Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
jonge vrouw.
li
kinkhoest.
B. B. B. B.
DE DAAD.
FEULLETOM
Laat li* limlsng niet kwellen
Geef het dadelijk
Akker's Al U
jidi.ji'.
NUMMEK51
ZATERDAG 27 JUNI 1925
48e JAARGANa
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Ze waren met hun vieren. Vier B's
waren het toevafligde boer, de bak
ker, de brievenbesteller en de barbier.
Ze mopperden alle vier, want 't liep
tegen de verkiezingen en dan moppe
ren wij immers allemaal? Want staat
het niet vast als een paal boven water,
dat alle tegenspoeden en moeilijkheden,
die wij de laatste jaren ondervonden,
de schuld zijn van de Regeering De
vier B's mopperden dan ook op de
Regeering. Had de Regeering er niet
voor moeten zorgen, dat het leven
goedkooper was geworden, de huis
huur lager, de treinenloop beter, de
straatjeugd minder brutaal, de dienst
boden minder veranderlijk
En wat heeft ze daaraan gedaan?
Niets 1 Niemandal
Maar erger nog is wat ze wel ge
daan heeft. En de Kamer heeft haar
daarbij geholpenHebben wij ons
dóarom in 1922 zoo uitgesloofd om
onze eigen menschen naar de Kamer
te brengen Zie je nu wel, dat het
precies hetzelfde is op wien western-
men? Belasting betalen is toch de
boodschap,
Wat een last hebben wij niet van
dien zomertijd, klaagt de boeren van
de vleeschkeuring.
Gij, zegt de bakker, moest niet kla
gen. Wij, arme bakkers, zitten met dien
acht uren-dag te kijken en wij mogen
zelfs niet werken als wij willen. En
dan zeggen ze nog wel, dat Minister
Aalberse zoo veel met den midden
stand opheeft
Och wat Aalberse, komt nu de brie
venbesteller in het gesprek. Colijn, dat
is de kwaaie. Colijn met zijn sluitende
begrooting. De boeren hebben niet te
mopperin en de bakkers evenmin. De
zon bleef schijnen en het deeg bleef
rijzen. Als gij er niet kondt komen,
werden de boter en het brood maar
wat duurder gemaakt. Maar van ons,
ambtenaren werd een stuk van het
traktement afgenomen en een groot stuk
ook! En waar moeten wij het op ver
halen
Daar komt de vierde B. De barbier.
Jullie praat wezenlijk over dingen,
waarvan gij geen verstand hebt. Ge
weet er niets van. Ge hebt geen ver
stand van politiek. Waar zoudt Ge het
ook geleerd hebben. Ik mag er over
meepraten, want ik steek overal en bij
ieder mijn licht op. Ik heb ze, ieder
op hun beurt, allen onder het mes, j
den burgemeester, den notaris, den
dokter, den meester, den secretaris,
allen die geleerd zijn en we praten j
heel dikwijls over de politiek. Wil ik
eens zeggen wie de schuld is van alle
narigheiddat is de heele Regeering,
Aalberse en Colijn en Ruys en Heems-
kerk en Van Dijk en hoe ze allemaal
heeten mogen en dat zijn de Kamer
leden alle honderd, de katholieken
even goed als de socialisten. We moe
ten andere mannen hebben Er moet
weer geregeerd worden in Nederland,
geregèèrd, heeren, geregèèrrrd!
En ze knikten alle drie vol instem
ming, zwijgend voor die wijsheid, de
boer, de bakker en de besteller.
Toen kwam de 1ste Juli. Het was nu
geen tijd van mopperen meer, maar
van handelen. Geen critiek meer, maar
plichtsvervulling. O, ze waren alle
verdrietelijkheden nog niet vergeten.
Maar zoo nu en dan hadden ze toch
ook wel eens gedacht aan de goede
dingen, door die slechte Ministers, en
die slechte Kamer gedaan. De orde en
de rust bleven heerschen in Nederland,
het Hollandsche geld behield zijn
waarde; alles bij elkaar was het nog
zoo kwaad niet hier. Uit België,
Duitschland, Frankrijk, hoorde men
andere klachten.
Belasting moet altijd betaald worden.
Maar zou het minder worden als er
eens geen Rechtsche Regeering kwam
Bovenal echter, wij moeten er toch toe
medewerken, daf Nederland geregeerd
blijft in Christelijken zin. Toen Onze
Lieve Heer Zijn wetten gaf, heeft Hij
gewild, dat die overal gehoorzaamd
zouden worden, ook bij het besturen
van den Staat. Wij weten het wel, alle
menschenwerk is onvolmaakt, maar wij
jelooven nog niet zoo gauw, dat wij
onder een linksche Regeering van 1918
tot 1925 gelukkiger geleefd zouden
lebben dan nu. Vast staat, dat wij
Nïderland en ons zelf een heel slech
ten dienst zouden bewijzen door van
de stembus weg te blijven. Niet stem
men is evengoed plichtverzaking als
verkleerd stemmen. Vooruit, mannen,
wij gaan stemmen. Als trouwe Katho-
ieken stemmen wij op de Katholieke
ijst Lijst No. 23.
Zoo spraken op 1 Juli 1925, den
dag van de stemming, de vier B's. Zij
klaagden niet en zij mopperden niet.
Zij deden wat hun plicht was, zij trok
ken naar de stembus: de boer, de
bakker, de brievenbesteller en de bar
bier en zij namen hun vrouwen mee.
Dr. L. DECKERS.
Maanden en maanden reeds hebben
Katholieke sprekers, heeft de Katho
lieke journalistiek gewerkt om ons
roomsche volk diep te doordringen
van de groote beteekenis der aan
staande Kamerverkiezing.
Zij hebben ons volk voorgehouden,
met taaie volharding en, laten wij
hopen met succès, de zware verplich
ting die rust op elk Katholiek Kies
gerechtigde.
Die maanden zijn voorbij. We staan
nu voor de groote daad het antwoord
van onze roomsche kiezers.
Welnu dan, gij die opgaat ter stem
bus geeft dat antwoord, laat spreken
de stem van uw geweten.
Bedenk, dat het hier gaat niet in
hoofdzaak om de een of andere
materieele kwestie, niet om dit of dat
Kabinet, maar dat het gaat om een
principieele zaak, een beginsel.
Men kan U met groote en schoone
gebaren beduiden, dat het gaat om
uw portemonnee, om uw betrekking,
om uw vrijheid, 't is bijzaak en vol
begoocheling.
't Gaat om de ééne groote kwestie,
waar 't heele leven om gaat: vóór of
tegen God.
Dat is de geweldige inzet van de
65)
TWEEDE DEEL.
verkiezing.
En hierop zult gij antwoord geven
door Uw stem.
Gij, die gelooft aan het bestaan van
een Goddelijk Opperwezen
Gij, Kiezers, die Uw bestaan afhan
kelijk weet van die Majesteit
Gij, die weet dat de groote taak
van Uw leven bestaat in de Gods
verheerlijking
Kunt gij nog twijfel voelen?
Neen, dat kunt ge niet, dat moogt
ge niet.
Daarom stem rechts.
Gij, Katholiek, die door 't leven
gaat aan de hand der oude Moeder
kerk, die gij kent en lieihebt, die U
leidt van uw jongste jeugd tot in het
graf, die U deelt de volle rijkdom
harer genademiddelen, zult gij nog
twijfelen
Zult gij U nog laten meesleuren in
den stroom van hen, die God en uw
Kerk vijandig zijn?
Zult gij U nog laten misleiden door
schijnbeloften van God en Kerk hatende
propagandisten
Zult gij het Kruis verlaten om als
deserteur en partijverrader te staan
onder het roode vaan
Neen, Katholieken, dat wilt gij niet,
dat zult gij niet.
Maar scharen zult gij U in het
leger van Katholieke mannen en
vrouwen, dat met den daver van zijn
roomsche triomf zal opgaan voor het
heil der R.K. Staatspartij.
De Katholieke Staatspartij is ónze
partij
Lijst 23 is ónze lijst!
Die candidaten zijn ónze candidaten
De verdedigers van onze rechten,
de rechten der Kerk, de rechten van
God in 't publieke leven.
Laat Katholiek Nederland, laat spe
ciaal ons roomsche Zuiden getuigen
door de daad. Gij Katholieken van
Brabant.
Gij Katholieken van de Langstraat
en omgeving begrijpt de plicht van
uw geweten 1 Begrijpt uw plicht als
Katholiek
Uw stem moet misschien den
doorslag geven, uw éénc stem.
Er wordt van U niet gevraagd, dat
gij U werpen zult in 't volle gejaag
van 't politieke leven. Maar dat ééne
dat van U gevraagd wordt, uw stem,
wil die aan God, de Kerk en de R.K.
Staatspartij niet weigeren.
A. v. D. PLU IJ M.
BUITENLAND.
door den
(Wordt vervolgd).
De Echo van het Zuiden,
Waalwijksclit en Laiigstraatsche Courant
Dit blad verschflnt
WOENSDAG EN ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Prijs der Ad verten tiën
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bi) contract flink rabat
Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uiterlijk 0 uur in ons bezit
zijn.
van „DE EOEO VAN HET ZUIDEN".
V.
SLACHTOFFERS DER LIEFDE.
Gekleed had Etiennette zich op haar bed
geworpen en zij weende om een steenen
hart te ontroeren, met het hoofd in hare
handen.
Wat moest zy doen, wat zou er van haar
en van haar vader geworden in het midden
van die eerloosheid, van die misdadige kui
peryen?
Tevergeefs zocht zy orde te brengen in
hare gedachten, zy warrelden dooreen in die
woeste opgewondenheid die de zinneloos
heid moet voorafgaan.
Het gerucht eener opengaande deur deed
haar sidderen.
De gedachte dat Carl Warton misschien
de stoutmoedigheid hebben zou haar te ko
men achtervolgen tot in hare kamer, ver
schrikte haar meer nog dan zy het reeds
was.
Maar neen, het was de dokter niet, het
was Catiche, die kwam zien of alles in orde
was.
Sinds het huweiyk van Elena was eene
Parysche kamenier, in dienst der gravin ge
steld, een dier meisjes, die, zooals men dat
noemt, van alle markten thuis zyn.
De gravin had toen Catiche ten dienste
van Etiennette gesteld.
In zyne dwaze verblindheid en al te ver
regaande lichtzinnigheid, had graaf de Ro-
De staking in China heeft zich
opnieuw uitgebreid Te Canton begon
do staking gisteren. Twee buitenlanders
zijn vermoord. De Chlneesche regeering
beantwoordde de jongste nota der mo
gendheden,
De Belgische metaalbewerkers
besloten, dat 1 Juli a. 9. het werk zal
worden stilgelegd in alle ondernemin
gen, waar loonsvermindering is aange
kondigd.
Het Japansch departement van
marine heeft besloten vier kruisers van
10.000 ton vier torpedojagers en zes
ooderzeebooten te doen bouwen, ten
einde verouderde schepen te vervacgen.
De autoriteiten verklaren, hiertoe ge
dwongen te zijn door de Amerikaansche
en Brltsche aanvullende vloot program
ma's.
De staking der metaalbewerkers
te B'ussel duurt, nog steeds voort De
quevère in dien afstand van eene trouwe
meid aan zyne dochter, een nieuw bewys
van Elena's goedheid gezien.
Catiche was de deugd zelf, de grenzelooze
zelfverloochening, de ingeborene vriendeiyk-
heid.
Catiche was op de teenen binnengekomen
en het geknars der deur was byna onhoor
baar geweest, zoodat zy ternauwernood den
tyd bad zich op te richten van 't bed, toen zy
de dienstmeid reeds haar bed zag naderen.
Aanstonds droogde het meisje hare oogen
af en keek haar met fieren blik aan.
Maar Catiche 9toorde zich daaraan niet.
De graaf is reeds een uur op het kas
teel hy bevindt zich in zyne appartementen,
maar hy zal aanstonds naar beneden komen,
daar voor het middagmaal reeds gebeld is.
Het middagmaal. Etiennette was dus ver
oordeeld om zich. binnen eenige minuten,
tegenover de twee ellendelingen te bevinden,
waarvan zy het sclirikkeiyk, monsterachtig
geheim verrast had.
Neen, waarlijk, dat zou hare krachten te
boven gaan. Zy zou dat niet kunnen, want
haar afschrik zou haar verraden.
Goed, goed, zeide zy, ga aan vader
vragen of hy my wel wil ontvangen.
Het antwoord dat Catiche haar bracht,
was bevestigend.
Toen Etiennette de kamer van haren va
der binnentrad, richtte, de graaf zich op,
liy ging zyne dochter te gemoet en opende
haar zyne beide armen.
Het meisje wierp er zich in en hy prang
de haar op zyn hart. waarna hy haar met
treffende vaderiyke teederheid omhelsde.
Dit bewys van vaderiyke liefde ontroerde
en ontstelde opnieuw het hart van het arme
kind en zy weende en snikte lang op zyn
hart.
Welaan, wees kalm, zeide de graaf met
die zacht berispende stem, welke men ge
bruikt tegenover een teergeliefd kind, wees
kalm. liefste Eliennette. Ik wil u zoo niet
zien, als gy zoo voortgaat, zult gy n«j ver
plichten zeer streng te zyn. Droog uwe tra
nen, Etiennette, gy doet my veel verdriet.
Op deze woorden richtte mej. de Roque-
vère eindelyk het hoofd op.
Vader, zeide zy, ik moet ti kost wat
kost spreken. Indien gij wist.
Ik weet alles, lief kind. Ik weet, ik
zie dat gij zeer opgewonden en zenuwachtig
zyt, en ik zal er slechts in toestemmen met
u een ernstig onderhoud te hebben wanneer
gy kalmer zult zyn. Welaan, voor de twee
de maal wordt er gebeld; neem mijn arm
en laat ons naar beneden gaan. Het middag
maal zal u herstellen.
Wilt gy een groot genoegen aan uw va
der doen? Verjaag die zwarte gedachten, die
u ontstellen en kom mede, ziedaar alles wat
ik*u vraag. Kom, ik smeek er u om.
Maar... vader. Gy weet dus niets. Wel,
die gy tot vrouw genomen hebt... gy kent
die vrouw niet
Toen zy deze laatste woorden uitsprak,
begonnen de oogen van Etiennette koort
sig te glinsteren, terwyi hare lippen geheel
bloedeloos werden en beefden.
En die dokter, haar oom, gy kent hem
evenmin, vader, vervolgde zy.
De graaf was verschrikt over de scliiely-
ke ontsteltenis van het gelaat van zyne
dochter.
Vooral, spreek haar niet tegen... had Carl
Warton hem gezegd, geef haar geiyk en
spreek in denzelfden zin.
Doordat haar vader niets van haar ver
haal wilde gelooven en uitsluitend dokter
Wartonvertrouwde, werd het arme kind
moedeloos.
In een vlaag van waanzin nam het kind
het droevig besluit zich van het leven te
berooven en stortte zich achter in het park
in een waterreservoir. Gelukkig echter werd
de arme Etiennette van een wissen dood
gered. Een jonge man. Guy de Blossac ge
naamd, die toevallig in de buurt op jacht
was, zag het treurig schouwspel en stormde
naar de plek des onheils.
Etiennette was overwonnen. Op het punt
hare bezinning te verliezen, maakte opnieuw
de zucht tot zelfbehoud zich van haar mees
ter, sterker dan haren wil, dan haar besluit
zich van het leven te benemen.
Zy klampte zich vast aan haren redder.
En hy, gelukkig en fier. droeg haar, zwem
mend met een enkelen arm, op het drooge.
Hy legde haar op een rots.
Dan eerst bemerkte hy dat zy die hy aan
den dood ontrukt had, verrukkeiyk schoon
was.
Guy de Blossac, zonder er zich rekenschap
van te geven, werd door een gevoel van ja-
loerschlieid bevangen.
Het mooie meisje dat hy daar voor oogen
had, waarvoor liy zyn leven gewaagd had,
zonder haren stand noch hare schoonheid
te kennen, had voorzeker den dood gezocht
tengevolge eener wreede wanhoop.
En die wanhoop, dacht hy, kon niets an
ders zyn dan eene wanhoop, door liefdever-
driet veroorzaakt.
Maar hy had den tyd niet om zich aan
persooniyke overwegingen over te leveren.
Etiennette had de handen samengevouwd
en zegde hem met eene hygende stem, want
zy had groote moeite om op adem te komen.
O, mynheer. Waarom hebt gy u op
myn weg bevonden?
Waarom hebt gy my dien treurigen dienst
bewezen?
bat was myn plicht, mejuffrouw.
En nooit in myn leven heb ik een grooter
genoegen gehad hem vervuld te hebben.
Langzaam schudde zy het hoofd.
Ik kan niet leven, mynheer. Neen, ik
kan niet. Ik moet sterven. Zonder u, zonder
uw tussehenkomst zou het reeds met my
gedaan zyn. Ik zou niet meer te lyden heb
ben.
Guy de Blossac werd diep getroffen door
die hartverscheurende wanhoop.
En aanstonds kwam er hem een vraag op
de lippen.
Wel, hebt gy niet gedacht, mejuffrouw,
aan het overgroot verdriet dat gy gingt
veroorzaken aan hen, die u beminnen?
Een treurige glimlach plooide de lippen
van Etiennette.
Niemand bemint my, mynheer, stamel
de zy. En ik, buiten myn ongelukkigen va
der, bemin niemand ter wereld.
Deze woorden deden het hart van Guy
de Blossac van vreugde trillen.
Guy was jong. hy telde nog maar vyf en
twintig jaren. Nog nooit had zyn hart van
ware liefde geklopt en het scheen hem toe
dat er op dat oogenblik in hem een gevoel
opkwam dat hy tot nu toe nog niet kende.
En, inderdaad, dat gevoel, dat was de lief
de, die in hem ontkiemde en die voortaan
geheel zyn leven zou beheerschen.
Guy de Blossac was vryhy bezat een
dertigduizend pond inkomen. Op jeugdigen
leeftyd wees geworden was hy in het leger
getreden, omdat hy meende dat een man,
Kom de natuur te hulp de taaie
kleverige slijm I09 te maken en te
verwijderen. De telkens terugkee-
rende krampachtige, benauwde
hoestaanvallen maken licht van Uw
stevige kleine een zwa* poppetje.
Overal per koker
f 1.50 f175 HM
tij o voordeellger
De groote fUcom
zelfs wanneer hy fortuin bezit, het recht
niet heeft werkeloos te biyven en dat liet
schoonste beroep is zyn vaderlnnd te dienen.
Zyn besluit wa9 spoedig genomen.
Mejuffrouw, zeide hy op vasteh toon,
ik heb het recht niet uwe geheimen te vra
gen en wil evenmin onbescheiden zyn. Zie
hier myn naamik heet Guy de Blossac. Ik
ben ordonnance officier van den generaal
de Verville, en op dit oogenblik op jacht by
myn neef, den hertog de Cuévres te Carle-
pont.
Welnu, zeg my nu, waarin ik u van dienst
kan zyn. Beschik over my, ik verzoek het u,
alsof ik reeds een ouden vriend van u was.
Gy zyt ongelukkig. Ik ben tot nu toe geluk
kig geweest. Welken dienst kan ik u bewy-
zen? Spreek, en geloof wel dat ik gansch
ten uwen dienste ben.
Het hoofd van Etiennette zonk op hare
borst en zy antwoordde met ontroerde stem
Ik dank u mynheer. Ik dank n uit ge
heel myn hart. O, ja, maar, geloof my, den
eenigen dienst dien gy my bewyzen kunt,
is my hier alleen te laten, en ik smeek er u
om het te doen.
Dat is onmogeiyk. Het is zelfs volstrekt
noodig dat gy oploopt en eenige beweging
neemt. Gy zult zeker een verkoudheid op
doen.
Wat kan het my verschillen. In een
oogenblik zal dat alles voorby zyn.
Gy bedriegt u, mejuffrouwgy hebt
het recht niet u te dooden en ik zal het u
ook niet toelaten.
Ik wil u niet verbergen, dat ik my Ver
plicht gevoel by u te biyven tot gy m(j zult
gezworen hebl>en op uwe eer, dat gy voor
altyd aan uw vreeseiyk plan verzaakt hebt.
Want, wat gy doen wilt is misdadig me
juffrouw, en gy moet geheel en al het ver
stand verloren hebben om tot zooiets te
kunnen besluiten.
Welnu, gy zult niet opnieuw beginnen,
nietwaar?
Dat kan ik u niet beloven, mynheer, want
ik moet sterven.
Het. is het eenige middel om te ontkomen
aan het ongeluk, dat my verplettert.
