Toegewijd aan Handel, Industrie en Cemeentebelangen, Koninginnedag. "feuilleton HET SLOT DYMECK DOOR EB.WUNG. Miayjfó, UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO. EERSTE BLAD. Weer kleurt de straat zich met oranje, van torens en tinnen wappert feestelijk de vaderlandsche vlag. In de stilte van „de Ruige Hoek* in Holland's blonde duinen gedenkt de Landsvorstinne haren jaardag. Maar over het land, ver rondom Haar, golft de vreugde van Haar trouwe volk, dat dezen dag hier meer, daar minder, telken jare weer tot een blijde feest maakt. Het waardeert zijn Koninginne, die wars van uiterlijke praal en ostenta tief vertoon, Haar land en volk in wijs beleid en met trouwe plichtsbetrachting te besturen weet. Pas ging het gerucht, dat de geëer biedigde hooge Vrouwe krank was, en de bezorgdheid van heel Haar volk groeide in warme genegenheid naar Haar beminde persoonlijkheid. Zooals in dagen van zorg onze genegenheid altijd naar Haar uitgaat, gelijk wij weten, dal ook Haar liefde in dagen van beproeving steeds bij Haar volk is. En 't is daarom, dat wij met te meer vreugde steeds dezen Oranjedag her denken. Als een dankfeest, dat wij Haar weer behouden mochten, als een uiting van vereering en genegenheid, dat wij Haar nog niet missen willen. Die de band is van onze volkseen heid, het pand van ons nationaal volksbestaan. En meer dan ooit, nu na de dreiging van Haar ziekte, dragen wij op dezen dag in ons hart de oude bede, dat de Heer onze Koninginne behouden mag en gelukkig maken. Behouden voor Haar volk, dat onder Haar wijs en goed bestuur in vrede en vriendschap leeft, gelukkig voor Haar zelf en Haar gezin, voor Haar lieve dochter vooral, wier meerder jarigheid Zij het komend jaar vieren gaat. Naar Wier bloeiende jeugd het welbehagen van ons volk gaat, zooals wij de Moeder als Prinsesje klein en Koninginnetje jong hebben hoogge dragen. Zooals de stralende zon haar gouden glans legt over dezen laatsten Augustus dag, zoo golft thans de vreugde over het land om den blijden vierdag van onze Koninginne. De torens zingen, de liederen schallen, de vlaggen wapperen, hoog klinkt het dankend „Te Deum" op. De oude Oranjetrouw bloeit weer over het land als de warme harteklop van genegenheid en vereering voor ons Hollands Oranjehuis, voor de geliefde telg, die in Haar jeugd onze vreugde is geweest en nu als de wijze Lands vrouwe bij het klimmen der jaren onze trots en onze roem, de stut en het vertrouwen van heel Haar vreed zaam volk is geworden. Eens hebben wij haar begroet als .Koningin van achtien jaren"dank baar altijd weer zullen wij Haar de jaren toetellen, welke Gods wijze be schikking Haar moge toewijzen. En is de jaardag van 31 Augustus ons weer een dag van dankbare en genegen vreugde geweest. GEMEENTERAAD. WASPIK. Openbare vergadering van den raad dezer gemeente op Vrijdag 27 Aug. 1926 des nam. om 6 uur. Voorzitter Edelachtb. hr. P. Dekkers. Aanwezig alle leden. De notulen der vorige vergadering worden na voorlezing onveranderd goedgekeurd. AAN DE ORDE: 1. Mededeelingen. Zooals gebruikelijk is doet de Voor zitter mededeeling van de opbrengst van de belastingen op vermakelijk heden met kermis. De totaal-opbrengst was f 274.25, waaronder van dans- vergunningen 7 maal f20 is f140. Doordat Hoefnagels met zijn inrichting niet op de kermis was gekomen, ver viel de door hem betaalde waarborg som ad. f35 aan de gemeente. Schrijven van Ged. Staten houdende mededeeling van het Koninklijk be sluit waarbij het hetfingspercentage voor de plaatselijke inkomstenbelasting wordt goedgekeurd. Wordt voor kennisgeving aange nomen. Voorzitter. Namens B. en W. zou ik 't volgende voorstel willen doen B. en W. zouden het zeer op prijs stellen indien de raad een som zou willen uittrekken voor de controle van de administratie van den gemeente ontvanger, der woningbouwvereeniging en van den secretaris-penningmeester van het Armbestuur. Wij doen dit voorstel niet omdat een dezer administraties niet goed in orde zou zijn, integendeel moet ik zeggen dat alles steeds prima in orde wordt bevonden, doch in de meeste gemeenten is men reeds het nut gaan inzien van dergelijke controle der boeken door een accountant, op tijd stippen, die aan de functionarissen tevoren niet bekend zijn. Er is na- tuurlijk altijd een oderzoek geweest door B. en W. ofee raadscommissie, maar dergelijke catrole kan alleen door deskundigen gandig geschieden. Wij hebben ons reds met de Ver- eeniging van Nederlndsche Gemeen ten in verbinding geteld inzake eene controle door het ader haar ressor- teerende bureau enuit het schrijven van den heer Ou'erkerk, die hier een onderzoek hee ingesteld, blijkt dat hij de kosten an deze controle verbonden niet zoo oog schat. Aan- gezien 1926 reeds ver verstreken Is zou voor controle in dit jaar slechts de kostprijs in rekening gebracht wor den. Intusschen heeft men dan gele genheid om den juisten omvang der werkzaamheden te beoordeelen en den abonnementsprijs der controle voor de volgende jaren vast te stellen. Eenzelfde controle werd hier ook in den distributletijd uitgevoerd op de distributie-administratie, waarvan de gemeente ongetwijfeld voordeel heeft gehad. B. en W. meenen hun voorstel dan ook met klem te mogen aanbevelen. v. d. Rijken. Hij schrijft dat ze voor 1926 den kostprijs zullen rekenen, maar kan hij niet zeggen hoeveel dat zijn zal. Voorzitter. Neen, daarover kon hij niet zoo gauw een juist oordeel vellen. A. Brokx. Ik ben van meening dat de administraties eenvoudig genoeg zijn om zooals gebruikelijk is door B. en W. gecontroleerd te worden, terwijl de personen die de admini straties in handen hebben wel be trouwbaar te achten zijn. Dus be schouw ik die kosten als overbodig. Voorzitter. Ik sprak zoo juist toch reeds met den meesten lof over de verschillende functionarissen. Wij heb ben daarmee dan ook slechts dezelfde oogmerken als al die andere gemeen ten die voor en na er toe overgegaan zijn om de administratie te laten con- troleeren. De administratie van het Armbestuur o a. is zeer primitief in gericht; zulks wordt dan bij die controle meer naar de eischen des tijds ingericht. De controle geschiedt viermaal per jaar op een willekeurig tijdstip. A. Brokx. Ik ben er toch tegen. Voorzitter De raad kan natuurlijk het voorstel afstemmen, maar men bedenke wel dat er heel wat aan vastzit. Ik ben er ook niet voor om geld weg te gooien, maar als die kosten een belang zijn voor de ge meente, dan wordt het wat anders. Er behoeft hier van geen moedwillige fraude sprake te zijn, er kan ook fraude zonder schuld plaats hebben. Een goed ambtenaar zal er zelfs prijs op stellen dat hij gecontroleerd wordt. v. d. Rijken. Heeft de gemeente het recht van controle op de administratie van den woningbouw. Voorzitter. De gemeente is zelfs daartoe verplicht. A. Brokx. Ik dacht dat de boekhou ding van het armbestuur en van den woningbouw werden gehouden volgens voorschriften. Voorzitter. Die worden nog gehou den zooals dat vroeger jaren is ge beurd, maar tegenwoordig gaat dat toch niet meer. A. Kamp. Moet het Armbestuur zich daarbij neerleggen Voorzitter. Ja. 't is een gemeentelijke instelling. Maar 't armbestuur moest het waardeeren dat wij de zaak goed in orde willen laten maken. Er moeten vaak verschillende gegevens ter be schikking zijn die nu uit de boeken niet verstrekt kunnen worden. Verschuren. Ik vind een goede con trole zeer aan te bevelen. Wij zitten elk jaar met 3 man op een avond de gemeente-rekening na te kijken maar wat weten wij er nu eigenlijk van. Voorzitter. Ik ben het volkomen met U eens, men moet in dergelijke zaken volkomen thuis zijn om een goede controle te kunnen uitoefenen. Wan neer de rapporten van het onderzoek geregeld bij den raad inkomen, dan kan men veel gemakkelijker de ver schillende rekeningen goedkeuren. Ik zal dus het voorstel in omvraag brengen om f 150 uit te trekken om de kosten van controle vanaf 1 Juli 1.926 tot 31 Dec. te bestrijden. Met 8 tegen 3 stemmen wordt dit voorstel aangenomen. Alleen de heeren A. Kamp. A Brokx en A. Pruijssers stemden tegen. Hierna doet de voorzitter voorlezing van een schrijven van den heer Anton Brokx waarin deze aan B en W. in overweging geeft om de navolgende voorstellen aan den raad te doen: le. De kermis weer zooals vroeger te stellen op den laatsten Zondag in Augustus, omdat door het samenvallen met de kermissen van Raamsdonk en Geertruidenberg, zooals dit jaar, de kermis geheel zal verloopen. 2e. Biljetten in de gemeente te doen verspreiden waarin wordt medege deeld hoe te handelen in geval van brand, opdat de brandspuit, die overi gens goed werkt, niet te laat ter plaatse is zooals bij den laatsten brand. Voorzitter. Het eerste voorstel is dus om de kermis wederom als voorheen NUMMER 69. WOENSDAG 1 SEPTEMBER 1926. De Echo van bet Zuiden, Waalwpsclii! en Langstraatsclie Courant, Dit blad verschflnt WOENSDAGENZATERDAG. Abonnementprfls per 3 maanden L25. Franco per post door het geheele rjjk 1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN". door ILZE DORE TANNER. PrtJs der Ad verten tiën 20 cent por regel; minimum ƒ1.50. Reclames 40 cent per regel. Bfl contract flink rabat Advertentlën moeten Woensdag en Vrfldag des morgens om uiterlijk 9 uur ln ons bezit zfln. 2) Toen de zusjes en <le pensionnaires reeds sliepen en, Henny met haar naaiwerk nog in de huiskamer zat, legde de professor zyn avondblad terzyde en overhandigde zyn doch ter den brief van gravin Dymeck„Lees de zen brief eens oplettend, Henny". Henny's gelaat nam onder het lezen een zeer verbaasde uitdrukking aan„Maar moe der, dat heb ik nooit geweten, dat u werke lijk een gravin tot tante had. Dat is heusch prachtig. Endaar moet ik heen?" „Je behoeft in 't geheel niet, kind als je het probeeren wilt, dan kun je naar Dy- ineck gaan, hoewel de oude dame een eenigs- zins zonderlinge persoonlijkheid is vol dwa ze grillen. Maar misschien verrichten we er nog wel een goed werk mee, een familielid naar de ouder gravin te zenden." „Is tante rijk?" vroeg Henny; met gespan nen aandacht. „Ja, zy moet zeer ryk zflnj maar beste kind, dat moet voor jou toch geen aanleiding zijn voor de vervulling van je wensch. Jon gelui, zooals jy, denken vaak aan de voor deden, die zulk een betrekking voor ze af werpt die voordeden mogen je echter niet verblinden, want in verband met het eigenaardige karakter van de gravin is het zeer de vraag, of je er werkelijk mee gebaat zou zyn." „Je moet echter ook geen offer brengen, Henny", zeide de professor en ondanks den eenigszins strengen toon, die hij volgens zijn gewoonte ook in den huiselflken kring bezig de, klonk er toch warme liefde voor zyn oud ste dochter in zijn stem; „je wil is geheel vrij en hoe je beslissing ook uitvalt, wfl zul len er volkomen mee acoord gaan. Morgen- nvoifc moeten wy tante een definitief ant woord zenden zoolang heb je nogj tyd om het eens rustig te overdenken." Het was Henny, alsof ze in een droom leefde. Een grafelijke tante op een adelyk slot had zij, de kleine professorsdochter; dat haar moeder haar daaromtrent! ookj nooit ietq had verteldAlle romantische avonturen, die met burchten en oude gravinnen nauw verbon den zjjn, warrelden door Henny's hoofd. En een reis naar Pommeren zou ze maken, zy die byna nog nooit verder dan haar geboorte stadje was geweest, den geheelen zomer bui ten op het land doorbrengen, want haar moe der had haar verteld, dat tot het slot Dymeck verscheidene honderden hectaren landerijen en bosschen behoorden. Henny kon omtrent deze eerste groote ge beurtenis in haar onbewogen leven onmoge lijk; alleen een besluit nemen, zij voelde zich ten zeerste gedrongen om hierover tenminste met Bruno eens rustig te overleggen, die met zijn 17 jaren haar in leeftijd het meest nabij kwam en die zy als haar vriend en vertrouw de beschouwde. Het was echter niet gemak kelijk om in het onrustige huis der Konings een geschikt plaatsje te vinden voor een on gestoord gesprek onder vier oogen en zoe- doende kon zij hem voorloopig voor school tijd alleen maar met beteekenisvolle blikken toefluisteren „Je moet na het middageten eens even met my door den tuin; loopen, Bruno." Toen zij na het eten arm' in arm met haar broer langs de paden voortwandelde en hem van den brief van de gravin Dymeck vertel de en dat vader de beslissing daaromtrent geheel aan haar had overgelaten, was zijn eerste egoistische, uitroep „Maar wat moeten wy zonder jou begin nen, Henny." Doch zich opeens bedenkend, liet hy er snel op volgen. „Maar, dat doet er feiteiyk niet toe, dat zal wel losloopen je moet er natuurlyk naar toe, in ieder geval. Stel je toch eens voor, als je by haar in den smaak valt, dan maakt ze jou tot eenige erfgename en alleen om, by een echte gravin te mogen zyn, dat is al prachtig. Typisch van moeder, dat zij ons nooit iets van deze tante heeft verteld, vind jq niet?" „Ja, en als i ik bedoel het zou toch kun. nen gebeuren, dat tante werkeiyk stel je tocli eeus voor, Bruno, lan zou jy officier kunnen worden en Siegfed opperhoutvester. „En Tom minister en Jllie meisjes trouwt allemaal met graven emaronnen..." Bruno was blyven staan en sclilde van het lachen. „Nee, weet je Henny, wGullen de huid maar niet verkoopen, voor d beer geschoten is. Voorloopig ga je er ma- heen en kykt de kat eens uit den boom, ?n praclitigq afwis seling is deze geschiedes toch in ieder ge val en je komt eens uiditj vervelende nest weg; veel genoegens lieje hier nu bepaald niet en je moet hier ha werken.'* „Maar Bruno, dat d ik immers graag voor jullie," zei Henn$en zeerste veront waardigd. „Dat weet ik wel, mr je behoeft je uit zuivere familie-opoffeig zoo'n prachtige kans niet te laten outgn. Bovendien je bent niet met tante getuwd^ en als ze, al te lastig is, kom je immereenvoudig terug." Een paar maal wanlde Henny's besluit om naar Dymeck te gat gedurende den kor ten bedenktijd, ondan den brocderlyken raad. Maar toen Henny o< omtrent haar ver vanging door tante Er gerustgesteld was, sloeg de balans toch ov ten gunste van het nieuwe, het onbekend Den doorslag gaf voor de aan rusteloos werkzaamheid ge wende en steeds tot lp bereide Henny, vooral het vooruitzicht^ zy misschien (ie oude dame werkeiyk v nut en van dienst kon zyn en dus ging (kavondj van den vol genden dag de antwoor<rief aan tante Kla- rissa in zee, die Hennykomsf, aankondigde. Henny Koning aan hr ouders. Slot Dymeck. Lieve Ouders! De kaart, die my nahouden overkomst meldde, zult u wel ontogen hebben en nu zal ik u alles eens uitwiger vertellen. Fei- telyk iq het my toch h zonderling! te moe de, zoo voor de eersteaal van mijn 'leven heel alleen ver van u rwyderd te moeten zyu en u zult me naax hoop niet als een dwaas meisje beschouv, als ik u zeg, dat ik iny iederen avond slaap ween. Maar weest u maar niet btrgd over my, lieve allemaal, dat zal wel uw overgaan en ik ben immers al lang eevolwassen, verstan- dig meisje; anderen presteer en op myn leef- tyd misschien al veel meer en hebben een zwaren strtyd .te voeren, terwyl Ik kier een leventje als een prinses leid. Overdag heb ik ook steeds zooveel nieuws, zooveel inte ressants te zien gehad, dat ik in 't geheel nog geen heimwee heb gevoeld; alleen moet ik er vaak aan denkeu, hoe mooi of het zou zyn, als u dat alles eens zoudt kunnen zien of dat de jongens hier konden wezen of de klein tjes hier in den heeriyken, ouden tuin, die eigenlyk meer van een park heeft, eens echt konden stoeien) Maar ik zit maar te zwam men en toch heb ik zoo veel te vertellen, dat ik vrees, dat myn brief een lieel boekdeel wordt en dat ik hem in één avond niet klaar kan krygen. Nadat vadertje my naar het station had gebracht en afscheid van my had genomen, vloog ik heel alleen in myn damescoupé voort lot aan ons station Rodestein. Toen ik onder het binnenryden in het kleine, eenvoudige stationnetje uit het raampje keek, ontdekte ik dadeiyk een heel ouden bediende in zeer voorname bruine livrei en toen ik ir.ij voor overboog en probeerde het portier open te maken, was hy direct by my en hielp my. /onder een woord te zeggen, nam hy toen myn bagage op en liep voor my uit naar den uitgang, ik moet eeriyk zeggen, dat hy een kolossalen Indruk op my maakte en er wil de my ook maar niets te binnen schieten dat ik hem zou kunnen zeggen, en ook nu nog heb ik, openiyk gezegd, een zeker ontzag voor den ouden Koenraadhy ziet er zoo onbeschryfeiyk gesloten en indrukwekkend uit. met zyn lange, magere gestalte, met zyn baardeloos, scherp geteekend gezicht en het sneeuwwitte haar precies zooals ik my een diplomaat had voorgesteld, heelemaal niet als een bediende. Buiten wachtte een uiterst] voorname equi page op my met een witharig'en koetsier die by myn nadering zyn hoed lichtte «een paar, boerenkinderen, die er omheen stonden, knikten. Nu moet ge uw dochten voorstellen alleen In het achterste gedeelte van het ry- tuig zittend, met een koetsier en( een bedien de in livrei op den bok, nu en, dan minzaam naar links of rechts groetend, wanneer eenige landlieden of arbeiders hun mutsen afnamen. Het landschap, waardoor wfl reden, was geheel vlak; ik zou graag geweten hebben, aan wie <le landeryen aan weerszyden van den weg toebehoorden, niuar ik durfde liet niet tei vragen. Eindelyk kwamen wy in een scliaduwi-yke kastanjelaan en spoedig daarop lag het slot voor ons; dreunend reden wy over de brug, terwyi myq hart plotseling be gon te kloppen, uit louter angstige spanning. Boven aan de trap stond' een oiulq vrouw in een zwarte japon, met een klein wit muts je op en een zwartzyden schort voor. liet eerste oogenblik dacht ik, dat het zeker tan te zelf was, maar ook slechts een lieej klein oogenblikje, want zelfs voor myn ongeoefend oog had zy toch veel te weinig grafeiyks over zich en, nadat ik tante eerst had leeren kennen, scheen my myn eerste gedachte zelfs kwetsend voor tante Klarissa toe. De oude maakte een soort buiging en zeiy „Ik ben juffrouw Schrotli. do intendante. Mevrouw de gravin heeft mij opgedragen u te ontvangen en u naar uw kamer te ge leiden." Ik gaf haar een hand en stotter de iets, want ik kan het niet helpen, juf frouw Schrotli heeft precies als Koenraad een zoo merkwaardig -stroef, koud gezicht, dat. ieder vriendeiyk, vertrouweiyk woord my op de lippen bestierf. Wy gingen door de groote, hooge met her tengeweien versierde hall, toen_ de steenen trap op en, door een lange, breede gang met verbazend vebl deuren, waarvan juffrouw Schrotli de laatste opende en my het eerst binnen liet gaan. Ik kon een uitroep van biy- de verrassing niet bedwingen en ik voelde, dat ik direct daarop purperrood werd, om dat het my leek, alsof juffrouw Schrotli spottend glimlachte. Do kamer is echter in een woord schitte rend en zoo prachtig ingericht, als voor een echte prinses. Sofa's, leunstoeltjes, kussens, alles met roode zijde overtrokken. Maar hoe luxueus ook gemeubileerd, het mooiste van alles is toch het heerlyke gezicht uit myn venster! Ik kijk namelyk vlak op het prachtige, dichte, eenigszins verwilderde park, dat zoo echt romantisch is, als voor een droomenland geschapen. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1926 | | pagina 1