Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. UIT llOOliE Miiun. IN imniicr 22 Zonda&; 17 Maart L907. 30e Jaargang. Eerste Blad. "ndustiïïëklen. ASTOON TIELEI, Dit nummer bestaat uit DRIE Bladen. U I T o ever: Zij die zich tegen het volgend kwartaal op dit blad abonneeren, ontvan gen de tot dien datum verscliij n en de n u ni m ers GRATIS. FMVILLWt OS. ederlandsche arbeiders in Duitschland. W A A L W IJ K Telefoonnummer 38. Roman naar 't Engelsch. fa» i r-t vr*"» ~v- Ts:$r Waalwpsche en Lanptraatsclie Courant, Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond Abonnementsprijs per 8 maanden f0."5. Franco per post door het geheele rijk f 0.90. Brieveningezonden stukken gelden enz., franco te zenden Uitgever. jan dei» Advertbntiën 17 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën Smaal ter plaatsing opgegeven, worden Smaal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel. De KauiPr van Koophandel en Fabrieken te Waalwijk houdt zich onledig met het opmaken van het verslag over 1906. Heeren Industriëlen worden verzocht hunne opgaven voor het verslag zoo spoedig mogelijk aan den Voorzitter te zenden. De Kamer van Koophandel en Fabrieken voornoemd In verband met de hoogelijk te waar- deeren en belangelooze pogingen van den heer Zeegers, om Waalwijk's markten weder op het oude peil te brengen en te vormen eene Waalwyksche Vereeni- glng ter bevordering van het Vreemde lingenverkeer, worde hier gewezen op het zeker ook hier wel bekende, groote lichaam »De nationale Bond voor vreemdelingenverkeer in Nederland.4 Deze Bond telt pl. m. 00 afdeelingen, over het geheele land verspreid- En als we nu de lijst nagaan, dan vinden wij er juist een, zegge een, uit Noord-Brabant, en dat is »De Unie* van Bergen op Zoom. Jn Limburg vin den we er nog drie, n. 1. Maastricht Attracions* te Maastricht»Neerlands Hoogste Berg te Vaals en »Het Geul dal* te Valkenberg. Het doel van den Bond is het be vorderen van het Vreemdelingenverkeer in ons land in 't bijzonder en het ver- hoogen van de nationale welvaart in 't algemeen. 12) Prinses Maris niet herkennen Dan moest ik wel een domkop van de ergste soo t zijn Weet gij nog hoe wij den vijgenbo ai lunderden tante Jane Conrtenkv'* lieve- iug8boom nl. ik plunderde hem, gij stond er slechts onder en zeide angstig Bob, ik zon het liever maar niet doen Maar later toen tante kwam, meende gij nog dat het eigenlijk jouw schuld was, omdnt gij mij verteld had van die heerlijke vijgen cn dat ik als joDgen van 10 jaar niet verant woordelijk voor mijne daden wsi, Uit dank baarheid verloofde ik U ha, ha, nolens volens nog denzelfden dag met mij. Ik verzekerde u nog dat ge niet bang bt hoefde te zijn omdat ik zoo klein was, ik zou u van zelf wel boven het hoofd groeien. Ei heb ik nu niet goed woord gehouden wat?"' «Ja," gaf Marie toe, «Bob, je bent een rent geworden." «Nietwaar, vijf voet negen is eene- fatsoen lijke lengte," meende hij terwijl iij ze) genoeg zame blik in de spiegel wierp. «NVeldri. ben ik ook luitenant. Wat denkt zouden we vandaag onzen huwelijksdag maar niet be palen «Maar Bobvermaande nrs. Delville lachend. «Hebt u er misschien iets tegen vroeg hij, zijn vroolijk, door de zon verbrand ge laat met de schitterende gr oogtin naar zijne moeder wendend. «Ach zoo r.eide hij toen hij de tweede gast bemerkte. «Dat is een onbeleefde vlegel zult u mis. chien ggeu Dan, zonder af te waclr dat l: corg ■teld werd, bood hy met 6en gemoedelijk «Hoe gaat het?" de schoone vrouw zijns rechterhand aan en drukte deze zoo bard, dat hij de steemen van d d armnteu r; ;>gi Door den Bond wordt ook buiten onze grenzen reclame gemaakt. Zoo heeft hij een vouwkaart in 't licht gegeven met clichés en teksten over de schoonste gedeelten van ons land, in de drie mo derne talen, en deze zijn in grooten getale in 't buitenland verspreid. De Bond tracht ook systeem te brengen in het vreemdelingenverkeer, d. w. z. hij tracht, en heeft in dezen reeds veel verkregen, den vreemdeling niet alleen te trekken naar de hoofdplaatsen van ons land of aan het strand te Scheve- ningen, maar ook naar de nijverheids centra's, zoodat de vreemdeling ons land niet eenzijdig leert kennen, doch van alle kanten, zoowel in zijne natuur lijke gesteldheid als in zijne maatschap pelijke verhoudingen. Hij zal dus indien Waalwijks Vereeniging voor Vreemdelingenverkeer eenmaal flink op pooten staat en aangesloten is bij deze algemeene, nationale organisatie in zijn orgaan op de academie der schoen makerij en leerlooierij* wijzen. In zijn orgaan Zoo pas is no 1 van den 4en jaargang verschenen. Terecht wordt hierin gezegd »De Bond staat eene nationale zaak voor, waarbij het belang van allen be trokken is.« Ook dat van den landbouw en de veeteelt. Immers, door de publiciteit in het orgaan wordt de aandacht gevestigd op onzen landbouw, op onze veeteelt, op onze paardenfokkerij, kortom op alles, wat den landbouw en veehouder betreft, 't Is niet de hoofdtaak van den Bond gelijk sommigen meenen om enkele hotelhouders in goed humeur te brengen, neen, de werkkring van den Bond is er een van bijna onbegrensde strekking. En daarom kon met alle recht beweerd worden, dat de Bond eene nationale zaak voorstaat. Waalwijk moet dan ook niet, als eenmaal zijne vereeniging staatzijne kracht(?) zoeken in zijn isolement, want dan vindt het zijn ondergang. Neen, Waalwijk moet èn om zijn schoon nijver heidscentra èn om zijne mooie veeteelt omgeving, dus ook om zijn markten, aansluiting zoeken bij deze nationale vereeniging. Het kan dan meezingen in en vooial ook leeren uit het koor, dat de onder- ha.' vinger» pirstte. Zij voelde de pijn eenige dagen lang, voor het oogeublik liet zij niets marken en over de verdere behandeling die :;ij B b ondervond, had zij alle reden om tevreden te aijü. Dnar er in den kring niet goed meer een zetel tusschen de schuiven was, zoo ging de aang omene met zijne respectabele lengte zoo goed mogelijk op de witte huid, die voor dan haard !*g, zitten. .Wal drommel»", dacht hij, toen hij daar meer lag dan zat. Omgeven door vijf dame» da. noem ik nu een» boffen 1" Dan ging hy hét vrouwengezicht, dat hij nog niet kende •en beetje meer van nabij beschouwen. «Fa- ineuse oogen," zeide hij tot zichzelve, een fijn neusje en een mondje om te kussen 1 Treur- sluier, weduwen sluier Haar man verloren. Arme 1. rel, weggerukt te worden van zoo'n vronwke Wat meent gij, prinsesje?" onder brak hij e nsklaps zijn gedachtei gang. «Of gij reeds verre reizen gemaakt hebt, vroeg i1 slechts," antwoordde Marie. «Verre reizen? Hm Ja, zooals men 't noemen wil. Eenmaal de wereld rond, is dat u wijd genoeg, priusesje?" «Ja, waarachtig En hoe bevalt je jouw beroep 1" Zijn oogen straalden van begeestering en toch zuchtte hij. «Er is werkelijk niet veel aan te veranderen," meende hij, «maar als men zoo dagen, weken en maanden lang tusichen hemel en zee niets anders te zien k ijgt dan groene jongens en oude snorbaarden, dan v. ordt men aangegrepen door zulk een v. rlangen naar jongemeisjesoogen, zachte handjes, dat het gewoon is om gek te worden «Bob, onbeschaamde jongen riep Blanche lachend, terwijl Mario bloosde, begrijpende dat hij haar bedoelde. «Ja, werkelijk om gek te worden," her haaide hij. «Onze kapitein kau 't getuigen. Die had ook zelf van onze fratseu en toen het bevel kwam, flat wij naar huis mochten, ging het met stoom. Hij had te Plymouth een juffrouw Jane of Marie zitten en ging trouwen, de gelukkige Nu, zooal» gezegd, we vlogen van de Zuidzee door de straten vuu Magelaan. Wij hielden nergens stil, de voorraad werd atoeds minder en de honger nomen en beratmde .middejen aangeeft omtrent het bevorderen van het vreem delingen-verkeer en het plaatselijk en nationaal belang. De vereenigingen, elk op zich zelf minder krachtig, zijn aan eengesloten eene invloedrijke organisatie, zij zijn als 't ware, de talrijke ledematen van het groote lichaam, dat in aller be lang krachtig kan werken. Natuurlijk blijve het locale karakter van elke ver eeniging behoudendeze weet voor hare streek het beste middel ter op heffing te vinden, doch... men kan leeren van anderen en er zijn vaak verzoeken te doen aan groote maatschappijen of aan staat en provincie en de inwilliging hiervan worden eerder verkregen door de adhaesie van een groot lichaam dan door 't aankloppen van een klein. Ziedaar, waarop wij met enkele woorden wilde wijzen. Bovenstaande kan in de toekomst, wellicht reeds in de naaste te pas komen. Van geachte zijde vestigt men onze aandacht op een hoofdartikel in %De Tijd* betreffende de Nederlandsche ar beiders in Duitschland. Om het groote belang daarin ook voor de talrijke be woners van onze en omliggende gemeen ten, die derwaarts vertrokken en nog steeds vertrekken, nemen wij 't hier in zijn geheel over en bevelen aandachtige lezing ten zeerste aan. Niet eens maar herhaaldelijk werd in ons blad, zoowel door de redactie als door inzenders, de aandacht gevestigd op den treurigen toestand, waarin een zeer groot deel der Nederlandsche ar beiders, die naar Duitschland trekken, onder stoffelijk, zedelijk en godsdienstig opzicht verkeeren. Het verwondert ons dan ook geenzins, dat het >Kath. Soc. Weekblad*, welk» streven en doel het is de katholiek-sociale belangen van het volk te bevorderen, in zijn jongste nummer aan het hoofd zijner kolommen onder redactioneele verantwoordelijkheid een artikel opneemt dat tot strekking heeft in dien reeds lang bestaanden en steeds verergerenden toestand b.v. door het oprichten van eene bereikte een waanzinnig hoogeu graad. Met nonger in de oogeu, overlegden we reeds, wie van ous bestemd was, om voor de anderen gebraden te wordeu, toen nog juist op tijd- liep de «Brittania" in ons gemoedelijk oud Engelsch kanaal binnen. Wij werden onmachtig onmachtig van vreugde en men moest ons met draagbaren op 't land breDgeu." Allen lachten en mrs. Delville zeide«Toen gij hier aankwaamt kon men toch niets van die treurige ontberingen aan je merken." «Dat. is wel zoo," antwoordde hij, nit volle borst, «men ziet mij dergelijke ontberingen uooit aan. Op 't oogenbhk heb ik b v. een honger, dat ik de kiezelsteeneu zou verslinden, maar wie merkt er iets van? Wie steekt vol medelijden de hand naar de schel uit en laat d« thee binnen brenger, die reeds een half nur buiten staat te wachten Niemand. Ik moet mij zelf maar helpen. En meteen sprong de argelooze iongen lachend op en deed wat moeder en Lleouor gaarne zouden verhinderd hebben, nl, hij drukte op de schel en beval den binuentre denden bediende, den thee te brengen. Beleefdheidshalve deed mrs. Eagles of ze vertrekken wilde en eveneens beleefdheids halve werd zij door de lieftallige gastvrouw, die deze gast in den grond van haar bart niet vergenoeg weg \yeuschen kon aan den maaltijd die geheel op een familiekring berekend was, uitgenoodigd te blijven zitten. De thee kwam en daarmede koekjes en broodjes, die op eene kleine talel werden opgediend Blanche schonk in, Bob bediende de dames en deed alles om 't zoo vroolijk mogelijk te maken. Dat gelukte hem dau ook zoo volkomen, dat mrs. Eagles, na een tweede tasje genomen te hebben, Al arie op den terugweg vertelde, dat zij zich zulk een aangenaam half-uurtje niet kou herinneren. «Het zijn aardige meDschen, zeldzaam aar d,8 «Nietwaar?" hernam Marie, gelukkig door deze loftuiting, «tante Lydia is zoo lief, Blanche zoo goed, Bob zoo goedertronw en Eleonor-ja, Eleonor," zeide ze nadenkend, is een weinig «tijf en wonderlijk. Ik wou wel eens weten, wat haar in den weg zit Mrs Eagles zou hierep best antwoord hebben kunnen geven, maar zij behield het liever Vereeniging ad hoe, verbetering te brengen. Veeleer bevreemdt het ons, dat de hooggeachte zijde*, van waar dit artikel afkomstig is, ernstige >bezwaren tegen onderteekening* kan gevoelen. Het moe ten er wel zijn van localen of persoon lijken aard. Wat hier van hooggeachte zijde* geschreven wordt, is immer» in confesso bij allen, die op de hoogte zijn van deze materie, en is, in denzelf den of in eenigszin» anderen vorm, reeds zóó dikwijls openlijk gezegd, dat de vree» om opspraak of aanstoot te ver wekken ons zeer weinig gegrond toe schijnt. Wij weten niet en kunnen evenmin vermoeden, van welke hooggeachte zijde* het artikel van het »K. S. W.< werd toegezonden maar dat doet ook weinig ter zake, nu de redactie van het weekblad het geschrevene voor hare verantwoordelijkheid neemt. Innig overtuigd, dat het hlar eene zaak geldt van zeer groot belang, stellen wij er prijs op de poging van het »K. S. W.« te steunen, om de stoffelijke, zedelijke en godsdienstig* nadeelen, welke aan het trekken onzer katholieke arbeider» naar Duitschland verbonden zijn, weg te nemen of tot een minimum te reduceeren. Aangezien eenerzijds nog niet lang geleden, in on» blad de middelen ter verbetering werden besproken, en anderzijds anderen dan wij omtrent de mogelijkheid en het doelmatige van die middelen hebben te beslissen, bepalen wij er ons hoofdzakelijk toe de aandacht nogmaals op het kwaad zelf te vestigen. Citeeren wij daarom het voornaamste, wat het »K S. W.* betreffende den droevigen toestand der uitgewekene ar beiders te lezen geeft Ofschoon er geen juiste statistiek van bestaat, zoo kan toch veilig worden aangenomen, dat het aantal onzer Ne derlandsche arbeiders, wat jaarlijks tij delijk of voor goed naar Duitschland trekt, ontzettend groot is. Vooral drie bisdommen zijn hiermede gemoeid. En wel, het aartsbisdom en de bis dommen den Bosch en Roermond. In deze bisdommen zijn gemeenten, van waaruit Vio deel der bevolking naar voor zich en meende hierop Biecht» hoofd schuddend te moeten antwoorden«Wie weet? Misschien is ze wat schuchter. Overigens een zeer Bchoon meisje, zij Btaat mij buitengewoon aan «Het beeldachoone meisje beviel haar broeder op 't oogeublik minder Bob was, nadat hij de dames naar het rijtuig geleid had, in arge looze vroolijkheid in de Balon ternggekeurd en bemerkte al spoedig Eleonore's booze blikken. ■Na," vroeg hij verwonderd, .wat i» er te doen «Bob," zeide zij op een toon zoo scherp 6n koud als staal «gij hebt uw afschuwelijk -ge dragen." «Beteekent dat, dat ik te veel koekjes genomen heb?" vroeg hij. Hoe durft gij die persoon als onze gelijke te behandelen?" ging zij voort. Die persoon? Welke persoon?" Hij keek met den meest verblufte gelaatsuitdrukking de kamer rond. «Dij weet zeer goed, wie ik meen." «Te drommel, weet ik datGij wordt gek. geloof ik. Moeder wat wil dat kwade ding?" «Bob", hernam Mrs. Delville met droevig hoofdschudden, «zij is niet kwaad, maar zegt slechts wat ik zelf Ach ja, het is werkelijk een ongeluk, dat gij heden niet een half uur later thuis gekomeu zijt «Kijk eens aan! riep hy, eu schoof met voet een stoel naderbij en wierp zich erop dat het kraakte. «Dat heeft een eenige zoon krijgt hem om de zooveel jaar, slechts eenmaal voor een paar maanden te zien, eu dat is u nog te veel dat verheugt zich over ieder extra half uur, dat hij buiten het huis doorbrengt Mooi 1" «Maar lieve jongen,'' verzekerde Mrs. Del ville haastig, zoo bedeel ik het natuurlijk niet. Ik ben toch zoo gelukkig, als gij bij me zijt, en ge moet niet zulk een gezicht zetten dat weet ge ook wel deugniet Alleen om ongepastheid te voorkomen, had ik u vandaag een half uurtje langer weg gewenscht, want het is ongepast, als men zich inlaat met menschen, die toch eeuwig ver van je af moeten blijven. En dat hebt gij gedaan door uwe ongedwongen wijze van doen. Wij zaten zoo Duitschland trekt. Enkele jaren geleden gaf reeds de heer van Wijck zaliger in de Tweede Kamer een statistiek, waaruit o.m. bleek, dat uit Friesland meer dan 6000 per sonen naar Duitschland gaan werken, dat van uit Glanerbrug, Hengelo en Enschede meer dan 3000 personen naar Duitschland werk gaan zoeken, dat in de Duitsche stedekes Rheine en Ambt- Rheine meer dan 4000 Nederlandsche arbeiders zijn, en dat er uit Limburg jaarlijks wel 10,000 arbeiders naar Duitschland trekken. Maaslander, een practisch redacteur van het »Venloosch Nieuwsblad,schrijft, dat met betrekking tot Limburg dit cijfer veel te laag is en dat men 't aantal Limburgsche arbeiders in Duitschland gerust op 20,000 stellen mag. De secretaris van Patrimonium* schreef reeds een vijftal jaren geleden, dat uit geheel Nederland meer dan 60,000 arbeiders in 't grosse Vaderland gaan werken, en dat de trek met het jaar op onrustbarende wijze toeneemt. Uit Oss wordt ons medegedeeld, dat van daaruit (en uit geheel de omgeving) jaarlijks honderden arbeiders naar Duitschland gaan werken, dat het aantal Noordbrabantsche werklieden in Duitsch land niet veel minder is dan het aantal Limburgsche. (En hier dan Red.) Hierna geeft de schrijver een paar getuigenissen om te bewijzen, dat de >godsdienstige en moreele* toestand van de Nederlandsche arbeiders in Duitsch land >in het algemeen genomen gewoon weg ellendig te noemen* isdan ver volgt hij Hoe groot en veelvuldig de gevaren zijn, die onze arbeiders in Duitschland bedreigen, kan men verdec opmaken uit de geschriften, die de bekende Duitsche >Volksverrein« van M. Gladbach over »die Abwanderer vom Lande* heeft uitgegeven. Als de arbeider nog op het land of in zijn ouderlijk huis vertoeft, kunnen ouders en zielzorgers zijn levenswandel nagaan, doch niet zoodra heeft hij zich begeven naar de industriestad, of men kan zich al zeer weinig meer om hem bekommeren. De arbeider, die van 't rustige land zoo in eens in den vreemde komt en overal vreemde gezichten om styf eu vreemd bij 't bezoek, sooals dat hoorde en toen kwamt gij m;t uwe dwaas heden en vroolijk gezicht, maakte alles aan 't lachen eu overbrugde de kloof. Men kon het de persoon aanzien toen ze vertrok, hars stoutste verwachtingen waren overtroffen." «Hm!" zeide Bob nadenkend. En wis is nu de persoon daar 't om gaat .Mrs Eagles natuurlijk. «Eagle»? Was dat de naam van dia blond* schoonheid? En is dat die persoon? Dan treft 't mij in den hoogsten graad, dat men ze hier bij U ziet." «Ik kan er toch niets tegen doen, dat m*n mij een bezoek opdringt-" «Wat zon dat. Zoo eene ontvangt men gewoon niet." «Zoo eene Ik versta u niet goed." «Nu, wat ik eene «persoon" noem, is een vrouw van slechten levenswandel." «Bob/" schreeuwde mrs. Delville ontsteld Blanche werd rood en Elonor schudde het hoofd, «Nu, wij zijn onder ons," msend» Bob troostend. «Tot die categorie hoort zij dus niet, dan zou ik wel eens willen weten, wat voor soort persoon zij dan wel is." «Zoo eene, waarmee wij onder geen voor wendsel kunnen omgaan," verklaarde Eleonor ongeduldig. «Te dnivelWaarom dan niet?" «Laat dat vloeken, Bob," maande mrs. Delville. Bedenk dat gij U in gezelschap van dames bevindt. .Meent gij dat daar de duivel nooit komt? Ach, moeder." „Bob 1" Welnu kort eu goed, «Waarom dan niet?" Zij zelf is van zeer duistere afkomst, antwoordde Eleonor, en men mompelt dat baar man een Duitscher is, die zijn naam van Adler in Eagles veranderde." «Verduiveld, pardon! En mompelt men verder niets En daarom is het Ik had mij hare fouten wel erger voorgesteld." (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1907 | | pagina 1