IN ummer 65 Donderdag 14 Augustus 1913 36e Jaargang Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Waafwifksche Stoomdrukkerij Antoon Tieten. Eerste Blad. SUNLIGHT De vreemde nicht. Dit nummer bestaat uit TWEE bladen Vergadering. FEUILLETON. Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per 8 maanden f0."5. Franco per post door het geheele rijk f 0.90. Brieven, ingezonden stukken, gelden ec*., franco te zenden aan den Uitgever. UITGAVE: Telefoonnummer 38. Telegram-AdresECHO. Advertbntikn 1—7 regels f 0.60daarboven 8 cent per regel groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 8 maal ter plaatsing opgegeven worden 2 maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeelige contractc gesloten. Reclames 15 cent per regel. De Sunlightzeep is absoluut zuiver en vrij van schadelijke bestanddeelen. Zij is goedkoop, overal verkrijgbaar en hare ongeëvenaarde uit muntende kwaliteit beantwoordt ten volle aan de strengste eischen van hygiene en zuiverheid. Daar om is zij onmisbaar in ieder wel geordend huishouden. SUNLIGHT Maandag 11 Augustus hield de Alg. Ned. Bond van Schoenfabrikanten des namiddags ten 2 uur op de bovenzaal van het café Jan Marinus te Tilburg eene vergadering. _Van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN." 1) Tot deze vergadering waren speciaal de Schoenfabrikanten uitgenoodigd, die in hoofdzaak laarzen en zwaar schoen werk maken om middelen te beramen om andermaal tot prijsverhooging van dit soort schoenwerk te geraken. De Voorzitter, de heer Jos. de Pont, opent ongeveer 3 uur de vergaderingen zegt dat deze buitengewone vergadering is bijeengeroepen op verzoek van den heer Brands te Loonopzand. 't Heeft me, aldus ging de Voorzitter voort, eenigs- zins verwonderd, dat weer zoo spoedig een vergadering is bijeengeroepen om te trachten tot prijsverhooging te komen, niet omdat ik niet overtuigd ben, dat de prijzen te laag zijn, doch omdat ik zijdelings heb vernomen en zelf heb ik het ook in Rotterdam gezien dat nog niet allen zich strikt aan het eerst genomen besluit hebben gehouden. Ik wil daar niemand een grief van maken, doch 't komt mij voor, dat wij geen be sluiten moeten nemen alvorens de eerst genomen besluiten zijn ten uitvoer ge bracht. Ik weet het wel, het is niet altijd even gemakkelijk om eene verhooging doorgevoerd te krijgen doch als men een resolutie heeft genomen en er wordt niet trouw de hand aan gehouden, dan gaat het om een minder parlementair woord te gebruiken te veel op een poppenkasterij gelijken en wordt het als niet zoo ernstig bedoeld aangeno men, daarom moet aan de genomen be sluiten trouw de hand worden gehouden. Ik geef daarom in overweging dat de te nemer, besluiten ook zullen worden uitgevoerd door allen. Dit is zeker, alle leersoorten voor het zware werk zijn verbazend hoog en vooral het overleer is nog opgaande. Ik verleen hierna het woord aan die het hebben wil. Van het bestuur is in deze geen voorstel te ver wachten, omdat wij met die branche niet genoegzaam op de hoogte zijn. De notulen van de vorige, op 17 De cember 1.1. gehouden vergadering wor den hierna door den secretaris den heer H. Mannaerts voorgelezen en onveran derd goedgekeurd en vastgesteld. Voorzitter. Ik kan de heeren intus- schen mededeelen, dat van de R. K. Leerbewerkers-arbeidersbond een schrij ven is ingekomen, dat ik plichtmatig zal laten voorlezen. Bij de te voeren debatten kan het van invloed zijn. Aan den Voorzitter van den A. N. B. v. Schoenfabrikanten. M. Met belangstelling namen wij er ken nis van', dat uw Bond eene algemeene vergadering zal houden te Tilburg op Maandag 11 Augustus, speciaal Voor die fabrikanten, welke in hoofdzaak laarzen en zwaar schoenwerk maken. Beleefd verzoeken wij bijgaand schrij ven in genoemde vergadering ter tafel te willen brengen, waarvoor wij u bij voorbaat oprechten dank betuigen Hoogachtend Aan de Algemeene Vergadering van den Bond te houden te Tilburg op 11 Augustus. M. H. Met belangstelling namen wij kennis van Uw streven om heden andermaal door besprekingen tot eene prijsverhoo ging voor laarzen en zwaar schoenwerk te geraken. Wij kunnen niet anders doen dan dit streven met sympathie begroeten, over tuigd als wij zijn van de stijging der lederprijzen, welke in den laatsten tijd enorm genoemd mag worden en twijfelen niet of door eendrachtig samenwerken uwer leden zal uw streven met succes bekroond worden. Wij maken echter .-an deze gelegen heid gebruik U beleefd te verzoeken om bij de prijsbepaling van genoemde artikelen er rekening mede te willen houden, dat de arbeidsloonen voor het maken van die artikelen nog te laag staan, aangezien ook voor den werkman sedert geruimen tijd een tijdperk is in getreden, waarin de eerste levensmid delen voor hem en zijn gezin belangrijk gestegen zijn. Hieruit volgt, dat eene algemeene verhooging voor het maken van die artikelen, welke in uwe vergadering een eerste punt van bespreking zullen uit maken, gebiedend is. Derhalve verzoeken wij U beleefd, aan bovenstaande uwe aandacht wel te willen schenken, opdat de arbeiders zich ter gelegener tijd voor eene rechtmatige loonsverhooging kunnen doen gelden. Hoogachtend. Voorzitter. Aan dit schrijven heb ik niets toe te voegen. Ik heb het ter uwer kennis gesteld, omdat ik zulks plicht acht en ook omdat het bij Öe debatten van eenigen invloed kan zijn. Loon- vraagstukken moeten door de afdeelingen worden afgewerkt of individueel. De Bond blijft neutraal. Brands, Loonopzand. Mijnheer de Voorzitter en Secretaris, ik dank u voor de bereidwilligheid om al aanstonds ge hoor te geven aan mijn verzoek op de laatst gehouden algemeene vergadering. Op het oogenblik is het in onze zaken niet druk en daarom is het tijd een beetje beweging te brengen in onze gelederen. Het zal nu gemakkelijker gaan om de verhooging op de schoenen door te voe ren dan met Nieuwjaar. En het is meer dan hoog tijd, dat eene verhooging plaats heeft, want het vetleder is verbazend in prijs gestegen. Het is noodzakelijk, dat we de prijzen met 15% verhoogen. Die dat niet doet, zal spoedig geld toegeven en als 't lang blijft duren, zal hij spoedig geheel er ondergaan. Van den Assum, Dongen Ik ben voor verhooging omdat het noodzakelijk is, doch alle patroons moeten hun woord houden. Het is mij bekend dat ze een vorige maal het besluit hebben getee- kend en toch zijn doorgegaan met aan oude, te lage prijzen te blijven leveren. Den volgenden dag na het ontvangen van de circulaire schreven zij al brieven, dat zij er niet aan mee deden. Brands, Loonopzand Zijn die hier ter vergadering. Dat ze niet ter vergadering komen, is al laks van hen. Van den Assum, Dongen. Ik zal geen namen noemen, doch als je in Rotterdam komt, stoppen ze je de brieven onder den neus. De Voorzitter wijst er op, dat allen hunne prijzen moeten verhoogen, wijl zij anders geld toegeven. Te bejammeren is het daarom, dat allen zich niet aan de eenmaal genomen besluiten houden. Daarom is het ook veel beter zich aan geen vast percentage te houden. Eene bekendmaking geven in algemeenen zin is veel beter, ook omdat eenieder zijn zaak niet op den zelfden voet heeft inge richt en het daarom beter is,'dat ieder voor zich uitmaakt met welk een percen tage hij zijn artikel opzet. De heer van Iersel, Oisterwijk acht een dergelijk voorstel veel beter. Hij heeft nog kort geleden zijne prijzen met 15% verhoogd en nu zal het moeilijk gaan om daarmede bij de cliënten weer aan te komen. Laarzen maakt spreker echter niet. De Voorzitter wijst er op, dat in liet artikel sneeuwschoenen het meest wordt geknoeid, terwijl het een artikel is wat bijna gelijk moest staan aan een chroom bottine. De oplossing van het vraagstuk waar we heden voor staan, berust alleen m i. bij u allen. De heer Cloin uit Dongen wijst er op, dat men op 't oogenblik den goeden weg opgaat. Al mogen er eenigen zijn die zich aan een vorig besluit niet heb ben gehouden, een feit is het echter, dat velen, zoo niet bijna allen, er veel beter door zijn geworden. Enkelen zijn er, die er slechter door zijn geworden en dat zijn zij, die aan oude prijzen zijn blijven leveren en trachten het op de kwaliteit te verhalen. Hoe meer zij op een der gelijke manier doorgaan, hoe eer zij naar den kelder zullen gaan. Op 't moment is het in de geheele industrie slap, doch opmerkelijk is het te noemen, dat zij die hunne prijzen hebben verhoogd, even goed en even gemakkelijk hunne producten zijn kwijt geraakt, als zij die aan oude prijzen zijn blijven leveren. Aan de hand van eenige cijfers wijst hij er verder op, dat het eene onmoge lijke zaak is om te blijven doorleveren aan oude prijzen. Ook wijst hij er op, dat het een onbegonnen werk is om thans bestellingen aan te nemen tegen de nu geldende prijzen, die met het voorjaar moeten worden geleverd, aan gezien men absoluut niet kan zeggen hoe hoog de lederprijzen zullen loopen. Trouwens, zegt spreker, het koopend publiek wil ons niet nekken, wij hebben nog niet genoeg om een rechtmatige verhooging aan hen gevraagd. Verder wijst spreker er op, dat de loonen in Dongen zijn omhoog gegaan en het dus absoluut noodig is om de prijzen te verhoogen. De heer Maas uit Valkenswaard wijst er op, dat de loonen op de eene plaats hooger zijn dan op een andere, zoodat zij die lager loonen betalen misschien He Echo van het Zuiden, WaalwUksche en Lingstriatselie Courant, ;GfD£PONURD)[ ZEEP GEWAARBORGD ONVERVALSCHI ZONDER Schadelijke 6ESTANDDEEIEN L 281 O O co Eindelijk Eindelijk is hij er in geelaagd, die nieuwsgierige zonnestraal om den hoek van den Itooden Toren te bereiken, eene poging, die hij al eenige dagen achtereen te vergeefs herhaald beeft. Vruchteloos heeft hij zich ingespannen en vruchteloos is hij langs de gescheurde muren heen geschoven, terwijl hij aan hem zyne liefkozingen en glimlachjes verspilde, maar eens heeft hij gemeend zijn doel te bereiken, en toch was hij telkens verplicht, om af te zien van den goeden uitslag, evenalB een wor stelaar, wien de krachten begeven op het be slissende oogenblik. Maar vandaag zegeviert hij, hy heeft zich vastgenesteld voor het groote venster en be schouwt nu met esne zekere nieuwsgierigheid den eenzamen bewoner van dat groote vertrek ja, gedurende een oogenblik verblindt hy hem, die bewoner springt met een zekeren schrik op, het is niemand minder dan de professor in de letterkunde, M. Vallrad Zacharias Znr- velle, de beroemde taalgeleerde, wiens werken over den oorsprong der talen in alle landen bekend zyn en gewaardeerd worden. Hy is zoodanig verwonderd, dat zijne pen hem uit de handen valt en een groote plek teweegbrengt op het kostbaar manuscript, dat de professor doorlas. Al lentemompelde hy, terwijl by zijn grijs hoofd echndde en voor het oogenblik, verhinderd om te werken door dien lentebren- genden zonnestraal, ziet hij vermoeid en ver drietig om zich heen. Die groote kamer, welke den hoek van den onden toren besloeg, was een zonderling ver trek en wezenlijk, voor zijn eerste op'reden had die zonnestraal een bekoorlijker schouw- spel moeten kiezen. Boeken, overal boeken, niets dan boeken de muren, van den grond tot de zoldering, die met schilderwerk versierd was, waren voor zien van planken, waarop de boeken dicht op een gedrongen stonden, teneinde zoo min mo gelijk rnimte te beslaan: zy waren zoo talryk, dat ondanks deze poging, hierin bestaande om op iedere plaats meer boeken plaats te doen vinden, dan deze er bevatten konde, men er nog in alle hoeken opgestapeld zag. l)e canapé zelfs, een onderwetsch meubel stuk, op tamelijk zwakke pooteD, liet ternau wernood een plaatsje meer vrij, daar het ove rige in beslag was genomen door de meesteres van het buis, dat wil zeggen door boeken van allerlei vorm, Groote folianten, in leer gebonden, perka menten, ge6l geworden papieren, manuscripten bedekten de tafel en hun gelukkige eigenaar scheen als begraven onder deze laag van zeld zame en kostbare boeken. Maar de zonnestraal, die het vertrek van den winter aankondigt, is de sterkte binnen gekomen zonder eenige schaamte verlustigt bij zich op den naakten schedel van den pro fessor, bij schuift langs de planken met boe ken, waarvan bij den ouderdom kenmerkten zonder eeuigen eerbied voor het achtenswaar dige stof, het stof vaD oude boeken vertrapt hy het nn met de voeten en danBt er op, na het gedurende eeuwen te hebben opgestapeld. De professor, die door dezen inval eerst ver wonderd en van streek gebracht was, had hem reeds weer vergeten en zich opnieuw in zijn studiëa verdieptnaarmate hij het geopend voor hem liggende manuscript ontcyferde, rezen er zeer verschillende verschyningen op, 't waren eerbare en nederige bnrgers, fiere trotsche ridders, gewapend met hunne lans en beschermd door han schild. Het lief en leed van het verleden verhelder den den dichten nevel, waarin de onwetend heid of de onverschilligheid het gekluisterd hield en herleefde voor den ouden geleerde. Welke waarde kon de glimlach van een der lente aankondigenden zonnestraal hebbeD, vergeleken bij dergelyke ontdekkingen, ver geleken by do bekoring, die er van uitging. De oude geleerde las en schreef, hij schreef en las, en welk belang kon hem no verder dafgene inboezemen, wat er op deze aardsche wereld omgiDg, die zoo alledaagscb, zoo ba- krompen was, wanneer hij baar vergeleek bij die oneindige wereld, waarvan zyne geleerd huid hem de poorten had geopend. Hij schonk dan ook niet de minste aandacht aan bet gedrnisch van een rijtuig, dat de in rijpoort van den Rooden Toren binnenreed, evenmiu als aan bet gestommel teweeggebracht door de koffers, die men aflaadde, welke be zigheid gepaard ging met alle mogelyke, met lnider stem uitgesproken tnsscbenwerpsels, die naar het schijnt, er het onafscheidelijk toe voegsel van zijn. En wellicht, wanneer by dat ongewone ge raaB hoorde, schreef hy het toe aan een woor denstrijd, gerezen tus80hen de ridders, wier beBtaan zijne overdenkingen vervulde... Een paar oogenblikken later eohter kraakte de onde eikenhouten trap onder lichte voet stappen, de dear ging open en de zon der lente van het leven zagen elkander van aangezicht tot aangezicht aan zy glimlachte elkaar toe, zij hadden elkander herkend, vant reeds sinds onheugelyken tijd zyn zy vrienden. Vallrad Zacharias Znrvelle keerde zich zelfs niet eens om, toen hij de deur hoorde knarsen bij wist zeer goed, dat zyDe huishoudster, de oude Sophie, de betreurenswaardige gewoonte bad, om hem aan zijne verrukking te komen ontvoeren, ten einde hem er aan te berinneren, dat het etensnnr al eenigen tijd bad geslagen eene onverdragelijke gewoonte, waarvan hy nooit had kannen genezen, en die den gere— gelden loop zijner gedachten stoorde. En inderdaad, do stem van Sophie deed zich hooren maar thans verstikt door gemoedbewe ging. Professor, zegde zyen daarop weer met meer krachtprofessor riep Sophie. Werktuigelijk koerde hy zich om, en kon nu iu de omlysting van do deur een belang wekkend tafreel aanschouwen. Levendig verlichtte de zon een jong meisje met eene elegante gestalte, gekleed in een costnam van fluweel met bont gegarneerd, een geplaimd hoedje op de lokken van bet zwarte haar, en naast de jsngd, de schitte rende frischbeid, het bloeiende leven, dat er nitging van de groote zwarte oogen van het jonge meisje, stond de oude Sophie door den professor zeiven bijgenaamd de draak" van het hnis, met baar geel gezicht, onverander lijk knorrig, en waarvan 't gewone slechte hnmeur thaDS vereenvoudigd scheen door het buitengewone geval, waardoor zy de aandacht van haar meester inriep. De professor wreef zich de oogen, ten einde er zich van te vergewissen dat hij wakker was en niet de prooi waB van een onwaarschynly- ken droom. Maar hoe hy ook wreef, het beeld verdween niet, het was hier geen droom, dat was zeker, ja, de jonge verschijning verliet zelfs den dor pel der denr, en licht als eene godin, die de wolken dragen en vervoeren, bevond zij zich vlak by den ouden geleerde, bare gehand scboende hond op den schonder van Zacha rias, en maakte eene beweging om bare roos kleurige lippen te drnkken op de verwelkte wang, die de professor naar baar had toege keerd. Daar eene dergelyke familiariteit hem on gepast, ja, zelfs oneerbiedig toescheen, schoof de professor haastig zijn stoel achteruit en slechts stamelende, drukte bij zich op de vol gende wyze uit Ik ik weet niet wat dat te bedui den beeft. Vanwaar de eer die ge me bewijst, me - mejoffVouw 'i E«n lacbje, zuiver harmonischonweer staanbaar, die de strenge mnren van dezen tempel der geleerdheid deed trillen, was aan vankelijk bet eenige antwoord op die vraag. Toen eindelyk de lachbui over was, riep de wellnidendste stem die men zich denken kan Maar, lieve oom, ik ben Marge, dat moest ge toch weten, het is u toch niet on bekend. [Professor, zegde Sophie, met eene scherpo helle stem, zij vertelt dat zij nit Amerika komt, dat zy de dochter is van M. Leonard, verbeeld n, onzen M. Leonard. Ia dat mogelijk ledereen kan wel zoo een vertelsel opdisscben, God, boe heb ik het nu, hoe daar uit te komen, mompelde de professor, terwijl hij het hoofd tnsschen de handen nam en op de vrouwen een strekken blik vestigde. Leonard, Leonard... och ja, wat stond er ook weer in den laatBten brief van Leonard Vader beeft u in December geschreven, dat bij my in den loop van dit jaar naar Eu ropa zou zenden. Ocb, mijnheer de professor, geloof toch geen woord van de heele geschiedenis. Het zijn leugens, waarmee men u om den tuin wil leiden wij hebben geen enkelen brief van M. Leonard ontvangen riep Sophie hevig, en naar voren tredende, als wilde zij baren ouden meester beschermen tegen een, door die jeug dige misdadigster beraamden aanslag, zette zy de vaisten in de heupen, gereed en zeer veel last gevoelende tot een vuistgevecht, vastbe sloten tevons, om den professor ten koste van haar eigen leven te verdedigen. Allen schyn bad bet, alsof de zonnestraal dit tooneel zeer onplezierig vond en dat die gezichten, opgewonden door toorn, veront waardiging en verlegenheid, zeer onbehagelijk waren. In tegenstelling met de pogingen, die bij gedaan bud, om zich in die studeerkamer te vestigen, maakte hy zich nu nit de voetenen verdween, de woning, die tengevolge van deze verduistering eensklaps kond, grijs, somber vertoonde, aan haur lol overlatende. Dezelfde indruk deelde zich weldra ook uun bet jonge meisje mee ongeduldig vouwde zij de banden, trippelde een weinig eu begon eindelyk te lacbeD, doch met meer verachting dan vroolykheid. De professor, verdiept in zijne berekeningen eu zijne gedachten, bad niet de minste aan dacht geschonken aan de driftige bezweringen van Sophie by bad den wijsvinger' tegen het voorhoofd gebracht, en met neergeslagen oogen dacht by nn over het op te lossen vraagstuk een oogenblik diep na, als bad bet voor bem gegolden, om den steen der wyzen te ontdok ken. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1913 | | pagina 1