Nummer 38. 31s. Jaargang. Toegewijd aan Handel, industrie en Gemeentebelangen. Eerste Blad. De Toestand. DE Zoiuiau 10 Mei 1908 lit nummer bestaat uit DRIE Bladen sht, N T 0 0 N T IE L E S, VS 1A FEUILLETON tl. I. rzyTgmzmFZ *Mira«BWR<->Mua9 r- nm imillll IflIMI llllll HH'ilMI'l "nTTiTff'Tlli lull II ■■rrffcm'«iTn) U 1 T G E V E R w A A L W IJ K. Telefoonnummer 38. i Men kan het teerste weefsel met Sunlight veilig wasschen. Wit goed wordt witter, en gekleurd goed wordt levendiger van kleur, zoo dra Sunlight slechts gebruikt wordt. zachte zeep of andere wasch middelen Uw goed boschadigen en de kleuren hebben doen verschieten, denk dan eens aan het woord Sunlight. (Ingezonden.) In >De Schoenindustrie1het orgaan van den Alg. Itfed. Schoenfabrikanten- bond lezen wij iets over den toestand der schoenindustrie hier te lande. Daar wordt gezegd, dat, moge er in sommige fabrieken ook al een flinke drukte zijn geweest, over het algemeen niet zoo erg van drukte kan gesproken worden. Het weer heeft nog niet willen <y» Zoowel de schoenfabrikanten, als de schoenhandelaren kunnen derhalve na den onrustigen zakentoestand van het laatste jaar weer eens naar een tamelijk zekeren basis gaan uitzien4. (Slot volgt.) it h ii ii a I w ij k s c li e Courant, -M. iinn nni—iff-mr—m mi i .nn r i 11 -i 1 Dit Bl'.d verse, ijnt W o e n s d.a g- en Zaterd»gavon d. b o n n m e n t 8 p r ij per 8 maanden f 0."5. Fraiu o per post door het gcheele rijk f 0.90. Brieveningezouden stuiken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advkrtbntiën I7 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing opgegeven, •voriieu 2maul berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel. O Van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN". XVI. 57) Niet één van al de aanwezigen had gedu rende dit tooceel een woord gezegd. Ue graaf had van zijn bed Robin's houding tegenover Constance bemerkt en een innig wee deed zijne leden sidderen. Hij zag Constance daar op den stoel als ter neer geslagen en Robin, bet oog van haar gewend, naar de deur toe gaan als om te vertrekken. Robin, mijn zoon I riep hij met aandoe ning en angst uit, kom tot mij 1... Gij zult alles vergeven, wanneer gij alles weten zult. Ga niet weg, zonder mij aanhoord te hebben. Robin keerde zich langzaam om, en zag den blik zijns vaders smeekend op hem ge richt. De klank zijner stem, die van diepen en rechtzinnigen rouw getuigde, drong tot in zijn hart. Wederstaan ken hij niet. "Wankelend naderde hij het bed van zijnen stervenden vader. Robin, mijn zoon, kunt gij mij vergif fenis schenken, indien ik u verklaar tegen uw huwelijk niet meer te z\jn met miss Leslie De jongeling voelde zich ontroeren. Verklaar u duidelijker, mylord, zeide hij terughoudend. Wat Bpoort u aan, af te zien van uw gedachten, 't is te zeggen, van mijne verbintenis met lady Emeline De graaf richte een treurigen blik op Robin want inderdaad, naar zijn spreken, icheen deze in zijnen vader alle vertrouwen verloren te hebben. Eene hoogere macht, mijn zoon, heeft mij doen gevoelen, dat deugd boven rijkdom •taai, sprak de zieke op een plrchtigen toon. Ltiat my u openhartig alles vertellen wat er gebeurd is. Wellicht znlt gij mijne handelwij ze alsdan minder hard beoordeelen en ver— zoenlijker jegens mij geBtemd zyn. dienen, zegt het blad, daarbij de alge- meene malaise, de slechte betaling, dit alles te zamen genomen doet vreezen, dat igo8 geen gunstig jaar voor de schoenindustrie zal zijn. De schoenin dustrie doorleeft nog een critiek tijdperk. Verleden jaar was het slecht zomerweer, dat zeker zijn invloed op den verkoop deed gelden. Dan de geldcrisis van October en November ten gevolge van de speculatiezucht, welke eene algemeene malaise veroorzaakte en de algemeene koopkracht verzwakte, zoodat ook de schoenfabrikanten den terugslag daarvan ondervondende betaling was nooit zoo slecht als thans, het aantal retour wissels ontzaglijk een groot renteverlies tengevolge van den overgrooten voor raad, dit alles maakte den toestand er niet beter op. ^Het blad betreurt dit, niet alleen voor de fabrikanten, maar ook voor de talrijke arbeiderswant zoo gaarne willen de meeste fabrikanten den toestand van den werkman nog verbeteren ja, het blad noemt dit voor de fabrikanten een zedelijken plicht. Nochtans waarschuwt het de arbeiders geen voorbarige of overdreven eischen te stellen. Nu, de fabrikanten mogen gerust zijn dat dit met onze R.K. organisatie niet zal gebeuren En ofschoon de arbeiders in het algemeen buiten het risico staan en dus, exenmin als zij in drukke tijden deelen in de winsten, evenzoo in slappe tijden moeten deelen in het verlies (om dat het tegenwoordige loonstelsel zoo bedoeld is, dat de arbeider voor het geven van zijn arbeidskracht eene vaste, voorafbepaalde vergoeding krijgt, per tijd en per week berekend, om niensch- waardig te kunnen leven) zoo willen wij echter niet ontkennen, dat wat boven het menschwaardige loon gegeven wordt, gerust in evenredigheid mag staan met de draagkracht der industrie, met het oog op de meer of mindere kans van verlies, en dus ook geregeld kan wor den naar 't risico van winst of verlies. En daarom zal de R.K. arbeiders organisatie wel degelijk rekening moeten houden met die omstandigheden, en zelfs het stellen van billijke eischen daarvan eenigszins afhankelijk maken, ja den omvang daarvan besnoeien in verband met het wel of wee onzer in- Robin liet zich zwijgend neder op eenen stoel aan de sponde van zijnen vader en luis terde naar zijn verhaal. Ondertusschen was Elsie naar Constance geijld die van hare on macht zooeven bekomen was. Lady Grensville in eenen zetel geleund aan het venster, blikte in het park door den morgenglans der zon verlicht de oude vronw Weil had hare plaats bij het sterfbed niet verlaten. Eenige stonden was bet stil in de zaal en de graaf begon met flauwe stem Als wij de laatste maal van elkander scheidden, Robin, wisten wij beiden niet, waar Constance was. Het rechte spoor harer schuil plaats was ons onbekend. Wel had gij onder vonden, voer de graaf voort, dat ik het was, die Constance gedwongen had het vaderhuis te verlaten. Ik loochende het, ik dorst de waarheid niet bekennen wilde ik mijn plan niet zien vernietigen. Ik wilde u met lady Emeliue verloven. Ik zei het u Voorop wist ik dat gij weigeren zoudt mijne vraag in te willigen. Daarom moest ik op de gedachte komen uwe neiging voor Constance te onder drukken. Hoe kon ik zulks anders, indien ik niet het voorwerp uwer liefde van u verwij derde Mij bleef de keus over, de scheiding te voltrekken, of mijn plau te zien vallen. Ik zocht een voorwendsel om Constance uit baars vaders huis te lokkeu, en op eene vlucht aan te dringen. Ik bad mij niet bedrogen mijne bedreigingen, dat haar vader zich vroe ger aan eene misdaad schuldig gemaakt had, aan het gerecht kenbaar te maken, misten haar doel niet. Zij gehoorzaamde mij. Ik wilde haar naar Stanton brengen, maar werd hierin verhinderd. De storm van dien nacht deed mij eene schuilplaats zoeken in het Heidohof Eenen tijd lang bleef zij in het verlaten en gevrees de kasteel. Dan keerde ik naar het slot terug Mijne hoop, dat gij van Constance zoudt af zien, zoo gauw gij wist, dat zij heimelijk het vaderhuis verlaten had, werd teleurgesteld. Gij deed opzoekingen naar haar verblijf, en daar ik de entdekking vreesde, besloot ik met Constance Eugelai d te verlaten. Maar eene hoogere hand -kwam mij in den weg. Deze vrouw, hij duidde de oude Weil aan wier tegenwoordigheid Robin nu eerst met verwon dering bemerkte bespiedde mijne handel dustrie. Men vergete echter niet, dat de ar beidersorganisatie nog andere zaken op haar program heeft dan loonactie of verkorting van arbeidsduur. Dit zijn maar eenige nummers van haar om vangrijk program. Er zijn nog zoovele andere dingen, die dringend verbetering eischen, mistoestanden, die uit den weg geruimd moeten worden, en die met slapte of malaise heelemaal niets te maken hebben. En dan noemen wij op de eerste plaats de gedwongen win kelnering, die van het alles behalve menschwaardige loon nog zooveel afnijpt, dat er voor talrijke arbeiders hoogstens een hongerloon overblijfteen mistoe stand, waarvan het uit den weg ruimen wel niet evenzeer, maar toch ook groo- telijks in het belang is der patroons, omdat de gedwongen winkelnering eene oneerlijke concurrentie kweekt en de schoenmarkt onstandvastig maakten daarom is het ons een raadsel, hoe pa troons, onder wie zelfs groot-industrieëe- len, met een heelen winkel in kruide- uierswaren en manufacturen, lid kunnen zijn en blijven van den Alg. Nederl. Schoenfabrikantenbond. Voorts kunnen wij nog noemen het concurrentiebeding, zooals dat op som mige plaatsen op zeer drukkende wijze geregeld is voor de werklieden den opzeggingstermijn, het erkennen der werklieden als gelijkberechtigden, als medefactoren in de industrie, en dan het laatste niet het minste de goede, christelijke en menschwaardige bejege ning der werklieden, die evengoed een edel hart en een fier zelfbewustzijn hebben als de werkgevers In al deze zaken mag gerust verbe tering gevraagd worden door den werk man en zonder dat de toestand daar door zal verslechteren, zal een juistere verhouding tusschen werkgever en werknemer, al is het dan niet den mo- menteelen, dan toch den algemeenen toestand in de industrie verbeteren. Met genoegen lazen wij ook, dat de arbeid in de schoenindustrie zulk een grooten factor inneemt en dat vooral in onze industrie en kapitaal èn arbeid de groote factoren zijn. Dit is een vleiend getuigenis voor onze werklieden, dat dan ook hun streven naar een mensch- wijze. Terwijl ik de dienstboden wegbracht die met miss Leslie in het Heidehof gebleven waren, bevrijdde zij Constance in allerijl en bracht ze in hare eigen woning. Ik had het gansch-auders gedacht, ik meende dat zij naar Buchenholm of Wallhorst gevlucht was en in mijn doodelijkeD angst besloot ik gansch alleen Engeland voor eenigen tijd te verlaten. Het toeval wilde dat ik u nog eens ontmoette. Langen tijd leefde Constance bij vrouw Weil. Zij bleef nogmaals voor het noodlot gespaard, dat op dit oogenblik het huis der Greusvilles tot in zijne grondvesten dreigdt te vernielen 1 De lijder hield plotseling op in zijn verhaal en liet het hoofd in de kussens zakken... Constance is alles zoo, zooals mij vader het verhaalt, vroeg Robin die geroerd. Ja. wedervoer mis Leslie, het. is de volle waarheid, al wat bij gezegd heeft. Maar zeg mij dan, Constance, hoe het u mogelijk was, aan de plichtigheid van uwen x ader geloof te hechten Ik geloofde er niet aan, Robin, maar de vrees dat Lord Grensville op eene aodere manier zijne bedreiging zou uitvoeren, deed mij hem volgen. De gedachte mijnen vader te redden, en u in het geheim van alles te kunnen onderrichten, gaf mij den moed tot vluchten. Ik wist wel, dat ik alzoo nooit uwe vrouw worden kon, maar met uwe liefde te ontzeggen, kon ik mijnen vader redden Mocht ik, kon ik hem aan het gevaar blootstellen neen, aan dien prijs wilde ik aan het hoogste goed dat ik aan uwe zijde genieten kon, ver zaken Zou ik aarzelen en kiezen tusschen Plicht en Liefde? Ik koos mijnen vader, wien ik eene greuzelooze dankbaarheid verschul digd ben om al het goede waarmede bij mij overladen, en wiens eerbiedwaardige grijze haren, mij boven alles heilig en dierbaar zijn Robin was gedurende Constances spreken rechtgestaan zijne oogen werden vochtig van tranen, hij vatte hare hand Vergeef mij ConBtance bad hij, indien ik n lijden deed uw vlucht kon ik mij niet verklaren. Niet dat ik ooit aan uwe liefde of aan uwe getrouwheid twijfelde Maar als ik bij het binnentreden dezer kamer, u bij dat bed knielen zag, werd mijn hart als doorstoken. waardig bestaan zal sterken en daarom verlangen zij ook, dat ieder hunner (zooals Paus Leo XIII zegt) »van de goederen, die hij voor de maatschappij wint, toch zelf ook wat kunne genieten, zooals dak, zooals klceding, kortom zoodat hij zonder veel kommer kunne levenm. a. w. dat de werklieden van de artikelen, door hen zelf vervaardigd, een loon ontvangen, dat hun een mensch- waardig bestaan geeft. Eene zaak ech ter noemt De Schoenindustrie niet, die naar onze bescheiden meening toch ook wel medewerkt aan den algemeenen minder gunstigen toestand, en dat is de zoo noodzakelijke samenwerking en een dracht onder de fabrikanten. Eenieder gaat te veel zijn eigen weg, alléén let tend op momentecle voordeelen, zonder te bedenken, dat door die onpractische handelwijze een toestand geschapen wordt, die steeds verergert, en waaraan uiterst moeilijk een einde te maken is. En daarom gelooven wij gaarne dat het arbeidsloon in verhouding v n het afgewerkt product bij geen enkele in dustrie tot zulk een hoog percentage komt als in de schoenindustrie. Maar men zal toch ook desondanks toe moe ten geven, dat de gemiddelde loon- standaard der leerbewerkers voor zeer velen nog wel te wenschen overlaat. Dit kan misschien liggen aan den werk man het is mogelijk maar de schuld ligt dan ook tevens voor een goed deel bij de werkgevers. Wij laten hier nog volgen, hoe onze naburen er over denken. De gezichts einder laat zich daar niet zóó donker aanzien als hier. Het Duitsche schoenfabrikantenblad Der Schuhmarkl deelt het volgende mede, omtrent den zakengang in de Schoenindustrie »Wij hebben in onze vroegere be- chouwingen over den toestand der zaken in de Schoenindustrie meermalen erop gewezen, dat ter eeniger tijd met eene verflauwing van den zakengang diende rekening gehouden te worden. Het verloop heeft ons dan ook in het gelijk gesteld. Nochthans is er niet de minste grond om eene overdrevene zwartzienerij te huldigen, gelijk 't op sommige plaatsen geschiedt en wat slechts het gevolg is van eene vroeger al te groot optimisme. Nu ik alles weet, dank ikGod.dat Hij alles ten goede schikte en u bewaarde tegen de heerschzucht vau eenen man die uwen onder ging bewerkte. Constance drukte innig zijne hand hij bracht de hare aan zijne borst en kuste haar op hft voorhoofd. Met dezen kus bestempel ik onze ver loving, sprak hij verheugd niets ter aarde is in staat mijn dierbaar pand nog ooit te ontrokken Oog in oog, als wilden zij elkanders zie] doorgronden sloudeu beiden elkander te aan schouwen. Een oogenblik was alles stil. Dan rnischte een vrouweukleed over het tapijt en een machte band legde zich op Robin's arm. Robin sprak de zachte stem der gravin, zijt gij nog bard en onverbiddelijk gestemd tegen den man, die verblind door zijnen ver derflijken hoogmoed en toom, u beiden zóó doen lijdsn heeft Het is uw vader, wiens laatste oogenblikken nabij zijn, en die verlangt naar een verzoening met u, zijn zoon. Robin zag Constance's blik op hem gericht als om hem hetzelfde af te smeaken hij voelde een lichte siddering in de stem der gravin, en in zijn eigen hart blikte hij naar het sterfbed, en overtuigde zich hoe zijn vader veranderd was sedert bij hem de laatste maal gezien had Door dit zicht vermurwd nam hij zijn besluit, ging naar het bed zijns vaders, boog zich neder, greep zijne hand en be sproeide ze met tranen.... God zegene u 1 dat gij geen haat tegen uw vader voedt, Robin, sprak de stervende diep geroerd. Hij late het hoogste geluk u ten deel worden, dat een hart bevatten kan. Hij schenke u een beter leven dan dat van uw vader Bij deze laatste w tordeu van den graaf, her innerde zich Robin, dat de knecht, die hem naar de stad was gaan halen, hem verteld had dat zijn vader, in gezelschap der gravin en van mis Elsie, iu den vorigen nacht het Hei dehof bezocht hadden, en dat men hem alzoo veranderd naar Wallhorst had teruggebracht. Maar, vader, de knecht heeft mij ver teld dat gij dezen nacht Daar het Heidehof geweest zijt en dat het daar is dat gij uwe ziekte hebt opgedaan. Wat toch h^d gij daar De overvloedige inkoopen der schoen handelaren tijdens de periode der voort durend stijgende prijzen moesten nood wendig een terugslag tengevolge hebben. De schoenhandelaren hadden in den laatsten herfst nog hunne winkels vol zitten en moesten daarom hunne voor jaarsorders zoo veel mogelijk besnoeien. Buitendien hebben de meeste fabrikanten ve 1 vroeger dan anders aan de uit voering der voorjaarsorders moeten be ginnen, omdat het aan de anders ge regelde voorkomende bestelingen ont brak, een gevolg van den slechten zakengang in den detail-handel, welke in den herfst van het vorig jaar viel waar te nemen. En zoo was men thans vroeger dan andere jaren met hét ge wone peusum (taak) klaar, terwijl thans het verkoopseizoen in de schoenwinkels ongewoon laat begint, wegens het late Paaschfeest. Al deze omstandigheden hebben volgens onze meening een veel groot er en invloed op den zakengang in de schoenfabricatie uitgeoefend, dan de slechte tijden in het algemeendie ons maatschappelijk leven kortelings heeft moeten doormaken. Tusschen Paschen en Pinksteren is bij *ene eenigeimate gunstige weeige- s eldheid de detail-verkoop naar onder vinding immer levendig, zoodat met groote waarschijnlijkheid erop gerekend kan worden, dat zich bij onze schoen handelaren na de voorjaarscampagne een aanzienlijke behoefte aan waren ter vul ling hunner winkels en magazijnen zal doen gelden. En daarmede zal onze tak van nijverheid de gevolgen der onrustige tijden op de ledermaikt over wonnen hebben en wederom in normale banen geraken. Dit geldt niet slechts met het oog op den zakengang, maar op met het oog op leder- en schoen- prijzen. Naar het zich laat aanzien, zulten wij binnen een afzienbare tijd met meer of minder stabiele (bestendige) lederprijzen te rekenen hebben en het zelfde kan men zeggen van de schoen- prijzen. des nachts te verrichten Een treurige boodschap was het, die mij daar henen riep wedervoer de graaf. Een persoon, die men reeds lang dood waande, lag daar in de onderaardsche zalen van het Heidehof op sterven..,. Wie was dat vroeg Robin getroffen. Het was Joris Uw broeder Joris 1.... Joris oh, God is het mogelijk I En waar was hij gedurende geheel dien tijd ge weest Hij leefde in onze nabijheid, eilaas 1 als aanvoerder eener rooversbende I.... Een smartkreet ontsnapte aan Robins borst. Elsie, die gansch zijne geschiedenis kent, zal ze u later verhalen. Maar dat is nog niet alles Een wonder toeval liet mij de vrouw kennen die Joris in Frankrijk, buiten rayn weten, gehuwd had en van welke hij, door eene treurige geb-urtenis die aan zijnen dood deed gelooven, gesch-ideu werd. In de volle on wetendheid in dewelke wij beiden wéren van onze wederzijd8che verwantschap huwden wij, of beter, meenden wij elkander te huwen en ziedaar hoe wij nu, na ons zoogezegd huwe lijk tegenover elkander staan als schoonvader en schoondochter Ik heb nu maareenen wensch meer. Uit het huwelijk van Joris met Adeline is een kind gesproten en ik begeer om allen schijn van vlek of twijfel nopens dit huwelijk weg te nemen dat dit kird, met Al- bina, voor het openbaar en voor de familie, als het kind van Joris en Adeline, en als mijn kleinkind, erkend wordt en al de rechten er van genieten.... Robin, zult gij den wensch van uw stervenden vader vervallen Voor alle antwoord drukte Robin de hand van zijnen vader en knikte toestemmend. Na dien vroeg bij Maar waar bevond zich dit kind gedu rende al dien tijd en waar is het heden nog 51 L<

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1908 | | pagina 1