Volgestofte polissen
LOTISICO
R.K Dienstbode.
Burgerlijken Stand.
Uitvoeringen.
Reelama,
MN GEL WERK.
Miet langer eenzaam.
Notaris JANSEN
BSOHTZ iKKN
ingezonden Stutten.
üdvertenüëii.
GEVRAAGD
publiek verkoopen
zoodat het sluitingsuur nog te vroeg
kwam.
'i BOSCH.
H. W. v. E., De Werken beleed., f 15
subs. 15 d.h.J. v. d. H., Werkendam,
diefst., f 25 subs, 1 mnd. tuchtschool
Tha. K. Vlijmen, beleed, f 40 susb.40d.b.
A. J. v. M., oud 29 jaar, geboren
le Rozendaal, stukrijder bij het 3e Reg
Veld-artillerie was door den Bosschen
krijgsraad veroordeeld tot vier maanden
militaire detentie, een jaar en 6 mnd.
gevangenisstraf en ontzegging om bij
de gewapende macht te dienen voor 5
jaar, terzake dat hij na zijn verlof langer
dan 8 dagen van zijn corps is afwezig
gebleven en omdat hij te Loon-op-Zand
zekeren L. B. heeft bewogen hem f 300
te geven onder opgave dat hij binnen
10 dagen zou afleveren een wagon van
15000 k.g. steenkolen van f 900, waarvan
de f 300 vooraf moest worden gestor
als waarborg, zulks terwijl hij niet voor
nemens was steenkolen te leveren.
Beklaagde bekende op desertieHij
had verlof om naar Antwerpen te gaan.
Toen hij wilde terugkeeren, werd hij
aan de Nederlandsche grens door de
Duitschers aangehouden en omdat hij
eenige brieven op zich had, waarin
sprake was van den opmarsch der Duit
schers naar Yperen, werd hij als spion
beschouwd en gevangen gehouden. Eerst
na den oorlog kwam hij vrij en keerde
naar Nederland terug. Hij heeft zich
toen niet dadelijk gemeld, omdat hij
met een familielid veel geld kon ver
dienen in den steenkolenhandel. Hij heeft
de f 300 niet losgekregen door verzin
sels, doch door verschillende omstandig
heden is hij verhinderd geworden om
kolen te leveren.
De advokaat-Fiscaal eischte 10 mnd.
militaire detentie en V/2 jaar gevange
nisstraf en ontzegging van 5 jaar.
Het Hof zal later uitspraak doen.
Deze man pleegde oplichting op tal
van andere plaatsen in deze omgeving
en heeft eenige weken in de St. Antonius-
straat alhier gewoond.
Buiten verantwoordelijkheid der Red.)
'M Heer de Kraantemies
Aonhoudend heur ik tegenworrig
stukskis uit oewe kraant vertellen, over
aanderaande dinger, over 'n ijsclub,
'n braandmester, sleutels, 'n speurhond,
waoter en licht, en nu lest weer over
schippers die 't roer nie machtig zijn,
en dwaallichten ook al; des waor
ook mer de weet ik nie wa te
zijnAfijn ik mot zegge ag 'g et er
teegeworrig druk mee hetme die
stukskes de heur ik welen toch
'm heer de kraantemies d'r
is veul van oanvan 't geen
wasse schrijveen es de nou alle-
moal gemund isaan onzen Raod
van Dusse(mer de weet ik nie
hoor) dan is 't mer jammer es des et
ook nie is 'n keer gehad hebbe over
de brieve van den Omslag hier in Dusse
wantde lopt ook de speugater
uit(de woord verstaan de schippers
't beste) es ge de heurt vertelle
lest spraok ik 'n errebaaier (de zek
zelf ook) de 's urn gevat kan op z'n
briet veur tweeduuzend guide inkomme
en ik heb toch ook vijf jong zeetie
cn daor werke 'd er toch mer twee van,
en dan hedde hier boere die laant en
koei en perd aan d'r eige hebbeen
tiie betaolen mer tege duuzend guide
en dan trekke ze soms noeg van 'd
Auwerdomsrente ookdus des noeg al
'n verschil zok zegge, mer zijde gek
't zo toch nie geholpen hebbenwant
daor wier ommis geschreven in oewe
kraantvan onbevaren schippersen
zooiank es die nie is 'n keer gebruik
make van de pomp dan
blijve et toch enderaanden de
koude van de week weer leze in oewe
kraantdaor 'z et nou weer e weg
gaon geve aan de Herremenie; en de
getrouwe manne van ons Burgerwaagt
die eigelek zijn om 't geld te bescherme
die krijge niks die motte mer in d'r
eige Vet gaor braaien, of ze willen of
nie welwelwa vaare die
schippers toch dikkels oan de grond.
Afijn 'm heer ge zijt bedaankt veur
oe plekske in oeuwen kraant, de ge
me oaf gestaon het, en nou teeken ik
'N ERREBAAIER.
Dusse, fan. 1921.
Jubileum-uitvoering der Waalwijk-
sche. Gymnastiek-Vereeniging (W.G.V.)
op 31 Januari 1921 ter herdenking van
haar 25-jarig bestaan, in het gebouw
van den R.K. Gildenbond. Met mede
werking van de eerste-klas-turners der
Gymnastiek-Vereen. „Kunst en Kracht"
te Tilburg.
Aanvang 7.20 uur. (Zie programma's.)
Tooneel-uitvoering te geven door
de Tooneelvereeniging „Entre Nous„ te
Waspik op Zondag 30 Januari 1921 in
dé Harmoniezaal.
Aanvang 6.30 uur. (Zie programma's.)
Feestavond op Zondag 30 Januari
1921 te geven door de Koninkl. Hand
boogschutterij „Buiten Verwachting" te
Vlijmen, ter gelegenheid van haar 25-
jarig bestaan, met medewerking van de
Tooneelclub Peperiite Co.
Aanvang 6 uur. (Zie programma's.)
Niets had dokter Albert Langer meer
onverwacht kunnen komen, dan deze
groote erfenis, welke zijn bestaan
geheel en al hervormde Hij had de
oude dame, een aangetrouwde nicht
van zijn sedert lang gestorven moeder,
wier aanzienlijk vermogen en villa met
landerijen hij thans geërfd had, nauwe
lijks een enkele maal in zijn leven
gezien.
Dr. Langer wist in den eersten tijd
volstrekt niet, wat hij met zijn tijd in
het^ groote huis, dat nu zijn eigendom
was, zou aanvangen. Hij had z'n dok
tersgraad behaald toen hij nog zonder
zorg bij zijn moeder thuis woonde.
Kapitaal had hij echter nooit bezeten
en toen zijn moeder gestorven was,
bleef hij privaatlessen geven en trok
zich zooveel mogelijk in zijn „slakken
huis", zooals hij zijnde kleine kamer
noemde, terug. En thans zat hij hier in
een vreemde groote stad en gevoelde
zich eigenlijk, ondanks zijn rijke erfenis,
diep ongelukkig. Bij het uitbreken van
den oorlog had hij zich als vrijwilliger
aangemeld, doch wegens zijn bijziend
heid had men hem afgekeurd. Ook dit
verdroot hem thans te meer, daar velen
hem nu om zijn rijke bezitting zeer
benijdden. Van zijn tante had hij het
dienstdoende personeel, de keukenmeid
en het kamermeisje overgenomen. Zij
hadden toegestemd tot na nieuwjaar
te zullen blijven. Doch de zonderlinge
dokter kon het met deze beide vrouwen
niet al te best vinden en op zekeren
dag meldden beiden hem tegelijkertijd,
dat zij den volgenden dag zouden ver
trekken.
Toen begon hij zeer tot zijn genoe
gen, weder zijn eigen potje te 'koken
op. zijn spirituslichtje en voor de eerste
maal gevoelde dr. Langer zich een
weinig in zijn ruime woning thuis. De
volgende dag was een Zondag, een
dier heerlijke herfstdagen, waarop het
geheele landschap als in goud schijnt
ondergedompeld. In zijn goede stem
ming besloot de dokter uit piëteit voor
de gestorven vrouw, wier erfgenaam
hij geworden was, haar laatste rust
plaats te bezoeken. Het kerkhof, waar
zijn oude tante rustte, was aan de
andere zijde der stad gelegen.
GETROUWD
Hendrik van Engelen
Ida M. van de Houdt,
Het door hem bewoonde
huis met bouwland te Sprang
Sectie B. 2007, groot 9 78
are.
RAAMSDONK.
van 1 t/m 15 Jan.
GeboortenJohanna dv Johannes J
Boons en Petronella A van Strien
Adrlanus zv Johannes J Boons en Pet
ronella A van Strlen Gerard Willem
zv Willem F L Rooda eo Anna E Schulp
Adrlana H dv Johannes M Brouwens
en Antonia C Joore Cornelia J dv
Godefrldus J Zagers en Johanna Smits
Adrlanues C zv Gerrlt H Joore en
Cornelia Pullens Petrus A zv Simon
A Kioonen en Christana van de Roer
Rocus M zv Arnoldus J Jansen en
Johanna J van Seeters Adrlanus J
zv Bemardus J van Schijndel en Anna
J de Meijer Pranclscus J zvjosephus
A Buijks en Cornelia J Knaapen
Pleter zv Johannes M Zijlmans en Hui
herdina Ranters Cornells J zv Cor
nelis Goossens en Cornelia C Zagers
Adrlaan J zv J Koning en Amerentla
Zjjlmans.
Overlijden Hendrlkus A H Sprangers
67 j echtg. van Dymphna M V van
Laarhoven Bartholomeus van Steen
oven 89 j Johannes van Dongen 77
j echtgeu. van Antonia M van Dongen.
HuwelijksaangifteJohannes A van
Vugt 26 j en Francisca H Buijks 20 j
Hendrlkus M Yplaar 26 j en fieer-
dina de Rooij 25 j Johannes A van
den Heuvel 29 j en Adelaide A L Ver
kuijl 30 j.
HuwelijkenWilhelmus J Vermeete
38 j en Anna A Knoppen 29 j Petrus
de Wijs 20 j en Maria J Schippers 19
j Peirus Oomen 3] j en Anette H
W M van Laarhoven 27 j Govert
van Zwol 28 j en Aleida C Verhulst
21 j Adrlanus J van Gils 24 j en
Petronella M van den KfeLoom 23 j
Johannes A J Jespers 23 j en Antonia
Fijneman 17 j
NIER- EN BLAASSTEENEN.
Van de vele kwade gevolgen van over
tollig urinezuur .en nierzwakte is steen
vorming in >de nieren en blaas wel bet
meest te duchten. Maar Foster's Rugpijn
Nieren Pillen hebben in zulke gevallen
menig succes bereikt en tal van gevaarlij
ke operatiën voorkomen.
Spoedige behandeling is het best, en de
eerste verschijnselen moet men kennen.
Een pijnlijk gevoel in den rug, waarbij
men behoefte aan steun heeft ter hoogte
van de nieren, en vooral het voorkomen
van een op steenstof gelijkend bezinksel
en gruis in de urine, terwijl de loozing
met een brandend gevoel en pijn gepaard
gaat, doet denken aan de mogelijkheid
van steenvorming.
Steenen vormen zich vaak, als het urine
zuur aan afvoer door de nieren ontsnapt,
zich laag na iaag rond een of andere kern
afzet en langzamerhand een harde, ce-
mentachtige massa vormt, die voortdu
rend grooter wordt.
Slaat derhalve nooit waarschuwingen
van nierzwakte als rugpijn, urinekwalen,
hoofdpijn, duizeligheid, pijn in de ge
wrichten en lendenen in den wind, maar
bekamp het kwaad onmiddellijk door een
geregelde en matige leefwijze, en met be
hulp van Foster's Rugpijn Nieren Pillen.
Dit geneesmiddel heeft een scheidende
werking op' steenvorming en menigmaal
kwam het voor, dat de steen loskwam, ver-
kruimde en in fijne, zandachtige deeltjes
werd afgevoerd.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen zijn te
Waalwijk verkrijgbaar bij Wed. Orie-
Dumoulin, Markt a f 1.75 per doos.
Een oogenblik stond 'hij in gedachten
verzonken voor den met klimop omrank
ten gl-afheuvel legde toen een bouquet late
rozen tusschen het donkere groen en
keerde zich om. Daar trof zijn oog plotse
ling voor een nabij gelegen grafzerk een
jonge vrouw, die zich beijverde eenige
najaarsbloemen voor de koude te beschut
ten. Onwillekeurig nam hij den hoed af
en zag, hoe twee vrouwenoogen hem vra
gend aanzagen als wilden zij zeggen: „Hoe
komt gij hier? Ge zijt toch geen gewoon
bezoeker van deze plaats?"
Dr. Langer stond een oogenblik ver
stomd. Hij kon toch niet weten, dat Char
lotte Twersen een ieder kende, die dit
kerkhof bezocht.
Eer hij had kunnen bedenken, was hij
met de jonge vrouw in gesprek geraakt.
De vorst, die in den afgeloopen nacht over
de winterrijke aarde was neergestreken
bood het aanknoopingspunt. Toen begon
nen zij over andere zaken te spreken en
toen dr. Langer, aan de zijde van het
slanke, niet meer jonge, doch zeer bemin
nelijke meisje op den uitgang van het
kerkhof toeschreed, wist hij, dat Charlotte
Twersen eiken Zondag zich naar dezen
stillen Godsakker begaf.
Slechts des Zondags heb ik tijd om te
zien naar dit geliefde plekje grond, sprak
ze met een stil, tevreden lachje, door de
week geef ik muziekles. Daarmede ver
speel ik den ganschen'dag en des avonds
lees ik een blinde dame voor, die naast me
woont en wier zoon in den oorlog is
eert de veldpostbrieven, dan een of ander
boek, dat ons een oogenblik al het ontzet
tende van dezen tijd doet vergeten.
Toen zij bij de halte van de tram wa
ren aangekomen, wist dr. Langer, dat
Charlotte Twersen's moeder sedert drie
jaren op het kerkhof rustte. Zij had hem
nog meer verhaald; van haar moeder,
haar vader en eehigen broeder, die allen
gestorven waren.
En ook van haar eigen, eentonig leven
steeds op haar kamertje tusschen daken
van hooge huizen, waar zij geen uitzicht
had op de heerlijke, blije natuur. Daarom
was haar gang naar het kerkhof haar
een waar genot. Hij had daarbij het hoofd
gebogen. Er was iets, dat zijn keel dicht
snoerde. Ja, dat leven tusschen die hemel-
hooge huizen der stad kende hij, doch
daar buiten op zijn prachtige villa beviel
hem ook niet. Hij zou haar dit gaarne ge
zegd hebben, doch daar kwam de electri-
sche tram en met een „leef wel, mijnheer
de dokter", wenkte zij hem toe en ver
dween.
De geheele volgende week bracht dr.
Langer niets dan ergernis. De hulp in de
huishouding in den vorm van een dag
meisje bleek ontoereikend en met schrik
bemerkte hij, dat in den voortuin de helft
der prachtige rozenstruiken van den vorst
hadden geledeil. Hij moest hierover Char
lotte Twersen om raad vragen, zij toblr
scheen er verstand van te hebben. En
reeds om deze reden was hij wel verplicht
den volgenden Zondag naar het kerkhof
te gaan. Toen hij haar dan na dit tweede
bezoek naar de tram geleidde, stortte hij
zijn geheele hart voor haar uit. Hij vertel
de alles, hoe ongewenscht hem de geërfde
grond voorkwam en hoe hulpeloos hij
stond in zulk een groot huis en met zulk
een uitgebreid landgoed.
Na den oorlog, verklaarde hij strijd
lustig, verkoop ik den geheelen rommel.
Maar, dokter! Charlotte stond ver
steld.
Daar bezat iemand land eigen land
dat hij naar hartelust kon bebouwen en
hij wist niet wat er mede aan te vangen,
ja die grond scheen hem zelfs nog te er
geren.
Den eenen tramwagen na den anderen
liet Charlotte Twersen heden voorbijgaan,
zonder in te stappen, zij liep naast dr.
Langer langs den muur van het kerkhof
voort en trachtte hem duidelijk te maken,
hoe weinig hij de gunst van het lot op
prijs wist te stellen. Doch toen de klok 4
slagen sloeg schrok Charlotte op en zeide
haastig:
Het wordt mijn tijd, dokter, ik hoop
dat u mijn woorden niet ten kwade zult
duiden, maar ik ben niet gewoon mijn
meening onder stoelen en banken te ste
ken en ik zou u zoo gaarne tot ander in
zicht willen brengen.
Dokter Langer mompelde iets onver
staanbaars in zijn blonde snor. Neen, boos
was hij niet maar hij voelde zich be
schaamd als een schooljongen. Wat moest
Charlotte wel van hem denken. En hij be
nijdde haar, de arme, gekwelde muziek-
leerares, hij benijdde haar om de stille
vreugde welke zij koesterde voor het land
voor haar stukje land, waar haar dooden
begraven lagen.Ja, hij schaamde zich
en zij zou leeren beter over hem te den
ken
Toen hij echter den volgenden Zondag
prompt om half drie op de bank op het
kerkhof zat, verscheen niemand. Waarom
kwam Charlotte heden niet op het stukje
grond, dat haar zoo dierbaar was? Een
vreemde onrust greep den dokter aan.
Was zij misschien weder bij die blinde
vrouw uitgenoodigd? Of zou.zij mogelijk
ziek zijn?
Zonder het eigenlijk zelf te weten, sloeg
hij, na tot het vallen van den avond ge
wacht te hebben, den weg in naar de
straat, waarin Charlotte Twersen woonde.
Haar adres was hij bij hun gesprekken
te weten gekomen. Het was een stadsge
deelte, waar nette, doch meest onbemiddel
de menschen woonden. Toen hij door de
donkere straat voortschreedt werden hiel
en daar de lantaarns ontstoken en uit de
vensters straalde helder licht door de nog
niet gesloten gordijnen, tot vermaak der
kinderen, als een blijde voorbode van het
oudejaarsavondfeest. Hoewel het ander
maal ben oorlogsnieuwjaarsfeest zou zijn,
de harten werden er des te inniger door
verbonden en omhoog getrokken.
Een diepe ontroering greep den eenza
men wandelaar aan, want hij bedacht hoe
ook door zijn moeder in vroegere, geluk
kige dagen zulk een oudejaarslicht werd
ontstoken.
En het bewustzijn van zijn eenzaam le
ven legde zich als een loodzware last op
zijn ziel. Hij betreurde het, dat hij zelf
daaraan schuldig was. Hij had zich te
ruggetrokken van de menschen, waarom
zouden dezen hem thans opzoeken?
Sedert zijn moeder gestorven was, had hij
geen vreugde meer gekend op het oude
jaarsfeest.
Sedert jaren had geen enkel lichtje hem
gestraald. En plotseling huiverde hij bij
de gedachte, hoe hij ook weder dit jaar
eenzaam en verlaten het oudejaar vieren
zou in zijn rijke, ruime woning. Hij ken
de bijna niemand in deze vreemde stad.
Niemand, behalve Charlotte Twersen en
opeens kreeg hij een heftig verlangen
naar een vriendelijk, hartelijk woord van
haar, naar een blik uit haar heldere, vrien
delijke oogen. Toen hij even daarna voor
haar woning stond vatte hij moed en klom
de smalle trappen omhoog. De portiers
vrouw van de etagewoning vroeg hem,
wie hij zocht en zag hem daarbij eenigs-
zins argwanend aan, hoewel hij in zijn
dikke pelsjas een zeer soliden indruk
moest maken.
Woont hier ook een zekere juffrouw
Twersen, vroeg hij met een echt zondaars
gezicht.
Zeker, vier trappen hooger mijn
heer gaat ook zeker naar het verlovings
feest?
De vrouw wees met de hand op de bou-
uet chrysanthemums, welke de dokter
voor het graf van zijn tante bestemd had
en in zijn verstrooidheid had medegeno
men.
VerlovingsfeestHet woord be
stierf hem op de lippen.
Wel zeker! de bruidegom is immers
met verlof van het gevechtsfront overge
komen, de zoon van de blinde vrouw hier
naast.
Dokter Langer hoorde niets meer. Hij
strompelde de trappen af en de vrouw
riep hem nog na, terwijl ze het hoofd
schudde over zulk een zonderlinge han
delwijze.
Hij zou zijn villa verkoopen. Dit stond
van deze minuut bij hem vast. En met
Nieuwjaar zou hij op reis gaan. Het kwam
er niet op aan, waarheen. Eenzaam toch
zou hij overal zijn en op Oudejaarsavond
wel het meest. Zonderling, dat hij daar
aan in vroeger jaren nooit had gedacht.
Plotseling kreeg hij heimwee naar een
verlicht huis, het was als hadden die flik
kerende lichtjes uit de ramen dit verlan
gen in zijn versteend jonggezellenhart
wakker geroepen. Hij was vast besloten
den volgenden Zondag het kerkhof niet
weder te bezoeken. Charlotte was thans
een gelukkige bruid, haar verloofde was
met verlof en zij zou wel geen tijd heb
ben haar geliefkoosd plekje op te zoeken.
Doch toen de Zondag werkelijk was
aangebroken, sloegen alle voornemens
plotseling op de vlucht. Snel schoot hij
zich in zijn winterjas en eenige oogenblik-
ken later stond hij voorCharlotte
Twersen, die ijverig bezig was aan den
kleinen grafheuvel. De dokter vatte moed
en stotterde vrijwel onbeholpen zijn ge-
lukwensch uit.
Verwonderd zag het meisje hem aan,
doch opeens vloog het als een plotseling
begrijpen over haar fraai gezichtje, dat
heden door de koude winterlucht met een
lieflijken blos overtogen was.
Dus u waart die heer, die op onze
trap rechtsomkeert maakte en die prach
tige bloemen beneden hebt achtergelaten,
sprak ze zonder hem voor zijn geluk-
wensch te bedanken. De portiersvrouw
kon haar verwondering maar niet te bo
ven komen. Wat was eigenlijk uw plan
I geweest op dien avond beste dokter?
De vriendelijke vraag klonk bijna moe
derlijk.
En toen verhaalde zij hem die geen
woord kon uitbrengen, hoe zij haat ruime
kamer op dien avond had beschikbaar ge
steld voor den zoon van een blinde vrouw,
die zich met een nog zeer jong meisje had
verloofd. De dokter stond geheel verlegen
voor zich uit.te staren, doch sprak nog
steeds geen enkel woord.
Charlotte zag hem thans verbluft aan
en zeide:
Maar mijn waarde dokter, wat scheelt
er aan?
Langzaam met Charlotte het kerkhof
verlatende, sprak hij:
Ik benijd u, juffrouw Charlotte.
Mij?
Ja, u moet zeer zeker geen eenzaam
oudejaar vieren ik daarentegenach
als u eens wist, hoezeer mijn bezittingen
doorgaans mij tot een last dreigen te wor
den.
Doch hij sprak niet verder, want Char
lotte onderbrak hem.
Nooit in zijn leven had dokter Langer
zich zoo onbehaaglijk gevoeld als toen hij
dien berispenden woordenvloed van dat
levendige meisje over zijn hoofd hoorde
gaan. Hij moest zich het woord van
een bekend schrijver in herinnering bren
gen, die zeide, hoe een man zelf de schuld
draagt aan zijn eenzelvigheid en zich dan
beklaagt, dat hij door een ieder verlaten
wordt. Beiden stonden thans weder aan de
tramhalte. Dr. Langer omvatte plotseling
Charlotte's hand en sprak zacht:
U kent mijn woning en mijn bezit
tingen daar buiten nog niet, wilt u er niet
eens kennis mede maken?
Gaarne, antwoordde het meisje on
bevangen.
Het was nog eenige weken voor Nieuw
jaar. Doch in dezen korten tijd wist de
anders zoo onbeholpen dokter het toch te
bewerken, dat hij zich verloofde en ook
trouwde.
Alleen, omdat hij geen eenzaam oude
jaarsavondfeest meer wilde vieren, omdat
je een egoist bent Albert plaagde hem zijn
jonge vrouw. Tot straf voor dit egoisme
heb ik nu ook op dien avond een menigte
gasten in ons huis gënoodigd, voegde zij
er met een vroolijk lachje aan toe.
Op oudejaarsavond straalde het licht in
de villa van dr. Langer en er stond een
schare kinderen, weesjes van in den oor
log gevallen helden, die met blijde oogen
naar al die geschenken zagen welke me
vrouw Langer voor hen had bijeenge
bracht.
Toen Charlotte zich aan het klavier zet
te en een oud liedeke speelde, klonken de
kinderstemmetjes door de ruime zaal,
waar thans het geluk zijn intrek had ge
nomen.
Oudejaarsklokken klonken over de
vlakte en zij klonken in dien ontzettenden
oorlogstijd als ware vredesklanken, die
spraken van een eeuwigen vrede daarbo
ven en die den.menschen op aarde als een
blijde belofte toeschenen. R. Nbl.
KV
die mede namens wederzy'drche fa
milie hun welgemeenden dank be
luigen voor de vele en hartelpe
bewezen van belangstelling by hun
Huwelyk ondervonden. 19169
Waalwijk27 Jan. 1921.
7E KOOP GEVRAAGD.
Brieven onder letter B C aan het
bureau van dit blad. 19168
liefst terstond een nette
19170
Adres Mfj. B. GEER8, Apothe
ker, FIRMA P. J. VAN GILS,
Waalwijk.
te Waalwijk,
zal namens NIC. STAM te Sprang
Te aanvaarden 15 Mei 1921.
Inzet en toeslag geschie
den In het café KLIS te Sprang
op Maandagen 7 en 21 Febr. 1921
om 7 uur. 19166