Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
f
VERLOREN SPEL
Binnenland.
EERSTE BLAD.
FEUILLETON
„NOO&D'BRABAND"
NUMMER 78.
WOENSDAO 19 SEPTEMBER 1923.
46e JAARGANG
niüAni
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
•SelefooB N«, ML T*Iefrs-AdreaECHO.
2)it nummer bestaat uit Twee
©laden
De verlenging der Schoenen-
wet.
Toen in de dagbladen het bericht
verscheen, waarin een voorstel tot ver
lenging der Schoenenwet in uitzicht
werd gesteld, een bericht, waar reeds
velen reikhalzend naar hadden uitge
zien, zal het alles overheerschende
pessimisme wel eenigszins vervaagd
zijn en plaats hebben moeten maken
voor een gezond, niet overdreven, op
timisme en een zeker vertrouwen in
het toekomstig herstel onzer zoo zwaar
getroffen industrie.
Het is thans interessant eens na te
gaan „Welke uitwerking de Schoenen-
wet tot heden heeft gehad", „Welke
toekomstige voordeelen deze Wet ons
kan brengen" en „Waar wij ons in
dezen overgangstijd speciaal mede
moeten bezig houden
De gunstige gevolgen der wet treden
in den beginne niet zoo in het oog-
loopend naar voren, zoodat zelfs bij
velen de meening heeft postgevat
„Die Schoenenwet brengt per saldo
ook al geen verbetering in den alge-
meenen slechten gang van zaken",
Tegen een al te haastig oordeel
echter moet ten zeerste gewaarschuwd
worden.
Wanneer men de cijfers van den
invoer Juli 1923 vergelijkt met die van
Juli 1922, dan komt men tot de con
clusie, dat het invoercijfer bijna tot
een tiende is teruggebracht.
Een dergelijke vermindering zal toch
zeer zeker van invloed zijn op de toe
komstige bestellingen bij de Neder-
landsche Nijverheid.
Het invoercijfer in Juli is echter
buitengewoon laag, eendeels tengevolge
van de moeilijkheden, die steeds aan
de uitvoering van een nieuwe wet vast
zitten, doch hoofdzakelijk wel, omdat
de importeurs steunende op de belang
rijke voorraden eene afwachtende hou
ding hebben aangenomen. De zes
voudige aankoop in Holland verplicht
den importeur, de oude relaties in
Brabant opnieuw aan te knoopen,
hetgeen voor hem een reorganisatie
zijner zaak noodig maakt.
Daar echter de duur der schoenen
wet slechts op zes maanden was ge
steld en de groole voorraden hun
voorloopig in staat stelden, zonder
aanvulling hun zaken op den gewonen
voet door te zetten, voelden zij, nog
niet overtuigd van de noodzakelijkheid,
weinig voor de beslommeringen van
eene dergelijke reorganisatie.
Nu echter de wet vermoedelijk ver
lengd wordt, zal de importeur zijne
houding moeten wijzigen, zoodat in de
toekomst het importcijfer wel tot een
kwart van het vorig jaar zal stijgen,
doch daartegenover gesteld zal worden,
dank zij de tegenprestatie een even
redig grootere aankoop bij den Hol-
landschen fabrikant.
Was de geheele wet, bij niet ver
lenging van nul en geener waarde
geweest, thans moeten wij spoedig de
gunstige gevolgen gaan ondervinden
en vertrouwen wij dat dit tijdig bericht
een gunstige invloed zal uitoefenen op
den verkoop op de a.s. Jaarbeurzen te
Utrecht en Amsterdam, zoodat èn fa
brikant èn arbeider in 1923 gespaard
blijven voor de ellende van het najaar
1922 met zijn werkeloosheidsrecord.
De tegenstanders van deze invoer
beperking haalden als een der hoofd
motieven tegen deze wet aan. „Dat
prijsverhooging een onmiddellijk gevolg
der wet zou zijn".
Het is daarom eene buitengewone
voldoening te kunnen constateeren, dat
niet alleen van geen prijsverhooging
sprake is, méér dat zelfs verschillende
prijzen beduidend zijn verlaagd.
Deze prijsdaling zal een moreele
steun zijn bij de verkrijging van de
verlenging der wet en eenzelfde prijs
daling zal in de toekomst, wanneer
valutaconcurrentie niet langer tot de
mogelijkheden behoort, doch wij alléén
te maken hebben met de gewone reëele
buitenlandsche concurrentie, onze
prijzen in ©vereenstemming brengen
met den wereld-marktprijs, zoodat wij
37)
dan weer als voorheen in binnen- en
buitenland een eerlijke reëele concur-
rentie-strijd kunnen aanbinden en zelf
kunnen medewerken om deze wet, die
slechts een tijdelijk hulpmiddel kan en
mag zijn, op te heffen.
Gaat dus tengevolge dezer wet onze
industrie werkelijk een beteren tijd
tegemoet, dan zal het toch zaak blijven
te streven met den wereldmarktprijs in
overeenstemming te komen.
Patroons en arbeiders zullen samen
moeten werken om, door verbetering
der productie-methode en de absoluut
noodzakelijke opvoering der arbeids
prestatie, tot dit doel te komen.
Lang reeds wacht de arbeidsprestatie
regeling in het collectief contract vervat
op uitvoering.
Misschien wordt ook thans, nu ver
moedelijk voldoende orders zullen
binnenkomen, de kans geboden om
ot uitvoering daarvan over te gaan.
Wanneer beide partijen, werkgever
en werknemer overtuigd zijn van de
noodzakelijkheid om zoo spoedig mo
gelijk langs dezen weg tot lagere, met
den wereldmarktprijs overeenstemmen
de prijzen te komen wanneer zij zich
niet blind staren op de tijdelijke hulp,
die de Schoenenwet ons brengen kan
dan zullen zij zeer zeker offers willen
brengen om zoo tot eene snelle uit
voering van dit gedeelte van het C C.
te geraken.
Men zal dan later kunnen zeggen,
dat de Schoenenwet niet alleen tijdelijk
nuttig effect heeft gesorteerd maar te
vens, door de invoering der arbeids
prestatie mogelijk te maken, een soliede,
nieuwe grondslag gelegd heeft voor
de Holiandsche schoenindustrie in de
toekomst.
{Schoenindustrie).
Het wanbeheer onzer Spoorwegdirectie
Een schril licht op de verhou
dingen bij de Spoorwegen werpen
onderstaande cijfers, die wij ontleenen
aan de jaarcijfers van het koninkrijk
der Nederlanden, Rijk in Europa, 1921.
1918 40,000
1919 43,872
1920 48712
1921 51,078
Van 1918 tot
f 38 164,150,
f 86,265,864,-
f 106,550,900,-
f 134,206000,-
1921 steeg dus de
[DOOR ERVARING STERK.
sterkte van het personeel van 40,000
tot 51,078, de kosten daarvoor van
ruim 38 millioen tot 134 millioen
Treurig steken hierbij af de vervoer
en ontvangcijfers.
1912 19,535 f 69,396,-
1913 20,183 f 73,323,—
1914 17,261 f 66,177,
Is het wonder, dat op deze wijze
het tekort telken jare aangroeit met
millioenen l En nu ze zoo door eigen
schuld en wanbeleid, het bedrijf in een
schier reddeloozen toestand heeft ge
bracht, nu moeten de arbeidsloonen
het telkens weer ontgelden.
Wel ja, dat is ook het gemakkelijkst,
'n Paar decimalen in het cijfer en klaar
is kees.
Of deze herhaalde nivelleeringen van
den toestand van het dienstpersoneel
intusschen wel de panacée zullen
blijken, wagen wij te betwijfelen.
Als tengevolge van die verpauperi-
seering van het personeel langzamer
hand weer een geestesgesteldheid gaat
intreden als in 1903 bleek te bestaan,
dan kon de „zuinigheid" wel 'ns de
bedriegster der „wijsheid" worden.
Met 'n gewichtig gezicht en hautain
gebaar bedrijfsleider spelen is niet zoo
moeilijk, maar bedrijfsleider zijn. heeren
van de Directie, dat is nog wat anders I
Oeconoom,
Volgens het verslag over 1922
van het Nederl. Verbond van Vakver-
eenigingen waren bij dezen vakcen
trale op 1 Januari j.l. aangesloten 26
bonden met 196,720 leden, tegen 29
bonden met 27.348 leden een jaar
tevoren. Intusschen had over 1923
opnieuw een niet onbelangrijke daling
plaats, het ledental bedroeg op 1 Juli
182.635.
Het Nederlandsch corresponden
tie bureau in Den Haag meldt:
De Koningin heeft een. brief laten
richten aan den minister van financiën,
met de mededeeling, dat, indien tot
vermindering van de salarissen van
de Rijksambtenaren voor het jaar 1924
wordt overgegaan. Hare Majesteit niet
zal laten beschikken over een met die
vermindering naar verhouding overeen
komend gedeelte van het bij artikel
22 van de Grondwet vastgestelde be
drag van het jaarlijksch inkomen ten
laste van 's Rijks kas
De Koningin-Moeder heeft een brief
van gelijksoortigen inhoud aan den
minister van financiën laten richten.
Naar het „Utr. Dagbl." verneemt,
heeft de Ministerraad besloten tot ver
laging van de salarissen der ministers
met 20 pCt.
De daartoe noodige maatregelen
zullen binnenkort worden getroffen.
Naar de Msb. verneemt bestaat
bij den voorzitter der Tweede Kamer
De Echo van het Zuiden,
WaalwUksche en Langstraatsche Courant
Dit klii TcncUJnt
WOENSDAG EN ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 8 maande® 1.25.
Franco per post door bet geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden «takken, gelden aas,,
franco t® senden aan den Uitgever,
Prijs der Ad verte® til®
80 kent per regel; minimum 1.80,
Beclamee 40 cent per regel.
B)| contract flink rabat.
Advertenttën moeten Woensdag en Vrijdag
dee morgeas om «lterlljk 8 «*r 1® one keelt
ïdja,
van „Do Echo van het Zuiden".
Naar het Duitsch door H. Fr.
„Gaarne zou Ik papa's wenschen vervul
len, alsof het bevelen waren," zelde zij, „dag
en nacht heb Ik sedert weken overwogen en
gebid. Gij bevalt mij, Ralph, en Ik kan uwe
beden niet zonder ontroering aanhooren.
Sedert weken ben ik met mijzelve in twee
strijd- of ik papa's wenschen eenvoudig zal
opvolgen en de stem van mijn eigen hart,
den Innigsten drang mijner ziel ontrouw zal
wordefl. Een van beiden moet ik doen.
De mogelijkheid, dat deze brief toch niet
door papa geschreven is en deze moge
lijkheid bestaat moet ik echter in reke
ning brengen. Vergeef mij, Ralph, ik heb
een besluit genomen en ik geloof dat papa,
die van uit den hemel op mij neerzag en
getuige was van mijnen strijd, mijne handel
wijze billijkt.
Ik voel dat ik goed handel met u te zeg
gen dat dat ik niet met u kan trouwen".
„Gij wilt mij dus niet tot uw echtgenoot
nemeno Nina
„Het valt mij zwaar u dit te moeten zeg
gen Ralph, maar ik moet mij zelve en mijne
grondbeginselen van eer getrouw blijven.
Ik bemin u niet, zooals eene vrouw haren
man behoort te beminnen. Onmogelijk kan
ik voor het altaar treden en eenen meineed
doen, dat ik u bemin. Neen Ralph neen, dat
kan niet!"
Ralph boog het hoofd over de piano en
snikte.
Zjjne zwakheid deed het meisje pijn. Nog
zelden had zij een man zien weenen, en hare
tranen begonnen insgelijks te vloeien,
„Het spijt mij zeer om u Ralph," fluisterde
zij.
„Maar wilt gi) mij niet redden, wilt gij geen
vinger uitsteken om mij voor den onder-
MAATSCHAPPIJ VAN VERZEKERING OP HET LEVEN
De sterkte van het per
soneel der Nederlandsche
Spoorwegen bedroeg op
81 December
terwijl de uitgaven ten
behoeve van 't personeel
bedroegen in
v'.- f----isSfifcO!
gang te behoeden?"
„Ik wil uwe zuster zijn, Ralph
„Tot dat gij de vrouw wordt van een an
der schreeuwde Ralph vol ijverzucht. „Gij
zult een ander huwen wellicht lord Sto-
nefield
Het meisje week een schrede terug, ter
wijl een donkere blos hare wangen bedekte.
„Ik zie het" schreeuwde Ralph op harts
tochtelijken toon, vol smart en ijverzucht
gij zult met lord Stonefield trouwen
o Nina, Nina!"
„Ralph, het zal u wel onverschillig zijn
met wien ik in den echt treed als Ik uwe
gade niet kan worden. Laat ons vrienden
zijn, broeder en zuster."
„Ik wil voor u alles zijn of niets! riep
Ralph haastig uit„Ik wil met u trouwen
of sterven
Met een wilden kreet stoof hij op en liep
het vertrek uit. In het voorhuis ontmoette
hij Digby Borne met zijne vrouw, die zoo
juist uit den tuin gekomen waren.
Hij wilde hen, zonder op hen te letten,
voorbij loopen, maar zijn vader bemerkte
onmiddellijk de hevige opgewondenheid,
waarin hij verkeerde, en hield hem met ge
weld tegen.
„Wat is er gebeurd?" vroeg Digby Borne
heftig. „Wat is er met u te doen?"
„Ik ga mij van kant makeij, riep Ralph
woest., vergeefsche moeite doende om zjjns
vaders hand te ontkomen. „Alles is voorbij.
Nina heeft mij afgewezen. Zij zal met lord
Stonefield huwen."
„Ei, zal zij dat wezenlijk doen?" vroeg
Digby Borne hoonend. „Dat zullen wij toch
eerst eens zien
„Juist, dat zullen wij eerst nog eens zien,"
zeide Nina's stiefmoeder, hare lippen vast
samendrukkend. Ik ben miss Rokeby's per
soonlijke voogdes. Wij zullen zien of zij het
zal wagen de vaak herhaalde aanwijzingen
haars vaders om mij te gehoorzamen te
wederstreven. Als zij blijft weigeren, zal ik
geweld gebruiken."
„Stel uwen zelfmoord uit, mfln zoon, tot
dat gij ziet welken keer de zaken nemen."
zeide Digby Borne eenigszins spottend. „Ga
naar uwe kamer en droog uwe tranen, voor
dat ge door de dienstboden wordt uitge
lachen."
Ralph sloop weg, nog wel ellendig, maar
toch met nienwe opflikkerende hoop in het
Het goederenvervoer
bedroeg in duizendtallen
tonnen in
De totale opbrengst van
het vervoer (reizigersen
goederen) in dnizendtal-
g'
len guldens
hart. Misschien was de zaak nog niet afge-
loopen. Misschien zou Nina nog op haar be
sluit terugkomen.
Toen hij den trap opgegaan .was legde
mrs. Borne de hand op den arm van haar
echtgenoot en fluisterde hem toe:
„Het meisje zal zich wederspannig too-
nen. Wij zullen moeite met haar hebben.
Als wij haar tot dit huwelijk willen dwin
gen moeten wij haar in de eerste plaats van
hare vrienden verwijderen. Waarheen zul
len wij haar brengen? Wat zullen wij met
haar aanvangen."
Hoofdstuk XXIV.
LILLY VINDT EEN ONDERKOMEN.
Nagenoeg zes weken waren verloopen se
dert den zomeravond, op welken Ralph Bor
ne aan Nina Rokeby op de zodenbank aan
den landweg voor de eerste maal zijne lief
de verklaard had. Men zal zich herinneren
dat deze verklaring een verborgene getuige
had en dat deze geene andere was dan de
ongelukkige jonge vrouw van Ralph Borne,
welke deze als dood betreurde en welke hij
in het binnenste zijns harten nog steeds dui-
zendmalen meer beminde dan de jonge erf
gename van Rookhurst.
Wat was er intusschen gedurende die zes
weken van de arme, vertwijfelde Lilly ge
worden?
Toen zij naar Rookham was gegaan, was
zij bijna geheel zonder geldhare kleede
ren en schoenen waren afgedragen en de
bitterste armoede grijnsde haar aan. Toch
kon zfl niet besluiten naar Londen terug te
keeren, nadat zij tot de treurige overtuiging
was gekomen dat zij door haren echtgenoot
was vergeten, en geheel en al verlaten was.
Snikkend en weenend liep zij dien avond
een uur ver de straat langs totdat zij ein
delijk' van vermoeidheid niet verder kon
zij legde zich onder een boom neder en viel
van uitputting weldra in een diepen slaap.
Toen zij ontwaakte was het klaar lichte
dag; zij stond op en wandelde langzaam
verder. Na eenige uren geloopen te hebben
kwam zij in Canterburry, waar het hare
eeste zorg was zich voor het weinige geld,
dat zij nog bezat, een onderkomen te ver
schaffen, en daarna werk te zoeken.
't Gelukte haar naaiwerk te krijgen, waar
door zij gedurende eenige weken met moeite
in haar onderhoud voorzag; maar zij zag In
dat dit op den duur zoo niet gaan kon en zfl
dus iets anders moest zoeken. Zij plaatste
een advertentie in de courant, waarin zij
zich als kinderjuffrouw of gouvernante
aanbood. Den vierden dag ontving zij als
antwoord een brief.
De brief was geschreven door een dame,
die zich mrs. Bridge noemde, zjj verklaarde
vijf kinderen te hebben, voor welke zij een
gouvernante noodig had. Als L. L. onder
deze letters had Lilly geadverteerd goede
aanbevelingen kon overleggen, muzikaal
was en in staat de grondbeginselen te on
derwijzen, kon zfl zich den volgenden mor
gen om 10 uur aan 't opgegeven adres aan
melden.
Natuurlijk bevond Lilly zich op het be
paalde uur ter aangewezen plaatse.
Het huis wes een kleine tamelijk eenvou
dige villa, nogal ver bulten de stad Canter
burry gelegen en door een hoogen muur van
de straat geseheiden.
Lilly belde en werd door het dienstmeisje
dat haar om hare armzalige kleeding met
argwaan beschouwde, eerst binnengelaten,
nadat zfl haren naam had genoemd en ver
klaard, dat zfl door de dame des huizes ver
wacht werd.
Daarna geleidde het meisje haar in huis
en een trap op, opende een deur, waardoor
zfl Lilly liet binnentreden en riep met lui
der stemme„Mevrouw, miss Lark", en
sloot daarna de deur weder.
Een kleine dikke dame, welke in een
zwaar rood zijden kleed op de sofa lag,
richtte zich achteloos op, keek Lilly een
oogenblik lang vragend aan en wenkte haar
daarna met de hand te gaan zitten. Lilly
voldeed hieraan, en mrs. Bridge, want
dit was de dame begluurde nogmaals door
haar in goud gevat lorgnet de arme jonge
vrouw, die daar zoo bescheiden in bange
verwachting zat.
„Ah, gfl heet dus Lark," zeide zfl achte
loos, toen zij eindelijk het lorgnet van de
oogen nam. ,,'t Is mfl als had ik dien naam
reeds Vroeger gehoord, maar ik kan mfl niet
herinneren bij welke gelegenheid. Gfl hebt
natuurlijk aanbevelingen medegebracht, miss
Lark?"
„Ik heb slechts aanbevelingen van de da
mes, aan wie ik muziekles gegeven heb,"
zeide Lilly. „Ik was tot dusverre slechts
muziekonderwflzeres, maar ik bezit alle ge
vraagde kundigheden."
Zfl haalde het reeds tamelijk versleten
papier voor den dag, dat zfl tot nu toe
steeds met groote zorgvuldigheid bewaard
had, omdat het getuigde dat zfl zeer fat
soenlijk en volkomen bevoegd was om mu
ziekles te geven, en legde het in de vette
handen der dame
„De dagteekening is reeds tamelflk oud",
zeide mrs. Bridge. „Hoe kan ik weten dat
dit getuigschrift niet valsch is? Ik heb al
meermalen gehoord dat zulke dingen ver-
valscht worden."
Lilly's eerlijk gezicht gloeide en hevige
ontroering maakte zich van haar meester.
Zfl wilde opstaan, maar de dame wenkte
haar te blijven zitten, en Lilly besloot te
blijven zoolang er nog vooruitzicht bestond
de betrekking te kunnen krijgen.
„Nu, 't getuigschrift schijnt echt te zijn",
voer mrs. Bridge voort, het vluchtig door
loopend. „Gij ziet er ook eerlijk uit, maar
lieve hemel, 't uiterlijk is zoo bedriegelflk
Ik had eens een kindermeisje, met een Ma
donnagezicht, dat zich als buitengewoon
valsch en boosaardig deed kennen. Welke
bezoldiging verlangt gfl? „Ik -ik weet zelf
niet wat ik moet vragen, mevrouw. Ik was
vroeger nooit gouvernante."
„Nu, daar gfl zoo onervaren zflt, kunt ge
ook niet veel eischen," zeide mrs. Bridge.
Ik wil mfl blootstellen aan 't gevaar, dat
gfl blijkt ongeschikt te zijn, en bied, wan
neer gfl als gouvernante over mijne vflf
jongste kinderen wilt optreden, ik heb nog
vier andere die elders op school zfln, een
jaargeld van twintig pond met geheele ver
pleging.
Wat moest de arme Lilly doen. 't Was
weinig genoegmaar de strijd met de ar
moede was nog veel bitterder. „Ik neem uw
voorwaarden aan, mrs Bridge," zeide zfl
met bevende stem, „dat wil zeggen als gfl
mfl wilt nemen als ik u zeg, dat ik niets
bezit, dan de kleederen, welke ik aan heb,
en ik u moet verzoeken mfl mfln bezoldiging
een tijd lang wekelflks te betalen, om mfl
in staat te stellen nieuwe kleederen te koo-
pen."
(Wordt vervolgd!