Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Oei irleHap eener
jonge vronv.
Yfyberi
I
atiek
oosterbalsem
FEÜLLETOM
\y
i
EERSTE BLAD.
HET VERDRAG
NEDERLAND—BELGIE.
134)
^Tabletfen,
tegen heeschheid
NUMMER 23.
ZATERDAG 20 MAART 1926.
49e JAARGANG.
De Echo van het Zuiden,
Waalw(jkschc en l.aasslraalsrke Courant,
Dit blad verschijnt
WOENSDAG ENZATERDAG.
Abonnementprijs per 3 maanden 1.25.
Franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
(Slot).
We hebben tot heden den materiee-
len kant van het verdrag met België
beschouwd en gezien, dat Nederland
volgens den tekst van dit verdrag te
zware offers worden opgelegd. We
vertrouwen echter, dat ernstige onder
handelingen in een geest van verstand
houding tot een voor heide partijen
aannemelijke oplossing mogen leiden.
Nu wordt in deze kwestie èn door
voor- èn door tegenstanders zeer ver
keerd gewerkt. Dat de Belgische voor
standers alle geoorloofde middelen aan
wenden om de eenige belangrijke ha
venstad in hun land als wereldhaven
te behouden, is hun goed recht en zelfs
hun plicht als Belgisch vaderlander. Zij
werken daartoe echter niet mede, als
zij die propaganda voeren met den sa-
hel in de hand. Zulks deed onlangs de
Libre Belgique, die verklaarde, dat, bij
verwerping van het Tractaat, „de
kwestie weer zou worden opengelegd
voor de publieke opinie, welke het
recht zou hebben, meer voordeelige op
lossingen te overwegen, zoowel wat de
Schelde als Limburg betreft". Natuur
lijk is van geen recht sprake. De groote
Mogendheden hebben in 1919 wel het
besluit genomen, België politiek en
economisch te gemoet te komen, maar
zonder ons om. Wat de Heer Rotsaert
te Antwerpen, volgens de Echo van het
Zuiden van 17 Maart, heeft beweerd,
klinkt nog krachtiger: „Wij zullen den
strijd hervatten, wij eischen, enz."
Voor zulke krijgshaftige argumenten
gaat de Nederlander niet gauw opzij.
Hij weet maar al te goed, dat de meer
derheid van de Belgische bevolking
niets liever ziet dan een betere ver
standhouding met de Noorderburen,
dat België bij zijn annexionisme niet
op den steun van Engeland rekenen
kan (de heer Rotsaert laat nu al den
strijd tusschen Frankrijk en Engeland
op de Schelde uitvechten!), dat België
in deze omstandigheden misschien wel
op den moreelen steun, maar niet op
de materieele medewerking van Frank
rijk kan vertrouwen, omdat dit land al
lereerst vrede noodig heeft en dat Ne
derland als het moét, ook nog wel
eenige middelen bezit om eigen grond
gebied te verdedigen. Laten de voor
standers hun zaak toch niet bederven
•am „DB BO HO VAN EBT ZÜ1DBN".
Prtjs der Advertentlën
20 ceut per regelminimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
BQ contract flink rabat.
Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit
zijn.
En uwe moeder, Renée, wedervoer nu
Alexis; uwe moeder, die zich alleen zou be
vinden. die slechts u alleen ter wereld be
mint. Zij zou uw dood niet overleven, gfl
weet het.
't Is waar, zeid<; de jonge vrouw, treu
rig het hoofd buigend. Ik ben niet vry, ik
moet leven voor mijne moeder.
De langgerekte kreten lieten zich voortdu
rend hooren.
't Is gelijk, hernam Renée, bevend van
angst, weer levend in handen vallen van die
monsters, dat zou my van schrik doen zin
neloos worden.
Alexis schudde het hoofd.
Renée, Goddank, het is van u niet, dat
er thans kwestie is. GIJ zljt gered, geloof mij,
beste vriendin. Het is op mij, dat die ge-
wapende lieden het gemunt hebben.
Hoegenaamd geen ontvluchting was moge
lijk.
Het bosch scheen door een geheel politie
korps omsingeld te zijn.
En het menschelijk net dat hen omgaf ver-
engde zich onophoudelijk, werd voortdurend
nauwer toegehaald, waardoor zij verplicht
werden terug te keeren.
door de machtskwestie te stellen.
Tegenstanders van het verdrag zijn
er in ons land zeer vele; nu moet men
wel verschil maken tusschen overdre
ven eischen en gerechtvaardigde wen-
schen. Daar de redacties onzer dagbla
den meest óf in Rotterdam óf in Am
sterdam zijn gevestigd, is het oordeel
van die bladen op zijn minst wat een
zijdig. Als wij de Belgen overtuigen,
dat men nu het onmogelijke vraagt, dat
b.v. de waterstaatkundige kwestie
waarschijnlijk bij de onderhandelingen
niet van deskundige zijde voldoende is
bekeken, dan valt er met verstandige
en welwillende Belgen te praten.
Maar de vrees, dat onze havensteden
bij een betere verbinding van Antwer
pen met den Rijn, schade zouden lij
den, is voor de Belgen natuurlijk geen
argument. Wanneer de onwil van de
Nederlanders oorzaak zou zijn, dat
Antwerpen niet de verbeterde verbin
ding met den Rijn krijgt, komt er geen
geest van verstandhouding, en maken
we ons niet enkel de verfranschte ree-
derskringen, maar ook vele Vlaamsche
vrienden tot tegenstanders. Laten wij
België tegemoet komen, zoover het re
delijk is en voor zoover ons mogelijk is.
Trouwens we hebben zulks bij de on
derhandelingen te Parijs in 1920 be
loofd. In een vorig artikel hebben wij
reeds als onze meening geuit, dat het
kanaal Antwerpen-Moerdijk er komt.
Het doet mij genoegen, dat de heer
Rotsaert van hetzelfde gevoelen is. Het
ware wel wenschelijk, dat zulks in
Brabant overal voldoende werd inge
zien; het is niet alleen voor België van
belang.
Waarom dringen wij zoo aan op eene
goede verstandhouding met België?
1. Om politieke redenen. Na de Na
poleontische oorlogen hebben de Groo
te Mogendheden de twee landen (ontij
dig) te zamen gevoegd, om een bol
werk te hebben tegen een wederople
ving van Frankrijks veroveringszucht.
België is op Nederland of Frankrijk
aangewezen. Stooten wij het af, dan zal
het den blik naar het Zuiden wenden,
en krijgen wij een voorpost van Frank
rijk aan de grens.
Nederland en België zouden een sta-
ten-gemeenschap kunnen vormen met
16 millioen inwoners, beide hebben
bovendien nog koloniën, België de Con
go met 15 millioen menschen, Neder
land de Oost en de West met meer dan
Achter het kerkhof was een ruime opening
in het bosch en Alexis en Renée zagen zich
eindelijk tot daar, tegen een muur, terugge
dreven.
Dwars door de takken van het geboomte
zagen zij hier en daar de punthelmen van
soldaten, die langzamerhand naderden.
Alexis had Renée achter hem laten plaats
nemen.
Doch Renée was, gezien al het lijden dat
zy geleden had, uiterst beangst, dat de vrij
heid. welke zij thans genoten had, van kor
ten duur zijn zou en dat die politiemannen
kwamen om haar weer gevangen te nemen en
haar weer opnieuw over te leveren aan ha
ren beul, Wladimir Paloutine.
En toch wa9 het einde van haar lijden zeer
nabij. Eindelijk zou zij verlost worden van
de hartvochtige en wreede menschen, die
haar jonge leven hadden verwoest en hare
dierbare moeder met een uiterste hardnek
kigheid hadden vervolgd en gepijnigd.
De beide vrouwen zouden spoedig voor al
tijd vereenigd zijn en de rest van haar leven
in tevreden geluk kunnen doorbrengen.
Alexis, stamelde Renée, zal het geluk
van ons samenzijn, nu weer zoo wreed ver
scheurd worden en zullen die gevoellooze
mannen mij opnieuw in de vreeselijkste el
lende meesleuren? O, God, dit zou het laat
ste zijn wat mijn gefolterd hart nog zou kun
nen dragen. Onder den last van dat leed zou
ik ditmaal bezwijken.
Wees gerust, beste Rénee. Ik herhaal u,(
dat er van u geen sprake is, maar dat die po
litiemannen mij zoeken. Want vergeet niet,
dat mijn aanwezigheid, zoolang het bevel
van mijn verbanning door den steun van
graaf de Thai nog niet opgeheven is, mij hier
in Rusland op een verbanning naar Siberië
kan te staan komen.
Ook de gedachte haren vriend en weldoe
ner te moeten verliezen, deed Renée een sid
dering door de leden varen en toen de hoofd-
50 millioen inwoners; zij konden dus
samen een zeer grooten en goeden in
vloed op de wereldpolitiek uitoefenen.
Beide landen liggen uitstekend voor
handel en verkeer, maar kunnen ook
zeer gemakkelijk oorlogstooneel wor
den. Ze hebben er dus beide belang bij,
dat de vrede gehandhaafd blijft. Een
goede verstandhouding tusschen Bel
gië en Nederland is in. a. w. een waar
borg voor den vrede en deze is ons ze
ker offers waard.
Bovendien laat Nederland daardoor
zien, hoezeer de echte volkenbondsge
dachte, de goede geest van internatio
nalisme, hier is doorgedrongen. Zulks
kan in dezen tijd, nu de buitenland-
sche betrekkingen tusschen de Euro-
peesche mogendheden steeds hartelij
ker worden, den geest van samenwer
king slechts ten goede komen. Deze op
merking is deze week terecht door
Prof. Heeres van de Democratische
partij gemaakt.
2. Nederland en België zijn landen
met verschillende bestaansmiddelen.
Wij hebben zuivel- en koloniale pro
ducten aan België te leveren, dit heeft
industrie- en delfstoffen voor ons.
Door den lagen frankenkoers levert
België meer aan ons dan omgekeerd.
Natuurlijk behoeft dit niet zoo te blij
ven. Laten wij zorgen, dat de uitwisse
ling gemakkelijk wordt gemaakt door
goede verkeerswegen, gunstige spoor
wegtarieven en eeuwgeest van economi
sche samenwerking!
3. Niet in de laatste plaats kan onze
vriendschap met België bevruchtend
werken op de Groot-Nederlandsche ge-
man van het politiecorps met een doffen
dreun vlak voor de arme vluchtelingen van
zyn paard op den grond sprong, kromp haar
hart. ineen van smart en wanhoop, omdat, zij
dacht, dat het laatste uur geslagen was.
Doch hoe spoedig werd hun hart vervuld
met een zoete hoop en een onuitsprekelijk ge
luk.
De hoofdman kwam noch Renée, noch
Alexis opsporen. Door de bemoeiingen van
generaal Chermenief te Parijs en graaf de
Thai In Rusland, was by de Russische re
geering de onschuld van Alexis helder aan
't licht gekomen. De grove en afscliuweiyke
misdaden van Wladimir Paloutine eu zijne
misdadige helpers waren nagevorseht en by
het gerecht bekend te worden. De strenge
gerechtigheid zou onverbiddeliyk hare loop
hebben.
Een bevel tot inhechtenisneming van de
geheele misdadigersbende was tegen de be
woners van Ny-Slott uitgevaardigd. En, bang
dat een van die boosdoeners nog op het laat
ste oogenblik aan de handen van 't gerecht
zou ontsnappen, was de politie begonnen met
de bosschen ver rondom Ny-Slott af te zetten
en aldus langzaamaan de kring rond het
kasteel vernauwend, zou geen man of muis
door de mazen van dit menscheiyk net meer
kunnen ontsnappen.
Het politie-corps was juist met deze ma
noeuvre bezig, toen de hoofdman Alexis en
Renée door de bosschen zag vluchten. Een
wilde jacht volgde achter hen. omdat men in
hen vluchtelingen van Ny-Slott meende te
zien. tot dat. by de zooeven gemelde ontmoe
ting de vergissing ontdekt werd.
.Met een hoffelyke buiging van verschoo
ning maakten de politiemannen rechtsom
keert. Alexis en Renée in stomme verbazing,
maar tevens met een verlicht hart achter
latend.
De politiemacht trok verder naar hef kas
teel „Ny-Slott".
dachtc! De Nederlanders zijn zelf oor
zaak geweest, dat zij in den loop van de
19e eeuw een deel van hun taalgebied
hebben verloren. Met de voormalige
Zuid-Afrikaansche republieken heb
ben wij ons veel te weinig bemoeid,
van het Vlaamsche leven tot phn. 1890
te weinig notitie genomen. Vele Neder
landers verloochenen hun moedertaal,
zoo gauw zij op Belgischen bodem ko
men en beginnen te Esschen al naar
Franschc woordjes te zoeken. Laten wij
toch ons-zelf blijven en zeker niet in
het Vlaamsche deel van België een
vreemde taal (dat is daar toch het
Fransch!) gebruiken. Wij gebruiken
nog vele studiewerken in de vreemde
talen (vooral Duitsch), de Vlaamsche
wetenschap wordt grootendeels in het
Fransch gedoceerd. Wanneer ook op
wetenschappelijk gebied meer samen
werking was, zou het rendeerend zijn,
meer studieboeken in onze eigen taal
uit te geven; wij bestreken dan een ge
bied van 12 millioen menschen. We we
ten immers heel goed, hoe moeilijk het
voor een wetenschappelijk mensch in
België is, om in hart en nieren Vla
ming te blijven en bij ons draagt de
wetenschap een meer internationaal,
maar niet altijd Nederlandsch karak
ter! Hoe moeilijk was het voor velen
van ons in de voorbije oorlogstijden
om niet pro-Duitsch of pro-geallieerd,
maar om „rasecht" Nederlander te
zijn! Dr. Moller heeft deze week nog
gezegd, laten wij ons land toch niet
kleineeren, laten wij zorgen, dat er een
wetenschap is in de Nederlandsche
taal, met eigen Nederlandschen geest;
solied als de Duitsche, maar minder
zwaar; helder als de Fransche, maar
wat meer betrouwbaar in de gegevens.
Juist de inwerking van de Vlaamsche
spirit op den Nederlandschen ernst kan
allen Groot-Nederlanders ten goede
komen.
Voor de katholieken komt daar nog
eei> argument hijons land telt slechts
2 millioen katholieken, katholieke boe
ken hebben veelal een te geringe op
laag; een groote Roomsche boekhan
del een apologetisch werk kan
hier niet bestaan; verschillende katho
lieke tijdschriften hebhen een kwijnend
bestaan; samenwerking op godsdien-
stig-cultureel gebied met de 4 millioen
katholieke Vlamingen zou het ons mo
gelijk maken in onze taal meer tijd
schriften en boeken te laten verschij
nen, waarin de Katholieke levensbe
schouwing ook wetenschappelijk tot
haar recht komt.
Wij meenen thans voldoende te heb
ben aangetoond, dat verwerping van
het Verdrag NederlandBelgië zonder
Van het. dreigend gevaar, dat zich boven
deze gebouwen samenpakte, hadden de be
woners geen flauw vermoeden. Zoodra Renée
begraven was en de genoodigden voor de
treurige plechtigheid vertrokken waren,
werd in een der groote zalen van Ny-Slott
een schitterend feest aangericht om te jui
chen en te jubelen over het feit. dat hun
voornaamste aanklaagster, de persoon, die
hen het meest in den weg stond en gevaariyk
was om hen by hef gerecht aan te klagen,
verdwenen was.
Wladimir Paloutine, baron Cazérès en
Sophie Mossei- waren met nog andere hand
langers volop aan 't feesten. Er werd ge
klonken en gedronken, totdat het een dier-
ïyke brasparty werd en de misdadigers niet
meer wisten wat er gebeurde.
Totdat opeens achter uit het kasteel de
woeste kreet opsteegbrand brand De
dienstmeiden en dienstknechten renden in
dolle vaart de gebouwen rond om allen te
waarschuwen en tot vluchten aan te sporen.
En terwyi allen zich met haastigen spoed
uit de voeten maakten en zich trachtten te
beveiligen tegen de machtige vuurzee, die
met groote hevigheid en snelheid rondom
heen sloeg, gingen de dronkemans-tooncelen
in het gezelschap van Wladimir kalm hun
gang. Van een gewelddadige dood, die hen
wachtte en zoo naby op zyn prooi stond te
azen, begrepen zy niets
Opeens vult een brandlucht de feestzaal...
de gasten springen verschrikt op, kyken met
half verwilderde en verbaasde blikken elkan
der aan en willen dan vluchten...
Helaas te laat. Een machtige vuurzuil
slaat door de geopende deuren naar binnen
en dryft de troep misdadigers in een hoek
by een
De politie, die meer en meer het kasteel
naderde, ziet de zware rookwolken boven de
daken uitslaan. Met spoed gaat zy nog het
geweldige onheil tegemoet, doch aan de poor-
NOOKTABAK
R00DE5ICR
tIMIGHEID
TMEOOORUS
NIEMEUE»
meer, niet in het belang van Nederland
is. Dit zal ook wel niet gebeuren; het
is teekenend, dat de verschillende kabi
netsformateurs hel laatste jaar allen
.Ihr. van Karnebeek wederom het de
partement van Buitenlandsche Zaken
hebben toevertrouwd.
Er is een tijd geweest waarin in heel
West Europa de stelregel van Frederik
den Grooten gold: Quand on agit con-
tre l'étranger, on agit pour la nation".
(Wanneer men het buitenland bena
deelt, handelt men in het belang van
het vaderland). Die tijd is voorbij.
Laten wij de verhouding Nederland-
België van een ruim standpunt be
schouwen en hopen, dat een tractaat
tot stand komt, dat Nederland en Bel
gië beide bevredigt en leidt tot inniger
samenwerking dan sedert eeuwen mo
gelijk is geweest.
d. Vr.
jicht, spit, stranv
beid in de !edema«
ten behoeven U niel
meer te kwellen^
Grijpt naar het
heerlijke wrijfmid-
del, dat tot diep in
de huid zijn welda*
dig verzachtende
werking voortzet.
Uw spieren lenig
maakt en Uw pij
nen verdrijft, den
beroemden AKKER'*
Verzachtend zuiverend - genezend
Overal verkrijgbaar in porceleinen potten
van 20 Gr. 10.50; 50 Gr. !L—100 Gr. fL7S
ten van Ny-Slott gekomen, staat zy machte
loos, daar een dreigende vuurgloed alle toe-
1 gangen verspert.
j En zoo moet het gerecht toezien, dat de
misdadigers op 't laatste oogenblik nog aan
zyn straffende hand ontglippen, echter niet
i zonder voor hun misdadig leven vreeseiyk
geboet te hebben, want eenige dagen later,
toen het vuur uitgewoed had en men veilig
de sombere puinhoopen van het eens zoo
trotsche Ny-Slott kon betreden, trof in een
der voormalige prinseiyke zalen een afscliu
weiyke aanblik den bezoeker: byeen lagen
daar de verkoolde ïyken van de moordenaars
en beulen, die zoo lange jaren twee onschul-
dige vrouwen gemarteld hadden.
Over het verdere verloop van ons verhaal
kunnen wy kort zyn.
Men begrypt welk een gelukkige ontmoe
ting er plaats greep tusschen Renée en haar
i moeder, in de nederige woning van Dosia.
j de voedster van Alexis. Zoo gauw deze dier
bare wezens konden, verlieten zy deze plaats,
waaraan slechts droefheid en smarten voor
J hen verbonden waren, en vertrokken naar
Pai-ys, nadat Alexis door de Russische re-
geering in al zyn rechten en goeden naam
volkomen hersteld was.
De lezer begrypt het verder, dat Renée
en Alexis door een huwelyk, dat de reinste
liefde omsloot, voor goed een einde maakten
aan bet mogeiyke gevaar nog ooit van el
kander te zullen worden gescheiden.
EINDE.