ERR
ngei
SN
De Portierster
van Alfortville.
au
„N00 RD-BR AB AND" I
I
naai
Gemeenteraad.
FEUILLETON
ir
es!
o. 5
.oeieu aan de orde
Maatschappij van Verzekering op het Leven
NUMMER 6\
WOENSDAG 10 AUGUSTUS 1921
HAARSTEEG.
6 pCt.
1'
z.
22).
Opgericht WAALWIJK.
Verzekerd Kapitaal 25.586.757.— B
Reserve 31I37o7.-
Dit blad verschijnt
WOENSDAG- EN ZATERDAGAVOND.
bonnementsprijs per 3 maanden f 1.25.
Franco p. post door het geheele rijk f 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.,
franco te zenden aan den Uitgever.
44e JAARGANG.
iiü i:gio va\ uur mv,
Telef. 38.
WAALWIJKSCHE EN LANGSTRAATSCHE COURANT
Uitgave: Waalwffkxcbe Stoomdrukkerij Antoon Tleien
Teleer.-Adres t ECHO.
Prijs der Advertentlën;
20 een', per regel; minimum f 1.60.
Reclames 40 cent per regel.
af Openbare vergadering van den raad
dezer gemeente op Donderdag 4 Aug.
des nam. ten 5 uur.
VoorzitterEdelachtbare heer Van
Bokhoven.
Ongeveer 5.15 uur opent de Voorzitter
de vergaderingaanwezig alle leden.
De notulen der vorige vergadering
worden na voorlezing onveranderd goed
gekeurd en vastgesteld.
1. Ingekomen stukken.
a. Proces-verbaal van kasopnemlng.
Uit het onderzoek is gebleken dat de
registers ordelijk zijn bijgehouden en
het dienovereenkomstig bedrag in kas
aanwezig was.
b. Schrijven van Ged. Staten hou-
dende goedkeuring van het Raadsbesluit
Si over(lrac'lt van een stQh grond aan
de PN E.M. voor het bouwen van een
transformatorstation.
a c. Schrijven van het gemeentebestuur
van Vlijmen waarin het mededeelt, dat
i de volgende motie is aangenomen
PUS De Raad der gemeente Vlijmen, af
keurende de ongemotiveerd scherpe
correspondentie van het Dag. Bestuur
l van Hedikhuijzen,
besluit in het belang barer bewoners
van wijk E om aan die gemeente voor
een tijdvak van 10 jaar concessie te
verleenen voor aansluiting van wijk E
aan het Gemeentelijk Electriciteltsbedrijf
van Hedikhuijzen, met dien verstande
dat van latere eventueele winst een
evenredig deel aan de gemeente Vlijmen
wordt afgestaan, en deze motie ter ken
nis te brengen aan den gemeenteraad
van Hedikhuijzen.
De Voorzitter zegt dat op dit schrij-
85 ven direct een ander is gevolgd waarin
ze zeggen dat de concessie is verleend
ring. tot in de Mommersteeg no. 37 en de
1 Priemsteeg no. 40.
Voorzitter. Da geldleeolDg groot
7 124 f 18000, noodig voor den aaaleg van
cent e'ect'lcltelt 's geplaatst bij de Nationale
Bank te 's Bosch tegen een rente van
Burg, en We'ch. hebben eerst getracht
de leening onderhands te plaatsen en
hebben daartoe advertenties in de cou
ranten geplaatst. Men is daar echte>
niet in geslaagd. Bij de bank komen e
kosten op. De leening is geplaatst a pa i
en voor kosten moet een en drie achtste
worden betaald.
De heer Achten is van meeolng dar
dit bedrag voor onkosten nogal hoog is.
De Voorzitter zegt dat de Bank eerst
nog meer had gerekend. Toen is daar
door Burg. en Weth. over geschreven
en toen is het lager gesteld. Het be
drag waarop het nu gebracht is, is bank-
n voorwaarde.
U<i Vrede. Kon men bij de Boerenleen-
I U0I bank niet voordeeliger terecht.
Voorzitter. Daar konden wij het niet
19tf k"jgen.
Vrede. Dan heb je niets aan zoo'n
bink. Andere banken zijn altijd duu'der.
ring.
van „De Echo van het Zuldetf'.
rken
I. DE BRANDSTICHTING.
TWEE EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
Jacques hield het oog op alles. Toen hij er
aan dacht Frankrijk te verlaten met Jeanne
Fortier, die hij vroeger dacht te bewegen
hem te volgen, had hij zich van het zakboek
je voorzien, hetgeen wel in staat kon geacht
worden hem voor tal van onaangenaamhe
den te vrijwaren.
Het signalement van Paul Harmant op
de eerste bladzijde van het boekje kwam
met dat van Jacques Gérard zeer goed over
een slechts de kleur van haar en baard was
verschillend. Thans echter was dit onder
scheid geheel verdwenen.
Hij was thans in staat den weg op te gaan
der fortuin, zeker dat zijne misdaden onge-
straft zouden blijven, zoo zeker althans, als
Zaterè van eeniëe zaak in deze wereld zijn
6.— T
y DRIE EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
uur r,
uur r.
khuiien
(wijk.
>tr. A 5
No. 18
oofdple;
Laat ons thans Jeanne Fortier weer op
zoeken, die wij, aan de zijde van haar zoon
in liet bosch ingeslapen, verlaten hebben,
nadat zij in het naburige dorp eenig brood
en een stukje chocolade voor den kleinen sre-
kocht had.
De ongelukkige moeder, uitgeput van
krachten, sliep bijna twee uur.
Toen zij wakker werd stond de zon reeds
hoog aan den hemelGeorges sliep nog
steeds door met beide handen het kartonnen
paardje aan de borst drukkende.
Voorzitter. De Boeieoleecbunk is voor
de boeren en oiet voor de gemeentens.
Als ze geld genoeg ia vooriaad hebbes,
geven ze het wel. Wif zeif hebben er
ook al eens van geleend.
2. Aanbieding van de gemeente-
rekening over het dienstjaar 1920.
De ontvangsten hebben bedragen
64678 48'/2i de uitgaven f 67624,35
zoodat er een uadeeiig slot ss van
f 2945,867a-
Aanbieding rekening van bet Levens-
middelenbedrijf.
Deze wijst over het jaar 1920 een
verlies aan van f 5827.35.
Deze rekeningen worden in banden
gesteld van eene Commissie bestaande
uit de heeren Winkel en Achten.
3. Voorstel van Burg. en Weih. rot
het aangaan van eene geidleenirg voor
uitbreiding van het Electrisch net.
De administrateur van het G. E. B.
wijst er op dat deze leecing nootizakt-
lijk is om wijk E aan te sluiten. De
telephoon moet worden omgebouwd e»
dat alles zal op z'n hoogst f 8000 kosten.
De heer van den Brand zegt van
meening te zijn geweest dat deze kosten
door de P.N.E.M. zouden worden ge
dragen.
De administrateur zegt dat de P.N E.M,
dit nergens doei. Ware de concessie
eerder verleend dan zou de leening in
eens zijn geplaatst.
Overigens wijst spr. er op, dat de
rentabiliteit van het bedrijf door aan
sluiting van wijk E ten zeerste wordt
bevorderd. De kosten van deze leening
wegen niet op tegen de voordeeien die"
men er later van krijgt.
De hesr Vrede zou voor een andere
gemeente niet te spoedig groote kosten
gaan maken. Vooral omdat er gezegd
is dat men van alles af zou zijn.
Voorzitter. Van Haarsteeg is afzonder
lijk geweest en dat ge nu, als ge wiik
E wil aansluiten, weer wat kosten moet
maker, Is zeer begrijpelijk.
Vrede. Er is toch gezegd dat men
o era! van af was. Das had men dat
i-iet moeten zeggen.
De administrateur wijst er nogmaals
op dat het voor de rentabiliteit van het
bediijf veel beer is. Hoe meer aanslui-
lüvgen hoe beter. Voor het i)schijf zou
het zeer goed zijn indien er nog meer
van die wijken zijn. Voorts moet ook in
aanmerking worden genomen dat het
bedrag ten hoogste f 8000 zal bedragen.
Misschien dat het zelts maar f 5000 zal
bedrager.
Vrede. Misschien kan het wei f 10.000
kosten ook.
Voorzitter. Dat kan niet, wjmt de
eenheidsprijs blijft bestaan.
De heer van den Brand vraagt of de
leiding nog goed is, waarop de Voor
zitter bevestigend antwoord.
De administrateur zeet dat de ombouw
van de telephoon nogal hoog is geschs'
op t 2000. Hij voor zich kan niet geloovet
dat men ooit aan dat bedrag zal komen.
Voorts is er ook nog f 1000 bijgedaan
voor schakelbordjes. Deze bordjes moe
ten feitelijk worden betaald door de
eigenaars der bulzen. Iogevolge het
Jeanne staarde haren jongen geruimen
tijd aan; dikke tranen biggelden over hare
wangen. Dan sprak zij tot zich zelve, ter
wijl zij alle moeite aanwendde om de som
bere gedachten te weren, die zich in haren*
geest geworteld hadden
„Ik mag niet weenenIk moet meer
moed weten te tooneuaan mijne arme kin
deren, aan de toekomst denken
„De toekomstherhaalde zij op ontstel
den toon.
„Wat kan mij de toekomst nog brengen? Ik
bezit niets meer dan de doorweekte kleede
ren, die ik aan het lijf draag. En geen cen
time heb ik in mijn zak geen enkele centime.
Waarmede zal ik Georges hedenavond voe
den?Maar ik wil werken; ik zal eene
betrekking vinden. Doch eerst zal ik nog
verder gaan, zoo ver mogelijk van Parijs.
Ik zal den ganschen nacht doorloopen om
mijn weg te vervolgen. Morgen zal ik aan
de deur kloppen van een der huizen in het
eerste dorp dat ik ontmoet en naar werk
vragen om mijn kind te kunnen voeden. Kou
den er zielen gevonden kunnen worden hard
vochtig genoeg om mij dat te kunnen weige
ren?"
Eensklaps brak Jeanne deze alleenspraak
af. Een nieuwe angst had zich van haren
geest meester gemaakt.
„En zoo men mij eens ondervraagt," sta
melde zij, „alvorens mij werk te verschaf
fenWat zal ik dan antwoorden? En indien
men mijne papieren wenscht te zien? Wat
zal ik dan aanvangen? Ik heb geen papieren.
Laat ons hopen op den goeden GodMoge
hij mij raad en hulp brengen!Indien
ik nu maar wist waar ik mij bevindWaai
de weg mij heen voeren zal, dien ik ga in
slaanIk had heden morgen in het dorp
inlichtingen moeten vragen;maar ik
durfde niet, ik was zoo vol angst
Op dit oogenbltk maakte Georges een lich
te beweging.
Jeanne boog zich over haar kind neder.
„Ik heb honger, maatje," zeido het kind,
de oogen openend.
„Ziehier, lieveling; hier heb ik wat voor
u
En de jonge weduwe reikte den kleine een
gedeelte van het voedsel over, dat Zij des
morgens gekocht had.
Georges nam gretig het brood en clioco-
ioopende contsac, dat andets bepaalt,
zullen ei wellicht eeoige menscheo ge
vonden worden die zuiks uiet wenscben
tc doen. Htj voor zich is de meeniog
toegedaan dat de meesten het zallen
betalen. In ieder geval zou hij op de
redelijkheid v&n do menschen willen
speculeeren.
De heer van den Brand zou ofwel
geen een, ofwel allemaal vrijstellen.
Do administrateur wijst er nogmaals
op dat zulks ingevolge een bestaand
contract niet gaat. Echter eenieder zal,
ris hij zijn verstand gebruikt, het
gaarne betalen.
De heer Achten meent dat het een
strop is voor diegenen, die zijn aange
sloten. Hij voor zich zou liever het bedrijf
geheel zooder schuld willen laten be
ginnen en het tekort van het proviso-
Bum zou hi) dan maar door middel van
een belasting willen verhelpen.
De administrateur zegt dat zulks een
toppunt van onbillijkheid zou zijn. Aan
een belasting toch zou Luttelherpt en
Hedikbulzen, menschen die nooit van
die instelling geprcfireerd hebben, moe
ten bijdragen ea wijk E,, die er wei van
geprofileerd heef', niet. Htj voor zich
heeft in deze richting ook wel gezocht,
doch teikens stuitte hij op deze grove
onbillijkheid af. Een straaibelastlng zou,
indien wijk E. tot defce gemeente be-
hoo de, nog de beste oplossing ztja
geweest, dan althans had men Luttel
herpt en Hedikhuijzen niet te treffen.
Doch ook dit gaat niet en daarom is er
geen enkele andere weg te vinden als
cu Burg. en Weth. voorstallen te be
wandelen.
De heer Achten zegt er geen voorstel
van te willen maken, alleen heeft hij de
opmerking willen maken omdat, als de
prijs niet zoo hoog is, men gemakkelijk
meer aansluitingen zou krijgen en hoe
meer aansluitingen, hoe meer toch de
rentabiliteit van het bedrijf Ss verzekerd.
De administrateur wijst nogmaals op
de on mogelijkheid van een dergelijk plan.
De heer Achten vraagt of van de
bewoners van wijk E. geen 5 cent per
K.W. uur meer kan worden gevraagd.
De administrateur zegt dat zulks niet
gaat. Ingevolge de concessie-voorwaar
den mag de bewoners wan wijk E. niet
meer worden berekend dan de bewoners
van deze gemeente.
Voorzitter. Ik zou den prijs voor dit jaar
op 75 ct. per K.W. ''uur steller. Een
volgend jaar kan men dan weer eens
Bet?. Men kan dan, als het bedrijf een
jaar in werking is geweest meer zeggen
dan nu bet geval is.
De administrateur zou daartoe ook
willen adviseeren. Het licht is dan nog
goedkoop. Bij een 50-kaats sterke lamp,
wat een normale lamp mag worden
genoemd, bedragen de kosten nog geen
3 cent per uur.
De heer Achten zou er liever op
werken dat men zooveel mogelijk aan
sluitingen krijgt en dat verkiijgt men
alleen door den prijs zoo billijk mogelijk
vast te stellen.
Voorzitter. Er zijn er maar enkele
meer die nog in aanmerking komen om
aan te sluiten.
De heer van der Heijden meent dat
bet alet opgaat om den Dijk oog langer
in het donker te zetten. Er wonen daar
heel veel menschen. Mocht ht t ztju dat
men er geen stroom kan brengen, le-s
wat hij zoo maar niet kan denker-, dan
moet naar iets anders worden omgezien.
Licht moet daar 's winters zija, wijl de
passage er nogal druk is, zeker zoo druk
als hier.
De administrateur zou denken dat de
aanslultingskosten daar nogal kostbaar
zullen zijn, zoodat het naar zijne meeniog,
daar niet rendabel zai zijn tc maken.
Het beste is eerst te weten hoeveel
aansluitingen er zullen komen.
Voorzitter. Als er 10 of 15 aanslui
tingen zijn, zou ik het gerust aansluiten.
Van der Heijden. Die zullen er ge
makkelijk zijn, denk ik, want er zijn
daar zeker 5 a 6 mandenmakertien.
Van den B«and. Die menschen vat»
den Dijk hebben ook recht op wat
verlichting.
Achten. Straatverlichting brengt aan
het bedrijf ook rentabiliteit. En het is
daar een drukke straat.
Voorzitter. Er wonen veel menschen
maar een verkeersweg kan men het niet
noemen. Misschien wil Van der Heijden
wel eens probeeren. ;Zijn er 10 menscher
die zich willen aansluiten, dan zal h< t
worden gedaan.
Met algemeene stemmen wordt hierna
besloten de geldleening aan te gaan.
Wat betreft de schakelborden zal op
de ridderlijkheid van de menschen wor
den gespeculeerd. De onwiliigen zu!le<
een contract moeten teekenen dat ze h*
van de gemeente in bruikleen hebben.
4. Vaststelling verordening bepalende
'den stroomprijs.
Voorzitter. Burg. en Weth. stellen
■*s§§É
lade aan en at met bijzonderen eetlust.
„Maar neemt gij niets, maatje? vroeg de
kleine eensklaps.
„Neen, Georges".
„Waarom niet?"
„Ik lieb geen zin".
En toch gevoelde de ongelukkige vrouw
de eischen van den wreeden honger, die zich
meer en meer deden gevoelen. Doch zij kon
niet besluiten aan het geringe voedsel te ge
raken, dat zij bezat.
Waar zou zij brood krijgen, wanneer de
geringe voorraad verteerd was? De arme
moeder durfde er niet aan denken.
Lang, eindeloos lang viel haar, de dag. Zij
wilde zich niet op den openbaren weg ver-
toonen zoolang het licht was en aan Georges
moest ook de gelegenheid geschonken wor
den eens goed uit té rusten.
Eindelijk begon de duisternis te vallen.
Jeanne Fortier gaf aan haar kind weder
eenig brood en chocolade en begaf zich dan
op weg; doch zij had al te zeer op hare
krachten gerekend. Hare gewonde voeten
strompelden nog slechts met moeite voort
en het was dan ook geen wonder dat zij zoo
weinig vorderde. Dikwijls moest zij stil
staan, gekweld door honger en uitgeput door
vermoeienis.
Dan nam zij Georges weder op en vervolg
de hare vreeselijke reis.
Zoo ging de nacht voorbij en brak de dag
weder aan.
Jeanne bevond zich thans in het midden
eener zeer uitgestrekte vlakte. Nergens was
een bosclije te zien, waar zij eenige schuil
plaats kon vinden om wat uit te rusten.
Boeren gingen haar voorbij om zich naar
hun land te begeven, doch ziende hoe be
smeurd hare kleederen waren en hoe- ont
steld hare gelaatstrekken er uitzagen toon
den zij tegenover de weduwe een onverholen
wantrouwen, dat alle sympathie uitsloot.
Nog steeds vervolgde zij haren weg, den
slapenden Georges op hare armen dragende
en eindelijk ontdekte zij de eerste huizen
van een gehucht.
„Daar zullen wij eenigen tijd vertoeven,
sprak zij tot zich zelve, wat er ook gebeure
moge".
Een boerin naderde.
„Zoudt gij mij ook willen zeggen welk
dorp het is dat daar voor ons ligt?"
woordde de boerin, zonder stil te staan.
Jeanne Fortier kon zicb niet meer op hare
voeten bewegen en was verplicht zich op den
berm van den weg neer te zetten.
De voorbijgangers staarden haar met een
kwaadwillige nieuwsgierigheid aan.
Een meisje van tien jaar ongeveer, dat
met een koe naar de weide ging, bleef tegen
over haar stilstaan.
„Zeg mij, mijn kind", sprak de weduwe
„waar ik te Chevry de pastorie kan vinden".
Het meisje wendde den blik naar het dorp
en antwoordde
„De pastorie is het eerste huis, dat gij
daar giuds ziet met het witte torentje en die
ündeboomen op het voorplein."
„Ik dank u, mijn kind."
Jeanne stond op, nam Georges op den arm
en een laatste poging aanwendende stapte
zij weer vooruit.
Intusschen murmelde de ongelukkige
„Tot den dorpspastoor zal ik mij wenden.
De vertegenwoordiger van den goeden God
zal wellicht medelijden met mij hebben
Misschien is hij wel genegen mij hulp te bie
den of raad te verschaffen.
De pastorie van Chevry was een oud en
zeer eenvoudig woonhuis, doch iu het mid
den vau vele hoornen zeer aangenaam gele
gen. Het was een huis van twee verdiepin
gen met een torentje op het dak, dat als een
duiventil was ingericht. Voor de woning
strekte zich een lief bloementuintje uit, dat
er achter een ijzeren starketsel zeer lachend
uitzag-en achter het huis werden met veel
zorg en moestuin en een boomgaard onder
houden, die rijke vruchten opleverden.
Meer dan twintig jaar was dezelfde pas
toor reeds te Chevry gevestigd. De Eerw.
heer Langlier, wiens parochie slechts goed
vier honderd zielen telde, was een man van
ongeveer 50 jaar met een lachend uiterlijk
en een zachten en open oogopslag.
Al zijne parochianen, zij zelfs die er van
hielden een zekere onverschilligheid aan den
dag te leggen, beminden, achtten en eerbie
digden den goeden herder.
De pastoor woonde met zijne zuster, die
ongevêer zestig jaar oud was en eene dienst
bode.
Deze zuster, mevrouw Clarisse Darier,
was reeds zeven jaar weduw, en was na
voo' den prils te bepalen voor he' licht
op 75 cent en voor kracht op 30 cent.
De heer Achten had gaarne gezien
dat de prijs Iets goedkooper werd gesteld.
Nu zal men gaan zeggen daar kost het
maar 65 cent en hier 75. Een voorstel
er van maken zai hij echter niet doeo.
Het voorstel van Burg. en Weth.
wordt daarna met algemeene stemmen
aangenomen.
5. Aanbieding rekening van het alge
meen Burgerlijk Armbestuur.
Deze sluit met een batig slot van
f653 34
6 Bespreking verpachting Bouwland.
Voorzitter. Er zijn bij mij menschen
geweest die vragen om het nagras te
mogen beweiden. Ia de condities staat
dat het 2 maal moet worden gehooid,
maar nu er door de droogte een nood
toestand is, zou men van deze bepaling
willen afwijken. De vraag is echter maar
•ot hoe lang zal men vergunning geven
tot beweiden.
Van den Brand. Het is heel b -Lk ze
vergunning te verieeaen tot beweiden.
Ik zou ze het tot haïf October laten
doeo.
Vootziiter U weet allen dat het land
daardoor veel lijdt. Ik zou het daarom
niet zoo lang laten doen.
De heer Winkel geeft in overweging
naar omstandigheden van het weer te
handelen. Is het 1 October nog noodig
dan geeft men vergunning om de beesten
een dag of veertien nog in de weide te
laten loopen.
De heer van den Brand is de meening
toegedaan dat het land daar niet slechter
op wordr. Bovendien moet in aanmer
king worden genomen dat er een nood
toestand heerscht.
Wordt besloten tot 1 October ver
gunning daartoe te verieeaen. Mocht de
droogte blijven aanhouden, dan kan nog
verlenging worden toegestaan.
Voorzitter. De bouwlanden moeten
ook weer worden verpacht. Het is altijd
gebruik geweest voor 7 Jaar te verpach*
ten. De pacht begint bij de ontblooting
van de schoof.
De heer vau den B>and geeft ia over
weging de landerijen alleen te verpachten
aan ingezetenen.
Voorzitter. Andere gemeentenaren
zullen zeggen dat het een tegemoetko
ming in de belasting is voor de pachters.
sVan den Brand. Het land zai dan z'n
geld toch nog wel opbrengen.
Voorzitter. Ik vrees dat Ged. Staten
het niet zullen goedkeuren.
Van den Brand. Ia Drunen ea ik meen
vroeger in Nieuwkuijk, is dat toch zoo
vok geweest.
Achten. Ik zou zeggen er moet zoo
veel mogelijk van dat land geprofiteerd
worden, er moet zooveel mogelijk geld
uitgehaald worden, want er zijn maar
enkele menschen die als pachter van
het land kunnen profiteeren. Ook zou
het zoo kuanen gebeuren dat men eerst
een Commissie benoemt die bet land
axeert en zegt zooveel moet het op
brengen, dan loopt de gemeente geen
gevaar dat het bijna niets zal opbrengen.
V-ede. Het- l« toch eenmaal besloten.
haren man verloren te hebben bij haar broe
der komen inwonen. De dame bezat een vrij
aanzienlijk fortuin baar zonder kinderen
door haren man nagelaten. Zij koesterde
voor den pastoor een bijzondere teederheid
en eene hooge vereering en deelde met hem
in de groote genegenheid der dorpsbewoners.
Dat was trouwens geen wonder, want het
ruimste deel van hare inkomsten werd aan
liefdewerken besteed.
De lezer gelieve vierentwintig uren in ons
verhaal terug te keeren en ons naar de pas
torie van Chevry te volgen. Het is de mor
gen van den dag, die op den vreeselijken en
stormachtigen nacht volgde, toen de groote
fabriek te Alfortville een prooi der vlam
men werd. De zon schoot hare gouden stra
len over de rookende puinhoopen en Jeanne
Fortier sliep in het bosch aan de zijde van
haar zoontje.
Het was half negen.
De jongeling was 23 jaar, kwam te Brie-
Comte-Robert met den trein aan, die te Pa
rijs om zeven uur vijf vertrekt en in ge
noemde plaats om acht uur aankomt. Hij
had alle benoodigdliedeu 'bij zich voor een
landschapschilder, een toegeslagen ezel, een
saamgevojiwen stoel, een parasol, een schil
dersstokje, een verfdoos en sloeg met ver
haasten tred en vroolijk uiterlijk den door
groote hoornen beschaduwden weg in, die
naar Chevry leidde. Zijn gelaat toonde fijne
en regelmatige trekken, van geest en vroo-
lijke opgewektheid getuigend. Hij had een
lilonden knevel op de bovenlip en zijne don
kere oogen deden onwillekeurig aan vastbe
radenheid denken. Een lichten slappen vil
ten hoed droeg hij eenigszins schuin op het
rechteroor en rookte eene cigarette, die hij
Lij het verlaten van den trein ontstoken had.
Do jonge man heette Stefan Gastel. Zijne
moeder had hij nooit gekend. Zijn vader,
een handelaar op Montmartre, was vier jaar
geleden gestorven, aan Stefan een klein for
tuin nalatende, dat hem iu staat gesteld had
zich aan zijn geliefkoosde studie over te ge
ven en de loopbaan der kunst te volgen,
waarop hij door noeste vlijt en onverpoosde
studie een eersten rang hoopte te bereiken,
om zoo een eervolle plaats in de maatschap
pij in te nemen ên zich een naam te ver
werven geroemd en geacht door kenners en
liefhebbers.
Wordt vervolgd.
