Nummer 55 Zondag 7 Jnli 1912 35e Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Waalwf|ksche Stoomdrukkerij AntoonTieien, Eerste Blad. Zijn laatste wensch. Dit nummer bestaat uit DRIE bladen FEUILLETON. j^ONA PROEF ZE NAAST ELKAAR VAN HOUTEN'S f^OINA 1 Kg. f 1,50 /a... -0.80 X..0.42/2 ^o..v 0.18 Gemeenteraad. EN GIJ BLIJFT BIJ DE VOLKSDRANK BIJ UITNEMENDHEID. DRUNEN. et Zuiden, Waftlwpsche en Langstraalstlie Courant, Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per 8 maanden fü-^ö. Franco per post door bet geheele rijk f 0.90. Brieven, ingezonden stukken, gelden eca., franco te zenden aan den Uitgever. UITGAVE: Telefoonnummer 38. Telegram-Adres ECHO. Adviqrtbntikn 1—7 regels f 0.60daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 8 maal ter plaatsing opgegeven worden 2 maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeeHge contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel. EN EEN ANDER MERK GOEDKOOPE CACAO DNA Cacao VIERKANTE BUSSEN 2430 Openbare vergadering van den raad dezer gemeente op Woensdag 1912 des namiddags ten 5 uur. 3 Juli Van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN." Voorzitter Ed.Achtb. heer v. Huiten. De notulen der vorige vergadering worden na voorlezing onveranderd goed gekeurd en vastgesteld. Aan de orde 1. Ingekomen stukken, a. Procesverbaal van kasopneming. Voorzitter. Door B. en W. is bij den gemeente-ontvanger procesverbaal van kasopname gedaan. Uit het onderzoek bleek dat de boeken ordelijk en regel matig waren bijgehouden en het dien- overeenkomend bedrag, f 1000.14 in kas aanwezig was. b. Schrijven van Ged. Staten, hou dende goedkeuring kohier H.O. Voor kennisgeving aangenomen. 2. Schrijven van Ged. Staten, houden de mededeeÜDg dat men voornemens is J de salarissen van Burgemeester en Se cretaris te verhoogec en te brengen op f700 en f900. Van Son. Dat die verhooging nu uit de gemeentekas moet worden betaald is jammer. Voorzitter. Het Rijk betaalt ook een vieide bij. Het Rijk betaalt al tijd een vierde bij in de salarissen van een burgemeester en Secretaris tot een maximum van f 600. Van Son. Het Rijk brengt de vele werkzaamheden van tegenwoordig, daar om is het niet billijk dat wij de ver hooging van salarissen moeten betalen, dat is onbillijk. Liet de begrooting het nu maar toe, dan was het nog iets anders, maar enfin. Hierna wordt goedgevonden de sala rissen te brengen op f 700 en f 900. 3. Vaststelling kohier hondenbelasting. Wordt vastgesteld op een bedrag van f 138. 4. Aanbieding gemeenterekening dienst jaar 1911. De ontvangsten hebben bedragen f 30728.337a de uitgaven f29132.28, zoodat de rekening sluit met een goed slot van f 1596.047a- Wordt ter fine van onderzoek in han den gesteld van een commissie bestaande uit de heer v. d. Geld, Brokken en van Halder. Voorzitter. Zooals de heeren wel zul len weten is de onderwijzer Brok al een paar maanden ziek. Omdat er te veel klachten van schoolgaande kinderen kwamen over het te dikwijls thuis moeteu blijven, hebben wij een onderwijzer die kort geleden geslaagd is eu uit Vlijmen komt, de klas laten waarnemen. Die onderwijzer is uiet aangesteld. Hij is echter vanmorgen hier geweest en heeft er al eerder over gesproken dan wij hem moeten aanstellen. Wordt hij aange steld, dan beginnen zijn dienstjaren nu reeds te tellen en aan het aantal dienst jaren hangt bij een onderwijzer veel af. 't Is met verhoogiog van salaris en 't pensioen. Hij heeft m.i. daarom groot gelijk dat hij er op aandringt dat wij hem benoemen, natuurlijk voor tijdelijk. Brok zouden wij dan verlof kunnen geven. De Secretaris is er ook met het hoofd der school over gaan spreken en die was van gevoelen dat wij het best deden eerst met den schoolopziener deze zaak te bespreken, hij kan dan nog met in gang van 1 Juli worden aangesteld. Brok. Ik zou hem zeker aanstellen dat is billijk en de te geven vergoeding overlaten aan B. en W. Het salaris van f 550 kan dan als maatstaf worden ge nomen. Overeenkomstig het voorstel van den Voorzitter wordt besloten. Voorzitter. Zooals de heeren al wel zullen weten, heeft de commissaris der Koningin aan de ontgonnen landerijen in eigendom toebehoorende aan de ge meente, een bezoek gebracht. Hij gaf over 't een en ander zijn groote tevre- C. E. Slotemaker directeur der directe belastingen, worden vernomen, dat deze gisteren het R.-K. ziekenhuis in Den Haag heeft verlaten en naar zijn gezin te Scheveningen is teruggekeerd, j Blijft alles goed gaan, dan hoopt de heer Slotemaker met 1 Augustus zijn werkzaamheden te hervatten. (>Hsg.«.) De Bakkerswet. De »Nieuwe Tilb. Ct.« meldt dat het ontwerp der heeren Aalberse en Pass- toors hedennamiddag in een vergadering der Katholieke Kamerclub zou worden behandeld. Zeker schijnt, dat het den nachtarbeid zal vrijlaten in verband met het drie- ploegen-stelsel, waaraan dan een verbod tot verkoop van versch brood 's mor gens voor zeker uur, waarop de bakkers 7C' Jv;ru nr met hun brood zonder nachtarbeid ge- denheid te kennen en zei dat het voor T- Roman uit 't Fransch. 6.) Ongelukkig, zoo eindigde hij, heeft het uur voor eene bruiloft op La Colline en in mijn hort nog niet geslagen. En het zal er naar alle waarfichijnliikheid op uitloopeD, dat ik, na de schoone Lady Joyce, snoodelijk om hare tanden te hebben versmaad, het geluk van de gravin de la Teillais zal moeten verscbniven tot mijn volgenden verlofgang naar Europa. Een gedachte, tot dasver vaag, maakte zich eenklaps van Gabriel meester. Tot uw volgenden verlolgang V riep hij. Wanneer zal ik u dan wederzien? Over anderhalf jaar, twee jaar, misschien Waarlijk, ik moet wel alle egoisme hebben af geschud, om n zoo van harte te hebben kuDnen leliciteeren. Als ik niet binnen twee jaar naar Frank rijk kan terngkeeren, mijn beste Gabriel, dan komt gij mij opzoeken in Japan... Ge moet namelijk weten dat ik mijzelf een kostbaar ge schenk gemaakt bebeen jacht, zoo fiju als een speeldoos en zoo koket als een boudoir- Het staat op stapel bij een der beste scheeps bouwers van Engeland. Dit jacht, dat gebouwd wordt op verre zeereizen en door een keur- troepje bemand zal zijn, zal u zonder ongerief naar de welgelukzalige eilanden brengen natuurlijk met de lieve Sylvie. Neen, maar zonder gekheid waarom niet Ja, wel zeker, waarom niet? En Gabriel zelf verwonderde zich, dat hij daarin niets onmogelijks zag. Wanneer zijn vriend Frangois hem onder den arm nam, dan voelde hij zelf zich sterk en ondernemend. Zag by die vroolyke oogen en hoorde hy die har tige stem, dan ontwaakte er nienw leven in hem en de stoute plannen, de dolste fanta sieën kwamen hem niet meer zoo geheel on uitvoerbaar voor. Sylvie, die juist weder in de kamer kwam, werd terstond in het. groote plan ingewijd. Zij meende hare ooron haast niet te knnnen ge- looven, toen zij hoorde dat haar vader en baar nieuwe vriend een reisplan ontworpen hadden naar niets meer of minder dan Japan, en dat zij zelf mee van de party zou zijn. Ja ja, daar zult ge eerst bloemen knnnen plukken I riep la Teillais. Bloemen zooals ge ze nog nooit hebt gezien I Chrysanthemums, natuurlijk, in de eerste plaats, chrysanthe mums om voor te knielen en om van tedroo- men En dan leliën en kolossale lotns- roozen en wat niet al meer nog 1... Ja pan, dat is een paradys van bloemen Maar is het eerlijk waar Is het werke lijk ernst, vader? vroeg het meisje, ongeloo- vig, maar met een groot verlangen om te ge- looven. Wat mijn kind? Dat wij naar Japan gaan?.. Och, neen toch 1 Zij klapte als een kind in hare handen, en haar vader moest glimlachen om hare blijd schap. Ik zon er nog maar niet te vaBt op re kenen, Sylvie, zegde hij. Maar het zou wel knnnen wezen, als mijn vriend La Teillais er heen gaat als ambassadeur, en als hy ons voor de reis zijn eigen jacht wil aistaan. Zoo iets wordt niet icdereeD aangeboden, en het heeft ook voor mij veel verlokkelijks. Sylvie begreep nog altoos niet wat zij van dit alles denken moest. Het leek haar al te zeer op een romannetje. Maar hebt ge dan een eigeD jacht werkelyk, mijnheer de la Teillas? vroeg zij. Ik zal er een hebben ja, heel werke lijk, mejuffer. En zondt ge dat ons willen afstaan?.., Hoe is het? Hoe ziet het er uit? Zij meende een sprookje te hooreD. O, gaf Frangois ten antwoord het zal iets geheel éénigs worden in zijn soort... Ver beeld u, juffrouw Silvy, verbeeld neen geheel wit scheepje, met romp en maBten van ivoor andere gemeenten ten voorbeeld strekte en wij maar op den ingeslagen weg moeten blijven voortgaan. Van Spijk. Het gras van de gemeente wei is wel wat hard voor de beesten. Dat had eerst nog eens geschaard moe ten worden. Van Son. Alles staat er zeer schoon. Dat het beter zou zijn geweest dat er een maand eerder was gesehaard geef ik toe, doch overigens moet men zeggen dat alles zeldzaam prachtig staat. De beesten staan nu nog tot de knieen in het gras. Voorzitter. Er zijn altijd menschen die aanmerkingen moeten maken. Was er geen eras genoeg, dan zou het nog slechter zijn. Brok. Ik zelf ben Zondag eens een kijkje wezen nemen, doch ik moet ook zeggen dat er alles wonderschoon bijstaat en men nu beslist toch geen enkele reden tot klagen heeft. Hierna sluit de Voorzitter de open bare vergadering en gaat de Raad over in geheim Comité ter behandeling van Reclames Hoofd. Omslag- y. C. E. Slotemaker. Met belangstelling en voldoening zul door de vele vrienden van den heer J. reed kunnen zijn, bij Koninklijk besluit zou kunnen worden vastgesteld. »De controle daarop, zegt het blad, zal echter moeilijk zijn, daar men wil, dat voor den nachtarbeid de toestemming moet worden gevraagd en degenen, die geen nachtarbeid wenschen in te voeren vrij wil laten van het verkoopsgebod voor zeker uur. Dit lijkt een omslachtige regeling en zoo op het eerste gezicht dunkt het ons, practischer en veel eenvoudig het uur te bepalen waarop men het versche brood eerst rondbren gen en verkoopen magc. Naar aan »De Stand.* geschreven wordt, is door enkele leden der afdee- ling »Patrimonium€ te Vlissingen protest ingediend tegen de door de afdeeling aangenomen motie inzake de verwerping der Bakkerswet. Men wil de verantwoordelijkheid voor mogelijke gevolgen dezer motie niet aanvaarden, en acht deze van revoluti onaire strekking. Trekhondemuet. Men schrijft aan het >Hsg.« Dadelijk na de invoering der trekhon- denwet is herhaaldelijk de vraag bespro ken of bepalingen in provinciale en ge meentelijke verordeningen, waarbij aan geleiders van hondenkarren werd ver boden op sommige weggedeelten en bij het tegenkomen of achteroprijden van voertuigen, met paarden bespannen, op zeilen van LyODSche zijde en Brusselsche kant en touwwerk van zilver 1 Sylvie glimlacht maar eens. Zij was wijs genoeg om te weten dat dergelijke vaartuigen enkel in droomen of in kinderboeken voor komen. Maar het behaagde haar voor het oogenblik eens te gelooven dat la Teillais de zuivere waarheid sprak en dat op een schoonen dag dit ideale scheepje haar zon overvoeren naar het wonderland, waar zooveel wondere bloemen waren. - En, hoe zal dat ivoren schip wel heeten vroeg zij. Dat is nog niet bepaald. Naar een vogel, denk ik, in elk geval naar iets gevleugelds... Misschien, dat schiet mij daar ineens te bin nen, misschien doop ik het de »AlkyoD." Aan tafel, bij het diner, dacht bet kind aan niets anders dan aon dat fabelachtige scheepje en die wonderreis. Af en toe slechts keerde zij tot de werkelijkheid terug, om te luisteren naar M. de La Teillais en haren vader, die levendig praatten over allerlei onderwerpen, over het verleden ook, dat voor hen zoo rijk was aan herinneringen. Natunrlyk had trac- gois uit zijn veelbewogen loopbaan als reiziger en diplomaat, het meest te vertellen, en hy deed dit met eeue levendigheid en kleurigheid, met een humor niet zelden, dio eiken toe hoorder zou hebben moeten bekoreD. Maar ook Gabriël Régnier was bijzonder spraakzaam, opgewekt. Nog nooit had Sylvie baren vader zoo belangstellend en sympathiek, bijna gelukkig, gezieD. Het was of de geslui erde oogen van M. Régnier, die oogen vau denker en droomer, de vlam van leven en jengd weerspiegelden, die er schitterde in den blik van de la Teillais. Om negen uren was men reisvaardig, en Sylvie vloog naar Augers, naar hare host school terug, in den motor van den toovenaar. In 't eerst vermaakte het haar, de huizen de boomen en hagen langs den weg als te zien voorbij vliegen. Maar weldra zag zij geen huizen, geen boomen meer. Zy voelde slechts de dolle vaart van het rijtuig door de duister nis en koele nachtlucht. Zy voelde slechts de snelheid, die haar bedwelmde, haar scheen weg te voeren in de mysteriense ruimten dor oneindigheid... Vaag slechtB hoorde zij de stem van haren vader, die vroeg of zij het niet kond had, of zij niet bang was. Dan boorde zij La Teillais, die op v rooi ij ken toon tot haar zegde Wij maken nu zeBtig, joffrouw Sylvette. En zy antwoordde slechts met en zennw- nchtig lachje, en een moeizaam bedwongen verlangen om bet uit te jubelen vap vreemd en duizelig genot. Zij wiet precies niet wat het beteekeDde, dat zij «zestig maken". Maar zij verdiepte zich ook niet in dit raadsel. En hoe zou zij het koud hebben gehad, nn M. de la Teillais haar gewikkeld had, in een warme pelsdek6n En boe zon zij bang zijn geweest, terwijl M. de la Teillais hot vliegende toestel bestuurde? Wat een heerlijke avond 1 zuchtte zy, toen de automobiel voor het huis van Mej. De- churme stilhield. VI. Vijf weken later herinnerde Gabriel Rég— gnier zich dien «beerlijken avond" dien avond vaD gezelligheid en hoop, toen bij nn alleen, de stoep opging van het pensionaat. Hij kwam van Parys. Van de statie te An gers had hij zich terstond naar Mej. Decbarme lateu ryden. Voor hij naar Beaoheu terug keerde, wilde hij zijne Sylvie nog eens be groeten. Da les is begonnen. Jufvrouw Régnier is in de schoolkamer, zoo bezwaarde zich de gouvernante, die den reiziger in de spreek kamer liet. Gabriel liet zich echter niet afwyzen. Wees zoo goed en z"r aan mej. Decbarme, dut ik mijne dochter ir.8«r een oogenblik zal opbonden, zegde by. Een paar minuten lt.lar varscheen Sylvie en loog hem om den hals. Vader, gij hier? riep zij. stralend, met hoogroode wagen. Maar ge zijt korter te Parijs gebleven dan ge van plan waart Iets korter^ ja. En nw boer? Mijn boek zal in bet voorjaar verschij nen. Het wordt een zwaar boekdeel, prach tig geillnstreerd, met reproducties in kleuren. Het meisje klapte in de handen. Krijg ik ook een exemplaar Een exemplaar op Chineesch popier genummerd nummer één Dan krijgt M. de la Teillais zeker num mer twee? Natuurlijk Hebt gij hem te Parys ontmoet Neen. Hij iB te LondeD. Sylvie zag haren vader eens aandachtig aan. Ik vind dat ge er niet meer zoo opge wekt uitziet als toen M. de La leillais by ons was, zegde zy, met iets bezorgds in hare stem. Haar vader trok haar naar zich toe en drukte haar een langen kus op haar voorhoofd. Ik zal niet eerder opgewekt zijn voor ik n weer bij mij beb geheel voor mijzelf zegde hij. En dat zal spoedig wezen. Ik hond het niet loDger mt Met Kerstmis haal ik u naar huis. Met eene onstuimigheid, die de bekoring uit maakte van hare overigens weinig bekoorlijke jonkheid, sloeg Sylvie hare armen om hem heen en vlijde zich tegen hem aan. Neem mij liever dadelyk mee? smeekte zij. Gabriel huiverde. Dadelyk? Waarom dadelijk? vroeg hy, bijna hard, met iets aDgstigs in zijne stem. Een weinig verbaasd keek Sylvie hem aan. Wel, omdat ik iets, wat ik pleizierig vind, liever dadelyk heb, antwoordde zij. M. Régnier was gaan zitten. In zjjne ge heele honding was de zelfde moeheid, die reeds op te merken viel toen hy de stoep op- gipg. m Dadelyk? Dat kan toch toch niet, kindje. Wat zon Mej. Decbarme daar wel van moeten denken Zy zou zich gekrenkt voelen. Die aime juffrouw 1 riep het meisje. Zy is werkelijk goed. Maar ziet ge, toen zy jong was, heeft zij zich hermetisch opgesloten m bare waardigheid, in hare reserve, zou ik haast durven zeggen, en nu kan zy er niet meer uit. Zelfs als zij warm tracht te zijn, wil de yskorst niet meer smelten. Zy meent bet hartelijk, maar zy verstaat zoo weinig de eenvoudige kunst om het te tooneD. (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1912 | | pagina 1