Tocgowijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen*
M
M
NIEMEIJER'S
NEEM EIJ ER'S
Wcck-Rcvuc.
FEUILLETON
GEEN GEWETEN.
NUMMER 64.
ZATERDAG 14 AUGUSTUS 1926.
UITGAVE
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO.
EERSTE BLAD.
De 12e Diocesane Katho
liekendag in het Bisdom van
's Hertogenbosch te houden
te Waalwilk op 26 Sept. 1926.
I.
Voor vriend en vijand staat de
Katholieke Kerk daar als een machtige
organisatie, die heel de wereld over
haar invloed doet gelden.
Klein en nietig in het begin, is zij
nu de internationale bij uitstek, wat
o a. zoo sterk naar voren treedt bij
haar eucharistische wereldcongressen.
In alle landen en werelddeelen. onder
alle volkeren telt zij haar leden.
Als Katholieken zijn wij tier op
haar en terecht.
Het verheven doel, wat zij nastreeft,
is de erkenning en verheerlijking van
den oneindig heiligen en machtigen
God, de godsdienstige en moreele
verbetering der menschheid hier en
een eeuwig welzijn hiernamaals. Hier
toe verkondigt zij Christus leer, zendt
ze missionarissen uit naar de heiden-
sche landen, zorgt door een geregelde
zielzorg voor haar leden en roept
allerlei instellingen in het leven, die
haar doel helpen verwezenlijken Zoo
gaat er een krachtige werking van
haar uit over heel de wereld naar al
hare leden.
Hiermede is evenwel haar werk-
dadigheid niet uitgeput, nog op een
andere wijze tracht ze haar taak te
vervullen.
Behalve dat zij op bovengenoemde
wijze tot haar leden gaat, noodigt zij
ons ook op bepaalde tijden uit tot
haar te komen, zich rondom haar te
scharen, om dan gezamenlijk uiting te
geven aan de gevoelens, waarmede
wij ten opzichte van God moeten be
zield zijn en om het een of andere
gedeelte der christelijke leer onder
elkander te bespreken en opnieuw
uiteen te zetten en zoo de naleving
er van te bevorderen.
Dit zijn de katholieke congressen,
die naar gelang het gebied, waarover
zij zich uitstrekken, verdeeld worden
in wereldcongressen, zooals b.v. het
eucharistisch congres te Chicago, de
nationale congressen, b.v. de Neder-
landsche Katholiekendagen en de
diocesane, waartoe alleen de leden
van een bepaald Bisdom worderf uit-
genoodigd.
Deze laatsten zijn van heel bij-
zondere beteekenis. In het algemeen
gesproken is het doel van onze con
gressen na de eerbetuiging aan den
Allerhoogste, vooral gelegen in het
uiteenzetten van Christus leer en een
toepassing daarvan op het leven.
Loopen nu de levensomstandigheden
der toehoorders sterk uiteen, dan zal
het des te moeilijker zijn, om tot in
bijzonderheden af te dalen en des te
algemeener en vager zullen de toe
passingen moeten blijven, wat niet
bevorderlijk is voor het practisch nut.
Is daarentegen het gebied, waaruit
de toehoorders komen, van beperkter
omvang, dan zal ook de verscheiden
heid in levensomstandigheden veel
geringer zijn en men zal bijgevolg
verder kunnen gaan bij het toepassen
der beginselen en nauwkeuriger een
levensregel kunnen aangeven. Men
komt zoodoende dichter bij zijn doel
en de kans, dat een dergelijk congres
werkelijk vruchten afwerpt, is des te
grooter.
Nu, zulk een congres, Diocesane
Katholiekendag genoemd, staat ons dit
jaar te wachten te Waalwijk op 26
September a.s. voor het Bisdom van
's Hertogenbosch.
Het reglement der diocesane Katho
liekendagen geeft als algemeen doel
aan ontwikkeling der katholieke actie
en imtandhouding en bevordering der
Katholieke eenheid.
Een commissie, bij voorkeur ge
kozen uit personen uit de verschillende
voornaamste gemeenten van 't Bisdom,
met daarnaast de vertegenwoordigers
van de R K. vereenigingen. welke zich
op het gebied der sociale actie be
wegen, vormen het Uitvoerend Comité,
met aan het hoofd daarvan het Dage-
lijksch Bestuur.
Het Dagelijksch Bestuur is belast
met de voorbereiding van de vergade
ringen van het Uitvoerend Comité,
het bepaalt onder goedkeuring van
dat Comité het aantal der afdeelingen
en de onderwerpen, die behandeld
zullen worden en noodigt sprekers
uit, die de Katholieke Actie in een
bepaald opzicht zullen aanbevelen.
I Naast het Uitvoerend Comité bestaat
een Commissie van Advies. Deze be-
waart den band tusschen de opvo -
gende Katholiekendagen. Zij heeft he
recht 't Dagelijksch Bestuur van de
Katholiekendagen van raad te dienen
over de te behandelen onderwerpen,
de te stellen conclusieën, de indeeling
van den dag en over al hetgeen z
verder noodig mocht achten. Voorts
is zij belast met het houden van toe
zicht op en het bevorderen van de
uitvoering van de op de Katholieken
dagen genomen conclusiën en schenkt
zij haar voorlichting, waar die in ver
band met de genomen besluiten mocht
worden gevraagd.
Het onderwerp van dezen Katho
liekendag is: de invloed van het
Katholicisme in het Bisdom van
's Hertogenbosch in het verleden, in
het heden en in de toekomst in gods
dienstig en maatschappelijk opzich
Eerst in de verschillende sectie
vergaderingen en daarna in de alge-
meene vergadering zal hiervan een
uiteenzetting worden gegeven.
Het welslagen va.n een dergelijke
bijeenkomst hangt niet enkel af van
de voorbereidingen door het Uit
voerend Comité en de wijze, waarop
de verschillende sprekers hun onder-
werp behandelen, maar vooral ook
van een flinke opkomst dergenoodig-
den. De ideeën, die hier zullen worden
uiteengezet, moeten worden verbreid,
dat is toch de bedoeling. Welnu,
daartoe is niets zoo bevorderlijk dan
dat men het zelf aanhoort. Het ge
sproken woord neemt men veel ge
makkelijker in zich op. de opwekkingen
om hetgeen behandeld is. ook ten
uitvoer te brengen, hebben daar meer
kracht en het succes zal derhalve
veel zekerder zijn.
Wel niemand zal er aan twijfelen,
dat het tegenwoordig hoog noodig is,
de Katholieke beginselen naar voren
te brengen en op uitvoering daarvan
aan te dringen. Vooral in de grootere
plaatsen van ons Bisdom zal men
daarvan wel het best overtuigd zijn.
Daarom is het te hopen, dat op dit
congres alle plaatsen van ons Bisdom
flink vertegenwoordigd zijn.
Commissie voor
Pers en Propaganda.
Binnenland
Hét tractaat met België geniet weer
volle belangstelling in de Nederland-
sche Pers, nu de Belgische Kamers het
met zoo goed als algemeene stemmen
hebben aanvaard, ln ons land is er tot
heden een scherpe oppositie tegen ge
voerd en scheen het een oogenblik, dat
liet toch zou worden aanvaard, doordat
een deel der sociaal-democratische te
genstanders, na de mooie woorden van
hun Belgischen partijgenoot, minister
an der elde, was bekeerd, thans
blijkt, dat het verzet ook onder de S.
D.A.P.'ers nog lang niet geluwd is. De
sociaal-democratische partij-voorzitter,
de heer Henri Polak, publiceerde dezer
dagen nog ,,'n artikel op pooten'ï tegen
het genoemde verdrag.
Een deel der pers tracht de actie te
bezweren door er op te wijzen, dat we
dit verdrag dankbaar aanvaarden kun
nen,- omdat het zooveel minder offers
van ons vraagt, dan de Belgische an-
nexionisten in de dagen na den oorlog
ei scli ten.
Zulke redeneering lijkt ons al wei
nig steekhoudend. Het nieuwe} Verdrag
biedt ons land niets, behalve dan de
vriendschap van België, voor zoover
men een yckoclitc vriendschap een voor
deel kan noemen. Daartegenover staat
dat België machtige voordeelen ver
werft, in het bijzonder door de moge
lijkheid tot aanleg van nieuwe kanalen,
om land doorsnijdende en voor een
groot deel door ons te, betalen, tenein
de aan Antwerpen betere verbindingen
te verleenen enonze havens, in 't
hijzonder Rotterdam, concurrentie te
kunnen aandoen.
En nu moeten we nog dankbaar zijn,
omdat de Belgen vroeger méér geëischt
hebben!
Stel eens het gevalge' hebt twee bu
ren, die ruzie met elkaar krijgen en, el
kander bevechten. Ge bemoeit U niet
mei het geval, maar als de een is neer
geslagen^ komt de ander bij U aanbel
len en „eisclit" op grond van zijn over
winning op den derden bewoner een
stuk van Uw tuin op. Natuurlijk wijst
ge zoo'n eisck af. Uw buurman, een
beetje moe van zijn eerste vechtpartij,
laat 't er dan maar bij.
Maar over een poosje komt hij terug,
doet erg vredelievend, geeft z'n woord,
dat hij nooit meer een stuk van uw
luin zal opeischen, maar vordert nu
„alleen maar dat hij een duren uitweg
uit zijn woning over uw grond heen
Be Echo van het Zuiden,
'tiajlwijksche en Ii»ngs(raalsclie Courant,
Dit blad verschflnt
WOENSDAG EN ZATERDAG.
Abonnementprfls per 3 maanden ƒ1.25.
Franco per post door het geheele rtfk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
PrJJs der Ad verten tlën
20 cent per regel; minimum ƒ1.50.
Reclames 40 cent per regeL
BJj contract flink rabat.
Ad ver ten tlën moeten Woensdag en Vrfldag
des morgens om niterlflk 9 uur ln ons bezit
ztyn.
van „DB EO HO VAN HET ZUIDEN".
ROMAN VAN
REINHOLD ORTMANN.
41,
Ton prooi aan de grootste ontzetting, greep
do professor haar hand. „Ingeborg myn
kind myu lieveling! Kom tot je zelf
je weet niet wat je zegt!"
„O, ik weet het integendeel heel goedik
heb gelukkigerwijze ondanks alles mjjn ver
stand niet verloren. Uw schoonzoon is een
bedrieger, een dief en een moordenaar
en ik zal er hoegenaamd geen bezwaar tegen
hebben, als u het noodig oordeelt hem aan
het gerecht over te leveren."
Professor Wallroth trok zijn bevende doch
ter naast zich op de sofa en trachtte haar
eerst door vriendelijke woorden te kalmee-
ren.
„Nog kan ik moeilijk gelooven, dat in de
verschrikkelijke beschuldigingen, die je te-
Ken je' echtgenoot hebt geuit, ook maar een
korreltje waarheid schuilt," zeide hij. „Hier
moet de een of andere vergissing, een nood
lottig misverstand in het spel zijn, dat wij
het snelst tot een oplossing kunnen brengen,
wanneer je me openhartig alles vertelt, wat
je meent te weten."
En Ingeborg vertelde hem inderdaad alles
iwat zij wist van Valentin Duringhoffens
uitlatingen op dien bewusten Pinksterdag tot
aan de misdadige handeling van haar man,
waarvan zij zoo juist ooggetuige was ge
weest. Want door de lage wijze, waarop Ar-
tois juffrouw Ileleen gedurende eenige mi
nuten uit de ziekenkamer wist te weren, was
ZU door een angstig gevoel overvallen en had
don drang niet kunnen weerstaan om den
hoek van het scherm te kijken.
Buiten zichzelf van opwinding liep de
>rofessor in de kamer rond, terwijl zy
prakde aderen by zyn slapen zwollen on
heilspellend op en zyn toorn tegen den niets
waardige gaf hy telkens lucht door korte,
verontwaardigde uitroepen.
„Er is geen twyfel aan deze ontdekking
is alleen het eigendom van Valentin During-
hoffen," riep hy tenslotte uit, „en in ver
trouwen daarop, dat de arme jongen voor
altyd zou verstommen, heeft hy de uitvin
ding achtergehouden. Maar nog is het tyd,
hem het masker van het gelaat te rukken en
zoowaar ik leef ik zal geen oogenblik
aarzelen dat te doen!"
Hy liet zyn overjas brengen en terwyl hy
zich tot uitgaan gereed maakte, zeide hy
„Het spreekt vanzelf, dat jy geen voet meer
over den drempel van een woning mag zet
ten, waarin deze ellendeling huist. Je keert
in je vaders huis terug en blyft, totdat de
scheiding uitgesproken is, onder myn be
scherming. Oogenblikkelyk zal ik met Edith
spreken. Zy moet ondanks haar ongesteld
heid er zorg voor dragen, dat je oude kamer
onmiddellyk voor je wordt ingericht."
Professor Wallroth begaf zich naar de
deur. maar Ingeborg versperde hem den weg.
„IJ mag geen overbodig woord meer aan die
vrouw verspillen vader, die u verraden heeft.
Het snydt my door de ziel. maar ik kan het
u niet sparen. Hier lees dezen brief!"
„Dat is Edith's hand!" zeide de profes
sor, nadat hy slechts een vluclitigen blik op
den brief geworpen had, maar toen hij hem
haastig had doorgelezen, vroeg hy met ver
stikte stem„En aam wien aan wien was
deze brief gericht?"
„Ik, vond hem, toen ik naar het glas met
het poeder zocht in den zak van myn man."
Rochelend ontsnapte de adem aan profes
sor Wallroth's borst en zyn gelaat was don
kerrood geworden, alsof hy gevaar liep door
een beroerte getroffen te worden. Een paar
minuten stondj hy daar midden in de kamer,
zwygend en bewegingloos; toen sprak hy
niet vreemd en zonderling klinkende stem
„Goed dan! Laten wy er dus ini eens maar
een eind aan maken. Ga naar je kamer, In
geborg. Het is beter voor je, dat je niets
meer hoort of ziet van datgene, wat thans
moet geschieden."
Terwyl zy zwygend aan zyn bevel gehoor
zaamde, stapte hy hoog opgericht door ver
scheidene kamers tot aan het boudoir van
zyn vrouw. De deur was gesloten en op zyn
kloppen kreeg hy geen antwoord.
„Doe openbeval hij heescli. „Ik moet je
spreken
Wederom bleef alles stil. Toen pakte de
sterke man de deurkruk met beide handen
vast en schudde er zoo'lievig aan, dat het
omgedraaide slot met een luiden tik open
sprong. Ily duwde de deur wyd open en
stond recht tegenover zyn mooie vrouw. Zy
was geheel gekleed en op het punt te ver
trekken; in trotsche hpuding stond zy mid
den in de kamer, hem met haar groote, don
ker omschaduwde oogen onbevreesd in het
gelaat ziende.
„Wie heeft dit geschreven?" vroeg hy met
donderende stem, terwyl hy haar den com-
promitteerenden brief voiorhield. Edith keur
de het epistel echter nrtuwelyks een vluch
tigen blik waardig en zeide vorkomen rustig.
„Ik! Maan waarom geef je je nog de moeite
my daar naar te vragenje weet het immers
al!"
„Ellendigeriep hy uit. „En je hebt zelfs
nog den moed my dat driest en schaamteloos
te bekennen? Niet alleen ten opzichte van
my wilde je een misdadigster worden, maar
ook ten aanzien van myn ongelukkig kind,
dat op tweeërlei wyze door jou ten gronde
is gericht? Tegen iedere menschelyke en
goddelijke wet in wilde je zondigen en
waarom zeg my in 's hemelsnaamwaar
om?"
Haar lippen vertrokken zich tot een hoo
nenden grynslach en terwyi zy hem van
het hoofd tot de voeten mat, antwoordde zy
op yskouden toon: „Omdat ik niet langer
adem kan halen in dit'huis, omdat ik alles
verafschuw, wat my hier omgeeft alles
alles. En omdat ik liever barrevoets langs
de straat wil bedelen, dan dat ik dit; leugen
achtig spel nog langer voortzet."
De handen van den professor balden zich
tot vuistenmaar hy bedwong zich en na
diep te hebben ademgehaald, zeide hy uiter-
lyk volkomen kalm„Daar ik myn dochter
weer by my in huis heb genomen, kan je na-
tuurlyk niet langer onder dit dak vertoeven.
Je kunt naar je moeder' terugkeeren, of je
kunt gaan waarheen je wil. Ik zal je met
voldoende middelen uitrusten, om je voor
ellende en ontbering te behoeden. Wat ik
verder over ouzo toekomst heb besloten, zul
je vernemen, zoodra ik den tyd daartoe ge-
t 1
komen acht. Thans verlang ik slechts van je
•lat je vertrekt onmiddellyk vertrekt;
want ik zou voorwaar voor niets kunnen in
staan. als je me nog eenmaal onder de oogen
mocht komen."
Hy keerde haar den rug toe en verwyderde
zich met dreunende stappen. Edith staarde
hem eenige seconden lang na, toen streek zy
met de hand langs haar voorhoofd, en stiet
een kort, spottend gelach uit.
„Enfin, zoo is er toch ook een einde aan
gekomensprak zy luid. „En ik wilde im
mers vi-yi zyn tegen eiken pi-ys. Gevlucht of
verstooten voor my komt tenslotte alles
toch op hetzelfde neer. Als ik maar weg kan,
ver weg!"
Een uur later rolde een rytuig weg, waar
in mevrouw Edith Wallroth het huis van
haar echtgenoot verliet. Op den bok by den
koetsier stond een reusachtige koffer en
ook aan kleine handbagage ontbrak het bin
nen in het rytuig niet. Aan het station kocht
Edith een kaartje eerste klas naar Munchen
en gaf toen, eer zy in den trein stapte, een
telegram op aan doctor Siegmuud Artois, dat
niets anders bevatte, dan de vyf woorden:
..Ik verwacht je in Rome."
Door de gesloten deur werd den privaat
docent het bezoek van zyn/ schoonvader aan
gekondigd en Artois had niet den moed den
professor te laten weten, dat hy voor nie
mand te spreken was. Hy schoof den grendel
terug en strekte met geveinsde opgewektheid
beide handen naar den binnentredende uit.
Maar zyn armen vielen slap langs zyn
lichaam neer, toen hy het onheilspellend
gelaat van Wallroth zag en de vroolyke
woorden, waarmee hy den professor had
willen begroeten, bestierven hem op de lip
pen. Mocht hy Inderdaad getwyfeld hebben,
of hy het niets goeds voorspellende gezicht
van zyn bezoeker wel de juiste beteekenis
had gegeven, dan werd zijn laatste twyfel
wel grondig opgeheven door de woorden van
professor Wallroth.
„Geen comedie meer, als ik u verzoeken
mag!" zeide Wallroth kort en bondig, zon
der hem een groet waardig 'te keuren. „Myn
vrouw heeft my alles bekend."
Artois verbleekte en week onwillekeurig
een schreda terug. „Zy is half waanzinnig,"
ons
r
/kerentooiTcbak
On:i
bracht hy stamelend uit, „en ik zweer u,
dat ik tfooit iu ernst daaraan gedacht heb".
De professor viel hem., met een onbeschry-
felyk verachteiyke handbeweging in de re
de „Laten we dht rustenIk zie geen aan
leiding om van iemand van uw slag genoeg
doening te eisclien, zooals ik dat van een
eerlijk man zou doen. En bet Is iets geheel
anders, waarover, ik met n een appeltje heb
te schillen. Waar is hot manuscript dat Va
lentin Duringhoffen n heeft gegeven om het
niy te overhandigen?"
„Een manuscript?" stotterde Artois. „Ik
weet niets van een manuscript het moet
een misverstand
„Neen geen misverstand, maar waarschifn-
lyk een misdaad! Er zyn getuigen, die ge
zien hebben, dat u uit de schuifln van zyn
werktafel een omvangi-yk manuscript by u
gestoken hebt. Dit manuscript was voor my
bestemd en ik wensch te weten, waar het
zich bevindt."
„Ah, dat domme geschx-yf, dat de arme
duivel al in halve verstandsverbtisterlng op
papier heeft, gezet!" zeide Artois, die thans
zyn oude onbeschaamdheid weer gedeelte-
lyk terugkreeg. „Het was inderdaad niet de
moeite waard een ernstig mensch daarmee
lastig te vallen."
..Zoek alsjeblieft geen uitvluchten! Waar
is het manuscript?"
„Daarantwoordde de doctor, terwyi hy
met een cynisch lachje naar de kachel; wees.
„Ik wierp het by vergissing tegelyk-met
andere papieren in het vuur; maar misschien
stelt het u gerust tenminste de asch nog te
zien."
Hij was inderdaad onbeschaamd genoeg,
zich naar de kachel te hegeven en het deur
tje met zyn voet open te schuiven; maar hy
wilde het onmiddellyk weer sluiten, want
met een on willekeur lgen uitroep van woede
had hy gezien, dat. het compromitteerende
geschrift nog by'na onverteerd op de slakken-
hoop lag.
(Wordt vervolgd.)