Nummer 18, Zondag 28 Februari 1009 32®, Jaargang. 4 Toegewijd aan Handel, industrie en Gemeentebelangen. Eerste Blad. BUNUBHT *-zeRP-^, Opvoeding. landbouw" uidiAilJ AITÖON TIELEN, Dit nummer bestaat uit DRIE Bladen HET GEHEIM VODDENRAPER BEKEN.DM AK IN (t 1NDÜSTR1EBLBN. FEUILLETON. I TGEVEK W AALWIJK. Telefoonnummer 38- ire. RAOUL DE NAVERY. I» ei Lisfslraslsrlt Courant, Dit Blad verse', ij nt "Woensdag- en Zaterdagavond Abonnementsprijs per 3 maanden f0."5. Franco per post door het geheele rijk f 0.90. Brieveningezonden stut ken gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. AdvhetaNTiBN 17 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertcntiën 3uiaal ter plaatsing opgegeven, worden '-iinaal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels cn advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 15 ceut per regel. i komt U halverwege tegemoet, ll I doet al het werk in de helft van den tijd en voor de helft der kosten, die U aan groene zeep zou uitgeven. 5unlight maakt, dat Uw goed niet lijdt, Uw handen niet ruw worden en Uw leven geen slavernij is. De volstrektezuiverheid van Sunlight maakt haar alleen geschikt r-, voor het wasschen van kostbaar linnen en If^ryK fijne kant. Vi "C Qi/j 608 De Kamer van Koophandel en Fa brieken te Waalwijk houdt zich onledig met het opmaken van het verslag over 1908. Heeren Industriëelen worden verzocht hunne opgaven voor het verslag, zoo spoedig mogelijk in te zenden. De Kamer van Koophandel en Fabrieken voornoemd. Van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN". VAN DEN NAAR HRT FRANSCH VAN Ontwerp SpoorwejHÜenstregcHngen. Het Gemeentebestuur van Waalwijk m»akt bekend, dot ter Secretarie voor een ieder ter inzagen is nederge'.egd een ontwerp der zomer- dienstregeling van de Maatschappij tot exploit» tie van Staatsspoorwegen, de Nederlandsche Centraal Spoorweg Maatschappij en de Holland- sche IJzeren Spoorweg Maatschappij. Opmerkingen betreffende deze dienstregeling behooren voor of op 5 Maart 1909 rechtstreeks aan het Departement van Waterstaat te worden ingezonden. De Minister van Waterstaat heett er de aan dacht op gevestigd, dat telkens na de bekend making der ontworpe dienstregelingen in grooten getale ter kennis van het Departement gebrachte wenschon en bezwaren niet steeds volledig kunnen worden onderzoch' ee overwogen in verband met alle bij de regelingen betrokken belangen. In verband met die omstandigheden komt het den Miuister weofchelijk voor, dat opmerkingen of bezwaren omtrent bestaande dienstregelingen worden georacht ter kennis van de leden der commissie van Advies over spoor weg dienstregelingen in elke provincie. De inzending vbd verzoeken aan de leden der commissie dient evenwel zoo tijdig mogelijk, uiterlijk in den loop der mnauden Mei en No vemberte geschieden, dat de leden iu staat zijn de verzoeken behoorlijk te onderzoeken en des gewenscht voorstellen te doen tot het behandelen daarvan op de gewoue vergaderingen, die telkens in de maanden Januari en Juni worden gehoudet Waalwijk, 23 Februari 1909. Het Gemeentebestuur van Waalwijk, Th. de Surmont de Bas Smkele. De S-icreiaris, F. W. VAN Liempt. Mevrouw Albertine Steenhoff-Smulders heeft in het Centrum voor eenigen tijd, deze gulden woorden neergeschreven »(YVant) ieder normaal kind bezit fan tasie, bezit oorspronkelijkheid, bezit heel fijn, en heel teer een gevoel, en het is soms jammerlijkhoe al die heerlijke gaven van God door opvoedingver nietigd worden Juist, dat is hetzelfde, wat ik zoo dik wijls gedacht heb met een gevoel van smartelijke vertwijfeling, als ik voor mij had, meisjes van 14 16 jaar bij wie elk onderscheidingsvermogen, elke geschikt heid tot het navoelen van schoonheid in klank en beeld, totaal bleek afgestompt. Waren ook die kinderen niet geweest als ieder normaal kind met hunne hoofdjes vol fantastische gedachten, kinderlijk Bestiole woont op de vijfde verdieping aan den binnenkant? vroeg Nerval. Ja, mijdheer. Dat is wel hoog voor iemsnd, die ge- haar 75. Men heeft gisteren mijnen bijstand in geroepen voor een gebrekkig meisje, dat door haren vader gruwzaam mishandeld wordt en van haren ontoereikenden arbeid moet leven. Misschien zou zij door eene doelmatige be handeling het gebrnik harer ledematen kannen terug bekomen in ieder ge\ ui zal hot n ge. makkelijk zijn haar eenige verlichting te ver schaffen. Ach 1 wat hebt gij toch een goed hart riep Angelie getroffen uit. Vindt ge dat Ja, en ik heb u daarom des te inniger lief. Ge zijt mij evenwel toch niet altijd ge hoorzaam Angelie begreep dat haar vader zinspeelde op het huwelijksplan, dat hem nog altijd na aan het hart lag zij bloosde, maar hield haar antwoord terug. Nu, daarover zullen wij later nog wel eens spreken. VopI later, zegde hij met ge veinsde gemoedelijkheid. Angelie en haar vader stegen in het rijtuig dat hen dicht bij de woning van Camourdas afzette. Terwijl Angelie naar boven klom en het hart van Bestiole opvroolijktn door hare vriendelijke «n opbeurende woorden, ging Nerval de portivrBwoning binnen. Vrouw Foyonx was minstens even piaat ziek als de Ekster, die in het vertrek rond huppelde. brekkelijk is. Eu schijnt de zon niet in kamertje? O neen, mijnheer, en het is er erg vochtig Nerval scheen na te denken. Is er in dit huis niet eenruimere woning te huren Een allerliefste woning, mijnheer, iu het zuiden, droog als knrk en eerst kortelmgs geheel opgeschilderd en behaugen. En zij bestaat uit... Drie kamers en eene keuken. Op welke verdieping Op het eerste. Wat is de huurprijs? Acht honderd frank Luister zegde Nerval, ik heb daar een goeden inval, maar gij moet mij de stiptste geheimhouding bjloven. Ik zweer het bij hot leven van mijuen lieveling Wie is dat? Mijn Ekster, mijnheel, een echt won dermaar welk geheim wilt gij mij toever trouwen Dat zal ik u zeggen. Ik buur de woning en ziehier tien frank nis handgeld Straks kom ik terug. Men zal hier, voor de nieuwe woning van mejuffrouw Camourdas, eeno vol ledige meub leering brengen. Mijne dochter zal zich wel met. de regeling daarvaD belusten. Breng de nieuwe woning in orde en zorg dat alles voor den avond klaar zij hebt gij werklieden of kruiers noodig, hier zijn voor- loopig vijftig frank voor de kleine uitgaven Vrouw Foyonx boog zoo diep kon voor den rijken en liefdadigen maD. Juist op het oogenblik. dat hij met de por tierster deze schikkingen maakte, gingen vader Falot en de Ekster hem voorbij om zich naar Bestiole te bpgeven. Onder h?t ontbijt deelde Nerval alles aau zijne dochter mee De meubelen zijn gekocht, zegde hy. tegen twee uren zullen ze in de nieuwe woning van uwe beschermelinge gtbracht worden; ik verwerkend al het schoone en wonder bare in de natuur, al het onvergelijke lijke, dat de eerste waarheden van den godsdienst in hun jong hart deden open bloeien t Hadden ook zij niet snappend en babbelend en vragend, vragend vooral de ouderen, hun opvoeders, op t spoor gebracht van wat er omging in hun jonge zielen Maar ach, arme opvoeders, wat zij zelf niet hadden, zelf ontbeerden, hoe konden zij het geven aan die kleinen De aan dacht moest dus afgeleid, het vragen onderdrukt en de kinderlijke verbeelding mocht alleen stilstaan bij het tastbare, het onmisbaar nuttige. Maar anders ging het ook dikwijls niet beter als de opvoeders in een mbestemd gevoel van gemis hun kleinen steenen gaven voer brood, als valsche smaak, valsch kunstgevoel werden aan gekweekt, waardoor armzalige kunste naartjes van den tienden rang in hun hemeltergend pogen worden gesteund. Mag ik spreken hier van hemeltergend Ik meen van wel, want is kunst, echte kunst niet de uiting van wat er ver- hevenst leeft in 'i diepst van een men schenziel, is het niet, om zoo te zeggen, :le polsslag van het eeuwige in ons, Gods hoogste natuurlijke gave Allen hebben wij die gave ontvangen, niet allen in dezelfde mate. Daarom kunnen we niet allen kunstenaars zijn, maar wel kunnen wij het allen brengen tot een meer of minder dicht benaderen van de gevoelens die de kunstenaar in zijn werk tot uiting brengt Zonder dat de kunst ons leven vult, zal zij ons oogenblikken kunnen verschaffen, waarin wij in hoogste schoonheidsontroering ons zullen los voelen van het aardsche en vergankelijke en Gode zullen dankzeggen om Zijn luistervolle grootheid in de schepselen geopenbaard en door ons eenigszins nagevoeld. Want 't spreekt wel van zelf, dat ik alleen bedoel de kunst met God en niet de valsche die schijnkunst is ot zich heeft losgemaakt van haar oorsprong. De eerste kan geen waar genot geven, de tweede moet noodzakelijk den geloovigen christen vervullen van weemoed om de groote talenten, die verkwist worden door on- waardigen en onwaardige ziening der dingen. heb mij belast met het aankoopen van de groote stukkeu; hier zijn vijfhonderd frank voor den kleiueu huisraad, het kenkeugeriel en andere zak«-n. die ineeu huishouden noodig zijn kom tegen vijf uren bij mij voor den avond is alle.s gereed en zal in Parijs een arm kind t m-er zijn, dat den na»m van Angelie Nerval zegent Terwijl zij dien aau den uwen paart vader O 1 ging zij met geestdrift voort, als het geluk in deze wereld toegemeten werd volgens de deugd en de milddadigheid der raenscheu, dan mo-st gij zeker gelukkig zijn En toch, geliefde vader, zijn er oogeublikkeu waarin ik mij verbeeld, dat een heimelijk verdriet u kwelt Uw blik is soms somber, uw glimlach gedwongen gij strooit het geld met milde hand uit. dewijl gij rijk zijt, en toch schijnt gij niet tevreden. Ach kuut gij mij ntet toevertrouwen wat u hindert, wat gij verlangt, cpdat ik het van God voor u af smeeke Luister, mijn kind, sprak de f.ibrikaut niet onvaste stem, heden avond hoop ik, naar mijn genoegen, een einde te maken aan de zaak, die mij sinds laug kwelt eu bezighoudt Wauneer het mij gelukt, zult gij mij nooit meer treurig of b-koMtnerd zien. O hoe vurig zal ik biddeu 1 lispelde Angelie. Ja, bid herhaalde Nerval, bid En in zijne gedachte voegde hij erbij De engG zal misschien genade voor den vervloekte verwerven Angelie begaf zich naar de kerk van O. L Vrouw van Overwinning, terwijl Nerval naar de woning van Camourdas terugkeerde. Het toeval diende te m naar wensch Bes— tiole was uitgegaau en had tot vrouw Foyonx gezegd k m eerst tegen den avond te buiB. Er werd en wordt zooveel gesproken over »kunst voor het volk.» De kunste naar, zegt men, moet afdalen van zijn hoogte om te kunnen worden begrepen door allen. Dit nu is een Valsche rede neering, die blijk geeft van schromelijke begripsverwarring, 't Is niet de kunste naar die moet afdalen, maar de massa, moet worden opgeheven tot hem. Hoe langer hoe meer begint men dit in te zien, vandaar ontwikkelingscursussen, populaire geschriften, enz. Hetzelfde geldt op het gebied der muziek. Loffelijk zeker zijn deze pogingen en toch, het zijn niet meer clan lapmiddellen, pleisters op een niet gansch geneesbare wonde. Verbetering, duurzame ver betering kan alleen gebracht worden door de opvoedersouders en onder wijzers. Deze moeten het kiempje van oorspronkelijk, fijn en teer gevoel aan- kweeken en verzorgen, dat het groeien mag tot een sterke boom, die schaduw en koelte geven kan in de zoo dikwijls al te dorre woestijn van later leven. De ouders m oeten die opvoeding tot kunstbegrippen aanvangen, zoodra het verstand te ontwaken begint en ze voort zetten zoolang de kinderen blijven onder hun leiding, vooral door hun voorbeeld. Ook op de lagere school is het de tact van den onderwijzer, die door zijn invloed als 't ware onopzettelijk, dit deel der opvoeding moet verzorgen. Eerst bij het voortgezet onderwijs ruime men aan kunstonderricht een eigen plaatsin. Aldus met zorg voorbereid zal het dan ver rassend vrucht dragen. Menig opvoeder, goed van willen, zal nu vragen naar een weg, een vast af- gebakenden weg, een soort leerplan. O, het is zoo moeielijk, althans voor huisgezin en lagere school, dit aan te geven, zoo niet gansch en al onmogelijk. Het geldt hier een zaak van gevoel, en gevoel is zoo moeilijk te knellen in re glementen. Daarom, die wel wil, maar zoekt en tast en niet weet hoe, o, laat hij er van overtuigd wezen, dat hij op dit gebied moet beginnen met zelf Op voeding. En als hij ook hierin vergeefs naar richting zoekt, dan is er in zijn omgeving wel deze of gene, die hem raden kan. Slechts de eerste stappen zijn moeilijk, want heeft hij het eenmaal gebracht tot een flauw vermoeden van het hoogere genot, dat kunst verschaffen kan, dan zal elke stap voorwaarts hem een vreugde zijn, dan zal hij spoedig in staat zich gevoelen bij anderen aan te kweeken, in anderen over te gieten wat hem zelf is geworden tot een bron van te voren nooit vermoede, tot God ver heffende ontroering. S. v. G. in het gedrag van Nerval Het kwam hem niet natuurlijk voor, dat die koele, hoog hartige man zich zoo eensklaps persoonlijk met de bijzonderheden van eene zaak be moeide, w.-lke bij gerust aan zijne dochter had kannen toevertrouwen te voren had hij zich nooit, zelfs niet zijdelings, met iets dergelijks beziggehouden. Terwijl hij hielp om de meubelen te plaatsen, luisterde hij uauwlettend toe en liet over alles een waak zaam oog gaan. Hij wilde tot eiken prijs de oplossing van dit raadsel vii den. Terwijl de werklieden nog druk bezig waren met h«t rangschikken van de m'-ubeleerling, viopg Nerval aau vrouw Foyonx om den sleutel vuu bet vroeger v rblijf, ten einde zich te vergewissen of er misschien niet een of ander voorwerp hij was, dat der moeite waard was om in de nieuwe woning overgebracht te worden. Vrouw Foyonx koesterde te veel eerbied voor oenen man, die voor arme heden eene woning huurde en deze vau geheel nieuwe meubels voorzag, om hem iets te weigeren, en de fabrikant, met den Bleutel gewapend, klom de steile trap op, ontsloot de deur en wierp eau onderzoekenden blik in de kamer. Zij bevatte weinig meubelen. Ongetwijfeld had Camourdas zijue toevlucht niet genomen tot buitengewone middelen om het stak, waaraan hij zooveel gewicht hechtte, tegen eene baatzuchtige nieuwsgierigheid te beveiligen. Camourdas moest het verborgen hebben, zooals lieden van zijne klas gewoon zijn te doen, in eene lade of iu den stroozak. Nerval begon met de verschillende laadjee eener lad-ntafel te doorsnuffelen. Hij vond daar echter niets dan zijden lappen eu stukjes kant, die Restiole voor de kleedi g van hare poppeu bezigde. In een« tafellade vodó hij eem«e beschreven papiereu met koortsigen woelde hij alles dooreen het waren maar verder ont ij vr-r - Ik De iueuh-11-vernncier paste op zijnen tijd om de w rkliecien een handje te helpen en het wrk te b-spoedigen. riep vrouw Feyoux uo'a's van een- restauratie, iemand, die in eeue herberg aan den over- dekte hij niets, niets kant een glaasj" zat te drinken, terwijl vader Falot, die b> greep dat er wel werk zou wez-n voor twee mauuen. ook zijne diensten aanbod Do voddenraper vermoedde eenen valstrik N -rvai rilde over g«he*l zijn lichaam, het koude ïwn"t brak hem uit zenuwachtig, g. jaagd, vertwijfelend, wo;lde hij alles dooreen, wi* rp de matras op den vloer, sneed die open en haalde er alles uit hy vond niets, niets Kunstmest en Armenzorg. Dit lijkt op het eerste gezicht een zonderlinge combinatie en wij begrijpen dat menigeen bij 't zien van dit opschrift zal vragenhoe komen deze twee bij elkaar Toch is de verklaring heel eenvoudig. Wij kwamen tot deze combinatie naar aanleiding eener mededeeling, welke ons dezer dagen ter ooren kwam, een me dedeeling, op zich zelf niets bijzonder, maar welke ons niettemin trof. Een geestelijke, die niet nader behoeft wor den aangeduid, ontving van een dame een som van eenige honderden guldens, welke hij naar welgevallen ten behoeve van nooddruftigen mocht besteden. En hoe deed hij dit Mijn opschrift geeft het reeds te radende man kocht er kunstmeststoffen voor, welke hij aan verschillende personen deed uitreiken ter bemesting van hun tuin of akker. Dit eenvoudige feit trof ons wij von den dit van bedoelden geestelijke een kostelijke ingeving, een denkbeeld, dat ons zeer navolgenswaardig voorkomt en dat wij gaarne aan kerkelijke en burger lijke armbesturen en aan allen, die ten plattelande met armenverzorging zijn be last, in ernstige overweging zouden wil len geven. In vele gevallen toch zal de gift op deze wijze het best besteed, het krach tigst helpen, niet alleen direct en tijde lijk, maar ook indirect, in meerdere matt en meer blijvend De inenschen, die voor een dergelijken steun in aanmerking komen, zijn arbei ders, daglooners, behoeftige keuterboert jes en andere nooddruftigen, die een kleiner of grooter stukje grond, soms ook een veld van tamelijke uitgestrekt- Hij beproefde de steenen van den haard op te lichu-n, scheurde het verbleekte behangsel papier vau den wand, altoos tevergeefs hij vond ni«ts. Bevend van woede en teleurstel ling, m-t eeDe godslastering op de lippen, zag hij eensklaps het kaartenhuis in zijue gedachten opgetrokken, ineenstorten. Hij, de sluwe en machtige man, hij had een voorwendsel, een middel gevonden om dat verblijf binuen te dringen hij had aan dat elleudige kind zijn geld toegeworpen, zyne dochter in dat bandietenhol gezonden, en ten slotte whs Camourdas hem nog te slim. Die elleuH-luig zegevierde over den millionnair, de aard» u pot dreigde den ijzeren pot te ver brijzelt-» Ik zal niets vinden, niets kermde Nerval T rwijl hij deze woorden sprak, en in vertwijfeling zijne oogen met de handen be dekte, vroeg eene spottende, deelnemende stem Kan ik mijnheer soms van dienst wezen r Nerval hief het hoofd opelk feit scheen hem op d it oogeublik een gevaar, ieder on bekende een vijand toe. Wie zijt gij? vroeg hij barsch aan den man, die achteloos tegen een der deurstijlen leunde Ik ben Falot, vader Falotik heb de werklieden de meubelen helpen plaatsen, en nu kom ik eens hooren of er niets naar be neder. te dragen is. Neen, antwoordde Nerval kortaf. De voddenraper keek den fabrikant op merkzaam aau. Wat wil bij? Wat zoekt hij hier Zyne goede daad verb-rgt een baatzuchtig doel. Ik geloofde, dat Camourdas den slentel van het geheim bezat, dat ik trachtteontsluieren thans is er niet im er aan te twijfelen. Maar wat zocht Norval hie»* D- fabrikant bteeft als wezenloos staan tus cl -n de wanorde, d e hij had aan-ericht. Die Camourdas is een sluwe kerel l mord'- hij. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1909 | | pagina 1