J
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen
jonge vrouw.
ll
1
FEULLETON
Js- HEERENBAAI
IS'
DE ftjnc pijptabak
NUMMER 100
WOENSDAG 16 DECEMBER 1925
48e JAARGANG.
UITGAVIï
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telefr.-Adres: ECHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Zij die zich met ingang
van 1 Januari abonneeren, ont
vangen den tot dien datum ver
schijnende nummers GRATIS.
GEMEENTERAAD.
MADE—DR1MMELEN.
Openbare vergadering van den raad
dezer gemeente op Zaterdag 12 Dec.
des voormiddag ten 10 uur.
Voorzitter Edelachtb. heer A. van
Gils.
De notulen der vorige vergadering
worden na voorlezing onveranderd
goedgekeurd en vastgesteld
Ongeveer kwart over tien uur opent
de Voorzitter de vergaderingafwezig
wegens ongesteldheid di heer Stijnis.
AAN DE ORDE
1. Ingekomen stukken.
a. Schrijven van den Commissaris
der Koningin, houdende de mededee
ling dat de heer A. v. Gils voor den
tijd van zes jaar is herbenoemd ais
burgemeester.
Van der Veeken. Ik feliciteer U
namens alle leden van den raad met
Uwe benoeming en ik hoop dat U
nog vele jaren moge werkzaam zijn
aan de belangen van de gemeente.
(Bravo's).
De Voorzitter dankt.
b. Schrijven van Ged Staten be
treffende eenige aanmerkingen op de
begrooting.
Voorzitter deelt mede dat deze
van administratieven aard zijn en stelt
voor de beantwoording daarvan aan
Burg. en Weth. over te laten, waartoe
wordt besloten.
2. Schrijven van het Kerkbestuur
inzake Schoolbouw.
Voorzitter. Zooals de heeren weten
heeft het Kerkbestuur van de R K.
Kerk te Made gevraagd bij de R.K.
Meisjesschool een of twtee lokalen te
willen bijbouwen.
Volgens de wet hebben ze zelf het
recht om die lokalen te bouwen terwijl
110)
DERDE DEEL.
de gemeente moet betalen. Wij hebben
hen gevraagd om ons die lokalen te laten
bouwen omdat het dan voor de ge
meente iets voordeeliger zal uitkomen,
Norbart. Waarom zal het voor de
gemeente voordeeliger uitkomen als
die zelf kan bouwen.
Voorzitter. Omdat we dan wat meer
invloed op den architect hebben en
wat het meeste zegt, we kunnen dan
elk jaar een bedrag aflossen.
Norbart. Voor dat laatste zou wel
wat zijn te zeggen, maar ik vrees dat
het niet zal gaan.
Voorzitter. Half en half was het
reeds afgesproken
Norbart. Weegt de moeite wel op
tegen de voordselen die men er mee
kan behalen.
Voorzitter. Tegen moeilijkheden ziet
het Dag. Bestuur niet op. Voor de
gemeente is het in ieder geval voor
deeliger als ze zelf de lokalen kan
laten bouwen.
Ligtvoet. Als ge daartoe overgaat,
zoudt ge dan in geen moeilijkheden
kunnen komen met het Kerkbestuur.
Voorzitter. Alleen in overleg met
het Kerkbestuur zouden we het kunnen
doen anders gaat het niet. Kunnen
wij de lokalen zelf bouwen, dan zijn
we er, zeg maar over 20 jaar, vanaf.
Norbart. Terwijl men er anders ten
eeuwigen dage voor zal moeten blijven
betalen.
Van der Sluis. De school zelf is
van het Kerkbestuur en nu zou het
toch dwaas zijn dat de gemeente daar
een paar lokalen tegenaan gaat bou
wen. Dan is het een van het Kerk
bestuur en een ander klein gedeelte
van de gemeente.
Norbart. Practisch beschouwd haalt
het niet zoo veel uit.
Voorzitter. Dat«moet men niet zeg
gen. Later, als de lokalen worden over
gedragen, worden ze er toch eigenaar
van. Het is maar om in het voordeel
van de gemeente te kunnen werken.
Van d^r Sluis Hoe zit het met die
kwestie van Stuivezand.
Van der Reijt. Men moet nog een
onderhoud met den inspecteur van
het onderwijs hebben, dan eerst kan
een beslissing worden genomen.
Norbart. Is afgezien daarvan de nood
zakelijkheid nog niet gebleken.
Van der Reijt. Dat zal ik niet ont
kennen
Van Beek. Dus dat is door den in
specteur nog niet afgewezen.
Van der Veeken, Het crediet voor
het bouwen aan den pastoor is al
verleend maar nu moet door overleg
worden gezien dat de gemeente kan
bouwen omdat zulks voor de ge
meente wat voordeeliger uitkomt.
Voorzitter. Ik heb ook tegen den
pastoor gezegd dat hij het krijgen kan
zoo hij wil en toen was ik er half en
half mee afgesproken dat de gemeente
zou bouwen, maar nu later komt hij
dat hij van zijn wettelijk recht gebruik
zal maken
Wordt besloten dat alsnog getrach'
zal worden dat de gemeente de school
lokalen kan bouwen.
3. Voorstel van Burg. en Weth. tot
ruiling van een stuk grond met Van
Stokkum.
Voorzitter. Nu bij de school enkele
lokalen aangebouwd moeten worden,
blijft er geen uitweg meer over. Die
lokalen komen, dat is althans zeer
wenschelijk, bij de speelplaats.
Nu zijn Burg. en Weth. met Van
Stokkum, die er naast woont, aan het
onderhandelen gegaan met het resul
taat dat ze tot een accoord zijn ge
komen. De Zusters krijgen dan een
gedeelte van zijn grond, naast zijn
huis gelegen, dus hebben de zusters
dan een uitweg, en in ruil daarvoor
krijgt .van Stokkum van de gemeente
voor zijn huis een gedeelte weg van
vier Meter breedte. Zonder kosten
kan men op die wijze tot een oplos
sing komen.
Antonissen. Dat is al heel mooi dat
de gemeeme er zonder kosten afkomt
Van Beek. Is die grond daar werke
lijk eigendom van Van Stokkum
Voorzitter. Voor zoover wij het
hebben kunnen nagaan, wel.
Van Beek Ik vraag het maar om
dat hij vroeger altijd 10 ct. recognitie
geld heeft moeten betalen.
Voorzitter. Dat betrof maar voor
een heel klein hoekje.
Nu zal juist op de scheiding een
heg worden geplaatst en dat zal dan
voor gezamenlijke rekening gebeuren.
Ook het maken van de acte zal voor
gezamenlijke rekening geschieden.
Zonder hoofdelijke stemming wordt
het voorstel van Burg. en Weth. aan
genomen.
3. Benoeming van een afgevaardigde
voor den Emelia-polder.
Voorzitter. Het zal het beste zijn
iemand van het Dag Bestuur daarvoor
aan te wijzen en we hebben gedacht
daar v. d. Reijdt voor te benoemen.
Van der Slais. Het komt mij voor
dat het 't beste is om, als zulks kan,
twee vliegen in een klap te slaan. Wij
hebben hier een lid van den Emelia-
polder in ons midden en een Heem
raad daarvan. Dat zijn de heeren
Segeren en v. d Veeken De heer v. d.
Reijt is wel Wethouder, maar geen
Heemraad.
De heer v. d. Veeken zegt dat het
wel niet prettig is als men Heemraad
is en in zulk een geval dan niets wordt
gevraagd. Collegialer had hij het ge
vonden als er over was gesproken als
v. d. Reijt er rond voor uit was ge
komen. Hij zou toch in geen geval
afgevaardigde hebben willen zijn. Als
ge als vrienden omgaat, moet ge ami
caal met elkaar omgaan, dat doe ik
ook, zegt spr en dan verwacht ik dat
van een ander ook. Ik waardeer een
ieders meening maar dan mag ik ook
verlangen dat men dat van mij ook doet
Van der Sluis. Waar liggen die
50 H.A. grond* van de Made
Van der Veeken. Dat komt omdat
wij er met de pluk Made in aflossen
Daarom worden we gevraagd.
Vanaf 26 cent per ons.
Antonissen, Het zullen wel vette
baantjes zijn omdat ze er zoo fel
op zijn.
De heer Van der Reijt wordt daar
na benoemd.
Voorzitter. Het is om het benedendeel
vrij te krijgen.
Van der Reijt. Ik zal de belangen
van de gemeente behartigen en alle
mogelijke moeite doen om te zien dat
de gemeente eraf komt.
Segeren. Dat is het beste want men
heeft er geen er.kel belang bij en
waarom zal men dan die kosten gaan
maken. De polder heeft er ook voor
geen cent belang bij.
4. Schrijven van eenige ingezetenen
uit Drimmelen, houdende het verzoek
om van een schoollokaal der openbare
school gebruik te mogen maken.
Voorzitter. Het schrijven is op on
gezegeld papier, dus kan het niet in
behandeling komen, Burg. en Weth»
adviseeren toch om afwijzend te be
schikken.
Van der Sluis Op welken grond
Voorzitter. Men wil er een gods
dienstige bijeenkomst in gaan houden.
Van der Sluis. Dan is het toch meten
met twee maten. Ik zou er daarom
i
cn Laicslriatsrkr Courant
Dit blad verschijnt
WOENSDAG EN ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 8 maanden 1.25.
Franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Prijs der Advertentlën
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
BtJ contract flink rabat
Ad verten tien moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uiterlijk 0 uur in ons bedt
■tin.
tan „DB BOEO VAN EBT ZÜIDBN".
Ik moet u verwittigen, zegde hy op zeer
kalmen toon, dat al die voorzorgen, bestaan
de in het afsluiten der vensteropeningen, die
gij hebt kunnen zien, ter oorzake van den
toestand der gravin Paloutine genomen zijn.
De politieman schudde liet hoofd.
Ik heb my met de gravin Paloutine niet
bezig te houden, verklaarde hy.
Wladimir beging de onbehendigheid aan te
dringen.
Gy hebt ten haren opzichte geen beve
len ontvangen... dat is zeer goed... maar ik
moet u verwittigen. De gravin is eenigszins
in het verstand gekrenkt. Zelfs heeft zij
soms zeer hevige aanvallen.
Zy ïydt aan vervolgingswaanzin.
De politie-commissaris luisterde, zonder
dat de minste uitdrukking van zyn gelaat
eenige belangstelling verraadde.
zyne houding scheen eerder te zeggen
Ik wacht; wanneer gy uw uitleg zult ge
ëindigd hebben, zal ik den loop van myn on
derzoek hernemen..."
Sophie moest de deuren openen.
Met een oogslag weerhield de commissaris
zijne mannen op den drempel.
Hy alleen drong met Paloutine de kamer
van Renée binnen.
Renée lag in een gemakkeiyken leunstoel.
Dwars door de yzeren staven waarvan de
liooge vensters voorzien waren, keek zy naar
het groene veld' naar de kruinen der hoo
rnen en den helder blauwen hemel, die door
een verrukkende)) zonsondergang verlicht
was.
Zij aanschouwde dat lachend tafereel, en
zy had den dood in hel hart. de arme vrouw,
want de monsters die niet ophielden haar
te folteren, hadden er de hoop in een moge
lijk toekomstig geluk in gedood.
Een gerucht van onbekende stappen deed
haar de oogen opslaan. J
De deur werd geopend en voor de haar
hatelijke gezichten van Sophie Mosser, van
Wladimir en van Rurick. bemerkte zy den
politieman.
Deze laatste groette haar met de stflf-
lieid en de plechtigheid van een krygsman.
Renée was moedig, wij weten het. Hoe
neerslachtig en wanhopig zy ook was, toch
besloot zy aanstonds eene poging td beproe
ven om zich te redden. Zy stond op. nader
de zonder aarzelen den commissaris en zeide
- Wie gy ook zyn moogt, mynheer, luis
ter naar my en kom 4ny ter hulp. Ik ben
eene Fransche vrouw en.^tot mijn groot on
geluk. getrouwd met graaf Wladimir Pa
loutine. Na zich van mij te hebben willen
ontmaken, door een vreeselyke misdaad,
houdt hy my gevangen, opgesloten in deze
kamer, waar hy my op de onwaardigste wij
ze behandelt.
Luisterde de politiecommissarie naar haar?
Niets in zyne houding getuigde het.
Zachtjes duwde hy de gravin van zich
af en hij verontschuldigde zich door. met
eene byna onverschillige, koele stem te zeg
gen
Verschooning, Hoogheid. Ik ben hier
om èene zending te vervullen.
Ongelukkig voor haar deed Renée deze ver
klaring op opgewonden toon, die den com
missaris moest doen gelooven dat zy inder
daad in een zenuwachtigen toestand ver
keerde.
zy weende, de arme vrouw, stak smee-
kend hare handen tot hem op en klampte
zich dan aan zyne kleederen vast, door hare
snikken heen zeggend
Heb medelyden met my, mynheer. Heb
medelyden met mij. ik smeek er u om. Men
heeft my gescheiden van myne moeder...
van myne welbeminde moeder...
Maar, ziende dat de politieman zich om
haar niet scheen te bekommeren, sukkelde
zy terug naar haren leunstoel, waarop zy
zich weenend en machteloos liet neerzinken.
De commissaris doorzocht nauwkeurig de
kamer der ongelukkige jonge vrouw, alle
hoeken en kasten naziende, waar een men-
scheiyk wezen zich zou kunnen verbergen,
waarna hij de plaats verljet zooals hij er in
gekomen was.
De huiszoeking werd voortgezet.
Sinds lang was de avond ingevallen.
Ny-Slott bevatte ontelbare plaatsen, ein
deloos sehynende gangen. Alles werd door-,
zocht, doch niets gevonden.
Sophie stapte naast den commissaris en
gaf zelf een voor een de sleutels en was
dienstvaardig in het helpen.
Nog altyd bleef alle moeite vruchteloos.
Hoezeer hij ook zich zei ven meester was,
hegon het gelaat van den politiecommissaris
hoe langer hoe meer zyne teleurstelling uit
te drukken.
Met een bedwongen vreugde las Sophie
Mosser de sporen van dat gevoel op zyn ge
laat.
En uwe kamer? waar bevindt zy zich,
Sophie Mosser? vroeg opeens de commissaris.
De listige huishoudster ontstelde niet.
Het schynt n>y toe dat wij ze reeds
voorbygegann zyn, drong de politieman aan.
Op dit oogenblik kwam Wlarimir, die in-
tusschen verscheidene glazen alcohol gele
digd had. en het niet langer uithouden kon
by de politiemannen.
Wel, riep hij. gy hebt niets kunnen vin
den. nietwaar? Heb ik het u niet gezegd?
Ik heb niets gevonden, 't is waar. ant
woordde de commissaris met een spotlach.
Ik moet u nochtans doen opmerken. Hoog
heid, dat dit geen reden is om my te over
tuigen dat er niets te vinden is. En hy
voegde erby
Wy gaan opnieuw naar boven, om ook de
kamer der huishoudster te doorzoeken.
Sophie Mosser ontstelde nu.
Indien haar gelaat ook al onverschillig
bleef, hare handen heefden, en het was met
zenuwachtige bewegingen dat zy nu de deu
ren opende en sloot.
Haar kamer sieriyk en verzorgd, bood niets
verdachts aan.
Alles bevond zich daar in eene volmaakt
stipte orde.
Op den drempel hield de commissaris haar
tegen.
Aan den anderen kant van de gang. had
zijn geoefend oog een zwaar deurvoorhangsol
bemerkt.
Er is daar niets achter, verzekerde So
phie Mosser. Het behangsel was inderdaad
op de houten omlijsting vastgenageld, alsof
hot den ingang afsloot van_ een buiten ge
bruik gestelde plaats.
Een der politiemannen hoog zioli naar den
grond en bemerkte duideiy'k op de plaats
zelf waar het behangsel den plankenvloer
van den grond rankte, de inprenting van een
met yzor beslagen schoen.
Met een hoofdteeken beval de politie-offi
cier aan zijne mannen het voorhangsel af te
rukken.
Dan stond men voor een lage en enge deur
Het beslissend oogenblik scheen gekomen
Geef den sleutel dezer deur. vroeg de
overste op gebiedenden toon.
Sophie Mosser verloor hare koelbloedig
heid en stotterde:
Wel... ik heb hem niet Ik heb hem niet
gehad. Deze kamer is sinds lange jaren hui
ten gebruik.
Ik kende deze kamer niet... stamelde
Wladimir, bijna stikkend van woede.
Commissaris, gy zult in uw proces-verbaal
schrijven dat ik deze kamer niet kende.
De politieman gaf zich zelfs de moeite
niet te antwoorden. Zyne vreugde verber
gend. ajdus een spoor gevonden te hebben,
bekommerde hy zich in 't geheel niet met
de beweringen van Wladimir of met de ra-
zonde wanhoop welke hy thans als in een
open hoek. op het gelaat van Sophie Mosser
las.
Beukt deze deur in, beval hy aan zyne
mannen. Welaan, een paar goed gerichte
sehouderstooten en 't ls gedaan. Beukt ze in,
daar de sleutel Verloren is.
Twee mannen stootten tegeiyk en met ge
weld tegen de kleine deur aan. en zy vloog
aan stukken.
Men trad binnen, maar de kamer was le
dig.
Een diepe zucht van verlichting ontsnapte
aan de borst van Sophie Mosser.
Nochtans, ondanks de bewering der huis
houdster, dat die kamer buiten gebruik en
dus onbewoond was, stond er een bed aan
den achterkant en het beddegoed was in
wanorde.
ECHTE FRIESCHE
Een der politiemannen stak zyn band ou
der de dekens en gaf een beteekenlsvol ge
baar aan zyn overste.
Deze haastte zich zyn beweging na te doen
en bekwam do zekerheid dat het. bed kort
te voren nog beslapen werd.
De commissaris en zyne mannen betast
en nu de muren, maar ontdekten hoegenaamd
geen bergplaats.
Het was klaarbiykeiyk dat de bewoner der
kamer de vlucht genomen had op het hooren
van het gerucht dat de politiemannen tydens
hun onderzoek maakten.
De commissaris begon dan het kasteel on
der te onderzoeken.
Vandaar begaf hy zich naar de by gebou
wen, ef zich aan hondend niet onverrich-
terzake Ny-Slott te verlaten, nu hy van de
aanwezigheid van Jan Steinberg verzekerd
was.
Men kwam aldus beurtelings in de smidse,
in de bakkery en andere gebouwen, maar
weldra hielden de politiemannen,, met den
commissaris aan het hoofd, stil voor een
broodoven, gelegen in een hoek en die by
hun eerste onderzoek aldaar hunne aandacht
niet getrokken had.
De oven scheen buiten gebruik.
Niettemin trok men er de yzeren deur van
open en een der mannen wierp er een oog
slag in.
Niets, zegde hy, ik zie niets; maar, het
is er zeer donker in.
Werp er in alle geval een groot pak
dennetakjes in, beval de commissaris aan
een zyner ondergeschikten.
En hy voegde er by. terwyi hy met onder
zoekenden blik Sophie Mosser aankeek
En steek er het vuur in, maak een goed
vlammend vuur
Sophie Mosser sprong opeens voor den ga
penden oven. En daar, de handen opstekend,
wierp zy zich op de knieën etv smeekte, al
weenende
Genade, genade. Heb medelyden.
Het hout brandde reeds en de vlammen
sloegen zich wyd uit, maar spoedig, op be
vel van den commissaris, werd het vuur met
eenige emmers water uitgedoofd.
En de agenten maakten zich meester van
Jan Steinberg, die, met verschroeide haren
en reeds half verstikt, uit den oven gekro
pen kwam. (Wordt vervolgd).