-Nummer 8.
Zondag 27 Januari i9i>7.
30° Jaargang.
u v aa t \j li uli ii vi i i m tl i v
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Eerste Blad.
Grootmoeder.
ANTOON TIELEI,
Dit nummer bestaat
uit DRIE Bladen.
BEKENDMAKINGL
BE WARE AARD
FEÜILLE OA.
taflrviflggasgB? ^^sesarasssgsi.: r»
I T G E VER:
N A T 1 N A LE M I L I T 1 E-
n
Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per 3 maanden fü."5.
Franco per post door het geheele rijk f 0.90.
Brieven ingezonden stukken gelden enz., franco te zenden aan
Uitgever.
dei-
-WH*-**
p*KW
WAAL W IJ K. Telefoonnummer 38.
Advertbntiën 17 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, groot?
letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing opgegeven,
worden 'Amaal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en
advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeelige contracten
gesloten. Reclames 15 cent per regel
Ontheffing vaa werkelijken dienst voor
geestelijken enz
Burgemeester en Wethouders der gemeente
Waalwijk
BRENGEN TER KENNIS
van hen die alhier voor de M life werden ingo
schreven en die ingevolge ar'. 118, le zinsnede
der Militie-wel- 19U1, op hunne nu ra>>e telkens
voor eon jaar of minder, ontheffing werke
lijken dienst kunuen erlangen:
Dat de aan H. M. de Koningin ie richten aan
vrage om ontheffing van den werkelijk-n die
door den belanghebbende eigenhandig onderteekend
met het vereischte bewij-asuk luducld bij artikel
85 van het Koninklijk besluit van 2 December
1901, Stbl. No. 220, moet worden ingeluveid bij
den Burgeraees er dezer gemeente en wel
le. in de laatste tien dagen van Januari door
hem die anders m Maart ter volledige
oefening moeten worden ingelijfd, en in de
laatste tien dagen van Maart door hem di
anders <u<»cheu 15 Mei en 15 Juni vooi
korte oefening moet worden ingelijfd
2e. door hem dis op een auder tijdstip 'O'
inlijving bij de militie moet wo.d-n afge
leverd, binnen tien dagen na de dag eekentut--
van den oproep ug'bnef;
3e. door hem die opnieuto van tien werkelijkpp
dien9t wensebt om lieven te worden, in de
laatste tien dagen der maand op a
voorafganude a >u de mau d waarin d.
duur v»n de verleende of laatstelijk ver
leemde ontheffl g eindigt;
4e. door d-n ingelijfde bij de Mili ie die v< or
het eerst voor ontheffing in aanmerking
wenscht te komen, zoodr» hij meent op
ontheffing aanspraak te kunnen maken.
Hot overgelegd be wijss* nk ,ii>k niet vroeger aiin
afgegèveu dan hen dagen vóór de inlevering Ir.
den Burgi m e-ter, 'erwijl de daai opges elde hand
teekening moe' zijn gewaarmerkt door den
Burgemeester der gemeente waar de afgifte is
geschied.
Volgens art. 90 van het Koninklijk besluit van
2 December 1991 (S aai*bl. No. 230) moet o.a.
hij, wien lijdelijke ontheffing van den werkelijken
dienst is verleend, zich op d>-n dag volg-nde op
dien, waarop de tijd van de ontheffing is ver
atreken, bij het korps of aa boord, naar gelang
hij bij de militie te land of bij dc Zeemilitie
is ingelijld, aanmelden.
Mochten bizondere omstandigheden oorzaak
aijD, dat de beschikking op emo aanvrage om
vernieuwde ouih»ffi g vod dienst niet bekend i»,
tegen het tijds'ip, w.arop aan genoemd artikel
zou moeten worden voldaan, dan zou de belang
hebbende zich lot den Minister van Oorlog ">t
Dus, liefje, tei de oude gravin Emma tot
haar bekoorlijk blond kleinkind, M.«ri.- De
Selmir, als je toch niet m< er uitgaat, leen
mij dan je avondmantel bet is trisch, maar
ik wil nog eveu in den tuin. Jklaaijeaau
je lectuurik prefereer een zonnestraaltje.
U is niet moeilijk tevreden te stellen,
lachte het meisje. En haar grootmoeder den
avondmantel van lichtblauwe stof om de
schouders leggend, voegde zij er bij Zie
zoo, nu lijkt u twintig jaar.
Jij kunt complimen'jes maken als een
ridder uit de zeventiende eeuw, maar ik
ben niet mal en mij zal je niet foppen
O, groot ma
De oude. gravin haalde de schouders op,
en terwijl het meisje baar lectuur hervatte,
daalde zij de stoeptrndtn af naar den tuiu,
met een welwillenden glimlach op de lippen.
't Was een herfstavond, luw door de
stralen der dalende, zon. De grooimoeder
schreed langzaam door de paden er waren
nog veel bloemen, doch reeds bestrooiden
blarm den grond. O, hoeveel herfstavonden
had de goede vrouw gekend in dienzellden
tuiu Die gedachte maakte haar we-mordig
haar oogen werden vochtig. Ach j t, 't Was
herfst voor de bos-eken, herfst voor de
bloemen, herfst ook voor haarzelf au
toch hewiarde zij in haar binnenste een
straal van de ochtendzon en van het hemels
blauw, dat heet ^twintig jaar*.
En nu, onder den mantel van het meisje,
voelde de groot moeder, wel een beetje be
lachelijk, doch zonder dat zelf te vermoe
den, een hart kloppen, dat jong waa als in
de dagen harer eerste liefde.
dien van Marine zoo bij tot de Zeemilitie
behoort kunnen wendeu ter bevorderii g, dat
hem een tijdelijk verlof wordt verleerd in vf-
wuclitiog van tie bmchikkirg op de aanvrage.
Waalwijk, den 11 Januari 1907.
Burgemeester en Wethouder» voorroemd
K. DE VAN DER SCHUEREN.
De. Secretaris»
F W. VAN LI Eli PT
Het socialistische blad „Het Volk"
heeft deze week zijn ware aard eens
niet verloochend.
Men weet, het socialisme geeft immers
altijd zoo hoog" op, dat het met geen
enkelen godsdienst iets heeft te maken,
of men goed katholiek, protestant of wat
ook is, dat doet niets af. men kan toch
socialist zijn, dat marcheert best, als broer
tje en zusje.
Van dat gezellig-sanien-gaan, van dat
hoog-hebben. van elks overtuiging in
godsdienstzaken daarvan geeft ,,De Noten
kraker" het geïllustreerd Zondagsblad
van 't Volk van 11. Zondag opnieuw een
doorslaand bewijs.
.Het titelblad geeft een schandelijke
plaatdePaus staat er afgebeeld adders,
en slangen zaaiende en daaronder Een
zaaier ging uit om te zaaien en er boven
de Paus en Frankrijk, dus Paus Pius X
uitgaande als zaaier op den Franschen
akker en er haat zaaiend en tweedracht.
Het D. v N. zegt terecht
Er zullen maar weinige haters van de
katholieke kerk zóó bevooroordeeld
en blind zijn, dat zij de leugen dezer
plaat niet dadelijk zien.
Reeds daarom treft het socialistische
blad hier noch Kerk, noch Paus op wie
het mikte.
Het schoot heel ver mis.
Maakte een noodlottig misschot.
Noodlottig omdat het niet alleen voor
bij Paus en Kerk schoot, doch partij-
genooten gevoelig raakte.
Dezulken namelijk, die nog altijd bot
weg beweren, dat het socialisme niets
tegen de katholiek Kerk heeft. Schreeuwt
het tegendeel niet uit deze schandelijke
plaat
Duidelijk voor ieder onbevooroordeelde
Maar nog sterker komt in „Het Volk"
van gisteren een partijgenoot, de heer
Eduard Redelé, dit treurig gedoe der
Op een herfstavond als deze had zij een
dergelijke wandeling gedaan, alleen haar
grootmoeder bleef in huis, lezende. In die
dagen lazen de grootmoeders en wandelden
de kleindochters in den tuin.
Haar hart was ontroerd geweest. Wat
scheelde haar Wist zij, wa' op zeventien-
jarigen leeftijd net hart ontroert?
Soms is het trots, wanneer ine schoon
is (en g ooi moeder was toen heel mooi
Maar waarschijnlijk was het liefde zij sto cl
toen op het punt, zich te verloven, g< lijk
er nu sprake was van een verloving tus
schen haar kleindochter Marie en hun
buurman, Henri de Vallero, een jong officier
Mogelijk wandelde zij destijds op een
zeilde tuinpad, in eenzelfde avondlicht, als
nu De gravin gaf een gille-je, terug
wijkend. Aan haar voeten viel iets uit een
venster van het naastliggend huis; zij km
het onderscheiden, maar 't mankte haar
verschrikt. Lang echter duurde dat niet. Zij
raapte het op 't was een steentje, netjes
gewikkeld iu een stuk papier, waarop ge
schreven was met fijne letters. Eer zij hegon,
het te ontcijferen, keek zij naar de plaats,
vanwaar de zonderlinge boodschap kwam
Maar aan het venster van buurmans huis.
dat op deu tuin uitzag, was niemand te
ontdekken.
Zij las het briefje
„M■•juffrouw M »rie, ik zag u juist Spoe
dig een woordje. Wij zullen ons verloven.
Ik hoop, dat u mij zeer lief zult hebben.
Wilt u 't uiij niet komen zeggen aan de
tuin Als u neen zegt, ben ik bereid te
sterven*.
Lieve hemel, dacht de oude vrouw,
hij heeft mij in het schemerlicht voor mijn
kleindochter aangezieu. Wel, ongeduldige
meneer, is dit de eerste keer, dat ge u soo'u
grapje veroorlooft Ik zal van hem niets
Volk-redactie, die zich thans weer in hare
ware gedaante deed kennen, eens ter dege
kapittelen.
Men oordeele
EEN PROTEST.
Het is waarlijk ongehoord, dat De
Notenkraker een plaat durft aanbrengen,
die honderden partijgenooten 't diepst
van hun gemoed moet kwetsen en ver
bitteren. Maar nog oneindig veel be
treurenswaardiger is toch, dat wij zoo
onwaardig optreden, nu het verheven
schouwspel aan de wereld geschonken
wordt van een paus, die, onbegrepen
door zijn vijanden, en zelfs de meeste
zijner medestanders, alle overwegingen
van menschelijk verstand en belang opzij
zet, om in vlekkelooze ongereptheid z:jn
hoog beginsel te handhaven.
Deze kerkvorst zal blijven leven als
een held in 't spiritueele, ontheven van
alle banden van het stoffelijke en het
tijdelijke, en tegen zijn argeloozen een
voud en zijn vastheid als een rots, zinkt
heel de bewierrookte handigheid en wel
willendheid van een Briand volkomen in
het niet.
Eduard Redelé.
Is sterker afkeuring over de schande
lijke, maar openlijke kleur-bekenning
mogelijk en ook beter begrijpen van de
handelwijze van den grijzen Kerkvorst
De schrijver schijnt hier een van die
uitzonderingen te zijn, die den regel
bevestigen.
Dus juist als 't D. v. N. hierboven
zeide niet de Paus werd geraakt, maar
juist diegenen, die beweren dat het so
cialisme met godsdienst niets te maken
heeft 1
Men onthoude dit wel 1
JAARVERSLAG van de Arcreenlging:
„Afdcvling Waalwijk en Omstreken" van
bet Centraal Genootschap voor Kinder—
ber>tcllings en Vacuntii kolonies
De vereeniging is opgericht den 7
Juni 1906. Tot dit doel waren op dien
dag overgekomen, de Heeren Bos en
ScheHekens van Egmond a zee, die in
eene zaakrijke lezing met lichtbeelden
het doel en het groote nut der vereeni
ging uiteenzetten. Hoewel de opkomst
van het publiek niet erg schitterend was,
mochten bovengenoemde Heeren toch
tevreden zijn met het behaalde succes.
Bijna alle nog aanwezenden gaven zich
als lid op, zoodat dien avond de kiem
gelegd was voor deze mooie en nuttige
instelling. De vereeniging telde aanvan
kelijk 13 leden. De Heeren D. A. Kake
been, Joh. Tielen en J- F. Marks namen
als voorloopig bestuur de taak op zich
om de jonge vereeniging inwendig
krachtiger te maken, door het samen
stellen van een concept-reglement, dat
den leden op de eerstvolgende algemeene
vergadering ter goedkeuring zou worden
voorgelegd. Alle leden namen zich voor
om ieder in ziin kring zooveel mogelijk
propaganda te maken.
Den 13 Augustus 1906 had de eerste
algemeene vergadering plaats. De heer
Kakebeen als voorzitter van het voor-
loopig bestuur, betreurde het ten zeerste,
dat niet meerderen waren opgekomen,
vooral de autoriteiten onzer gemeente,
wien toch zeker de volksgezondheid op
de eerste plaats moet ter harte gaan
nochtans het goede doel voor oogen en
de sympathie, die de afdeeling velerzijds
ontmoette, meende de voorzitter, kon
met goed vertrouwen worden voortge-
werkt
Op deze vergadering werd het voor
loopig reglement, behoudens enkele
geringe wijzingen, goedgekeurd en werd
het bestuur samengesteld als volgt
Dr A. v. Gils, medicus; A C v. d.
Heijden le Voorzitter; D. A. Kakebeen
2e Voorzitter J. F Marks le Secretaris
Joh, Tielen 2e Secretaris n Alph. de
Vries penningmeester.
Na een paar woorden van opwekking
door den voorzitter om zooveel moge
lijk propaganda te maken voor het mooie
doel, werd deze eerste algemeene ver
gadering gesloten, nadat vastgesteld was,
dit jaar reeds drie kinderen uit te zenden.
Veel moest er echter gedaan worden
om der vereeniging haai bestaan te
verzekeren. Het nieuwe bestuur getroostte
zich hereidwillig die moeiten en heeft
dan ook niets onbeproefd gelaten om
de afdeeling zoo sterk mogelijk te doen
worden. Het werd dan ook voor die
opofferingen wel eenigszins beloond,
daar in korten tijd een zestigtal nieuwe
leden kon geboekt worden Evenwel het
succes had grooter kunnen zijn. Ver
schillende inwoners van Waalwijk, wien
kwaals zeggen en Marie is onschuldig als
een e gel, toch vind ik dit verkeerd. Ik zou
hem wel eeu lesje willen geven. Maar hoe
Zij dicht een ocgeiiblik na; toen scheen
zij het te hebben g-vonden.
De zou was onder; de eerste sterren
pinkten.
't Wier voor een samenkomst 1
Ik zal Marie .«pelen. Ik zal mijn rol goed
vervulleD. Pas op, Don Juan.
Zij wachtte nog even en begaf zich toen
chter in den tuin, waar het hek w«s, dicht
in de schaduw van twee groote boomen.
Achter het hek verscheen een gedaante.
Marie, zei een stem, beu jij daar?
Eu dapper antwoordde de ou e vrouw
Ja.
Hoe lief, dat je komt Je weet niet,
hoe ongelukkig ik ben, als ik je niet zie
Den h elen d»g denk ik aan je; geen uur
..f je beeld s'aal mij voor den geest
Z g, boud je ook een beetje van mij
De grootmoeder bracht bet hi el zacht uit
Ja.
Inderdaad hield zij wel vau dien ridder
vol jeugd en moed, die zoo goed wist te
praten. Ze vond Marie niet te beklageu.
Ondanks de, duisternis merkte Henri, dat
zij outroerd was. Hij sprak vol vertrouwen
O, wees niet bevreesd. Ben j.' buig
-oor mij Of voor de duisternis Ik ben
liter immers, om je te beschermen. Girf mij
je lieve haudje.
De gravin stak haar hand uit, die hij
drukte door de «pijlen van het hek been.
Zijn er li--»cr vingertjes op de herle
wereld? vleide bij, liefkoozeud Nooit zag
ik mooier tiandj-s.
De gravin gaf een gilletje, want de jonge
man had haar hand gekust, w^l eerbiedig,
maar zoo innig, dat ze niet durfde torgeven
in naam van baar kleindochter.
Ben je nog bang? hernam hij. Je
beeftSpreek ja niet Beu je boos,
Marie Zeg, voor wie ben je bang
Een bevende, onzekere, oubeschrijfelijke
stem stamelde
Voor grootma.
Mevrouw L)e Selmir deed dit, om het
gesptek op zichzelve te brengen. Dat zal
hem wat minder kordaat maken hij zal wol
bang voor mij zijn. Voor oude mei-schen
zijn ze altijd bang Late'' we eens zien
Doch de jongeman sprak luchtig
Je grootmoeder? Ben ja bang voor
haar? Onmogelijk! Uw oogen zouden mij
eerder van si reek brengen dan de bare. Zij
is, om de waarheid te zeggen, wel wat te
veel gepoederd en wat te coquet voor een
bejaarde weduwe, maar ik vind haar een
lieve dame. Eu al verraste zij ons hier, wat
kwaad zou dat nog, Marie? Mijn vader zou
dan eeu reden te meer hebben, om zich te
haasten, je hand voor mij te vragen. Eu ik
zou er niets tegen hebben. Denk je?
Noen.
Nu, en ik sta ja borg voor je groot
mama.
Heel goed, dacht de oude dame...
Mijn toestemming heeft hij al... Hoe stout
moedig.
De laatste woorden had zij luid gespro
ken, zonder er aan te denken.
Wat seg'je riep Henri.
En daar zij niet a> twoordde, vree ende
door haar stem zich te verraden, dacht hij,
dat ze boo* was.
Mijn hepiel 1 heb ik het or geluk g'".
h-d, je boos te maker» tegen mijn bedoeling?
Wat heb ik gedatn, Marie, dat je niets
zegt? Ben je. nu boos oin een onnadenkend
woord Of komt er iemv d aan
J*, ja zei dr groat moeder, baar hand
die bij nog altijd vasthield, terugtrekkeud.
een inteekenlijst was aangeboden, vonden
het doel heel prachtig, maar konden het
niet van zich verkrijgen om hiervoor
een penningske te offeren.
Er blijft alzoo nog een ruim arbeids
veld over, dat bij een degelijke bewer
king nog wel goede resultaten zal op
leveren.
Door het Bestuur werd in de verga
dering van 13 Aug.. aan de Heeren
v d. Heijden en Marks opgedragen een
drietal kinderen uit te zoeken, die het
meest voor uitzending zouden in aan
merking komen en met ouders en medi
cus te confereeren. Dit was nog nier de
gemakkelijkste taak. Ieder zal er zich
over verwonderen,, dat deze heeren, die
«rondgingen om goed te doen*, nog
zooveel moeilijkheden ondervonden. We
zullen dit slechts toeschrijven aan de onbe
kendheid van het doel der vereeniging.
Na heel wat tobbben is het hun mogen
gelukken een «drietal* bijeen te krijgen.
De keus was gevallen op de volgende
kinderen: Nico de Vries, Jos. Bergmans
en Laurentius v. Bladel. Van 1 Septem
ber tot 28 September 1906 zijn deze
jongens verpleegd in de kolonie «Zonne-
hcuvel* bij Oudenbosch en de vereeniging
kan er zich over verheugen een goed
werk gedaan te hebben, want bij hun
terugkeer zager» de jongens er gezond
en vroolijk uit en waren bovendien be
duidend zwaarder geworden, 't geen
blijkt uit het volgende
gewicht bij
aankomst
gewicht bij
vertrok
L. v. Bladel 57 pnd. 2 ons 62 pnd. 2 ons
J. Bergmans 52 pnd. 2 ons "'.'5 pnd. 4 ons
N. de Vries 47 pnd. 1,5 ons 49 pnd. 3 ons
toename
5 pnd.
1 pnd. 2ons
2 pud.1,5
En hoe het den jongens zelf beval
len is, blijkt wel het duidelijkst hieruit,
dat zij onophoudelijk vroegen, of zij het
volgende jaar weer mochten gaan. Een
der kinderen begon zelfs bij zijn thuis
komst te schreien en kon eerst door
belofte, dat hij later weer terug mocht,
tot bedaren gebracht worden.
Het resultaat mag dus schitterend ge
noemd worden en het blijkt dus ten
volle, hoe nuttig deze vacantiekolonies
werken en hoezeer zij ieders steun ver
dienen.
Ten slotte een overzicht, wat betreft
het aantal leden der afdeeling. In 1906
telde zij 86 leden. Door verandering van
woonplaats hebben 3 leden het lidmaat-
Daar zij begreep, dat de toestand kritiek
kon worden, achtte zij 't beter te vluchten.
Zij wist nu immers genoeg voor haarzelf eu
haar kleinkind. Ja, herhaalde ze, er komt
iemand.
Adieu dan
Adieu
En eer zij kon gain, voelde zij zich naar
het hek getrokken en op haar wangen klon
ken twre zoenen.
Ze had niet meer den tijd, een tik te
geven op den schuldigen mond. Hij was
al weg. 'n Bi-e je ontsteld deed zij een paar
passen. Rondom was het duister, boven
haar, ami een blauw stukje hemel, lachten
de sterren. Zij bleef even staantoen
barstte zij uit in lachen.
En met lichte schreden, gehuld in den
wijden mantel, liep zij naar huis als de fee
uit het sprookje, dié het geluk meebrengt.
Twee dagen later kwam het echtpaar
Vallero met hun zoon dineeren bij me
vrouw De Selmir.
Na het eten dronk men koffie in een
tuinkoepeltjr». Toen de oudelui naar de
serre gingen, om een paar vreemde planten
te bewonderen, bleven de jongelieden alleen.
Zooals ze daar zaten, in liet groen, op c-en
rustieke tuinbank, waren ze eeu prachtig
paar.
Henri nam Marie's hand en glimlachend
liet ze hem begaan.
Eindelijk zei hij je ^ent dus niet
meer hang, zooals op dien avond
dim avond Wat bedoel je?
Begrijp je mij niet Eergisteren, toen
je vluchtte, omdat je grootmoeder hoorde
aankomen Herinner je je niet, hoe ik je
handje toen vasthield Ik was zoo gelukkig
dat ik je vlak hij mij had Maar je
Werd zoo onrustig Er kwam iemand
aan, zei je, je groiuioeder'ioeu liet ik
