iNummer 43. Zondag 29 Mei 1910, 33° Jaarg Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Eerste Blad. PALJAS ANT00N TIELEN, Dit nummer bestaat uit TWEE bladen BiKËNDMAKING. SUNLIGHT Uitgever: FEUILLETON WAALWIJK. Telefoonnummer 38. TH. DE SURMONT DE BAS SMEELE. OCGENBLIKKEN OM UIT te LSazen zijn alleen mogelijk wanneer Sunlight Zeep wordt gebruikt. Zij bespaart tijd want de zuiverste zeep doet het werk. Algemeene Bond van R. K. Kiesvereenigingen. Vs De stiijd in België gewonnen Het Enquête-voorstel. V XaXib-L A Ij derKamer van Koop. Algemeene Beschouwingen. Mochten wij verleden jaar van 1908 zeggen, dat het iets beter was dan ziju onmiddelijke voorgangers, het verheugt ons niet weinig ook over 1909 met meer TWEEDE BOEKDEEL. t Zuiden, Waahvpsclc en Ltagstraatsefce Courant, Dit Blad verschijnt Woensdag— en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per 8 maanden fü."6. ?ran<o per post door het geheele rijk f 0.90. Brieveningezonden stukken gelden enz., franco te zenden aan Uitgever. den Advertentiën 17 regels f 0.60 j daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën Smaal ter plaatsing opgegeven worden 2maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel. Hondenbelasting. De Burgemeester der gemeente Waalwijk brengt in herinnering art. 2 der verordening, regelende de heffing eener belasting op honden, waarbij ieder eigenaar of bezitter van één of meer honden wordt verplicht daarvan aangifte te doen ten kantore van den Gemeente ontvan ger in den loop der maand April van ieder jaar. Zij die tot heden die aangifte verzuimden, worden aangemaand alsnog ten spoedigste aan hunne verplichting te voldoen, zullende bij verder verzuim vervolging worden ingesteld. Waalwijk, 21 Mei 1910. De Burgemeester van Waalwijk, 1241 SJtMUHHJ-. EBSEnmflERa .-.T'.VWW Ten eerste het sprekende feit, dat de Van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN.'.' OF d^rföevtltOMW aait Deu J^mvefukjCaut). 88). Daarenboven was het eene bravo ziel en het pijnigde haar de vreugde te zien van Paljas en van den kleine. Zij had deD moed niet, dit alles met een enkel woord te verijdelen. Integendeel, zy poogde te glimlachen en stotterde eenige onsamenhangende woorden „Ja... 't is heel schoon... heel lief en opnieuw wilde zij zich verwijderen, Zoo dat ge mijne vrouw niet gezien hebt, moeder Trien vroeg Belphégor... Hij had nauwelijks den tijd dezen volzin te ein tigen. Jacques was even tot in de aanpalende kimer gegaan en kwam nu heel ontzet bijge- loopen. Vader Wat is er? Zustertje... Welnu? Zusterken is in haar bedje niet... Moeder zal met haar uitgegaan zijn om een luchtje te scheppen. Maar alles' ligt overhoop de dekenB en de oorkussens liggen op den grond de stoelen zijn omvergeworpen... ik ben benauwd. Toe, toe, kinderspelriep Paljas. En op zijne beurt ging bij de kamer binnen. Vrouw Bejin nam deze gelegenheid te baat: Daar, mannetje, zegde zij, haastig den kleinen eene beurs in de hand duwende welke Rollsc haar gegeven hadGeef dit aan vader, en zeg hem dat het van moeder komt... en dat zij bitter geweend heeft en mij gelastte laatste kiesvereeniging buiten Noord-Rra- bant die te Maastricht zich thans ook bij den Bond heeft aangesloten. Hier valt dus te con9tateeren, dat de sterkst be volkte katholieke provincie alleen nog buiten de politieke organisatie der katho lieken staat. Waarlijk een eenige ^contra dictie in terminos" een merkwaardige eigeu- strijdigheid En hoe lang nog MisichieG tot Noord- Brabant zelf er de nadeelige klappen door bekomt. Als dan de put ma^r weer niet gedempt wordt, als het kalf verdronken is Ten tweede het voorstel Deventer, dat door de vergadering wenschte uitgemaakt te zien, of bet op den weg van den Bond lag, het Program vau beginselen voor de katholieke kamerleden te herzien En zoo ja, dan zag zij gaarne een commissie daar voor benoemd. De Voorzitter gaf door zijn autoriteits woerd dit voorstel direct een stoot in de richting van den doofpot. Een dergelijk beslissende stemming maken door een voor zitter, die toch in hoofdzack daar is, om de besprekingen der leden te leiden, noemen wij oitactisch, te meer, wijl, even eens uaar het autoriteitswoord van den voorzitter, een voorstel van Leiden, dat bij de voorstellen op de agenda een praeadvies van het bondsbestuur wenschte, van de baan werd geschoven. De voorzitter achtte dit n. b. ongewenscht, omdat dan allicht een voorstel gedeprimeerd of in. a. w. dood gedrukt zou kannen worden. Maar zoo vragen we wat doet eigenlijk de voorzitter anders dan de voor stellen deprimeeren, als deze niet naar zijn zin zijn. Hier krijgt niet de vergadering het eeist het woord om het voorstel van alle kanten te bekijken, doch de voorzitter grijpt direct in en beiuvloedt door z ij n autoriteit de vergadering. Nog eens, zulk een leiding komt ons ontactisch voor en niet te liggen in de lijn van wat de voorzitter zelf niet wil, nl. dat het Bestaur een aanhangig voorstel deprimeert. Hoe wij over het voorstel Deventer den ken weet de lezer! Meer dan eens hebben we in deze kolommeD betoogd, dat met de Kamerleden alleen, doch gezamenlijk met de kiezers een program van beginselen die nen op te maken. Welnu, waarin kan dat beter dan in onze algemeene politieke organisatie u in hare plaats te omhelzen. En daarop sloop zij weg terwijl de kleine, de oogen vol tranen, bleef staan, niet be grijpende wat er gebeurde. Belphégor kwam uit de tweede kamer. Jacques liep naar hem toe. Ach vader vader Maar de kleine was heel verbluft door de buitengewone bleekheid van vaders gelaat. Belphégor was hevig aangedaan. En nochtans was alles nog slechts een ver moeden. Hij kon maar niet gelooven dat Madeleine hem zou verlaten hebben. Neen de minste huicheling was haar on mogelijk Madeleine was zeker uitgegaan om eene boodschap te doen en zou weldra weerkeeren. Maar, zoo Grain d'Amour de waarheid ge zegd had? Zoo de ridder waarlijk in de stad was?... Maar neen 1 al gekheid 1... In een oogenblik tijd waren de meest uit eenloopende gedachten in zijnen geest opgere zen. Het was, och arm het onnoozel knaapje dat hem de genadeslag moest toebrengen. Het reikte hem de beurs en herhaalde heel naïef wat de uitventster gezegd had Daar, vader, dat heeft moeder Trien mij gegeven... zij heeft gezegd dat dit van moeder kwam, en dat zij bitter geweend had. Vertrokkenzij is vertrokken 1 riep Belphégor, Jaakske, gij hebt geene moeder meer kind 1... gij hebt geene zuster meer Moeder is vertrokken!... zij heeft ons veria ten!,., nu zyn wij gansch alleen... alleen!... De ongelukkige goochelaar bad alles begre pen. Verpletterd onder dien wreeden Blag, gelijk een os dien men afslaat, viel hij op eenen stoel neder en zweeg, terwijl de kleine Jacques, die eenigzins begon te begrijpen, naast zijne zijde stond te weenen. Men zou waarlijk gedacht hebben dat hij versteend was, hadde men hem van tijd tot tyd niet krampachtig zien schokken. De fluitstem van Grain-d'Amour kwam hem uit zijne gevoelloosheid wekken. De hansworst was eenigzins bedronken. Iedereen den goeden avondstotterde Het moge dan waar zijn, dat de groote kiesverenigingen indertijd zijn toegetreden op het compromis, dat niet met zulk een program zou worden begonn en, doch waar de Bond reeds eenige jaren bestaat, is er van beginnen met zulk een program geen sprake meer. Het is te begrijpen, dat. bij 't oprichten van een organisatie niet direct met zulk ingrijpend en belangrijk werk kan begonnen worden, waar echter thans geheel katholiek Nederland, met uitzondering van het kat holieke Noord-Brabant (wie lacht daar tot onze algemeene politieke organisatie is toegetreden, d ar meenen wij, dat deze rijp is, om ook een woord mede te spreken in het ontwerp cq van een ïiieuw program van beginselen. Omtrent het behandelde over een pro gram voor gemeentepolitiek kunnen we kort zijn. Afgescheiden van de vraag of de statuten zich tegen een dergelijk voorstel verzetten meenen we dat de Bo:id niet te veel hooi op zijn vork mag nemen. Aan het ontwerpen van een algemeen program van beginselen, in overleg met de Kamerfractie zou de Bond reeds meer dan voldoende werk hebben. Bovendien moet de strijd over de urgentie en noodzakelijkheid van dit verstrekkeude voorstel eerst uitgesmeden worden, eer de Bond aan het andere, wel licht e*en verstrekkende en belangrijke voorstel van een program voor gemeente politiek kan denken. In elk geval blijft de quaestie ,al of niet opmaken van een algemeen program van beginselen door den Bond" warm en komt zij in een volgende vergadering weer op de agenda. Wij hebben das af te wachten. Ondanks het samentrekken van socialisten en liberalen zijn de katholieken in België toch in de meerderheid gebleven, al is deze dan van 8 tot 6 gedaald. Onze geloofsge- nooten kunnen du9 tevreden zijn. 't Is echter zaak, dat zij zich thans bizonder goed uitrusten voor den hun wachtenden strijd over twee jaar. Dan toch moet wor den gestemd in de mijnstreken en in de steden van de groot-industrie en zal vóór dien tijd in verband met den groei der bevolking het aantal zetels worden uitge breid (op iedere 40000 ingezetenen wordt epn Kamerlid verkozen.) Dan zal het heeten dubbel op zijn ,»qui vive' te zijn, want in de mijnstreken en in de steden der groot-industrie is het roode element natuurlijk sterker vertegenwoordigd dan op het platteland en die hesren zulle» niets onbeproefd laten, om de gehate cle- ricalen ten val te brengen. Voor België is het te hopen dat het nooit zoo ver komt. Onze Kamer leverde dezer dagen een eigenaardig schouwspel op, de clou was, dat de hr. Troelstra daar stond als... politieke moraliteitsprediker 1» Dezelfde man, d«e in 1903 den treurigen moed bezat, eerst het volk op te ruien tot een »politieke algemeene staking» om daarna de slachtoffers in den steek te laten, trad nu op als politieke zedemeester. En al moet erkend worden, dat zijn rede magistraal was, niemand zal dit de overtuiging ontnemen, dat de hr. Troelstra zijn spreekerstalent alleen gebruikte, om een »ten doode toe- gehaten tegenstander» den laatsten trap te geven. Of zou er werkelijk nog iemand in den lande zijn, die meent, dat die heilige verontwaardiging van den hr. Troelstra echt was Niets dan politiek en nog eens politiek ziedaar de ware drijfveer van deze >parle- mentaire mooi doenerij.» Bijzonder treffend en raak werd dit den paradeerenden socialist gezegd door onzen afgevaardigde. Scherp spottend bracht Dhr. Loeff in herinnering, dat Dhr. Troelstra ook in 1903 is opgetreden als bevorderaar van het algemeen belang en als hoogleeraar in de politieke moraliteit, waarvoor hem door niemand meer hulde werd gebracht dan door Dr. Kuyper. En nu heeft Dhr Troelstra uitgezien naar een gelegenheid om die hulde te reciproceeren. Het is zeker der Rechterzijde zoo ging Dh. Loeff verder opgevallen, dat de afgevaardigde van Amsterdam Vrijdag met geen enkel woord over 1903 heeft gesproken, doch dat hij daar wel voortdurend aan moet hebben gedacht. Ook de Liberalen hebben grieven tegen Dr. Kuyper, die aan de liberale opper heerschappij een einde maakte, en nu hebben deze van de gelegenheid gebruik gemaakt, om zich bij dit voorstel aan te sluiten. Ook Dhr. Loeff keurde niet alles goed, wat Dr. Kuyper deed de eer van den oud Minister is echter in zijn oog vol komen ongerept. Ziedaar het oordeel vaD een man, die het weten kan, want hij zat in het toen malige Ministerle-Kuyper. Natuurlijk zal er van de Linkerzijde na verwerping van het voorstel een ge schreeuw opgaan dat rechts geen onder zoek aandurft. Daarom zou Dh. Lohman die eveneens met den gloed der over tuiging en met de warmte van zijn eerlijk gemoed het voorstel Troelstra heeft be streden wel een onderzoek willen, doch zoo besloot deze sympathieke spreker dit verlangen mag geen aanleiding zijn om misbruik te maken van het enquête-recht tegenover een man als Dr. Kuyper. Summa summarum De socialistische veiontwaardigheidsvertooning is door de leden der rechterzijde genoegzaam aan de kaak gesteld. En al moge Dr. Kuyper nooit meer de man worden, die hij voorheen was, daar hij minstens zeer onvoorzichtig ge handeld en zich zoodoende zijne tegen standers veel te veel heeft bloot gegeven toch zal in elk geval zijn eer ongerept daar staan, al was het alleen door de in deze ronde en eerlijke verklaring van zijn oud-collega, Dhr. Loeff, die bezonder bij dit stuitende gedoe van den socialis- tischen zedemeester getoond heeft, dat hij, hoewel geen veelprater zijnde, juist dan spreekt, als het zijn tijd is en dan ook het rechte woord op de rechte plaats weet te zetten- Hulde aan onzen afgevaardigde, wiens dare betoog bij de geheele rechterzijde de meeste instemming vond. hij... Is de vrouw niet thuis?. Goed dan mag ik vrij spreken... ik heb het spoor bijster geloopen, baas... maar 't is myne schuld niet... De man is in een huis binnengegaan., ik wachtte hem op don hoek der straat af... niemand meer Dan heb ik mij in eene herberg recht over dit huis neergezet «n ik heb daar eenige uren blijven wachten... De kerel is niet meer buiten gekomen... Dan heb ik inlichtingen ge nomen en aan den baas gevraagd of er daar sedert eenige dagen geen vreemdeling was ko men wonen... en hij heeft mij gezegd dat er daar niemand was komen wonen... En zie daar Zeg eens, baas, ik geloof dat gij gelijk hadt en dat ik beb mis gezien... het was de ridder niet... Het was zeker de ridder bromde Paljas. De hansworst trilde. Bah ziet ge wel dat ik gelijk had Hij was het, herhaalde de goochelaar Madeleine is vertrokken Ween niet, kleine 1 wij moesten zooiets verwachten. Zy is teruggekeerd bij hare familie... wij maakten geen deel van hare familie, wij Maar dan had ze mij toch de mijne moeten laten Ze moest de kleine Jeanne hier gelaten hebben 1... Ach 1 Jacques, braaf kind... kom, omhels uwen vader, want hij heelt niemand anders dan n meer op de wereld f Hij boog zich voorover om den weenenden knaap tegen zijn hart te drukken, die gedu rig riep Moeder! moeder!... is het waar?... zal ik haar niet meer weerzien? Nauwelijks had hij het hoofd weer opgeheven of zijne gelaatsspieren trokken krampachtig bijeen; hij werd bleek als een lijk en de tranen kropten in zijne keel. Jacques f... Luister... ik... mompelde hij met gebroken stem... ik sterf 1... Hij slaakte een heeschen kreet en zakte in- een. Vader Vader riep het diepbeproefde kind dat vruchteloos poogde het hoofd van Paljas op te heffen... ik wil niet dat gij zondt sterveD... Neen I neen ik wil niet Grain d'Amour was plotseling nuchter geworden en blies nu zijnen meester in het aangezicht en wreef hem met water en azijn over de slapen. \TT7"D CT A fl der werkzaamheden kandel en Fabrieken te WAAL WIJKbe treffende den toestand van den handel, de nijverheid en de scheepvaart over het jaar igog, De nacht daalde langzaam over de aarde en verspreidde eene nare duisternis in de kamer. De kleine Jacques kermde immer voort. Vader, snikte hy, open uwe oogen, spreek Ach, moeder, gij hebt vader gedoodl Nu bemin ik u niet meer! Belphégor was allengs tot bewustzijn weor- gekomen op bet oogenblik dat zijn zoon deze laatste woorden uitsprak. Lief kind, sprak hij, laat ons niemand vervloeken of haten... Op dit oogenblik moeten wy God bidden/... kniel brave jongen, en laat ons bidden voor moeder... Jacques gehoorzaamde en bad met «ij oen vader. De hansworst, die gewoonlijk met alles spotte en nooit zijne familie gekend of den buiselijken vrede gesmaakt had, nam eerbiedig zijnen hoed af on voelde zich, voor da eerste maai van zijn leven, diep bewogen door de hartverscheurende droefheid van zijnen meester. EERSTE DEEL I. Madeleine was te Saintes goed aangekomen, na Angoulême onverwachts te hebben verlaten en de dokter die haar vergezeld bad, leverde haar over in handen van haren bloedverwant, den graaf Castel-Blangy. Aan dezen was nu de taak opgedragen de jonge vrouw tot bij haren grootvader den hertog de Montbazon te geleiden. De graaf ontving de dochter van den markies met al den eerbied welken hij aan haren rang verschuldigd was. Hij was overigens ingenomen door hare bniten gewone schoonheid dien'niets geleden had dcor het werk en bet zwerversleven waaraan zy onderworpen was geweest. De laatste beproevingen echter en deze spoedige reiB hadden haar eenigszins afgemat en baar gelaat verbleekt. Hare groote oogen waren door een zwart- blanwen kring omgeven en hadden eene treurige uitdrukking die den edelman diep getroffen had. Jnflrouw, zegde hij, eerbiedig vóórhaar neerbuigend, ik ben een nanwverwant# kozyn van nwen grootvader laat my dus toe n eer biedig te groeten en mijne eerbetuiging aan te bieden. Wees verzekerd dat gij in ons midden hoogst welkom zyt en dat niets n zal ont breken. Blangy was zelf heel tevreden over deze kleine aanspraak die hy voorbereid had. Ik dank u voor uwe goede bedoelingen, heer graaf, antwoordde Madeleine, maar geloof me vrij, dat ik aan de uitnoodiging van den ridder de Rollac geen gehoor zou gegeven heb ben, ware het niet geweest voor mijne arme kleine. Ware de gezondheid van myn kind niet op het spel geweest, dan had ik voorzeker geweigerd, Belphégor. mynen man, en Jacqnes mijnen zoon, tijdelijk te verlaten niets ter wereld had my tot die scheiding knnnen over halen. Ik hoop derhalve dat zy van korten duur zal zijn. Ja, ja, antwoordde Blangy, heel be dremmeld, Wij anllen zorgen voor nwen.... voor den vader uwer kinderen. Maar eerst zallen wij ons bezighonden met hetgeen het dringendste is... laat ons eerst voor de ge sondneid zorgen van het kind. De dokter verzekert dat zij de reis kan verdragen op voorwaarde dat zij wel verzorgd worden. Daarin zullen wij overigens voorzien. De beleefdheid van den onden graaf maakte goeden indruk op Madeleine en voorzeker Btelde zij in hem veel meer vertrouwen dan in ridder de Rollac, waarschynlyk omdat zij in- stinktmatig wel voelde dat deze laatste slechts een indringer was. Blangy vond dat zij deemoediger was dan Rollac het hem had laten weten hij dacht zelfs dat zy waarlijk met geduld haar lot aan nam en weldra het besluit, dat haar vroeger zoo afschrikte, niet meer zon betreuren. En feitelijk, sedert zy het echtelyk dak verlaten had, was de jonge vrouw niet meer in staat eenigen tegenstand te bieden. Haar wil was gansch verbrijzeld, zy scheen in een gednrigon droom te leven. Op zekere oogenblikken zelts verloor zij het bewustzijn van haar bestaan. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1910 | | pagina 1