Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
VEMMN SPEL
Gemeenteraad.
FEÜILLETOM
■WHHi
EERSTE BLAD.
NO O D-B RAB ANDW
NUMMER 84.
WOENSDAG 10 OCTOBER 1923.
48* jaargang.
JJresAvn:
W A ALWIJKSOHE
STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
-
Wefws N®. SÉ®,
T«Isgr3-Adr®«ECHO.
2)it nummer bestaat uit Twee
Bladen
ELSHOUT.
Openbare vergadering van den raad
dezer gemeente op Donderdag 4 Oct.
1923 des voormiddags 11 uur.
Voorz Edelachtb. heer Fr. v. Liempt.
Aanwezig alle leden.
De notulen der drie vorige vergade
ringen worden na enkele opmerkingen
ongewijzigd goedgekeurd.
Aan de orde
1. Proces verbaal van kas-opname
bij den gemeente-ontvanger, in kas
bevond zich f 2209, hetgeen met de
bescheiden accoord werd bevonden.
Schrijven van Ged. Staten waarbij
den verkoop van dien uitweg wordt
goedgekeurd.
Verzoekschrift van het voorloopig
comité tot het organiseeren van feeste
lijkheden ter viering van het regeerings-
jubileum van H. M. de Koningin. Een
subsidie wordt gevraagd van f 150.
Voorzitter. Burg. en Weth. hebben
gemeend daaromtrent geen voorstel te
moeten doen. Zij zouden gaarne de
meening van den raad hierover hooren,
W. Klijn. Ik zou op één voorwaarde
geld willen geven, op voorwaarde n.l.
dat ze dan niet meer langs de huizen
mogen collecteeren.
Voorzitter. Ook Burg. en Weth. wa
ren van meening dat het een of het
ander moest gebeuren, maar geen ge -
meentesubsidie en collecteeren allebei.
Wanneer de raad dan ook besluit tot
het toekennen van een subsidie, dan
zal ik geen vergunning meer geven
tot collecteeren.
W. Klijn. Het geld dat reeds voor
de kinderfeesten is uitgegeven zit dat
in de aangevraagde subsidie van f 150
inbegrepen.
Voorzitter. Neen dat staat er geheel
buiten.
W. Klijn. Dat bedrag zou ik er dan
aftrekken, 'tis wel treurig dat die
feesten niet gezamenlijk zijn gehouden.
Leijsten. De kinderen hebben er niets
aan gehad.
Voorzitter. Ja 't is heel jammer dat
het zoo gegaan is, de kinderen hebben
er niets aan gehad, maar gedane zaken
nemen geen keer. Verlangt nog iemand
het woord hierover.
v. Herpt. Ik had in de vergadering
van B en W. ook gesproken om
dansmuziek te laten maken, het jonge
volk vooral heeft daarmee altijd het
grootste plezier, maar de bezwaren
die de Voorzitter hiertegen had, hebben
mij doen besluiten daar niet verder
op aan te dringen.
J. J. Klijn. Ze kunnen zonder dansen
toch wel plezier maken
W. Klijn. In het verzoekschrift staat
niet aangegeven waaraan het geld zal
worden besteed. Ze kunnen ze wel in
de herberg opmaken of wat dan ook.
Ik zou het Dag bestuur opdragen
geen subsidie te geven, alvorens men
weet wat er mee gebeuren zal.
P. de Baaij. Ik heb er wel eens
over hooren praten dat ze een vreemde
harmonie wilden laten komen en de
liedertafel van Baardwijk, maar als ze
dat doen ben ik tegen subsidie. Men
diende het geld in de gemeente te
besteden.
Voorzitter. Men zou er de voor
waarde aan kunnen verbinden, dat de
subsidie niet wordt uitgekeerd dan
nadat de begrooting door Burg en
Weth is goedgekeurd, al zal dit voor
B. en W. ook een moeilijke taak zijn.
De Voorzitter brengt hierna in om
vraag of de leden kunnen besluiten
op deze voorwaarden eene subsidie
toe te kennen.
Alle leden kunnen zich daarmee
vereenigen.
Voorzitter. Nu komt de vraag hoe
veel subsidie zullen wij geven. Oeven
we f 150 of meer of minder.
J. J. Klijn. Ik zou er af trekken wat
de kinderfeesten gekost hebben.
Voorzitter. Die hebben f 77 gekost.
W. Klijn. Dan zou ik f 75 geven
dan maakt het ongeveer f 150 samen.
Leijsten. Wat kunnen ze daar nu
mee doen, daar kunnen ze geen plan-
43)
nen van maken,
Van Herpt. Ik heb wel gehoord dat
de harmonie hier ter eere van de Ko
ningin niet veel kosten zal, maar voor
niemendal gaat het niet, er komt haar
wel eenig verteer toe.
Voorzitter. Steunt iemand het voor
stel van den heer Klijn
Het voorstel wordt door enkelen
ondersteund en in stemming gebracht.
Alleen de heeren Leijsten en P. de
Baaij waren er tegen, de overigen er
voor, zoodat slechts een subsidie van
f 75 zal worden verleend waarvau ook
aan Oud-Heuden een evenredig deel
moet worden afgestaan zoo men ook
daar feest wil vieren.
Verzoekschrift van den gemeente
veldwachter om kwijtschelding van een
gedeelte van zijn pensioensbijdrage.
De Voorzitter zegt dat in April het
besluit genomenis om van elke gemeen
te-ambtenaar 8'/a pet. van pensioens
bijdragen te verhalen. Deze bepaling
trad met 1 Juli 1922 in werking dus
met bijna een jaar terugwerkende
DOOR. ERVARING STERK.
volg daarvan f 130 ineens bij betalen,
en vraagt nu om een iaar vrijstel
ling, zoodat het verhalen pas met 1
Januari 1923 ingaat.
Burg. en Weth. zijn van meening
dat de jaarwedden van dien aard zijn,
dat de bijdrage zonder bezwaar be
taald kan worden en daarom zijn ze
er ook voor om het besluit, om met
ingang van 1 Juli 1922 8V2 pCt. te
verhalen, te handhaven.
De heer van Herpt vraagt hoe het
dan moet gaan met van Zon en met
den directeur van het Electriciteitsbe-
drijf.
Voorzitter. De directeur van het
Electriciteitsbedrijf is van meening,
dat toen hij werd aangesteld tegelij
kertijd is besloten om hem premievrij-
pensioen toe te kennen. Ik heb de no
tulen er op nagezien maar daarin staat
er niets van vermeld. Dus het kan een
fout van den secretaris zijn ofwel het
is niet besloten. Mijn persoonlijke
meening is, dat het wel besloten is,
de Wethouders meenen van niet. Om
op het geheugen te werk te gaan blijft
altijd moeilijk en daarom leek het mij
het beste het opnieuw in den raad te
brengen.
Van Herpt. Ik zou wel onder eede
willen verklaren, dat er destijds niet
over pensioen gesproken is. Daar
kom nog bij dat in de aanstelling, die
door hem zeif onderteekend is, niets
staat vermeld en ook niet in de no
tulen.
J. Klijn. Dan zou ik willen voor
stellen om alle driede veldwachter,
van Son en de directeur van het
electriciteitsbedrijf, vrij te stellen tot 1
Jan. 1923.
Aldus wordt met algemeene stemmen
besloten.
De heer van Herpt vraagt of nu niet
tegelijkertijd die kwestie met den di
recteur van het Electricteitsbedrijf over
de verhooging van diens jaarwedde
zou kunnen worden behandeld.
Besloten was hem f 400 jaarwedde
te geven, doch als er meer dan 100
aansluitingen zouden komen, zou hij
f 50 meer krijgen, maar nu is er een
verschil var. meening wat onder een
aansluiting wordt verstaan. Er zijn
menschen die een aansluiting voor
kracht en een voor licht hebben. Hij
rekent dat nu voor 2 aansluitingen.
Het kan echter ook de bedoeling van
den raad geweest zijn om het aantal
abonnés, dus het aantal uitte schrijven
kwitanties te rekenen. Er is indertijd
een circulaire van de P. N. E. M. ge
weest, waarin ook het aantal abonné's
gerekend werd. Spr. vindt dan ook,
dat de raad niet beter kan doen dan
zich daaraan houden.
De Voorzitter zegt, dat de directeur
graag z'n f 50 heeft, daar is niets tegen,
iederen zou daarvoor ijveren. De direc
teur redeneert dat hij voor elke meter
hetzij kracht of licht iets apart te ad-
ministreeren heeft en daarom rekent
hij het aantal meters voor aansluitin
gen. De P N. E. M. daarentegen rekent
elke abonné,elke persoon, onverschillig
of hij 1, 2, 3 of 5 aansluitingen heeft,
voor één aansluiting en daarnaar wordt
betaald Het gaat nu maar over het
gevoelen van den raad.
De heer van Herpt vindt de regeling
van de P.N.E.M. de beste.
De heer J. J. Klijn is het daarmede
eens.
Dit voorstel wordt hierna in stem
ming gebracht en met op één na al
gemeene stemmen aangenomen. Alleen
de heer Leijsten stemde tegen.
2. Aanbieding gemeente-rekening
dienst 1923. De rekening sluit met
een batig saldo van f 4495,29 en zal
als steeds gebruikelijk is door een
commissie worden onderzocht, waar
voor worden aangewezen de heeren de
Baaij en Brok.
3. Aanbieding begroeting 1924
De Voorzitter zegt dat de begrooting
bij de leden aan huis zal circuleeren.
Hoewel men later nog post voor post
de begrooting behandelt, wil hij er
reeds op wijzen dat het presentiegeld
voor de raadsleden van f 3 of f 2,
is gebracht De leden betuigen reeds
thans hunne instemming hiermede.
Overigens valt er het komende jaar
niets bijzonders te doen, zoodat de
begrooting niet veel veranderd is.
t
De Echo van het Zuiden,
Waalwijkscbe en Lanptraatsche Courant,
Dit blad verschijnt
WOINSDAO EN ZATERDAG.
Abonnementsprijs per S maanden 1.25.
Franco per post door het geheele rijk L40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden ena.,
franco te eenden aan dan Uitgever.
Prijs In Advertaatita:
23 ««ut par regelminimum 1.60.
Becl&mea 40 cent per regel.
BH contract flink rabat.
AdvertentlBn moeten Woensdag en Vrijdag
dea morgei» om uiterlijk 9 mar la en» haaH
Rijs,
vah „De Echo van het Zuiden".
Naar het Duitsch door H. Fr.
„Laat gij u door geen dokter behande
len?!' vroeg de advocaat.
„De dood is de beste arts," hernam de
oude vrouw morrend. „Die zal mij wel ge
nezen. Dit is mijn laatste bezoek bij u, Ka-
rel. Mijne dagen zijn geteld."
„O, ik hoop dat gij nog vele jaren zult
leven en ons jaarlijks bezoekenriep mrs.
Bridge. „Wij hébben u zoo gaarne bij ons,
tante World."
„Ja, dat weet ik mijne liefste," zeide mrs.
World met een eigenaardige flikkering in
bare ondeugende oogen. ,,'t Is tijd dat ik
mijne zaken in orde breng. Ik denk er aan
spoedig mijn testament te maken."
De Bridges deden hun best om onverschil
lig te schijnen, maar het gelukte hun niet.
Hunne nieuwsgierigheid en haast verrieden
ziclh al te zeer.
„Zult gij uw geld aan de armen verma
ken, tante World," vroeg mrs. Bridge vlei
end.
„Neen, neen, lk zalMaar vraag mfl
dit niet; gij zult wel ondervinden wie ik 't
nalaat".
De advocaat keek zijne vrouw veel be-
teekenend aan.
„Zij is van plan het ons na te laten"
fluisterde hij. „De oude heks wil ons ten
minste voor onze moeite betalen."
Vreemd genoeg kreeg de oude dame op
dat oogenblik weer een hoestbui, en toen
deze voorbij was zeide zij bits:
„Ik wil naar mijn kamer gaan. Ik heb
rust noodig, anders kan ik Van nacht geen
minuut slapen, 't Zou mij aangenaam zijn
als iemand op mijne kamer wat voor mij
kon musiceerenmaar van die sentimen-
teele liederen van uwe meisjes mag ik niets
hooren, Laura."
„De gouvernante zal voor u spelen en
zingen, lieve tante World," zeide mr. Brid
ge. Zij heeft in last dit gedurende uw ver
blijf alhier te doen zoo dikwijls gij het ver
langt, en gij kunt op elk uur van den dag
over haar beschikken."
„Zend ze mij dan over een half uur. Nu
ga ik".
De advocaat stond op en bracht de oude
dame naar hare kamer. Daar werd zij door
haar trouwe oude bediende ontvangen, mr.
Bridge keerde naar hét salon terug om met
zijne ega over de erfenis van mrs. World
ie spreken.
„Sluit de deur, Brown," zeide de oude
vrouw imtusschen tot hare bediende, „en
open de vensters, opdat de lucht In deze
kamer gereinigd worde na de aanwezigheid
van dien man,"Brown gehoorzaamde. Zij
was gewoon aan alle luimen barer meeste
res voldoening te geven.
„Ge hebt dus uwe bloedverwanten on
veranderd gevonden, mevrouw," vroeg zij.
„Geheel onveranderd, Brown," hernam
de oude dame zuchtend.
„Zij geven mij fluisterend alle mogelijke
scheldnamen en noemen mij hardop „hunne
liefste tante World." Ellendige huichelaars
Ik wilde hun een laatste kans geven om
mijne bezittingen te erven, maar nu heb
ben zjj het geheel bjj mij verkorven. Foei,
zij zijn vleiend en valsch, even als de kat
ten. Ik zal hun geen cent nalaten."
„Wat zult gij dan doen, mevrouw? Wilt
gij uw geld aan de armen vermaken?'
„Neen, dan wordt het versnipperd, en
heeft eigenlijk niemand er iets aan. Gaarne
zou ik alles aan een persoon nalaten, die
verdient rijk te worden. Gij krijgt een be
duidende rente, Brown. Gij zflt de eenige
oprechte vriendin, die ik heb."
De dienstbode streelde de gerimpelde
hand der oude vrouw met oprechte teeder-
heid.
„Hebt gij dan alle hoop opgegeven uwe
eigen bloedverwanten te vinden, mevrouw?"
vroeg zij. „Gij hebt het spoor uwer nicht
gevolgd tot aan haar huwelijk met den
graanhandelaar, gij zjjt te weten gekomen
dat zij en haar man gestorven zijn en een
dochter hebben nagelaten. Waarschijnlijk is
dit kind nog in leven, mevrouw. Zij Is de
laatste spruit uwer familie en zij heeft in
MAATSCHAPPIJ VAN VERZEKERING OP HET LEVEN
fri7T7p)-y//AA LW U K ftTT^)
alle geval fileer recht om van u te erven
dan wild vreemden."
„Dat is waar, maar ik kan het meisje
niet vinden," zuchtte de oude dame. Ik
zou ze wel adopteeren en tot mtjne erfge
name maken, als ik ze vond. Ik heb ze la
ten zoeken door detectives maar niets meer
te weten gekomen dan dat zij Lilly Lark
heet, en een goede opvoeding heeft geno
ten mijnè nicht was eene dame van
goede geboorte en dat zij muziek- en tee-
kenonderwijs gegeven heeft. Het meisje kan
reeds lang dood zijn."
„Wij konden een advertentie in de cou
ranten plaatsen," riep de dienstbode leven
dig uit, „en haar uitnoodlgen zich aan te
melden".
't Was toch het beste dat zij uwe erfge
name werd, mevrouw. Als het u goed is,
zal ik de oproeping onmiddellijk schrijven."
„Het denkbeeld i's in het geheel niet
slecht," antwoordde mrs. World. „Misschien
vinden wij het meisje op deze wijze. Schrijf
de annonce op staanden voet, Brown."
Brown zette zich aan eene tafel, waarop
schrijfgereedschap lag, en begon de adver
tentie op te stellen. Na lang nadenken had
zij het opstel gereed gekregen en las het
haar meesteres voor.
„Als miss Lilly Lark zich aan onder
staand adres wil vervoegen, zal zij iets zeer
voordeeligs voor zich vernemen. M. W.
Nr. Abdenstreet London, W.".
„Dat is goed," riep mrs. World verrukt
uit, „zeer goedWij zullen ze in 12 Londen-
sche dagbladen laten plaatsen. Maak dus
12 afschriften en zend die aan de voornaam
ste dagbladbureau's.
Lees het nog eenmaal voor, om te zien of
ik er soms nog wat zou willen bijvoegen."
De dienstbode gehoorzaamde.
Nauwelijks was zij hiermede gereed of
de advertentie was ook reeds beantwoord,
want, na zacht aangeklopt te hebben, kwam
de jonge gouvernante, in haar donker een
voudig toilet met haar liefelijk treurig ge
zichtje, binnen en zeide schuchter, terwijl
zij diep boog:
Pardon, mevrouw, ik ben de gouvernante,
en mrs. Bridge heeft mij gezonden om wat
muziek voor u te maken. Mijn naam is Lilly
Lark
Hoofdstuk XXVIII.
LILLY en Mrs. WORLD.
Toen de jonge gouvernante haren naam
op zoo eenvoudige en passende wijze noem
de, maakte zij op de logée der Bridges een
even verrassenden als onverwachten in
druk.
Mrs. World stiet een vreemden gil uit,
boog zich, op haren stok geleund, voorover
en keek het meisje doordringend aan, ter
wijl hare dorre lippen zich tot een onver
staanbaar gemompel bewogen. De opge
wektheid der oude dame werd gedeeld door
hare bediende, welke Lilly met ongeloovige
en verwonderde blikken aanstaarde.
Van weerszijde volgden verklaringen en
met liet Lilly de advertentie zien. „Was die f
voor mij bestemd," riep zij uit. „Ik versta
er niets van. Of bestaat er nog eene andere
Lilly Lark?"
„Dat geloof ik niet," zeide mrs. World
de naam is in 't geheel niet algemeen ver
breid. Om mij echter volkomen zekerheid
te geven verzoek ik u mij eenige vragen te
beantwoordenHoe heette uw vader en
wat deed hij?"
„Hij was graanhandelaar in de City, en
heette Frederik Lark," antwoordde Lilly
geheel verward.
„En hoe heette uw moeder als meisje?"
„Alice Rumford Cheswich."
Een lichte kreet ontsnapte aan mrs.
World, hare handen begonnen te beven en
zij keek bare dienstbode met zegevierende
blikken aan.
„Hoort gij dat, Brown?" fluisterde zij.
Hoort ge het, zeg ik
Daarna voegde zij er luide bij t „Ga voort,
mijne lieve, wie was uwe moeder
„Zij was de dachter van een landedelman
in Hampshire. Er waren buiten mijne moe
der nog meer kinderen, maar allen zijn
jong en ongehuwd gestorven.
De bezitting was slechts erfelijk in de
mannelijke linie en viel aan een verren
bloedverwant ten deel. Mijne moeder huw
de mét mijn vader tegen den zin harer fa
milie en werd om dat huwelijk door de fa
milie verstooten."
„En met tamelijk veel recht. Als een meisi-
je afstand doet van den rang van edelmans-
dochtër om een graanhandelaar te huwen,
en in een dompig vertrek achter den winkel
te gaan wonen, dat hare familie dit goed
keurt," zeide mrs. World eenigszins met
nadruk„En waart gij haar eenig kind?
„Ja mevrouw!"
„Hebt gij bloedverwanten in leven?"
„Neen mevrouwMijne moeder is jong
gestorven. Mijn vader gaf mij eene goede
opvoeding; maar toen ik nog geen zestien
jaar oud was, stierf hij plotseling van kom
mer omdat zijne zaak te gronde was gegaan.
Ik moest mij dus alleen door de wereld
heenslaan. Wei was m}jn vader maar een
koopman en van bescheiden afkomst, me
vrouw, maar in zijn hart was hij een gent
leman."
„Dit zeide de arme Alice ook. HmGij
hebt dus geene bloedverwanten meer in het
leven, niet waar?"
„Ten m n is te ik ken er geene mevrouw.
De tegenwoordige eigenaar der bezitting
mijns grootvaders is wel een verre bloed
verwant, maar hij kent mij evenmin als ik
hem ken. En en voegde Lilly plotse
ling sidderend hier hij, alsof een vermoe
den der waarheid in haar opkwam „ik heb
eene oudtante in Londen zij was de tan
te mijner moederzij was gehuwd met een
rijken bankier, en als zij nog in leven is,
moet zij weduwe zijn. Zij moet al heel oud
zijn."
„Ongeveer zoo oud als ik," zeide mrs.
World met bliksemende oogen; „ja, juist
van mtjne leeftijd. Hoe heet zij?"
„Haar meisjes naam was Mary Cheswich.
Zij was reeds lang gehuwd, toen mijne
moeder geboren werd, en zij was peet over
mijne moeder. Maar hoe zij als vrouw ge-
heeten heeft weet ik niet. Als ik dien naam
ooit gehoord heb, ben ik hem vergeten."
„Dan zal ik het u zeggen," hernam de
oude vrouw. „Haar tegenwoordige naam is
Mary World. Zij woont te Londen in de
Abdenstreet, en op bet oogenblik zit zij
hier voor u en ondervraagt u."
Lilly verbleekte en bare donkere blauwe
oogen sperden zich wijd open.
„Gij gij mijne tante!" riep zij uit.
,,'t Schijnt zoo, mijne lieve. Reeds lang
heb ik u gezocht. En gij zijt dus Alice's
kind. Gij moogt mij omhelzen, liefste, als
gij wilt.
(Wordt vervolgd).
