Nummer 91.
Zondag 20 November 1904.
27e Jaargan
Toegewijd aan Handel, industrie en Gemeentebelangen.
Eerste Blad.
TË Vil TE mm.
Gemeenteraad van Waalwijk.
N TOON TIELEM,
Bit nummer bestaat
uit TWEE BLADEN
Verhooging Lederprijs,
FEUILLETON.
U I T GK-VE K
Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond.
1 b o n n e in e n t s p r ij s per 3 maanden f ü."5.
Franco per post door liet geheele rijk f 0.90.
Brieveningezonden stukken gelden enz., franco te zenden aan den
Uitgever:
W A A L W IJ K.
Advheticntibn 17 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, groote
letters naar plaatsruimte. Adverteutiëu Smaal ter plaatsing opgegeven,
worden 2maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regeii en
advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeelige oontracten
gesloten. Reclames 15 cent per regel.
Men schrijft ons:
Als men de berichten nagaat uit het
Buitenland zoowel wat huiden als leer betreft,
is het niet twijfelachtig meer, of de schoen
fabrikanten en ook andere leerverbruikers
van ons land hebben zich voor te bereiden
op eene prijsverhooging van zool- en over-
leder die voorul deze maal lang niet ge
ring zal wezen, en die tot ongekende hoogte
zou kunnen worden opgevoerd als de oor
logsbehoeften in het spel gaan komen, zoo
als nu het geval is. Ten bewijze van een
en ander voeg ik hierbij eenige buiten—
landsché berichten en zal zoo nu en dan
andere laten volgen oin de lederverbruikers
wakker te houden, en de consumenten aan
het verstand te brengen dat eene zeer be
duidende verhooging van leder- en schoenwij
zen waarlijk geen hare is, en niet uitblijven
kan.
Uit Frankrijk bericht men over leer-
prijzen
„De heden bedongen prijsverhooging,
die men schatten kan op 15 centimes per
kilo, is niet beknibbeld, noch in oiigelis
seerde, noch in gelisseerde waar, vooral
in de gezochlste soorten."
Uit Havre schrijft men over huiden-
prijzen
//Zelden hebben wij een dergelijke
levendigheid gezien als die deze week op
de markt heerschte.
Wij noteerden inderdaad een verkoops-
of afroepcijfer van 25000 stuks, wat in
lang niet gebeurd is.
De prijzen stijgen dagelijks en elk
aanbod dat belangwekkend is, wordt tot
vaste prijzen veikocht.
De voorraad in de eerste hand zal
heden wel gedaald zijn tot beneden 60,000
huiden.
Bijna de geheele voorraad droge sn
drcoggezouten Mollendo en Arequipa
huiden zijn tot 2 it 3 fr. hoogere prijzen
Heldenroman van HENRYK SIENKIEWICZ
voor De Echo van liet Zuidenvertaald
door H.
EERSTE BOEK.
HOOFDSTUK IF.
(13)
Met een blik op die fiere, krijgshaftige ver
schijning, die hem als een bliksemstraal voor
bij schoot, ondervond Jan een gevoel van
medelijden. Hij beklaagde Bohun, maar be
treurde het, dat een plechtige belofte hem ver
bood, hem na te zetten en hem te zeggen
Wij beminnen beiden dezelfde vrouw
Eén onzer is te veel op deez' aarde. Kozak,
trek uw sabel.
HOOFDSTUK V.
Jan trof den Hertog niet te Lub nié Wis-
niowiegki had er in toegestemd peter te zijn
over den zoon van een zijner vrienden, en zich
met groote praal naar het doopfeest begeven.
Een koerier bracht hem de tijding van den
terugkeer van Krétuski en van de aankomst
van den gezant van Walachije.
Met oprechte vreugde werd Jan door zijn
wapenbroeders ontvangen.
Vooral Michel Wolodowski betoonde uit
bundige blijdschap. Sinds den dag. dat zij
elkander na een duel de hand gedrukt hadden,
kenden Jan geen beter vriend. Michel was
voortdurend verliefd. Overtuigd vau de on
standvastigheid van Annette Krasienska, had
hij zijn hart geschonken aan Angèle Lenska
en toen deze hem op hare beurt bedrogen had
door haar hand aan een ander te geven, had
Michel zijn liefde overgedragen op Anne,
de oudste der prinsessen van Zbaraz, eene nicht
van hertog Wisniowie^ki. Doch ook deze
van de hand gegaan.
Lima's zijn betaald met 65 fr. en
worden nu op 66 fr. gehouden.
Rio Janeiro's zijn 1,50 2 fr. geste
gen evenals Valparaiso's.
Voor Montevideo Saladeros win terossen
heeft men 75 fr. bedongen en nu wil
men een nieuwe rijzing.
Wij zijn zonder aanbiedingen van La
Plata in Saladeros ossen en men vraagt
zich at wanneer de slachtingen geregeld
zullen gaan worden.
Droge huiden zijn in Buenos-Aires
onder tien invloed vau de vrang voor de
Vereenigde -Staten in een week 5 pet.
g< stegen en men verwacht nog een nieuwe
rijzing.
Bij een dergelijken toestand moet de
looierij al het mogelijke doen voor ver
betering der prijzen van haar fabrikaat;
dat is voor haar een levenskwestie, want de
toestand kan nog lang zoo blijven./'
Uit Duitschiand over leder
„De prijzen zijn onder deze omstandig
heden voor alle soorten zeer vast, de
hocgere vraag-prijzen der fabrikanten
moeten ingewilligd worden en het is
volstrekt niet uitgesloten, dat we nog
verder de hoogte in zullen gaan, als het
aanbod zoo gering blijft."
Uit Stavelot
Een aantal lederfabrikanten te Stavelot
hebben besloten hun leerprijzen met 20
centimes per kilo te verhoogen. Naar
de reden hiervan zal wel niemand die
ook maar eenig'zins met den gang van
zaken in ons vak op de hoogte is, behoe
ven te raden. Moge in Nederland zulk
een besluit weerklank vinden!'
Uit andere streken van België
„hi aansluiting van bovengenoemd be
richtje, vinden we 't volgende omtrent
de lederprijzen iu België in de „Etoile
Beige.* Bij de laatste aanbesteding van
het Belgische ministerie van oorlog voor
het leger zijn de prijzen aanzienlijk hoo-
ger geweest dan ze tot nu toe geweest
zijn, vooral wat zoolleer aangaat. Van
3,40 francs per kilogram, waarvoor bij
de voorlaatste aanbesteding ingeschreven
was, is de prijs tot 4,20 francs a 4,60 francs
gestegen. Van de 50 perceelen der aan
besteding, in 't geheel een 80,000 kilo
gram bedragende, bleef zelfs ondanks de
liefde zou eene hopelooze worden, want reeds
sprak meu van het huwelijk der prinses met
den palatijn Rawa, die trouwens reeds twee
parauymphen naar het hof van den hertog had
gezonden, Bodzynski en Lassota.
Michel had zijn vriend dus veel treurige en
smartelijke mededeelingen te doen. Hij bracht
hem op de hoogte van de voorvallen, de ge
heimen, de kleine intriges van het hof. Jan
luisterde slechts half naar hem zijn hart en
zijn gedachten waren elders. Zonder den angst
dien de liefde meebrengt zou hij zich gelukkig
hebben gevoeld. In zijn binnenste bruisten
die opgewektheid en dat plichtgevoel op, welke
hem als bet ware in het bloed zaten, want
ofschoon Lubnié in luister niet onderdeed
voor de residence's dier kleine Poolsche ko
ningen, dikwijls machtiger dan de vorst zelf,
onderscheidde het zicli door een strenge krijgs
tucht. Altijd was het, of men zich aan den
vooravond bevond van een verre toclit. De
soldaat was er meer in aanzien dan de hoveling
het goud had minder waarde dan het staal
het geschal der krijgstrompetten overstemde
de muziek en het blijde leven der feestzalen
Er heerschte stipte orde en tucht, als nergens
anders. De zonen der eerste families stelden
er een eer in, hier te dienen. Wie zich in het
oorlogsbedrijf wilde volmaken, zocht zijn leer-
Echool te Lubnié. Men zag er Ukraniers,
Mazoviers, Duitschers en Pruissen- De infan
terie en de artillerie bestonden in hoofdzaak
uit huurlingen van Duitsche afkomst, zorg
vul lig uitgekozen en ruim betaalt De Lilhu-
aniers en de Tartaren, meesterlijke ruiters,
vormden de regimenten der lichte cavajlerie,
eenig ter wereld. De Polen traden bij voor
keur in dienst bij de huzaren, schitterend in
hun gouden kurassen. De hertog zorgde vooral
dat zijn soldaten niet ontzenuwden zijn leger
bleef steeds op oorlogssterkte voortdurend
waren het revues':' en manoeuvres. Zelfs in
vredestijd als de Tataar zich stilhield, trok hij
uit, drong door tot aan de uiterste grenzen
der steppen en sloeg zijn legerkamp op midden
in de eenzaamheid. Zoo was hij den vorigen
herfst langs den linkeroever vau den Dniepr
getrokken om de citadel van Koudak te gaan
in8pecteeren, en waB daar inet koninklijke eer
bewijzen ontvangen. Vandaar had bij zich
hooge prijzen een d rde zonder bod."
Voor dezen keer kunnen we besluiten
met onderstaand berichtje, dat in zijne be
knoptheid toch veelzeggend is
„Japan heeft, in Amerika voor zijn
oorlogsbehoeften 200,000 helften over
leer en 75,000 helften zoolleer (union
looiing) gekocht, terwijl 1200 huiden zool
leer door de Japiusche regeering bij de
firma E. Petersen te Hamburg besteld
en reeds verzouden zijn."
OPENBARE VERGADERING
op Dondeid tg Ï7 November 1904, des n.m.
ten 6*/4 uur.
Aan de orde
1. Wijziging politicverordening (aan
gehouden in de vorige vergadering.)
2. Vaststelling geiueenterekening 1903.
3. Aanbieding begrooting 1905.
Voorzitter: de Elelachtb. heer Bnrge-
gemeester K. A. M. ridd -r de van der
Schueren.
Afwezig de heer Klijberg-Pernot.
Na opening worden de notulen der vorige
vergadering door den secretaris voorgelezen
en ougewijzigd goedgekeurd.
Ingekomen een schrijven van den heer
E. W. Klijberg-Pernot, dat hij verhinderd
is de vergadering bij te wonen.
Aangenomen voor kennisgeving.
Aan de orde
I. Wijziging politievcroidening (aange
houden in de vorige vergadering.)
J)e Voorzitter„de vorige vergadering
is dit punt dor agenda aangehouden. Zooals
de heeren weten stellen B. en W. voor
In te trekken hoofdstuk XV „Van
markten en kermissen."
In aft. 43, betreffende het vragen van
buiten kermis muziek te mogen maken, de
woorden „buiten kermisdagen" te laten ver
vallen.
Verlangt een der heeren hierover 't
woord Niemand."
Aangenomen.
De Voorzitter „verder art. 7, hoofdstuk
II aan te vullen als volgt
27 i. zonder verlof van Burgemeester en
Wethouders
begeven naar de woestijn Kutchkass, en hier
als een tweede Pharao eene pyramide gebouwd
opdat dit gedenkteeken van zijn trots aan het
nageslacht de getuigenis zou afleggen, dat geen
enkel het man het ooit gewaagd had, in deze
gewesten door te dringen. Wolodowski had
deelgenomen aan dezen tocht hij bevestigde
de wonderlijke verhalen die de soldaten des
avonds rondom het haardvuur vertelden. Hij
had de uitmondigen van den Dniepr gezien,
die schuimende kolken, die rotsen die afgronden,
welke evenals die van Scylla en Charibdis
iederen dag slachtoffers verslonden vervolgens
altijd raar het Oosten trekkend, had hun tocht
geleid dour een brandende woestijn Het zand
was zoo warm, dat zij de hoeven hunner
paarden met stukken leder moesten omwinden.
Daar fladderden vraatzuchtige vampyrs rond
en schuifelden slangen, meer dan tien ellen
lang en dik als een menschenarm.
Op zijn beurt vertelde Jan zijn avouturen
in de Krim hij had zes maanden gewacht op
terugkeer van Zijne Hoogheid den Khan hij
beschreef de bouwvallen der oude steden, de
macht der ontelbare horden, maar ook de
vrees, die zij gevoelden voor de legers dei-
Republiek.
Met dergelijke gesprekken werden de lange
uren van den avond gevuld. Jan stelde aan
zijn makkers Longiuus voor hij werd hun
aller vriend. De wijze waarop de Lithuanier
zijn zwaard hanteerde, boezemdeu hun achting
in. Zij kenden reeds de geschiedenis van den
voorvader en de gelofte der drie hoofden.
Vooral de ontvlambare Wolodowski
gevoelde zich tot den teergevocligen Longiuus
aangetrokken. Dikwijls wandelden zij samen
over de wallen en dan zuchtte den eene naar
zijne verre ster, prinses Anne van Zbaraz, en
de andere naar de onbekende, die de zijne zou
worden na den val der drie weerbarstige
hoofden.
Ofschoon Wolodowski hem trachtte tele
wegen, dienst te nemen bij het regiment
dragonders, gaf Longinus de voorkeur aan
de huzaren. Juist was daar ook een va
cature Zakrewski, een der beste on
dergeschikten van Jan was gestorven.
De nagedachtenis van een onbevlekt sol
daat willende eeren keerde-de hertog naar
a. op publieke terreinen of wegen, tenten,
kramen, loodsen of andere getimmerten ol
stellages tot het geven van uitvoeringen of
openbare vermakelijkheden, (ot uitstallen van
koopwaren, vruchten en goederen ran welken
aard ook op te slaan of uitstallingen op den
grond te doen, paarde n, runderen, schapen,
varkens of an 'er vee of pluimgedierte te
plaatsen.
b. met de hiervoor genoemde zaken
andere plaatsen in te nemen dan door of
namens Burgemeester en Wethouders worden
aangewezen.
c. de hiervoor genoemde zaken te
plaatsen, te hebben of toe te laten op par
ticuliere terreinen voor het publiek toe
gankelijk.
De heer Baijens „'t Is nogal bezwaar
lijk voor alle terreinen voor 't publiek
toegankelijk als men daar eer.s iets neer
wil zetten, ik zou er duidelijk bijzetten,
wanneer dat gebruikt wordt ter op- of uit
voering van publieke vermakelijkheden,
vooral bij 't laatste
De Voorzitter: „deze zijn toch alle ge
noemd door 't woord „hiervoorgenoemde
zaken", dan behoeven we niet in herhaling
te vallen."
De heer van Schijndel„ik viud 't nog
al erg ingrijpend, dan is niemand ineer
baas op zijn eigen terrein, kan er niemand
vrij over beschikken bij dergelijke verorde
ning."
De Voorzitter„als 't voor 't publiek
toegankelijk wordt gesteld, wordt het publiek
terrein, en valt het onder de verordeningen,
die daarop betrekking hebben."
De heer van Schijndel: „het zal moe-
lijk ziju, hierop een andere weg te vinden,
maar dit is erg ingrijpend."
De Voorzitter „Als de toestand en
hetgeen gebeurd is, noodig maken dat in
grijpend moet worden opgetreden, moet zulks
geschieden."
De heer Hoffmans„hoe moet hei dan
bij publieke verknopingen in een gebouw
of op een terrein."
De Voorzitter; „dat is toch geen pu
blieke vermakelijkheid."
De heer Verwiel „de bedoeling is toch
tegen te gaan, dat tenten geen belasting
aan de gemeente betalen.
Als er nu eens een paardenspel komt
b.v. en de ruimte op de markt is niet groot
Lubnié terug voor de uitvaart, De cavalerie
begeleidde de doodskist naar de kerk niet
omlloersde vaandels daarna volgde de infan
terie met omgekeerde geweren Einde
lijk kwam de hertog, geheel in het zwart
gekleed en gezeten iu een vergulde koets
met zes sneeuwwitte paarden bespannen hun
mam n en staarten waren met purperen lin
ten doorvlochten en bij wijze van rouw droe
gen zij donkere struisvogelvederen. Achter
het rijtuig volgden de schildknapen iu Spaan-
sche kleederdracht, vervolgens de officieren
van het hof, de kamerheeren, ruiters, diena
ren en heiduken De stoet hield halt
voor den ingang der kerk, waar de gecste
lijke Jaskolki de lijkkist in ontvangst nam
en een rede hield, die met deze woorden be
gou «Waar gaat gij heen met zul keu spoed,
edele heer Zakrewski Gedurende de lijk
rede welke in de kerk door een josuit, een
beroemd prediker werd gehouden, zag men
den hertog weencn want hij had een zeer
gevoelige ziel en beminde zijn soldaten, als
een vader zijn kinderen.
Hij handhaafde onder hen een strenge
tucht maar steeds had hij hun welzijn op het
oog en betoonde hij zich bezorgd niet alleen
voor zijn mannen, maar ook voor hun vrou
wen en kinderen. Onverbiddelijk waar het
gold verzet of opstand te onderdrukken, was
hij mild jegens de armen. Toen de oogst
eens door sprinkhanen was verwoest, schonk
hij alle pachters een jaar hun pachtsom kwijt
en liet hij uit zijn eigen schuren graan uit
deelen aau het volk, op eigen kosten ouder
hield hij een jaar lang de bewoners van eene
zijner steden, die door den brand was ver
nield De wezen vonden iu hem ver
dediging en bescherming. Langs de beide
oevers van den Dniepr werden zij niet anders
genoemd dan »de kleinen" vau den hertog.
Vandaar dan ook, dat alom in zijn gebied
orde, rechtvaardigheid, vrede en welstand
heer8chten, maar ook vrees, want bij de
minste overtreding kende zijn toorn geen
grenzen. In die nog onbeschaafde tijden en
in die uitgestrekte gewesten was een on
verbiddelijko strengheid het eenige middel tot
welslagen. Dank zij haar, verrezen steden en
dorpen, verdrong de werkzame landbouwer
genoeg en de eigenaar publiek terrein kan
krijgen, wat dan
De Voorzitter, „als er reden voor be
staat en er is verder niets tegen, zal geen
bezwaar worden gemaakt, dan zal staangeld
worden geheven als van ander publiek terrein,
dan kan de eigenaar nog heffen wat hij
wil en ook kan tusschen eigenaar, huurder
en 't gemeentebestuur worden onderhandeld."
De heer van Dooren „dat is nogul erg,
dat de gemeente van iemands eigen terrein
staangeld kan heffen."
De Voorzitter„zoo is 't toch, maar
daar is niets van in dit artikel bepaald."
De heer van Dooren: „B. en W. kan
nen 't toelaten of niet of geld vragen, want
als B. en W. kunnen toestaan of niet,
hebben ze ook recht om geld te vragen".
De Voorzitter„als do toestemming
gegeven is, dan kan de raad uitmaken of
er geld wordt gevraagd of niet. 't Ligt
natuurlijk niet in de bedoeling rooeifilijk-
heden te maken en uw bezwaar omtrent
liet staangeld voor de gemeente staat niet
in 't besluit, dus vervalt percé.
Het is de bedoeling het gelijk te stellen
met publiek terrein, niet om daarvan geld
te trekken, maar voor de goede orde, het
toezicht enz,"
De heer Verwiel„ik geloof dit het 't
algemeen gevoelen van den raad is, diegenen
te treffen, die geen belasting betalen en dan
ook nog geen marktgeld, want 't zal niet
de bedoeling zijn iets te weren wat niet
strijdt tegen de zeden en goede orde.
Ik zou voorstellen, omdat dc tijd met het
oog op de a. s, kermis zeer presseert, het
voorstel van B. en W. als een motie van
vertrouwen in het Dag. Bestuur aan to
nemen, in afwachting van eene belasting op
de publieke veimikelijkheden, zooals die
bijna overal elders bestaat.
Daarna wordt het voorslel van B. en W.
aangenomen.
De Voorzitter„dan komen nog de vol
gende wijzigingen.
280. De iu dit artikel onder 27° ge
noemde kramen, tenten, loodsen enz. tot
welk doel ook bestemd moeten op een door
Burg. en Weth. te bepalen uur des namid
dags gesloten en de uitstallingen op den
grond opgeruimd ziju.
In art. 12 all. 2 regel 5 achter 26 to
plaatsen 28 en er bij te voegen eene nieuwe
langzamerhand de roovers, ventte de koopman
zijn waren zonder vrees voor een overval,
waagde de vijand het niet, de grenzen te
overschrijden, Btierven de misdadigers aan
den paal. De woestijn werd meer en meer
bevolkt.
Longiuus zag den prins voor de eerste maal.
Daar hij zijn roem en zijn heldendaden zoo
dikwijls had hooren verkondigen, stelde hij
hem zich voor als een reus. Doch de hertog
was kleiu en mager. Nog jong. (hij was nog
geen zes eu dertig jaar), droeg geheel zijn
uiterlijk den stempel van het soldatenleven.
Te Lubnié met een waarlijk vorstelijke pracht
omgeven, verduurde hij op zijn talrijke krijgs
tochten al de ontberingen van het leger hij
deelde met zijn soldaten het zwart» brood
en sliep als zij op den harden grond. Zijn
gelaat straalde een on wrik baren wil uit eu
eeu vaardigheid, waarvoor alle hoofden
werktuigelijk bogen Die man was zijn
macht en zijn aanzien bewust. Als men
hem den^ koningskroon op het hoofd had
gezet zou hij geeu ontroering hebben ge
tooud. In zijne groote oogen gewoonlijk
zacht, flikkerde soms de bliksem. Niemand
kon den gleed van dien blik lang verdra
gen en het was meermalen gebeurd, dat
afgezanten iu zijne tegenwoordigheid beefden,
zoo zelfs, dat zij geen woord meer konden
uitbrengen. Hij was inderdaad koning van
den Dniepr en van de Steppen. »Wij, bij
de genade Gods, hertog eu lieer met deze
koninklijke woorden begonnen al de besluiten
open brieven - privilegiën en stukken welke
zijn kanselarij verlieten. Prim en van vorste-
lijkeu bloede vervulden de betrekking van
ceremoniemeester in zijn paleis zooals o a.
de vader van Hélène, de ongelukkige Wassil
Kurcewicz.
(Woult vervolgd.)
