IN ummer 65
Donderdag 14 Augustus 1913
36e Jaargang
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Waafwifksche Stoomdrukkerij Antoon Tieten.
Eerste Blad.
SUNLIGHT
De vreemde nicht.
Dit nummer bestaat
uit TWEE bladen
Vergadering.
FEUILLETON.
Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per 8 maanden f0."5.
Franco per post door het geheele rijk f 0.90.
Brieven, ingezonden stukken, gelden ec*., franco te zenden aan den
Uitgever.
UITGAVE:
Telefoonnummer 38. Telegram-AdresECHO.
Advertbntikn 1—7 regels f 0.60daarboven 8 cent per regel groote
letters naar plaatsruimte. Advertentiën 8 maal ter plaatsing opgegeven
worden 2 maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en
advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeelige contractc
gesloten. Reclames 15 cent per regel.
De Sunlightzeep is
absoluut zuiver en
vrij van schadelijke
bestanddeelen. Zij
is goedkoop, overal
verkrijgbaar en hare
ongeëvenaarde uit
muntende kwaliteit
beantwoordt ten
volle aan de strengste
eischen van hygiene
en zuiverheid. Daar
om is zij onmisbaar
in ieder wel geordend
huishouden.
SUNLIGHT
Maandag 11 Augustus hield de Alg.
Ned. Bond van Schoenfabrikanten des
namiddags ten 2 uur op de bovenzaal
van het café Jan Marinus te Tilburg
eene vergadering.
_Van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN."
1)
Tot deze vergadering waren speciaal
de Schoenfabrikanten uitgenoodigd, die
in hoofdzaak laarzen en zwaar schoen
werk maken om middelen te beramen
om andermaal tot prijsverhooging van
dit soort schoenwerk te geraken.
De Voorzitter, de heer Jos. de Pont,
opent ongeveer 3 uur de vergaderingen
zegt dat deze buitengewone vergadering
is bijeengeroepen op verzoek van den
heer Brands te Loonopzand. 't Heeft me,
aldus ging de Voorzitter voort, eenigs-
zins verwonderd, dat weer zoo spoedig
een vergadering is bijeengeroepen om
te trachten tot prijsverhooging te komen,
niet omdat ik niet overtuigd ben, dat
de prijzen te laag zijn, doch omdat ik
zijdelings heb vernomen en zelf heb
ik het ook in Rotterdam gezien dat
nog niet allen zich strikt aan het eerst
genomen besluit hebben gehouden. Ik
wil daar niemand een grief van maken,
doch 't komt mij voor, dat wij geen be
sluiten moeten nemen alvorens de eerst
genomen besluiten zijn ten uitvoer ge
bracht. Ik weet het wel, het is niet altijd
even gemakkelijk om eene verhooging
doorgevoerd te krijgen doch als men
een resolutie heeft genomen en er wordt
niet trouw de hand aan gehouden, dan
gaat het om een minder parlementair
woord te gebruiken te veel op een
poppenkasterij gelijken en wordt het
als niet zoo ernstig bedoeld aangeno
men, daarom moet aan de genomen be
sluiten trouw de hand worden gehouden.
Ik geef daarom in overweging dat de
te nemer, besluiten ook zullen worden
uitgevoerd door allen. Dit is zeker, alle
leersoorten voor het zware werk zijn
verbazend hoog en vooral het overleer
is nog opgaande. Ik verleen hierna het
woord aan die het hebben wil. Van het
bestuur is in deze geen voorstel te ver
wachten, omdat wij met die branche niet
genoegzaam op de hoogte zijn.
De notulen van de vorige, op 17 De
cember 1.1. gehouden vergadering wor
den hierna door den secretaris den heer
H. Mannaerts voorgelezen en onveran
derd goedgekeurd en vastgesteld.
Voorzitter. Ik kan de heeren intus-
schen mededeelen, dat van de R. K.
Leerbewerkers-arbeidersbond een schrij
ven is ingekomen, dat ik plichtmatig
zal laten voorlezen. Bij de te voeren
debatten kan het van invloed zijn.
Aan den Voorzitter van den A. N. B.
v. Schoenfabrikanten.
M.
Met belangstelling namen wij er ken
nis van', dat uw Bond eene algemeene
vergadering zal houden te Tilburg op
Maandag 11 Augustus, speciaal Voor
die fabrikanten, welke in hoofdzaak
laarzen en zwaar schoenwerk maken.
Beleefd verzoeken wij bijgaand schrij
ven in genoemde vergadering ter tafel
te willen brengen, waarvoor wij u bij
voorbaat oprechten dank betuigen
Hoogachtend
Aan de Algemeene Vergadering
van den Bond te houden te
Tilburg op 11 Augustus.
M. H.
Met belangstelling namen wij kennis
van Uw streven om heden andermaal
door besprekingen tot eene prijsverhoo
ging voor laarzen en zwaar schoenwerk
te geraken.
Wij kunnen niet anders doen dan dit
streven met sympathie begroeten, over
tuigd als wij zijn van de stijging der
lederprijzen, welke in den laatsten tijd
enorm genoemd mag worden en twijfelen
niet of door eendrachtig samenwerken
uwer leden zal uw streven met succes
bekroond worden.
Wij maken echter .-an deze gelegen
heid gebruik U beleefd te verzoeken
om bij de prijsbepaling van genoemde
artikelen er rekening mede te willen
houden, dat de arbeidsloonen voor het
maken van die artikelen nog te laag
staan, aangezien ook voor den werkman
sedert geruimen tijd een tijdperk is in
getreden, waarin de eerste levensmid
delen voor hem en zijn gezin belangrijk
gestegen zijn.
Hieruit volgt, dat eene algemeene
verhooging voor het maken van die
artikelen, welke in uwe vergadering een
eerste punt van bespreking zullen uit
maken, gebiedend is.
Derhalve verzoeken wij U beleefd,
aan bovenstaande uwe aandacht wel te
willen schenken, opdat de arbeiders zich
ter gelegener tijd voor eene rechtmatige
loonsverhooging kunnen doen gelden.
Hoogachtend.
Voorzitter. Aan dit schrijven heb ik
niets toe te voegen. Ik heb het ter uwer
kennis gesteld, omdat ik zulks plicht
acht en ook omdat het bij Öe debatten
van eenigen invloed kan zijn. Loon-
vraagstukken moeten door de afdeelingen
worden afgewerkt of individueel. De
Bond blijft neutraal.
Brands, Loonopzand. Mijnheer de
Voorzitter en Secretaris, ik dank u voor
de bereidwilligheid om al aanstonds ge
hoor te geven aan mijn verzoek op de
laatst gehouden algemeene vergadering.
Op het oogenblik is het in onze zaken
niet druk en daarom is het tijd een beetje
beweging te brengen in onze gelederen.
Het zal nu gemakkelijker gaan om de
verhooging op de schoenen door te voe
ren dan met Nieuwjaar. En het is meer
dan hoog tijd, dat eene verhooging plaats
heeft, want het vetleder is verbazend in
prijs gestegen. Het is noodzakelijk, dat
we de prijzen met 15% verhoogen. Die
dat niet doet, zal spoedig geld toegeven
en als 't lang blijft duren, zal hij spoedig
geheel er ondergaan.
Van den Assum, Dongen Ik ben voor
verhooging omdat het noodzakelijk is,
doch alle patroons moeten hun woord
houden. Het is mij bekend dat ze een
vorige maal het besluit hebben getee-
kend en toch zijn doorgegaan met aan
oude, te lage prijzen te blijven leveren.
Den volgenden dag na het ontvangen van
de circulaire schreven zij al brieven, dat
zij er niet aan mee deden.
Brands, Loonopzand Zijn die hier ter
vergadering. Dat ze niet ter vergadering
komen, is al laks van hen.
Van den Assum, Dongen. Ik zal geen
namen noemen, doch als je in Rotterdam
komt, stoppen ze je de brieven onder
den neus.
De Voorzitter wijst er op, dat allen
hunne prijzen moeten verhoogen, wijl zij
anders geld toegeven. Te bejammeren
is het daarom, dat allen zich niet aan de
eenmaal genomen besluiten houden.
Daarom is het ook veel beter zich aan
geen vast percentage te houden. Eene
bekendmaking geven in algemeenen zin
is veel beter, ook omdat eenieder zijn
zaak niet op den zelfden voet heeft inge
richt en het daarom beter is,'dat ieder
voor zich uitmaakt met welk een percen
tage hij zijn artikel opzet.
De heer van Iersel, Oisterwijk acht
een dergelijk voorstel veel beter. Hij
heeft nog kort geleden zijne prijzen met
15% verhoogd en nu zal het moeilijk
gaan om daarmede bij de cliënten weer
aan te komen. Laarzen maakt spreker
echter niet.
De Voorzitter wijst er op, dat in liet
artikel sneeuwschoenen het meest wordt
geknoeid, terwijl het een artikel is wat
bijna gelijk moest staan aan een chroom
bottine. De oplossing van het vraagstuk
waar we heden voor staan, berust alleen
m i. bij u allen.
De heer Cloin uit Dongen wijst er op,
dat men op 't oogenblik den goeden
weg opgaat. Al mogen er eenigen zijn
die zich aan een vorig besluit niet heb
ben gehouden, een feit is het echter, dat
velen, zoo niet bijna allen, er veel beter
door zijn geworden. Enkelen zijn er, die
er slechter door zijn geworden en dat
zijn zij, die aan oude prijzen zijn blijven
leveren en trachten het op de kwaliteit
te verhalen. Hoe meer zij op een der
gelijke manier doorgaan, hoe eer zij naar
den kelder zullen gaan.
Op 't moment is het in de geheele
industrie slap, doch opmerkelijk is het
te noemen, dat zij die hunne prijzen
hebben verhoogd, even goed en even
gemakkelijk hunne producten zijn kwijt
geraakt, als zij die aan oude prijzen zijn
blijven leveren.
Aan de hand van eenige cijfers wijst
hij er verder op, dat het eene onmoge
lijke zaak is om te blijven doorleveren
aan oude prijzen. Ook wijst hij er op,
dat het een onbegonnen werk is om
thans bestellingen aan te nemen tegen
de nu geldende prijzen, die met het
voorjaar moeten worden geleverd, aan
gezien men absoluut niet kan zeggen
hoe hoog de lederprijzen zullen loopen.
Trouwens, zegt spreker, het koopend
publiek wil ons niet nekken, wij hebben
nog niet genoeg om een rechtmatige
verhooging aan hen gevraagd.
Verder wijst spreker er op, dat de
loonen in Dongen zijn omhoog gegaan
en het dus absoluut noodig is om de
prijzen te verhoogen.
De heer Maas uit Valkenswaard wijst
er op, dat de loonen op de eene plaats
hooger zijn dan op een andere, zoodat
zij die lager loonen betalen misschien
He Echo van het Zuiden,
WaalwUksche en Lingstriatselie Courant,
;GfD£PONURD)[
ZEEP
GEWAARBORGD
ONVERVALSCHI
ZONDER
Schadelijke
6ESTANDDEEIEN
L 281
O
O
co
Eindelijk Eindelijk is hij er in geelaagd,
die nieuwsgierige zonnestraal om den hoek van
den Itooden Toren te bereiken, eene poging,
die hij al eenige dagen achtereen te vergeefs
herhaald beeft.
Vruchteloos heeft hij zich ingespannen en
vruchteloos is hij langs de gescheurde muren
heen geschoven, terwijl hij aan hem zyne
liefkozingen en glimlachjes verspilde, maar
eens heeft hij gemeend zijn doel te bereiken,
en toch was hij telkens verplicht, om af te
zien van den goeden uitslag, evenalB een wor
stelaar, wien de krachten begeven op het be
slissende oogenblik.
Maar vandaag zegeviert hij, hy heeft zich
vastgenesteld voor het groote venster en be
schouwt nu met esne zekere nieuwsgierigheid
den eenzamen bewoner van dat groote vertrek
ja, gedurende een oogenblik verblindt hy hem,
die bewoner springt met een zekeren schrik
op, het is niemand minder dan de professor
in de letterkunde, M. Vallrad Zacharias Znr-
velle, de beroemde taalgeleerde, wiens werken
over den oorsprong der talen in alle landen
bekend zyn en gewaardeerd worden.
Hy is zoodanig verwonderd, dat zijne pen
hem uit de handen valt en een groote plek
teweegbrengt op het kostbaar manuscript, dat
de professor doorlas.
Al lentemompelde hy, terwijl by zijn
grijs hoofd echndde en voor het oogenblik,
verhinderd om te werken door dien lentebren-
genden zonnestraal, ziet hij vermoeid en ver
drietig om zich heen.
Die groote kamer, welke den hoek van den
onden toren besloeg, was een zonderling ver
trek en wezenlijk, voor zijn eerste op'reden
had die zonnestraal een bekoorlijker schouw-
spel moeten kiezen.
Boeken, overal boeken, niets dan boeken
de muren, van den grond tot de zoldering, die
met schilderwerk versierd was, waren voor
zien van planken, waarop de boeken dicht op
een gedrongen stonden, teneinde zoo min mo
gelijk rnimte te beslaan: zy waren zoo talryk,
dat ondanks deze poging, hierin bestaande om
op iedere plaats meer boeken plaats te doen
vinden, dan deze er bevatten konde, men er
nog in alle hoeken opgestapeld zag.
l)e canapé zelfs, een onderwetsch meubel
stuk, op tamelijk zwakke pooteD, liet ternau
wernood een plaatsje meer vrij, daar het ove
rige in beslag was genomen door de meesteres
van het buis, dat wil zeggen door boeken van
allerlei vorm,
Groote folianten, in leer gebonden, perka
menten, ge6l geworden papieren, manuscripten
bedekten de tafel en hun gelukkige eigenaar
scheen als begraven onder deze laag van zeld
zame en kostbare boeken.
Maar de zonnestraal, die het vertrek van
den winter aankondigt, is de sterkte binnen
gekomen zonder eenige schaamte verlustigt
bij zich op den naakten schedel van den pro
fessor, bij schuift langs de planken met boe
ken, waarvan bij den ouderdom kenmerkten
zonder eeuigen eerbied voor het achtenswaar
dige stof, het stof vaD oude boeken vertrapt
hy het nn met de voeten en danBt er op, na
het gedurende eeuwen te hebben opgestapeld.
De professor, die door dezen inval eerst ver
wonderd en van streek gebracht was, had hem
reeds weer vergeten en zich opnieuw in zijn
studiëa verdieptnaarmate hij het geopend
voor hem liggende manuscript ontcyferde,
rezen er zeer verschillende verschyningen op,
't waren eerbare en nederige bnrgers, fiere
trotsche ridders, gewapend met hunne lans en
beschermd door han schild.
Het lief en leed van het verleden verhelder
den den dichten nevel, waarin de onwetend
heid of de onverschilligheid het gekluisterd
hield en herleefde voor den ouden geleerde.
Welke waarde kon de glimlach van een der
lente aankondigenden zonnestraal hebbeD,
vergeleken bij dergelyke ontdekkingen, ver
geleken by do bekoring, die er van uitging.
De oude geleerde las en schreef, hij schreef
en las, en welk belang kon hem no verder
dafgene inboezemen, wat er op deze aardsche
wereld omgiDg, die zoo alledaagscb, zoo ba-
krompen was, wanneer hij baar vergeleek bij
die oneindige wereld, waarvan zyne geleerd
huid hem de poorten had geopend.
Hij schonk dan ook niet de minste aandacht
aan bet gedrnisch van een rijtuig, dat de in
rijpoort van den Rooden Toren binnenreed,
evenmiu als aan bet gestommel teweeggebracht
door de koffers, die men aflaadde, welke be
zigheid gepaard ging met alle mogelyke, met
lnider stem uitgesproken tnsscbenwerpsels, die
naar het schijnt, er het onafscheidelijk toe
voegsel van zijn.
En wellicht, wanneer by dat ongewone ge
raaB hoorde, schreef hy het toe aan een woor
denstrijd, gerezen tus80hen de ridders, wier
beBtaan zijne overdenkingen vervulde...
Een paar oogenblikken later eohter kraakte
de onde eikenhouten trap onder lichte voet
stappen, de dear ging open en de zon der lente
van het leven zagen elkander van aangezicht
tot aangezicht aan zy glimlachte elkaar toe,
zij hadden elkander herkend, vant reeds sinds
onheugelyken tijd zyn zy vrienden.
Vallrad Zacharias Znrvelle keerde zich zelfs
niet eens om, toen hij de deur hoorde knarsen
bij wist zeer goed, dat zyDe huishoudster, de
oude Sophie, de betreurenswaardige gewoonte
bad, om hem aan zijne verrukking te komen
ontvoeren, ten einde hem er aan te berinneren,
dat het etensnnr al eenigen tijd bad geslagen
eene onverdragelijke gewoonte, waarvan hy
nooit had kannen genezen, en die den gere—
gelden loop zijner gedachten stoorde.
En inderdaad, do stem van Sophie deed zich
hooren maar thans verstikt door gemoedbewe
ging.
Professor, zegde zyen daarop weer met
meer krachtprofessor riep Sophie.
Werktuigelijk koerde hy zich om, en kon
nu iu de omlysting van do deur een belang
wekkend tafreel aanschouwen.
Levendig verlichtte de zon een jong meisje
met eene elegante gestalte, gekleed in een
costnam van fluweel met bont gegarneerd,
een geplaimd hoedje op de lokken van bet
zwarte haar, en naast de jsngd, de schitte
rende frischbeid, het bloeiende leven, dat er
nitging van de groote zwarte oogen van het
jonge meisje, stond de oude Sophie door den
professor zeiven bijgenaamd de draak" van
het hnis, met baar geel gezicht, onverander
lijk knorrig, en waarvan 't gewone slechte
hnmeur thaDS vereenvoudigd scheen door het
buitengewone geval, waardoor zy de aandacht
van haar meester inriep.
De professor wreef zich de oogen, ten einde
er zich van te vergewissen dat hij wakker was
en niet de prooi waB van een onwaarschynly-
ken droom.
Maar hoe hy ook wreef, het beeld verdween
niet, het was hier geen droom, dat was zeker,
ja, de jonge verschijning verliet zelfs den dor
pel der denr, en licht als eene godin, die de
wolken dragen en vervoeren, bevond zij zich
vlak by den ouden geleerde, bare gehand
scboende hond op den schonder van Zacha
rias, en maakte eene beweging om bare roos
kleurige lippen te drnkken op de verwelkte
wang, die de professor naar baar had toege
keerd.
Daar eene dergelyke familiariteit hem on
gepast, ja, zelfs oneerbiedig toescheen, schoof
de professor haastig zijn stoel achteruit en
slechts stamelende, drukte bij zich op de vol
gende wyze uit
Ik ik weet niet wat dat te bedui
den beeft. Vanwaar de eer die ge me bewijst,
me - mejoffVouw 'i
E«n lacbje, zuiver harmonischonweer
staanbaar, die de strenge mnren van dezen
tempel der geleerdheid deed trillen, was aan
vankelijk bet eenige antwoord op die vraag.
Toen eindelyk de lachbui over was, riep de
wellnidendste stem die men zich denken kan
Maar, lieve oom, ik ben Marge, dat
moest ge toch weten, het is u toch niet on
bekend.
[Professor, zegde Sophie, met eene scherpo
helle stem, zij vertelt dat zij nit Amerika
komt, dat zy de dochter is van M. Leonard,
verbeeld n, onzen M. Leonard. Ia dat mogelijk
ledereen kan wel zoo een vertelsel opdisscben,
God, boe heb ik het nu, hoe daar uit te
komen, mompelde de professor, terwijl hij het
hoofd tnsschen de handen nam en op de
vrouwen een strekken blik vestigde.
Leonard, Leonard... och ja, wat stond er
ook weer in den laatBten brief van Leonard
Vader beeft u in December geschreven,
dat bij my in den loop van dit jaar naar Eu
ropa zou zenden.
Ocb, mijnheer de professor, geloof toch
geen woord van de heele geschiedenis. Het
zijn leugens, waarmee men u om den tuin wil
leiden wij hebben geen enkelen brief van M.
Leonard ontvangen riep Sophie hevig, en
naar voren tredende, als wilde zij baren ouden
meester beschermen tegen een, door die jeug
dige misdadigster beraamden aanslag, zette zy
de vaisten in de heupen, gereed en zeer veel
last gevoelende tot een vuistgevecht, vastbe
sloten tevons, om den professor ten koste van
haar eigen leven te verdedigen.
Allen schyn bad bet, alsof de zonnestraal
dit tooneel zeer onplezierig vond en dat die
gezichten, opgewonden door toorn, veront
waardiging en verlegenheid, zeer onbehagelijk
waren.
In tegenstelling met de pogingen, die bij
gedaan bud, om zich in die studeerkamer te
vestigen, maakte hy zich nu nit de voetenen
verdween, de woning, die tengevolge van deze
verduistering eensklaps kond, grijs, somber
vertoonde, aan haur lol overlatende.
Dezelfde indruk deelde zich weldra ook uun
bet jonge meisje mee ongeduldig vouwde zij
de banden, trippelde een weinig eu begon
eindelyk te lacbeD, doch met meer verachting
dan vroolykheid.
De professor, verdiept in zijne berekeningen
eu zijne gedachten, bad niet de minste aan
dacht geschonken aan de driftige bezweringen
van Sophie by bad den wijsvinger' tegen het
voorhoofd gebracht, en met neergeslagen oogen
dacht by nn over het op te lossen vraagstuk
een oogenblik diep na, als bad bet voor bem
gegolden, om den steen der wyzen te ontdok
ken.
(Wordt vervolgd.)