Nummer 55
Zondag 7 Jnli 1912
35e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Waalwf|ksche Stoomdrukkerij AntoonTieien,
Eerste Blad.
Zijn laatste wensch.
Dit nummer bestaat
uit DRIE bladen
FEUILLETON.
j^ONA
PROEF ZE NAAST ELKAAR
VAN HOUTEN'S f^OINA
1 Kg. f 1,50
/a... -0.80
X..0.42/2
^o..v 0.18
Gemeenteraad.
EN GIJ BLIJFT BIJ
DE VOLKSDRANK
BIJ UITNEMENDHEID.
DRUNEN.
et Zuiden,
Waftlwpsche en Langstraalstlie Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per 8 maanden fü-^ö.
Franco per post door bet geheele rijk f 0.90.
Brieven, ingezonden stukken, gelden eca., franco te zenden aan den
Uitgever.
UITGAVE:
Telefoonnummer 38. Telegram-Adres ECHO.
Adviqrtbntikn 1—7 regels f 0.60daarboven 8 cent per regel, groote
letters naar plaatsruimte. Advertentiën 8 maal ter plaatsing opgegeven
worden 2 maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en
advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeeHge contracten
gesloten. Reclames 15 cent per regel.
EN EEN ANDER MERK GOEDKOOPE CACAO
DNA Cacao
VIERKANTE
BUSSEN
2430
Openbare vergadering van den raad
dezer gemeente op Woensdag
1912 des namiddags ten 5 uur.
3 Juli
Van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN."
Voorzitter Ed.Achtb. heer v. Huiten.
De notulen der vorige vergadering
worden na voorlezing onveranderd goed
gekeurd en vastgesteld.
Aan de orde
1. Ingekomen stukken,
a. Procesverbaal van kasopneming.
Voorzitter. Door B. en W. is bij den
gemeente-ontvanger procesverbaal van
kasopname gedaan. Uit het onderzoek
bleek dat de boeken ordelijk en regel
matig waren bijgehouden en het dien-
overeenkomend bedrag, f 1000.14 in kas
aanwezig was.
b. Schrijven van Ged. Staten, hou
dende goedkeuring kohier H.O.
Voor kennisgeving aangenomen.
2. Schrijven van Ged. Staten, houden
de mededeeÜDg dat men voornemens is
J de salarissen van Burgemeester en Se
cretaris te verhoogec en te brengen op
f700 en f900.
Van Son. Dat die verhooging nu uit
de gemeentekas moet worden betaald
is jammer.
Voorzitter. Het Rijk betaalt ook
een vieide bij. Het Rijk betaalt al
tijd een vierde bij in de salarissen van
een burgemeester en Secretaris tot een
maximum van f 600.
Van Son. Het Rijk brengt de vele
werkzaamheden van tegenwoordig, daar
om is het niet billijk dat wij de ver
hooging van salarissen moeten betalen,
dat is onbillijk. Liet de begrooting het
nu maar toe, dan was het nog iets
anders, maar enfin.
Hierna wordt goedgevonden de sala
rissen te brengen op f 700 en f 900.
3. Vaststelling kohier hondenbelasting.
Wordt vastgesteld op een bedrag
van f 138.
4. Aanbieding gemeenterekening dienst
jaar 1911.
De ontvangsten hebben bedragen
f 30728.337a de uitgaven f29132.28,
zoodat de rekening sluit met een goed
slot van f 1596.047a-
Wordt ter fine van onderzoek in han
den gesteld van een commissie bestaande
uit de heer v. d. Geld, Brokken en van
Halder.
Voorzitter. Zooals de heeren wel zul
len weten is de onderwijzer Brok al een
paar maanden ziek. Omdat er te veel
klachten van schoolgaande kinderen
kwamen over het te dikwijls thuis moeteu
blijven, hebben wij een onderwijzer die
kort geleden geslaagd is eu uit Vlijmen
komt, de klas laten waarnemen. Die
onderwijzer is uiet aangesteld. Hij is
echter vanmorgen hier geweest en heeft
er al eerder over gesproken dan wij hem
moeten aanstellen. Wordt hij aange
steld, dan beginnen zijn dienstjaren nu
reeds te tellen en aan het aantal dienst
jaren hangt bij een onderwijzer veel af.
't Is met verhoogiog van salaris en 't
pensioen. Hij heeft m.i. daarom groot
gelijk dat hij er op aandringt dat wij
hem benoemen, natuurlijk voor tijdelijk.
Brok zouden wij dan verlof kunnen geven.
De Secretaris is er ook met het hoofd
der school over gaan spreken en die
was van gevoelen dat wij het best deden
eerst met den schoolopziener deze zaak
te bespreken, hij kan dan nog met in
gang van 1 Juli worden aangesteld.
Brok. Ik zou hem zeker aanstellen
dat is billijk en de te geven vergoeding
overlaten aan B. en W. Het salaris van
f 550 kan dan als maatstaf worden ge
nomen.
Overeenkomstig het voorstel van den
Voorzitter wordt besloten.
Voorzitter. Zooals de heeren al wel
zullen weten, heeft de commissaris der
Koningin aan de ontgonnen landerijen
in eigendom toebehoorende aan de ge
meente, een bezoek gebracht. Hij gaf
over 't een en ander zijn groote tevre-
C. E. Slotemaker directeur der directe
belastingen, worden vernomen, dat deze
gisteren het R.-K. ziekenhuis in Den
Haag heeft verlaten en naar zijn gezin
te Scheveningen is teruggekeerd,
j Blijft alles goed gaan, dan hoopt de
heer Slotemaker met 1 Augustus zijn
werkzaamheden te hervatten.
(>Hsg.«.)
De Bakkerswet.
De »Nieuwe Tilb. Ct.« meldt dat het
ontwerp der heeren Aalberse en Pass-
toors hedennamiddag in een vergadering
der Katholieke Kamerclub zou worden
behandeld.
Zeker schijnt, dat het den nachtarbeid
zal vrijlaten in verband met het drie-
ploegen-stelsel, waaraan dan een verbod
tot verkoop van versch brood 's mor
gens voor zeker uur, waarop de bakkers
7C' Jv;ru nr met hun brood zonder nachtarbeid ge-
denheid te kennen en zei dat het voor T-
Roman uit 't Fransch.
6.)
Ongelukkig, zoo eindigde hij, heeft het uur
voor eene bruiloft op La Colline en in mijn
hort nog niet geslagen. En het zal er naar
alle waarfichijnliikheid op uitloopeD, dat ik,
na de schoone Lady Joyce, snoodelijk om hare
tanden te hebben versmaad, het geluk van de
gravin de la Teillais zal moeten verscbniven
tot mijn volgenden verlofgang naar Europa.
Een gedachte, tot dasver vaag, maakte zich
eenklaps van Gabriel meester.
Tot uw volgenden verlolgang V riep hij.
Wanneer zal ik u dan wederzien? Over
anderhalf jaar, twee jaar, misschien
Waarlijk, ik moet wel alle egoisme hebben af
geschud, om n zoo van harte te hebben kuDnen
leliciteeren.
Als ik niet binnen twee jaar naar Frank
rijk kan terngkeeren, mijn beste Gabriel, dan
komt gij mij opzoeken in Japan... Ge moet
namelijk weten dat ik mijzelf een kostbaar ge
schenk gemaakt bebeen jacht, zoo fiju als
een speeldoos en zoo koket als een boudoir-
Het staat op stapel bij een der beste scheeps
bouwers van Engeland. Dit jacht, dat gebouwd
wordt op verre zeereizen en door een keur-
troepje bemand zal zijn, zal u zonder ongerief
naar de welgelukzalige eilanden brengen
natuurlijk met de lieve Sylvie. Neen, maar
zonder gekheid waarom niet
Ja, wel zeker, waarom niet?
En Gabriel zelf verwonderde zich, dat hij
daarin niets onmogelijks zag. Wanneer zijn
vriend Frangois hem onder den arm nam, dan
voelde hij zelf zich sterk en ondernemend. Zag
by die vroolyke oogen en hoorde hy die har
tige stem, dan ontwaakte er nienw leven in
hem en de stoute plannen, de dolste fanta
sieën kwamen hem niet meer zoo geheel on
uitvoerbaar voor.
Sylvie, die juist weder in de kamer kwam,
werd terstond in het. groote plan ingewijd. Zij
meende hare ooron haast niet te knnnen ge-
looven, toen zij hoorde dat haar vader en baar
nieuwe vriend een reisplan ontworpen hadden
naar niets meer of minder dan Japan, en dat
zij zelf mee van de party zou zijn.
Ja ja, daar zult ge eerst bloemen knnnen
plukken I riep la Teillais. Bloemen zooals ge
ze nog nooit hebt gezien I Chrysanthemums,
natuurlijk, in de eerste plaats, chrysanthe
mums om voor te knielen en om van tedroo-
men En dan leliën en kolossale lotns-
roozen en wat niet al meer nog 1... Ja
pan, dat is een paradys van bloemen
Maar is het eerlijk waar Is het werke
lijk ernst, vader? vroeg het meisje, ongeloo-
vig, maar met een groot verlangen om te ge-
looven.
Wat mijn kind?
Dat wij naar Japan gaan?.. Och, neen
toch 1
Zij klapte als een kind in hare handen, en
haar vader moest glimlachen om hare blijd
schap.
Ik zon er nog maar niet te vaBt op re
kenen, Sylvie, zegde hij. Maar het zou wel
knnnen wezen, als mijn vriend La Teillais er
heen gaat als ambassadeur, en als hy ons voor
de reis zijn eigen jacht wil aistaan. Zoo iets
wordt niet icdereeD aangeboden, en het heeft
ook voor mij veel verlokkelijks.
Sylvie begreep nog altoos niet wat zij van
dit alles denken moest. Het leek haar al te
zeer op een romannetje.
Maar hebt ge dan een eigeD jacht
werkelyk, mijnheer de la Teillas? vroeg zij.
Ik zal er een hebben ja, heel werke
lijk, mejuffer.
En zondt ge dat ons willen afstaan?..,
Hoe is het? Hoe ziet het er uit?
Zij meende een sprookje te hooreD.
O, gaf Frangois ten antwoord het zal
iets geheel éénigs worden in zijn soort... Ver
beeld u, juffrouw Silvy, verbeeld neen geheel
wit scheepje, met romp en maBten van ivoor
andere gemeenten ten voorbeeld strekte
en wij maar op den ingeslagen weg
moeten blijven voortgaan.
Van Spijk. Het gras van de gemeente
wei is wel wat hard voor de beesten.
Dat had eerst nog eens geschaard moe
ten worden.
Van Son. Alles staat er zeer schoon.
Dat het beter zou zijn geweest dat er
een maand eerder was gesehaard geef
ik toe, doch overigens moet men zeggen
dat alles zeldzaam prachtig staat. De
beesten staan nu nog tot de knieen in
het gras.
Voorzitter. Er zijn altijd menschen
die aanmerkingen moeten maken. Was
er geen eras genoeg, dan zou het nog
slechter zijn.
Brok. Ik zelf ben Zondag eens
een kijkje wezen nemen, doch ik moet
ook zeggen dat er alles wonderschoon
bijstaat en men nu beslist toch geen
enkele reden tot klagen heeft.
Hierna sluit de Voorzitter de open
bare vergadering en gaat de Raad over
in geheim Comité ter behandeling van
Reclames Hoofd. Omslag-
y. C. E. Slotemaker.
Met belangstelling en voldoening zul
door de vele vrienden van den heer J.
reed kunnen zijn, bij Koninklijk besluit
zou kunnen worden vastgesteld.
»De controle daarop, zegt het blad,
zal echter moeilijk zijn, daar men wil,
dat voor den nachtarbeid de toestemming
moet worden gevraagd en degenen, die
geen nachtarbeid wenschen in te voeren
vrij wil laten van het verkoopsgebod
voor zeker uur. Dit lijkt een omslachtige
regeling en zoo op het eerste gezicht
dunkt het ons, practischer en veel
eenvoudig het uur te bepalen waarop
men het versche brood eerst rondbren
gen en verkoopen magc.
Naar aan »De Stand.* geschreven
wordt, is door enkele leden der afdee-
ling »Patrimonium€ te Vlissingen protest
ingediend tegen de door de afdeeling
aangenomen motie inzake de verwerping
der Bakkerswet.
Men wil de verantwoordelijkheid voor
mogelijke gevolgen dezer motie niet
aanvaarden, en acht deze van revoluti
onaire strekking.
Trekhondemuet.
Men schrijft aan het >Hsg.«
Dadelijk na de invoering der trekhon-
denwet is herhaaldelijk de vraag bespro
ken of bepalingen in provinciale en ge
meentelijke verordeningen, waarbij aan
geleiders van hondenkarren werd ver
boden op sommige weggedeelten en bij
het tegenkomen of achteroprijden van
voertuigen, met paarden bespannen, op
zeilen van LyODSche zijde en Brusselsche kant
en touwwerk van zilver 1
Sylvie glimlacht maar eens. Zij was wijs
genoeg om te weten dat dergelijke vaartuigen
enkel in droomen of in kinderboeken voor
komen. Maar het behaagde haar voor het
oogenblik eens te gelooven dat la Teillais de
zuivere waarheid sprak en dat op een schoonen
dag dit ideale scheepje haar zon overvoeren
naar het wonderland, waar zooveel wondere
bloemen waren.
- En, hoe zal dat ivoren schip wel heeten
vroeg zij.
Dat is nog niet bepaald. Naar een vogel,
denk ik, in elk geval naar iets gevleugelds...
Misschien, dat schiet mij daar ineens te bin
nen, misschien doop ik het de »AlkyoD."
Aan tafel, bij het diner, dacht bet kind aan
niets anders dan aon dat fabelachtige scheepje
en die wonderreis. Af en toe slechts keerde zij
tot de werkelijkheid terug, om te luisteren
naar M. de La Teillais en haren vader, die
levendig praatten over allerlei onderwerpen,
over het verleden ook, dat voor hen zoo rijk
was aan herinneringen. Natunrlyk had trac-
gois uit zijn veelbewogen loopbaan als reiziger
en diplomaat, het meest te vertellen, en hy
deed dit met eeue levendigheid en kleurigheid,
met een humor niet zelden, dio eiken toe
hoorder zou hebben moeten bekoreD.
Maar ook Gabriël Régnier was bijzonder
spraakzaam, opgewekt. Nog nooit had Sylvie
baren vader zoo belangstellend en sympathiek,
bijna gelukkig, gezieD. Het was of de geslui
erde oogen van M. Régnier, die oogen vau
denker en droomer, de vlam van leven en
jengd weerspiegelden, die er schitterde in den
blik van de la Teillais.
Om negen uren was men reisvaardig, en
Sylvie vloog naar Augers, naar hare host
school terug, in den motor van den toovenaar.
In 't eerst vermaakte het haar, de huizen
de boomen en hagen langs den weg als te zien
voorbij vliegen. Maar weldra zag zij geen
huizen, geen boomen meer. Zy voelde slechts
de dolle vaart van het rijtuig door de duister
nis en koele nachtlucht. Zy voelde slechts de
snelheid, die haar bedwelmde, haar scheen
weg te voeren in de mysteriense ruimten dor
oneindigheid...
Vaag slechtB hoorde zij de stem van haren
vader, die vroeg of zij het niet kond had, of
zij niet bang was. Dan boorde zij La Teillais,
die op v rooi ij ken toon tot haar zegde
Wij maken nu zeBtig, joffrouw Sylvette.
En zy antwoordde slechts met en zennw-
nchtig lachje, en een moeizaam bedwongen
verlangen om bet uit te jubelen vap vreemd en
duizelig genot. Zij wiet precies niet wat het
beteekeDde, dat zij «zestig maken". Maar
zij verdiepte zich ook niet in dit raadsel. En
hoe zou zij het koud hebben gehad, nn M. de
la Teillais haar gewikkeld had, in een warme
pelsdek6n En boe zon zij bang zijn geweest,
terwijl M. de la Teillais hot vliegende toestel
bestuurde?
Wat een heerlijke avond 1 zuchtte zy,
toen de automobiel voor het huis van Mej. De-
churme stilhield.
VI.
Vijf weken later herinnerde Gabriel Rég—
gnier zich dien «beerlijken avond" dien avond
vaD gezelligheid en hoop, toen bij nn alleen,
de stoep opging van het pensionaat.
Hij kwam van Parys. Van de statie te An
gers had hij zich terstond naar Mej. Decbarme
lateu ryden. Voor hij naar Beaoheu terug
keerde, wilde hij zijne Sylvie nog eens be
groeten.
Da les is begonnen. Jufvrouw Régnier is
in de schoolkamer, zoo bezwaarde zich de
gouvernante, die den reiziger in de spreek
kamer liet.
Gabriel liet zich echter niet afwyzen.
Wees zoo goed en z"r aan mej. Decbarme,
dut ik mijne dochter ir.8«r een oogenblik zal
opbonden, zegde by.
Een paar minuten lt.lar varscheen Sylvie en
loog hem om den hals.
Vader, gij hier? riep zij. stralend, met
hoogroode wagen. Maar ge zijt korter te Parijs
gebleven dan ge van plan waart
Iets korter^ ja.
En nw boer?
Mijn boek zal in bet voorjaar verschij
nen. Het wordt een zwaar boekdeel, prach
tig geillnstreerd, met reproducties in kleuren.
Het meisje klapte in de handen.
Krijg ik ook een exemplaar
Een exemplaar op Chineesch popier
genummerd nummer één
Dan krijgt M. de la Teillais zeker num
mer twee?
Natuurlijk
Hebt gij hem te Parys ontmoet
Neen. Hij iB te LondeD.
Sylvie zag haren vader eens aandachtig aan.
Ik vind dat ge er niet meer zoo opge
wekt uitziet als toen M. de La leillais by
ons was, zegde zy, met iets bezorgds in hare
stem.
Haar vader trok haar naar zich toe en drukte
haar een langen kus op haar voorhoofd.
Ik zal niet eerder opgewekt zijn voor ik
n weer bij mij beb geheel voor mijzelf
zegde hij. En dat zal spoedig wezen. Ik hond
het niet loDger mt Met Kerstmis haal ik u
naar huis.
Met eene onstuimigheid, die de bekoring uit
maakte van hare overigens weinig bekoorlijke
jonkheid, sloeg Sylvie hare armen om hem
heen en vlijde zich tegen hem aan.
Neem mij liever dadelyk mee? smeekte
zij. Gabriel huiverde.
Dadelyk? Waarom dadelijk? vroeg hy,
bijna hard, met iets aDgstigs in zijne stem.
Een weinig verbaasd keek Sylvie hem aan.
Wel, omdat ik iets, wat ik pleizierig vind,
liever dadelyk heb, antwoordde zij.
M. Régnier was gaan zitten. In zjjne ge
heele honding was de zelfde moeheid, die
reeds op te merken viel toen hy de stoep op-
gipg. m
Dadelyk? Dat kan toch toch niet, kindje.
Wat zon Mej. Decbarme daar wel van moeten
denken Zy zou zich gekrenkt voelen.
Die aime juffrouw 1 riep het meisje. Zy
is werkelijk goed. Maar ziet ge, toen zy jong
was, heeft zij zich hermetisch opgesloten m
bare waardigheid, in hare reserve, zou ik
haast durven zeggen, en nu kan zy er niet
meer uit. Zelfs als zij warm tracht te zijn, wil
de yskorst niet meer smelten. Zy meent bet
hartelijk, maar zy verstaat zoo weinig de
eenvoudige kunst om het te tooneD.
(Wordt vervolgd).