DE ECHO VAN IET 2IIIDEI Tile Jtacle Diocesane üoliekeÉg Ie Waalwijk. repw tilFGÈÊl Fa. A. FBEDERI DouweEqberM ll Waakt vóór het te laat is l GEMEENTERAAD. No. SO. Zaterdag O October 1926. 49e Jrg. TWEEDE BLAD Feestrede van Dr. Witlox. „BRABANT, LET OP UW SAECK!" (Slot.) De T o - lf o m s t. Laten wij liever opbouwend werken en zien, wat er in den komenden tijd moet ge beuren, om een dam op te werpen tegen de dreigende verwording. Noodig is op dc allereerste plaats voor ieder onzer: I. Zelfheiliging. Actie naar buiten, zon der zelfheiliging, kweekt Streber, men- schen die zich zelf zoeken; en dezen kun nen wij hartgrondig missen. St. Ignatius moest een wereld herwinnen vo^r Christus. Hij wist het: „Wanstaltig is de wereld, zoa zcide hij, hervorming heeft zij noodig wie twijfelt er aan? Maar op de allereerste plaats strekke iedeT zijn zorg uit tot zich zelf, waarvoor de stof niet zal ontbreken. Wie voor zich zelf niet deugt, hoe zal hij anderen voordeel brengen?" En ik herin ner u aan het woord, dat de groote Hein- rich Pesch ons als 't ware als zijn laatste, als zijn testament, heeft nagelaten: „Kurz, unsere Parole ist: Christianisierung der Wirtschaft, durch Christianisierung der Menschen". (5) Dat is het ware wacht woord voor den komenden dag: Kerstening van de Maatschappij door kerstening van den Mensch! Als middelen tot deze zelfheiliging zouden wij op de eerste plaats willen noemen: 1. e e n g r o n d i g gewetens onderzoek, niet alleen in dividueel, maar ook als', ware g e z i n s-, groeps-, stands- g e w ij z e, op de manier, waarvan ons Mevrouw Cremers-Van Nispen tot Seve- naer op den socialen cursus voor dames op Rcgina Coeli te Vught het voorbeeld gaf: „Moeten wij allen, zoo zeide zij, zooals wij hier bijeen zijn, niet toegeven, dat ieder van ons iets heeft ingeboet van het fijne aanvoelen, dat onze moeders en grootmoe ders bezaten, in hoeverre iets eerbaar of oneerbaar is?" Dat is de juiste meth o d e: Vergel ij king met ons diep godsdienstig voorgeslacht. Vergeten wij het nooit: de wet der geleide lijke historische ontwikkeling, der histori sche evolutie geldt niet alleen voor eiken staat, of stad of land, maar ook voor iederen stand, voor iedere familie, voor ieder indi vidu. L a t e n w ij het ons zon der ophouden herinneren: streken als in Frankrijk en België, thans nagenoeg ge heel voor de kerk verloren, waren eenmaal even Katho liek als onze M e i e r ij. Het ver derf is ook daar geleidelijk inge drongen in individu, familie, groep en stand. Langzamerhand heeft men zich ver wijderd van de soliede overtuiging, van de degelijke praktijken van het voorgeslacht. En nu vraag ik: Is dat ook hier niet moge lijk? Of liever: Is Limburg, waar b.v. Maastricht met moeite een katholieke meer derheid handhaaft is misschien ook onze Meierij niet reeds op dat heilloos hellend vlak? Ik bid u allen: Wanneer gij heden avond in den schoot uwer familie zijt terug gekeerd, ga dan eens ernstig bij u zelf na. Hoe sta ik en hoe stonden mijn ouders mijn grootouders tegenover de vragen des levens? En moet gij getuigen, dat gij achtei- uit zijt gegaan in innige aanhankelijkheid aan uw geloof, uw kerk, uw geestelijkheid; dat ge verslapt zijt in godsdienstige overtuiging en godsdienstige praktijk, dan z ij t ook g ij, dan is ook uw gezin, uw familie op h e t h c 1- 1 e n d v 1 a k! En wij zouden u willen smeeken: keert terug! want uw kinderen zullen weer verder gaan dan gij. En wan neer het eenmaal zal uitloopen.op algehee'.e losscheuring van hetgeen uwen vaderen heilig was, waarvoor zij hebben gestreden en geleden met den moed en de overtuiging van belijders en martelaars, dan komt de verantwoordelijkheid en de vloek neer op u, die den heilloozen eersten stap op het hellend vlak hebt gezet. Nog is het niet te laat, want er staat \u een tweede, machtig middel van geestelijk herstel, van hernieuwde zelfheiliging ten dienste, n.l. 2. Verinniging en verdie ping van uw Eucharistisch leven. Wij stellen er zooveel prijs op kinderen te zijn van onzen tijd! Laten wij het dan vooral zijn in het goede, dat hij biedt. En als ge ons vraagt: wat is het groote ken merk, dat het tegenwoordige Katholieke leven onderscheidt van dat van de meeste vroegere eeuwen, als ge ons vraagt: typeer met één woord het leven der Kerk van onzen tijd, dan antwoorden wij zon der aarzeling: het is de Eucharistische tijd! O, wij gezegende kinderen dezer twintigste eeuw, bevoorrechte zonen van den onver- getelijken Opperpriester Pius X, heiliger ge dachtenis. Tegen den somberen achtergrond van onzen materieelen modernen tijd staat zijn witte, blanke figuur als vergeestelijkt. Met uitgestrekte armen staat Hij daar, met breed gebaar ons en onze kinderen roepend ter H. Tafel, om ons als bloemen van rein heid te strooien op den weg van den Eucha- ristischen Christus, 't Moest een heilige Paus zijn, die afdoende begreep, dat de mensch geen grenzen moest stellen aan een liefde, waaraan Christus zelf geen grens wilde gesteld zien. Mijne Zusters en Broeders! geven wij allen voldoende gehoor aan den oproep van Paus Pius X? Is dit niet het geval, dan hebben wij de grootste genade, door God in Zijn goedheid juist voor deze tijden weg gelegd, moedwillig van ons afgestooten dan ging het grootste voorrecht van den Katholiek der twintigste eeuw onvruchtbaar aan ons voorbij. Schrikkelijke verantwoordelijkheid, te (8) „Maasbode" Zondag 4 April 1926. grooter, omdat onze eigen Bisschop, geheel vervuld van Pius' geest, juist van den her bloei van het Eucharistisch leven, ook den herbloei verwacht, waar noodig, van geloof en'zeden in Zijn Diocees, met name van den Eucharistischen Kruistocht, wiens streven juisi zoo sterk op zelfheiliging is gericht. Mogen wij hier één punt op bijzondere wijze naar voren brengen, dan js het de wensch van onzen Bisschop, uitgedrukt in Zijn zendbriei bij gelegenheid der-Maatste Eucharistische congressen, en op het schit terend congres te Boxtel, en sindsdien tel kens mondeling herhaald: dat ieder huis gezin er in het vervolg naar zal streven op zijn minst eiken dag door één lid bij het H. Misoffer en natuurlijk ter H. TafeJ vertegenwoordigd te zijn, (Applaus). Treffende gedachte! met eenigen goeden wil door elk gezin zoo gemakkelijk te ver wezenlijken, en wel in staat het kwijnend Christelijk leven, in vele gezinnen van den grond af t i hernieuwen. 3. Deze Eucharistische hernieuwing en hiermede komen wij tot een derde mid del van zelfheiliging moet wel in hooge mate worden bevorderd door verdie ping van ons medeleven met het leven der Kerk door verdieping van ons liturgisch leven, waarvan de Eucharistie het stra lend middelpunt is. De liturgische actie heeft met een ander hoogst verdienstelijk werk, de drankbestrijdi\g, gemeen, dat zij nog al eens vaak bloot staat aan meer of min ernstig gemeende, vaak nier kwaad bedoelde, maar meestal, ook tegen de be doeling, toch ondermijnende critiek: moge lijk bleef al te onberaden ijver van een enkel al te hartstochtelijk voorstander op geen dezer beide terreinen geheel zonder schuld. Maar toch moeten wij bekennen niet te begrijpen, hoe er één parochie geestelijke kan bestaan, die het gewient van een opgewekt liturgisch leven voor de vaak zeer noodige geestelijke hernieuwing zijner parochie kan miskennen. Het is, alsof men den dorstige moedwillig langs de bron heen leidt. Waar kan men zijn eigen geestelijk leven beter verdiepen en verinnigen dan aan den harteklop van 't leven der Kerk zelf? Beter dan het onvruchtbaar gejammer over het verloopen der deelname aan kerkelijke plechtigheden en godsdienstoefeningen is de üode welgevallige poging om deze zoo luisterijk mogelijk te vieren voor een mede levend, medevoelend en begrijpend volk. 4. Als vierde middel tot zeliheiliging voor dezen modernen tijd zouden wij met nadruk willen wijzen op het ech t-m o- derne middel der gesloten 1 e e k e n-r e t r a i t e. Onze retraite-huizen zijn wellicht de mooiste inrichtingen van onzen op alle gebied zoo vooruitstrevenden tijd: nergens staan de zielen onzer Katho lieken aan een meer directen aanval ten goede bloot. Een der besten onder ons, die in ons land technisch staat. Welnu: Mr. Plemp van Duiveland, oud-redacteur van de „Nieuwe Rotterdamsche Courant", oud- hooidredacteur van de oud-liberale „Nieuwe Courant", oud-voorziiter en eere-voorzitter van den Nederlandschen Journalistenkring, voorzeker niet partijdig en tot oordeelen bevoegd, getuigt volmondig, dat> „De Maas bode" op één lijn staat met de groote niet- katholieke pers. (Applaus). Vis wel merk waardig, dezen niet-Katholiek t'e.hooren ver klaren, dat „De Maasbodev den schroom (heeft) overwonnen, dat vele R.-Katholieken weerhield in het publiek het dagblad van hunne keuze te lezen. In tegendeel is het nu geen bewijs van achterlijkheid meer in het publiek met „De Maasbod^" te worden aan getroffen, te meer, daar dé handelsrubrieken en de rubrieken aan kunsten en wetenschap pen gewijd, zeer uitgebreid zijn en kunnen wedijveren met wat op dat gebied de andere groote bladen brengenzoo dat haar plaats ondef de eerste bladen van het land voorgoed schijnt veroverd en zij onder de beste meeteltMen kan haar de eer niet onthouden, dat zij het Katholieke publiek heeft opgetrokken uit de sfeer van achterlijkheid, waarin een aan zienlijk deel ervan nog steeds verkeerde, en dat zij uit die kringen een goed deel van hen heeft veroverd, die uit oude traditie of uit voorkeur de „NieuwevRotterdamsche Cou rant" of „Het Handelsblad" lazen." Voorwaar deze hoogstaande niet-Katholiek heeft zich tot een peil van waardeering weten op te werken, waartoe menige Roomsche hef niet heeft gebracht! Moest op onzen vierden dioccsanen Ka tholiekendag nog met spijt, zooals reeds zoo dikwijls was geschied, worden erkend: dat de niet-Katholieke bladen de onze'tech nisch verre vóór waren, thans is, naar getuigenis van uiterst bevoegde, niet-katho- lieke zijde, deze achterstand glansrijk in gehaald door Roomsche energie, die vaak in eigen kring te weinig wordt gewaar deerd. Onze Katholiekendagen hebben, vergis iK me niet, nog slechts ooit ééne sectie aan de Pers gewijd een heele Katholiekendag voor deze zoo gewichtige stof was moge lijk wel gewettigd. Mgr. Van de Ven, met zijn scherpen en practischen blik. bracht in het slotwoord van genoemden Katholie kendag juist het belang der Pers nog eens speciaal naar voren. Kan in ons diocees niet een centraal orgaan worden gesticht, met v( rtakkin- gen in elke parochie vooral waar het hard noodig is dat de bestrijding van de niet-Katholieke en de verspreiding van de Roomsche pers, zoo noodig, door gratis- abonnementen, ter harte neemt? Voor zuk een orgaan was helaas! zeer veel en zeer hfilvcl werk te verrichten. 6. Als laatste, maar misschien het voor naamste middel tot heiliging van ons gezins leven zouden wij willen noemen: doorloo- ons vereenigingslcvcn vooral op dit punt bijzonder aanbevolen. Te ontkennen valt het naar onze meening niet. dat bij vercenigin- gen met gemengd doel de stoffelijke belan gen de geestelijke vaak leelijk verdringen. Het gevaar bestaat, dat in onzen materieelen tijd ook ons vercenigingslevcn dreigt te vcr- materializecren. Maar toch. hooggeachte Vergadering, past zeker een woord van op rechte hulde aan de overgroote meerderheid van onze duizenden katholieke arbeiders. Hoe lang niet heeft het socialisme ^ils dc duivel voor Christus gelegen voor'onzen Roomschen werkliedenstand, en, met breed gebaar op louter-stoffelijkc voordeden wij zend. het lokkend woord gesproken: „Dit alles zal ik u geven indien ge nedervalt en mij aanbidt!" Maar Godloi! de overgroot meerderheid vergat niet. dat de mensch niet leeft van brood alleen, en zich afkecrend van het gouden kalf, dat men hun ter aan bidding bood, hebben zij oog en hand ve,- heven tot Hem, die ons leerde bidden: „Geef ons heden ons dagelijksch brood." Hulde aan die mannen hulde ook aan de pries ters en voorgangers, die vaak onder moei lijke omstandigheden en veel miskenning hun Volk voor zoo geweldige verleiding hebben behoed. (Applaus). 3. Willen wij ons verccnigingslcven echt heiligen, dan blijft op de derde of liever op de a altijd en Brengt 't verdrag Nederiand-België voordeel of schade Elk rechtgeaard Nederlander zal zich hierover terdeeg laten voorlichten, evenals elke Huismoeder zich de vraag stelt, waar moc* mBn inkoopen doen om zoo goed en voordeeltg mogelijk te koopen en daardoor geen schade te lijden. Laat U daarom voorlichten over de strekking van dii verdrag en Iaat vooral dc huismoeders niet nalaten prijzen en kwaliteiten te vergelijken van het in geheel de Langstraat meest gesorteerd en goedkoopst Magazijn in Manufacturen, Dekens. Bedden, Meubelen, Tapijten, enz. enz. van; eerst sceptisch stond tegenover de levens-I contact met de geestelijkheid door vatbaarheid van het retraitewerk heeft er d re„cld en ZOo vaak mogelijk op onzen zesden Diocesanen Katholiekendag I een welsprekend, op ondervinding berustend woord van aanbeveling over gesproken. 't Was de man, die strijdend voor de zede lijkheid, in de volle kracht van een nog veel belovend leven, in den letterlijken zin op het veld van eer is bezweken, onze onver getelijke minister van Justitie, Mr. Robert Regout. (Applaus). De actie vooral „voor onze gesloten re traites mag niet verslappen. Een prachtig terrein blijft hier open liggen voor onze parochieele geestelijkheid; moge zij er in slagen hun kudden in dichte drommen te drijven naar deze oorden bij uitstek van geestelijke hernieuwing, en moge de op richting van meerdere retraite-huizen spoe dig dringend noodig blijken. Een harte- wensch van Mgr. Van de Ven, die de leeken-retraite in het slotwoord van ge noemden Katholiekendag op bijzondere wijze naar voren bracht, zou hiermede in vervul ling gaan. Naast de zelfheiliging is een dringende eiscli voor de onmiddellijke toekomst: H. Heiliging van ons familie-leven. Door: I. Handhaving of herstel van de vrome huiselijke gebruiken onzer voorvaderen met name het geregeld en gezamenlijk bidden van het Rozenhoedje, waarvan onze groote dioce sane heilige Petrus Canisius zoo'n groot beoefenaar en propagandist was. 2. Heiliging, met het -geheele gezin, van den Z an dag, door sport en andere buitensporigheden van dezen tijd zoo gruwelijk ontwijd. 3. Bevordering van het Eucha ristisch leven in onze huisge zinnen waarvan wij reeds spraken. 4. Het stipt onderhouden, zooveel moge lijk, der zoo zeer verzachte kerkelijke vasten- en onthoudingswet en het aan- kweeken van den geest van versterving in 't algemeen. 5. Steun op alle gebied, vooral in zake liet woning- en bela§iingvraagstuk aan onze groote Katholieke gezinnen. Dit punt kan niet genoeg in 't oog worden gehouden. Woningtoestanden en moraliteit hangen maar al te nauw samen. 'Zorgt, dat gij nooit het groote gezin achteruitzeL (Applaus). 6. Vooral ook: door het weren van het n i e t-K atholieke dagblad uit het Roomsche gezin. Geachte Vergadering! het is uiterst moeilijk op dit punt juiste cijfers te geven; maar één ding is zeker: Wanneer wij de cijfers zagen van niet-Katholieke bladen door Katholieken in onze Roomsche provincie binnengehaald, dan zouden ons de haren te berge rijzen van schaamte en schrik over de heillooze roe keloosheid, waarmede wij met eigen hand omver halen, wat onze strijdende en lij dende vaderen met zoo'n heldhaftig en ge loofsmoed voor ons hebben behouden. Wij nemen moedwillig een lang zaam maar zeker werk. end vergif in. En nu bewere toch alstublieft niemand onder u, ja in letterlijken zin niemand: „Het kan voor mij geen kwaa.d!" Wij zeg.gen u met de hartgrondigste overtuiging: Nie mand, al bezit hij de heiligheid, de philo- sophische en theologische kennis-van den kcrkleeraar Canisius, -ontkomt aan den in vloed van het geregeld onnoodig gelezen niet-Katholiek dagblad. I's zeg on noodig gelezen, wanL niemand heeft no£ een voldoende excuus. Ons voornaamste diocesaan blad is we llicht het meest geci teerde orgaan van Heel ons la'nd. en wat door een courant als b.v. „De Maasbode" is gepresteerd, kan door de meesde Katholie ken nauwelijks worden beseft. Wij weten hoe hoog de groo.te niet-Katholieke pers liereerste plaats -- zooals trouwens overal, ééne zaak hoofdvereischte: blinde volgzaamheid en gehoorzaamheid niet alleen aan den uitdrukkelijken wil, maar ook aan iederen wensch van oils doorluchtig Episcopaat. Onze bisschoppen zijn, zooals mr. Jan Loeff op onzen eersten Katholie kendag getuigde: „onze natuurlijke voor gangers", door Gods geest geleid, die vanaf hunne hooge standplaats het geheel overzien, terwijl wij ons in, onze kortzichtig heid blind staren op allerlej kleine, vaak per soonlijke of plaatselijke belangetjes. Nooit genoeg kan het worden herhaald: de vol strekte gehoorzaamheid aan onze bisschop pen is de groote kracht van ons verceni gingslevcn, van onze partij, ja van onze Kerk. Geven wij die prijs dan slaan wij liet meest hechte bolwerk onzer kracht moedwillig aan stukken. 4. Ten slotte op het gebied van ons ve>- eenigingsleven nog een meer concreet denk beeld. Zou er op den duur ook in ons diocees niet in elke gemeente, in elke parochie, moeten worden opgericht een soort club tot propaganda en verweer, zooiets als „Voor God en Vaderland" in Den Bosch, waarin de kern der beste krachten zich samentrekt om door aanval of verdediging voor onze heiligste belangen in de bres te staan? Vooral nu de K. S. A. haar voornaamste kracht schijnt te hebben ingeboet verdient dit reeds vroeger gelanceerd denkbeeld zeker nadere overwe ging. Met de zoo noodige actie voor de Pers zouden dergelijke clubs hun heilzaam bestaan kunnen beginnen. Mijne Zusters en Broeders! Willen wij ons onze heldhaftige vaderen waardig toonen willen wij voldoen aan de eischen van den komenden tijd, dan zal dat kosten zelf- Engros. Combinatie Homo-Bonus 184 zaken in Nederland. En detail. kant rood. Wat daar tusschen ligt trekt vruchteloos rechts of links. We moeten kiezen. H „Wij krijgen vat", zoo juichen onze vijan den. maar wij stellen er den kreet tegen over: ,AVij houden vast!" Wat voor het protestantisme werd behouden, mag aan het socialisme niet verloren gaan. (Applaus). Op dan. mijne Zusters en Broeders, tot den heiligen kruistocht tegen ongeloof en socialisme. God wil het! En stellen wij dezen strijd onder dc bescherming van onze groote geloofsverkondigers, een St. Lam- bertus en een St. Willebrord. en vooral van den stoeren kampvechter voor Christus* Kerk, den grootsten zoon onzer diocese, den heiligen Kerkleeraar Petrus Canisius. Van Waalwijk begint de victorie! Moge deze eerste Katholiekendag, in Waalwijk gehouden. nog lang zegenrijk nawerken! Moge hijihet sein worden tot mobilisatie van alle beschikbare krachten tot handhaving van het erfdeel onzer vaderen! „Brabant! let op uw sa eek!" (7) „Het Schild", Jaarg. 7. blz. 303. herhaald huisbezoek. Mijne Broeders in het Priesterschap: Noblesse oblige! Onze voorgangers hebben ons volk zijn geloof bewaard: Mocht het later te loor gaan, dat toch ons geen schuld trefie. Maar bedenken wij het wel in haast voortdurende overwe ging: Waar in de dagen der reformatie de kudde te gronde ging, daar lag meestai de hoofdschuld bij den herder! Hooggeachte Vergadering! Heiliging vai: ons gezinsleven: 't is wellicht de meest dringende eisch, die heden en toekomst ons stellen. Geei ons goede gezinnen en wij ge ven u een goede maatschappij, zoo mogen wij een bekend woord wel wijzigen. Ver gissen wij ons niet, dan moeten wij dc voornaamste oorzaak van de kwalen van onzen tijd zoeken in de ondermijning van het echte, katholieke gezinsleven, zooals wij dat vroeger kenden, door de futloos heid van ouders, die zich het gezag ove. hun kroost laten ontglippen; door de onat- hanktlijkheidszucht der kinderen vaak kostgangers van hun ouderhuis! door de overdreven jacht naar weelde en genot, altijd buitenshuis en het kwijnen van de vrome huiselijke gebruiken onzer vaderen. Mijne Zusters en Broeders! herstelt het oude echt-Katholiek gezin en gij herstelt de oude, echt-Katholicke maatschappij! Als derde programma-punt voor den ko menden tijd zouden wij nog even willen aanstippen: III. Heiliging van ons Vereenigingsleveii: 1. Door een intense actie voor onze zuiver-gods- dienstige vereeniging vooral. Mgr. Diepen eischte aan het emoe van den vorigen Katholiekendag voor deze nog de „eereplaats" op. Een prachtig terrein ligt hier vooral open voor onze parochieele geestelijkheid, met wier werkzaamheid en toewijding de bloei van ons godsdienstig vercenigingslevcn staat of valt. Nog eens brengen wij. naast de H. Familie, op bijzon dere wijze naar voren de Heerencongrega tie, die. zooals in Tilburg, meteen het een. trum kan worden van veel heilrijke actie. 2. Door ook b ij het niet strik t-godsdienstige, meer sociale vereen igingsleven het ideëele doel, de m e e r geestelijke belangen steeds het scherpst in het oog te houden, desnoods met eenige opoffering van meer materieel persoons- of stands- belang. Het gewetensonderzoek, waarvan wij boven spraken, zij leden en leiders van (8) Journalistiek in Nederland, blz. 25—26. opoffering, zelfverloochening, voortdurende zelfoverwinning. En dat is, helaas! juist de deugd, die onze weeke, genotzoekende tijd wel het sterkst mist maar zij blijtt volstrekt noodzakelijk, willen alle middelen niet falen. Noodzakelijk voor elk individu, noodzakelijk voor eiken stand. En hoe moeilijk die deugd ook is, hoe strijdig met heel den geest van den mo dernen tijd, toch durven wij ze met ver trouwen van u eischen, hier in Brabant, waar dank de haast bovenmenschelijke zelf opoffering onzer vaderen het geloot be houden bleef, en waar onze moeders met hun talrijk kroost ons nog dagelijks het meest verheven voorbeeld geven van held haftige zelfverloochening, in haar grenze- looze toewijding aan het kleine wereldje, dat Gods goedheid om haar schiep. VV u durven die van u eischen, hier in Waalwijk, de geboorteplaats van den heiligen marte laar André Zijlmans, die de moesten onzer nog hebben gekend, en die onder het zin gen van het Salve Regina zijn teere lichaam aan de vlammen, zijn heerlijke ziel aan God gaf. y Zelfopoffering ^valj niet moeilijk, indien de liefde slechts aanwezig is; de liefde, die volgens het woord van den Apostel alles draagt. „Bemin", zegt Ignatius, „en gij zult geen lasten voelen....". „Een groot goed is de liefde," zegt Thomas a Kempis, „die alle last in lust verkeert...", niets is sterker dan de liefde, want de liefde is uit God geborenHij, die mint, vliegt en snelt vooruit en is blijdehij geeft alles voor allen.... De liefde kent geen maat, maar gloeit boven alle mate uit,..*. Zij denkt niet aan een onmogelijkheid, want alles acht zij mogelijk. De liefde waakt en slapend sluimert zij niet. Wie niet bereid is alles te lijden, is niet waardig minnaar genoemd te worden." Is ons iets te zwaar voor ons geloot, voor onze Kerk; laat het ons koud, wanneer onze heiligste beginselen in ons lijfblad slag op slag worden beleedigd, het komt omdat wij de liefde niet hebben omd^t ons geloof, onze Kerk niet de eerste plaats in nemen in ons leven, waarop zij toch zoo volkomen recht hebben. Payer de sa personnel Dat zal de leuze moeten zijn van elk onzer, willen wij den vijand van ongeloof en socialisme keeren uit onze Brabantsche gouwen. Het Zuiden is het mikpunt onzer vijan den; ook voor onze streken geldt het woord van de niet-katholieke schrijfster Ellen Forest: „Aan het eind van het touw staat aan den eenen kant zwart, aan den anderen VLIJMEN. Openbare vergadering van den raad dezer gemeente op Donderdag 30 Sep tember 1926 des avonds ten half zeven uur. Voorzitter Edelachtb. heer G. R. v. d. Ven. Ongeveer 7 uur opent de Voorzitter de vergadering afwezig de heer Prin sen. De notulen der vorige vergadering worden na voorlezing onveranderd goedgekeurd en vastgesteld. Aan de orde 1. Ingekomen stukken. a. Schrijven van den heer Prinsen dat hij verhinderd is deze vergadering bij te wonen. b Schrijven van Ged. Staten hou dende de opmerking dat naar aanlei ding van het Raadsbesluit om aan het hoofd der school, den heer v. Hout bij zijn jubilé een cadeau aan te bieden, zulks bij de Wet verboden is. Het verleenen van een gratificatie is in strijd met de wet. Voorzitter. Officieel is aan den heer v. Hout nu geen cadeau aangeboden maar hebben de leden van den raad uit hun privé beurs een bloemenmand aangeboden, d. Verzoek van C. Kuiten om in den sloot, gelegen bij den Aardappeldijk, te mogen visschen. Adressant is genegen om daarvoor een geringe vergoeding te geven. Voorzitter. Het verzoek is op onge zegeld papier gedaan en kan daarom niet in behandeling komen. Ten over vloede moet worden opgemerkt dat in de voorlaatste vergadering besloten is om op dergelijke verzoeken afwijzend te beschikken. e. Schrijven van de nieuw opge richte voetbalvereeniging genaamd de Vlijmensche Boys gevestigd bij H. Boom. Adressanten vragen de beschikking over een terrein van de Zevenbunder. Burg. en Weth. stellen voor de ver eeniging de beschikking te geven over een terrein aldaar en wel vanaf 20 October tot 15 April. Het terrein zal worden afgemaakt en de voorwaarden zijn dezelfde als vroeger. Voorzitter. Ik geloof niet dat de ver eeniging een lang leven zal hebben. 2. Aanvulling vacature in het college van Zetters door periodieke aftreding van 2 der leden op 31 December. Worden aangewezen als eerste can- didaten de heeren G. P. v. Heesbeen en C. van Wagenberg en als tweede candidaten de heeren W. van Sprang en J. van Wagenberg. 3. Voorstel van Burg. en Wethou ders om a».n den publieken dienst te onttrekken en onderhands te verkoo- pen een gedeelte van het openbaar voetpad genaamd het OudKerkpaden tot aankoop en bestemming van een strook grond tot verlenging van het Akkerpad. De Voorzitter deelt mede dat het hier betreft het eindje Steeg van slachter v. d. Ven tot aan den Bobberd. Van t

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1926 | | pagina 5