Nummer 102
Zondag 21 December 1913.
36e Jaargang
Tweede Blad
SUNLIGHT
OE RECHTMATIGE ERFGENAAM.
FEUILLETON.
Reclame.
beeghiaw^pUlen
Advertentiën
Rlgeheele verandering
der leesten in Rmerika.
De Sunlightzeep is
absoluut zuiver en
vrij van schadelijke
bestanddeelen. Zij
is goedkoop, overal
verkrijgbaar en hare
ongeëvenaarde uit
muntende kwaliteit
beantwoordt ten
volle aan de strengste
eischen van hygiene
en zuiverheid. Daar
om is zij onmisbaar
in ieder wel geordend
huishouden.
SUNLIGHT
DRAISMA -VAriH
VALKENBURG'S
LEVERTRAAPK
LEEUWARDEN^!
Echo van
Zuilen
OlBtPOHU.RO!
ZEEP
ÖB3
EWAARBORGD
NVERVALSCHT
VtRYALit
Zonder
SCHADELIJKE
BEiTANOOEfUN
00
O
O
De „Schoenindustrie" bevat een
belangrijk artikeltje dat we hier laten
volgen
De Amerikaansche vakbladen voor
de schoenhandelaren, zoo lezen wij in
„A B C" bieden in de advertentieru
brieken den lezers een beeld van dat
gene, wat de mode beheerschen zal De
vakman ontdekt daar in de nieuwste
afbeeldingen der schoenen niet meerde
geringste overeenkomst met de model
len, die tot heden toonaangevend waren.
Juist het tegendeel van hetgeen vroeger
gezocht was, wordt nu nagestreefd. Bij
voorbeeld de tot heden lange wreef,
voorblad of klos (naar gelang men dat
belieft te noemen) zal bij den komenden
laars, zoo de drager of draagster er
Van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN."
17)
Toen nogmaals, iets lnider
Mr. Cltffe
Daar antwoordde een zwakk stem, dicht bij
haar
Zijt gij het Arlino?
Ja, waar zgt ge
Hier, op den grond, onder den boom
links van n.
Zij liep in de aangewezen richting en hg
kon haar bewegingen gadeslaan, door eeD
witten doek, dien zij om den hals had.
Met zwakke, nanw hoorbare stem fluister
de bij
Kniel naast mij neer.
Zg gehoorzaamde en stak haar rechterhand
nit, die hij met zijn vingers omvatte.
Zijt gij gewond, mr. Cliffe? vroeg zij.
Ja.
Zwaar?
Ja.
Zij haalde beklemd adem, er klonk iets van
een zacht, haar handen beefden, zij wilde iets
zeggen, maar zij kon niet.
Doet het u leed om mijnentwille, Arline.
Geen antwoord.
Het is nn geen tijd om wrok te koestereD,
kind, ging Hnbert zacht en op droevigen toon
voort. In oogenblikken als dit, worden belee-
digingen vergeven.
Weer volgde een kort stilzwijgen, toen ging
hij voort
Zoudt gij mij beweenen als ik stierf?
Spreek zoo niet, Bpreek niet van sterveD.
Maar wanneer het nu toch eens zoo zijn
moet, als mijn minuten eens geteld waren?
Een diepe, smartelijke zucht klonk van
baar lippen, zij beefde over het geheele li
chaam en onwillekeurig sloot baar band zich
eenigermate op staat „chic" geschoeid
te gaan, kort en hoog gewelfd zijnde
baltot heden kort, wordt lang, terwijl
de hooge en breede neus plat en smal
zal wezen.
Alzoo eene volledige omkeering Het
noodwendig gevolg hiervan is, dat de
schoenfabrikanten en handelaars groote
kapitalen opnieuw in hun onderneming
moeten steken. De huidige leesten toch
hebben met de vorige geen noemens
waardige overeenkomst meer.
Wil de Amerikaansche schoenfabrikant
om thans van hem alleen te spreken
niet wachten, tot de huidige mode
weder eens hare intrede doet, welk
afwachten hem ten sterkste ontraden moet
worden, dan vertegenwoordigt de huidi
ge leestenvoorraad niet veel meer dan
den prijs van brandhout.
In den schoenhandel echter zal met
hand en tand geprobeerd worden om
ook de laatste der z g. „winkeljuffrou
wen" nog aan den man te brengen.
Wel almachtig en luimig is de mode.
De vaklui, die naief genoeg zijn om
te gelooven, dat zij de mode in den
ban kunnen slaan, zijn niets meer dan de
speelballen dezer grillige vorstin. Een
ijdel pogen blijkt het een leestenvorm
voor eens en altijd te willen vaststellen.
Men begint en wat met veel spitsvon
digheid en vaak met opoffering van veel
nachtrust is samengesteld, valt als een
kaartenhuisje ineen, zoodra juffrouw
Mode er tegen blaast.
Meer en meer wordt de schoen een
mode-artikel, naarmate hij telkens van
snit en uitzicht verandert. In deze bran
che zijn wij zeer goed op weg om in
zekeren zin de hoedenmode te volgen.
Dwaasheid zou het eehter zijn zich daar
over te beklagen; te beklagen alleen is
hij, die niet op tijd de bakens weet te
verzetten, want de toekomst voor onze
industrie is ontwijfelbaar rooskleurig.
Van den ouden, traditioneelen bedrijfs
vorm is voor den modernen schoenfa
brikant alleen de naam van zijn beroep
nog maar overgebleven. Ook hem dwingt
de Mode tot metamorphose. De leesten,
waarover hij tientallen van jaren heeft
laten werken, d. z. g. ijzeren leesten in
den eigenlijken en figuurlijken zin van
het woord, moeten voor de moderne
houten het veld ruimen. Welke jammer
kreten stegen ten hemel, toen reeds na
een half dozijn jaren de houten leesten
door andere met gewijzigde vormen
moesten vervangen worden. Men toonde
zich niet geneigd althans ditmaal voor
de Mode de knie te buigen, doch hij,
die binnen twee jaren van zijne hals
starrigheid geen afstand deed, moest
zijne koppigheid met den ondergang van
zijn bedrijf boeten.
Enthans? Nauwelijks zijn de nieuwe
leestenvoorraden perfect te noemen of
een nieuwe Mode steekt het hoofd op
en hij, die draalt deze te volgen, zal
tot zijne schade, helaas, moeten onder
vinden, dat zijne concurrenten, die de
mode recht laten wedervaren, hem ras
voorbijstreven.
Voorwaarts is de leus geworden en
wie hierin niet kan of wil meedoen,
wordt door den anderen meedoogenloos
omvergeworpen en over het hoofd ge-
loopen. Een blijvende leestvorm bestaat
niet meer, noch maakt een onderdeel
van de inventaris waarde van het bedrijf
uit. De uitgaven voor nieuwe leesten
vormen dus onophoudelijk posten van
onvoorziene uitgaven, en voor jaar
nog ten einde gespoed is, hebben de
oude voorraden misschien reeds gediend
om er den ketel mee heet te stoken.
Daarom zal ook in de berekening
der fabrikatie-onkosten een algeheele
ommekeer moeten komen. Evenals de
hoedenhandelaar, die als de kippen er
bij is de nieuwste modellen te bieden,
tienvoudig verdient, wat hij op den
nog overgebleven voorraad van verou
derde modellen verliest, zoo zal ook de
schoenfabrikant gedwongen worden voor
nieuwe vormen prijzen aan -e leggen,
die hem schadeloos stellen voor even-
tueele verliezen op altmodisch goed
geleden. Natuurlijk gaan wij hierbij van
de veronderstelling uit, dat de moderne
schoenindustrieel de Mode op de hielen
volgen wil. Wie die prijzen niet in be
doelden zin wijzigt, gaat even ontwij
felbaar ten gronde als diegene, welke
halsstarrig aan zijn oude leesten blijft
hangen, omdat zij nu eenmaal goed geld
gekost hebben.
Den moed te verliezen om het feit,
dat de mode onophoudelijk zich wijzigt,
pleit evenmin voor het bezit van gezond
verstand, als te weigeren nieuwe model
len in te voeren.
Er blijft in de huidige omstandighe
den den fabrikant niets over dan vlug
en beslist vast te stellen, welke keuze
hij uit de nieuwe vormen wenscht te doen
en wat hij dienovereenkomstig fabricee-
ren zal. Hij moet zic'n aan de omstan
digheden weten aan te passen en trach
ten door grootere productie en hoogere
prijzen van nieuwe artikelen de nood
wendige onkosten vergoed te krijgen
De prijzen van het gemaakte schoei
sel nog meer te verhoogen, wordt niet
alleen voorgeschreven door de altijd
duurder wordende materialen, maar ook
en vooral, door de telkens wisselende
mode, die in haar zucht tot nieuwighe
den of veranderingen, zich niet in boeien
laat slaan.
vaster om de zgne.
Zgn stem klonk nog altgd zacht en zeer
langzaam, toen bij er bijvoegde
Ik zou u nog wel om vergeving willen
vragen, voor hetgeen ik van middag jegens u
misdaan heb. Ik wilde u iets zeggen, dat mijn
handelwijze wel verontschuldigd zou hebben,
maar gij liept zoo snel weg, dat ik er geen
f Kardinaal Rampolla. f
Kardinaal Rampollo is Woensdag plot
Gij vroeg Arline verbaasd, maar gij
kunt toch niet loopen
Wanneer ik er moeite voor doe, dan
geloof ik dat bet wel gaan zal, op uw arm
geleund.
Er lag iets in zijn toon, dat Arline als een
verholen lach voorkwam.
Wat bedoelt ge? vroeg zij snel, zijt gij
tijd meer voor bad. Ik kon mij niet weer-'dan niet gewond?
houden, zoo te doen, Arline, hoewel ik wist, Jawel, ik ben door een kogel in den arm
dat ik er verkeerd aan de3d. Vergeeft ge het fcetroffen en heb zeer sterk gebloed, maar dat
mij
Ja.
Geheel en onvoorwaardelijk
Ja, geheel en onvoorwaardelijk, herhaald
zij half werktuiglijk, terwijl haar tranen op
zijn hand druppelden.
En die onbarmhartige woorden, welke
gij tot mji gesproken hebt, die verklaring, npran uy. xa w«i u«*i m u «ouunuuu^ mov
dat gij mij baattet. Gij weet het nog wel, gi; (hetgeen ik deed, beleedigde, ik wist ook dat
hebt woordelijk gezegd ik haat u. Was o gij een trotsch en koppig ding zijt en dat gij
dat ernst jde met zooveel heftigheid uitgesproken woor
Zg zweeg. jden: ,,ik haat u", niet zoo gemakkelgk zoudt
Hg ging voort, terwijl hg zich in zgn op- (terugnemen. Toen de boschwachters jacht op
gewondenheid half oprichtte en en zijn stem jde wilddieven maakten, waarvan het bosch
heftig en hartstochtelijk klonk: 'hier wemelt, trok ik met hen mee uit en vatte
Zeg het mg, Arline, bedenk dat het Kiier post ons een kerel te vatten, die door de
misschien de laatste woorden zijn, die ik tot ónderen werd opgejaagd. Nauwelgks waart gij
'zal spoedig genezen zijc. De diepste wond
droeg ik in bet hart en die hebt ge thans
volkomen geheeld.
Arline stond als versteend en Hubert, die
intusscben was opgestaan, trachtte baar in
het gelaat te zien.
Wilt ge mg mgn list vergeven, Arline?
sprak hij. Ik wist dat ik u vanmiddag met
u spreek, morgen om dezen tijd ben ik migr
schien reeds dood en dan zult gg het mij niet
meer kannen zeggen Was het u ernst raeU
die woorden
Neen.
daar straks weg, of de strooper vluchtte hier
angs, ik wilde hem aanhouden, bij dreigde
net zgn geweer, ik legde ,bet mgne op hem
tan en wg vuurden bijna gelgktijdig. Ik ont
ging een scbramschot in den arm, bet scheen
Niet, er is geen woord van waar? dat mijn kogel het doel had gemist, want de
Neen, er is geen woord van waar 1 riep- wilddief ontkwam. Ik had nog wel de kracht
zg heftig uit, want in dit noodlottig oogenblik pm hem na te zetten, ofschoon mijn wond
verdween geheel baar verlangen, om haart sterk bloedde, maar wat bekommerde ik mg
waren gemoedstoestand voor hem te verbergen J om dien armen drommel, ik liet hem zijn wei?
Bewijs het mg dan, Arline, door mij gaan en dacht alleen aan U. Met mijn zakdoek
uit eigen beweging een hand te geven. I stelpte ik het bloeden van mijn arm en legde
Zg stemde zonder bedenking aan zgn bede'een voorloopig verband en daarna toog ik op
toe thans, nu zgn levensvlam elk oogenblik weg om u te volgen en u zoo noodig te be-
kon uitdooven, was bet geen tgd meer om te (schermen. Toen ik u hoorde aankomen, kon
aarzelen en daar in het donkere woud, in de,ik de verzoeking niet weerstaan om eens een
diepe, nacbtelgke stilte, werd geheel de wereld proef te nemen of gij vanmiddag de waarheid
vergeten. had gesproken.
Plotseling viel in hun nabijheid opnienw een Dat was niet mooi van u, dat was onedel.
seling overleden. i
Gedurende de laatste dagen gevoelde
kardinaal Rampolla, die ondanks zijn
zeventig jaren nog een vrij krachtige
gezondheid genoot en nog steeds een
flinke figuur was, zich niet erg welhij
klaagde veel over de heerschende koude
Niettemin bleef hij zijn leven van een
zame afzondering, bijna geheel aan zijn
geliefkoosde studie gewijd, voortzetten.
Maandag ging Zijne Eminentie nog uit
voor een wandeling buiten de Porta Pia.
Gistermorgen las hij echter geen H. Mis.
Daar deze zich zelf ook niet bijzonder
ziek gevoelde, ging de secretaris van
den kardinaal des avonds heen en bleven
er in het paleis slechts twee oude die
naren voor de verzorging van den kardi
naal achter.
Eén van hen werd echter na verloop
van eenigen tijd ongerust en ging van
nacht om 2 uur de kamer van den kar
dinaal binnen. Hij bevond, dat de toe
stand van Zijne Eminentie plotseling zeer
ernstig was geworden en waarschuwde
den anderen bediende om een priester
en een geneesheer te halen.
Toen deze beide in het paleis van
den kardinaal verschenen, was Zijn Emi
nentie reeds overleden.
Wij voegen hier aan toe een korte
schets der loopbaan van den beroemden
kerkvorst
In 1843 te Polizzi op Sicilië geboren,
ontving hij zijn opleiding aan de Ro-
meinsche Accademia dei Nobili en werd
in 1896 door Pius IX benoemd tot amb
tenaar aan het secretariaat voor kerke
lijke aangelegenheden. Al spoedig viel de
aandacht op hem, zoodat hij in 1875 bij
de nunciatuur te Madrid werd geplaatst.
Paus Leo benoemde hem in 1882 tot
nuntius in de Spaansche hoofdstad, ter
wijl hij in 1875 het purper kreeg en
staatssecretaris werd. Bij de leiding der
pauselijke politiek zocht hij aansluiting
bij Frankrijk en Rusland.
Tijdens de laatste levensjaren van Leo
XIII vooral steeg Rampolla's invloed tot
ongekende hoogte. Slechts het veto van
Oostenrijk belette hem dat hij tot op
volger van Leo XIII wetd gekozen in
het Heilig College was een groote meer
derheid voor zijn benoeming. Na de ver
kiezing van Pius X trad de thans over
leden kerkvorst af als staatsecretaris en
verdween hij meer en meer op den
achtergrond.
ROME. De plechtige uitvaart van
kardinaal Rampollo heeft vanochtend om
10 uur in de St. Pieterkerk plaats gehad.
Vier kardinalen, verscheidene bisschop
pen, tal van afgevaardigden van semi
naria en katholieke vereenigingen, bene
vens een groote schare van belangstel
lenden waren bij de plechtigheid tegen
woordig.
Na afloop der mis gaf kardinaal Ven-
cenzo Vannutel'i de absolutie. De lijk
kist zal naar het kerkhof worden over
gebracht en het stoffelijk overschot zal
worden bijgezet in de domkapel van het
Vaticaan.
Z. D. H. de Bisschop van den Bosch
heeft te Biest-Houthakker, gemeente
Hilvarenbeek, een nieuwe parochie op
gericht en heeft benoemd tot pastoor
aldaar den weleerw. heer F. A. J. Boe
laars tot kapelaan te Tilburg, parochie
O. L. Vrouw van Goeden Raad, den
eerw. heer A. F. W. Verwiel, en tot
kapelaan te Reek den eerw. heer J. Na-
buurs, de beide laatsten priesters van
het Semenarie-
Eucharistisch Congres te Lourdes.
De Zeeieerwaarde heer L Offermaos
pastoor te Lierop, deelt ons mede dat
volgpns officieel bericht het congres zal
gehouden worden tusschen 2 Juli en 2
Augustus 1914. De juiste dagen zijn nog
niet bepaald. Kaarten voor deelnemers
zijn eerst later verkrijgbaar.
(>Maasbode«.)
schot, waardoor Arline zeer verschrikte.
Neen, nog niet, wacht nog een oogenblik,
dan ga ik met u mee.
Het was noch het een noch het ander,
maar al zou het dat ook geweest zijn, ik
moest zekerheid hebben Bedenk, lieve Arline
dat bet geluk van een geheel leven op bet
spel stond en gg kunt bet mg niet kwalgk
nemen dat ik iets waagde om mij zekerheid
te verschaffen.
Het geluk? herhaalde zij bitter, zeg
liever het noodlot, want bet gevolg hiervan
kan slechts eene lange scheiding zijn.
Volstrekt niet, liefste, gij moet zoo spoe
dig mogelgk mgne vrouw worden en dan zal
alleen nog maar de dood ons kunnen scheiden
Gg ziet in uw opgewondenheid alle be
zwaren over het hoofd, zeide zg met een treo-
rigen glimlach, waarvan hü echter door de
duisternis niets bemerkte. Gg vergeet hoever
wg in stand verschillen.
Ja, zeker vergeet ik dat, zeide hg vol
vuur, maar alleen omdat het verschil in stand
voor mg niet bestaat. Ik erken slechts één wet
wij beminnen elkaar, dus moeten wg elkaar
toebehooren. 0Arline, gij weet niet welk
een liefde gg in mg hebt opgewekt, en gg
vergist u als gg denkt dat ik mg door zulke
hinderpalen zal laten weerhouden
Ik wil gelooven, dat het verschil in stand
voor u geen beletsel is, maar uw oom zal daar
heel anders over denken.
Hubert fronste de wenkbrauwen en zeide
In deze aangelegenheid heeft mgn oom
geen recht mg iets voor te schrijven.
Het is mogelgk, dat hg daar geen recht ton
heeft maar hg zal toch zeker meenen, dat
recht te hebben.
Dan moet ik bem van het tegendeel
overtuigen.
En zgn toorn tegen u opwekken
Ik zal mgn best doen dat te vermijden,
maar ik zal mg daardoor niet van mgn plan
laten afbrengen. Een man moet voor de vrouw
die hg lief heeft, zelfs zgn vader en zijn moe
der verlaten en wanneer het noodzakelijk is,
om uwentwiile den toorn van mgn oom te
trotseeren, geloof dan maar niet, lieveling, dat
ik er voor zal terugdeinzen.
En denkt gij, dat ik de aanleiding van
een vredebreuk tusschen u en uw oom zou
willen zgn? riep zg heftig uit. Neen neen,
duizendmaal neen.
Stil, stil. zeide Hubert, gg moet iD de
eerste plaatB aan ons geluk denken en waar
het dat betreft mogen wg ons niet laten af-
JJIJ LICHTE aandoeningen
a^gewen d.vooko men
vaalt zeer GEVAARLIJKE
ziekten.
Verkrygbaar te5426
Waalwijk bij A. VAN HIL8T.
Besoijen n H. BOTH.
Capelle n C, VOS-*. Gent.
Drunen a J. E. IJPELAAR-
v. d. Wiel.
Raamsdonk M Wed. G. KONINGS.
Sprang A. GEENEN.
Waspik U. GIJSMAN-
Langbwbbf.
8cbukHen door een belacbelgk vooroordeel,
dat in onzen tijd niet meer thuishoort, want
ik verzeker n dat geen aardsche macht mg
van n zal kunnen scheiden.
Dit waren fiere, stoutmoedige woorden en
Hubert begreep op dat oogenblik zelf nog bet
gewicht er niet von.
Tronwens, ging hg voort, hoe boos mgn
oom ook zijn zal en dat zal hg waarschgn-
lijk wel kan hg toch niet meer doen dan
trachten mg van mgn voornemen af te bren
gen, met andere woorden, hg kan mg niet
onterven of iets vbd dien aard doen, want in
onze familie is bet erfrecht door de wet be
paald en de titel en de goederen moeten op
mg over gaan, ten minste, voegde hg er la
chend bg, wanneer lord Cliffe niet op bet
denkbeeld komt zelf te huwen, uit welk huwe*
lijk dan altgd nog een zoon zon moeten voort
spruiten. Nn, zoo iets is niet aan te nemen,
maar al was bet ook zoo, al kon hg mg ont
erven, dan bou mg dat toch niet weerhouden,
want ik ben jong, gezond en sterk en dnrf
den Btrgd om bet bestaan wel ondernemen.
Alleen de gedachte n nadeel te hebben
toegebracht, zon mg ongelnkkig maken.
En mg daarentegen zou de gedachte,
voor n te mogen werkeD, overgelukkig maken
riep Hnbert vol vaar uit. Gg ziet das dat de
birderpalen niet zoo onoverkomelijk zgn als
zij wel schgnen en bovendien hoop ik dat bet
niet zoo ver zal komen. Oom Everard is, on
danks zijn familietrots, eeD verstandig man
en waDneer bij inziet, dat hg aan mgn besluit
niets kan veranderen, zal hg daar geen ver-
geefsche moeite toe doen- Bovendien moet gg
de macht van nw schoonheid ook niet licht
tellen, geen mensch zal zich daar lang tegen
kannen verzetten.
En wat zal de gravin De Roubaix er
wel van zeggen
Hnbert lachtte spottend.
(Wordt vtvoI' d)