NT
um rat r
JMariano
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Waalwiiksche Stoomdrukkerij Antoon ïielen,
Eerste Blad.
i l i TZEEPOMSLAGEN
NIEUWJAAR.
PALJAS
£ondaö
Dit nummer bestaat
uit DRIE bladen.
dl alender 1911,
LANDBOUW.
EiTlLLETON
Telefoonnummer 38.
Telegram-AdresECHO.
Te bekomen in ruil voor
i n prachtige
En voor 59
v scl illende Schilderijtjes
in lijst
-nier de circulaire rond
de Zeep!
o\ername van dit blad,
tb -aast redactioneel, ook
ninistratief in miine
irgaat, zeg ik nameü
firma allen hartebx
eze uiügave moreel f i
steunden. Vbdra?
n gaven alle reden'•n
ïheid.
denzeifaen, mogelijk
»,n verhoogden stóun in en
de '.rzekering dat ik alle
i- i di i in mij zijn zal aan
oi i liet peil van dit blad
e sd zoo hoog mogelijk
v er n.
voornemenD, gaat dit
mer van den vier-
n jaargang de wereld
JAN TIELEN.
I_
i.
l£^1 1
JLt/ i 1
Waahvpsclie en Langstraatsehe Courant,
TT T HI /T 4 IT b 4 n.ri.Ttmi.ikfmT 'iwT 1 7 aarrolo f ftH r1flfli*ndV6n H r*PTll !1PT
Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per 3 maanden f0."6.
Orante per post door het geheele rijk T0.90.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den
Uitgever.
UITGA VB:
Advkrtbntiën 17 regels f 0.60daarboven 8 cent per regel, grcote
letters naar plaatsruimte. Advertentiën «Smaal ter plaatsing opgegeven,
worden 2maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en
advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeelige contr&ctrn
gesloten. Reclames IB cent per regel.
Op een bitter-koudeD, wit-besneeuwden
Silvesteravond zat een reiziger eenzaam
en alleen in een spooi wegcoupé In
razend tempo vloog de nachttrein door de
met helder maanlichtovergotenlandeuwen
Reeds sedert vele, vele jaren had de
eenzame man daar aan het venster van
den voorthollenden spoorwagen zijn
vaderland verlaten. Thans na bijna een
menschenleefnjd, had hem het heimwee
naar bloedverwant en geboortegrond
weer daarheen gedreven, waar eenmaal
zijn wiegje stond, waar zijn lieve moeder
hem de eerste woorden zijner schoone
moedertaal leerde stamelen.
En juist klokslag twaalf, het
telken jare zoo merkwaatdige oogenbllk
dat het oude jaar in den stroom des
tijds verdwijnt, en het nieuwe zijne ge
heimzinnige intrede doet, overschreed
de trein de grens, en bracht zoodoende
tegelijkertijd met het nieuwe jaar den
eenzamen mai dnar voor het coupé
venster in zijn vaderland terug.
Met een nog veerkrachtigen sprong
sto>»d reeds bejaarde op. Dit voor
wij zelf door ons el^ne levenswijze^
kunnen bepalen. Dit voortdurend te
denken is 's menschen beste moreele
levenssteun en levenskrjeht. Doch daar
naast staat ook zijn plicht, en zijn recht
om, zoolang hij nog zit in den aardschen
levenstrein zijn maatschappelijke en sociale
positie te verbeteren. Daarnaast staat
ook 's menschen behoefte en lust, zich
bezig te houden met d« dingen, die hij
op zijn weg ontmoet etf hem bijzonder
belang inboezemen. En dan is het
oogenblik, waarop het oude jaar ver
dwijnt en het nieuwe begint, zeer zeker
het meest geschikte, tm even halt te
houden en dat de revue te laten pas-
seeren, wat zoowel de individu als de
algemeenheid interesseert. Het is na
tuurlijk hier niet de plaats, om persoon
lijke indrukken en voorvallen te be
spreken. Dat behoort tot de intimiteit
der huiskamer. Ook zou het ons te ver
voeren als wij een chronologie van al-
gemeene gebeurtenissen gaven- Met
groote voldoening kunnen wij echter
constateeren, dat, hoe het ook in de
meeste groote staten van Europa woelt
en bruischt, zoowel op politiek als sociaal
terreir het in ons land een jaar is ge-
L'JHO VAN HET ZUIDEN."
OF
Vah acitt t)eii JbmvefijlióCaui).
hem zoc beteekenisvolle oogenblik had weest van betrekkeii'k^kalme rust en de
nem zoo machtig aangegrepen, dat hij j degelijke voorbereiding voor het komende
aan alle leden sidderde en als in geest* j jaar, dat, naar we hopen, op wetgevend
vervoering zijn armen uitstak, om den gebied zeer vruchtbaar zal zijn.
Ook schijnt 1911 een tijdperk in te
geliefden geboortegrond en alies, wat
er zich op bevond, te omhelzen. En
vragend kwam het van zijn lippen Wie
der mijnen zal ik nog levend aantreffen.»
Ligt in deze kleine schets niet het
levensbeeld van ieder afzonderlijk en de
massa in het algemeen
Wij allen toch zijn reizigers, wier
levenstrein ons voert niet naar een
tijdelijk, maar een eeuwig vaderland. En
elk nieuw jaar brengt ons die levenstrein
dichter bij het oogenblik, waarop wij
hem voor goed zullen verlaten om plaats
te nemen in een anderen, wiens aard
,uiden, waarin de groote malaise, die bij
het begin van 1910 voor onzen nationalen
handel en nijverheid bestond, voorbij is
Moge de goede God geven, dat het nieuwe
jaar zoowel voor ieder persoonlijk als
voor 't algemeen een jaar zij vol hei
en zegen een jaar, dat ons allen dat
Drengt, wat zoo typisch wordt uitgedrukt
in den echt Hollandschen nieuwjaars
groet: Alles wat wenschelijk is.»
Voor ons is 1911 iu 't bizonder een
jeteekenisvol jaar. Gelijk toch reeds
onze lezers hebeen kunnen opmaken uit
146)
tl OflBP.hildor/» müi-U—-—
irdieuuur, wanneer zijn meesier
T? 1 .getrokken en den grijzen vilten
o; .'-zet; maar hot pak ia niet soa
jtü (ld c. i versleten ols dat van Belphè-
,0 Mij. - is een goochelaar uit de hooge
si -n oa; 1 r trad Rollac de zalen van Fiom
oen /ij; -; intrede verwekte eene zekere
pschttdding.
Kijk; aar is nog een paljas, nep
e&uiaesmil.
Gaat deze ons iiogmaals voor den aap
id vro Duperron of zyn zij overeen-
'o iieu diu verkleediug een mode te doen
worden.
ie dien koi ik, zei Herkules, het
ia ridder de' llac
i t.)t he aderend:
Wet heer r.dder, ik ben verheugd
at .often gelouden hebt.
•Iw t is prachtig, markgraaf, ik
ei er a {eluk mee, antwoordde Rollac.
laar r/ waar is Mevrouw Ik zie haar
niet,
ij zal ui ïstonds komen,
ft vij 1 nieuwgebomen verder de zaa!
a aumesnil het ordewoord aaD de
ar.di.-3 elrk o en zottunen waarover hij met
D. ik rot, hi t jezag voarde.
oi; ze weerver aak nemen, fluisterde
iij i or, het •aeste middel om door
d it bedot te worden, is met hem
i 'i(: te steken. Indien hij van zin ie
eene lokrede uit te spreken, zal ik hem wel
antwoorden en den bek snoeren, gij allen moet
mij door uw geroep en uwe toejuichingen helpen
Opgepast
Ja! ja! goed zool keurde men langs alle
kanten goed.
De ridder naderde de groep.
Dames en heeren... zegde hij.
Beaumesnil sprong in de lacht dat al de
bellekens van zynen dubbelen poesjenellenbult
ratelden en daarna den ridder uitdagend aan
kijkend, vroeg by hem opeens
Wie zijt gij, kameraad? Heb ik u reeds
vroeger niet ontmoet
Rollac vroeg niet beter om zich te verlustigen
en nam de grap heel goed op.
-T- kii tan ware
gy mij elders ontmoet hadt.
Elders? Ja, daar ga ik soms ook naartoe
wedervoer de markies heel ernstig maar, zeg
eens, wie zyt gij
We ik ben? hernam de ridder die zijn
rol samenstelde naar geheugen van hetgeen hij
vroeger van den goochelaar gehoord en gezien
bad. Ik ben de koning der paljassen de be
roemde, de eenige, de onovertrefbare Belphégor
en ik kom hier op deze plaats met de toelating
van den heer burgemeester...
Wel hoe gij ook alonderbrak de markies
Dan zijn er twee koningen der paljassen die
beiden Belphégor besten en even beroemd en
onovertrefbaar zyn Die klucht is bek-vd,
mijn waarde, ge moet iets anders uitdenken.
Dat heeft men ons straks reeds verteld
Ja ja iets anders riep de bende.
Nochthans, mijnheeren... wilde Rollac
opwerpen.
Het geroep en het gelach en geschuifel
verdubbelde.
Ah 1 ah gij hebt u misrekend 1
De eerste paljas was geestiger...
Hij heeft hem willen onderkruipen...
Gij kemt te laat met uw kluchtje...
Gij zult uwe kosten niet dekken...
Men vaDgt dezelfde ekster geen tweemaal
op het nest...
De ridder was gansch onthutst door al die
uitroepen.
Alhoewel hij, gelijk men ge waan lijk zegt,
op zijn tong niet gevallen was, werd dooi
de memorandum in het nummer van
25 December, treedt met 1 Januari «en
belangrijke verandering in onze zakelijke
organisatie in. Wij hopen van harte,
onder dankzegging voor de tot heden
genoten waardeering, dat ook onze
vrienden ons ook na deze verandering
getrouw zullen blijven Wij van onze
zijde zullen onze beste krachten inspannen
om dit vertrouwen niet te beschamen.
Zoo gaat dan dit laatste nummer onder
de oude organisatie zijn lezers toe.
Reeds 33 jaren mochten wij van deze
plaats af een welgemeend »Zalig Nieuw
jaar» aan onze vrienden toeroepen.
Telkens verscheen ons blad op den
oudejaarsavond ter herinnering aan
Paus Sylvester I Sylvesteravond ge
noemd in de gezinnen, om dezen een
recht gelukkig, gezegend nieuwjaar te
wenschen.
Welaan ook ditmaal en met niet
minder hartelijkheid wenschen wij allen
een jaar van voorspoed en gelukeen
jaar, dat datgene moge brengen, wat
wij ons zoo gaarne wenschen, een jaar
dat inderdaad voor ons allen zij een
»ZALIG NIEUWJAAR!»
Struikgewas in den tuin.
Om u de waarheid te zeggeD heb ik uie
zelf dikwijls van ondankbaarheid beschuldigd,
als ik, mijn tuin door wandelde, de roode
en zwarte aalbessenstruikeD, de kruisbessen-
struiken en de frambozen bekeek. ^Wat
worden ze dan verwaarloosd en wat brengen
ze betrekkelijk toch nog veel op«, heb ik
menigmaal gedacht. Maar van die ondank
baarheid heb ik me niet alleen te beschuldigen
zou ik denken. Want in de meeste tninen,
vooral bij zoogenaamde tuinliefhebbers worden
bovengenoemde gewassen schandelijk behan
deld. Als zij er eenmaal staan, moeten zij in
't vervolg maar van zelf groeien. De giond
onder de struiken wordt ternauwernood nog
eens opengemaakt, tenminste, als er geen
andere gewassen zijn, die jaarlijks komen en
gaan. Eu van bemesting is heel geen sprake.
Nu zijn de bessen- en trambozenstruiken
wel goedgeelsch en zeer geduldig en lank
moedig van ^grd, doch aan alle geduid komt
een einde e i wat men niet heeft, kan uien
niet geven. En in die omstandigheden ver-
keeren in z.veel loir./u
fTambozenstruiken. Zi '-n i tiv
daarom geven zij ni r. De viucht n
zijn hoe langer hoe kleiner- geworden, zij.
zien er ten laatste nietig en verschrompeld
uit, de bossen rijn niet meer gaaf en gevuld,
zij zijn vol van insecten en ander ongedierte.
Het zijn gern bessen en frambozen meer.
Denk dus aau vroeger; bessen als knikkers,
zoet, sappig
schimmel, zor st -
door haar ge' r o
alles *oo veranderd is 1 Alle planten, alle
gewassen waftdien verzorgd en '^finest, alleen
de bessen en frambozen niet 1 En toch hebben
zij dat noodig. Verwijder iu het voorjaar het
overtollige hout, borstel en kalk de stammetje»
der struikeu en mest, mest! Hoe is het
mogelijk, dat zy ketsen kunuen geven, als
zij geen voedsel krijgen. Welk voedael zij
moeten Om dat te weten kunne» wy de
tuinproeven naslaan.
Zoo lezen ij bijv. dal te Neede in drie
jaar, na eeB^bemrsling met 360 KG been
dermeel, 240 KG. palentkahe en 150 KG.
chilisapeter, berekend per HA. en d*
tende f 64. 8.5, men de boogete winst-maakte
n.l. f 164.13. JSr pbrengat van
1632 KG. roode besse ..'a Ï4oents
dus van f 288.48. Dat klop» de?. Men moe^ bij
bessen intasschen ook in aanmerking nemen
Am - - om de blijvende
struiken en in den a v ucD i; -
bemesting op de on lctg
Ik zon by bessen dan ook altijd prefereeren
die meststoffen, welker nawerking de grootste
is; vandaar nok beendermeel, in plaats van
chilisalpeter neemt men ook zwavelzure
ammoniak om dezelfde reden. De kali
ichijnt op de bessen een uitstekende invloed
uit te oefei - bemesting, dn .V.
na inzage der verschillende proeven, kan
aanbevelen, is dan ook de volgendeOp
elke ree met beaten (of frambozen) beteeldcn
grond atropie men gelijkmatig verdeeld, 4
KG. beendermeel, 3 5 K J. patehtkaii
en 1 KG. zwavelzure ammoniak. In het
voorjaar stri-oieiinen 1 KG. chilisalpeter.
Om nu te zien, welken invloed deze bemes-
tingswijze he*lt, hebt gij slechts een gedeelte
te bemesten Volgens uiijn opgave en een
dit onverwacht onthaal toch uit het Bpoor
gebracht, by zooverre dat by niet wist wat te
antwoorden.
Die tegenslag lag hem zwaar op 't hart en
hij scheen zelf ongeduldig te worden, want zijn
blik fonkelde onder zijne gefronste wenk
brauwen-
Hercules, die vreesde dat deze gekscheerdery
in twist zou ontaarden, oordeelde het voor
zichtig den "valsen goochelaar bij den arm te
nemen en weg te leiden,
Laat gekken Ioopen, sprak hij. Kom, wy
zullen Flora gaan opzoeken.
En hem gemeenzaam den arm onder den
zijne nemend, begaf hy zich met hem naar de
buifétzfi&l
Maar vroeg de ridder, waarom zyn uwe
vriendenzooHnou w •^i'- u. i i auvallnn
Ik begrijp niet...
Oh I 't is doodeenvoudig, antwoordde
Herculesvóór uwe a»nkomst werden zij
reeds bedot door een anderen paljas en
nu hebben zij hunne weerwraak willen
nemen...
Op mij?
Och 't was maar cm te lachen, ridder,
't was maar om te laclnn t... Bet zijn allen
vroolijke en brave jongens waarvoor ik borg
sta-.. Zij hebben geensziis het inzicht gehad n
te kwetsen.
Dat geloof ik...' Aiders zon ik hen wel
eens bij de ooren trekken,., maar, een andere
paljas, zegt gij
Ja een fopper vai eerste klas... Hy is
op dit oogenblik bij Flo:a, gij zult hem aan
stonds zien.
De markgraaf had nauwelijks deze woorden
uitgesproken, wanneer zij tegenover haar
stonden.
Doch zij was niet meer in gezelschap van
den paljas maar van eer. anderen persoon in
een domino verkleed.
Wie was dat?/
Op het oogenblik zilf dat Belphégor en
Jacqnes terug naar de UlzaaJ wilden keeren,
was Rollac binnengetre&n.
De goochelaar had hem bemerkt, en eene
rilling was door a! zijczlidnaatan gegaaD.
Hij de ridder tjj pelde bij, eenen
stap achteruit deinüemd en Jacqu-.net «oo
hard in den arm knijpend dat hy den kleine
pijn deed.
Welnu wat deert u vroeg h lora die
zyne ontroering had geziep.
Niets, mevrouw, niet»... Btamelde Bel
phégor, die poogde zijne ontroering te'over
meesteren.
Naar de trekkingen van zyn gelaat, zyne
gebalde vuisten, alles in zyn uiterlijk logen
strafte zyn antwoord. j
Men begrijpt gemakkelijk hoe zeer hij ontroerd
WAB
Welk noodlot Overal en altyd zou hy dus
dien man op zynen weg ontmoeten 1
Die onverbiddelijke vervolger zou hem dus
gestadig op de hielen zitten eu hy zou op zoo
eene byna mirakuleuze; manier aan den dood
ontanapt _ziin aB-o" terna in zijne handen
te vaïïeu 7
Gedurende eenige stonden werd hy door
vrees en gramschap overweldigd. De voozichtig-
beid raadde hem aan te vluchten, maar zijne
gramschap zette hem aan de gelegenheid te
baat te nemen om zijnen vijand aaD te vallen
en zijnen laatsten troef in dezen stryd te
spelen.
Hy hield het bij deze laatste meening.
Mevrouw, hernam hij, die paljas die daar
binnenkomt is een mededinger van mij In
dien gy wist 1... om hem een oogenblik alleen
te bespotten, zou ik van harte al het goud
willen geven dat gij mij overhandigd hebt, ja
zelfs meer 1
Waarlijk zei Flora, zeer verwonderd
en niet begrijpend dat er iets gemeens kon
bestaan tusschen dien echten paljas en ridder
de Rollac.
Zn kende slechts onvolkomen de geschiede
nis van Mej. de Montbazon en hadde zy ze
zelf beter gekend, evenmin als Hercules, zon
xy op de gedachte gekomen zijn dat de echt
genoot van Madeleine zich te Versailles bevond,
vermits M. de Conrgemont verklaard had dat
men den laetigen goochelaar ingescheept had
naar Amerika.
Welaan, wat wilt gy? vroeg Flora-,
uw aangezicht en nwe kleediiig verbergen
ftfaU is gemakkelijker.
mevrouw, zoudt ge daarin toestemmen r.,
eb dankt... Nog een wmarddie me
dedinger is nog al oploopend van aard on zou
misschien do gekkern'y kwalyk kunnen opne-
m^."*Watl rnzie, miesohien eeu' twuf gevecht
hier? Daartegen verzet ik ipy...'*Ik Loop wel
dat gij niet ven zi:i zijt bet feest te storen i
NeennoenI)? zweer dat ik geen mis
bruik van uwe gastvrijheid aal maken, raaa'
men moet alles voorzien. In geval ik verplicht
zou wezen my eenige oogenblikken te verwij
deren, zou ik u mogen verzoeken op mynen
zoon te pasam? Het Kind is zoo vermoeid, dl»
drukte, de ichten hebben hem bedwelmd....
zie, hij kan i 'ne oogen niet meer open houden.
't Is waar, merkte Flora op, !e arme
kleine slaapt, wa?r hij staat. Vertrouw bet
kind aan mijne zorgen toe, ik zal het naar
mijne kamer doen broden waar het onderdo
waakzaamheid van eeu nenieren zat
uitrusten.
En een dianBtkn» oenen
Jasmin, leiJ dit kind weg en
Nanette dat zij v. Um moe' uluhet
terugkomen zult gij een masker en een domino
voor mynheer meebreugon. Toe haastig
De dienstknecht gehoorzaamde direct aan
het bevel.
Jacqnes was rced« half ingedommeld. Hij
liet zich (toe gedwee wegleiden, na dat zijn
vader hem hartelijk omhelst bod en
dien kns de noodige kracht potte om moedig
het besluit te kunnen uitvoeren dat hij geno
men had.
Ga, mijn kind, mompelde Paljas, God
behoede u on woza u behulpzaam.
Jasmin kvam spoedig weer.
De goochelaar ging achter een schutsel,
trok den zwarten domino aan en zette 't
fluweelen masker op dzt men hem gebracht
had; daarna keerde hy weer by Flora die
met nieuwsgierigheid den uitslag van dit
zonderlinge voorval afwachtte en by ging mat
haar terug ^aar de balzaal waaraf den ridder
en den marktgraaf ontmoettcp aio irni
Br— °ïlarkgravina,ni.. zei Rollac be
buigend.
(Wordt vervofcgd).