Rummer 23. Donderdag 21 Maart L907. 30„ Jaargang. f Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. B B l "bekendmaking <3, IIII HOOGE hfilHEl igs ANTOON TIELEN, U itgevkr: INDUSTRIËKLEN. Nederlandsche arbeiders in Duitsehland. SEVILLE ON. BUITENLAND. Duitschland. Engeland. zet4. WAALWIJK. Telefoonnummer 38. in ime De Echo van het Zuiden 500 i koers men in De uit en Ge- onder- lercon onder ij«t der i bezit, ter in- E zijn uraute log te ir eens mpons bij de WaalwHksche aiigslraalsflif Courant Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per S maanden fü.~5. Franco per post door het geheele rijk f 0.90. Brieveningezonden stukkengelden enz., franco te zenden aan Uitgever. den Advkrtbntikn 1—7 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën Smaal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciele zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel. De Kamer van Koophandel en Fabrieken te Waalwijk houdt zich onledig met het opmaken van het verslag over 1906. Heeren Iudustriëelen worden verzocht hunue opgaven voor het verslag soo spoedig mogelijk aan den Voorzitter te zenden. De Kamer van Koophandel en Fabrieken voornoemd. Herijk der maten en gewiehten. Burgemeester en Wethouders van Waalwijk maken bekend, dat de herijk der maten «n gewichten in der.e gemeente tal pl-ats hebben op 16, 17, en 18 April 1907. in een der ocelen op de gasfabriek, des voormiddegw van 9>/j tot 12 uur, en namiddag van 1 tot 4 uur; op IJ April daarna des voormlddog» van 9Va tot'il unr. Belanghebbenden worden er in 't bijzonder op gewezen: a. dat na 1 September 190i niet meer geldig is het goedkeuringsmerk P. en dat mitsdien vóór dat tijdstip de maten en gewichten, dn- niet voorzien zijn van het nieuwe goedkcuiings merk Q. ten herijk moeten worden aangeboden waartoe aan het naast bij zijnde ijkkantoor (te 's Bosch) in de maand Angustus aanstaarde ge legenheid bestaat op alle werkdagen van 9 uur v, m. tot 12 uur en van 1 tot 3 uur n. m.: b. dat de maten en gewichten, op gevaar van straf, voorzien moeter. blijven van de vereischte stempelwerken en dat het laatst geplaatste g cd- keuriDgsraerk gedurende 2 jaren ongeschonden moet bewaard blijven. Waalwijk 17 Maart 1907. Burgemeester en Wethoaders. K. DE VAN DER SCI1UEREN. De Secretaris. F. W. VAN L1EMPT. (SLOT.) »Wie hier tegenover nog wil beweren, dat men onze uitgewekenen maar stil moet laten begaan, die mogen zich ka tholiek socioloog noemen, maar met alle respect voot zijne goede katholiciteit begrijpt hij van het wezen eener echt kahtolieke actie geen steek» -aldus ede volkomen juiste conclusie van den in zender. Een schrijver in »De Noord-Brabanter» noemde »de(n) trek naar Pruisen» voor Noordbrabant een »ramp». Ditzelfde kan wellicht hierover kunnen we uit eigen ervaring niet oordeelen van het Aartsbisdom en zeker van Limburg ge zegd worden. In het «K. S. W.» word}: het kwaad nog volstrekt niet in zijn vollen omvang en al zijn gevolgen blootgelegd. Het zijn ongetwijfeld allereerst de arbeiders, de losse arbeiders, die eenige maanden des jaars »de groote verdien sten nagaan» en in den winter naar hun vaderland terugkeeren, welke hier in aan merking komen. Buiten elk gezinsver band, buiten alle toezicht van ouders of overheid, met Jan en Alleman werkend en verkeerend, over betrekkelijk veel geld beschikkend, meestal onbekend aan en buiten alle aanraking met de geestelijk heid, door gemis van huiselijke gezellig heid en wegens het slechte voedsel troost(?) en kracht(?) zoekend in alcoho lische dranken op het werk en in de kroeg (de matigheidsbeweging staat in Duitschland helaas nog in de kinder schoenen), een vrijheid genietend, welke zoo gemakkelijk in eene zich voor niets en niemand schamende losbandigheid ontaardt buiten het oog van de echtge- noote en ouders is in zeer vele ge vallen alleen de zeer degelijke en diep christelijke arbeider tegen de godsdien stige en zedelijke gevaren bestand. Be zadigde mannen, die op meer gevorder den leeftijd zijn, mogen tegen die ver leiding min of meer gehard zijn, de jongelieden en de jongemannen in het algemeen niet. En bleef het kwaad nog maar tot de betrokken personen beperkt l Maar ook dat is niet het geval 's Winters in hun vaderland terugkeerend, brengen ze de min loffelijke gewoonten en denkbeelden welke zij gedurende hun verblijf in Duitschland hebben opgedaan, naar hun geboortedorp mede. De neiging en de aanleiding, om ze onder hunne dorpsge- nooten te verspreiden, zijn des te grooter, naarmate zij in hun Heimat, wegens ge mis van vasten en ernstigen arbeid, meer vrijen tijd en lust hebben om zich on ledig te houden met gezellige bijeen komsten en drinkgelagen. Metselaars en opperlieden, arbeiders aan de steen fabrieken, die veelal geen ander vak ge leerd hebben en 's winters weken, soms maanden lang zoo goed als niets te doen vinden, kunnen, het behoeft niet gezegd, de weelde van een ledig en zorgeloos bestaan dikwijls niet verdragen en daarom moeten wij er ons niet over verwonde ren, dat zij het juist zijn, die in onze nog betrekkelijk onschuldige dorpen een verkeerden geest en de zedelijke besmet ting brengen. Door te wijzen en te pochen op de »hooge loonen» in Duitsch land dikwijls met verzwijging van de ongunstige voorwaarden, waaronder ze gewonnen worden, als daar zijn harde arbeid, slecht voedsel en slechte behan deling wekken zij bovendien ontevre denheid en verbittering bij de Neder- landsche dienstbaren, die niet zooveel verdienen en, gelet op het verschil der oeconomische en andere omstandigheden niet zooveel kunnen of behoeven te ver dienen. Het gevolg is, dat de zucht om naar Duitschland te trekken, steeds le vendiger en algemeener wordt en de landbouw in ons vaderland nauwelijks voldoende arbeidskrachten vinden kan. Omtrent degenen, die als dienstbode zich vooral bij de Duitsche boeren gaan verhuren, kan ongeveer hetzelfde gezegd worden. Wij zullen nooit het woord vergeten van een Nederlandschen ambte naar, die geplaatst in een der grens plaatsen, in zijn betrekking de statistiek van de moraliteit der vrouwelijke dienst baren, die naar Duitschland trekken, bijzonder goed kende. Men kan, zoo zeide hij, de jonge meisjes even goed naar.... sturen als In dienst bij de grootste Duitsche boeren. Aangenomen dat onze zegsman, toen hij zijn verontwaardiging op een praegnante, niet nader te om schrijven wijze uitdrukte, niet weinig overdreef, de waarheid, welke wij na aftrek van die overdrijving overhouden, is nog erg genoeg. De werkelijkheid is hier inderdaad verschrikkelijk. Dit is grootendeels te wijten aan de eigenaar dige verhouding, waarin de inwonenden dienstboden veelal tot hun meesters staan. Voor betrekkelijk veel geld koopt de landbouwer hun werkkracht, maar dan meent hij ook zooveel betaald te hebben, dat hij van de andere verplich tingen, welke de meesters tegenover de inwonenden dienstboden te vervullen hebben, zich ontslagen kan achten. Van een erkenning en behandeling als g e- z i n s 1 i d, wat de inwonende knecht of meid toch feitelijk is, geen sprake; huisvesting en voedsel zijn veelal ellendig, de achting van hun waardigheid als menscb en Christen, de zorg voor hun tijdelijke en geestelijke belangen, het toezicht op hun onderlingen omgang en op hun zedelijk en godsdienstig leven in 't algemeen, laten zeer veel te wen- schen over. Het heeft veel van dc verhouding, die bestaat tusschen een fabrikant en zijn werklieden. Vandaar de treurige gevolgen, waar over de Nederlandsche ambtenaar, die een oog hield op de statistiek hunner moraliteit, zoo bitter klaagde. Roman naar 't Engelsch. H) Dese Eagles schijnt een makelaar te zijn geweest in de city en dat wij de vrnuw van een makelaar niet in ons gezelschap gebruiken kunnen, spreekt toch vanzelf" dWeet gij, wat ook voor de hand ligt vroeg Bob boozer om de manier waarop zij het zeide,|dau wat zij zeide. «Dat gij een ver- wenscht hoogmoedig schepsel zijt, dieinplaats van vernuftige, geestverrijkende gedachten niets in het hoofd heeft dan gedachten voor dien ouden adel Om die paar duizend wezens die daartoe oehooren draait uw geheel deDkeu en doen, de overige menechen zijn als stof op uw voeten of bestaan in 't geheel niet voor je. Als ge een beetje korpuleuter waart, zou ik meenen dat ge het adeldom in vleesch en bloed waart." Eleonor lachte slechts irorisch. Mrs. Delville merkte berispend op «Bob, eene zuster moet ook als dame behandeld worden." «Moeder, antwoordde hij grommend, «ik wou dat raiju zuster een broeder was en mee naar de marine ging, dan zou men er dien onzin met lachen en grappen wel uitkrijgen. Eu dan gebrek aan opvoeding Kan men gauw merken, maar deze mrs. Eagles is verrukkend, ziet er voernaam uit, spreekt en doet als een dame. Moeder, dat moet u mij toegeven wendde hij zich tot mrs. Delville, daar Eleonor slechts spottend lachte. «Ik kan het niet mijn jongen," hernam zij. «uwe zuster heeft gelijk. Die vrouw is geen dame Dat uit zich in zoovele kleine zaken, die jou ontgaan zijn." Bob schudde verdrietig 't hoofd. «Afschu welijk bromde bij «Zoo moet men zijn paar maanden verlof doorbrengen in zoo'n nest, waar men mooie gezichtjes met de lamp moet zoeken. Vindt men er een, dan mag men er niet naar kijken. Maar 't prinsesje moeder zag er ook lief uit wat? Mooi is ze wel niet te noemen neen, verlieven zal men er op 't eerste gezicht niet op, maar lief kan men ze hebben. Alle goede hoedanigheden kan men in de oogen van 't kleine ding Wen, en wat heeft ze mooie kleine voetjes Neem me niet kwalijk moeder, maar ik geloof zeker, haar schoentjes zijn nog wel een halven vinger korter dan de uwe" «Daarom," hernam Lydia een weinig boos, «is ze ook heelemaal een kop kleiner." «Ha, ha, ha, lachte hij. «Op dit gebied bent u nog al gevoelig Maar stil Ik zal U wel goed doen, u hebt 't kleinste voetje in Devon en Coruwallit." «Bob, gij zijt een vlegel «Waarvan u graag at wilt zijn, wilt U zeg gen Nu ik ga al." „Waarheen?» «Naar de stad biljarten" Hij ging maar de deur maar draaide zich eensklaps om .,hé, daar valt me iets in. Ik heb het kleine prinsesje zelf naar mrs. EagLs in 't rijtnig gebracht Tauté' Jane Courtenay schijnt 't dus goed te viuden, dat ze met hnav omgaat „Dus gij deukt dut Marie in Courteuny Hollow is?" vroeg Eleonor ironisch. ,,Gij dwaalt mijn beste Bob, zij is in Nizza met de ,,dame" die jou zoo met bewondering vervult zoo intiem geworden, dat zij aan h^re inf Ha- tie naar Clyve court gevolg heeft gegevef." ,,Eu op' een vrouw, die een prinses van Wildeuhofou als vriendin goed genoeg is, zien wij hoogmoedig neer Daar Btaat mijn ver stand bij stil, zoover hebben wij het nog niet gebracht ,,Oho", zeide Eleonor het hoofd achterover gooiend, ,,een engelsche gentleman,' is even goed als een duitsche prins „Eu eene Engelsche „lady" siert de be- scheidenheid." Toen van de Delville s nog niets bekend was, zaten de Wildeuhoiens reeds op hun stamslot, dat zij nog heden bewonen en beheerschten het land. „Het landje wilt gij zeggen," spotte Eleonor, het microscopisch kleine landje met een hand vol bewonera." „Kinderen, zeide mri. Delville, houdt op met dat ruii» maken Wat hieitegen te doen? Voorloopig kunnen degenen, die meer bijzonder over de zedelijke en gods dienstige belangen van het te waken hebben, in elk geval reeds wijzen op de gevaren en zoowel de desbetref fende personen zelfs als de ouders er tegen waarschuwen. Maar dit is, het bleek in 't verleden, niet voldoende. Wil men de belangen èn van de losse èn van de inwonende arbeiders (dienstboden) naar eisch des tijds beschermen, dan dient men de openbare meening onder de Neder landsche arbeiders in dezen voor te lichten en te wijzigen, dan moet invloed geoefend worden op de Duitsche werk gevers en boeren, dan zullen door het vereenigingsleven, correspondentie- en informatie bureaux, door samenwerking met de Duitsche katholieke en christe lijke Bonden, alsook met de Duitsche geestelijkheid, de individueele pogingen dienen te worden gesteund. Er is in onzen tijd in het binnenland zóóveel op katholiek-sociaal gebied te doen, dat men tot dusverre de bescher ming der buitenlandsche arbeiders nog niet heeft kunnen aanpakken, zooals men het zou gewenscht hebbenmaar dat het eenmaal en wij vertrouwen binnen niet al te langen tijd, b.v. op initiatief der K. S. A. van woorden tot daden zal komen, is onze vaste overtuiging Men verlieze daarom den moed niet maar blijve wijzen op het Duitsche g e v a a r 1 Voor Registers, Copieerboeken en alle bureaubehoeftenvoor studieboeken zoende men zich tot den boekhandel van AN T O ON TIELhNWaalwijk. Het Duitsche centrum, de overwonnen partij, heeft der regeering reeds laten zien, dat nog niet met haar valt te spotten. Men meende dat de invloed der regeering en haar uitgesproken verlangen om links te koersen wel genoeg invloed zou do°n drukken op de raeerendeels zeer deftige leden van 't Pruisisch Heerenhuis, om thans een maatregel die vooral de katholieken treffen zou, te kunnen doorvoeren. En de kansen gingen heel mooi staan, toen een vrij conservatief, de heer Von Zedlitï, mede optrok in de aanvalscolonne die den minister Von Slodt en zijn stelsel van christelijk onderwijs zou gaau bestormen. Toen kwam de stemming en het bleek dat Centrum met conservatieven een over wegende meerderheid vormden, die den aanval te keeren wist. Ken andere combinatie deed zich in den Rijksdag voor. De voorzitter, gewillig dienaar van den Rijkskamelier, trachtte een program van arbeid roor te leggen, waarbij de debatten over de laatste verkiezingen en derzelver wonderlijke feiten tot na Paschen zouden worden uitgesteld tijd zou dan wel raad brengen. Maar de linksliberalen begrepen, dat hier toch werkelijk een verkorting werd beproefd van de rechten der volksvertegenwoordiging en toen het op stemming aankwam, gingen zij met de socialisten en het Centrum mee, zoodat de toeleg van den voorzitter verijdeld werd. Zaterdag is te Glasgow te water gelaten de kruiser «Indomptable', de grootste kruiser ter wereld. Bijzonderheden omtrent dit schip worden worden door de admiraliteit geheim gehouden, maar men weet, dat het schip 17.550 ton waterverplaatsing heeft, dat zijn machines 41.100 P.K. zullen ontwikkelen en het daarmede een snelheid geven van 25 knoopen en dat het 21.000 millioen gulden kost. Binuen veertien dagen wordt de kiel gelegd voor twee zusterschepen van deze leviathain. „Moeder," vorderde Bob heftig, „dan ver bied haar dat groot doen Zij springt nog eens van hoogmoed uit haar vel. Zijn wij niet altijd trotscb op onze betrekking met de Wil- denhofens geweest?" .,Ik wist niet" autwoordde mevrouw Lydia, „dat wij op deze relatie met den familiestam wacrtoe Marie behoort, reden hebben om trotsch te zijn." „Ba, al was de vader een verkwister, een vorstenzoon was bij toch zeker en een gentle man door en door. Dat de dochter een dame is zult U toch niet ontkennen „Neen," gaf mrs. Delville toe. „Zij heeft bij al haren eenvoud, iets voornaams in haar wezen. Ik betreur het daarom levendig, dat zij het verkeer met ons tijdelijk heeft afge sneden, door haar verblijf in het huis van deze vriendin." „Afgesneden" vroeg Bob. „Maar lieve jongen, het is toch duidelijk, dat wij haar geene beleefdheden kunnen be wijzen, zonder ons te gelijkertijd met mrs Eagles in te laten." „Blanche hoort gij het?" riep Bob. naar zijn zuster gaande, die deed alsof ze druk in een roman zat te lezen, trok haar t boek uit de handen en herhaalde, haar toornig aankijkend „Hoort gij het Het prinsesje moet in den ban worden gedaan „Ik hoor hut wel" antwoordde Blanche „maar zijn woord moet men houden en ik neb a- s. Zondagavond eene wandeling met baar afgesproken." j „Bravo" riep Bob terwijl hij haar vol vriend schap op den schouder klopte „lk ga mee. «Hierin, meende E'.'leonor, die hare jongere zuster de groote liefde baars broeders niet gunde „zal papa^ nog wel een woordje mee te spreken hebben." „Wel toch niet," 0>nze papa denkt als officier aan Rule Britania Britons never shall be- slaveR(Britten zij-p nooit slaven). Kom Blanche ik zal je een* wat laten zien. „Arm in arm gingen deleters J^rde deur. De klink in d«b hand, bleef Bob staan. Hij keek zoo schelms uit z'n oogen dat Blanche vroeg ^Hrn i" 'ik^denk alleen dat hoogmoed voor den val komt en wat voor een prachtscène het zou zijn, als mejuffrouw-adeleens^verlicfd werd op een muizenvallen-handelaar. De beide dames begonnen te lachen, maar plotseling ging de deur open, en voor hen stond de overste, statig, schoon, stram, voor naam. Hij keerde van een vergadering terug die hem goeden zin scheen te hebben bezorgd, want met vriendelijken blik begroette hij zijne kinderen. „Nu, is er goed nieuws het hij hooren, „nieuws waarmee men lachen kan? „Neen, vader, niets bijzonders,antwoordde Bob haastig. De schelmerij was nu uit ziju oogen gevlogen Zijn trekken namen een ge dwongen uitdrukking aan, terwijl Blanche angstig de deur zag uit te komen. Beiden hadden in 't begin van hun leven nogal veel van de jalousie van hun vader te lijden, want moeder had hen toch zoo lief. De verhouding van 't echtpaar goed, doch niet innig, bespraken wij reeds vroeger en daarom kou hij het ook van anderen niet velen, maar hij liet zulks nooit merken Gelaten, met overdreven ridder lijkheid ging hij ter zijde om Blanche door te laten en toen de deur achter de vertrekkenden gesloten was, naderde hij de dames aan den haard. „Zie zoo Eleonor, zeide hij, zich over zijne lievelingsdochter buigend, om haar op het voorhoofd te kussen. „Eief, dat gij mij bij de thee gezelschap wilt houden. „Zoo en wat is er nu voor nieuws „Ja, papa, wij hebben bezoek gehad. Mrs. Eagles vereerde ons met haar bezoek. „Inderdaad lachte hij. Nu dat was te verwachten dat ook zij nog zou komen. x>u een erg opdringerig persoon; mrs. lrelawnej die ik zoo juist trof, heeft me lang en breed daarover gesproken Zij laat uw groeten en tevens bedanken voor het telegram dat nog iuist bijtijds te Nizza aankwam. Mrs Delville kniktespreekt verier Eleonor zeide zij tot hare dochter, de hoofdzaak komt U°^Dat kan ik me voorstellen, knikte hij. „De hoofdzaak is de princes, die met haar bij u visite maakte." „Hoe weet u dat?" riepen moeder en dochter, «n kunt ge uw er eeu idee van vormen wie o is - Neen, antwoordde hij, hoe zou ik dat weten „Nu, dan verbaast u er niet al te vesl over, als ik zeg, dat het uwe eigen nicht is, Marie van Wildenhofen." „Eleonor, vroeg hij op heftigen toon, is dat waar „Zeker, papa." „Ongehoorde brutaliteit. „De brutaliteit alleen zou weinig succes gehad hebben, bemerkte zijn vrouw sarcastisch als de zelfzucht uwer familieleden haar niet te hulp was gekomen." „Zelfzucht!" riep hij. „Wat bedoelt ge daarmee? Wie spreekt daarvan? t Ik met uw verlof. Ik zoek direct naar de' oorzaak der dingen'. Om vriendschap te huichelen voor onze kleine nicht, dat is voor niemand moeilijk, maar haar in triomf in haar huis te voeren, dat gaat zoo maar niet. Daartoe moet zij de toestemming van haar voogd hebben. Waarom zij die kreeg zonder de noodige informaties? Wel om den lasteemgen tijd van zich af te schudden. „Het spijt mij dat gij die lui altijd de minste motieven aanwrijft." „O, spotte zij, ik weet het, ge houdt dien lieven neef voor een halfgod. Ik zie slechts in hem een goedaardig mensch, met veel neiging om pantoffelheld te spelen en ik ben er van overtuigd, dat hij door zijne lieve Cothilde genoodzaakt is de huwbare nicht naast zijne vijf huwbare dochters voor een tijdje te doen verdwijnen." „Waar de gelegenheid zich biedt, spot gy met mijne familie, verklaarde hij toornig. „Doet gij misschien beter met de mijne. „Wat heb ik wel over Jack van je moeten hooren." „John Vernon beeft zich er niets aan laten gelegen leggen, goeden raad en alles wat hy aan zijn staDd verplicht was in den wind te slaan." (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1907 | | pagina 1