uit üoogë mm.
IS uinmer 37.
Donderdag 9 Mei 1907.
30 daargang;
Tweede Blad.
Ontwaken.
Provinciaal Nieuws.
1
T
Uitvoeringen.
FEVILLEi Oi\.
i
Roman naar 't Engelsch.
28)
van
Uitvoering door de Chr. Zangveree-
niging »EXcelsior" te Sprang, op Don
derdag 9 Mei ^Hemelvaartsdag) in het
Kerkgebouw der Ned. Herv. Gemeente.
Aanvang 5 uur. Entrée 20 cent. Ingang
Kerkdeur Zuidzijde.
Dichters hebben in gloedvolle verzen
de lente bezongen. Onder allerlei liefe
lijke beelden hebben z-'i haar voorgesteld
en zij hadden gelijk de lente ver
dient dit aan hen.
Er is geen liefelijker en ontroerender
tijd dan die der jonge lente, zooals zij
in onze luchtstreek is
Want er is tweeerlei lente.
Die der verbeelding en die der wer
kelijkheid.
De lente der verbeelding duurt van
21 Maart tot 21 juni; zij is een onaf
gebroken tijd van liefelijkheden, van
zonnekoestering, van goddelijke nachten,
van vogelengezang, van bloeien en van
hemelsche geuren. Oef! zooveel genot
zou doodelijk wezen voor den geest en
voor de zinnen. Wij zouden bezwijken
onder deze aanhoudende bedwelming
misschien zouden de Zuidlingen zooveel
heerlijkheid gelaten kunnen ondergaan
wij niet.
De lente der werkelijkheid is dan ook
een gansche andere.
Onze lente is een tijd van strijden
van lang, aanhoudend en hard strijden.
Het drukkend juk van den wintervorst
moet worden gebroken.
De koude luchten moeten worden
uiteengeslagen de harde doode grond
moet langzaam worden opengeboord,
en al het leven van onze moeder-,.aarde",
dat schuchter en bevreesd was terug
geweken, heel diep, moet zachtkens aan
weder naar buiten worden geroepen.
En die strijd wordt telkens weer van
voren af aan begonnen. Want de winter
vorst vlucht niet bij den eersten aanval
Hij geeft het niet spoedig op hij is taai
en volhardend en met groote grimmig
heid slaat hij de aarde weer toe, wanneer
deze zich een weinig had geopend, als
de zon haar lentestralen op haar neerzond
met wreede felheid verschrompelt hij
de eerste blaadjes, die wat voorbarig
waren hij knijpt den teeren bloesems
't hartje toe. En als wij gisteren het
raam hoog hadden opengezet om zoele
lentelucht binnen te laten, blaast hij
moigen ons valsch en nijpend om de
hoeken der straten in het gezicht, zoodat
wij rillend den kraag opzetten en thuis
gekomen onze kachel nog eens oppooken.
«Neen, neen zoo was het niet gemeend,
hernam zij hoofdschuddend, «zoo was het niet
gemeend
Mis Fortescue is eene, hoe zeg ik het 't
best, koppige natuur, als ze eeumaal iets
voorheeft, laat ze het niet licht varen en nu
wou ze slechts hoogstwaarschijnlijk, in weerwil
van uwe voor mij voldoende verklaring, de
vrees uitspreken, dat Lady Jnue juist vannacht
ziek geworden zou zijn. Maar 't is niet om
u bang te maken 1
Laten wij die zaak rusten, niet waar lieve?
Zoo'n ernstig knikje? Wat mag dat beteekenen?
nik zal het u zeggen," antwoordde Marie,
het hoofd opheffend.
nMaar u moogt niet boos op me worden?"
nNeen, neen, verzekerde mrs. Eagles de
onrust in haren blik achter de gesloten oog
leden verbergend, nu vooruit met uw geheim
nNu dan, toen u den brief laast, kwam er
een donkere trek op uw gelaat en daarna
toem u er over spraakt, scheen mij uw toon
wat geërgerd, en toen dacht ik by me zelf:
«Flora komt de wensch van tante ongelegen,
zij ziet het klaarblijkelijk niet gaarne, dat ik
naar Courtenay Hollow ga. Is dat niet zoo?"
»Ha, ha, ha lachtte mrs. Eagles. «Wat
zijt gij eene gevaarlijke kleine gedachtenlezeres
wij moeten ons in achtnemen, miss Fortescue
Overigens liefste, gij hebt 't ditmaal toch wat
te ernstig opgenomen. De donkere trek, de
geërgende toon ik neem het aan, hoewel
ik daaraan niets meer weet die moet geheel
aan een kleine verdrietelijkheid die ik geheel
ten uwen opzichte voelde, toegeschreven wor
den, toen ik las dat U de eer van een bezoek
niet zou ten deel vallen.
«Ach" riep Marie en was 't meer niet U
bent zelf een beetje toornig geworden over
iets dat mij geheel koud laat? Hoe lief van
En toch, niettegenstaande al de on
betrouwbaarheid en verradelijke grillen
der lente, is zij ons zoo echt welkom.
Want haar mogen wij niet verantwoor
delijk stellen voor haar wintersche dagen
dat is niet haar werk, maar dat van den
winter, die al het leven zou willen
wegnemen, als thans tegenhouden. Zijn
grimmigheid, zijn wreedheid, zijn onaan
doenlijkheid zijn de machten waartegen
de lente, die teedere, heeft te kampen
en zij strijdt niet met geweldige wapens,
maar met het nimmer falende wapen
der verteederende en verwarmende liefde,
welke niet moede wordt te gelooven,
en daarom nooit aflaat met arbeiden.
Zij doet ons zien, ook in de natuur, hoe
boven ruw geweld het geduldig en zacht
aanhouden macht heeft ziet den
wintervorst, hoe sterk hij is en geweldig
zijn hand is macljitig en zijn wapens zijn
scherp, hij schijnt gansch het leven
der schepping te zullen vernietigen, en
in het duister der lange nachten blaast
zijn machtige adem door bosschen en
over velden hij rukt nijdig bloemen en
bladeren van hun stengels, en verjaagt
de vogels en doet hen bevend zwijgen.
En toch, hoe spoedig wordt hij ont
wapend. Hij weert zich krampachtig en
loeit met dolle woede langs de boomen
en struiken, dat zij buigen en sommige
breken het baat niet. Hij moet wijken
hij wordt teruggedrongen stap voor
stap. Want de lente ziet hem *aan, en
zij heeft geen ander wapen dan den
warmtegloed harer liefde, welke zij
zwijgend uitspreidt over de door haat
en geweld verstijfde natuur.
Dit ontwaken is schoon.
Wij zuchten vaak over onze lente, en
verlangen van haar meer warmte en liefe
lijkheid maar zij schenkt ons toch
meer dan één dag van groote ontroering.
De schoonheid, het teedere, het liefe
lijke van der lente nadering is waarlijk
ontroerend. Hare werking is geheel
anders dan de mysterieuse van den zo
meravond, die met haar gewijde stilte
den blik doet richten op de oneindig
heid der sterrenwerelden, predikend de
Majesteit Gods.
Als het een lentedag is, loopt ge bui
ten en ge wilt zwijgen. Gij gaat lang
zaam en staat af en toe stilge zoudt
willen streelen de lucht, die u streelt.
Gij luistert en lacht, want gij hoort
een geheimzinnige stem, die roept uit
de toppen der boomen, waardoor de
wind zachtkens heen suistge hoort een
vogel fluiten op blijden toon, en uw ziel
fluit haar lied, zacht, blijde het lacht
van den hemel, het lacht over de vel
den, en uw ziel lacht ontroerend en blijde.
De leeuwerik slaat zijn vleugels uit en
maakt zich los van de aarde, en stijgt op,
hooger en hooger met blijden jubeltoon
en ge glimlacht er later wellicht
zelf over ge zoudt mede willen opstij-
U Flora Maar wat zal ik op dien brief
antwoorden? vroeg zij cp hchtbevenden toon.
«Dat gij de uituoodiging met vreugde aan
neemt want mij dunkt, dat dit toch het
geval zal zijn
«Zeker, lieve, lieve Flora 1" En zij drukte
verblijd de hand, die ze nog altijd vasthield,
aan hare lippen.
Kind wat doet gij," riep mrs. Eagles, dat
is in het geheel niet de mode bij ons in
Engeland 1"
«Alleen om uwentwil moest het mode worden
verklaarde Marie met straleuden blik, en zij
meende wat zij zeide.
«Kleine dwaas lachte mrs. Eagles.
«Maar nu vlug, schrijf uw brief anders is
hij niet meer op tijd te Courtenay Hollow.
Mag ik nu direct Dank duizendmaal
dank riep Marie en vloog de deur uit.
Toen men hare schreden niet meer kon
hooren heerschte er stilte in de eetzaal, dnarna
zeide miss Fortescue op schuchteren toon
«Ik vraag wel om verschooning liefste mrs.
Eagles wanneer ik me meng in zaken, die me
niet aangaan, maar alleen in uw eigenbelang
moet jk U toch een vraag stellen, of het wel
voorzichtig was het kleine ding verlof te geven
op bezoek te gaan. Ik heb het namelijk uit
goede bron, dat de familie Delville er met
haar Lady Jaue buiten zichzelf zijn over het
verblijf der prinBes in uw huis en ik twijfel
daar niet aan, dat men er te Courtenay alias
voor zal aanwenden, om haar van u af te krijgon.
Het lieve lachje, dat mrs. Eagles mond
plooide, toen Marie er nog bij was, was al
lengs verdwenen en donker verdriet werd
zichtbaar. Ijskoud waren al hare trekken en
angstig bezorgd haar blik.
«Inderdaad 1" antwoordde zij.
«Gij twijfelt er bijna niet aan. Nu om de
waarheid te zeggen, ik twijfel er in 't geheel
niet aan. Toen ik in weerwil daarvan toch
mijne toestemming gaf, geschiede dit omdat
mijne eigen kloekheid, een artikel dat andere
personen slechts zeer weinig schijnen te be
zitten mij zeide, dat vriendelijk tegemoet
komen meer bevorderlijk is aan mijue zaak,
dau openlijke oppositie. Dit tot uwe gerust
stelling En nu verzoek ik u beleefd voor
de toekomst een beetje beter op uw indiscrete
gen, juichend, jubelend, het licht tege
moet, de zon, de gouden, die leven zendt
en leven wekt... het is het ontwaken,
het opstaan na langen doodslaap, het
gewekt worden tot nieuw leven.
Wat gij gevoelt, gij weet het zelf niet
maar het vervult u geheel ge kunt het
niet zeggen, maar ge staat stil en ziet
rond, blij, verlangend, zoodat ge de ar
men zoudt willen openen ter innige om
helzing gij gevoelt, gij weetdat is
de lente, dit is het ontwaken.
Als een ontwakende, jonge liefde zoo
is het eerste naderen der lente, schuch
ter en beschroomd. Zij schijnt eerst van
verre te staan, aarzelend zal zij den
strijd wagen f Dan nadert zij n?et be
hoedzame schreden en de vogelen
jubelen haar tegemoet, het woud strekt
haar zijn takken en twijgen tegen de
velden zacht en zacht onder haar stille
aanraking, die is als een, die lang heeft
gewacht, of komen wilde, de liefelijke,
die met bloemen haar weg tooit, en met
hoop en vertrouwen het hart vervult.
Zoo is ook schuchter en aarzelend het
ontwaken van alle liefde in 't menschen-
hart. Met trots en blijdschap treedt de
bruidegom toe op zijn bruid, maar, haar
naderend, wordt hij vervuld van eerbie
digen schroom, en kust haar op het voor
hoofd, deemoedig.
Wee ons, als uit onze liefde wegvalt
het gevoel van eerbied, ook als wij staan
tegenover onze geestelijke schatten, on
ze zedelijke idealen, ons heilig geloof.
Zooals de lente met haar zachten zon
negloed en haar ruwe winden langzaam
aan de koude, harde aarde dwingt dat
zij zich zal ontcluiten en ondanks de
verwoede aanvallen van den winter stil
haar weg vervolgt, totdat zij de aarde
gemaakt heeft tot een liefelijke bruid,
zoo werkt ook de macht van het goede
van ons, het goede voor ons leven en
het hiernamaals geduldig en volhardend
op onze menschenwereld.
De onweerstaanbare macht van het
goede brengt tot zedelijk ontwaken. En
al streven wij tegen, al sluiten wij ons
hart telkens voor haar werking, toch leeft
diep in ons bewustzijn de overtuiging,
dat de dag, waarop wij ons hart open
stellen voor haar koesterende warmte,
is als een lentedag, die de doode na
tuur wekt tot nieuw leven, en uit de
dorre twijgen de bloesemknoppen te voor
schijn toovert, waaruit zich straks de
bloesems ontvouwen, schuchter eerst en
teer, om zich daarna tot vrucht te
zetten.
deze aan de leden bekend, dat op Zon
dag 10 Mei a.s, des nm- om 4 uur eene
vergadering van het hoofdbestuur zal
gehouden worden in het hotel Verwiel
aan de orde: le rek. en verantwoording
over 1906. 2e bespreking der verkiezing
van 4 leden der Prov- Staten wegens
gewone aftreding.
De Voorzitter
K. de van der Schueren.
Waalwijk-- Belang
In de Zaterdagavond gehouden be
stuursvergadering werden de functies als
volgt verdeeld
Herman J. A. Zeegers, president.
Willem Timmermans, vice-president.
Jan Tielen, le secretaris.
Antoon van Liempt, 2e secretaris.
Jan van Schijndel, Penningmeester.
P. W. H. Verwiel,
Willem Zuurhout,
Gérard Zuurhout,
Corn. Witlox,
Tot ons genoegen kunnen we ver
der mededeelen, dat onze geachte bur
gemeester, de edelachtb. heer K. A. M.
ridder de van der Schueren, zich gaarne
bereid heeft verklaard het hem aange
boden eere-voorzitterschap van >Waal-
wijks Belang" te aanvaarden.
Sulurlsregeling.
De salarisregeling zooals die door den
raad is aangenomen en aan heeren Ged.
Staten ter goedkeuring toegezonden is
als volgt
rytmmm
WAALWIJK, 8 Mei 1907.
R K. Kiesverceniging.
De Voorzitter van de afd. Waalwijk
der R. K. Kiesvereeniging maakt bij
tong te letten. Het «jonge ding" zooals ge
van uw eigen reinig verheven standpunt de
prinses van Wildenhofen gelieft te noemen,
is zeer zeker wat onnoozel, maar niet dom.
Als u er 't geringste aangelegen is geen
verandering in onze verhouding te brengen,
dan laat het na, mijne vijanden over zekere
zaken de oogen te openen."
«Ach liefste, beste mrs. Eagles," riep de
gescholdene, «wees toch niet boos Ik weet
toch waarachtig zelf niet, wat mij eensklaps
bezielde
"Ik zal het u juist zeggen De zucht om
met uwe wijsheid te pronken maakte u op dat
oogenbhk blind voor uw eigen belang. Want
hel zal toch wel een weinig hier lachte zij
hard en hoonend in uw belang zijn, dat
door uw wijsneuzig praten een huis niet wordt
gesloten dat tot dusverre zoo gastvrij voor u
geopend stond.
Nadat zij op deze wijze hare ergernis lucht
had gegeven, verhief zich de gebiedster van
Clyve Court en ging trotsch naar de deur.
Arme miss. Fortescue. Zij bleef in een
beklagenswaardigen gemoedstoestand achter
Niet dat zij ouder den indruk was van de
zeilepreken, die zij ontvangen had of dat zij
door de allerhoogste ongenade geheel terne
der geslagen was. Ach neen, aan de oorvijgen
was zij gewoon en de on!_enade kon zij morgen
door een paar goede vleierijen weer in orde
maken. Morgen, juist, dan durfde zij zich
onder een of ander voorwendsel weei aan
dienen, vandaag lag zij gewoon buiten. Fa
taal Want zij was gekomen met het oog
merk, zich niet alleen aan 't dejeuner,maarook
aan lunch en diner te laten vragen want door
omstandigheden had ze thuis niet veel.
Had ze voor 't oogenblik ook genoeg maar
wat is een stukje duiveupastei by veel honger
of hm of zou ze nog een stukje ne
men? Zij behoeft het ook niet hier op te
eten ze kou hot wel in den zak steken.
Daarenboven hoe aanlokkelijk zag er die
ham uit en dan die smakelijke spiegeleieren.
Zoo'n eetje was vlug op en dau.
«De eieren zullen kond zijn, miss zal ik in
de keuken gauw een paar andere halen
De arm, die mis Fortescue reeds had uitge
strekt, toch zij plotseling terag.
commissarissen.
f550
f575
f625
f675
f725
f800
verplichte Hoofdacte
Aanvangsalaris
Na 4 jaar
6 jaar
lOjaar
14jaar
18 jaar
Hoofdacte en
volgens de wet.
Onverplichte acten Fransch, Duitsch,
en Engelsch elk f25;
Verplichte acten in deze talen elk f 100.
Vrije- en ordeoefeningen f25,
Vergoeding woninghuur f 100.
Voetbal.
Morgen ten 21/* uur zal het 2e Elftal
van W. V. een match spelen tegen
Quicknes uit Tilburg op 't terrein alhier.
Jubiié.
Maandag herdachten de heeren A.
Dielissen en J Heyhuurs, den dag waarop
zij voor 25 jaar geleden lid werden van
het R. K. Zangkoor van de parochie
kerk St. Jan Baptist. Op de zaal van
den heer Chr. v. d. Werff waren des
avonds de leden bijeengekomen en werd
hun een cadeau aangeboden.
Hoogst aungeslagenen.
(Laagste bedrag f 491.75)
Aa& de lijst der hoogst-aangeslagenen
in 's Rijks directe-belasting in Noord-
Brabant ontleenen we de volgende namen
E. A. v. d. Aa, Vlijmen.
«Maar, Thomas, zeide zij met een onzekeren
blik naar de deur kijkend waarin zoo precies
de bediende was verschenen, dien zijn juist
verafschuwde, «maar Thomas hoe kwam ik
uu in Gods naam op het idee hieer alleen
verder te gaan zitten tafelen. Mrs. Eagles
gaat juist heen en ik zit hier zoo wat kalm
en bekijk het heerlijke ontbijt servies.
«Ja zeker, heerlijk" gaf Thomas met over
dreven beleefd gezicht toe, «echt ChinesBch,
miss Ik heb me eens laten vertellen, dat de
draak behoort tot het keizerlijk wapen en dat
er de doodstraf op staat, zulk een schotel uit
China uit te voeren. Nu en wij hebben er
bergen van, bergen miss. v
Den schalk was het 't hoogste, genot, voor
deze opkomelinge, wier armoede hij kende en
verachtte, met den rijkdom van zijne gebiedster
te pronken.
«Ik kan 't my denken", knikte miss. For
tescue, stond op en keerde, een zncht onder
drukkende, de gebakken en gebraden heerlijk-
hedenden rug toe.
Thomas stormde vooruit om de deur te
openen.
«Het ziet er regenachtig uit, zeide miss
Fortescue, weet gij niet to-vallig of ik mijn
parapluie meegebracht heb. Thomas?"
«Dan moet ze in de vestibule staan, miss,
ik zal eens gauw gaan zien 1"
«Neen laat maar, ik zal ze wel thuis gelaten
hebben. Adieu, Thomas 1"
«Adieu miss
En nauwelijks was ze uit 't gezicht of hij
gaf haar eene groote neus achterna.
XIII.
Het was Reynolds, de keldermeester in eigen,
waard volle persoon, die juist om 10 uur, den
volgenden morgen aan de deur van Marie
klopte, om haar eerbiedig te melden
«Hoogheid, het rijtuig van Courtenay Hol
low is voor
«Ha. dat treft 1" riep Marie, «Ik ben juist
klaar".
«Hoogheid is er niets naar beneden te dra
gen vroeg de man, die zijn blik al zoekende
door de kamer liet gaan.
„Ja toch Hier, Reynolds, als u zoo goed
Mr. H. J. C. M. Allard, Geertruidenberg.
Jhr Mr. G. J. H. Heere, Raamsdonk.
W. A. A. J. van Iersel, Udenhout.
H. v. Iersel, Udenhout.
S. D. Lankhuijzen, Raamsdonk.
Mr. P. H. Loeft", 's Bosch.
M. A. van Loon, Waalwijk.
B. A. Middelkoop, Capelle.
M. L. Mommersteeg, Vlijmen.
J. Quirijns, Capelle.
W. Quirijns,
C. de Roon, Mz. Capelle.
M. J. de Roon, Wijk.
W. de Roon, Waspik.
G. H. Simonis, Raamsdonk.
J. B. Timmermans, Wz. Waalwijk.
J. J. Timmermans Wzn.
Jhr. Mr. E. J. B. J. M. Verheijen,
Loonopzand.
G. Vermeulen Wzn., Capelle.
H. J. M. Witlox, Waalwijk.
P. H, C. Wijten, Waalwijk.
Treffende begrafenis.
Gisteren morgen had hier een begra
fenis plaats, die wederom bewijst, welke
sympathie hier tusschen patroon en
arbeider bestaat. De looier A. v. d.
Broek, werkzaam op de stoomleerlooierij
der firma van Iersel-Witlox en Co, na
een kortstondige ziekte in het gasthuis
alhier overleden, werd alstoen grafwaarts
gedragen. Het geheele personeel der
genoemde firma had een paar uur vrij
gekregen en volgde de lijkbaar, waarop
door hen een prachtige krans was neer
gelegd. Men kon aan de omstanders
merken, dat de stille hulde, die de ar
beiders hier hun overleden collega
brachten, goed deed en het bewijs le
verde, dat in onzen tijd van zelfzucht
en eigenbelang, onderlinge waardeering
en vriendschap nog niet geheel uitge
storven zijn. Zulk een voorbeeld werkt
verheffend en daarom bravo voor zulke
patroons en zulke arbeiders.
Krupp in Tilbnrg?
Onder dit opschrift schrijft het Dagbl.
v. Noordbr.
Naar verluidt, zal de firma Krupp te
Essen alhier eenige werkplaatsen oprich
ten.
BAARDWIJK. Morgen Donderdag zal
ten koffiehuize vau den Heer J. d. Kort
alh. eene verg. plaats hebben van de Roomsch.
Katli. Kiesvereen. Afd. Baardwijk pasten
van behandeling zijn
1 Verkiezing van het Bestuur bij gewone
aitreding.
2 Rekening over 1906.
3 Stemming over de voordracht der can-
aidaten voor de Provinciale Staten.
4 Storting der contributie.
OUD HEUS DEN, 6 Mei Brand. Heden
morgen ontstond brand in een landbouwers
woning toebehooreude aan den heer Mol te
Ginueken en bewoond door M. v. d. Staak.
Bijna de geheele inboedel ging verloren.
Het vee werd nog losgesneden, doch sen
paard, ten schaap en eenige kippeu kwamen
in de vlammen om Hoe de brand is ont-
is niet bekend. Niets was verzekerd.
VLIJMEN. Naar wij vernemen gaat de
W. E. Z. G. Heer van Gils, arts alhier,
deze gemeente verlaten en zich in Roermond
vestigen. De inwoners van Vlijmen en om
streken zien den Heer J. van Gils zeker uoode
vertrekken, daar hij zich als een kundig,
ijverig en humaan geneesheer heeft doen
kennen.
Als vorige jaren prijkt ook thans weder
in onze parochiekerk gedurende de Mei
maand het Mariabeeld te midden van een
overvloed van groen en bloemen.
Is de troon zelf, waarop hst beeld ge.
wilt zijn?" Zij nam van eeu Btoel een klein
handkoffertje en gaf hem dit.
De gevoelens, waarmede hij dit pakje droeg,
waren gemengd.
Hij bezat iu niet geringe mate de verach
ting, die wel opgevoede bedienden uit rijke
huizen gevoelen voor voorname arme stakkers.
De dames, die hij tot dusverre gediend had,
hadden voor een tweednagsch bezoek altijd
miustene acht verschillende toiletten in 't
koffer meegenomen en het vederlichte ding,
dat hy droeg, kon nauwelijks dat eenvoudige
zwarte kleedje dragen, waarin zij zich nauws-
lij ks aan mrs Eagles durfde te vertoonen en
dau toch zeker niet voor Lady Jane Courtenay
en hare gasten. Een prachtige titel en niet
een enkel kleed v lgens dien titel, ja, het was
eigenlijk om te lachen.
Maar Reynolds lachte niet. Dat verhinderde
de achting niet voor den titel, maar voor
degene, die hem droeg. Zij was zulk en een
voudig mensch, de kleine hooggeborene, zij had
bijna niets van pretenties. Zooals zij daarvoor
bem deD trap afvloog naar het rijtuig, dat
kenschetste haar geheele wezan. Zij was vrien
delijk tegen de bedienden, maar bleef toch
eene lady. Ja, al ging mrs Eagles in zijde
en de kleine in eenvoudig zwart, wie een lady
was, dat zag men op den eersten blik.
i
