Zondag 10 Maart 1901. bkTIyen VAN De intocht in de hoofdstad. UITVOERINGEN. Den Eerw. Pater Andr. Zijlmans. Tweede Blad Zondag 10 Maart zal door de Liedertafel Oefening en Vermaak* van Waalwijk en Hesoijen op de zaal Musis Sacram" te Waalwijk worden uitgevoerd 1. Griisse an die Heimath Crotner. 2. Psalm VIH. Holl. :3. Von Rhein. Ma* Bruch. (Vervolg Het A 1 b u in. Ken meestersluk van Nederlandsche kunst nijverheid is liet album, dat bij dit Natio naal geschenk behoort. De maker ervan is Anton Grevenstuk, de bekende calligraaf, onder wiens leiding verschillende onderdee- len door andere firma's zijn uitgevoerd. De omvang van het aïbuin is 48 bij GO cM. De band, door den binder Van Bommel van wit zwijnsleer gemaakt, naar een ont werp van Grevenstuk, draagt op de voor zijde het Nederlandsche wapen, gesneden door Boeres te 's Hertogenbosch (den be kenden biljartballensnijder). De boeken zijn ivoormet gouden sloten is bet album ge sloten. Op den voorkant in iederen hoek een gouden W. Op den voorkant volgt een zalmkleurig zijden schutsblad. Dan, opeen volgend blad, bet wapen der Koningin met een Oranjetak er om. De volgende pagina geeft bet begin van de opdracht. Op den bovenkant zijn geteekend de wapens van Nederland, Oranje en Mecklenburg; langs den rand zijn bustes geteekend, in bet cos- tuum der verschillende provinciën heel eigenaardig en aan den voet van deze pagina staat in eiken boek een penteekening de" één voorstellende het stamslot. Nassau te Dillenburg, in den anderen boek bet slot van de Mecklenburgsche hertogen te Scbwe- rin. Daartusscben, op een lint, staat, de ver melding Het Nederlandsche Volk", de opdracht, daar gecalligrafeerd, luidt//Aan Hare Majesteit de Koningin der Nederlan den ter gelegenheid van Hoogstderzelver huwelijk met Zijne Koninklijke Hoogheid Hendrik, Prins der Nederlanden, Hertog van Mecklenburg-Scbwerin op 7 Februari 1901." rv i.«««'ft >)Ïa /lr» r\r\ rlr allMO Dan weer twee pagina's die de oorkonde bevatten, luidende: „Door het Nederlandsche volk werd de proclamatie, waarbij H. M. Koningin Wil- heTmina Hare verloving met Z. H. Hertog Hendrik van Mecklenburg-Scbwerin bekend maakte, met buitengewone vreugde en ware instemming begroet. Weldra werd algemeen de wensch geuit dat de natie in de gelegenheid mocht wor den gesteld, Hare Majesteit bij baar aan staand Huwelijk een Nationaal geschenk aan te bieden, als een eerbiedige hulde van een trouw en dankbaar volk, hartelijk deel nemende in bet geluk van zijn selicfde Koningin. ïeu einde de vervulling van dien wensch van te bevorderen, werd een hoofdcommissie gevormd, die, met medewerking van pro vinciale en plaatselijke commission, bare plannen beeft kunnen verwezenlijken. Dientengevolge werd door ons op beden den 7den Maart 1901 op bet Koninklijk Paleis te Amsterdam dit album, waarin bet geschenk is omschreven, namens bet Neder landsche Volk aan Hare Majesteit de Ko ningin Wilhelmina eerbiedig aangeboden. Teii blijke waarvan deze oorkonde in bet album is opgenomen en door ons onder teekend. De Hoofdcommissie voor de aanbieding van een Nationaal Geschenk. Een volgende pagina is dan gevuld met een omschrijving van bet geschenk en daar na volgt een blad waarop de loden der Hoofdcommissie bun liandtéekening zetten. Volgende bladzijden bevatten de ongeveer 15U00 namen der provinciale e:i plaatselijke comités. Voor elk provincie aandeel is(op een titelblad bet heraldisch provinciewapen gezet en elk aandeel wordt besloten met fraaie penteekeningen stadsgezichten uit elke provinciale hoofdstad St. Janskerk te 's Hertogenbosch, Groote Markt te Arnhem, St. Jacobs'*erk te 's Gravenbage, bet Spaarne te Haarlem, de Binner.-Amstel te Amster dam, de Abdij te Middelburg, de Oude gracht te Utrecht, de toren Oldenhove te Leeuwarden, de Nieuwe Haven te Zwolle, d« A-kerk te Groningen, Drantscbe hoofd vaart te Asten en bet Vrijthof! te Maas tricht. Daarachter volgt nog een pagina met namen van buitenlaudsche comités. Het geheele album ligt in een geel jucht leer, binnen waai ts bekleed met lichtgroen satijn en een glazen deksel. Maker van dit étui is de beer F. B. Trautwein te Amster- am Het is geplaatst op een eikenbouten lessenaar, die uit de werkplaats komt van den Amsterdamschen meubelfabrikant J. B. Hellen. Zoo is bet geheele Nationaal Huldeblijk een werk van Nationale Kunstnijverheid, dat baar tot booge eere strekt. Onder de cadeaux van belang noteerden we Het geschenk der gemeente A m s t e r d a ui. Dit is vervaardigd door de heeren Hoe ker en Zonen, juweliers te Amsterdam, en bestaat uit een zeer fraai bewerkt tafelgar nituur één groot en twee kleine midden stukken (bloemschalen), zes groote kande- labres, 24 kleine kandelaars van verschillend model, acht groote vrucbtschalen, ook ver schillend model, vier-en-twintig bonbon- schaaltjes met lepels, ook weer van ver schillende vormen. De versiering is van émail in verschil lende kleuren en op de meeste voorwerpen zijn aangebracht half edelgesteenten (topa zen en ametisten). Het geheele garnituur is van matzilver vervaardigd en draagt bet zelfde karakter als de garnituren die de firma te Parijs exposeerde. Andere Geschenken. Dan zagen we een hulde aan de Koningin van bewoners der Bauda-eilanden, die in een album afbeeldingen hebben verzameld, welke der Koningin een denkbeeld moeten geven van deze eilanden. Hoofdzaak zijn natuurlijk de afdeelingen waaruit prachtige gezichten op Grooi Banda met den Goenosng Api (Vuurberg) en o. a cenige zeer karakteristieke kijkjes tijdens de Kroningsfeesten toen op de belling van den genoemde, eene illuminatie was aange bracht, eene reurachtige gekroonde W welke was opgebouwd uit bonderden met petroleum gevulde flesscben, die als primi tieve lampen dienstdoende, te zameu een prachtig vuurwerk vormden, dat op grooten afstand werd waargenomen. Het geheel is besloten in een bewerkt bouten kistje met koperen beslag, wederom gevoerd met gebatikte stof. Geschenk uit Rusland. Eigenaardig en kostbaar is net geschenk dat de kleine Nederlandsche kolonie te Moscou aan liet Vorstelijk Echtpaar aanbiedt, 't Bestaat uit een casette van blauw fluweel, gevoerd met wit satijn en met een mat- zilveren deksel, 't. Omsluit een adres van hulde met 39 namen van Nederlanders in Rusland, mannen en vrouwen en een serie gpkleurde photo's van de oude czarenstad. 'l Geschenk werd overhandigd met oud- Russisch ceremonieel; aan jonggehuwden pleegt men brood eiK zout aan te bieden als cymbool van een gelukkig huwelijk. Zoo geschiedde 't vandaag. Op een groote zil veren schaal, zwaar verguld werd een rond brood gelegd en daarop een fraai geëmail leerd zoutvat. Nog meer geschenken. Van de schutterijen in Nederland een groote bronzen buste, voorstellende Prin Hendrik van het leger eene schilderij van Hoy nek„De eerste ontmoeting der Ne derlandsche en Pruisische troepen te Wa terloo" van Nederlanders in Engeland een fraai Worcester servies van de Spoorweg maatschappijen teekeningen van den door haar aan te bieden Koninklijken trein van dames uit Gelderland een armband vaQ dames uit Utrecht een staande klok van de Amsterdamsche feestcommissie een me daillevan bet Nederlandsche Bijbelgenoot schap een monumentale kast met al baar bijbel-uitgavenvan het hoofdbestuur der Nederlandsche Maatschappij van Tuinbouw een rijk bloemstuk van „Arbeid adelt" kantwerk van de Nederl. industriescholen een geborduurd kussen van Cbristelijk-so- ciale comités een enormen bijbel op stan daard van „Arli et Amicitiae" een ebben houten portefeuillekast met teekeningen van //Tesselschade" een kamerschutvan Afrikaansche ballingen een opdracht in lijst van de Nederlandsche gymnasiasten eei: por tret van Stadhouder Willem III door Gas par Netsoher; van de Nederl. hoogere bur gerscholen een teekening van de Gedenk naald op het Loo van de Alkmaarsche am bachtsschool een magnifique kamerschut van twee Goessche weesmeisjes een anti- makasser en een canapé-kussen in zijde ge borduurd. Dit zijn alle officieele cadeaux. Dan zijn er nog een groot aantal cadeaux van particulieren, waarbij bed eigenaardige alseen opdracht in papieren letters ge knipt, zeer simpel; een wandelstok met zilveren knop voor Prins Hendrik een groote taart van een winkelier en een on bekende beeft aan bet paleis bezorgd een enorme medaille in étui. Bij de particuliere cadeaux zijn briefjes, aller.iard:gst van naïviteit, een o. a. met. Lieve Majesteit* een ander „Wande Koningin" enz. Misschien zullen deze cadeaux bij II. M. nog groote belangstelling vinden alle toespraken antwoordde de Ko ningin met eenige zeer gelukkig gekozen hartelijke woorden. l)e Koningin gaf alien, die geschenken en huldeblijken kwamen aanbieden, de hand. De Prins volgde dit voorbeeld, terwijl Hij steeds buigend zijn instemming toonde met de altijd even hartelijke en juist gekozen woorden Zijner Gemalin. Het bezoek aan de Indische T c n t.o o n s t c 1 1 i u g. Om twee uur in den namiddag was weer de Dam over zijn geheele lengte afg-zet, nu tot op de hoogte van de Kalv» rstraat, waar ruim buun was gemaakt voor den stoot Om kwart voor twee reed de eerewacht bet plein binnen en stelde zich op vóór het paleD, ruimte latend voor de rijtuigen. Het Koningspaar reed vandaag uit in een open rijtuig a la daumont bespannen, de Prins in generaals-uniform, de Koningin in bonten mantel en gris porie costuum en dito hoed met prnache en zilveren garneer sel, achter bet Koninklijk Echtpaar, in een dergelijk rijtuig, de Koningin-Moeder in zwart fluwcelen langen bonten mantel en lilahoed. Bij bet uitrijden was het droog mot voor de eerste maal in de feestweek lappen blauw in de wolkenlucht. De eerewacht deed den mantel thans af en zat nu in zijn deftig costuuin zoo aardig ter opluistering van den stoet. De rit ging langs Kalverstraat, Heiligen- weg, Koningsplein, Leidschestraat, Prinsen gracht (Noordzijde), Spiegelgracht, Stadhou derskade, P. C Hooftstraat, v. d. Voide st raat, Paul us Potterstraat naar bet Ge meentemuseum. Deze Indische tentoonstelling is eigenlijk niets anders dan een reproductie van die te Parijs in den zomer van 19UÜ. Men her innert zich boe de geheele wereld deze prachtverzameling, voornamelijk van oud- Indische architectonische en andere artis tieke schatten in origineel en in afgiet sels en ethnografische wonderen heeft bewonderd. Aan den Prins Gemaal moet deze aller belangwekkendste verzameling wel een Imo gen indruk hebben gegeven van de wonder kracht van het mysterieuse Insulinde. Waar om zou deze tentoonstelling niet een aan leiding kunnen wezen voor bet Vorstenpaar om mettertijd ook ecus een bezoek te bren gen aan zijn rijk dat zich daar slingert om den Evenaar Het galadiner van lieden werd hoofdza kelijk gegeven voor leden der beide Kamers van de Staten-Generaal. Het werd gehou den in de groote zaal. De Koninklijke familie vereenigde zich in de salon van II. M. de Koningin-Moeder. Aan tafel, waar allen in galakleeding verschenen, namen plaats: tegenover H. M. de Koningin de president van de Eerste Kamer, de heer Van Naamen van Eemnes, tegenover den Prins-Gemaal, de president van de Tweede Kamer, minister van Staat mr. Gleichman, tegenover de Koningin- Moeder de heer Vening Meinesz, burge meester van Amsterdam en tegenover den Hertog-Regent den commissaris der Ko ningin in Noord—Holland mr. Van iienhoven Wegens de vertraagde komst der Konin klijke gasten, kon bet galaconcert eerst te 9 uren (een half uur later dan was nan- Na in den voorgaanden brief met onzen Missionaris, dien wij zoo gaarne een der onzen noemen, den locht hebben gemaakt op de Roode zee, gaan wij heden met hen een bezoek brengen aan Djibouti, een stadje aan het einde der Roode zee gelegen, van waar uit men den eindeloozen Indischen Oceaan gaat instoomen. Aan boord van den Oceauiën Vrijdag 7 Oct. Dierbare Ouders en Familie. Wij hebben sinds een paar dagen ons ver blijf op den Indischen Oceaan. De boot schommelt nog al erg, maar ik zal U toch zoo goed mogelijk ons weder varen vertellen. De reis is tot nu toe buitengewoon ge lukkig alle passagiers, die reeds meer dezen tocht gemaakt hebben zijn eenparig in hun verklaren, dat zij nog nooit zulke eent standvastige kalmte ondervonden hebben; zelfs de zoo gevreesde Roode zee heeft ons in 't geheel geen verschrikkelijken indruk ach tergelaten. Wel was het verbazend heet, maar toch altoos hadden wij nog een verkwikkend frisch tochtje, en 's avonds was het er zoo heerlijk koel dan herleefde meu weer. Allen maken wij het ook nog goed alleen Amedéc is dezen morgen naar bed gegaan omdat het schip wat harder stampte dan naar gewoonte, daar kon hij hoegenaamd niet tegen. Maar keeren wij terug tot waar ik op de Roode zee in mijn brief afscheid van U nam* j Woensdag kregen wij al vroeg, toen de eerste stralen der blijde morgenzou ons wek ten en den groet des Hemels bracht, de kusten van Afrika in het gezicht. Tegen acht uur des morgens hielden wij stil en stonden wc te turen op het plaatsje Djibouti. De boot kon het strand niet dich ter naderen, met kleinere bootjes moesten wij aan wal zien te komen. Nauwelijks lag onze stoomer te rusten, of ziet, hoe wij van alle kant omringd zijn van schuitjes, gevuld met negers, die visch kwa men brengen naar ons ministerie van bin— nelandsche of keuken-zaken, doch voorna melijk ook die kwamen loeren op een vrachtje passagieis, om die aan wal te brengen. Wat zagen de meesten dier arme negers er ellendig uitVoor kleeding hebben zij niets als een doek om de lendenen en mager Zwart zijn ze toch iceds, gitzwart, maar an .Iers zou ik zeggen, dat de meesten hunner zwart zagen van magerheid Niette min waren zij als een spin zoo rap. Zij kloutei den tegen de koorden onzer boot op, als vlugge apen. Ja, met de teeuen alleen hielden zij zich vast aan de koord het koord tusschen den grooten teen en zijn buurman en daar rustte het heele lichaam op, gelukkig, dat zij niet te zwaar gebouwd zijn 1 Op eens, daar worden wij in spanning gebracht door een gegil van „a la mèr een geschreeuw, dat heortn en zien verging. Wij bukten spoedig over de balie, enik wilde dal ge dat tooneeltje eens gezien had Vijftien a twintig kleiue negertjes, allen behoorlijk met hun zwembroekje aan, lagen op het water spaitelend in de handen te klappen en hun »a la mèruit te gillen nu eens in koor, dan weer in solo, duo of kwartet, en op alle mogelijke wijze en too— nen, ge kondet merken, dat zij in het wa ter zich ihuis gevoelden, die guiten. Zij gin gen heel eenvoudig in het water zitten, eene kleine beweging met de voeten hieldjhen bo ven en iu evenwicht. Gij begrijpt, wat hun kreet k la mèr beduidt 't was eene uitnoo- diging een enkel geldstukje (vijf of 10 een- timen) in zee te werpen, zij zouden het dan opvisschen. 't Is me een raadsel, zoo vlug als die kereltjes daarmede zijn. Nauwelijks zagen zij een stukje io zee vallen, of ziet, al de zwarte kopjes, die maar eenigszius in de buurt waren, duikten om het vlugst naar onder de diepte iu. Men zag al die armen, ruggen en beenen van den gekondigd) aanvangen. De Koningin en Prins Hendrik, gevolgd door de Koningin-Moeder en den Hertog- Regent, werden aan den ingang ontvangen door den president van Int hoofdcomité, den beer S. P. van Eeglien, die de Hooge Gasten welkom heette en de leden van de subcommissie voor de muziek voorstelde, welke subcommissie met de regeling van bet concert belast i* geweest Hate Maje steit zeide den voorzitter dier commissie, mr. N. P. van den Berg, met veel genoegen de uitnoodiging tot bet concert te hebben i aanvaard. 'Nadat mej. L. van den Berg aan de Koningin en mej. Silvia van Lennep aan de Koningin-Moeder bloemtuilen hadden aangeboden, traden de Majesteiten en Hare booge geleiders de loge binnen, blijk baar een oogenbhk verrast door den schit terenden aanblik der zaal, waarvan bet uitgez >chte publiek de Hooge gasten staande ontving onder de plechtige tonen van het oude Wilhelmus, dat Onmiddellijk bij hunne verschijning door koor en orke9t en orgel werd ingezet en een imposaiften indruk maakte, al muntte ten ge vol gen van die zekere spanning, waaronder op zoo'n gala- concert de uitvoerenden in bet. eerst altoos verkeeren, juist de inzet niet door eenheid uit. Nadat de vorstelijke personen gezeten waren in de vergulde zetels, links van Prins Hendrik Koningin Emma, rechts van Koningin Wilhelmina de Hertog-Regent, nam de uitvoering van bet programma een aanvang. Eerst de feestzang van Schaapman-Mengelberg, een effectvolle com positie, daarna bet recitatief en duet uit de Schepping: „Nun ist die erste Pflicht erfüllt.r gevolgd door bet „Holde Gattin, theurer Gatte," op hoogst expressieve wijze vertolkt door Messcbaert en met glans door mevrouw Noorderwier, waarop bet derde nomtner (entreacfe, muziek uit Schubert's Rosamunde) het eerste deel vau het programma besloot. Na bet laatste nommer (voorspel tot die Meistersinger von Niirnberg) liet de Ko ningin den dichter van den feestzang, Jr. Scbaepman den componist Mengelberg en de solisten Messcbaert en mevrouw Noor dewier- Redingius tot zich roepen en sprak hun een woord van welgemeenden dank toe voor bet schoone werk en de schoone uit voering. Prins Hendrik drukte daarbij de heeren de hand. Het Koninklijk Echtpaar trad daarna nog eens naar voren, tot vlak tegen de balu strade, en de Koningin nijgde bet publiek gracieuselijk ten afscheid toe, terwijl ook Prins Hendrik herhaaldelijk boog. Door de commissie naar den uitgang geleid, roemden de Hooge Gasten den welgeslaagden avond en •dankten voor de ontvangst en even daarna kondigde bet uit de buiten staande menigte oprijzend gejuich aan, dat de terugrit naar bet paleis was aangevangen, Wij stippen bier nog aan dat de Koningin een lichtblauw kleed droeg, gegarneerd met zilver-doorweven kant. Het diadeem geschenk der natie fonkelde in het kapsel. Van de illuminatie is toch nog vrijwat terecht gekomen, dank zij een gunstige verandering van bet weder, 's Middags tijdens den welgeslaagden rijtoer na bet bezoek aan de Indische tentoonstelling, was waarlijk een enkele maal de zon doorge broken. 's Avonds viel er nu en dan wat regen, maar bet was althans stil weder. Buitendien had men bier en daar veel van een na den ander in het water verdwijnen, 't laatst van al zag men hunne witte voel— zooltjes door het watet flikkeren, dan was het een oogenblik eene geweldige beweging in het water, doch spoedig kabbelden de golfjes weer rustig voort boven de hoofden onzer negertjes. Een korte poos en weer veranderde het tooneel. De een na den ander kwam weer uit de diepte te voorschijn, wreef zich het water uit de oogen, die weer gretig naar een nieuw geldstukje uitzagen, terwijl de eerlijke vinder triomfantelijk zijn geldstukje omhoog zwaaide, afroepende, hoeveel het bedroeg, en dat op zeer tevreden toon, wanneer het tien centie men waren, minder tevreden ais hij er slechts vijf opving. Zoo bleven de kereltjes daar een uur en l langer op het water spartelen, duikend en rondzwemmend. Weet gij waar zij met de opgevischte stukjes bleven? zakken hadden ze niet aau, dus er moest iets anders op verzonnen wor den en zoo verdween het eene stukje na het anderachter hunne kaakjes. Ik heb er gezien, die tien, twaalf van die groote ko peren stukken van 10 centimen van achter de tanden te voorschijn haalden, 't Is on gelooflijk, maar loch geen enkel stukje, dat in zee geworpen wordt, gaat verloren. Wel duurde het ooit wat lang, eer zij boven kwa men (eene minuut en nog langer), vooral als het geld wat ver werd geworpen, maar al toos kwam er op 't laatst een zegenvierend met het koperen stukje in de zwarte hand uaar boven. Soms, als het stuivertje wiet te ver was geworpen, kon men al hunne bewegingen in het doorschijnende water tot op verscheidene meters diep volgen. Eerst duiken zij twee drie meiers vóór de plaats waar het geld moet vallen en zwemmen er dan schuins naar toe, zij houden de twee handen onder het stukje dat zigzagsgewijze neerdaalt, en zoetjes er in valt. Ik heb verschillende instantanee's genomen van die vlugge negertjes eu ook van Dji bouti. Ik hoop dat ze gelukt zijn. In Mongolië kan ik ze eerst ontwikkelen. Wij waren inmiddels met drie in een bootje geklouterd, de anderen zouden eerst nog aan boord wat ontbijten. Drie ftksche negers roeiden en ons noten- dopje gleed vlug en licht over de golven Een heel klein negertje, 't manneke was misschien nog maar een jaar of zes, was naar 't roer van ons bootje gekropen. Wij dachten na, wat zulks mocht beduiden maar ja wel, spoedig bemerkten wij dat dit ventje onze stuurman zou zijn. In vijf en twintig minuten waren wij aan wal. Van te voren hadden wij gevraagd naar den prijs voor de route, deze was 25 centimes, waarlijk niet te veel. De wal was bezaaid en te recht dus zwart van de negers, die daar stonden te kijken naar de menschen, die met de boot medekwamen (juist gelijk bij ons, s Zon dagsavonds aan den laatsten trein), andere die niet uit nieuwsgierigheid keken, vroegen om een aalmoes. Wat ziet er dat volk toch ellendig en armoedig uit En het land, waarop zij stervend leven en levend sterven 1 Niet een boom, niet een struik, zelfs met een verschioeid graspijltje kon ik in heel den omtrek bespeuren. Het drinkwater is slecht en moet nog van elders worden aan gevoerd, wa* kan er iu dit leven toch al ellende zijn 1 Als ze dan later maar die arme sukkelaars bij hun Vader in den hemel zijn Waar die vijftien duizend negers, die rondom de haven wonen, van moeten leven, dat weet ik uiet. De meesten, denk ik, vau vischvangst eu van het gebedelde, als de booten zijn aangekomen. Negen honderd Europeanen viudt men er vooral Italianen en Franschen in hun handen zijn alle herbergen en winkels, zoodat de arme negers ook in die dingen niets verdienen. Slim zien zij er dan ook r.iet uit. Dat was met die Arabieren in Port—Said heel anders het geval. Deze zager er echte slimme vossen uit, volleerde schacheraars Nauwelijks waart ge in Port- Said op straat of ge werdt van alle kanten bestorrad door een hoop kooplieden, die u allerlei bullen wilden opdringen. In Djibouti niets van dat alles. Alleen omringde u een heele school kinderen, dje het handje uitsteken tot eene aalmoes. En gingt ge ergens zitten, om wat uit te blazen (och, 't was er toch zoo heet in dat Djibou ti dan stonden er onmiddellijk een paar kleine negertjes bij u met een klein vlag getje van gevlochten riet, dat zij bij wijze van waaier bij u gebruikten, om, als ge weg gingt, een stuiver te vragen voor belooning. Den meesten tijd brachten wij er door aan het posthuis, 't Was er dan ook zoo vree- selijk druk daar't Schijnt, dat de postzegels daar van Djibouti uiterst zeldzaam zijn. Geen wonder, want eene bevolking van negen honderd Europeanen gebiuikt al zoo heel veel postzegels niet. 't Is juist voor de verzamelaars dat er heel veel gekocht worden. Ja zelfs de postzegels schijnen) daar de giootste inkomsten voor de kolonie op te leveren. Voor enkele jaren bracht de verkoop hiervan jaarlijks 14.000 francs op en sinds dien tijd is de liefhebberij euornr veel toegenomen. Het klimaat iu Dj'bout is allervreselijkst. Slechts twee keer ii 't jaar valt er een .veinig regen. Wel op vallend viel er juist regen, toen wij er aan kwamen. De hitte is er werkelijk onverdra- gelijk Een of twee minu'en in de zoi staan met ongedekten hoofde kan dau ooi al doodelijk zijn. Zelfs zou het in de maant Juni uiterst gevaarlijk zijn in de schaduw het hoofd te ontblooten. Ik zeg in de maant Juni. 't Is nu October en verbeeld u me al die gloeiende hitte waren zij daar reed: in den winter „Weinig is er te zieu in Dji bouti. Niets, dan een groot plein en daa rondom wat winkels en herbergen eu offi cieele gebouwen. Gij kunt het gedeeltelijl zien op de postzegels. Verder nog enkel zijstraatjes (dammen of mijnen of zeinei zou de Waalwijker zeggen) en daar bezijde de negeihutjes. Ons hart sloeg van blijdschap en ging e heimelijk toch trotsch op, dat daar nog o die verarmde, verweesde kust, Katholiek Missionarissen verbleven en ook nog zeil liefdezusters. En het offer, dat wij zelf aa God brengen, kwam ons vee! geiinger

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1901 | | pagina 5