ummer 29e Jaargang. Zondag 4 Maart 1906. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ■waarin opgenomen DE NOORDBRABANTSCHE POST. Tweede Blad. zLeOZ-A-ZR/X1. A M T 0 0 N TIELES, LANDBOUW, Uitgever: Hoe moet men de vrucht- boomen in den winter behandelen ■IMP—'II BH I Mill hi t angsirMlsche Courant. Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per 3 maanden f0."5. Franco per post door het geheele rijk f 0.90. Brieveningezonden stukken gelden enz., franco te zenden aan Uitgever. den W AALWIJK. Telefoonnummer 38. AdyjkriïNtibn 17 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, grootr letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciele zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel WEENEN. MüNCHEN. Het verblijf te Weenen leverde ook ditmaal weinig voordeel op. Vader en zoon werden door het Keizerlijk Echt paar met vriendelijkheid overladen, maar de geldbeurs bleef zoo goed als gesloten. Hoogstwaarschijnlijk heeft Leopold bij deze gelegenheid de hulp of voorspraak des Keizers ingeroepen, om zijn zoon in eene hem passende betrekking geplaatst te krijgen. De vrees, dat anderen in zijne kaarten kijken en hem de troef uit de hand zouden spelen, weerhield hem openlijk aan zijne vrouw te schrijven, wat hij van de bescherming van den hoogen potentaat te hopen of te vree zen zou hebben. Veel hulp heeft hij in geen geval van den machtigen Impe rator genoten, want Wolfgang slaagde er niet in eene betrekking te veroveren. Daarbij leverden de concerten zeer wei nig op, wat den vader schertsend deed uitroepen Mijne beurs wordt dunner, naarmate ik zelf dikker word.c In Sep tember reeds keerde de kapelmeester, na bij een Weener bankier twintig du katen geleend te hebben, over Sint- Gilgen, de geboorteplaats van Wolfgangs moeder, met zijn zoon naar huis terug. De reis het volgende jaar naar München leverde wel betere resultaten op, doch lang niet datgene, wat de kapelmeester gehoopt had. Mozart schreef hier de opera La finte Giardiniera, die in mu zikale waarde Mithridate en Lucio Silla verre overtreft. De meester had ook zelf ditmaal groote verwachtingen van zijn werk, want hij wilde dat Nannerle thans van zijn triomf getuige zou zijn Begin Januari 1774 kwam deze dan ook in München, vooizien van een cre- dietbrief voor papa, die geen geld meer had en sinds geruimen tijd tevergeefs op de uitbetaling van het hem verschul digde honorarium wachtte. Den 13 Januari had de eerste op voering der opera plaats. Met welken uitslag Ziehier wat Mozart zelf aan zijne moeder schrijft München, 14. Januari 1775. Gisterenavond heeft eindelijk, Gode zij dank, de eerste opvoering mijner >opera plaats gehad. Ik kan u het ef- •fect en het oorverdoovend geroep >moeielijk beschrijven. De schouwburg »was tot in den nok gevuld en van alle zijden riep men viva maestro. Bij het slot der eerste acte braken de toejui chingen opnieuw los. Ook de Keur- >vorst en zijne gade, die vlak over mij •zaten, applaudiseerden zoo goed als ieder ander. Na de voorstelling werden »papa en ik door hunne Koninklijke •Hoogheden allerminzaamst ontvangen. »Den volgenden dag ontving ik geluk- »wenschen van den Bisschop van »Chiemsée enz. enz.« Het toeval wilde dat ook de Aarts bisschop van Salzburg die dagen in München was. Zoowel zijne eigene fa milieleden, als de geheele adel wensch- ten hem geluk met het succes van Wolfgang. De Prelaat echter, die de goddelijke gaven van Mozart niet wist te waardeeren, en hem zelfs noode ver lof had verleend, geraakte in de grootste verlegenheid, antwoordde slechts met een lichte buiging en vertrok, om niet langer van Mozarts triomf getuige behoeven te zijn, zoo spoedig mogelijk naar elders. Nog verscheidene weken brachten onze Salzburgers te München door Toen echter de Carnavalsdagen voorbij en hunne beurzen ledig waren, trokken zij weer naar hunne haardsteden. Aan reizen werd vooreerst niet meer gedacht. Hadden de tochten naar vreemde landen ook al geen schatten opgeleverd, zij waren niettemin voor den grooten kunstenaar van het hoogste be lang geweest. Hij had kennis gemaakt met de muziek van de voornaamste Europeesche naties, beroemde zangers en zangeressen gehoord, als Nardini, Manzuoli, Bastardina, enz, wereldkennis opgedaan, aristocratische manieren zich eigen gemaakt, vreemde talen leeren spreken, de wonderen der schilder-, beeldhouw- en bouwkunst met eigen oogen aanschouwd, de heerlijkste na tuurtoonealen genoten, kortom, hij had alles kunnen zien en hooren, wat noodig is om iemand tot een groot, alzijdig, harmonisch ontwikkeld kunstenaar te maken. Nooit had Leopold eenige reis met zijn zoon ondernomen, zonder vooraf de »gids van Keisier*, den Baediker dier dagen, nauwkeurig bestudeerd te hebben, en daaraan is het dan ook voor het grootste deel te danken, dat Mozart ook van zooveel zaken, buiten de mu ziek, voortreffelijk op de hoogte was. Nog geen twintig jaren oud, kon hij zich wat de wetenschap der toonkunst betreft, voor volleerd houden. Zijn vader, noch eenig ander toonkunstenaar kon hem iets meer leeren hij kende alle regels, wetten en geheimen der compositieleer op zijn duimpje. Hij kon nog slechts zich zeiven volmaken en overtreffen. Had hij tot heden de Italiaansche en Duitsche meesters trouw in hunne vor men nagevolgd, zoodat hij van deze alleen maar verschilt door een grootere melo dische vruchtbaarheid, en eene onbe schrijflijk schoone innigheid en bevallig heid, in de werken die hij na zijn twin tigste jaar schiep, betrad hij geheel zijn eigen weg, werd hij oorspronkelijk als geen zijner voorgangers, noch een zijner opvolgers. De meester verlangde niets vuriger meer, dan eene goed bezoldigde betrek king, die hem tijd genoeg voor compo- neeren overliet. Iedereen zal zeggen, dat een kunstenaar als Mozart in de vervulling van zoo'n bescheiden wensch al heel gemakkelijk en zeer spoedig slagen moest. Zoo dacht er o. m. a. ook baron von Grimm te Parijs over, die reeds in 1766 schreef: *Deze kinderen Wolfgang en Nannerle) zullen niet lang in Salzburg blijven. De vorsten zullen wedijveren om ze in hun dienst te ver- bindenEn wat was de zaak? In Weenen had Mozart reeds schipbreuk geleden. De Keurvorst van Beijeren, die hem zoo dikwijls had bewonderd, wilde op zijne zoo aannemelijke voor stellen al evenmin ingaan, zoodat hem niets anders overbleef dan te solliciteeren naar kapelmeester van het aartsbisschop pelijk hof te Salzburg. De gelegenheid was gunstig daarvoor. Toen aartshertog Maximiliaan zijn bezoek aan Salzburg bekend had gemaakt, kreeg Mozart de opdracht de cantate II Re Pastore te componeeren. Hij besteedde er zijn uiterste zorgen aanhet werk beviel buitengewoon, de toondichter beval eenige dagen na de uitvoering zijne be langen bij den Aartsbisschop aan en werd afgewezen met de woorden»hij was al concertmeester, niets beter dan de andere hofmuzikanten en moest dus maar tevreden zijn.< Men zou om dit antwoord moeten lachen, ware het niet zoo diep treurighet genie bij de gra tie Gods, de kunstenaar door half Europa als kind reeds bewonderd, de grootste pianist van zijn tijd, een ongeëvenaard violist, een componist, begaafd met een onuitputtelijk scheppingstalent, daarbij een edeldenkend, gevoelig, liefderijk mensch, niets beter dan de vaak zoo ruwe en aan drank overgegeven muzikanten van het Prins-bisschoppelijke hof. Bij deze vernedering echter bleef het niet. Zoowel den vader als den zoon werd alle verlof om te gaan reizen een voudig ontzegd. Voor den kapelmeester bleef er, wilde hij zijne betrekking niet verliezen, niets over dan te gehoorzamen, maar Wolfgang, die toch wel begreep bij Z. D. H. niet in de gunst te staan, nam eenvoudig zijn ontslag, om opnieuw zijn geluk elders te gaan beproeven. Ditmaal viel de keuze op Parijs, dat beschouwd werd als de hoofdstad der schoone kunsten, waar de grootste ta lenten hun verblijf hielden. Thans zou hem xijne moeder op den langen tocht daarheen vergezellen. Was Mozart dan op 21-jarigen leeftijd niet in staat alleen te reizen Neen. Hij kende geen zorgen, geloofde en vertrouwde alle menschen, was geen geld machtig, wist van hem gunstige omstandigheden geen partij te trekken, kortom, met al zijn groot genie, zijne encyclopedische ontwikkeling, kon hij op eigen beenen niet staan. Zoo nemen moeder en zoon in den herfst van 1777 van Leopold en Nannerle afscheid om de zevende groote reis te aanvaarden. Het heengaan viel bitter zwaarhet was, als hadden de achter- blijvenden een voorgevoel, dat deze reis allerminst gelukkig zou zijn. Nauwelijks zijn de reizigers uit het gezicht verdwe nen, of de kapelmeester, die zich tot dan toe, zij het ook met de grootste moeite, beheerscht heeft, snelt de trap op en zinkt in een leunstoel neer om in luid snikken los te barsten. Nannerle schreide niet minder en was ontroostbaar. >Ik geloofde vast en stellig, schreef Leopold later, »dat wij dien verschrikkelijken dag niet overleven zouden.* Helaas hun somber voorgevoel bleek maar al te juist geweest te zijn. Leopold Mozart zou zijne trouwe gade Anna Bertlin en Nannerle haar liefdevolle moeder niet meer wederzien. De Deis door Duitschland. Na een paar dagen kwamen de reizi ger te München. Mozart beproefde hier alles om bij den keurvorst in dienst te komen, doch het gelukte hem niet. Ondanks de beste getuigschriften van Pater Martini en Hasse, de diploma's der academiën van Bologna en Verona werd hij van Herodus naar Pilatus ver wezen. Hier ried men hem aan nog wat geduld te hebben, wijl hij nog zoo jong was, daar zich nog eens goed op klavier en orgel te bekwamen, elders zich eens geducht te oefenen in de leer van het contrapunt, wat den meester ten laatste verwonderd en wrevelig op een soiree bij den graaf van Salerne deed uitroepenZeg aan den Keur vorst, dat hij gerust alle Komponisten uit Frankrijk, Duitschland en Italië kan laten komenen dat ik bereid ben mij met ieder van hen te meten. Doch ook dat fiere, van zelfkennis getuigende antwoord bracht hem niet nader tot zijn doel. Het vragen moede besloot hij München maar weer te verlaten. Toch was het verblijf in deze stad niet vruchteloos voor hem geweest. Hij had er uitmuntende Duitsche zangers ge hoord, voor wie hij gaarne schrijven wilde, de lust ontwaakte om de Duitsche opera omhoog te werken en haar de zege over de Italiaansche te verschaffen. Dat zou voorzeker een uiterst zwaar en moeilijk werk zijn, doch Mozart was de man om die gewichtige taak op zijne schouders te nemen, gelijk wij later zullen zien. Na München kwam Augsburg aan de beurt, waar hij allerhartelijkst ont vangen werd. Hier maakte hij voor het eerst kennis met de voor dien tijd uit muntende piano's van Stein, welker structuur en fraaien, vollen toon hij ten zeerste roemde. Ook gaf hij er een concert, dat door de bemoeiingen van graaf Wolfeck, zelfs door verscheidene kloosterzusters werd bijgewoond en nagenoeg honderd gulden opbracht. Van de zeer vele brieven, die Leopold aan de zijnen schreef, willen wij uit dien van 23 October 1777 eens een gedeelte overnemen, wijl wij er uit kunnen leeren, hoezeer de vader er op stond dat zijn zoon voor alles godsdienstig zou blijven «Ik wensch vurig, dat gij reeds in «deze wereld gelukkig moogt zijn en «God u ook in de andere zijne genade «schenken zal. Het is mijn innigste verlangen, dat Gods genade u altijd «vergezelle Zij helpe u steeds den >Christelijken levensweg bewandelen en »de plichten van een goed Katholiek •getrouw vervullen. Ik hoop, dat gij mijne bede, als komende van een vader die u bemint en die noch voor pedant noch voor fijn wil doorgaan, niet ver- •werpen zult. Daar ik nooit een huiche laar geweest ben, meen ik openhartig tot u te mogen spreken. Ik smeek u dan, zoo gij mij in mijn laatste uur geen verdriet wilt berokkenen, voor het heil uwer ziel te waken. Verwaarloos niets van hetgeen het geluk uwer ziel aangaat opdat ik rustig kan sterven, in de voldoening u een goede zedelijke en godsdienstige opvoeding gegeven te hebben. Wees dus gelukkig en vooral ook verstandig. Behoudvoor mij uwe kinderlijke genegenheid, eerbiedig uwe moeder, die uwe teederste zorgen noo- dig heeft. Vaarwel.» Men zou haast zeggen, dat Leopold aan een schielijk einde had gedacht en bij tijd zijn geestelijk testament heeft willen maken. En wat antwoordt de brave zoon «Ik dank u voor uwe goede wenschen. Ik kus uwe handen en verzoek u alle ongerustheid mijnentwege uit uw hart te bannen, want altijd heb ik de Al- macht Gods voor oogen, Ik ken zijne goedheid, genade en barmhartigheid en vrees zijne gramschap. Ik weet dat Hij zijne dienaars nooit verlaat, en zijn wil zal steeds de mijne zijn De ware on- derworpenheid maakt den mensch ge lukkig, daarom zal ik dan ook, lieve vader niet nalaten getrouw den raad •op te volgen, dien gij zoo goed waart mij te geven.» Kon de vader met dit antwoord niet tevreden zijn worden. Op eenigen afstand run den staui, make men den grond open, zoover als de kroon reikt ongeveer, een beetje verder Kan geen kwaad. Daarop stroo:e men in het voorjaar, berekend per Are 5 KG. patent kali, 2 KG. superphosphaet en 1 KG. zwa velzure ammoniak. In Mei kan men nog 1 KG. chilisalpeter geven per Are. Bij deze bemesting zal de gioei krachtiger wor den. d- bladkleur zal donkerder zijn. Er zullen grootere en gave vruchten komen. E- ztl minder kriel zijn. In één woord door deze bemesting, in verband nnt boven staande behandeling, zult gij uw boomgaard weer in uitstekenden sta't krijgen. D-t de hoornen kali noodig hebben, en goed daar naar groeien, is al lang geleden bewezen, misschien al voordat men eigenlijk goed wist wat kali was en lang voor de kalizouten in zwang waren. Wie heeft nooit hooren aan prijzen als ten goede bemesting voor boomen, ascli, zeepwater, wasch water t roet en dergelijke. Z>u hit ergens anders om zijn dan 0111 de werking van de kali, die zich in al die stoffen bevindt. Er wordt gelukkig in den laatsten tijd w»t meer werk gemaakt van de be mesting der vruohtboomen en de uilkomsten hebben bewezen, dit kali een uitstekende bemesting is voor alle vruclitboomen. Wilt gij in die richting zelf wat oudeizoekeu, vermeerder dan bij sommige boomen de bovengenoemde hoeveelheid van 5 K.G. patentkali eens tot 6 of 7 en zie eens of gij daardoor vooruit gaat. In elk geval is bovengenoemde bemesting, die gij het ee.rst moet probeeren, een der voornaamste punten van de verzorging van den boomgaard. Andere maatregelen. Men legge insecten- of rupsenbandcu om de boomen. Men bange vogelkastjes in de boomen, om het nesten der voge.ls te bevorderen. Nuttige vogels, zooals linker, meezen, boomkruipertje s en dergelijke moeten beschermd worden. Verder is het zeer nuttig, elk jaar de boomen eens te bespuiten met Bordeausche pap. Dit is een oplossing van H/s K.G. kopervitriool en evenzooveel ongeblusc! te kalk in water. D« kalk wordt eerst ge- bluschl. Men maakt hiervan IOO Liter Bor- deausche pap. De bespuiting heeft plaats met een pulurisateur. Als uwe vruchtboomeu weinig opbrengen, als de appels, peren, abrikozen enz. te vroeg afvallen, wormstekig tu ziek zijn, dan is dat misschien u w eigen schuld. Het is zeker, dat in vele boomgaarden, in tuinen, ja zelfs op buitenplaatsen de boomen verwaarloosd worden. Wilt gij meer en betere vruchten hebben, dan moet gij er ook wat voordoen. De boomgaard moet verzorgd worden. Die verzorging bestaat 111 het volgende. Reinigen en borstelen. De boomen moeten worden afgekrabd, alle schilfers, alle was, rupsennesten, verschrompelde vruchten moe ten worden verwijderd. Bladeren, takjes, stukken schors enz. alles moet worden ver brand. De stammen en takken moeten met een boomborstel worden geborsteld elk jaar. Kalken. Met een pulverisateur, des noods met een verlengstuk er aan moeten stam men eu takken met kalkwater worden be spoten, goed bespoteD, zóódat alle gaatjes en rertjes volkomen met kalk gevuld wor den. De stam en de dikste takken kan men iiog eens met behulp va* een borstel met kslk besmeren. Snoeien. Van het begin af verwijdere men alle overtollig bout, zoodat licit en lucht overal bij kan. Zieke takken moet mun af snijden of afzagen en de wond-11 met koude entwas bestrijken. Bemesten. Alle boomen moeten bemest PANKREON B. Een door velen reeds zeer gewaardeerd middel ter bestrijding en voorbehouding van de witte diarrhee bij jonge kalveren is het Pankreon B. Bij toediening dezer tabletten in melk, met in achtneming der voorschriften, kan men van sucees verzekerd zijn. Van de vele attesten spreekt dat van den heer A. Th, W. Sliepenbeck te Erlecom reeds voldoende: *Van de 72 kalveren door mij en van die door een anderen behandeld, stierf geen enkele. Ik noodig ieder uit te komen zien, welk best koppel vee ik de laatste drie jaar bezit, iu welken tijd ik geeu enkel kalf verloor, terwijl ik vroeger door de gevreesde ziekte veel schade leed,* Hoofdvertegenwoordiger voor Nederland K. DE VINK, Rijksveeurts te Zoetermeer (Z.-H.) Prijs per doosje fl uitsluitend tegen inzending postwissel, beneveD» porto h 10 c« nts (voor 1, 2 en 3 doosjes,) 15 ct. voor 4 10 doosjes; bij meerdere doosjes franco. Stikstofbemesting op Hooiland. Thijs Wat zeg je, buur, moet ik nu ook nog Chilisalpeter op mijn hooiland brengen Nu ben je toch bepaald de plank mis 1 Krijn, Dacht je dat? Waarom? Thijs. Wel, wie brengt er nu Chili op h*t gras Ilier niemand. Die het goed bt mest, héél goed, geeft kaïniet en slak, velen dat weet je volstaan met slak alleen en het gaat dikwijls wüt goed. Krijn Dikwijls, ja, maar ik zegje: het loopt spaak. Thijs en dat heb jij ook al genoeg kunnen zien. Halen Harinsen b.v. eu Teunissen nog zooveel hooi van hun land als vóór eeu jaar of 4,5? Neen niet waar, het lijkt er niet naar! Eu hoe komt dat?

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1906 | | pagina 5