Nummer 30.
Zondag 12 April 1903.
26 Jaargang.
Tweede Blad.
MJffllliliSIII.
DE STAKING.
feuilleton.
IJS DUSTRIËELEN.
Bekendmaking
BUITENLAND.
TWEEDE GEDEELTE.
Nachtelijke samenkomst
Een Bespiedster.
'iWilMWIfgif f il&S
De Kamer van Koophandel en Fabrieken
tc Waalwijk houdi zich onledig met het
opmaken van het verslag over 1902.
Heeren Indm-triëelen worden verzocht
hunne opgaven voor het verslag zoo spoedig
mogelijk aan den Voorzitter in te zenden.
De Kamer van Koophandel en Kal» leken
voornoemd
De Burgemeester van Waalwijk roept in wer
kelijke!) dienst op den milicien verlofganger dezer
gemeente van 1891), F. A. VERHOEVEN, om op
Maandag den 4en Mei aanstaande tegenwoordig
te zijn bij zijn korps in garnizoen tc Breda.
Waalwijk, 8 April 1903.
üe Burgemeester voornoemd,
K. DE VAN DER SCHUEREN.
UITVOERINGEN.
WAALWIJK
Op Maandag 2en Paaschdag des middags ten
12 uur, zullen door de Harmonie //L'Espe
ra nee/ op hare zaal worden uitgevoerd de
volgende nummers
1. Le Luron, Marsch, Bauwens.
2. Concert Ouverture, Hoffman.
3. Aux bord de la Sambre,
Fantasie, Tack.
Uitvoering te geven door de Vereeniging
„Ons Genoegen" gevestigd in het herberg-
lokaal bij den heer G. Smolders te Waal
wijk, op Maandag 13 April 1903. Aanvang
7V2 uur precies. Zie Programma's.
De Italiaansche regeeriug heeft met het
oog op de algemeene werkstaking te Rome
het garnizoen aldaar versterkt met nog vier
bataljons uit Mantua en Ravenna. Na een
rustpoos tijdens het middaguur begonnen de
arbeidersoploopen Donderdagmiddag weer
Inanterie en cavalerie moesten bij verschil
lende gelegenheden handelend optreden.
Ongeveer honderd rustverstoorders werden
in hechtenis genomen en in het fort Monle
Mario opgeborgen velen hunner hadden
messen en sieenen in den zak. Hederi
heerscht er minder opwinding onder de
arbeiders loopt minder janhagel rond dan
Donderdag. Men ziet niets van de troepen
alleen kampeert aan de Tiber de bereden
gendarmerie. Naar de correspondent van de
Vossische Zeitung seint kuiert de bevolking
weer in de straten. De straatreiniging word;
door het plaatsvervangend personeel beter
verricht dan vroeger door de gemeentewerk
lieden. De Romeinsche pers laakt voor
verreweg 't grootste deel de staking als
lichtzinnig en zelfs het socialistische centrale
orgaan is van meening, dat de vooruitgang
van het proletariaat er twintig jaar door
achterop is geraakt.
Ook in Zwitserland doen werkstakingen van
Vrij naar het Duitsch bewerkt door J. M. S.
(33)
ELFDE HOOFDSTUK.
Het is te begrijpen, dat de verschrikkelijke ge
beurtenissen, in 'het vorige Hoofdstuk verhaald,
een geweldigen indruk maakten, zoowel op de
lagere als op de hoogere standen i:: de omgeving.
De eerste herademden van de vrees, die de
persoon en de tyrannieke handelingen van den
president hen inboezemden, de laatste waren
blijde verlost te zijn van dien onwaardigen
vertegenwoordiger van hun klasse.
Eéne echter der «haute volée' voelde het
gemis van haar natuurlijken bondgenoot, n.l. de
rijksgravin. Zij zag in dezen loop der gebeurte
nissen een noodlottige aanduiding van hot einde
van haren strijd tegen dien geweldigen siijder
voor waarheid en recht, die zij ook als zoodanig
te bevechten had. Toch gaf ze den moed niet op.
Onmiddelijk stelde ze voor zich zelve een «plan
de campagne" vast, die onzen held" zoo deze
machinatie gelukte onvoorwaardelijk moest
vernietigen.
Zij liet door naar kamenier, die haar ver
trouwde rechterhand" was, in den loop van
den ons bekenden critiekcn dag Egon waar
schuwen, dat deze punctueel 's nachts om twaalf
uur in de serre zou komen, want zij een gewich
tig onderwerp met hem te bespreken had.
De baron begreep direct, wat de gravin van
hem wilde. Hij beloofde te komen.
zich spreken.
In verband met de onder de arbeiders der
bouwvakken sedert eenige dagen in Bazel
heerschende beweging werd Donderdagnacht,
nadat de politie Donderdag nog eenige
lawaaimakers had opgepakt, door de schil
ders, stukadoors en schrijnwerkers, en
Donderdagmorgen door de timmerlieden
bijna eenparig ten gunste der metselaars
besloten tot een onmiddellijke, algemeene
staking, ondanks den tegenwoordigen slechten
toestand in de bouwvakken. Donderdagavond
zouden de boekdrukkers, de metaalbeweikers
en de arbeiders voor de vervaardiging en
den verkoop van levensmiddelen, benevens
het trampersoneel, over de door hen te
volgen gedragslijn een besluit nemen. In
deze kringen heerscht evenwel minder
strijdlustigheid. De Bazelsche regeering heelt
de verlangde afdanking der troepen gewei
gerd.
In Zurich hebben op voorbeeld der
bouwarbeiders te Bazel de timmerlieden
Donderdagnacht ook de staking afgekondigd.
Volgens berichten uit Luzern is het
Do aderdag vermelde einde der toonbeweging
1 va i het personeel van den Gotthardspoor weg
een gevolg van de groote vastberadenheid
van de leiders der beweging. Alle toebereid
selen voor een volledige opheffing van het
verkeer waren getroffen. De directie van de
Gotthardspoorweg heeft nu, naar de Lokal
Anzeiger mededeelt, volkomen aan de
eischen barer ondergeschikten toegegeven
en de strijd is geëindigd met een overwin
ning van het personeel.
Door de verschillende bulletins in deze
dagen zijn onze lezers in onze en omliggende
gemeenten voortdurend op de hoogte der
voornaamste gebeut teuissen gehouden. Tot
goed begrip ook voor de verdere lezers
komen wij hierop even terug.
De verschillende berichten golden de
verschillende stakingen. Donderdagmiddag
kwam de tijding dat Oudegeest en v. d.
Berg (in plaits van Petter) aan de Mij
hadden gevraagd om alle ontslagen perso
neel terug te nemen, dan zou de staking
direct geëindigd zijn. Een begin dus van 't
einde, een bekentenis van eigen zwakheid
dier raddraaiers die 't volk opgezweept en
alles voorgespiegeld hebbende, thans geen
uitweg meer ziende, wederom beginnen te
draaien. Maar te laat, de maatschappijen
wilden hun niet van antwoord te dienen.
Daarbij komt nog dat in dc Tweede
Kamer de stemming over de wetsontwerpen
als volgt ging
Bij de stemming over de onderdeden
kwam het eerst aan de beurt artikel
358bis (strafbaarstelling van ambtenaren
en spoorwegpersoneel).
Het werd aangenomen met 78 tegen
1 5 stemmen.
Tegen de heeren Marchant, Hugenholtz,
Smidt, Van Raai te, Van der Zwaag, Drucker,
Helsdingen, Troelstra, Schaper, Ter Laan,
Melchers, Bos, Staalman, Ketelaar en Nolting.
Bij deze stemming waren afwezig de heeren
Goeman Borgesius en Passtoors.
Art 358ter (strafbaarheid ook van de
Het is middernacht. De met sterren bezaaide
hemel welfi zich over het slapende park en
vreedzaam en stil is het in dezen prachtrollen,
kunstig aangclegden tuin.
Een gestalte, gehuld in een langen mantel en
met een breed-geranden hoed op het hoofd,
stapt haastig naar de bewuste serre, waar zij
vol ongeduld door de gravin, die reeds op haar
post is, verwacht wordt.
Egon, wani hij is de nachtelijke wandelaar,
begeelt zich zonder geruiech te maken in de
met bloemen en uithecmsche planten versierde
ruimte en vindt daar zijn tante, die hem met
een handgebaar uitnoodigt naust haar op een
causeuse plaats te nemen.
Terwijl de baron nog de glazendeur der serre
sluit en de zware. Turksche damastgordijnen
toetrekt, gaat, buiten mademoiselle Blanche
voorbij. Met een grijnslach heeft zij den laten
bezoeker in de serre zien verdwijnen, waar zij
ook de gravin gewaar wordt.
Het is een oude gewoonte van haar, des avonds
als allen zich ter ruste hebben begeven,eenzaam
het park en den tuin te doorwandelen. Zrj stelde
zich zelve dan als de bezitster van dit heerlijke
slot en omgeving voor, daar zij dan, vrij over
haren tijd beschikkend, naar hartelust kon wan
delen én de plekjes welke haar bevielen, kon
opzoeken.
Opzettelijk is zij niet op spionnage uitgegaan,
wijl zij echter toevallig Egon in het park be
merkt, is zij hem geruischloos gevolgd, om hem
heimelijk te bespieden, wat deze «bon vivant"
wel toch mag beoogen met zijn nachtelijke
wandeling.
Hier heeft zij nu de oplossing van het raadsel
Hij houdt geheime samenkomsten met mevrouw
de gravin. Een triomfantelijke uitdrukking
verspreidt zich over haar onsymphathiek gelaat
en thans gevoelt zij zich werkelijk behecrsche-
resse van dit slot, want in het bezit van dit ge
heim, heeft zij beiden èn de gravin, èn den baron
in haar macht.
Egon werpt zich nonchalant op de cau9euse
naast de gravin. Hij komt juist weer van de
8peeltalel af en is onder den invloed van een
goed glas wijn.
Beiden zwijgen een wijle. Nora's boist gaat
snel op en neder het schijnt, dat zij in een
leiders en aanleggers van samenspanningen)
werd aangenomen niet 77 tegen 16 stemmen.
Artikel 858quater (hooger straf wanneer
liet verboden oogmerk is bereikt) aan
genomen met 77 tégen 17 stemmen.
Art. 380 (ontneming van actief en pas
sief kiesrecht bij liet veroordeelend vonnis
wegens een der feilen in de overige artike
len genoemd), wordt aangenomen niet 60
tegen 34 stemmen, (bijna de geheele Lin
k er zij de).
Art. II werd daarop goedgekeurd.
Bij de behandeling der slotbepaling stelde
de heer Troelstra voor, dat de wet in wer
king zou treden op een nader vast te stelleu
datum, doch niet voor 1 Januari 1904.
Dit werd verworpen met 79 tegen 16
stemmen en de geheele strafnovelle aange
nomen met 81 tegen 14 stemmen, die d<-r
socialisten en vrijzinnig-democraten. De heer
Staalman, die zich tegen art. II had ver
klaard, stemde nu ook vóór.
Het ontwerp tot vormen eener spoorweg
brigade gaf tot slechts weinig discussie aan
leiding. De heer Van der Zwaag protesteerde
ertegen.
Het ontwerp werd aangenomen met de
stemmen der 6 socialisten tegen.
Zonder debat of stemming werd het ont
werp tot het in-tellen eener enquête naar
de toestanden bij de spoorwegen aangenomen.
De Kamer ging daarop tot nadere bijeen
roeping uiteen,
Met leede oogen moest 't z g. comité van
verweer dit aanzien, en daarenboven aan hun
oproep tot algemeene staking werd geenszins
voldaan.
Treinen rijden geregeld, aan de havens
wordt doorgewerkt enz. enz. Voorteekenen
dus dat 't spoedig zou eindigen, zoodat
ons gisterenmiddag 't telegram bereikte
«STAKING GEËINDIGD"
Een verlichting ging door alle standen
der Mij. en een en ander had zich toege
dragen als volgt
Het zoogenaamd Comité van verweer
heeft gistermorgen het volgende manifest
uitgevaardigd
Aan de Nederlandsche arbeiders
De aanslag der Nederlandsche regeering
op de arbeiders-organisatie, op het stakings
recht der arbeiders in het algemeen en op
dat der arbeiders bij spoorwegen en publieke
diensten in het bijzonder voorloopig is mis
lukt.
Met 81 tegen 14 stemmen heeft de Tweede
Kamer der Staten-Generaal de dwangwet
aangenomen, en, omringd door dubbele en
driedubbele hagen van bajonetten is het
Nederlandsche kapitalisme til zijn staats
macht nog maar al te goed in staat zijn
wil decreteeren.
Mede-arbeiders
Het is een eisch van goede krijgskunde,
te retireeren als het moet.
Het moet thans.
Het Comité van Verweer heeft hedennacht
eenstemmig besloten de algemeene werk
staking geproclameerd tot wering der dwang-
wetten, op te heffen voor heden 10 April
des middags 12 uur.
zenuwachtige stemming is.
Eindelijk zegt de laatste«Ik moet je heden
nog noodzakelijk spreken. Ge herinnert je ze er
nog wel ons gesprek bij den bewusten vijver?"
«Nog maar al te goed!" zegt de baron geme
lijk. «Wat is dat toch met dien Willburg en
u U moet hem vroeger gekend hebben, an
ders kou u hem zoo niet haten I"
Nora zwijgt. De angst snoert haar keel toe
en zij beeft aan alle ledematen.
«Nu. tante? Moet ik uw zwijgen als een
toestemming opnemen?"
«Gij dwaalt 1 Ik ken Willburg niet! zegt de
gravin na een poosje met vaste 9tem.
Doch nu is het laatste greintje decorum, waar
mede Egon tot heden nog altijd zijne tante
oehandelt, verdwenen. De half dronken man
verliest geheel den afstand uit het oog, die hem
ondanks alles nog van zijn hooggeplaatste
tante scheidt en bijna woedend roep; hij uit:
«Gij liegt!"
«Mijnheer 1"
«Ik herhaal, dat ge liegt. Gij moet in ver
standhouding staau of gestaan hebben met dien
zedemeester Willburg en ik wecsch niet als je
bondgeuoot op te treden, of ge moet me eeist
alles aangaande deze zaak hebben medegedeeld.
Dat eisch ik als eers'e voorwaarde, om in je
belang werkzaam te zijn!"
«Nu goed I Ik sta in zekere verstandhouding
tot Willburg. Hij heeft mij n.l. vertrouwelijke
mededeelingen gedaan, die je wellicht zeer zouden
doen schrikken, indien ik je ze mededeelde."
Nora heeft ten einde raad haar toevlucht
tot een leugen genomen, die zij kon het
bevroeden feitelijk zeer dicht bij de waarhei I
komt.
«Als gij mij compromitteeren wilt, doordat
gij je bekendheid met een zaak verraadt, welke
mij in hel vertrouwen werd medegedeeld, me',
de belofie, dat ik zou zwijgen, zoo doe rial
vraag aan Willburg Daar datgene, wat hij mij
in het park heimelijk over zaken heeft mede
gedeeld. Echter, wij beiden, gij en ik zijn dan
verloren 1*
Nora's besliste toon van spreken schijnt Egon
overluigen, tenminste, hij vraagt excuus voor
zijn wantrouwen.
liij is opvallend bleek geworden, toen Nora
sprak over zakelijke mededeelingen.
Kameraden
Ontvangt die tijding met alle 4 alm te,
waarover gij te beschikken hebt.
Gij hebt dezen grootschen strijd mei
heiligen ernst gestreden. Bewaart die houding
ook thans nog.
Geeft ook thans nog den machthebbers
geen gelegenheid lot bloedvergieten en dan
in dit voor de Nederlandsche arbeideis-
beweging zoo ernstige oogen blik hebben wij
één woord te zeggen
Waakt voor uwe organisatie. Dtiar is
uwe hoop, daar is uwe toekomst. Het is
toch waar het fiere woord „Ons zal de
wereld zijn ondanks alles."'
Het Comité van Verweer.
De als altijd snorkende phrnseu kunnen
zullen niet beletten, dat de drijvers, die een
aantal werklieden op zoo droevige paden
hebben gebracht, nu vooreerst het vertrou
wen kwijt zijn en in deze roekelooze staking
geretireerd zijn.
Maar nu schijnen de door het comité
dolgemaakte mannen, waaronder velen zon
der betrekking, niet tevreden te zijn en willen
thans volhouden.
Ten minste zoo zegt 't volgende telegram
Het Volksdagblad bulletineert, dat de
groote vergadering van het spoorwegperso
neel in Plancius unaniem besloot de staking
door te zetten.
Mocht het comité van verweer hiertoe
zijn medewerking onthouden, zoo zal eon
uieuw comité benoemd worden.
De Telegraaf bulletineert, dat het comité
van verweer, zwichtende voor de onweer-
staanbaren aandrang van verschillende orga-
nisatiën, op haar besluit terugkwam en
opnieuw een algemeene staking proclameerde.
Om den toestand op de verschillende
plaatsen te geven, dat laat onze plaatsruimte
niet toe. Ziehier eenige berichten.
Deleden van het hoofdbestuur der Spoor-
wegvereeniging C. J. Kuneken, P. van der
Linden en A. Dijkstra (die onlangs te
Waspik sprak) zijn met ingang van heden
uit den dienst der Staatsspoorweg-Maat
schappij ontslagen.
De Hollandsche Spoormaatschappij neemt
geen stakers meer in dienst.
Nadat de centrale afdeeling van de Eerste
Kamer (telegrafisch bijeengeroepen) Vrijdag
middag na afloop der openbare vergadering
besloten hadden de wetsontwerpen betreffen
de de spoorwegstaking onmiddelijk in de
afdeelingen te doen onderzoeken, is dat
onderzoek dadelijk aangevangen. Tot de
rapporteurs over de wetten werden benoemd
de heeren Van Velzen, Van Nierop, Kist
Dijckmeester en Havelaar. Alles wijst erop
dat met een eindverslag zal worden volstaan
ten einde zoo mogelijk de voorstellen in de
heden te houden zitting aan de orde ie
stellen.
Een officieele mededeelitig omtrent de
vorming van een nieuw Comité van Verweer
of van intrekking van het besluit tot
opheffing verscheen tot Vrijdagavond laat
nog niet.
Ook zonder door en baldadigheid kan
Aarzelend zegt hij
«Tante, de speelduivcl heeft mij weder in zijn
klauwen. Ik kom zoo juist van de speeltafel en
heb zestigduizend mark verloren. U kunt over
zulke sommen als betrekkelijke kleinigheden be
schikken, wilt u mij voor dezen keer nog eens uit
den brand helpen?
De gravin schrikt geweldig op. Een zoo hooge
som in eens van den graaf te vorderen, schijnt
haar gewaagd toe. Doch het rauet zijn Zij moet
Egon hoe dan ook bewegen, haar in haar
booze plannen te dienen.
«Ik zal trachten, het geld te krijgen," zegt zij,
«Uw oom weet gelukkig niet nauwkeurig, hoeveel
mijn toiletten en brillanten kosten. Hij bekom
mert er zich ook niet om, of de rekeningen be
taald zijn of niet. Ik zal het geld, dat hj mij
voor mijn laatste toiletbenoodigdheden liet uit
betalen, nog eens vragen. Hij herinnert zich
toch niet meer dit laatste bedrag, zijn geheugen
begint zeer te verzwakken."
«Och, lieve tante! Hoe zal ik u danken P"
«Doet, wat ik je gevraagd heb en zoo spoedig
mogelijk, want ik haat dezen Willburg en, als
hij in 'i leven blijft, bedreigt hij ons beiden."
«Zoo schuilt er toch meer achter, dan u mij
wilt mededeelen? Bovendien
„Bekommer je niet daarom. Maak hem onscha
delijk, of hoop niets meer van mij."
En met deze woorden verdwijnt zij, zonder
verder naar hem om te zien, in de tuinzaal, ter
wijl zij den sleutel aehter haar omdraait.
Egon wordt doodsbleek.
«Zij is een demon," mompelt hij.
Hij keert zich om doet de deur open en
treedt near buiten, voorzichtig en oplettend
rondom zich heenziend, of er ook iemand in de
nabijheid is. Hoewel nog niet geheel nuchter,
zoo is hij toch wel wat tot zijn zinnen gekomen,
vooral door de laatste woorden der gravin. Die
duivelsche last drukt hem zwaar op zijn gewe
ten, want lichtzinnig is hij wel, echter nog niet
zoo doortrapt in de boosheid, dat hij in koelen
bloede een moord kan begaan. Hij moet echter
wel, wil hij zijn z.g. eere-9chuldeu kunnen be
talen. Waarom echter niet ridderlijk alles aan
zijn goeden oom verteld Deze had hem voor
dezen keer nog wel geholpen, wellicht ware deze
lichtzinnige man nog van den afgrond te redden
geweest, indien hij niet onder den demonischen
deze staking niet verloopen.
In den nac'it van 7 April werd op de
rails tusschen Vlissingen en Middelburg een
grooten keisteen gevonden, bijtijds kon hij
door een ploegbaas verwijderd worden,
dientengevolge wordt thans de lijn door
militairen bezet van Vlissingen tot Arne-
tnuiden.
Vrijdagavond is te Enschedé op een
dienstdoend militair geschoten. Hij werd
echter niet verwond. Van den dader was
geen spoor te vinden.
Op de lijn EnschedeGronau, onder
Enschede, bevonden zich Vrijdagmorgen
vroeg drie man, die toen zij politie
ontdekten, vluchtten. Een revolver bleef
achter.
Ten slotte geven we hier een meer
breedvoerig verhaal over den dood van het
slachtoffer der staking.
Een spoorwegbeambte doodgeschoten.
Op het baanvak IJselmondeBeurs zijn,
zooals bekend is, in de liatste dagen de
overwegen allen bezet met militaire posten,
zoo ook de sein- en blokhuizen. Nu heeft
men op het gedeelte van de baan dat tus
schen de Rosestraat en de Oranjeboorastraat
door loopt, een opening in de huizenrij,
tengevolge van het niet bebouwd zijn van
den grond aldaar. Dit is tusschen dl Ste -
ven Hogendijkstraat en de Rosestraat in.
Om te voorkomen, dat men daar te plaatse
op den spoorbaan zou komen, is er een
houten schutting gezet ter afscheiding van
de spoorbaan van den publieken weg.
Op dat punt nu, maar nog op de spoor
baan, was Donderdagnacht een militaire post
geplaatst, sterk 2 man, miliciens van het
3e regiment infanterie te Middelburg in
garnizoen. Evenals de andere schildwachten
langs de geheele baan, hadden zij het con
signe om niemand te laten passeeren, dan
degenen die zich behoorlijk konden legiti-
meeren door een bewijs, afgegeven doorat
Spoorwegmaatschappij, of andere autorftf
Het was omstreeks kwartier na midder
nacht of half één 's nachts, toen de béu
schildwachten, dtiar geplaatst, c vie-
personen uit de richting IJselmonde znj
komen, bij elkander op de baan stad waart
gaande. Op korten afstand, 20 25 metc
genaderd, riepen de schildwachts hun het
„halt werda toe. Eenige nfiien her
haalden zij dit, maar zonder resultaat} het
viertal bleef doorloopen en kwam a) nader
en nader. Toen, onraad vermoedende, loste:
een der schildwachts een schot in de lucht,
waarop het viertal terugging in de richffogj
waaruit zij kwamen. Maar kort daarna
kwamen zij weer alle vier terug en nietterH
genstaande de schildwachts hen optiieuw htm
„halt! werda!" toeriepen, stoorde geon
hunner zich hieraan en riepen „houa
je maar koest". Zij bleven voortgaan.
Toen hebben de beide schildwacht, vol
doende aan de order om niemand te late;
passeeren, hun geweren geladen t n zondei
mikken in de richting van de vier aanko
mende mensehen geschoten.
Op het schieten is vervolgens mili
taire patrouille komen opdagen om de oor-
invloed stond der gravin, die hem voor geld
eenvoudig als haar werktuig gebruikte.
Terwijl hij peinzend over dit alles eenige
oogenblikket: bij de serre blijtt staan, klinkt er
een onaangename stem in zijne nabijheid, die hem.
spottend met een „goeden auond, mijnheer de-
baron» begroet.
Verbleekend wendt zich Egon naar den kant,,
vanwaar het stemgeluid komt. De baron word t
Mademoiselle Blanche, de gouvernante van De-
nise, gewaar.
«Mademoiselle Blanche!" stamelt hij in doo-
delijke verlegenheid. «Hoe komt u hier in dit
nachtelijke uur?'
„Diezelfde vraag kon ik ook tot u richten/
antwoordt de gevraagde.
„Uw hierzijn, mademoiselle, heeft den schijn,
alsof u met een vooropgezel doel aan 't spion-
neeren is."
Zij lacht onaangenaam.
«Wie vriend, noch een tehuis, noch liefde be
zit, mijnheer de baron, moet zich een liefhebberij
scheppen. Ik houd van geld boven alles; da
klank van het goud heeft voor ruij iets betoove-
rends. Ik wilde wel rijk, zeer tijk zijn, om een
vrij en frank leven te kunnen leiden. Ik haat
de slavernij eener gouvernante, en ik bespaar
iederen mark, om mijn droom te verwezen
lijken."
Zij gaan samen duor de donkere lanen van het
park.
„Willen wij dan als een paar zaakmunnen met.
elkander handelen vraagt Egon snel.
De Fran^aise knikt toestemmend.
„Wat verlangt u voor het bewaren van on»
geheim vraagt hij kort en scherp.
«Dertigduizend mark.» 1
«Wat?" Egon gelooft het niet goed verstaan t«
hebben.
«Dertigduizend mark Ik begin waarlijk aan
uw toerekenbaarheid te twijfelen, als u inder
daad gelooft, dat ik 30000 M. voor uw stilzwij
gen wil betaien. Wie waarborgt er mij voor,
dat u na ontvangen belooning niet weer om
diezelfde som komt aankloppen en zoo voort
durend blijft afpersen voor dit inderdaad niet
zoo gevaarlijk geheimpje.
1 Een mark is 60 ceut.
(Wordt vervolgd.).
