Nummer 19. Zondag 4 Maart L906. 29e Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ■waarin opgenomen DE NOORDBRABANTSCHE POST. Eerste Blad. "bekendmaking^ PETERSEN'S REISTASCH, Cit Frankrijk A N T 0 0 N T I E L E N, Dit nummer bestaat __uit DRIE Bladen LANDWEER. FEUILLETON. U 1 T B V E li t Zuiden, mi Liigstrutscle Courant, Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond. A b o n n am e n t s p r ij s per 3 maanden f U.~5. Franco per post door het geheele rijk f 0.9U. Brieveningezonden stukken gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. W A A L W IJ K. Telefoonnummer 38. Advkrtbntikn 17 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiëu Smaal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciele zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel NA-INSPECTIE. Burgemeester en Wethouders der gemeente Waal wijk Gezien de opgaaf ran den Heer Command»: t In bet 42e Landweerdistriet c a. te Nijmegen d d, 14 Februari 1906, ROEPEN BIJ DEZE OP (ien Landweerplichtigen soldaat lichting 1904ADR1A NUS MART. JOS. HESSELBERTH om op Don derdag 8 M art a.s. des voormiddags te lO'/a uur te verschijnen voor bovengenoeoideu commandant te Nijmegen aan het Bureel van den Landweer- districts-Commandant, Barbarossastraat 76, om te worden onderzocht. De verlofganger behoort bij dat onderzoek te verschijnen in unifirm gekleed, voorzien van de kleeding en uitrustingstukken aan hem bij zijn vertrek met verlof medegegeven, alsmede van zijn zakboekje en van zijn verloipas. Den verlofganger wordt er op gewezen, dat gedurende deu tijd dien het onderzoek duurt en iu het algemeen wanneer hij in uniform gekleed is volgens het bepaalde bij 2e en 3e van Artikel 21 der Landweerwet wordt geacht onder de wapenen te zijn en het crimineel Wetboek en het reglement van Krijgstucht voor het krijgsvolk hier te lande op hem van toepassing is. Nog wordt de aandacht gevestigd op de vol gende bepalingen der Landweerwet Art, 32. Behoudens het bepaalde ir. a tikei 21 kan een arrest van twee tot zes dagen te ondergaan in de naastbijgelegen provoost of het naastbijzijnde huis van bewaring, door den Di strictscommandant worden opgelegd oan der. verlofganger le. die zonder g- ldige reden niet bij het onder zoek verschijnt 2. die. daarbij verschenen zijnde, zonder ge'- dige releu uiet voorzien is van de in het vorig artikel vermelde voorwerpen; 3e, wiens klecding of uitrustingsstukken bij het onderzoek niet in voldoenden staat worden bevonden 4e. De kleeding- of uitrustingsstukken, aan een an^cr toebehoorende, als de zijne vertoont. Art. 33. Is de verlofganger, wien krachtei s het vorig artikel arrest is opgelegd, bij het onderzoek tegenwoordig, dan k*n Inj dadelijk onder verzekerde geleide in arrest worden ge bracht. Is hij niet tegenwoordig en onderwerpt hij zich niet aan de hem opgelegde straf, dan wordt Jaap Petersen was zeer slecht bij kas, en hotelrekeningen waren nu eenmaal dingen, die betaald moesten worden. Daarom besloot hij, toeu hij zich op zekeren dag genood zaakt zag in Romsloo over ta blijven, een bezoek te gaan afleggen bij een oude, on getrouwde tante van hem, wier bestaan hij zich te rechter tijd herinnerd had. Genoemde dame had nu welliswaar niet den naam Tan zeer beminnelijk te zijn, maar Jaap was optimist, 't Zou wel meevallen, dacht hij. Eén punt vaa overweging deed zich ech ter voor wat zou hij doen met zijn reis- tasch 't Ding meenemen ging nietdan zou 't zoo echt zijn, of hij om een invitatie kwam. Maar hij verzon er iets op. De „Casa Cara", waar zijn tante woonde, had een tuin rondom 't huis; dddr zou hij zijn tasch verstoppen. Hij ging behoedzaam den voortuin binnen, en borg heel handig zijn tasch weg onder een dikken laurierstruik. Toen stapte hij op 't huis toe. Van 't onderhoud met juffrouw Koper herinnerde hij zich na afloop maar heel weiuig meer, maar 't dient vermeld, dat de jonge man een zucht van verlichting slaakte toen zijn tante hem zei, dat haar logeer kamer bezet was. Een hotel-rekening dan nog maar lieverzijn tante was verschrik kelijker nog, dan de terhalen over haar. Ja, zei juffrouw Koper, ik heb nu juist een gast, juffrouw Virgiuie Gold. Een Amerikaansche, enorm rijk,maar an dersZoo, ga je weg Nu, als je wilt, kom dau vanmiddag maar hier eten. hij op schriftelijke aanrivihe vu» den Districts commandant, te richten nan den Burgemeester der woonplaats van dieu verlofganger, aangehouden en onder verzekerde geleide Daar de naastbij ge legen provoost of het naastbij gelegen huis van bewaring overgebracht. Art. 34. Onverminderd de straf in artikel 32 vermeld, is de verlofganger verplicht, op den daartoe door den Districtscommandant te bepalen tijd en op de in Art. 31 oorgeschreven wijze voor hem te verschijnen om te worde.n onderzocht. Art. 35. De verlofganger, die zich bij herhaling schuldig maakt aa.i het feit sub 4°. van Artikel 32 bedoeld, of niet overeenkomstig Artikel 34 voor den Districtscommandant verschijnt, of, voor hem verschenen zijnde, in het gaval verkcei t sub. 2e en 3e van Arlikel 32 vermeld, wordt in wer kelijke dienst geroepen en daarin gedurende ten hoogste diie maanden gehouden. Hierbij geldt de tweede volzin van Artikel 28. Waalwijk, 20 Februari 1906. Burgemers er en Wethouders voornoemd, K. DE VAN DER SCHUEREN. De Secretaris, F. W. VAN LIEMPT. blijft de stroom van berichten betreffende de Kerkvervolging- aanhouden, berichten die de belangstelling van de Katholie ken der geheele wereld verdienen. Want wat daarginds wordt verdrukt is de Kerk, wier kindschap aan allen gelijkelijk dier baar is, wat wordt getyranniseerd is het geloof, dat zij belijden, wat op geweld dadige wijze door de hand van den Staat wordt aangetast, het zijn de bedetenipels, waar de God troont, voor Wien de ge heele aarde heeft te knielen. De liberale pers van ons lieve Neder land bekommert zich weinig om de ver volging, die de Fransche Katholieken te lijden hebben. Toen het den om land verraad veroordeelden Joodschen kapitein Dreyfus gold, ja, toen was het wat an ders. Hemel en aarde werd door onze libertijnsche pers bewogen, opdat de menschheid toch in de onschuld van den tweemaal gevonnisten ex-kapitein ge looven zoude. Ellenlange artikelen lieten de bladen zich eiken dag schrijven of seinen vol verontwaardigheidsuitingen over hetgeen den als landverrader ver oordeelde ten laste werd gelegden Juist opende Petersen de deur, toeu een jong meisje op deu drempel verscheen. Ah, Virgiuie 1 riep zijn tante, dat is nu mijn neef Jaap, waarvan ik je wel eens sprak. Virginie boog, en Jaap had nog tegen woordigheid van geest genoeg om 't zelfde te doen, hoewel hij geheel beteuterd was door de schitterende schoonheid van 't jonge meisjeMiar verbeeldde hij 't zich keek ze hem spottend aan Misschien vindt ze mijn kleeren uit de mode, dacht hij, voortloopend met zijn reistasch, die hij weer had opgevischt. Wie weet, wat een nest het is Maar met dat al zag hij den maaltijd in „Casa Cara" met een vreugde tegemoet, die hij eeu uur geleden nog onbestaanbaar zou hebben gedacht. In zijn hotel gekomen, wilde hij zijn toilet gaan maken en opende zijn tasch. Maarwat was dat? Geeu spoor van zijn gekleed pak, zijn haar- en tandenborstelEn in plaats daar van zes zware, zilveren schotels Een half uur had Jaap Petenm den inhoud van zijn tasch zitten bestudeereu, en gepeinsd over 't vreemde geval, toen er op zijn deur geklopt werd. 'n Pak voor u, meneer zei de kelner. Jaap opende behoudzaam zijn deur en nam 't pak in ontvangst. Een dame bracht 't voor u, meneer 1 Lieve hemel, dacht Jaap, nog meer verrassingen. Goud en diamanten ditmaal Maar neeü, uit 't pak kwam te voorschijn de oorspronkelijke iuhoud van zijn reistasch. De wonderen zijn de wereld nog nfet uit, bromde hij, toen hij een wit kaartje io de gaten kreeg en las „Virginie Gold verzoekt meneer Jaap Petersen vriendelijk, de zilveren schaltn in zijn laach wel tot nader order te willen Charles Boissevain schreef gloeiende improvisaties over den heldenmoed van dien kranigen Zola, die zijn befaamd J'accuse den leden van den krijgsraad te Rennes in 't gelaat dorst slingeren. Maar toen de Congregatie-wet van minister Waldeck-Rousseau werd toege past, zagen ot ivilden onze liberale kran tenschrijvers daarin geen aanslag op recht en vrijheid zien en toen Combes zijn satellieten zond om vreedzame kloos terdeuren open te breken, zusters en monniken uit hun woningen des gebeds te sleepen en over de grenzen des lands te jagen, toen heeft men in de liberale dagbladen geen protesten kunnen lezen tegen zoo schandelijk en ten hemel schreiend bedrijfen toen onlangs de Fransche regeering moedwillig het Con cordaat verbrak, daartoe aangevuurd door de mannen van troffel en schoots vel, werd niet gehoord van een alge meen protest tegen deze schending van het volkerenrechten eindelijk nu door den Staat de eerste maatrege len worden genomen om de kerkelijke goederen te zijnen bate te onteigenen (want dat is de verkapte bedoeling van de zoogenaamde boedelbeschrijving) nu mist opnieuw de liberale pers den zede lijken moed om zulk een tyrannie en onrecht te brandmerken. Integendeel, de Fransche correspon denten onzer groot-liberale bladen spe len hun luchthartig correspondentie spelletje met den ernstigen toestand, die daar ginds is ingetreden zij schrijven er luchtige woordjes over, vergoelijken, kleineeren, en maken op kinderachtige wijze de betoogers belachelijk, die pro testeeren tegen de boedelbeschrijving in de katholieke kerken. Het heet dan dat de mannen en vrouwen, die de edelste namen van Frankrijk dragen, zich ge droegen gelijk zij deden bij de betoo gingen in de Paiijsche St. Clotilde of de S. Pierre du Gros Caillou om zich in teressant" te maken en op de geniepigste manier worden hun daden en bedoelin gen aangevallen. Nu willen wij volstrekt niet de buiten- bewaren." En die domme Petersen, in plaats van zich in 't raadselachtige van 't geval verder te verdiepen, drukte 't kaartje alleen vurig aan zijn lippen. Het dinerlje bij juffrouw Koper was geen succes in den gewonen zin des noords. De gastvrouw was onaangenamer dan ooit, en 't eten was al niet veel beter dan de konver- satie. Toch vond Jaap Petersen dit maal 't heerlijkste, dat hij ooit had meegemaakt, en 'i was met pen droef hart, dat hij zich gereed maakte, afscheid te nemen van Vir giuie, met wie hij bij zijn komst een knikje van ventandhouding had gewisseld. Hij had echter nog geen honderd schreden afgelegd, toen hij een lichten voetstap ach Ier zich hoorde, en omziende ontdekte hij 't witte, fijne figuurtje van Virginie. Ik moet u spreken, zei ze. U uitleggen O, ik verlang volstrekt geen ophel dering, als u die liever niet geeft. Als u me maar zegt wat ik met die schotels doen moet Nee, nee, u moet weten hoe 't ge gaan is. Kijk, ik zag u uw tasch wegbergen en, kinderachtig als ik soms zijn kan, pro beerde ik, ot ik haar open kou krijgen, 'k Wou er dan wat zand of een stokje in doen Flauw, hé Maar toen bedacht ik, dat u hier wel zoudt blijven logeeren, en ik be sloot juffrouw Koper, die me verleden zoo vreeselijk verveeld had met haar familiezil ver, eens te doen schrikken, en mij dan ten haren, enenten uwen koste te amuseeren. Stel u uPh schrik voor, toen ik hoorde, dat u naar een hotel gingO, wat moeten we nu doen Kunt u me ver geven U vergeren?! riep hij uit. -—Wel sporigheden, die zich hier en daar in Frankrijk hebben voorgedaan, in be scherming nemen wij hebben zelfs da delijk onze afkeuring van dergelijke buitensporigheden te kennen gegeven. Maar als geheel is het lijdelijk verzet van het Fransche katholieke volk tegen de aanmatigingen van zijn verdrukkers een grootsche manifestatie, door de meest nobele gevoelens aangeblazen. Door politiek te zoeken achter dit een stemmig verzet zou men zijn beteekenis verkleinen. Neen, het is geen politiek, die de katholieke bevolking van het platteland en de steden bijeendrijft om hun kerk of kathedraal te beschermen tegen de wederrechtelijke aanslagen vati een goddeloozen Staat. Het is geen politiek, het is de liefde voor hun gods dienst en hun Kerk. G. Frans Rosier. Ziedaar, de belichaming van de zie kelijkheid der ontoerekenbaarheids-be grippen I Dit is nu de tweede maal, dat deze sluwe klant heilige Justitia bij de »arendsneus" heeft. Een gewoon menschenkind zou zoo zeggen, dat in zoo'n ernstig geval één keer mistasten voldoende is. Maar neen, nog eens moest dat gevaarlijk sujet ter observatie opgezonden worden. En dan, ndar een gesticht, waarvan de heer L. v. 't Hoff, onderwijzer aan, dat gesticht, verklaart, dat het niet vol doet aan de eischen voor een goede verzorging, bewaking en verpleging. Welk een verantwoordelijkheid! Zou deze ontsnapping nu nóg niet voldoende zijn, om deze verkeerde cri- minaliteits-philantropie uit onze rechts pleging te doen verdwijnen, tenminste de ziekelijke doorvoering er van. Wij, Nederlanders, worden wel eens genoemd een nuchter volk. 't Is mogelijk, dat er een tijd was, dat deze psychologische uitspraak op ons van toepassing was. Thans lijkt ons echter die nuchterheid wel wat verdampt te zijn in de hooge sfeeren der moderne ontoerekenbaar heidsbegrippen. ik kan u niet genoeg danken Maar plotseling bedacht hij, dat d&t geen manier van «preken was tegen een Ameri kaansche erfdochter. Hoort u 's, zei hij. Kunt u van nacht precies twaalf uur aan de voordeur zijn, dan zal ik u 't zilver brengen. U kunt 't dan wegzetten, vóór men 't gemis gemerkt heeft. Goed, zei ze. Hij snelde naar zijn hotel, pakte de zil veren «chotels weer en zijn tasch, en begaf zich tegen middernacht op weg naar „Casa Cara". Hij w&s, helaas, geen inbreker van be roep. 't Koste hem héél wat moeite, met zijn tasch, 't hooge hek om de villa over te komen. De maan was zoo inüiskreet hel der te achijnen en een weinig leven maakte hij óók, toen hij op 't kiezel terechtkwam. 't Gevolg van een en ander was, dat een venster op de eerate verdieping openvloog, en de stem van juffrouw Koper luid om hulp riep. Een politieagent klauterde 't hek over, en eer Petersen goed wist, wat er met hem gebeurde, werd hij in zijn kraag gegrepen. Ik hèb 'm, juffer, riep de areut, en leidde hem naar 't huis waar juffrouw Ko per hen, nog in avondtoilet, ontving met een gezicht, waarop woede en verbazing om den voorrang streden. Dus op deze wijze beloon je mijn gastvrijheid, Jaap, zei ze ten slotte. Je hebt me reeds bestolen of je wou 't doen agent, maak die tasch 's open, dan kunnen we zien, wat 't geval is. En te-midden van een pijnlijke, plechtige stilte werden de zilvereu schotels te voor schijn gehaald. Jaap, zei zijn tante, snuivend van verontwaardiging. - Ik ben beschaamd over je. Voor Justitia schijnt hier wel plaats te zijn, terwijl de grauwe langoor voor deze nevelige plaats hartelijk dankt, want, waar de eerste haar voet wel tweemaal aan denzelfden steen stoot, daar verkiest de domme ezel dit te laten. Men blijve toch ook met de rechts spraak in het gewone leven en verklare niet de heele misdadigersmaatschappij tot een algemeen gekkenhuis. Voelt men dan niet, dat de heeren moordenaars, dieven en meer van die deftigheid" met deze ontoerekenbaarheids-manie rekening gaan houden en zich mede »gek" gaan houden. Wij worden weer nuchtere Neder landers en die gekheid" houdt dan wel van zelf op 1 Algemeen Kiesrecht. Nog niets verluidt van onze politieke organisatie, of zij in deze van voorlich ting wil dienen. Wij begrijpen het niet, of moeten de anderen ons weer wakker schudden Ons dunkt, dat ze al leven genoeg maken. Er is al gekomen een Algemeen Kiesrecht-Comité, dat wel ondanks ons en zeer zeker zonder ons de kat de bel zal aanbinden. En mee- nen we nu werkelijk, dat we de quaestie maar dood kunnen zwijgen Er zit in deze tactiek groot gevaar. Immers, onder de katholieken zijn beslist voorstanders van algemeen kiesrecht, 't zij met of zonder correctieven. En als deze nu in Oostenrijk zien, toch nog een beslist katholiek land, dat daar zuiver algemeen kiesrecht zal komen, gelooft men dan, dat zij nog heel lang zullen wachten, om zich bij een partij of tenminste bij een organisatie aan te sluiten, welke op eene behoorlijke manier propaganda maakt en studie-materiaal levert voor algemeen kiesrecht. Men zij aan onze zijde toch niet zoo laks 1 Men houdt de jongens niet zoo gemakkelijk meer zoet I Boven dien, 't is ook geen houding, waar alle partijen de zaak onder de oogen zien. liet was een tragisch toonrel, vond Virgi nie Gold, die op dit oogenblik de kamer kwam binnenstuiven. O, juffrouw Koper, ik moet u iets zeggenbegon ze. Onnoodig, bromde tant». Ik vraag slechts één ding: Jaap nam je die schotels weg of niet Jaap zag eren naar 't mooie, witte figuur tje voor hem en duidelijk klonk zijn ant woord Ja, 't spijt me maar 't is zoo. Nee, nee, riep Virginie, dat mag u niet zeggen. Eu in één adem vertelde ze t geheele geval precies zooala 't was, terwijl tante Koper met een onbeschrijfelijke uitdrukking van verachting, en de rgent blijkbaar ver maakt toeluisterden. Hier ii een kwartje voor je, zei juf frouw Koper ten slote tegen den agent, je kunt wel gaan. Ik zal beginnen met mijn eigendom weer weg te bergen. Petersen en Virginie waren alleen. Plot seling voelde hij eeu zacht handje in de zijne. U is een held, een braaf, dapper tnan, fluisterde eeu stemmetje, en Maar Jaap, wat beteekent d2kt vroeg tante Koper, een minuut of wal later bin nenkomend en haar reef in eeu aangename bezigheid verdiept vindend. Dat beteekent, antwoordde Virginie voor hem, dat ik van plan ben. mevrouw Petersen te worden. En toen, lezer, toen lachte tante Koper luidkeels, „hoewel", zooals ze later verze kerde, „de zaak eigenlijk allesbehalve om te lachen was." Maar dat vonden Petersen en Virginie toch wèl. I

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1906 | | pagina 1