Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. I i FEUILLETON HET SLOT DYMECK NUMMER 83. WOENSDAG 20 OCTOBER 1926. 49e JAARGANG. UITGAVE WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN, EERSTE BLAD* GEMEENTERAAD. HAARSTEEG. (Vervolg). 4. Vaststelling begrooting der ge meente voor het dienstjaar 1927 en idem van het G. E. B. Voorzitter. We zullen eerst maar even de subsidie-aanvragen bespreken. Door de Harmonie is een subsidie aangevraagd van f 50. Winkel. Die lui doen hun plicht niet. Een vorig jaar is al gezegd dat ze ook eens in Hedikhuijzen moeten komen. Van Hemert. Een vorig jaar heb ik daar al op gewezen en toen werd ge zegd dat ze misschien nog wel zouden komen. Dat kan men nu toch niet meer zeggen. Winkel. Ze zijn eens ooit even bij J. van Dalen geweest zoo maar staande en toen ze hun potje bier op hadden zijn ze weer direct weggegaan. Je geeft ze subsidie, maar waard zijn ze het niet. Van Hemert. Laten we het onder die voorwaarde geven. Winkel. Ja en gewoon zeggen dat ze anders niets krijgen. Voorzitter. De voorwaarde er aan verbinden dat ze een concert in He- dikhuyzen geven. Winkel. Maar dan moeten ze het niet met anderhalve man komen doen. Voorzitter. De pastoor van Hedik huijzen vraagt voor de Bewaarschool de gewone subsidie. Hij heeft dit jaar nogal onkosten gehad in verband met de speelplaats verruiming. Voorzitter. Ik dacht dat de speel plaats veel grooter zou zijn geworden. Er is maar een heel klein stukje bij gekomen. De heg is zoo wat ver plaatst. Voorzitter. De speelplaats behoefde niet grooter te worden. De inspecteur heeft het zoo goed gevonden. Worcjt besloten de gevraagde sub sidie te verleenen, Verzoek van de Zangvereeniging „de Vriendschap" om een subsidie van f 25 te mogen ontvangen, Voorzitter. Dat is een nieuw ver zoek. Winkel. Als we de harmonie sub sidie geven, dan kan men het de zang- vereeniging niet weigeren. De zang vereeniging heeft nog een concert ge geven en de harmonie niet. Ik ben er niet voor om aan alle vereenigingen zoo maar subsidie te verleenen, maar hier moet men den een niet voorden ander stellen. Van Hemert. De Zangvereeniging heeft een concert gegeven, dat is waar, maar 't was een gesloten con cert. Alleen tegen betaling van entree kan men binnen komen. Indertijd is gezegd om geen nieuwe subsidies meer te geven. Van Vrede. Men kan een Zang vereeniging niet gelijkstellen met een harmonie. Een harmonie heeft instru menten en het onderhoud daarvan is duur, kosten die een Zangvereeni ging n\et heeft. Met vier tegen drie stemmen wordt besloten geen subsidie te geven. Tegen het verleenen van subsidie stemden de heeren Van Vrede, Dob belsteen, Van Hemert en v. d. Brand. Voor het verleenen van subsidie stemden de heeren Winkel, Van En- gelen en v. d. Heijden. Verzoek van het Wit-Gele Kruis om de gebruikelijke subsidie te mogen ontvangen. Uit het verslag van de vereeniging blijkt dat de inkomsten f910.45 en de uitgaven f916.68 hebben bedragen, zoodat het boekjaar met een nadeelig saldo van f6.21 sluit. Wordt met algemeene stemmen be sloten de gevraagde subsidie te ver leenen. Verzoek van het bestuur van de R. K. Handelshoogeschool om een subsidie te mogen ontvangen. Winkel. Ik zou het maar niet eens voorlezen. Dobbelsteen. Er zijn geen leer lingen. Wordt besloten afwijzend op het verzoek te beschikken. Schrijven van den directeur van de R.K. Militaire Vereeniging te Venlo om een subsidie te mogen ontvangen van f 10. Dobbelsteen. Dat zou ik niet geven. Winkel. Het is een nieuwe aanvraag. Wordt besloten geen subsidie te verleenen. Dobbelsteen. De post salaris Secre taris—Ontvanger is verhoogd. Is dit overeenkomstig een wettelijke regeling. Voorzitter. Ja en dat zit 'm ook in verband met den kindertoeslag, het derde kind. In April komt de Secre taris op zijn maximum salaris te staan. Dobbelsteen. Gaat de verhooging met 1 April in. Voorzitter. Ja, daarop is de post berekend. Dobbelsteen. De post ambtenaar ter Secretarie van f 500 en f 650 voor gemeentebode stel ik voor van de begrooting af te voeren. We zullen maar denken alle goede dingen be staan in drieën. Van Hemert. Ik stel voor ze gewoon ontslag te verleenen dan behoeft van zelf daarvoor geen post op de begroo ting worden gebracht. Voorzitter. Dat wordt toch niet goedgekeurd. Van Hemert. Er moet op gewezen worden dat die menschen werkelijk overbodig zijn. Dobbelsteen. Laten we de posten nu maar gewoon van de begrooting schrappen. Voorzitter. Ik wil nog even op merken dat de raad niet te ontslaan heeft. Burg. en Weth. benoemen en ontslaan. Het voorstel van den heer Dobbel steen wordt met vier tegen drie stem men aangenomen. Voor stemden de heeren Van Vrede, Dobbelsteen, Van Hemert en van den Brand. Tegen de heeren Winkel, van Engelen en van der Heijden. Dobbelsteen. Op de begrooting komt nog een post van f50 voor, voor aankoop van meubelen. Zijn er extra kosten. Voorzitter. Neen, extra kosten direct niet. We willen een schilderij voor de raadszaal koopen en dan moeten de stoelen eens worden nagekeken. Is het niet noodig, dan wordt het bedrag niet uitgegeven. Dobbelsteen. Dat is wel zoo, maar hoe hooger zoo'n bedrag op de be grooting wordt gebracht, hoe meer Burg. en Weth. kunnen uitgeven. Van Hemert. Hoe gaat dat met de aanplakkers-omroepers. Is dat een baantje waarvoor ieder jaar menschen worden benoemd of is dat een vaste aanstelling. Voorzitter. Dat is een vaste aan stelling. Die menschen zijn door den raad benoemd ieder op een salaris van f 10 per jaar. Dobbelsteen. Zij ze dan nog in het pensioenfonds ook. Voorzitter. Een wel, de ander wil niet. Dobbelsteen. Op de begrooting staat een post van f25 voor onder houd van een fiets voor den gemeente bode. Die post moet ook van de begroo ting worden geschrapt. Van Hemert. De klokkenisten zal ik ze maar noemen, zijn die ook voor vast aangesteld. Voorzitter. Ja. Dobbelsteen. Er staat een post van f 100 voor onderhoud van land. Waar bestaat dat onderhoud in. Voorzitter. Daar staan meer posten op de begrooting voor onderhoud van landerijen. Er moet eens stekhout aan geschaft worden. Van Hemert. Het is hard noodig dat aan de wegen weer eens wat wordt gedaan. Ik zou een arbeider altijd aan de wegen werkzaam laten zijn. Voorzitter. Ge hebt altijd geen materiaal om op de wegen werkzaam te laten zijn. Van Hemert. Als ge in Herpt komt zijn de wegen goed en hier zijn het niets dan gaten en kuilen en die kuilen worden hoe langer hoe dieper. Voorzitter. Die weg is te hard, al wat er wordt opgebracht wordt stuk gereden. Van den Brand. Die steenslag valt daar niet mee. Die wordt zoo fijn gereden dat er bijna niet meer door te komen is. Van Vrede. Grint zou beter houden. Winkel. Die zal daar evenmin houden. Van den Brand. Het beste zal zijn om dien weg daar een eind op te breken, anders zit er niets op. (Gelach) Voorzitter. Wij hebben nog pas een conferentie gehad over dien weg met een ingenieur. Wij weten nog niet wat de Provincie zal doen. Misschien nemen ze den weg nog wel voor f 25.000 over. En dan bestaat er nog wel kans dat van het te vormen wegen fonds iets voor onderhoud zal komen. Van den Brand. Men lacht als er wordt gezegd de weg maar voor een eind op te breken, maar nou kan er toch ook niemand door. Voorzitter. Trachten over te geven is de beste weg. Maar als er geen materiaal is kan men ook geen man op den weg brengen, dan heeft men er niets aan. Dobbelsteen. Voor de school is een post van f450 op de begrooting ge bracht. Een vorig jaar heeft men f 1000 noodig gehad. Voorzitter. In Hedikhuizen is de toestand thans normaal geworden en nu kost het onderhoud niet meer dan f 10 per kind. Van Hemert. Dat komt omdat er in het begin absoluut niets in de school was. Vooizitter. Dat was hier ook het geval. Hier was ook niets meer. Van Hemert. Als ge de couranten zoo eens nagaat, dan wordt overal zoowat op f 6 k f 7 per kind gerekend, dus is het hier verbazend hoog. Voorzitter. Over anderen valt niet te oordeelen, de klassen kunnen in die andere gemeenten in orde zijn. Het is echter lang niet zeker dat het bedrag geheel wordt opgeëischt, ze Wtalwyksche en Langsfraalselie Courant WOENSDAG EN ZATERDAG. Abonnementprfls per 3 maanden 1.25. Franco per post door het geheele rjjk 1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, en*, franco te zenden aan den Uitgever. Dit blad verschijnt £rfls der Advortentlën 20 cent per regel; minimum ƒ1.50. Reclames 40 cent por regeL By contract flink rabat Advertentlën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 0 uur In ons bezit zyn. van „DE ECHO VAN EET ZEIDEN". door ILZE DORE TANNER. 16) Voor liet eerst sprak nu de graaf„Mé- vrouw de gravin moest niet zoo streng voor juffrouw Henny zyn ik mag hier toch wel een goed woordje doen voor juffrouw Ivonig wat een mensch niet kan nu, dat kan lijj niet", hjj slikte een paar keer krachtig, want hy, dacht er ineens aan, hoe vurig zyn gestorven moeder, 15 jaar geleden geweuscht had, daü liy aanzoek gedaan had om een aardig baronuesje dat hem toenter tijd beminde met zoo'n dwepende liefde, zooals dikwyls heel jonge meisjes die voor oudere, door vrouwen verwende mannen ge voelen toen hy zijn moeder, die liy zoo ongaarne pijn deed, ook had gezegd„ik kan het niet", en geweten, dat dit „ik kan liet niet" zijn recht was, dat niemand hem bestrijden kon. „Dat gij voor Uw vroegere verloofde spreekt, graaf Roleneck, doet uw grootmoe digheid en uw edel karakter alle eer aan!" zeide gravin Dymeck koud „Maar Ilenny is deze grootmoedigheid niet waardig zij heeft toch uw aanzoek aangenomen Een fel rood kwam op Henny's wangen „Ik heb in de vriendelijkheden en opmerk zaamheden van graaf Roleneck geen aanzoek gezien", zeide zy met besliste stem. „Ik ik wist niet, daten wanneer ik dat ver moed had, zou ik niet zoo zoo vertrouwe lijk met den graaf gepraat hebben want aan de mogelijkheid, dat graaf Roleneck met mij zou kunnen trouwen, heb ik nooit ge dacht ik ben mij, niet bewust, mij hierin ongepast gedragen te hebben. Want in uw huis, tante Ivlarissa, dacht ik, tegenover uw vriend, toch heel gewoon te zijn geweest." „Juffrouw Konig heeft geljjk, gravin, ik moet haar liier tegen uw venvyt verdedigen, want zy heeft my zelf gezegd, en haar uiter- lyk heeft het bevestigd, dat myn vraag aan haar om myn vrouw te worden, haar zeer overrompelde." „Voelt gy het zóó, beste graaf", zeide gra vin Dymeck, „maar ik kan my niet met uw zienswijze vereenigen, ik heb nu eenmaal mijn eigen meening over deze zaak, die mij weer, zooals al zoo dikwijls het geval is geweest* het bewys geeft van volstrekte on dankbaarheid voor bewezen weldaden de Konigs en Orlenliaus' hebben zich ook niet steekhoudend doen kennen en zyn vanaf heden eveneens voor goed van de lyst mijner bloedverwanten geschrapt." De gravin was nn zeer opgewonden, zy stond op en liep met gróote schreden in de kamer op en neer, haar gezicht was door woede byna onherkenbaar. „Ik dank u voor alles, wat u voor goeds voor my gedaan hebt gedurende myn ver- blyf, maar ik kan nu eenmaal niet dat gene verkiezen, wat u en wellicht ook myn ouders voor myn geluk houden ik moet myn geluk zelf voelen, niet my door anderen laten zeggenje bent gelukkig hier. dat, wat wy je brengen, is je geluk. Dat is toch waar tante Ivlarissa, ik bid u, zie toch in, dat dit recht my zélf toebehoort." De oude gravin lachte lioonend„Zoo, is dat recht van je zelf, dat zyn, groote woor den van den modernen tyd en van de nieuw- modesche vrouwen goed zoek jy je geluk maar van Dymeck fcul je afstand moeten doen." Henny zeide niets, ze glimlachte slechts. Zy zou het liefst hard weggeloopen zyn en haar boeltje by elkaar gepakt hebben, maar ze was nog altyd de jongere gast van haar oud-tante en ze wilde haar plicht niet op- zcttelyk verzaken. Zij wachtte daarom schijnbaar geduldig, tot de gravin haar zou laten gaan, terwyl graaf Roleneck aanstal ten maakte om te vertrekken. Hy kuste gravin Dymeck de hand, bracht eveneens eerbiedig Henny's hand aan zyn lippen, die moedig naar hem toe gegaan was en met vaste stem sprak„Ik vraag u ver geving, graaf Roleneck denkt u zonder wrqk aan my. aan de kleine, domme Henny, en ik hoop, dat u een vrouw zult vinden, die u werkeiyk en oprecht liefheeft" Nog een buiging by de deur en de graaf was vertrokken. Een benauwde stilte ont stond, Henny waagde het niet, om heen te gaan, nog minder het woord tot de gravin te richten. Op dit oogenblik kwam Schroth door een deur aan den anderen kant het vertrek binnen. Zy maj: Henny met een boosaardigen blik, waarin haat en leedver maak lagen. Natuurlyk had zy geluisterd, en daarby bemerkt, dat Henny by haar tante een groote nederlaag had geleden, maar dat graaf Ro leneck toch méér gevoel voor het jonge meis je betoond had. Ik wilde mevrouw de gravin maar cvn melden, dat juffrouw Konig gisteren den heer Eckart von Wackerath in het bosclije heeft ontmoet en met hem gesproken aeeft niettegenstaande mevrouw de gravin dat niet wilde hebben en dit ook uitdrukkelijk aan juffrouw Konig verboden heeft. Het was Henny in het eerste oogenblik, alsof zy door den bliksem getroffen werd, maar zy voelde, nu vrygeworden van haar tante, moed en kraclfc genoeg voor den stryd. De gravin beefde plotseling zoo merkbaar, dat Henny schrok. „Is dat waar, Henny?" „Ja, tante Klarissa, het is waar", zeide zy ongerust. „Dus ook dat nog, ondanks mijn streng verbod, heb je het gewaagd, samen te komen met Wackerath", riep de oude dame bevend van woede. „Ik ontmoette mynheer von Wackerath toevallig, en wy spraken een paar woorden met elkaar het was tegen uw; gebod ja en daarvoor moet ik om vergeving vra gen, maar nu, nu ik toch Dymeck verlaten moet, is het toch van geen gewicht, dat ik met den heer von Wackerath sprak over dingen, die alleen my betroffen „Werkeiyk alleen jou betreffende?" vroeg de gravin scherp en, naar het Henny scheen, met een zekere spanning, „sprak hy niet over de oude vyandscliap tusschen Dy meck en den Olmenhof?" „Neen," zéide Henny, en dankte in stilte God, dat zy zoo ru9tig neen kon zeggen, want by de laatste, zoo onharmonisch ge- eindigde ontmoeting was immers over die oudei vyandscliap geen woord gerept. „Hoe het dan ook zy dat je tegen myn uitdrukkeiyk bevel hebt gehandeld, ontslaat my van elke verplichting die ik tegenover je ouders op my had willen nemen je zult morgenvroeg om 11 uur Dymeck verlaten hebben, je hebt myn goedheid met ondank beloond ik wil je niet meer zien." „Tante Klarissa", zei Henny met haar lie ve, innemende stem, „tante Klarissa, i9 het werkeiyk zoo héél erg, wat ik misdreven heb? Ik heb inyn levensgeluk verdedigd, toen ik den graaf het woord teruggaf, dat ik hem overyld gegeven had en ik heb met den jon gen man gesproken, die my, toen ik ver dwaald was, goedhartig geholpen heeft kunt u my dat niet vergeven?" Maar gravin Dymeck, die in de eenzaam heid van haar burcht als lieerscheres harer bezittingen, in een soort tyrannes was ont aard, wendde zich af. „Ga, Henny, onze wegen scheiden zich hier voor eeuwig," sprak de harde stem. Toen hief Henny trotsch haar blonde hoofd op en ging, zonder Schroth ook maar met een blik te verwaardigen, de deur uit en naai} haar kamer, zy viel als verdoofd op haar bed neer, nu hadden al haar krachten haar verlaten! Maar haar moed niet. Wat moest zy zoo gauw beginnen? Weg van Dy meck moest zy zoo gauw mogeiyk. Daarby gevoelde ze zich voorloopig niet in staat, een goeden, duideiyken brief aan haar moe der te seliryven om haar daarin alles mede 'te deelen. Het beste was om maar onaange meld thuis te kqmen en alles mondeling uit te leggen. En toen moest Henny aan den Olmenhof denken, aan Eckart von Wackerath, dien zy nu wel nooit meer zou zien en de gedachte daaraan deed haar pyn. Van anderen zou hij zeker wel hooren, dat haar verloving met graaf Roleneck verbro ken was, dat haar tante haar in woede weg gejaagd had, en misschien zou hy dan niet meer zoo slecht over haar denken. Hoe meer zy er over nadacht, des te dui- delyker werd het haar, dat zy zóó en niet anders had moeten handelen, en een zekere rust kwam over haar. Zy kon dadelyk be ginnen, de kasten uit te pakken, waarin al haar bezittingen geborgen waren. De kleeren, die haar tante haar gegeven had, legde zy zorgvuldig weer in de kast; zy nam alleen datgene mee, wat zy zelf meegebracht had. Toen telde zy haar geld na, het moest voor de terugreis gebruikt worden. En thans, weg van Dymeck! zy besloot, om zoo gauw het donker zou zyn geworden, naar den tuin te gaan en den tuinman te vragen, haar koffer weg te brengen. Ziezoo, nu waren de kasten opgeruimd. Henny ging naar de commode, en opeens gingen haar gedachten weer naar andere richtingenDaar stond immers het kistje, dat zy achter den lossen steen in het toren kamertje gevonden had. Zy tilde het deksel op en greep het boven op liggende groote geschrift, waarop zy den naam van Wackerath gelezen had. Het was erg vergeeld, en onderaan vertoonde het. een groot rood wapenzegel, dat Henny direct als dat der gravin Dymeck herkende. En daar stond immers ook de naam van den laatsten graaf Dymeck„Kaspar graaf Dymeck op slot Dymeck", in goed leesbare, ouderwetsehe letters. Dat was immers de naam van den overgrootvader, van wien Eckart von Wa ckerath haar verteld had. Ineens beefde Henny van spanning en opwinding, boven het geschrift stond: „Dit behoort by myn testament." Met kloppend hart las zy Slot Dymeck. 24 December 1855. Ik gevoel my op dezen dag gedrongen, een begaan onrecht weder goed te maken. Ik had, omdat Jurgen von Wackerath myn lieve- lingswenschen, u.l. myn beide naaste bloed verwanten door een huweiyk verbonden to zien. weerstreefd had, myn neef in bogrij- pelyken toorn onterfd. Daar ik echter ge durende de laatste jaren de redenen, die my n neef aanleiding gaven tot de verbreking zy- ner verloving met myn nicht gravin Klarissa Dymeck, beter begrepen heb, bepaal ik hier bij het volgende: Slot Dymeck met zyn lan- deryen komt aan myn neef Jurgen von Wa ckerath, onder voorwaarde, dat bij de re geering de vereeniging van namen en wapens officieel wordt aangevraagd, het naburige landgoed behoudt myn nicht gravin Klarissa Dymeck. Voor het geval, dat gravin Klarissa Dymeck ongehuwd komt te overiyden. valt ook deze bezitting aan Jurgen von Wacke rath of aan zyn wetteiyke erfgenamen ten deel. Kaspar graaf Dymeck. Als getuige Notaris Bachmuller. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1926 | | pagina 1