Nummer 102 Zondag 21 December 1913. 36e Jaargang Tweede Blad SUNLIGHT OE RECHTMATIGE ERFGENAAM. FEUILLETON. Reclame. beeghiaw^pUlen Advertentiën Rlgeheele verandering der leesten in Rmerika. De Sunlightzeep is absoluut zuiver en vrij van schadelijke bestanddeelen. Zij is goedkoop, overal verkrijgbaar en hare ongeëvenaarde uit muntende kwaliteit beantwoordt ten volle aan de strengste eischen van hygiene en zuiverheid. Daar om is zij onmisbaar in ieder wel geordend huishouden. SUNLIGHT DRAISMA -VAriH VALKENBURG'S LEVERTRAAPK LEEUWARDEN^! Echo van Zuilen OlBtPOHU.RO! ZEEP ÖB3 EWAARBORGD NVERVALSCHT VtRYALit Zonder SCHADELIJKE BEiTANOOEfUN 00 O O De „Schoenindustrie" bevat een belangrijk artikeltje dat we hier laten volgen De Amerikaansche vakbladen voor de schoenhandelaren, zoo lezen wij in „A B C" bieden in de advertentieru brieken den lezers een beeld van dat gene, wat de mode beheerschen zal De vakman ontdekt daar in de nieuwste afbeeldingen der schoenen niet meerde geringste overeenkomst met de model len, die tot heden toonaangevend waren. Juist het tegendeel van hetgeen vroeger gezocht was, wordt nu nagestreefd. Bij voorbeeld de tot heden lange wreef, voorblad of klos (naar gelang men dat belieft te noemen) zal bij den komenden laars, zoo de drager of draagster er Van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN." 17) Toen nogmaals, iets lnider Mr. Cltffe Daar antwoordde een zwakk stem, dicht bij haar Zijt gij het Arlino? Ja, waar zgt ge Hier, op den grond, onder den boom links van n. Zij liep in de aangewezen richting en hg kon haar bewegingen gadeslaan, door eeD witten doek, dien zij om den hals had. Met zwakke, nanw hoorbare stem fluister de bij Kniel naast mij neer. Zg gehoorzaamde en stak haar rechterhand nit, die hij met zijn vingers omvatte. Zijt gij gewond, mr. Cliffe? vroeg zij. Ja. Zwaar? Ja. Zij haalde beklemd adem, er klonk iets van een zacht, haar handen beefden, zij wilde iets zeggen, maar zij kon niet. Doet het u leed om mijnentwille, Arline. Geen antwoord. Het is nn geen tijd om wrok te koestereD, kind, ging Hnbert zacht en op droevigen toon voort. In oogenblikken als dit, worden belee- digingen vergeven. Weer volgde een kort stilzwijgen, toen ging hij voort Zoudt gij mij beweenen als ik stierf? Spreek zoo niet, Bpreek niet van sterveD. Maar wanneer het nu toch eens zoo zijn moet, als mijn minuten eens geteld waren? Een diepe, smartelijke zucht klonk van baar lippen, zij beefde over het geheele li chaam en onwillekeurig sloot baar band zich eenigermate op staat „chic" geschoeid te gaan, kort en hoog gewelfd zijnde baltot heden kort, wordt lang, terwijl de hooge en breede neus plat en smal zal wezen. Alzoo eene volledige omkeering Het noodwendig gevolg hiervan is, dat de schoenfabrikanten en handelaars groote kapitalen opnieuw in hun onderneming moeten steken. De huidige leesten toch hebben met de vorige geen noemens waardige overeenkomst meer. Wil de Amerikaansche schoenfabrikant om thans van hem alleen te spreken niet wachten, tot de huidige mode weder eens hare intrede doet, welk afwachten hem ten sterkste ontraden moet worden, dan vertegenwoordigt de huidi ge leestenvoorraad niet veel meer dan den prijs van brandhout. In den schoenhandel echter zal met hand en tand geprobeerd worden om ook de laatste der z g. „winkeljuffrou wen" nog aan den man te brengen. Wel almachtig en luimig is de mode. De vaklui, die naief genoeg zijn om te gelooven, dat zij de mode in den ban kunnen slaan, zijn niets meer dan de speelballen dezer grillige vorstin. Een ijdel pogen blijkt het een leestenvorm voor eens en altijd te willen vaststellen. Men begint en wat met veel spitsvon digheid en vaak met opoffering van veel nachtrust is samengesteld, valt als een kaartenhuisje ineen, zoodra juffrouw Mode er tegen blaast. Meer en meer wordt de schoen een mode-artikel, naarmate hij telkens van snit en uitzicht verandert. In deze bran che zijn wij zeer goed op weg om in zekeren zin de hoedenmode te volgen. Dwaasheid zou het eehter zijn zich daar over te beklagen; te beklagen alleen is hij, die niet op tijd de bakens weet te verzetten, want de toekomst voor onze industrie is ontwijfelbaar rooskleurig. Van den ouden, traditioneelen bedrijfs vorm is voor den modernen schoenfa brikant alleen de naam van zijn beroep nog maar overgebleven. Ook hem dwingt de Mode tot metamorphose. De leesten, waarover hij tientallen van jaren heeft laten werken, d. z. g. ijzeren leesten in den eigenlijken en figuurlijken zin van het woord, moeten voor de moderne houten het veld ruimen. Welke jammer kreten stegen ten hemel, toen reeds na een half dozijn jaren de houten leesten door andere met gewijzigde vormen moesten vervangen worden. Men toonde zich niet geneigd althans ditmaal voor de Mode de knie te buigen, doch hij, die binnen twee jaren van zijne hals starrigheid geen afstand deed, moest zijne koppigheid met den ondergang van zijn bedrijf boeten. Enthans? Nauwelijks zijn de nieuwe leestenvoorraden perfect te noemen of een nieuwe Mode steekt het hoofd op en hij, die draalt deze te volgen, zal tot zijne schade, helaas, moeten onder vinden, dat zijne concurrenten, die de mode recht laten wedervaren, hem ras voorbijstreven. Voorwaarts is de leus geworden en wie hierin niet kan of wil meedoen, wordt door den anderen meedoogenloos omvergeworpen en over het hoofd ge- loopen. Een blijvende leestvorm bestaat niet meer, noch maakt een onderdeel van de inventaris waarde van het bedrijf uit. De uitgaven voor nieuwe leesten vormen dus onophoudelijk posten van onvoorziene uitgaven, en voor jaar nog ten einde gespoed is, hebben de oude voorraden misschien reeds gediend om er den ketel mee heet te stoken. Daarom zal ook in de berekening der fabrikatie-onkosten een algeheele ommekeer moeten komen. Evenals de hoedenhandelaar, die als de kippen er bij is de nieuwste modellen te bieden, tienvoudig verdient, wat hij op den nog overgebleven voorraad van verou derde modellen verliest, zoo zal ook de schoenfabrikant gedwongen worden voor nieuwe vormen prijzen aan -e leggen, die hem schadeloos stellen voor even- tueele verliezen op altmodisch goed geleden. Natuurlijk gaan wij hierbij van de veronderstelling uit, dat de moderne schoenindustrieel de Mode op de hielen volgen wil. Wie die prijzen niet in be doelden zin wijzigt, gaat even ontwij felbaar ten gronde als diegene, welke halsstarrig aan zijn oude leesten blijft hangen, omdat zij nu eenmaal goed geld gekost hebben. Den moed te verliezen om het feit, dat de mode onophoudelijk zich wijzigt, pleit evenmin voor het bezit van gezond verstand, als te weigeren nieuwe model len in te voeren. Er blijft in de huidige omstandighe den den fabrikant niets over dan vlug en beslist vast te stellen, welke keuze hij uit de nieuwe vormen wenscht te doen en wat hij dienovereenkomstig fabricee- ren zal. Hij moet zic'n aan de omstan digheden weten aan te passen en trach ten door grootere productie en hoogere prijzen van nieuwe artikelen de nood wendige onkosten vergoed te krijgen De prijzen van het gemaakte schoei sel nog meer te verhoogen, wordt niet alleen voorgeschreven door de altijd duurder wordende materialen, maar ook en vooral, door de telkens wisselende mode, die in haar zucht tot nieuwighe den of veranderingen, zich niet in boeien laat slaan. vaster om de zgne. Zgn stem klonk nog altgd zacht en zeer langzaam, toen bij er bijvoegde Ik zou u nog wel om vergeving willen vragen, voor hetgeen ik van middag jegens u misdaan heb. Ik wilde u iets zeggen, dat mijn handelwijze wel verontschuldigd zou hebben, maar gij liept zoo snel weg, dat ik er geen f Kardinaal Rampolla. f Kardinaal Rampollo is Woensdag plot Gij vroeg Arline verbaasd, maar gij kunt toch niet loopen Wanneer ik er moeite voor doe, dan geloof ik dat bet wel gaan zal, op uw arm geleund. Er lag iets in zijn toon, dat Arline als een verholen lach voorkwam. Wat bedoelt ge? vroeg zij snel, zijt gij tijd meer voor bad. Ik kon mij niet weer-'dan niet gewond? houden, zoo te doen, Arline, hoewel ik wist, Jawel, ik ben door een kogel in den arm dat ik er verkeerd aan de3d. Vergeeft ge het fcetroffen en heb zeer sterk gebloed, maar dat mij Ja. Geheel en onvoorwaardelijk Ja, geheel en onvoorwaardelijk, herhaald zij half werktuiglijk, terwijl haar tranen op zijn hand druppelden. En die onbarmhartige woorden, welke gij tot mji gesproken hebt, die verklaring, npran uy. xa w«i u«*i m u «ouunuuu^ mov dat gij mij baattet. Gij weet het nog wel, gi; (hetgeen ik deed, beleedigde, ik wist ook dat hebt woordelijk gezegd ik haat u. Was o gij een trotsch en koppig ding zijt en dat gij dat ernst jde met zooveel heftigheid uitgesproken woor Zg zweeg. jden: ,,ik haat u", niet zoo gemakkelgk zoudt Hg ging voort, terwijl hg zich in zgn op- (terugnemen. Toen de boschwachters jacht op gewondenheid half oprichtte en en zijn stem jde wilddieven maakten, waarvan het bosch heftig en hartstochtelijk klonk: 'hier wemelt, trok ik met hen mee uit en vatte Zeg het mg, Arline, bedenk dat het Kiier post ons een kerel te vatten, die door de misschien de laatste woorden zijn, die ik tot ónderen werd opgejaagd. Nauwelgks waart gij 'zal spoedig genezen zijc. De diepste wond droeg ik in bet hart en die hebt ge thans volkomen geheeld. Arline stond als versteend en Hubert, die intusscben was opgestaan, trachtte baar in het gelaat te zien. Wilt ge mg mgn list vergeven, Arline? sprak hij. Ik wist dat ik u vanmiddag met u spreek, morgen om dezen tijd ben ik migr schien reeds dood en dan zult gg het mij niet meer kannen zeggen Was het u ernst raeU die woorden Neen. daar straks weg, of de strooper vluchtte hier angs, ik wilde hem aanhouden, bij dreigde net zgn geweer, ik legde ,bet mgne op hem tan en wg vuurden bijna gelgktijdig. Ik ont ging een scbramschot in den arm, bet scheen Niet, er is geen woord van waar? dat mijn kogel het doel had gemist, want de Neen, er is geen woord van waar 1 riep- wilddief ontkwam. Ik had nog wel de kracht zg heftig uit, want in dit noodlottig oogenblik pm hem na te zetten, ofschoon mijn wond verdween geheel baar verlangen, om haart sterk bloedde, maar wat bekommerde ik mg waren gemoedstoestand voor hem te verbergen J om dien armen drommel, ik liet hem zijn wei? Bewijs het mg dan, Arline, door mij gaan en dacht alleen aan U. Met mijn zakdoek uit eigen beweging een hand te geven. I stelpte ik het bloeden van mijn arm en legde Zg stemde zonder bedenking aan zgn bede'een voorloopig verband en daarna toog ik op toe thans, nu zgn levensvlam elk oogenblik weg om u te volgen en u zoo noodig te be- kon uitdooven, was bet geen tgd meer om te (schermen. Toen ik u hoorde aankomen, kon aarzelen en daar in het donkere woud, in de,ik de verzoeking niet weerstaan om eens een diepe, nacbtelgke stilte, werd geheel de wereld proef te nemen of gij vanmiddag de waarheid vergeten. had gesproken. Plotseling viel in hun nabijheid opnienw een Dat was niet mooi van u, dat was onedel. seling overleden. i Gedurende de laatste dagen gevoelde kardinaal Rampolla, die ondanks zijn zeventig jaren nog een vrij krachtige gezondheid genoot en nog steeds een flinke figuur was, zich niet erg welhij klaagde veel over de heerschende koude Niettemin bleef hij zijn leven van een zame afzondering, bijna geheel aan zijn geliefkoosde studie gewijd, voortzetten. Maandag ging Zijne Eminentie nog uit voor een wandeling buiten de Porta Pia. Gistermorgen las hij echter geen H. Mis. Daar deze zich zelf ook niet bijzonder ziek gevoelde, ging de secretaris van den kardinaal des avonds heen en bleven er in het paleis slechts twee oude die naren voor de verzorging van den kardi naal achter. Eén van hen werd echter na verloop van eenigen tijd ongerust en ging van nacht om 2 uur de kamer van den kar dinaal binnen. Hij bevond, dat de toe stand van Zijne Eminentie plotseling zeer ernstig was geworden en waarschuwde den anderen bediende om een priester en een geneesheer te halen. Toen deze beide in het paleis van den kardinaal verschenen, was Zijn Emi nentie reeds overleden. Wij voegen hier aan toe een korte schets der loopbaan van den beroemden kerkvorst In 1843 te Polizzi op Sicilië geboren, ontving hij zijn opleiding aan de Ro- meinsche Accademia dei Nobili en werd in 1896 door Pius IX benoemd tot amb tenaar aan het secretariaat voor kerke lijke aangelegenheden. Al spoedig viel de aandacht op hem, zoodat hij in 1875 bij de nunciatuur te Madrid werd geplaatst. Paus Leo benoemde hem in 1882 tot nuntius in de Spaansche hoofdstad, ter wijl hij in 1875 het purper kreeg en staatssecretaris werd. Bij de leiding der pauselijke politiek zocht hij aansluiting bij Frankrijk en Rusland. Tijdens de laatste levensjaren van Leo XIII vooral steeg Rampolla's invloed tot ongekende hoogte. Slechts het veto van Oostenrijk belette hem dat hij tot op volger van Leo XIII wetd gekozen in het Heilig College was een groote meer derheid voor zijn benoeming. Na de ver kiezing van Pius X trad de thans over leden kerkvorst af als staatsecretaris en verdween hij meer en meer op den achtergrond. ROME. De plechtige uitvaart van kardinaal Rampollo heeft vanochtend om 10 uur in de St. Pieterkerk plaats gehad. Vier kardinalen, verscheidene bisschop pen, tal van afgevaardigden van semi naria en katholieke vereenigingen, bene vens een groote schare van belangstel lenden waren bij de plechtigheid tegen woordig. Na afloop der mis gaf kardinaal Ven- cenzo Vannutel'i de absolutie. De lijk kist zal naar het kerkhof worden over gebracht en het stoffelijk overschot zal worden bijgezet in de domkapel van het Vaticaan. Z. D. H. de Bisschop van den Bosch heeft te Biest-Houthakker, gemeente Hilvarenbeek, een nieuwe parochie op gericht en heeft benoemd tot pastoor aldaar den weleerw. heer F. A. J. Boe laars tot kapelaan te Tilburg, parochie O. L. Vrouw van Goeden Raad, den eerw. heer A. F. W. Verwiel, en tot kapelaan te Reek den eerw. heer J. Na- buurs, de beide laatsten priesters van het Semenarie- Eucharistisch Congres te Lourdes. De Zeeieerwaarde heer L Offermaos pastoor te Lierop, deelt ons mede dat volgpns officieel bericht het congres zal gehouden worden tusschen 2 Juli en 2 Augustus 1914. De juiste dagen zijn nog niet bepaald. Kaarten voor deelnemers zijn eerst later verkrijgbaar. (>Maasbode«.) schot, waardoor Arline zeer verschrikte. Neen, nog niet, wacht nog een oogenblik, dan ga ik met u mee. Het was noch het een noch het ander, maar al zou het dat ook geweest zijn, ik moest zekerheid hebben Bedenk, lieve Arline dat bet geluk van een geheel leven op bet spel stond en gg kunt bet mg niet kwalgk nemen dat ik iets waagde om mij zekerheid te verschaffen. Het geluk? herhaalde zij bitter, zeg liever het noodlot, want bet gevolg hiervan kan slechts eene lange scheiding zijn. Volstrekt niet, liefste, gij moet zoo spoe dig mogelgk mgne vrouw worden en dan zal alleen nog maar de dood ons kunnen scheiden Gg ziet in uw opgewondenheid alle be zwaren over het hoofd, zeide zg met een treo- rigen glimlach, waarvan hü echter door de duisternis niets bemerkte. Gg vergeet hoever wg in stand verschillen. Ja, zeker vergeet ik dat, zeide hg vol vuur, maar alleen omdat het verschil in stand voor mg niet bestaat. Ik erken slechts één wet wij beminnen elkaar, dus moeten wg elkaar toebehooren. 0Arline, gij weet niet welk een liefde gg in mg hebt opgewekt, en gg vergist u als gg denkt dat ik mg door zulke hinderpalen zal laten weerhouden Ik wil gelooven, dat het verschil in stand voor u geen beletsel is, maar uw oom zal daar heel anders over denken. Hubert fronste de wenkbrauwen en zeide In deze aangelegenheid heeft mgn oom geen recht mg iets voor te schrijven. Het is mogelgk, dat hg daar geen recht ton heeft maar hg zal toch zeker meenen, dat recht te hebben. Dan moet ik bem van het tegendeel overtuigen. En zgn toorn tegen u opwekken Ik zal mgn best doen dat te vermijden, maar ik zal mg daardoor niet van mgn plan laten afbrengen. Een man moet voor de vrouw die hg lief heeft, zelfs zgn vader en zijn moe der verlaten en wanneer het noodzakelijk is, om uwentwiile den toorn van mgn oom te trotseeren, geloof dan maar niet, lieveling, dat ik er voor zal terugdeinzen. En denkt gij, dat ik de aanleiding van een vredebreuk tusschen u en uw oom zou willen zgn? riep zg heftig uit. Neen neen, duizendmaal neen. Stil, stil. zeide Hubert, gg moet iD de eerste plaatB aan ons geluk denken en waar het dat betreft mogen wg ons niet laten af- JJIJ LICHTE aandoeningen a^gewen d.vooko men vaalt zeer GEVAARLIJKE ziekten. Verkrygbaar te5426 Waalwijk bij A. VAN HIL8T. Besoijen n H. BOTH. Capelle n C, VOS-*. Gent. Drunen a J. E. IJPELAAR- v. d. Wiel. Raamsdonk M Wed. G. KONINGS. Sprang A. GEENEN. Waspik U. GIJSMAN- Langbwbbf. 8cbukHen door een belacbelgk vooroordeel, dat in onzen tijd niet meer thuishoort, want ik verzeker n dat geen aardsche macht mg van n zal kunnen scheiden. Dit waren fiere, stoutmoedige woorden en Hubert begreep op dat oogenblik zelf nog bet gewicht er niet von. Tronwens, ging hg voort, hoe boos mgn oom ook zijn zal en dat zal hg waarschgn- lijk wel kan hg toch niet meer doen dan trachten mg van mgn voornemen af te bren gen, met andere woorden, hg kan mg niet onterven of iets vbd dien aard doen, want in onze familie is bet erfrecht door de wet be paald en de titel en de goederen moeten op mg over gaan, ten minste, voegde hg er la chend bg, wanneer lord Cliffe niet op bet denkbeeld komt zelf te huwen, uit welk huwe* lijk dan altgd nog een zoon zon moeten voort spruiten. Nn, zoo iets is niet aan te nemen, maar al was bet ook zoo, al kon hg mg ont erven, dan bou mg dat toch niet weerhouden, want ik ben jong, gezond en sterk en dnrf den Btrgd om bet bestaan wel ondernemen. Alleen de gedachte n nadeel te hebben toegebracht, zon mg ongelnkkig maken. En mg daarentegen zou de gedachte, voor n te mogen werkeD, overgelukkig maken riep Hnbert vol vaar uit. Gg ziet das dat de birderpalen niet zoo onoverkomelijk zgn als zij wel schgnen en bovendien hoop ik dat bet niet zoo ver zal komen. Oom Everard is, on danks zijn familietrots, eeD verstandig man en waDneer bij inziet, dat hg aan mgn besluit niets kan veranderen, zal hg daar geen ver- geefsche moeite toe doen- Bovendien moet gg de macht van nw schoonheid ook niet licht tellen, geen mensch zal zich daar lang tegen kannen verzetten. En wat zal de gravin De Roubaix er wel van zeggen Hnbert lachtte spottend. (Wordt vtvoI' d)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1913 | | pagina 5