DE ECHO VAN IET 2IIIDEI
Tile Jtacle Diocesane
üoliekeÉg Ie Waalwijk.
repw
tilFGÈÊl Fa. A. FBEDERI
DouweEqberM
ll
Waakt vóór het te laat is l
GEMEENTERAAD.
No. SO. Zaterdag O October 1926. 49e Jrg.
TWEEDE BLAD
Feestrede van Dr. Witlox.
„BRABANT, LET OP UW SAECK!"
(Slot.)
De T o - lf o m s t.
Laten wij liever opbouwend werken en
zien, wat er in den komenden tijd moet ge
beuren, om een dam op te werpen tegen de
dreigende verwording. Noodig is op dc
allereerste plaats voor ieder onzer:
I. Zelfheiliging. Actie naar buiten, zon
der zelfheiliging, kweekt Streber, men-
schen die zich zelf zoeken; en dezen kun
nen wij hartgrondig missen. St. Ignatius
moest een wereld herwinnen vo^r Christus.
Hij wist het: „Wanstaltig is de wereld, zoa
zcide hij, hervorming heeft zij noodig wie
twijfelt er aan? Maar op de allereerste
plaats strekke iedeT zijn zorg uit tot zich
zelf, waarvoor de stof niet zal ontbreken.
Wie voor zich zelf niet deugt, hoe zal hij
anderen voordeel brengen?" En ik herin
ner u aan het woord, dat de groote Hein-
rich Pesch ons als 't ware als zijn laatste,
als zijn testament, heeft nagelaten: „Kurz,
unsere Parole ist: Christianisierung der
Wirtschaft, durch Christianisierung der
Menschen". (5) Dat is het ware wacht
woord voor den komenden dag: Kerstening
van de Maatschappij door kerstening van
den Mensch!
Als middelen tot deze zelfheiliging zouden
wij op de eerste plaats willen noemen:
1. e e n g r o n d i g gewetens
onderzoek, niet alleen in
dividueel, maar ook als',
ware g e z i n s-, groeps-, stands-
g e w ij z e, op de manier, waarvan ons
Mevrouw Cremers-Van Nispen tot Seve-
naer op den socialen cursus voor dames op
Rcgina Coeli te Vught het voorbeeld gaf:
„Moeten wij allen, zoo zeide zij, zooals wij
hier bijeen zijn, niet toegeven, dat ieder
van ons iets heeft ingeboet van het fijne
aanvoelen, dat onze moeders en grootmoe
ders bezaten, in hoeverre iets eerbaar of
oneerbaar is?"
Dat is de juiste meth o d e:
Vergel ij king met ons diep
godsdienstig voorgeslacht.
Vergeten wij het nooit: de wet der geleide
lijke historische ontwikkeling, der histori
sche evolutie geldt niet alleen voor eiken
staat, of stad of land, maar ook voor iederen
stand, voor iedere familie, voor ieder indi
vidu. L a t e n w ij het ons zon
der ophouden herinneren:
streken als in Frankrijk en
België, thans nagenoeg ge
heel voor de kerk verloren,
waren eenmaal even Katho
liek als onze M e i e r ij. Het ver
derf is ook daar geleidelijk inge
drongen in individu, familie, groep en stand.
Langzamerhand heeft men zich ver
wijderd van de soliede overtuiging, van de
degelijke praktijken van het voorgeslacht.
En nu vraag ik: Is dat ook hier niet moge
lijk? Of liever: Is Limburg, waar b.v.
Maastricht met moeite een katholieke meer
derheid handhaaft is misschien ook onze
Meierij niet reeds op dat heilloos hellend
vlak? Ik bid u allen: Wanneer gij heden
avond in den schoot uwer familie zijt terug
gekeerd, ga dan eens ernstig bij u zelf na.
Hoe sta ik en hoe stonden mijn ouders
mijn grootouders tegenover de vragen des
levens? En moet gij getuigen, dat gij achtei-
uit zijt gegaan in innige aanhankelijkheid
aan uw geloof, uw kerk, uw geestelijkheid;
dat ge verslapt zijt in godsdienstige
overtuiging en godsdienstige praktijk, dan
z ij t ook g ij, dan is ook uw
gezin, uw familie op h e t h c 1-
1 e n d v 1 a k! En wij zouden u willen
smeeken: keert terug! want uw kinderen
zullen weer verder gaan dan gij. En wan
neer het eenmaal zal uitloopen.op algehee'.e
losscheuring van hetgeen uwen vaderen
heilig was, waarvoor zij hebben gestreden
en geleden met den moed en de overtuiging
van belijders en martelaars, dan komt de
verantwoordelijkheid en de vloek neer op
u, die den heilloozen eersten stap op het
hellend vlak hebt gezet.
Nog is het niet te laat, want er staat \u
een tweede, machtig middel van geestelijk
herstel, van hernieuwde zelfheiliging ten
dienste, n.l.
2. Verinniging en verdie
ping van uw Eucharistisch
leven.
Wij stellen er zooveel prijs op kinderen te
zijn van onzen tijd! Laten wij het dan
vooral zijn in het goede, dat hij biedt. En
als ge ons vraagt: wat is het groote ken
merk, dat het tegenwoordige Katholieke
leven onderscheidt van dat van de meeste
vroegere eeuwen, als ge ons vraagt:
typeer met één woord het leven der Kerk
van onzen tijd, dan antwoorden wij zon
der aarzeling: het is de Eucharistische tijd!
O, wij gezegende kinderen dezer twintigste
eeuw, bevoorrechte zonen van den onver-
getelijken Opperpriester Pius X, heiliger ge
dachtenis. Tegen den somberen achtergrond
van onzen materieelen modernen tijd staat
zijn witte, blanke figuur als vergeestelijkt.
Met uitgestrekte armen staat Hij daar, met
breed gebaar ons en onze kinderen roepend
ter H. Tafel, om ons als bloemen van rein
heid te strooien op den weg van den Eucha-
ristischen Christus, 't Moest een heilige
Paus zijn, die afdoende begreep, dat de
mensch geen grenzen moest stellen aan een
liefde, waaraan Christus zelf geen grens
wilde gesteld zien.
Mijne Zusters en Broeders! geven wij
allen voldoende gehoor aan den oproep van
Paus Pius X? Is dit niet het geval, dan
hebben wij de grootste genade, door God
in Zijn goedheid juist voor deze tijden weg
gelegd, moedwillig van ons afgestooten
dan ging het grootste voorrecht van den
Katholiek der twintigste eeuw onvruchtbaar
aan ons voorbij.
Schrikkelijke verantwoordelijkheid, te
(8) „Maasbode" Zondag 4 April 1926.
grooter, omdat onze eigen Bisschop, geheel
vervuld van Pius' geest, juist van den her
bloei van het Eucharistisch leven, ook den
herbloei verwacht, waar noodig, van geloof
en'zeden in Zijn Diocees, met name van den
Eucharistischen Kruistocht, wiens streven
juisi zoo sterk op zelfheiliging is gericht.
Mogen wij hier één punt op bijzondere
wijze naar voren brengen, dan js het de
wensch van onzen Bisschop, uitgedrukt in
Zijn zendbriei bij gelegenheid der-Maatste
Eucharistische congressen, en op het schit
terend congres te Boxtel, en sindsdien tel
kens mondeling herhaald: dat ieder huis
gezin er in het vervolg naar zal streven op
zijn minst eiken dag door één lid bij het
H. Misoffer en natuurlijk ter H. TafeJ
vertegenwoordigd te zijn, (Applaus).
Treffende gedachte! met eenigen goeden
wil door elk gezin zoo gemakkelijk te ver
wezenlijken, en wel in staat het kwijnend
Christelijk leven, in vele gezinnen van den
grond af t i hernieuwen.
3. Deze Eucharistische hernieuwing
en hiermede komen wij tot een derde mid
del van zelfheiliging moet wel in hooge
mate worden bevorderd door verdie
ping van ons medeleven met
het leven der Kerk door
verdieping van ons liturgisch
leven, waarvan de Eucharistie het stra
lend middelpunt is. De liturgische actie
heeft met een ander hoogst verdienstelijk
werk, de drankbestrijdi\g, gemeen, dat zij
nog al eens vaak bloot staat aan meer of
min ernstig gemeende, vaak nier kwaad
bedoelde, maar meestal, ook tegen de be
doeling, toch ondermijnende critiek: moge
lijk bleef al te onberaden ijver van een
enkel al te hartstochtelijk voorstander op
geen dezer beide terreinen geheel zonder
schuld. Maar toch moeten wij bekennen
niet te begrijpen, hoe er één parochie
geestelijke kan bestaan, die het gewient van
een opgewekt liturgisch leven voor de vaak
zeer noodige geestelijke hernieuwing zijner
parochie kan miskennen. Het is, alsof men
den dorstige moedwillig langs de bron heen
leidt. Waar kan men zijn eigen geestelijk
leven beter verdiepen en verinnigen dan aan
den harteklop van 't leven der Kerk zelf?
Beter dan het onvruchtbaar gejammer over
het verloopen der deelname aan kerkelijke
plechtigheden en godsdienstoefeningen is de
üode welgevallige poging om deze zoo
luisterijk mogelijk te vieren voor een mede
levend, medevoelend en begrijpend volk.
4. Als vierde middel tot zeliheiliging
voor dezen modernen tijd zouden wij met
nadruk willen wijzen op het ech t-m o-
derne middel der gesloten
1 e e k e n-r e t r a i t e. Onze retraite-huizen
zijn wellicht de mooiste inrichtingen van
onzen op alle gebied zoo vooruitstrevenden
tijd: nergens staan de zielen onzer Katho
lieken aan een meer directen aanval ten
goede bloot. Een der besten onder ons, die
in ons land technisch staat. Welnu: Mr.
Plemp van Duiveland, oud-redacteur van
de „Nieuwe Rotterdamsche Courant", oud-
hooidredacteur van de oud-liberale „Nieuwe
Courant", oud-voorziiter en eere-voorzitter
van den Nederlandschen Journalistenkring,
voorzeker niet partijdig en tot oordeelen
bevoegd, getuigt volmondig, dat> „De Maas
bode" op één lijn staat met de groote niet-
katholieke pers. (Applaus). Vis wel merk
waardig, dezen niet-Katholiek t'e.hooren ver
klaren, dat „De Maasbodev den schroom
(heeft) overwonnen, dat vele R.-Katholieken
weerhield in het publiek het dagblad van
hunne keuze te lezen. In tegendeel is het nu
geen bewijs van achterlijkheid meer in het
publiek met „De Maasbod^" te worden aan
getroffen, te meer, daar dé handelsrubrieken
en de rubrieken aan kunsten en wetenschap
pen gewijd, zeer uitgebreid zijn en kunnen
wedijveren met wat op dat gebied de andere
groote bladen brengenzoo dat
haar plaats ondef de eerste
bladen van het land voorgoed
schijnt veroverd en zij onder
de beste meeteltMen kan
haar de eer niet onthouden, dat zij het
Katholieke publiek heeft opgetrokken uit
de sfeer van achterlijkheid, waarin een aan
zienlijk deel ervan nog steeds verkeerde, en
dat zij uit die kringen een goed deel van hen
heeft veroverd, die uit oude traditie of uit
voorkeur de „NieuwevRotterdamsche Cou
rant" of „Het Handelsblad" lazen."
Voorwaar deze hoogstaande niet-Katholiek
heeft zich tot een peil van waardeering
weten op te werken, waartoe menige
Roomsche hef niet heeft gebracht!
Moest op onzen vierden dioccsanen Ka
tholiekendag nog met spijt, zooals reeds
zoo dikwijls was geschied, worden erkend:
dat de niet-Katholieke bladen de onze'tech
nisch verre vóór waren, thans is, naar
getuigenis van uiterst bevoegde, niet-katho-
lieke zijde, deze achterstand glansrijk in
gehaald door Roomsche energie, die vaak
in eigen kring te weinig wordt gewaar
deerd.
Onze Katholiekendagen hebben, vergis iK
me niet, nog slechts ooit ééne sectie aan
de Pers gewijd een heele Katholiekendag
voor deze zoo gewichtige stof was moge
lijk wel gewettigd. Mgr. Van de Ven, met
zijn scherpen en practischen blik. bracht
in het slotwoord van genoemden Katholie
kendag juist het belang der Pers nog
eens speciaal naar voren.
Kan in ons diocees niet een centraal
orgaan worden gesticht, met v( rtakkin-
gen in elke parochie vooral waar het
hard noodig is dat de bestrijding van
de niet-Katholieke en de verspreiding van
de Roomsche pers, zoo noodig, door gratis-
abonnementen, ter harte neemt? Voor zuk
een orgaan was helaas! zeer veel en zeer
hfilvcl werk te verrichten.
6. Als laatste, maar misschien het voor
naamste middel tot heiliging van ons gezins
leven zouden wij willen noemen: doorloo-
ons vereenigingslcvcn vooral op dit punt
bijzonder aanbevolen. Te ontkennen valt het
naar onze meening niet. dat bij vercenigin-
gen met gemengd doel de stoffelijke belan
gen de geestelijke vaak leelijk verdringen.
Het gevaar bestaat, dat in onzen materieelen
tijd ook ons vercenigingslevcn dreigt te vcr-
materializecren. Maar toch. hooggeachte
Vergadering, past zeker een woord van op
rechte hulde aan de overgroote meerderheid
van onze duizenden katholieke arbeiders.
Hoe lang niet heeft het socialisme ^ils dc
duivel voor Christus gelegen voor'onzen
Roomschen werkliedenstand, en, met breed
gebaar op louter-stoffelijkc voordeden wij
zend. het lokkend woord gesproken: „Dit
alles zal ik u geven indien ge nedervalt en
mij aanbidt!" Maar Godloi! de overgroot
meerderheid vergat niet. dat de mensch niet
leeft van brood alleen, en zich afkecrend
van het gouden kalf, dat men hun ter aan
bidding bood, hebben zij oog en hand ve,-
heven tot Hem, die ons leerde bidden: „Geef
ons heden ons dagelijksch brood." Hulde
aan die mannen hulde ook aan de pries
ters en voorgangers, die vaak onder moei
lijke omstandigheden en veel miskenning
hun Volk voor zoo geweldige verleiding
hebben behoed. (Applaus).
3. Willen wij ons verccnigingslcven echt
heiligen, dan blijft op de derde of liever
op de a
altijd en
Brengt 't verdrag Nederiand-België voordeel of schade
Elk rechtgeaard Nederlander zal zich hierover terdeeg laten voorlichten,
evenals elke Huismoeder zich de vraag stelt, waar moc* mBn
inkoopen doen om zoo goed en voordeeltg mogelijk te koopen
en daardoor geen schade te lijden.
Laat U daarom voorlichten over de strekking van dii verdrag
en Iaat vooral dc huismoeders niet nalaten prijzen en
kwaliteiten te vergelijken van het in geheel de Langstraat
meest gesorteerd en goedkoopst Magazijn in
Manufacturen, Dekens. Bedden, Meubelen,
Tapijten, enz. enz. van;
eerst sceptisch stond tegenover de levens-I contact met de geestelijkheid door
vatbaarheid van het retraitewerk heeft er d re„cld en ZOo vaak mogelijk
op onzen zesden Diocesanen Katholiekendag I
een welsprekend, op ondervinding berustend
woord van aanbeveling over gesproken.
't Was de man, die strijdend voor de zede
lijkheid, in de volle kracht van een nog veel
belovend leven, in den letterlijken zin op
het veld van eer is bezweken, onze onver
getelijke minister van Justitie, Mr. Robert
Regout. (Applaus).
De actie vooral „voor onze gesloten re
traites mag niet verslappen. Een prachtig
terrein blijft hier open liggen voor onze
parochieele geestelijkheid; moge zij er in
slagen hun kudden in dichte drommen te
drijven naar deze oorden bij uitstek van
geestelijke hernieuwing, en moge de op
richting van meerdere retraite-huizen spoe
dig dringend noodig blijken. Een harte-
wensch van Mgr. Van de Ven, die de
leeken-retraite in het slotwoord van ge
noemden Katholiekendag op bijzondere wijze
naar voren bracht, zou hiermede in vervul
ling gaan.
Naast de zelfheiliging is een dringende
eiscli voor de onmiddellijke toekomst:
H. Heiliging van ons familie-leven. Door:
I. Handhaving of herstel van
de vrome huiselijke gebruiken
onzer voorvaderen met name het
geregeld en gezamenlijk bidden van het
Rozenhoedje, waarvan onze groote dioce
sane heilige Petrus Canisius zoo'n groot
beoefenaar en propagandist was.
2. Heiliging, met het -geheele
gezin, van den Z an dag, door
sport en andere buitensporigheden van
dezen tijd zoo gruwelijk ontwijd.
3. Bevordering van het Eucha
ristisch leven in onze huisge
zinnen waarvan wij reeds spraken.
4. Het stipt onderhouden, zooveel moge
lijk, der zoo zeer verzachte kerkelijke
vasten- en onthoudingswet en het aan-
kweeken van den geest van versterving in
't algemeen.
5. Steun op alle gebied, vooral in zake
liet woning- en bela§iingvraagstuk aan onze
groote Katholieke gezinnen. Dit punt kan
niet genoeg in 't oog worden gehouden.
Woningtoestanden en moraliteit hangen
maar al te nauw samen. 'Zorgt, dat gij nooit
het groote gezin achteruitzeL (Applaus).
6. Vooral ook: door het weren van
het n i e t-K atholieke dagblad
uit het Roomsche gezin. Geachte
Vergadering! het is uiterst moeilijk op dit
punt juiste cijfers te geven; maar één ding
is zeker: Wanneer wij de cijfers zagen van
niet-Katholieke bladen door Katholieken in
onze Roomsche provincie binnengehaald, dan
zouden ons de haren te berge rijzen van
schaamte en schrik over de heillooze roe
keloosheid, waarmede wij met eigen hand
omver halen, wat onze strijdende en lij
dende vaderen met zoo'n heldhaftig en ge
loofsmoed voor ons hebben behouden. Wij
nemen moedwillig een lang
zaam maar zeker werk. end
vergif in.
En nu bewere toch alstublieft niemand
onder u, ja in letterlijken zin niemand: „Het
kan voor mij geen kwaa.d!" Wij zeg.gen u
met de hartgrondigste overtuiging: Nie
mand, al bezit hij de heiligheid, de philo-
sophische en theologische kennis-van den
kcrkleeraar Canisius, -ontkomt aan den in
vloed van het geregeld onnoodig
gelezen niet-Katholiek dagblad. I's zeg on
noodig gelezen, wanL niemand heeft no£
een voldoende excuus. Ons voornaamste
diocesaan blad is we llicht het meest geci
teerde orgaan van Heel ons la'nd. en wat
door een courant als b.v. „De Maasbode" is
gepresteerd, kan door de meesde Katholie
ken nauwelijks worden beseft. Wij weten
hoe hoog de groo.te niet-Katholieke pers
liereerste plaats -- zooals trouwens
overal, ééne zaak hoofdvereischte:
blinde volgzaamheid en gehoorzaamheid niet
alleen aan den uitdrukkelijken wil, maar ook
aan iederen wensch van oils doorluchtig
Episcopaat. Onze bisschoppen zijn, zooals
mr. Jan Loeff op onzen eersten Katholie
kendag getuigde: „onze natuurlijke voor
gangers", door Gods geest geleid, die vanaf
hunne hooge standplaats het geheel
overzien, terwijl wij ons in, onze kortzichtig
heid blind staren op allerlej kleine, vaak per
soonlijke of plaatselijke belangetjes. Nooit
genoeg kan het worden herhaald: de vol
strekte gehoorzaamheid aan onze bisschop
pen is de groote kracht van ons verceni
gingslevcn, van onze partij, ja van onze
Kerk. Geven wij die prijs dan slaan wij
liet meest hechte bolwerk onzer kracht
moedwillig aan stukken.
4. Ten slotte op het gebied van ons ve>-
eenigingsleven nog een meer concreet denk
beeld. Zou er op den duur ook in ons
diocees niet in elke gemeente, in elke
parochie, moeten worden opgericht een
soort club tot propaganda
en verweer, zooiets als „Voor God en
Vaderland" in Den Bosch, waarin de kern
der beste krachten zich samentrekt om door
aanval of verdediging voor onze heiligste
belangen in de bres te staan? Vooral nu de
K. S. A. haar voornaamste kracht schijnt te
hebben ingeboet verdient dit reeds vroeger
gelanceerd denkbeeld zeker nadere overwe
ging. Met de zoo noodige actie voor de
Pers zouden dergelijke clubs hun heilzaam
bestaan kunnen beginnen.
Mijne Zusters en Broeders! Willen wij ons
onze heldhaftige vaderen waardig toonen
willen wij voldoen aan de eischen van
den komenden tijd, dan zal dat kosten zelf-
Engros. Combinatie Homo-Bonus 184 zaken in Nederland. En detail.
kant rood. Wat daar tusschen ligt trekt
vruchteloos rechts of links. We moeten
kiezen. H
„Wij krijgen vat", zoo juichen onze vijan
den. maar wij stellen er den kreet tegen
over: ,AVij houden vast!" Wat voor het
protestantisme werd behouden, mag aan
het socialisme niet verloren gaan. (Applaus).
Op dan. mijne Zusters en Broeders, tot
den heiligen kruistocht tegen ongeloof en
socialisme. God wil het! En stellen wij dezen
strijd onder dc bescherming van onze
groote geloofsverkondigers, een St. Lam-
bertus en een St. Willebrord. en vooral van
den stoeren kampvechter voor Christus*
Kerk, den grootsten zoon onzer diocese,
den heiligen Kerkleeraar Petrus Canisius.
Van Waalwijk begint de victorie! Moge
deze eerste Katholiekendag, in Waalwijk
gehouden. nog lang zegenrijk nawerken!
Moge hijihet sein worden tot mobilisatie van
alle beschikbare krachten tot handhaving
van het erfdeel onzer vaderen!
„Brabant! let op uw sa eek!"
(7) „Het Schild", Jaarg. 7. blz. 303.
herhaald huisbezoek. Mijne Broeders in het
Priesterschap: Noblesse oblige! Onze
voorgangers hebben ons volk zijn geloof
bewaard: Mocht het later te loor gaan, dat
toch ons geen schuld trefie. Maar bedenken
wij het wel in haast voortdurende overwe
ging: Waar in de dagen der reformatie de
kudde te gronde ging, daar lag meestai
de hoofdschuld bij den herder!
Hooggeachte Vergadering! Heiliging vai:
ons gezinsleven: 't is wellicht de meest
dringende eisch, die heden en toekomst ons
stellen. Geei ons goede gezinnen en wij ge
ven u een goede maatschappij, zoo mogen
wij een bekend woord wel wijzigen. Ver
gissen wij ons niet, dan moeten wij dc
voornaamste oorzaak van de kwalen van
onzen tijd zoeken in de ondermijning van
het echte, katholieke gezinsleven, zooals
wij dat vroeger kenden, door de futloos
heid van ouders, die zich het gezag ove.
hun kroost laten ontglippen; door de onat-
hanktlijkheidszucht der kinderen vaak
kostgangers van hun ouderhuis! door de
overdreven jacht naar weelde en genot,
altijd buitenshuis en het kwijnen van de
vrome huiselijke gebruiken onzer vaderen.
Mijne Zusters en Broeders! herstelt het oude
echt-Katholiek gezin en gij herstelt de
oude, echt-Katholicke maatschappij!
Als derde programma-punt voor den ko
menden tijd zouden wij nog even willen
aanstippen:
III. Heiliging van ons Vereenigingsleveii:
1. Door een intense actie
voor onze zuiver-gods-
dienstige vereeniging
vooral. Mgr. Diepen eischte aan het emoe
van den vorigen Katholiekendag voor deze
nog de „eereplaats" op. Een prachtig terrein
ligt hier vooral open voor onze parochieele
geestelijkheid, met wier werkzaamheid en
toewijding de bloei van ons godsdienstig
vercenigingslevcn staat of valt. Nog eens
brengen wij. naast de H. Familie, op bijzon
dere wijze naar voren de Heerencongrega
tie, die. zooals in Tilburg, meteen het een.
trum kan worden van veel heilrijke actie.
2. Door ook b ij het niet
strik t-godsdienstige, meer
sociale vereen igingsleven
het ideëele doel, de m e e r
geestelijke belangen steeds
het scherpst in het oog te
houden, desnoods met eenige opoffering
van meer materieel persoons- of stands-
belang. Het gewetensonderzoek, waarvan
wij boven spraken, zij leden en leiders van
(8) Journalistiek in Nederland,
blz. 25—26.
opoffering, zelfverloochening, voortdurende
zelfoverwinning. En dat is, helaas! juist de
deugd, die onze weeke, genotzoekende tijd
wel het sterkst mist maar zij blijtt
volstrekt noodzakelijk, willen alle middelen
niet falen. Noodzakelijk voor elk individu,
noodzakelijk voor eiken stand.
En hoe moeilijk die deugd ook is, hoe
strijdig met heel den geest van den mo
dernen tijd, toch durven wij ze met ver
trouwen van u eischen, hier in Brabant,
waar dank de haast bovenmenschelijke zelf
opoffering onzer vaderen het geloot be
houden bleef, en waar onze moeders met
hun talrijk kroost ons nog dagelijks het
meest verheven voorbeeld geven van held
haftige zelfverloochening, in haar grenze-
looze toewijding aan het kleine wereldje,
dat Gods goedheid om haar schiep. VV u
durven die van u eischen, hier in Waalwijk,
de geboorteplaats van den heiligen marte
laar André Zijlmans, die de moesten onzer
nog hebben gekend, en die onder het zin
gen van het Salve Regina zijn teere
lichaam aan de vlammen, zijn heerlijke
ziel aan God gaf.
y Zelfopoffering ^valj niet moeilijk, indien
de liefde slechts aanwezig is; de liefde, die
volgens het woord van den Apostel alles
draagt. „Bemin", zegt Ignatius, „en gij zult
geen lasten voelen....". „Een groot goed
is de liefde," zegt Thomas a Kempis, „die
alle last in lust verkeert...", niets is sterker
dan de liefde, want de liefde is uit God
geborenHij, die mint, vliegt en snelt
vooruit en is blijdehij geeft alles voor
allen.... De liefde kent geen maat, maar
gloeit boven alle mate uit,..*. Zij denkt
niet aan een onmogelijkheid, want alles acht
zij mogelijk. De liefde waakt en slapend
sluimert zij niet. Wie niet bereid is alles te
lijden, is niet waardig minnaar genoemd te
worden."
Is ons iets te zwaar voor ons geloot,
voor onze Kerk; laat het ons koud, wanneer
onze heiligste beginselen in ons lijfblad slag
op slag worden beleedigd, het komt omdat
wij de liefde niet hebben omd^t ons
geloof, onze Kerk niet de eerste plaats in
nemen in ons leven, waarop zij toch zoo
volkomen recht hebben.
Payer de sa personnel Dat zal
de leuze moeten zijn van elk onzer, willen
wij den vijand van ongeloof en socialisme
keeren uit onze Brabantsche gouwen.
Het Zuiden is het mikpunt onzer vijan
den; ook voor onze streken geldt het woord
van de niet-katholieke schrijfster Ellen
Forest: „Aan het eind van het touw staat
aan den eenen kant zwart, aan den anderen
VLIJMEN.
Openbare vergadering van den raad
dezer gemeente op Donderdag 30 Sep
tember 1926 des avonds ten half zeven
uur.
Voorzitter Edelachtb. heer G. R. v.
d. Ven.
Ongeveer 7 uur opent de Voorzitter
de vergadering afwezig de heer Prin
sen.
De notulen der vorige vergadering
worden na voorlezing onveranderd
goedgekeurd en vastgesteld.
Aan de orde
1. Ingekomen stukken.
a. Schrijven van den heer Prinsen
dat hij verhinderd is deze vergadering
bij te wonen.
b Schrijven van Ged. Staten hou
dende de opmerking dat naar aanlei
ding van het Raadsbesluit om aan het
hoofd der school, den heer v. Hout bij
zijn jubilé een cadeau aan te bieden,
zulks bij de Wet verboden is. Het
verleenen van een gratificatie is in
strijd met de wet.
Voorzitter. Officieel is aan den heer
v. Hout nu geen cadeau aangeboden
maar hebben de leden van den raad
uit hun privé beurs een bloemenmand
aangeboden,
d. Verzoek van C. Kuiten om in den
sloot, gelegen bij den Aardappeldijk,
te mogen visschen.
Adressant is genegen om daarvoor
een geringe vergoeding te geven.
Voorzitter. Het verzoek is op onge
zegeld papier gedaan en kan daarom
niet in behandeling komen. Ten over
vloede moet worden opgemerkt dat in
de voorlaatste vergadering besloten is
om op dergelijke verzoeken afwijzend
te beschikken.
e. Schrijven van de nieuw opge
richte voetbalvereeniging genaamd de
Vlijmensche Boys gevestigd bij H.
Boom.
Adressanten vragen de beschikking
over een terrein van de Zevenbunder.
Burg. en Weth. stellen voor de ver
eeniging de beschikking te geven over
een terrein aldaar en wel vanaf 20
October tot 15 April. Het terrein zal
worden afgemaakt en de voorwaarden
zijn dezelfde als vroeger.
Voorzitter. Ik geloof niet dat de ver
eeniging een lang leven zal hebben.
2. Aanvulling vacature in het college
van Zetters door periodieke aftreding
van 2 der leden op 31 December.
Worden aangewezen als eerste can-
didaten de heeren G. P. v. Heesbeen
en C. van Wagenberg en als tweede
candidaten de heeren W. van Sprang
en J. van Wagenberg.
3. Voorstel van Burg. en Wethou
ders om a».n den publieken dienst te
onttrekken en onderhands te verkoo-
pen een gedeelte van het openbaar
voetpad genaamd het OudKerkpaden
tot aankoop en bestemming van een
strook grond tot verlenging van het
Akkerpad.
De Voorzitter deelt mede dat het hier
betreft het eindje Steeg van slachter
v. d. Ven tot aan den Bobberd. Van
t