Toegewijd aan Handel, Industrie en Cemeentebelangen,
Koninginnedag.
"feuilleton
HET SLOT DYMECK
DOOR EB.WUNG.
Miayjfó,
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO.
EERSTE BLAD.
Weer kleurt de straat zich met
oranje, van torens en tinnen wappert
feestelijk de vaderlandsche vlag.
In de stilte van „de Ruige Hoek*
in Holland's blonde duinen gedenkt
de Landsvorstinne haren jaardag. Maar
over het land, ver rondom Haar, golft
de vreugde van Haar trouwe volk,
dat dezen dag hier meer, daar minder,
telken jare weer tot een blijde feest
maakt. Het waardeert zijn Koninginne,
die wars van uiterlijke praal en ostenta
tief vertoon, Haar land en volk in wijs
beleid en met trouwe plichtsbetrachting
te besturen weet.
Pas ging het gerucht, dat de geëer
biedigde hooge Vrouwe krank was, en
de bezorgdheid van heel Haar volk
groeide in warme genegenheid naar
Haar beminde persoonlijkheid.
Zooals in dagen van zorg onze
genegenheid altijd naar Haar uitgaat,
gelijk wij weten, dal ook Haar liefde
in dagen van beproeving steeds bij
Haar volk is.
En 't is daarom, dat wij met te meer
vreugde steeds dezen Oranjedag her
denken.
Als een dankfeest, dat wij Haar
weer behouden mochten, als een uiting
van vereering en genegenheid, dat wij
Haar nog niet missen willen.
Die de band is van onze volkseen
heid, het pand van ons nationaal
volksbestaan.
En meer dan ooit, nu na de dreiging
van Haar ziekte, dragen wij op dezen
dag in ons hart de oude bede, dat
de Heer onze Koninginne behouden
mag en gelukkig maken.
Behouden voor Haar volk, dat onder
Haar wijs en goed bestuur in vrede
en vriendschap leeft, gelukkig voor
Haar zelf en Haar gezin, voor Haar
lieve dochter vooral, wier meerder
jarigheid Zij het komend jaar vieren
gaat. Naar Wier bloeiende jeugd het
welbehagen van ons volk gaat, zooals
wij de Moeder als Prinsesje klein en
Koninginnetje jong hebben hoogge
dragen.
Zooals de stralende zon haar gouden
glans legt over dezen laatsten Augustus
dag, zoo golft thans de vreugde over
het land om den blijden vierdag van
onze Koninginne.
De torens zingen, de liederen
schallen, de vlaggen wapperen, hoog
klinkt het dankend „Te Deum" op.
De oude Oranjetrouw bloeit weer over
het land als de warme harteklop van
genegenheid en vereering voor ons
Hollands Oranjehuis, voor de geliefde
telg, die in Haar jeugd onze vreugde
is geweest en nu als de wijze Lands
vrouwe bij het klimmen der jaren
onze trots en onze roem, de stut en
het vertrouwen van heel Haar vreed
zaam volk is geworden.
Eens hebben wij haar begroet als
.Koningin van achtien jaren"dank
baar altijd weer zullen wij Haar de
jaren toetellen, welke Gods wijze be
schikking Haar moge toewijzen.
En is de jaardag van 31 Augustus
ons weer een dag van dankbare en
genegen vreugde geweest.
GEMEENTERAAD.
WASPIK.
Openbare vergadering van den raad
dezer gemeente op Vrijdag 27 Aug.
1926 des nam. om 6 uur.
Voorzitter Edelachtb. hr. P. Dekkers.
Aanwezig alle leden.
De notulen der vorige vergadering
worden na voorlezing onveranderd
goedgekeurd.
AAN DE ORDE:
1. Mededeelingen.
Zooals gebruikelijk is doet de Voor
zitter mededeeling van de opbrengst
van de belastingen op vermakelijk
heden met kermis. De totaal-opbrengst
was f 274.25, waaronder van dans-
vergunningen 7 maal f20 is f140.
Doordat Hoefnagels met zijn inrichting
niet op de kermis was gekomen, ver
viel de door hem betaalde waarborg
som ad. f35 aan de gemeente.
Schrijven van Ged. Staten houdende
mededeeling van het Koninklijk be
sluit waarbij het hetfingspercentage
voor de plaatselijke inkomstenbelasting
wordt goedgekeurd.
Wordt voor kennisgeving aange
nomen.
Voorzitter. Namens B. en W. zou
ik 't volgende voorstel willen doen
B. en W. zouden het zeer op prijs
stellen indien de raad een som zou
willen uittrekken voor de controle
van de administratie van den gemeente
ontvanger, der woningbouwvereeniging
en van den secretaris-penningmeester
van het Armbestuur.
Wij doen dit voorstel niet omdat
een dezer administraties niet goed in
orde zou zijn, integendeel moet ik
zeggen dat alles steeds prima in orde
wordt bevonden, doch in de meeste
gemeenten is men reeds het nut gaan
inzien van dergelijke controle der
boeken door een accountant, op tijd
stippen, die aan de functionarissen
tevoren niet bekend zijn. Er is na-
tuurlijk altijd een oderzoek geweest
door B. en W. ofee raadscommissie,
maar dergelijke catrole kan alleen
door deskundigen gandig geschieden.
Wij hebben ons reds met de Ver-
eeniging van Nederlndsche Gemeen
ten in verbinding geteld inzake eene
controle door het ader haar ressor-
teerende bureau enuit het schrijven
van den heer Ou'erkerk, die hier
een onderzoek hee ingesteld, blijkt
dat hij de kosten an deze controle
verbonden niet zoo oog schat. Aan-
gezien 1926 reeds ver verstreken Is
zou voor controle in dit jaar slechts
de kostprijs in rekening gebracht wor
den. Intusschen heeft men dan gele
genheid om den juisten omvang der
werkzaamheden te beoordeelen en den
abonnementsprijs der controle voor de
volgende jaren vast te stellen.
Eenzelfde controle werd hier ook in
den distributletijd uitgevoerd op de
distributie-administratie, waarvan de
gemeente ongetwijfeld voordeel heeft
gehad.
B. en W. meenen hun voorstel dan
ook met klem te mogen aanbevelen.
v. d. Rijken. Hij schrijft dat ze voor
1926 den kostprijs zullen rekenen,
maar kan hij niet zeggen hoeveel dat
zijn zal.
Voorzitter. Neen, daarover kon hij
niet zoo gauw een juist oordeel vellen.
A. Brokx. Ik ben van meening dat
de administraties eenvoudig genoeg
zijn om zooals gebruikelijk is door
B. en W. gecontroleerd te worden,
terwijl de personen die de admini
straties in handen hebben wel be
trouwbaar te achten zijn. Dus be
schouw ik die kosten als overbodig.
Voorzitter. Ik sprak zoo juist toch
reeds met den meesten lof over de
verschillende functionarissen. Wij heb
ben daarmee dan ook slechts dezelfde
oogmerken als al die andere gemeen
ten die voor en na er toe overgegaan
zijn om de administratie te laten con-
troleeren. De administratie van het
Armbestuur o a. is zeer primitief in
gericht; zulks wordt dan bij die
controle meer naar de eischen des
tijds ingericht. De controle geschiedt
viermaal per jaar op een willekeurig
tijdstip.
A. Brokx. Ik ben er toch tegen.
Voorzitter De raad kan natuurlijk
het voorstel afstemmen, maar men
bedenke wel dat er heel wat aan
vastzit. Ik ben er ook niet voor om
geld weg te gooien, maar als die
kosten een belang zijn voor de ge
meente, dan wordt het wat anders.
Er behoeft hier van geen moedwillige
fraude sprake te zijn, er kan ook
fraude zonder schuld plaats hebben.
Een goed ambtenaar zal er zelfs prijs
op stellen dat hij gecontroleerd wordt.
v. d. Rijken. Heeft de gemeente het
recht van controle op de administratie
van den woningbouw.
Voorzitter. De gemeente is zelfs
daartoe verplicht.
A. Brokx. Ik dacht dat de boekhou
ding van het armbestuur en van den
woningbouw werden gehouden volgens
voorschriften.
Voorzitter. Die worden nog gehou
den zooals dat vroeger jaren is ge
beurd, maar tegenwoordig gaat dat
toch niet meer.
A. Kamp. Moet het Armbestuur zich
daarbij neerleggen
Voorzitter. Ja. 't is een gemeentelijke
instelling. Maar 't armbestuur moest
het waardeeren dat wij de zaak goed
in orde willen laten maken. Er moeten
vaak verschillende gegevens ter be
schikking zijn die nu uit de boeken
niet verstrekt kunnen worden.
Verschuren. Ik vind een goede con
trole zeer aan te bevelen. Wij zitten
elk jaar met 3 man op een avond de
gemeente-rekening na te kijken maar
wat weten wij er nu eigenlijk van.
Voorzitter. Ik ben het volkomen met
U eens, men moet in dergelijke zaken
volkomen thuis zijn om een goede
controle te kunnen uitoefenen. Wan
neer de rapporten van het onderzoek
geregeld bij den raad inkomen, dan
kan men veel gemakkelijker de ver
schillende rekeningen goedkeuren.
Ik zal dus het voorstel in omvraag
brengen om f 150 uit te trekken om
de kosten van controle vanaf 1 Juli
1.926 tot 31 Dec. te bestrijden.
Met 8 tegen 3 stemmen wordt dit
voorstel aangenomen.
Alleen de heeren A. Kamp. A Brokx
en A. Pruijssers stemden tegen.
Hierna doet de voorzitter voorlezing
van een schrijven van den heer Anton
Brokx waarin deze aan B en W. in
overweging geeft om de navolgende
voorstellen aan den raad te doen:
le. De kermis weer zooals vroeger
te stellen op den laatsten Zondag in
Augustus, omdat door het samenvallen
met de kermissen van Raamsdonk en
Geertruidenberg, zooals dit jaar, de
kermis geheel zal verloopen.
2e. Biljetten in de gemeente te doen
verspreiden waarin wordt medege
deeld hoe te handelen in geval van
brand, opdat de brandspuit, die overi
gens goed werkt, niet te laat ter plaatse
is zooals bij den laatsten brand.
Voorzitter. Het eerste voorstel is dus
om de kermis wederom als voorheen
NUMMER 69.
WOENSDAG 1 SEPTEMBER 1926.
De Echo van bet Zuiden,
Waalwpsclii! en Langstraatsclie Courant,
Dit blad verschflnt
WOENSDAGENZATERDAG.
Abonnementprfls per 3 maanden L25.
Franco per post door het geheele rjjk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN.
van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN".
door
ILZE DORE TANNER.
PrtJs der Ad verten tiën
20 cent por regel; minimum ƒ1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bfl contract flink rabat
Advertentlën moeten Woensdag en Vrfldag
des morgens om uiterlijk 9 uur ln ons bezit
zfln.
2)
Toen de zusjes en <le pensionnaires reeds
sliepen en, Henny met haar naaiwerk nog in
de huiskamer zat, legde de professor zyn
avondblad terzyde en overhandigde zyn doch
ter den brief van gravin Dymeck„Lees de
zen brief eens oplettend, Henny".
Henny's gelaat nam onder het lezen een
zeer verbaasde uitdrukking aan„Maar moe
der, dat heb ik nooit geweten, dat u werke
lijk een gravin tot tante had. Dat is heusch
prachtig. Endaar moet ik heen?"
„Je behoeft in 't geheel niet, kind als
je het probeeren wilt, dan kun je naar Dy-
ineck gaan, hoewel de oude dame een eenigs-
zins zonderlinge persoonlijkheid is vol dwa
ze grillen. Maar misschien verrichten we er
nog wel een goed werk mee, een familielid
naar de ouder gravin te zenden."
„Is tante rijk?" vroeg Henny; met gespan
nen aandacht.
„Ja, zy moet zeer ryk zflnj maar beste
kind, dat moet voor jou toch geen aanleiding
zijn voor de vervulling van je wensch. Jon
gelui, zooals jy, denken vaak aan de voor
deden, die zulk een betrekking voor ze af
werpt die voordeden mogen je echter
niet verblinden, want in verband met het
eigenaardige karakter van de gravin is het
zeer de vraag, of je er werkelijk mee gebaat
zou zyn."
„Je moet echter ook geen offer brengen,
Henny", zeide de professor en ondanks den
eenigszins strengen toon, die hij volgens zijn
gewoonte ook in den huiselflken kring bezig
de, klonk er toch warme liefde voor zyn oud
ste dochter in zijn stem; „je wil is geheel
vrij en hoe je beslissing ook uitvalt, wfl zul
len er volkomen mee acoord gaan. Morgen-
nvoifc moeten wy tante een definitief ant
woord zenden zoolang heb je nogj tyd om
het eens rustig te overdenken."
Het was Henny, alsof ze in een droom
leefde.
Een grafelijke tante op een adelyk slot had
zij, de kleine professorsdochter; dat haar
moeder haar daaromtrent! ookj nooit ietq had
verteldAlle romantische avonturen, die met
burchten en oude gravinnen nauw verbon
den zjjn, warrelden door Henny's hoofd. En
een reis naar Pommeren zou ze maken, zy
die byna nog nooit verder dan haar geboorte
stadje was geweest, den geheelen zomer bui
ten op het land doorbrengen, want haar moe
der had haar verteld, dat tot het slot Dymeck
verscheidene honderden hectaren landerijen
en bosschen behoorden.
Henny kon omtrent deze eerste groote ge
beurtenis in haar onbewogen leven onmoge
lijk; alleen een besluit nemen, zij voelde zich
ten zeerste gedrongen om hierover tenminste
met Bruno eens rustig te overleggen, die met
zijn 17 jaren haar in leeftijd het meest nabij
kwam en die zy als haar vriend en vertrouw
de beschouwde. Het was echter niet gemak
kelijk om in het onrustige huis der Konings
een geschikt plaatsje te vinden voor een on
gestoord gesprek onder vier oogen en zoe-
doende kon zij hem voorloopig voor school
tijd alleen maar met beteekenisvolle blikken
toefluisteren
„Je moet na het middageten eens even met
my door den tuin; loopen, Bruno."
Toen zij na het eten arm' in arm met haar
broer langs de paden voortwandelde en hem
van den brief van de gravin Dymeck vertel
de en dat vader de beslissing daaromtrent
geheel aan haar had overgelaten, was zijn
eerste egoistische, uitroep
„Maar wat moeten wy zonder jou begin
nen, Henny." Doch zich opeens bedenkend,
liet hy er snel op volgen. „Maar, dat doet er
feiteiyk niet toe, dat zal wel losloopen je
moet er natuurlyk naar toe, in ieder geval.
Stel je toch eens voor, als je by haar in den
smaak valt, dan maakt ze jou tot eenige
erfgename en alleen om, by een echte gravin
te mogen zyn, dat is al prachtig. Typisch van
moeder, dat zij ons nooit iets van deze tante
heeft verteld, vind jq niet?"
„Ja, en als i ik bedoel het zou toch kun.
nen gebeuren, dat tante werkeiyk stel je
tocli eeus voor, Bruno, lan zou jy officier
kunnen worden en Siegfed opperhoutvester.
„En Tom minister en Jllie meisjes trouwt
allemaal met graven emaronnen..." Bruno
was blyven staan en sclilde van het lachen.
„Nee, weet je Henny, wGullen de huid maar
niet verkoopen, voor d beer geschoten is.
Voorloopig ga je er ma- heen en kykt de
kat eens uit den boom, ?n praclitigq afwis
seling is deze geschiedes toch in ieder ge
val en je komt eens uiditj vervelende nest
weg; veel genoegens lieje hier nu bepaald
niet en je moet hier ha werken.'*
„Maar Bruno, dat d ik immers graag
voor jullie," zei Henn$en zeerste veront
waardigd.
„Dat weet ik wel, mr je behoeft je uit
zuivere familie-opoffeig zoo'n prachtige
kans niet te laten outgn. Bovendien je
bent niet met tante getuwd^ en als ze, al te
lastig is, kom je immereenvoudig terug."
Een paar maal wanlde Henny's besluit
om naar Dymeck te gat gedurende den kor
ten bedenktijd, ondan den brocderlyken
raad.
Maar toen Henny o< omtrent haar ver
vanging door tante Er gerustgesteld was,
sloeg de balans toch ov ten gunste van het
nieuwe, het onbekend Den doorslag gaf
voor de aan rusteloos werkzaamheid ge
wende en steeds tot lp bereide Henny,
vooral het vooruitzicht^ zy misschien (ie
oude dame werkeiyk v nut en van dienst
kon zyn en dus ging (kavondj van den vol
genden dag de antwoor<rief aan tante Kla-
rissa in zee, die Hennykomsf, aankondigde.
Henny Koning aan hr ouders.
Slot Dymeck.
Lieve Ouders!
De kaart, die my nahouden overkomst
meldde, zult u wel ontogen hebben en nu
zal ik u alles eens uitwiger vertellen. Fei-
telyk iq het my toch h zonderling! te moe
de, zoo voor de eersteaal van mijn 'leven
heel alleen ver van u rwyderd te moeten
zyu en u zult me naax hoop niet als een
dwaas meisje beschouv, als ik u zeg, dat
ik iny iederen avond slaap ween. Maar
weest u maar niet btrgd over my, lieve
allemaal, dat zal wel uw overgaan en ik
ben immers al lang eevolwassen, verstan-
dig meisje; anderen presteer en op myn leef-
tyd misschien al veel meer en hebben een
zwaren strtyd .te voeren, terwyl Ik kier
een leventje als een prinses leid. Overdag heb
ik ook steeds zooveel nieuws, zooveel inte
ressants te zien gehad, dat ik in 't geheel nog
geen heimwee heb gevoeld; alleen moet ik
er vaak aan denkeu, hoe mooi of het zou zyn,
als u dat alles eens zoudt kunnen zien of dat
de jongens hier konden wezen of de klein
tjes hier in den heeriyken, ouden tuin, die
eigenlyk meer van een park heeft, eens echt
konden stoeien) Maar ik zit maar te zwam
men en toch heb ik zoo veel te vertellen, dat
ik vrees, dat myn brief een lieel boekdeel
wordt en dat ik hem in één avond niet klaar
kan krygen.
Nadat vadertje my naar het station had
gebracht en afscheid van my had genomen,
vloog ik heel alleen in myn damescoupé voort
lot aan ons station Rodestein. Toen ik onder
het binnenryden in het kleine, eenvoudige
stationnetje uit het raampje keek, ontdekte
ik dadeiyk een heel ouden bediende in zeer
voorname bruine livrei en toen ik ir.ij voor
overboog en probeerde het portier open te
maken, was hy direct by my en hielp my.
/onder een woord te zeggen, nam hy toen
myn bagage op en liep voor my uit naar den
uitgang, ik moet eeriyk zeggen, dat hy een
kolossalen Indruk op my maakte en er wil
de my ook maar niets te binnen schieten
dat ik hem zou kunnen zeggen, en ook nu nog
heb ik, openiyk gezegd, een zeker ontzag
voor den ouden Koenraadhy ziet er zoo
onbeschryfeiyk gesloten en indrukwekkend
uit. met zyn lange, magere gestalte, met zyn
baardeloos, scherp geteekend gezicht en het
sneeuwwitte haar precies zooals ik my
een diplomaat had voorgesteld, heelemaal
niet als een bediende.
Buiten wachtte een uiterst] voorname equi
page op my met een witharig'en koetsier die
by myn nadering zyn hoed lichtte «een
paar, boerenkinderen, die er omheen stonden,
knikten. Nu moet ge uw dochten voorstellen
alleen In het achterste gedeelte van het ry-
tuig zittend, met een koetsier en( een bedien
de in livrei op den bok, nu en, dan minzaam
naar links of rechts groetend, wanneer eenige
landlieden of arbeiders hun mutsen afnamen.
Het landschap, waardoor wfl reden, was
geheel vlak; ik zou graag geweten hebben,
aan wie <le landeryen aan weerszyden van
den weg toebehoorden, niuar ik durfde liet
niet tei vragen. Eindelyk kwamen wy in een
scliaduwi-yke kastanjelaan en spoedig daarop
lag het slot voor ons; dreunend reden wy
over de brug, terwyi myq hart plotseling be
gon te kloppen, uit louter angstige spanning.
Boven aan de trap stond' een oiulq vrouw
in een zwarte japon, met een klein wit muts
je op en een zwartzyden schort voor. liet
eerste oogenblik dacht ik, dat het zeker tan
te zelf was, maar ook slechts een lieej klein
oogenblikje, want zelfs voor myn ongeoefend
oog had zy toch veel te weinig grafeiyks
over zich en, nadat ik tante eerst had leeren
kennen, scheen my myn eerste gedachte zelfs
kwetsend voor tante Klarissa toe. De oude
maakte een soort buiging en zeiy
„Ik ben juffrouw Schrotli. do intendante.
Mevrouw de gravin heeft mij opgedragen u
te ontvangen en u naar uw kamer te ge
leiden." Ik gaf haar een hand en stotter
de iets, want ik kan het niet helpen, juf
frouw Schrotli heeft precies als Koenraad
een zoo merkwaardig -stroef, koud gezicht,
dat. ieder vriendeiyk, vertrouweiyk woord
my op de lippen bestierf.
Wy gingen door de groote, hooge met her
tengeweien versierde hall, toen_ de steenen
trap op en, door een lange, breede gang met
verbazend vebl deuren, waarvan juffrouw
Schrotli de laatste opende en my het eerst
binnen liet gaan. Ik kon een uitroep van biy-
de verrassing niet bedwingen en ik voelde,
dat ik direct daarop purperrood werd, om
dat het my leek, alsof juffrouw Schrotli
spottend glimlachte.
Do kamer is echter in een woord schitte
rend en zoo prachtig ingericht, als voor een
echte prinses. Sofa's, leunstoeltjes, kussens,
alles met roode zijde overtrokken.
Maar hoe luxueus ook gemeubileerd, het
mooiste van alles is toch het heerlyke gezicht
uit myn venster! Ik kijk namelyk vlak op
het prachtige, dichte, eenigszins verwilderde
park, dat zoo echt romantisch is, als voor
een droomenland geschapen.
(Wordt vervolgd.)