
vischvangst eu van het gebedelde, als de
booten zijn aangekomen.
Negen honderd Europeanen viudt men
er vooral Italianen en Franschen in hun
handen zijn alle herbergen en winkels,
zoodat de arme negers ook in die dingen
niets verdienen. Slim zien zij er dan ook
r.iet uit. Dat was met die Arabieren in
Port—Said heel anders het geval. Deze
zager er echte slimme vossen uit, volleerde
schacheraars Nauwelijks waart ge in Port-
Said op straat of ge werdt van alle kanten
bestorrad door een hoop kooplieden, die u
allerlei bullen wilden opdringen.
In Djibouti niets van dat alles. Alleen
omringde u een heele school kinderen, dje
het handje uitsteken tot eene aalmoes. En
gingt ge ergens zitten, om wat uit te blazen
(och, 't was er toch zoo heet in dat Djibou
ti dan stonden er onmiddellijk een paar
kleine negertjes bij u met een klein vlag
getje van gevlochten riet, dat zij bij wijze
van waaier bij u gebruikten, om, als ge weg
gingt, een stuiver te vragen voor belooning.
Den meesten tijd brachten wij er door
aan het posthuis, 't Was er dan ook zoo vree-
selijk druk daar't Schijnt, dat de postzegels
daar van Djibouti uiterst zeldzaam zijn.
Geen wonder, want eene bevolking van
negen honderd Europeanen gebiuikt al zoo
heel veel postzegels niet. 't Is juist voor
de verzamelaars dat er heel veel gekocht
worden. Ja zelfs de postzegels schijnen)
daar de giootste inkomsten voor de kolonie
op te leveren. Voor enkele jaren bracht de
verkoop hiervan jaarlijks 14.000 francs op
en sinds dien tijd is de liefhebberij euornr
veel toegenomen. Het klimaat iu Dj'bout
is allervreselijkst. Slechts twee keer ii
't jaar valt er een .veinig regen. Wel op
vallend viel er juist regen, toen wij er aan
kwamen. De hitte is er werkelijk onverdra-
gelijk Een of twee minu'en in de zoi
staan met ongedekten hoofde kan dau ooi
al doodelijk zijn. Zelfs zou het in de maant
Juni uiterst gevaarlijk zijn in de schaduw
het hoofd te ontblooten. Ik zeg in de maant
Juni. 't Is nu October en verbeeld u me
al die gloeiende hitte waren zij daar reed:
in den winter „Weinig is er te zieu in Dji
bouti. Niets, dan een groot plein en daa
rondom wat winkels en herbergen eu offi
cieele gebouwen. Gij kunt het gedeeltelijl
zien op de postzegels. Verder nog enkel
zijstraatjes (dammen of mijnen of zeinei
zou de Waalwijker zeggen) en daar bezijde
de negeihutjes.
Ons hart sloeg van blijdschap en ging e
heimelijk toch trotsch op, dat daar nog o
die verarmde, verweesde kust, Katholiek
Missionarissen verbleven en ook nog zeil
liefdezusters. En het offer, dat wij zelf aa
God brengen, kwam ons vee! geiinger