J Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen jonge vrouw. ll 1 FEULLETON Js- HEERENBAAI IS' DE ftjnc pijptabak NUMMER 100 WOENSDAG 16 DECEMBER 1925 48e JAARGANG. UITGAVIï WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telefr.-Adres: ECHO. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. EERSTE BLAD. Zij die zich met ingang van 1 Januari abonneeren, ont vangen den tot dien datum ver schijnende nummers GRATIS. GEMEENTERAAD. MADE—DR1MMELEN. Openbare vergadering van den raad dezer gemeente op Zaterdag 12 Dec. des voormiddag ten 10 uur. Voorzitter Edelachtb. heer A. van Gils. De notulen der vorige vergadering worden na voorlezing onveranderd goedgekeurd en vastgesteld Ongeveer kwart over tien uur opent de Voorzitter de vergaderingafwezig wegens ongesteldheid di heer Stijnis. AAN DE ORDE 1. Ingekomen stukken. a. Schrijven van den Commissaris der Koningin, houdende de mededee ling dat de heer A. v. Gils voor den tijd van zes jaar is herbenoemd ais burgemeester. Van der Veeken. Ik feliciteer U namens alle leden van den raad met Uwe benoeming en ik hoop dat U nog vele jaren moge werkzaam zijn aan de belangen van de gemeente. (Bravo's). De Voorzitter dankt. b. Schrijven van Ged Staten be treffende eenige aanmerkingen op de begrooting. Voorzitter deelt mede dat deze van administratieven aard zijn en stelt voor de beantwoording daarvan aan Burg. en Weth. over te laten, waartoe wordt besloten. 2. Schrijven van het Kerkbestuur inzake Schoolbouw. Voorzitter. Zooals de heeren weten heeft het Kerkbestuur van de R K. Kerk te Made gevraagd bij de R.K. Meisjesschool een of twtee lokalen te willen bijbouwen. Volgens de wet hebben ze zelf het recht om die lokalen te bouwen terwijl 110) DERDE DEEL. de gemeente moet betalen. Wij hebben hen gevraagd om ons die lokalen te laten bouwen omdat het dan voor de ge meente iets voordeeliger zal uitkomen, Norbart. Waarom zal het voor de gemeente voordeeliger uitkomen als die zelf kan bouwen. Voorzitter. Omdat we dan wat meer invloed op den architect hebben en wat het meeste zegt, we kunnen dan elk jaar een bedrag aflossen. Norbart. Voor dat laatste zou wel wat zijn te zeggen, maar ik vrees dat het niet zal gaan. Voorzitter. Half en half was het reeds afgesproken Norbart. Weegt de moeite wel op tegen de voordselen die men er mee kan behalen. Voorzitter. Tegen moeilijkheden ziet het Dag. Bestuur niet op. Voor de gemeente is het in ieder geval voor deeliger als ze zelf de lokalen kan laten bouwen. Ligtvoet. Als ge daartoe overgaat, zoudt ge dan in geen moeilijkheden kunnen komen met het Kerkbestuur. Voorzitter. Alleen in overleg met het Kerkbestuur zouden we het kunnen doen anders gaat het niet. Kunnen wij de lokalen zelf bouwen, dan zijn we er, zeg maar over 20 jaar, vanaf. Norbart. Terwijl men er anders ten eeuwigen dage voor zal moeten blijven betalen. Van der Sluis. De school zelf is van het Kerkbestuur en nu zou het toch dwaas zijn dat de gemeente daar een paar lokalen tegenaan gaat bou wen. Dan is het een van het Kerk bestuur en een ander klein gedeelte van de gemeente. Norbart. Practisch beschouwd haalt het niet zoo veel uit. Voorzitter. Dat«moet men niet zeg gen. Later, als de lokalen worden over gedragen, worden ze er toch eigenaar van. Het is maar om in het voordeel van de gemeente te kunnen werken. Van d^r Sluis Hoe zit het met die kwestie van Stuivezand. Van der Reijt. Men moet nog een onderhoud met den inspecteur van het onderwijs hebben, dan eerst kan een beslissing worden genomen. Norbart. Is afgezien daarvan de nood zakelijkheid nog niet gebleken. Van der Reijt. Dat zal ik niet ont kennen Van Beek. Dus dat is door den in specteur nog niet afgewezen. Van der Veeken, Het crediet voor het bouwen aan den pastoor is al verleend maar nu moet door overleg worden gezien dat de gemeente kan bouwen omdat zulks voor de ge meente wat voordeeliger uitkomt. Voorzitter. Ik heb ook tegen den pastoor gezegd dat hij het krijgen kan zoo hij wil en toen was ik er half en half mee afgesproken dat de gemeente zou bouwen, maar nu later komt hij dat hij van zijn wettelijk recht gebruik zal maken Wordt besloten dat alsnog getrach' zal worden dat de gemeente de school lokalen kan bouwen. 3. Voorstel van Burg. en Weth. tot ruiling van een stuk grond met Van Stokkum. Voorzitter. Nu bij de school enkele lokalen aangebouwd moeten worden, blijft er geen uitweg meer over. Die lokalen komen, dat is althans zeer wenschelijk, bij de speelplaats. Nu zijn Burg. en Weth. met Van Stokkum, die er naast woont, aan het onderhandelen gegaan met het resul taat dat ze tot een accoord zijn ge komen. De Zusters krijgen dan een gedeelte van zijn grond, naast zijn huis gelegen, dus hebben de zusters dan een uitweg, en in ruil daarvoor krijgt .van Stokkum van de gemeente voor zijn huis een gedeelte weg van vier Meter breedte. Zonder kosten kan men op die wijze tot een oplos sing komen. Antonissen. Dat is al heel mooi dat de gemeeme er zonder kosten afkomt Van Beek. Is die grond daar werke lijk eigendom van Van Stokkum Voorzitter. Voor zoover wij het hebben kunnen nagaan, wel. Van Beek Ik vraag het maar om dat hij vroeger altijd 10 ct. recognitie geld heeft moeten betalen. Voorzitter. Dat betrof maar voor een heel klein hoekje. Nu zal juist op de scheiding een heg worden geplaatst en dat zal dan voor gezamenlijke rekening gebeuren. Ook het maken van de acte zal voor gezamenlijke rekening geschieden. Zonder hoofdelijke stemming wordt het voorstel van Burg. en Weth. aan genomen. 3. Benoeming van een afgevaardigde voor den Emelia-polder. Voorzitter. Het zal het beste zijn iemand van het Dag Bestuur daarvoor aan te wijzen en we hebben gedacht daar v. d. Reijdt voor te benoemen. Van der Slais. Het komt mij voor dat het 't beste is om, als zulks kan, twee vliegen in een klap te slaan. Wij hebben hier een lid van den Emelia- polder in ons midden en een Heem raad daarvan. Dat zijn de heeren Segeren en v. d Veeken De heer v. d. Reijt is wel Wethouder, maar geen Heemraad. De heer v. d. Veeken zegt dat het wel niet prettig is als men Heemraad is en in zulk een geval dan niets wordt gevraagd. Collegialer had hij het ge vonden als er over was gesproken als v. d. Reijt er rond voor uit was ge komen. Hij zou toch in geen geval afgevaardigde hebben willen zijn. Als ge als vrienden omgaat, moet ge ami caal met elkaar omgaan, dat doe ik ook, zegt spr en dan verwacht ik dat van een ander ook. Ik waardeer een ieders meening maar dan mag ik ook verlangen dat men dat van mij ook doet Van der Sluis. Waar liggen die 50 H.A. grond* van de Made Van der Veeken. Dat komt omdat wij er met de pluk Made in aflossen Daarom worden we gevraagd. Vanaf 26 cent per ons. Antonissen, Het zullen wel vette baantjes zijn omdat ze er zoo fel op zijn. De heer Van der Reijt wordt daar na benoemd. Voorzitter. Het is om het benedendeel vrij te krijgen. Van der Reijt. Ik zal de belangen van de gemeente behartigen en alle mogelijke moeite doen om te zien dat de gemeente eraf komt. Segeren. Dat is het beste want men heeft er geen er.kel belang bij en waarom zal men dan die kosten gaan maken. De polder heeft er ook voor geen cent belang bij. 4. Schrijven van eenige ingezetenen uit Drimmelen, houdende het verzoek om van een schoollokaal der openbare school gebruik te mogen maken. Voorzitter. Het schrijven is op on gezegeld papier, dus kan het niet in behandeling komen, Burg. en Weth» adviseeren toch om afwijzend te be schikken. Van der Sluis Op welken grond Voorzitter. Men wil er een gods dienstige bijeenkomst in gaan houden. Van der Sluis. Dan is het toch meten met twee maten. Ik zou er daarom i cn Laicslriatsrkr Courant Dit blad verschijnt WOENSDAG EN ZATERDAG. Abonnementsprijs per 8 maanden 1.25. Franco per post door het geheele rijk 1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Prijs der Advertentlën 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. BtJ contract flink rabat Ad verten tien moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 0 uur in ons bedt ■tin. tan „DB BOEO VAN EBT ZÜIDBN". Ik moet u verwittigen, zegde hy op zeer kalmen toon, dat al die voorzorgen, bestaan de in het afsluiten der vensteropeningen, die gij hebt kunnen zien, ter oorzake van den toestand der gravin Paloutine genomen zijn. De politieman schudde liet hoofd. Ik heb my met de gravin Paloutine niet bezig te houden, verklaarde hy. Wladimir beging de onbehendigheid aan te dringen. Gy hebt ten haren opzichte geen beve len ontvangen... dat is zeer goed... maar ik moet u verwittigen. De gravin is eenigszins in het verstand gekrenkt. Zelfs heeft zij soms zeer hevige aanvallen. Zy ïydt aan vervolgingswaanzin. De politie-commissaris luisterde, zonder dat de minste uitdrukking van zyn gelaat eenige belangstelling verraadde. zyne houding scheen eerder te zeggen Ik wacht; wanneer gy uw uitleg zult ge ëindigd hebben, zal ik den loop van myn on derzoek hernemen..." Sophie moest de deuren openen. Met een oogslag weerhield de commissaris zijne mannen op den drempel. Hy alleen drong met Paloutine de kamer van Renée binnen. Renée lag in een gemakkeiyken leunstoel. Dwars door de yzeren staven waarvan de liooge vensters voorzien waren, keek zy naar het groene veld' naar de kruinen der hoo rnen en den helder blauwen hemel, die door een verrukkende)) zonsondergang verlicht was. Zij aanschouwde dat lachend tafereel, en zy had den dood in hel hart. de arme vrouw, want de monsters die niet ophielden haar te folteren, hadden er de hoop in een moge lijk toekomstig geluk in gedood. Een gerucht van onbekende stappen deed haar de oogen opslaan. J De deur werd geopend en voor de haar hatelijke gezichten van Sophie Mosser, van Wladimir en van Rurick. bemerkte zy den politieman. Deze laatste groette haar met de stflf- lieid en de plechtigheid van een krygsman. Renée was moedig, wij weten het. Hoe neerslachtig en wanhopig zy ook was, toch besloot zy aanstonds eene poging td beproe ven om zich te redden. Zy stond op. nader de zonder aarzelen den commissaris en zeide - Wie gy ook zyn moogt, mynheer, luis ter naar my en kom 4ny ter hulp. Ik ben eene Fransche vrouw en.^tot mijn groot on geluk. getrouwd met graaf Wladimir Pa loutine. Na zich van mij te hebben willen ontmaken, door een vreeselyke misdaad, houdt hy my gevangen, opgesloten in deze kamer, waar hy my op de onwaardigste wij ze behandelt. Luisterde de politiecommissarie naar haar? Niets in zyne houding getuigde het. Zachtjes duwde hy de gravin van zich af en hij verontschuldigde zich door. met eene byna onverschillige, koele stem te zeg gen Verschooning, Hoogheid. Ik ben hier om èene zending te vervullen. Ongelukkig voor haar deed Renée deze ver klaring op opgewonden toon, die den com missaris moest doen gelooven dat zy inder daad in een zenuwachtigen toestand ver keerde. zy weende, de arme vrouw, stak smee- kend hare handen tot hem op en klampte zich dan aan zyne kleederen vast, door hare snikken heen zeggend Heb medelyden met my, mynheer. Heb medelyden met mij. ik smeek er u om. Men heeft my gescheiden van myne moeder... van myne welbeminde moeder... Maar, ziende dat de politieman zich om haar niet scheen te bekommeren, sukkelde zy terug naar haren leunstoel, waarop zy zich weenend en machteloos liet neerzinken. De commissaris doorzocht nauwkeurig de kamer der ongelukkige jonge vrouw, alle hoeken en kasten naziende, waar een men- scheiyk wezen zich zou kunnen verbergen, waarna hij de plaats verljet zooals hij er in gekomen was. De huiszoeking werd voortgezet. Sinds lang was de avond ingevallen. Ny-Slott bevatte ontelbare plaatsen, ein deloos sehynende gangen. Alles werd door-, zocht, doch niets gevonden. Sophie stapte naast den commissaris en gaf zelf een voor een de sleutels en was dienstvaardig in het helpen. Nog altyd bleef alle moeite vruchteloos. Hoezeer hij ook zich zei ven meester was, hegon het gelaat van den politiecommissaris hoe langer hoe meer zyne teleurstelling uit te drukken. Met een bedwongen vreugde las Sophie Mosser de sporen van dat gevoel op zyn ge laat. En uwe kamer? waar bevindt zy zich, Sophie Mosser? vroeg opeens de commissaris. De listige huishoudster ontstelde niet. Het schynt n>y toe dat wij ze reeds voorbygegann zyn, drong de politieman aan. Op dit oogenblik kwam Wlarimir, die in- tusschen verscheidene glazen alcohol gele digd had. en het niet langer uithouden kon by de politiemannen. Wel, riep hij. gy hebt niets kunnen vin den. nietwaar? Heb ik het u niet gezegd? Ik heb niets gevonden, 't is waar. ant woordde de commissaris met een spotlach. Ik moet u nochtans doen opmerken. Hoog heid, dat dit geen reden is om my te over tuigen dat er niets te vinden is. En hy voegde erby Wy gaan opnieuw naar boven, om ook de kamer der huishoudster te doorzoeken. Sophie Mosser ontstelde nu. Indien haar gelaat ook al onverschillig bleef, hare handen heefden, en het was met zenuwachtige bewegingen dat zy nu de deu ren opende en sloot. Haar kamer sieriyk en verzorgd, bood niets verdachts aan. Alles bevond zich daar in eene volmaakt stipte orde. Op den drempel hield de commissaris haar tegen. Aan den anderen kant van de gang. had zijn geoefend oog een zwaar deurvoorhangsol bemerkt. Er is daar niets achter, verzekerde So phie Mosser. Het behangsel was inderdaad op de houten omlijsting vastgenageld, alsof hot den ingang afsloot van_ een buiten ge bruik gestelde plaats. Een der politiemannen hoog zioli naar den grond en bemerkte duideiy'k op de plaats zelf waar het behangsel den plankenvloer van den grond rankte, de inprenting van een met yzor beslagen schoen. Met een hoofdteeken beval de politie-offi cier aan zijne mannen het voorhangsel af te rukken. Dan stond men voor een lage en enge deur Het beslissend oogenblik scheen gekomen Geef den sleutel dezer deur. vroeg de overste op gebiedenden toon. Sophie Mosser verloor hare koelbloedig heid en stotterde: Wel... ik heb hem niet Ik heb hem niet gehad. Deze kamer is sinds lange jaren hui ten gebruik. Ik kende deze kamer niet... stamelde Wladimir, bijna stikkend van woede. Commissaris, gy zult in uw proces-verbaal schrijven dat ik deze kamer niet kende. De politieman gaf zich zelfs de moeite niet te antwoorden. Zyne vreugde verber gend. ajdus een spoor gevonden te hebben, bekommerde hy zich in 't geheel niet met de beweringen van Wladimir of met de ra- zonde wanhoop welke hy thans als in een open hoek. op het gelaat van Sophie Mosser las. Beukt deze deur in, beval hy aan zyne mannen. Welaan, een paar goed gerichte sehouderstooten en 't ls gedaan. Beukt ze in, daar de sleutel Verloren is. Twee mannen stootten tegeiyk en met ge weld tegen de kleine deur aan. en zy vloog aan stukken. Men trad binnen, maar de kamer was le dig. Een diepe zucht van verlichting ontsnapte aan de borst van Sophie Mosser. Nochtans, ondanks de bewering der huis houdster, dat die kamer buiten gebruik en dus onbewoond was, stond er een bed aan den achterkant en het beddegoed was in wanorde. ECHTE FRIESCHE Een der politiemannen stak zyn band ou der de dekens en gaf een beteekenlsvol ge baar aan zyn overste. Deze haastte zich zyn beweging na te doen en bekwam do zekerheid dat het. bed kort te voren nog beslapen werd. De commissaris en zyne mannen betast en nu de muren, maar ontdekten hoegenaamd geen bergplaats. Het was klaarbiykeiyk dat de bewoner der kamer de vlucht genomen had op het hooren van het gerucht dat de politiemannen tydens hun onderzoek maakten. De commissaris begon dan het kasteel on der te onderzoeken. Vandaar begaf hy zich naar de by gebou wen, ef zich aan hondend niet onverrich- terzake Ny-Slott te verlaten, nu hy van de aanwezigheid van Jan Steinberg verzekerd was. Men kwam aldus beurtelings in de smidse, in de bakkery en andere gebouwen, maar weldra hielden de politiemannen,, met den commissaris aan het hoofd, stil voor een broodoven, gelegen in een hoek en die by hun eerste onderzoek aldaar hunne aandacht niet getrokken had. De oven scheen buiten gebruik. Niettemin trok men er de yzeren deur van open en een der mannen wierp er een oog slag in. Niets, zegde hy, ik zie niets; maar, het is er zeer donker in. Werp er in alle geval een groot pak dennetakjes in, beval de commissaris aan een zyner ondergeschikten. En hy voegde er by. terwyi hy met onder zoekenden blik Sophie Mosser aankeek En steek er het vuur in, maak een goed vlammend vuur Sophie Mosser sprong opeens voor den ga penden oven. En daar, de handen opstekend, wierp zy zich op de knieën etv smeekte, al weenende Genade, genade. Heb medelyden. Het hout brandde reeds en de vlammen sloegen zich wyd uit, maar spoedig, op be vel van den commissaris, werd het vuur met eenige emmers water uitgedoofd. En de agenten maakten zich meester van Jan Steinberg, die, met verschroeide haren en reeds half verstikt, uit den oven gekro pen kwam. (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1925 | | pagina 1