Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Oei irleHap eener jonge vronv. Yfyberi I atiek oosterbalsem FEÜLLETOM \y i EERSTE BLAD. HET VERDRAG NEDERLAND—BELGIE. 134) ^Tabletfen, tegen heeschheid NUMMER 23. ZATERDAG 20 MAART 1926. 49e JAARGANG. De Echo van het Zuiden, Waalw(jkschc en l.aasslraalsrke Courant, Dit blad verschijnt WOENSDAG ENZATERDAG. Abonnementprijs per 3 maanden 1.25. Franco per post door het geheele rijk 1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. (Slot). We hebben tot heden den materiee- len kant van het verdrag met België beschouwd en gezien, dat Nederland volgens den tekst van dit verdrag te zware offers worden opgelegd. We vertrouwen echter, dat ernstige onder handelingen in een geest van verstand houding tot een voor heide partijen aannemelijke oplossing mogen leiden. Nu wordt in deze kwestie èn door voor- èn door tegenstanders zeer ver keerd gewerkt. Dat de Belgische voor standers alle geoorloofde middelen aan wenden om de eenige belangrijke ha venstad in hun land als wereldhaven te behouden, is hun goed recht en zelfs hun plicht als Belgisch vaderlander. Zij werken daartoe echter niet mede, als zij die propaganda voeren met den sa- hel in de hand. Zulks deed onlangs de Libre Belgique, die verklaarde, dat, bij verwerping van het Tractaat, „de kwestie weer zou worden opengelegd voor de publieke opinie, welke het recht zou hebben, meer voordeelige op lossingen te overwegen, zoowel wat de Schelde als Limburg betreft". Natuur lijk is van geen recht sprake. De groote Mogendheden hebben in 1919 wel het besluit genomen, België politiek en economisch te gemoet te komen, maar zonder ons om. Wat de Heer Rotsaert te Antwerpen, volgens de Echo van het Zuiden van 17 Maart, heeft beweerd, klinkt nog krachtiger: „Wij zullen den strijd hervatten, wij eischen, enz." Voor zulke krijgshaftige argumenten gaat de Nederlander niet gauw opzij. Hij weet maar al te goed, dat de meer derheid van de Belgische bevolking niets liever ziet dan een betere ver standhouding met de Noorderburen, dat België bij zijn annexionisme niet op den steun van Engeland rekenen kan (de heer Rotsaert laat nu al den strijd tusschen Frankrijk en Engeland op de Schelde uitvechten!), dat België in deze omstandigheden misschien wel op den moreelen steun, maar niet op de materieele medewerking van Frank rijk kan vertrouwen, omdat dit land al lereerst vrede noodig heeft en dat Ne derland als het moét, ook nog wel eenige middelen bezit om eigen grond gebied te verdedigen. Laten de voor standers hun zaak toch niet bederven •am „DB BO HO VAN EBT ZÜ1DBN". Prtjs der Advertentlën 20 ceut per regelminimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. BQ contract flink rabat. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. En uwe moeder, Renée, wedervoer nu Alexis; uwe moeder, die zich alleen zou be vinden. die slechts u alleen ter wereld be mint. Zij zou uw dood niet overleven, gfl weet het. 't Is waar, zeid<; de jonge vrouw, treu rig het hoofd buigend. Ik ben niet vry, ik moet leven voor mijne moeder. De langgerekte kreten lieten zich voortdu rend hooren. 't Is gelijk, hernam Renée, bevend van angst, weer levend in handen vallen van die monsters, dat zou my van schrik doen zin neloos worden. Alexis schudde het hoofd. Renée, Goddank, het is van u niet, dat er thans kwestie is. GIJ zljt gered, geloof mij, beste vriendin. Het is op mij, dat die ge- wapende lieden het gemunt hebben. Hoegenaamd geen ontvluchting was moge lijk. Het bosch scheen door een geheel politie korps omsingeld te zijn. En het menschelijk net dat hen omgaf ver- engde zich onophoudelijk, werd voortdurend nauwer toegehaald, waardoor zij verplicht werden terug te keeren. door de machtskwestie te stellen. Tegenstanders van het verdrag zijn er in ons land zeer vele; nu moet men wel verschil maken tusschen overdre ven eischen en gerechtvaardigde wen- schen. Daar de redacties onzer dagbla den meest óf in Rotterdam óf in Am sterdam zijn gevestigd, is het oordeel van die bladen op zijn minst wat een zijdig. Als wij de Belgen overtuigen, dat men nu het onmogelijke vraagt, dat b.v. de waterstaatkundige kwestie waarschijnlijk bij de onderhandelingen niet van deskundige zijde voldoende is bekeken, dan valt er met verstandige en welwillende Belgen te praten. Maar de vrees, dat onze havensteden bij een betere verbinding van Antwer pen met den Rijn, schade zouden lij den, is voor de Belgen natuurlijk geen argument. Wanneer de onwil van de Nederlanders oorzaak zou zijn, dat Antwerpen niet de verbeterde verbin ding met den Rijn krijgt, komt er geen geest van verstandhouding, en maken we ons niet enkel de verfranschte ree- derskringen, maar ook vele Vlaamsche vrienden tot tegenstanders. Laten wij België tegemoet komen, zoover het re delijk is en voor zoover ons mogelijk is. Trouwens we hebben zulks bij de on derhandelingen te Parijs in 1920 be loofd. In een vorig artikel hebben wij reeds als onze meening geuit, dat het kanaal Antwerpen-Moerdijk er komt. Het doet mij genoegen, dat de heer Rotsaert van hetzelfde gevoelen is. Het ware wel wenschelijk, dat zulks in Brabant overal voldoende werd inge zien; het is niet alleen voor België van belang. Waarom dringen wij zoo aan op eene goede verstandhouding met België? 1. Om politieke redenen. Na de Na poleontische oorlogen hebben de Groo te Mogendheden de twee landen (ontij dig) te zamen gevoegd, om een bol werk te hebben tegen een wederople ving van Frankrijks veroveringszucht. België is op Nederland of Frankrijk aangewezen. Stooten wij het af, dan zal het den blik naar het Zuiden wenden, en krijgen wij een voorpost van Frank rijk aan de grens. Nederland en België zouden een sta- ten-gemeenschap kunnen vormen met 16 millioen inwoners, beide hebben bovendien nog koloniën, België de Con go met 15 millioen menschen, Neder land de Oost en de West met meer dan Achter het kerkhof was een ruime opening in het bosch en Alexis en Renée zagen zich eindelijk tot daar, tegen een muur, terugge dreven. Dwars door de takken van het geboomte zagen zij hier en daar de punthelmen van soldaten, die langzamerhand naderden. Alexis had Renée achter hem laten plaats nemen. Doch Renée was, gezien al het lijden dat zy geleden had, uiterst beangst, dat de vrij heid. welke zij thans genoten had, van kor ten duur zijn zou en dat die politiemannen kwamen om haar weer gevangen te nemen en haar weer opnieuw over te leveren aan ha ren beul, Wladimir Paloutine. En toch wa9 het einde van haar lijden zeer nabij. Eindelijk zou zij verlost worden van de hartvochtige en wreede menschen, die haar jonge leven hadden verwoest en hare dierbare moeder met een uiterste hardnek kigheid hadden vervolgd en gepijnigd. De beide vrouwen zouden spoedig voor al tijd vereenigd zijn en de rest van haar leven in tevreden geluk kunnen doorbrengen. Alexis, stamelde Renée, zal het geluk van ons samenzijn, nu weer zoo wreed ver scheurd worden en zullen die gevoellooze mannen mij opnieuw in de vreeselijkste el lende meesleuren? O, God, dit zou het laat ste zijn wat mijn gefolterd hart nog zou kun nen dragen. Onder den last van dat leed zou ik ditmaal bezwijken. Wees gerust, beste Rénee. Ik herhaal u,( dat er van u geen sprake is, maar dat die po litiemannen mij zoeken. Want vergeet niet, dat mijn aanwezigheid, zoolang het bevel van mijn verbanning door den steun van graaf de Thai nog niet opgeheven is, mij hier in Rusland op een verbanning naar Siberië kan te staan komen. Ook de gedachte haren vriend en weldoe ner te moeten verliezen, deed Renée een sid dering door de leden varen en toen de hoofd- 50 millioen inwoners; zij konden dus samen een zeer grooten en goeden in vloed op de wereldpolitiek uitoefenen. Beide landen liggen uitstekend voor handel en verkeer, maar kunnen ook zeer gemakkelijk oorlogstooneel wor den. Ze hebben er dus beide belang bij, dat de vrede gehandhaafd blijft. Een goede verstandhouding tusschen Bel gië en Nederland is in. a. w. een waar borg voor den vrede en deze is ons ze ker offers waard. Bovendien laat Nederland daardoor zien, hoezeer de echte volkenbondsge dachte, de goede geest van internatio nalisme, hier is doorgedrongen. Zulks kan in dezen tijd, nu de buitenland- sche betrekkingen tusschen de Euro- peesche mogendheden steeds hartelij ker worden, den geest van samenwer king slechts ten goede komen. Deze op merking is deze week terecht door Prof. Heeres van de Democratische partij gemaakt. 2. Nederland en België zijn landen met verschillende bestaansmiddelen. Wij hebben zuivel- en koloniale pro ducten aan België te leveren, dit heeft industrie- en delfstoffen voor ons. Door den lagen frankenkoers levert België meer aan ons dan omgekeerd. Natuurlijk behoeft dit niet zoo te blij ven. Laten wij zorgen, dat de uitwisse ling gemakkelijk wordt gemaakt door goede verkeerswegen, gunstige spoor wegtarieven en eeuwgeest van economi sche samenwerking! 3. Niet in de laatste plaats kan onze vriendschap met België bevruchtend werken op de Groot-Nederlandsche ge- man van het politiecorps met een doffen dreun vlak voor de arme vluchtelingen van zyn paard op den grond sprong, kromp haar hart. ineen van smart en wanhoop, omdat, zij dacht, dat het laatste uur geslagen was. Doch hoe spoedig werd hun hart vervuld met een zoete hoop en een onuitsprekelijk ge luk. De hoofdman kwam noch Renée, noch Alexis opsporen. Door de bemoeiingen van generaal Chermenief te Parijs en graaf de Thai In Rusland, was by de Russische re geering de onschuld van Alexis helder aan 't licht gekomen. De grove en afscliuweiyke misdaden van Wladimir Paloutine eu zijne misdadige helpers waren nagevorseht en by het gerecht bekend te worden. De strenge gerechtigheid zou onverbiddeliyk hare loop hebben. Een bevel tot inhechtenisneming van de geheele misdadigersbende was tegen de be woners van Ny-Slott uitgevaardigd. En, bang dat een van die boosdoeners nog op het laat ste oogenblik aan de handen van 't gerecht zou ontsnappen, was de politie begonnen met de bosschen ver rondom Ny-Slott af te zetten en aldus langzaamaan de kring rond het kasteel vernauwend, zou geen man of muis door de mazen van dit menscheiyk net meer kunnen ontsnappen. Het politie-corps was juist met deze ma noeuvre bezig, toen de hoofdman Alexis en Renée door de bosschen zag vluchten. Een wilde jacht volgde achter hen. omdat men in hen vluchtelingen van Ny-Slott meende te zien. tot dat. by de zooeven gemelde ontmoe ting de vergissing ontdekt werd. .Met een hoffelyke buiging van verschoo ning maakten de politiemannen rechtsom keert. Alexis en Renée in stomme verbazing, maar tevens met een verlicht hart achter latend. De politiemacht trok verder naar hef kas teel „Ny-Slott". dachtc! De Nederlanders zijn zelf oor zaak geweest, dat zij in den loop van de 19e eeuw een deel van hun taalgebied hebben verloren. Met de voormalige Zuid-Afrikaansche republieken heb ben wij ons veel te weinig bemoeid, van het Vlaamsche leven tot phn. 1890 te weinig notitie genomen. Vele Neder landers verloochenen hun moedertaal, zoo gauw zij op Belgischen bodem ko men en beginnen te Esschen al naar Franschc woordjes te zoeken. Laten wij toch ons-zelf blijven en zeker niet in het Vlaamsche deel van België een vreemde taal (dat is daar toch het Fransch!) gebruiken. Wij gebruiken nog vele studiewerken in de vreemde talen (vooral Duitsch), de Vlaamsche wetenschap wordt grootendeels in het Fransch gedoceerd. Wanneer ook op wetenschappelijk gebied meer samen werking was, zou het rendeerend zijn, meer studieboeken in onze eigen taal uit te geven; wij bestreken dan een ge bied van 12 millioen menschen. We we ten immers heel goed, hoe moeilijk het voor een wetenschappelijk mensch in België is, om in hart en nieren Vla ming te blijven en bij ons draagt de wetenschap een meer internationaal, maar niet altijd Nederlandsch karak ter! Hoe moeilijk was het voor velen van ons in de voorbije oorlogstijden om niet pro-Duitsch of pro-geallieerd, maar om „rasecht" Nederlander te zijn! Dr. Moller heeft deze week nog gezegd, laten wij ons land toch niet kleineeren, laten wij zorgen, dat er een wetenschap is in de Nederlandsche taal, met eigen Nederlandschen geest; solied als de Duitsche, maar minder zwaar; helder als de Fransche, maar wat meer betrouwbaar in de gegevens. Juist de inwerking van de Vlaamsche spirit op den Nederlandschen ernst kan allen Groot-Nederlanders ten goede komen. Voor de katholieken komt daar nog eei> argument hijons land telt slechts 2 millioen katholieken, katholieke boe ken hebben veelal een te geringe op laag; een groote Roomsche boekhan del een apologetisch werk kan hier niet bestaan; verschillende katho lieke tijdschriften hebhen een kwijnend bestaan; samenwerking op godsdien- stig-cultureel gebied met de 4 millioen katholieke Vlamingen zou het ons mo gelijk maken in onze taal meer tijd schriften en boeken te laten verschij nen, waarin de Katholieke levensbe schouwing ook wetenschappelijk tot haar recht komt. Wij meenen thans voldoende te heb ben aangetoond, dat verwerping van het Verdrag NederlandBelgië zonder Van het. dreigend gevaar, dat zich boven deze gebouwen samenpakte, hadden de be woners geen flauw vermoeden. Zoodra Renée begraven was en de genoodigden voor de treurige plechtigheid vertrokken waren, werd in een der groote zalen van Ny-Slott een schitterend feest aangericht om te jui chen en te jubelen over het feit. dat hun voornaamste aanklaagster, de persoon, die hen het meest in den weg stond en gevaariyk was om hen by hef gerecht aan te klagen, verdwenen was. Wladimir Paloutine, baron Cazérès en Sophie Mossei- waren met nog andere hand langers volop aan 't feesten. Er werd ge klonken en gedronken, totdat het een dier- ïyke brasparty werd en de misdadigers niet meer wisten wat er gebeurde. Totdat opeens achter uit het kasteel de woeste kreet opsteegbrand brand De dienstmeiden en dienstknechten renden in dolle vaart de gebouwen rond om allen te waarschuwen en tot vluchten aan te sporen. En terwyi allen zich met haastigen spoed uit de voeten maakten en zich trachtten te beveiligen tegen de machtige vuurzee, die met groote hevigheid en snelheid rondom heen sloeg, gingen de dronkemans-tooncelen in het gezelschap van Wladimir kalm hun gang. Van een gewelddadige dood, die hen wachtte en zoo naby op zyn prooi stond te azen, begrepen zy niets Opeens vult een brandlucht de feestzaal... de gasten springen verschrikt op, kyken met half verwilderde en verbaasde blikken elkan der aan en willen dan vluchten... Helaas te laat. Een machtige vuurzuil slaat door de geopende deuren naar binnen en dryft de troep misdadigers in een hoek by een De politie, die meer en meer het kasteel naderde, ziet de zware rookwolken boven de daken uitslaan. Met spoed gaat zy nog het geweldige onheil tegemoet, doch aan de poor- NOOKTABAK R00DE5ICR tIMIGHEID TMEOOORUS NIEMEUE» meer, niet in het belang van Nederland is. Dit zal ook wel niet gebeuren; het is teekenend, dat de verschillende kabi netsformateurs hel laatste jaar allen .Ihr. van Karnebeek wederom het de partement van Buitenlandsche Zaken hebben toevertrouwd. Er is een tijd geweest waarin in heel West Europa de stelregel van Frederik den Grooten gold: Quand on agit con- tre l'étranger, on agit pour la nation". (Wanneer men het buitenland bena deelt, handelt men in het belang van het vaderland). Die tijd is voorbij. Laten wij de verhouding Nederland- België van een ruim standpunt be schouwen en hopen, dat een tractaat tot stand komt, dat Nederland en Bel gië beide bevredigt en leidt tot inniger samenwerking dan sedert eeuwen mo gelijk is geweest. d. Vr. jicht, spit, stranv beid in de !edema« ten behoeven U niel meer te kwellen^ Grijpt naar het heerlijke wrijfmid- del, dat tot diep in de huid zijn welda* dig verzachtende werking voortzet. Uw spieren lenig maakt en Uw pij nen verdrijft, den beroemden AKKER'* Verzachtend zuiverend - genezend Overal verkrijgbaar in porceleinen potten van 20 Gr. 10.50; 50 Gr. !L—100 Gr. fL7S ten van Ny-Slott gekomen, staat zy machte loos, daar een dreigende vuurgloed alle toe- 1 gangen verspert. j En zoo moet het gerecht toezien, dat de misdadigers op 't laatste oogenblik nog aan zyn straffende hand ontglippen, echter niet i zonder voor hun misdadig leven vreeseiyk geboet te hebben, want eenige dagen later, toen het vuur uitgewoed had en men veilig de sombere puinhoopen van het eens zoo trotsche Ny-Slott kon betreden, trof in een der voormalige prinseiyke zalen een afscliu weiyke aanblik den bezoeker: byeen lagen daar de verkoolde ïyken van de moordenaars en beulen, die zoo lange jaren twee onschul- dige vrouwen gemarteld hadden. Over het verdere verloop van ons verhaal kunnen wy kort zyn. Men begrypt welk een gelukkige ontmoe ting er plaats greep tusschen Renée en haar i moeder, in de nederige woning van Dosia. j de voedster van Alexis. Zoo gauw deze dier bare wezens konden, verlieten zy deze plaats, waaraan slechts droefheid en smarten voor J hen verbonden waren, en vertrokken naar Pai-ys, nadat Alexis door de Russische re- geering in al zyn rechten en goeden naam volkomen hersteld was. De lezer begrypt het verder, dat Renée en Alexis door een huwelyk, dat de reinste liefde omsloot, voor goed een einde maakten aan bet mogeiyke gevaar nog ooit van el kander te zullen worden gescheiden. EINDE.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1926 | | pagina 1