Nummer 15. Donderdag 21 Februari L9ü7. 30® Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Eerste Blad. Uil liOOlil Ks;l:\lii. A N TOON ÏÏELEI, Dit nummer bestaat uit TWEE Bladen. KV U, LE i OA. HU ITEM AND. Helgië. Frankrijk. Duitschland, Rusland. is«ia»sasi5israac TJ 1 T G E V EK: WAALWIJK- Telefoonnummer 38. (Wordt vervolgd. BSaSQSBSSBBBBEBKBBSnBMi C.yrv cis liangstrafttselie Conrant, Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond, lbonna in e n t s p r ij s per 3 maanden f 0.~5. Franco per post door het geheel e rijk f Ü.9Ü. Brieveningezonden stukken gelden enz., franco te zenden nan Uitgever. den Advertentiën 17 regels f 0.61)daarboven 8 cent per regel, groofc letters naar plaatsruimte. Advertentiën Smaal ter plaatsing opgegeven, worden ttmaal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciele zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel. Op bun nummer gezet. Zooals men weet werd ook door eigen partijgenooten, met name door den heer Ed. Redelé te Eindhoven, geprotesteerd tegen de schandelijke plaat, welke Het Volk deed verschijnen tegen de Paus. De redactie antwoordde op zijn protest met eenige grofheden, welke den heer Redelé een nieuw ingezonden stuk in de pen gaven. Ditmaal weigerde de redactie zijn schrijven te plaatsen, waarop de heer R. zich richtte tot de commissie, welke door de Partij boven de redactie is geplaatst. Deze commissie heeft de redactie genoopt het verweer van den heer Redelé op te nemen. Het is niet malsch (Geplaatst ingevolge de beslissing van de Commissie voor de geschillen, 5,11*07). Geachte Redaktic. Ja, dat onderschrift verandert de quaes- tie. Ten eerste heb ik de grondgedachte van Hahn's plaat niet begrepen. Daar mede is eigenlijk de heele zaak beslist. Maar bovendien kende ik de zaak niet, waarover ik schreef Ik wist niet eens dat de Paus de scheidingswet verwerpt, omdat hij met alle geweld martelaar wil wezen en daardoor sympathie wil wekken. Maar hoe is de Redactie van Het Volk het zoo precies te weten gekomen Voelt zij niet het jammerlijk lage en oneindig bekrompene van een standpunt, dat voor een ontzaggelijke daad als de verwerping der scheidingswet ontzaglijk ook in haar gevolgen, geen ander motief kan aannemen dan een, ontleend aan belachelijke kletspraatjes, door onnoozele krantenschrijvers uitgewauweld Ik wist ook niet, dat de vroegere scheidingswet alle beginsel onaangetast laat 1 Had de collectieve Redactie dat maar vroeger uitgesproken en zwart op wit gezet. Ik meende in mijn onnoozelheid, dat de meerderheid der Fransche Bisschop pen, gezien de reusachtige voordeden, Roman naar 't Engelsch. (6) Marie keerde het slot den rug toe eu keek naar buiten in den tuin, waarin zij zich begaf. Zij zag stijf aangelegde kiezelpaden en grasvlakten als wijd uitgerolde groene tapijten, belegd en omzoomd met lichte bloe men, zij zag gesnoeide hagen en pijlrechte lanen, iu een woord, zij zag de natuur overal waar zij ke-k in een dwangbuis gestoken, maar zij moest ttveuB toegeven, dal deze voorgrond uitstekeud harmonieerde met het Blot. Alles was vol kleurenpracht overal, maar cok gekunsteld eu op effect berekend. Marie was geeue vriendin van 't gekunstelde en haar hart ging eerst open, toen zij aan 't park kwam. Bad men ook hier de natuur eeuigsziu8 aan banden gelegd, het was toch onzichtbaar geschied. Aan de heerlijke boo- mengroepen, die hier en daar hun top ten hemel verhieven, scheen nooit een menschen- haud geraakt te zijn. De klimop slingerde zich ongehinderd om hun top en het winter groen groeide met glanzende bladeren en bloempje» tusschen de grimmige wortels Ook had het suoeimes eu zeis de jonge voorjaars kinderen gespaard, die te voorschiju kwamen en zoo bloeiden eu wuifden nu op deze veilige plaats vroolijk de gele narcissen ru de wilde hyacinten, llier en daar hadden de hoornen en bosscheu zich tot eene ondoordringbare massa snamgestrengeld. 't Was of het slin gerende pad uitriep „Nu treedt ge in de duisternis biunen" en als men ze bereikt had, was 't plotseling licht in de duisternis, de trotsche stammen Bchoven plotseling ver van elkander en omlijstten een stuk hemel en tee. Ook dit was berekening, was kunst, maar een kunst, de natuur zelf afgeluisterd en nagedaan om deze tot haar schoonste uiting te brengen. Marie's stemming was veel levendiger gewor- welke voor de Kerk aan 't aanvaarden der wet verbonden waren, van meening was, dat hier wel iets van 't beginsel mocht ten offer gebracht, maar dat de Paus het hoog uithief, boven alle vei- denking van stoffelijke» aard. Ik meende, dat hier een zeldzaam schouwspel werd geboden van geestelijke grootheid, hetwelk, als alle daden die de gemeene maat ver te boven gaan, wordt gehoond en misverstaan door de meer derheid. Natuurlijk zullen de meeste lezers van Het Volk dat niet verstaan kunnen, en even natuurlijk is het, dat mijn pro test prijkte met een onderschrift van de redaktie. Was daar eenige waardigheid in geweest, zoo had ik verder gezwegen. Ik schreef voor hen die wel begrijpen, en dieper zijn doorgedrongen tot het ware wezen en de leerkern eener kerk, die ten slotte toch de grootste vertegen woordigster blijft van 't geestelijke, overwinnares van 't materieele. Ik maak er de redactie geen verwijt van dat zij het niet voelt. Maar wél hiervan, dat bij een allerdiepste zaak, een van wereldbeteekcnis, meent te verstaan en te kunnen verklaren met argumenten, welke ontleend lijken aan een koffietafel van oude juffrouwen. En dat zij zich de vrijheid veroorlooft met gezegde argumenten een partijgenoot :e overstelpen, die de eere der socialis tische pers meende te dienen, de kwestie tracht op te heffen uit de diepte, waarin zij begraven ligt, mede door onze daden. De redactie mocht wel eens bedenken, cfat er tusschen hemel en aarde meer dingen bestaan, dan waar hare filosofie o x van droomt'. Eduard Redelé. Eindhoven, 24 Jan 1907. Hierbij teekent de redactie van Het Vo/k aan >Onze lezers zullen, na lezing van dit stuk zelf wel oordeelen. wie gelijk had, wij met onze weigering van plaatsing of de commissie die ons tot plaatsing dwingt. Wij hebben het geweigerd, le omdat wij Redelé al in de gelegenheid gesteld hadden, zijn protest te uiten, waarmee hij voldaan had kunnen zijn 2e om de ongehoorde, werkelijk elke maat over schrijdende beleedigingen aan ons adres, die het kwistig bevat. Een antwoord erop zullen wij niet ge ven. Het Volk heeft wèl gelijk. Er viel niets meer te antwoorden. den. De droeve sluier voor hare oogen was weggezonken niet het steiler worden van den weg alleen maakte haar tred vlugger, maar zij voelde eensklaps een gloeiende, hakende zucht om de zee van nabij te zien, die lieve, oude zee van Doveton. Bij den aanblik der parkdeur werd het haar weer een weinig angstig om 't hart. De schuld daarvan was de hoffelijkheid van den poortwachter, die van onder het afdak van zijn kiosk-achtig uitziend huisje, waar hij met Reyuolds, den keldermeester zat te praten, aangestormd kwam om de poort voor haar te openen Het leek wel of hij zulks voor II M. Koningin Victoria in eigen persoon deed Als d^ ver persoonlijkte beleefdheid zoo stord hij daar met den klink in de hand en trok, om haren lieven groet te beantwoorden, bij gebrek aan eeuig hoofddeksel aan zijne grijze haren. Reynold» msakte, de hoed in do hand, aan den anderen kant der poort front. Marie ademde verlicht toen zij dit paar achter zich had Zij vond de overddreven beleefdheidsvormen der bedienden in haar nieuw tehuis hot pijnlijkste. De monschen wilden raar niet geloaven dat zij de juffrouw van gezelschap was. Zij had dit de beide gouvernantes en mrs. Harris een paar malen duidelijk genoeg gezegd, maar hit hielp haar niets. Men ging maar voort, met voor haar gedienstig to zijn eu te huigen, de kamer deuren voor haar open t'> gooien eu naar bare bevelen to vragen. Eens 't was de eerste dag in Nizza had deze over eerbiedige Reynolds het gepoogd haar voor de heer- scheres te bedieut-n. maar hare afwerende handbeweging voorkwam dit nog De titel die zij droeg had de menscheu in de war gebracht Die had in haar leven reeds meermalen hnar een karikatuur toege schenen. thans meer dan ooit, maar dat zij er afstand van deed stond men niet toe Mrs. Eagles was altiid zoo Hink eu tactvol, maar onlangs toen Marie poogde haar uiteen te zetten, dat in den tegenwoordigen toestand, de titel „Hoogheid" iets onpassende had, toen had de schoone vrouw zich werxelyk wel wat gekrenkt gevoeld en haar gevraagd of zij dan op eenig gebied minder geworden was nu zij hare vriendin was geworden. Natuurlijk had We lezen in het H. v. A. Het blad Le Suffrage Universel, door de gebroeders Defuisseaux gesticht, weekblad van de »parti socialist e borain4, brengt den achteruitgang van het socia lisme in Duitschland in verband met den achteruitgang van het socialisme in België, in de laatste kiezingen vastge steld en beschuldigt M. Van der Velde te zijn »een der voornaamste vernielers der socialistische eendracht,4 iemand behebt met >de manie om zijne vrienden en kennissen in den kaas te steken4. Le Suffrage Universel beschuldigt verder de socialistische kopstukken van broodrooverij en van >uithongeiing der vrouwen en kinderen van hen, die eenige trots en onafhankelijkheid bewaarden4 verder van vernietiging der vrijheid van den poll bij middel van vuiligheid en eerloosheid. Ziedaar, besluit het blad, waarom de vlottende massa ons den rug toekeert en waarom de twisten dezer burger- politiekers dewelke den brui geven om de werkmansellende, die zij niet kennen de socialistische partij naar den afgrond leiden. Het langverwachte antwoord van Briand op de interpellaties over de politiek in godsdienstzaken is gisteren in de Kamer gegeven. Hij vertelde dat zijn politiek nooit is gewijzigd. Zijn ambtgenooten hechtten eenstemmig hunne goedkeuring aan zijne beslissingen. Ik heb vervolgde Briand altijd gedacht, dat de scheiding nimmer het kenmerk van een godsdienstoorlog zou kunnen aannemen de republiek wil geen aanslag plegen op de vrijheid van geweten wij hebben de verplichting op ons genomen de vrijheid van de uitoe fening van den eeredienst te waarborgen. Briand brengt vervolgens in herinne ring, dat zelfs zonder contract de ker- zi] zich gehaast dit te ontkennen en de kleine scène was geëeindigd met de verklaring dat mrs. Eagles zelf voortaan dien stijven titel zou achterwege laten Zij zou voortaan een voudig „Marie" zeggen, maar op die voor waarde. dat zij baar (Mrs. Eagles) bij haar doopuaam «Flora" zou aanspreken. Zeer lief vond Marie dit voorstel wel, maar zij kou het toch niet verhelen, dat het recht om de huisvrouw «Flora" te noemen, hare be lachelijke gevierdheid in de oogeu van het personeel eerder zou versterken dan vermin deren. Hierover nog verder te spreken, dorst zij niet Eu nu sprak mrs. EagJeg haar met „Marie" aan eu bereikte met scherts eu grap pen dot een schuchter «Flora" ook Marie van de lippen kwam. De knechts giugen voort haar te bedienen, te buigen en Ach, wat voor akeligheden dan ook nog meer, en na al die akeligheden moest meu zich 1 ier wederom vi-rheugen iu de heerlijke zon op dezen prachtigeu landweg en de met bloem, u overwelfde bermen rechts eu links Maria ergerde zich over zichzelf en begon met ijver een ruiker te maken. Toen deze klaar was. had zij 't eerste huisje der Btad bereikt. Huisjes vau arme menschen waren h<*t wel, maar ongemeen schilderachtig in kleine tumjes gelegen, de deuren omgeven met sling, rplanteu, met friasche bl emeu voor de vensters der kleine ki.mers. Het waren dezelfde huisjes van vroeger. Marie kende ze nog alle maar vau hen, die naar buiten keken, kende het zwarfegekleede meisje niemand meer. Hier ter linkerzijde, in het oude adelijke slot, temidden van een prachtvolle» tuin, van waar de blik op d' zee eu op het land onver gelijkelijk schoon geno'-rad meg worden, hadden voor acht jaren de Jezuiten zich gevestigd, de uit Zuid Frankrijk verdreven vrome vade ren. Ja, zij wisten wel waar het goed was op Gods aardbodem en zij waren zeer dank baar voor de vriendelijke opname. Als iemand aan de. kloosterdeur kwam, die werd gastvrij van spijs en drank voorzien. Da kinderen op weg naar school werden vriendelijk door hen aangesproken en iedereu dag ten tijde der H. Mis, stond hunne kleine nieuwe kapel gastvrij voor eenieder open. Marie schreed, de straat verlatend, over het ken voor de katholieken geopen blijven. Op een gegeven oogenblik valt Cle- menceau in de rede en zegtlk deel de verantwoordelijkheid met u. Zijn rede vervolgende zegt Briand, dat het niet juist is, dat de besprekingen afgebroken zijn. Indien de aartsbisschop een redelijk voorstel indient, zullen wij het onderzoeken. De beraadslagingen tusschen den prefect en kardinaal Richard hadden betrekking op het contract be treffende het gebruik van de Nótre Dame de Paris. Ik wensch ging de minister voort dat de overeenstemming ver kregen worde door zakelijke overwegin gen. De minister zal niet toestaan, dat de strijdende monniken weder optreden. Hij doet een beroep op het vertrouwen van de republikeinsche partij in haar geheel, en voegt er aan toe, dat de po litiek der regeering nooit een politiek van zwakheid is geweest. De regeering past de wet toe, die het overwicht van den leekenstaat en de bevrediging der geesten waarborgt. De regeering wil geen godsdienstoorlogde meer derheid moet ronduit do vraag beantwoorden of zij vertrouwen stelt in het kabinet. Met groote meerderheid wordt het antwoord der regeering goedgekeurd. Wij komen hierop nader terug Met groote plechtigheid, in tegen woordigheid der keizerlijke familie, de prinsen en prinsessen enz. is de Rijksdag door den keizer ge pend. De troonrede waarmede de Keizer gisteren ten paleize den nieuwen Rijksdag heeft geopend, brengt geen enkele ver rassing. De wetsontwerpen die zij aan kondigt, waren alle te verwachten de bcgrooting, de vroeger verworpen aan- vullingsbegrooting voor Zuidwest-Afrika, het wetsontwerp voor den aanleg van den spoorweg van Keetmanshoop naar Koeboeb (dat in den vorigen Rijksdag al, na eerder verworpen te zijn, ten slotte door de commissie was goedge keurd), het vroeger verworpen wetsont werp tot instelling van een rijksdeparte ment van koloniën, een betreffende het verstrekken van nieuwe toelagen aan de benadeelde kolonisten in Zuidwest-Afrika en het aangekondigde wetsontwerp tot beperking van de vervolging wegens thans bij de vroege middagzon geheel verlaten duin naar liet strand. Nog slechts eenige pissen naar beneden en dan was het bereikt, het doel van haar verlaugeu de zee vau Doveton. Men ziet dien naam op geen rnkelo landkaart, maar in haar liefde heette ze zoo. Als zij iu haar levensweg der laatste acht jaren een stuk van den oceaan te zien kreeg, vond zij dat altijd mooi, maar met de zee van Doveton was dit toch niet te vergelijken. En toen haar eens een jongen kapitein verteld had, dat hij de witte, zwarte, roode, gele zee ge; ieu eu overal toch betzelfde groene water gezien had, toen dacht zij «Naar Doveton is de mau oogeuschijnlijk nooit ge weest". Wat voor kleuren de zee van Doveton iu hare herinnering had Houderd-u kleuren. Gewoonlijk had zij haren kinderhemd blauw weerspiegeld, sems was zij doorstraald met liet zonnegoud van haar geluk, slechts zelden had zij daar grauw en stil gelegen, als haar smart en maar eens had ze kleur en stem van woesteu toorn. Met woedend gebrul sloeg zij iu die dagen op en neer, schuimend eu spattend rolde het water door de stiaten en brak zich tegen de rotsen, lekkend nam het al het roode oeverzand in zich op en als met bloed was zij geverfd, van den eenen tot den anderen bocht. Heden zag zij er blauw uit, tot een welkom. Zij zag er zoo zacht eu lief uit, murmelde als Kom nader en zie hoe kalm ik heden ben. Marie volgde deze lokstem, zette zich op een rotsblok eu zag wederom de vele wonde ren, die de zee voor hare verbeelding r^eds iu hare jeugd tooverde. Zij ging voort en zag telkens bekenden van vroeger en voort stapte ze tot het water haar aan de yoeteu stond. Hier stond zij nog een heel^-n tijd, dan eens kijkend naar de in de verte voorbijvarende zeilschepen, dan weer naar een paar knapen op deu voorgrond, die garnalen vingen Eerst toen de stijgende vloed haar daartoe dwong, ging zij terug. Nu had zij den muur vau rotsen voor zich, die rechts zoover iu zee ging dat de stad in zijnen bocht u-rb wn lag. «Alle» als vroeger," zcid< Marie, toen zij haar blik liet gaan over de heerlijke kust, majesteitsschennis. Van buitenlandsche betrekkingen wordt niets van mérite gezegd. Het eenige opmerkelijke in de troon rede is eigenlijk de bijzondere veeg uit de pau die de bij de verkiezing verslagen sociaal-democratie nog van de regeering krijgt. Dat gedeelte luidt »De gezonde zin in stad en land heeft in den verkiezingsstrijd een beweging gestuit, die zich, met verloochening van al het bestaande goede en levenskrachtige tegen staat en samenwerking in hun vreedzame ontwikkeling richt. De groote fundamenteele wetten tot bescherming van de oeconomische zwakken zijn tot stand gekomen tegen het verzet van de partij die zich de ware pleitbezorgster van de belangen der arbeiders noemt, maar zelve niets voor haar en den vooruitgang van de beschaving uitgericht heeft. Toch telt zij hare kiezers nog altijd bij millioenen. De Duitsche arbeider mag daar niet onder lijden. Genoemde wetgeving rust op het beginsel van de sociale verplichting jegens den arbei denden stand en is daarom onafhankelijk van de wisselende groepeering van de partijen. De verbonden regeeringen zijn besloten, het sociale werk in den verheven o-eest van keizer Wilhelm den Groote r» voort te zetten. Generaal Koeropatkine, de Russische oud-minister van oorlog, dfr door den Czaar met het opperbevel over het oorlogvoerende leger in Mantchourije werd belast, heeft een groot werk over dien oorlog geschreven, drie lijvige ileelen, waarin hij, naast tal van bijzon heden, voornamelijk behandelt de veld slagen bij Liao-jang, aan de Sja-ho en bij Moekden. Het boek, dat een ver dediging zijn wil van de maatregelen en de handelingen van generaal Koeropat kine, is door de censuur verboden. Van alle nederlagen schrijft Koeropat kine de schuld toe aan de aanvoerders slechts in een geval geeft hij toe, zelf gedwaald te hebben dat was in den slag bij Moekden. Maar ook hier be staat zijn schuld voornamelijk daarin, dat hij generaal Kaulbars en andere onbe kwame aanvoerders niet naar huis had gezonden. maar eensklaps hield zij op, want zij had iets nieuws ontdekt Vlak voor haar ap den rotswand bevond zich een klein gebouwtje, iu de kleur der zandsteen, die het kroonde, en met geeelstukken en torentjes gesierd. Zij ging nieuwsgierig eu haastig derwaarts. Het huisje was niet zoo dicht aan den afgrond gebouwd als het wel scheen, en het ging weg voor 't oog hoe meer men uaderkwam en to. n Marie voor den rotswand stond, was het geheel verdwenen. Verwonderd wilde zij om- keeren, toen zij in de verte tegen den steilen muur een houten trap bemerkte. Aha, naar boven, dacht zij en had den trap weldra b<-reikt. Zij_ wilde er den voet op zetten, toen zij een klein twistgesprek hoorde, dat door de heldere lucnt tot haar kwam «Ga weg, gij akelig meisje zeide ergens daarboven een fijn kinderstemmetje. «Ik ga niet luidde het trotsche antwoord dat in groveren toon, maar toch ook uit een kindermond scheen te komen. «Dan jaag ik je eruit l" «Wel, dan jaag ik jou eruit «Dat kan je met. Dit is pa's tuin en mijn tuin eu eu ik stuur den tuinman achter je I" «En ik stuur hem jou achterna „Ik haal de slang, de groote ratelslang uit mijn prentenboek Deze vreeselijke bedreiging scheen succes te hebben, want' iuplaats van een antwoord, volgde een getrippel over het kiezelpad en in 't zelfde oogenblik verscheen boven aan den trap. waar onze \riendin stond, een klein meisje in een haveloos kleedje gehuld, met verwarde Laren over 't voorhoofd en koolzwarte oogen in het zigeunergezicht. „Voorzichtig!" wilde Marie verschrikt roepen, maar reeds sprong het schuwe ding met kattenvlugheid naar beneden.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1907 | | pagina 1