ot m itii
Hoe men in Zweden over ons denht.
Verscïj QekarncC
De week van Ford,
Pluimveeteelt.
30 ceyp/C
TWEEDE BLAD.
Waarachtig, we zijn nog niet oud.
hebben^nog geen vier kruisjes noodig
om onzen leefiijd te schrijven, en
tóch lijken vele toestanden en verhou
dingen uit vroege jeugd zóó verreachter
ons, als waren het herinneringen uit
tijden van menschen geslachten terug,
herinneringen, opgewekt door het lezen
van geschiedenisboeken.
Oorlog, revolutie, revolutie-dreiging
en economische ontreddering hebben
in enkele jaren op politiek en sociaal
gebied eene evolutie geschapen, die in
normale omstandigheden een eeuw-
duur zou hebben vereischt.
'i Zijn nóg jonge mannen, zij, die
zich herinneren kunnen dat oe „nor
male" arbeidsdag er een van 12—14
uur was. De leuze der Sociaal-demo
craten: „Op, voor den 8-urendag" 1
leek een onvervulbare utopie, een on
wezenlijke verwachting van de zege
ningen van een onmogelijken heilstaat
De katholieke democraten wilden zich
in hun wenschen meer tot het bereik
bare bepalen en daarom schaarden ze
zich eendrachtig achter Mr. Aalberse,
die in de Tweede Kamer al wat con
servatief was tegen zich in het harnas
joeg door een motie voor te stellen,
waarbij de wenschelijkheid werd uit
gesproken van een wettelijke regeling
van den 10 urigen arbeidsdag.
Dat alles gebeurde nog maar een 15
jaren geleden, maar hoe ver ligt hei
achter ons.
Wat een onwezenlijke verwachting
leek. is al lang werkelijkheid geworden
de 8 urige arbeidsdag is normaal. Wc
gingen zelfs verder: de Engelsche
Zaterdag werd ingevoerd en thans heeti
Ford illusies gewekt van een week van
5 werkdagen. In zijn fabrieken weru
de illusie reeds werkelijkneid en de
gedachte is als leuze reeds door de
Amerikaansche arbeiders overgenomen.
Er is wel reden om zich af te vragen,
waar we heen gaan. Ons artikel wil
volstrekt geen requisitoir tegen den
8 urendag zijn. De 8-urendag moet als
norm gewaardeerd worden; het leven
behoort met méér gevuld te zijn dan
met werken en slapen. We zouden het
eehter verkeerd achten, als men van
een streven om den werkdag te nor
maiiseeren op een redelijken duur,
overging tot een pogen om den arbeids
duur zooveel mogelijk te bekorten en
daarbij van toevallige economische
omstandigheden gebiuik te maken.
Een te sterke bekorting van den ar
beidsdag heeft ook nadeeien. De illusies
die men gekoesterd heefl over de wijze,
waarop de arbeiders hun meerderen
vrijen tijd zouden besteden, werden op
geen stukken na vervuld. Er zijn tal
van vereenigingen, die zich hun gees
telijke ontwikkeling ten doel stellen,
leeszalen en bibliotheken zijn overal
verrezen en wel wordt van al die in
stellingen een nuttig gebruik gemaakt,
maar toch slechts door de besten, be
trekkelijk weinigen, een zéér gering
percentage van het groote aantal, dai
de gelegenheid tot ontwikkeling ge
boden is.
We vinden het verschijnsel trouwens
niet abnormaalde meeste menschen
hebben geen lust tot studie, omdat ze
er de hersenen niet voor hebben, wa\
voldoende is om ze volkomen te ex-
cuseeren. leder mensch is aan zich
zelf en aan de maatschappij verplicht
zich een zekere ontwikkeling eigen te
maken, maar 't zou dwaasheid zijn
om menschen tot bijzondere studies te
bewegen, die daartoe geen geschiktheid
hebben.
Nu zijn er werkzaamheden, die zoo
zwaar zijn, dat een 8 urige arbeidsdag
volstrekt niet te kort geheeten mag
worden, omdat de vrije uren voor rust
onontbeerlijk zijn. In vele andere be
drijven zijn de werkzaamheden we
niet zwaar, doch zoo eentonig en dus
geestdoodend, dat 8 uren daags er ook
welletjes is. Maar de arbeiders van
de laatstbedoelde categorie zijn noch
tans niet vermoeid en voor zoover
ze geen bekwaamheid of lust tot studie
hebben, werkt de vele vrije tijd de-
moraliseerend op ze, indien ze luieren,
en leidt de vrije tijd tot maatschappe
lijke uitwassen, indien ze zich met
hun energie op andere werkzaamheden
toeleggen. Veel werkeloosheid ont
staat, doordat arbeiders vaak neven
betrekkingen bekleeden. De handel
drijvende middenstand ondervindt
veel last van de kleine winkeltjes
in het bijzonder ter verkoop van sigaren
welke gedreven gorden door ar
beiders. Het a,ssurantievak is bijna
geheel verknoeid en biedt nog slechts
aan weinigen een volledig bestaan
doordat 'n „agentschap" een zeer al
gemeen nevenbaantje is geworden. De
kantoor-avondbetrekkingen zijn legio
te ontgaan zijn die uitwassen niet, want
indien de werkzaamheden niet te zwaar
zijn, dan is de 8 urige arbeidsdag voor
ijverige menschen welde grens gebleken
tot welke de arbeidsduur mag worden
beperkt.
Wie over zijn vrijheid beschikt, in
eigen zaken is of zelfs zijn arbeidstijd
regelen mag stelt zich in het algemeen
niet met 8 uren tevreden ook doen
dat niet de verenigingsbesturen, de
schrijvers en poliiici, die zich geroepen
achten om voor de arbeidsbeperking
van anderen te ijveren.
Laten we ons daarom wachten voor
het najagen van slechts schijnbare
successen, als de voortdurende bekor
ting van arbeidsdag en -week. Een
mooi doel is bereikt, maar nu moeten
we ons beheerschen. Voor den mensch
is arbeid even noodig als eten, drinken
of slapen. De energie, die in ons is.
moeten we verwerken en als we dat
niet in normalen arbeid kunnen doen.
zullen we buitengewone bezigheden
zoeken, die de economische orde ver
storen.
In een Zweedsch weekblad vond ik
eenige beschouwingen over ons Hol
landers, die, hoewel we niet allemaal
op klompen, in pofbroeken, en lange
pijpen rookende rondwandelen, toch
wel eenigszins grappig aandoen.
Men oordeele
In Holland.
Holland het land onder de zee
is iets bijzonders tengevolge van
zijn geheele wezen, en dat heeft zijn
stempel gedrukt op het geheele leven
der bevolking.
Een Hollandsche stad maakt een
eigt naardigen en aangenamen indruk
door hare kanalen, groene boomen en
mooie geveltjes.
De meeste steden zijn gebouwd op
moerassen en men is daarom genood
zaakt geweest palen diep in den grond
te heien, om vasten grond voor het
bouwen te kunnen verkrijgen.
„De Hollanders wonen in boomtop
pen, evenals de kraaien", zei Erasmus.
Maar deze „bepaling", zooals dat heet
is zéér duur, zóó zelfs, dat men wel
kan aannemen, dat een huis evenveel
kost onder, als boven den grond.
Het is van belang, zooveel mogelijk
rekening te houden met de beschikbare
plaatsruimte, en daarom bouwt men het
huis hoog en smal.
Op sommige plaatsen is men gewoon
de bovenste verdieping over den hof
uit te bouwen, zoodal deze belangrijk
grooter wordt dan de onderste.
Het Is een zeer eigenaardig gevoel,
wanneer men door eene straat van der
gelijke huizen loopt, men heeft steeds
de gewaarwording, dat menelkoogen-
blik huisraad op zich neer kan zien
vallen.
Oude Hollandsche binnenhuizen
kennen we allen uitstekend door de
oude schilders
Vele wereldberoemde schilders heb
ben die binnenhuizen en het leven
daarin uitgebeeld, statige vertrekken
van huizen in de stad, zoowel als lan
delijke idyllen.
Als we eens een kijkje nemen in het
huis van een landman of visscher, zien
we hoe eenvoudig die Hollanders leven
in hun huis. waarvoor zij zoo hard
hebben moeten strijden, zoowel tegen
de zee als tegen vijanden.
Trappen en gangen mogen in het
smalle Hollandsche huis niet veel plaats
innemen, daarom zijn die zóó smal als
maar eenigszins k&n, en groote meu
beien kan men daardoor niet transpor-
teeren.
Deze moeten dus door de ramen
worden binnengebracht, die voor dit
doel zéér groot gemaakt zijn.
Elk huis is daarom dan ook voorzien
van een hijschtoestel.
Naar onzen smaak zijn de Holland
sche kamers wellicht een weinig stijf
gemeubeld, maar ze zijn gezellig en
op den grond liggen vele matten.
Soms kan het vreeselijk koud zijn
in zoo'n Hollandsche kamer, vooral
wanneer men in het vroege voorjaar
eene woning bezoekt waar men de oude
gewoonte volgt de licht verplaatsbare
kachels weg te nemen en die den 15en
April naar den smid te zenden.
Hij moet ze dan den I5en October
netjes opgepoetst terugbrengen, welke
grillen het weder intusschen ook heeft.
In de slaapkamer vindt men zelden
een kachel, maar men kan zijn bed
verwarmen door een koperen bedden
warmer, waarin gloeiende kolen, die
men zóó lang in zijn bed heen en weer
beweegt tot de kilheid verdwenen is
De Hollandsche zindelijkheid is
wereldberoemd. Niet alleen het inwen
dige schittert door ver doorgedreven
zindelijkheid, maar ook de buitenkant
der huizen en de straten daarvóór.
lederen Zaterdag heeft men wasch-
dag, maar bovendien enkele malen per
jaar groote schoonmaak.
Menigeen sieekt den draak met het
doorloopende schoonmaken der Hol
landers, maar ze bereiken ondertusschen
toch maar, dat ze hun huis en straten
niet alleen neijes, maar ook frisch en
poacf
huisvrouw, die met een bescheiden inkomen
moet tevreden zijn. Last BLUE BAND U
helpen, en ge hebt een middel gevonden. N
om veel te besparen, zonder dat U zich
iets behoeft te ontzeggen k
BLUE BAND IS UW BESTE FINANCIER
gezond houden.
Als men eene Hollandsche boerderij
bezoekt, zal men dezelfde zindelijkheid
vinden, soms nog wel verder doorge
voerd. De boerderijen liggen dikwijls
afzonderlijk en zien eruit als een uit
vele deelen samengebouwd huis op
eene hoogte.
De omgeving is netjes en alles is
zóó goed in orde of men vreemden
verwachtte, maar zóó ziet het er eiken
dag uit.
De kamers doen ons sterk denken
aan de oude boerenkamers op Skansen.
Gewoonlijk vindt men daar met gor
dijnen afgesloten alcoofbedden en in
het huis van den ntefcf welgestelde zijn
de bedden zóó goed van kussens en
dekens voorzien, dat deze bijna tot den
zolder reiken.
Maar het allermerkwaardigste, is op
eene Hollandsche boerderij wel de
koestal
Men kan terecht zeggen dat geen
levend wezen het beter heeft dan een
Hollandsche koe.
Er wordt bijna voor gezorgd als voor
een kind in de wieg, en hare kamer,
want zóó mag men eene Hollandsche
koeienstal wel noemen, is dienovereen
komstig ingericht.
Het plafond is afgeboend, de afschei-
dingsboomen zijn geschilderd en voor
de ramen vindt men gordijnen. Langs
de muren loopen planken, waarop
kazen zijn opgestapeld.
Alle mest wordt nauwkeurig opge
vangen en als een Hollandsche boer
in zijn koeienstal gaat trekt hij zijne
klompen uit.
S.
Vragen, deze rubliek betref
fende, kunnen door onze
abonné's gezonden worden
aan ;De Combinatie", We
stersingel 27 A. Rotterdam
Postzegel van 10 cent in
sluiten.
Pokken en Diphteritns.
Ze heerschen weer in erge mate,
deze vreeselijke kippenziekten, waar
aan in het natte, gure najaar niet te
ontkomen schijnt. Toch, in werkelijk
heid zijn die plagen te ontgaan en
tijdig genoeg hebben we er onze lezers
over ingelicht, hoe ze hun dieren door
enting met het serum van Dr. L. de
Blieck en Dr. F. van Heelsbergen
immuun (onvatbaar) konden maken.
Honderdduizenden dieren worden er
jaarlijks mee behandeld en 't is ge
bleken, dat de methode beslist afdoen
de is, maar nog meer honderdduizen
den zijn niet op de geschetste wijze
tegen de dreigende ziekte gevaren
beschermd.
Vele kippenhouders verzuimen de
enting uit onkunde, voor andere, die
voor het beoogde doel geen samen
werking met meerdere pluimveehou
ders kunnen krijgen, komt ze te duur,
maar de meesten blijven nalatig uit
onverschilligheid en maken zich wijs,
dat 't zoo'n vaart wel niet loopen zal.
Welnu, de berichten in de dagbladen
en de vele brieven, die bij ons binnen
komen, Ieeren ons anders. De ziekten
heerschen weer onrustbarend.
Pokken en diphteritis worden „de"
kippenziekten" geheeten, eerstensom-
dat ze althans vóór de vinding van
het bovengenoemde serum niet
te vermijden schenen en tweedens
om de vreeselijke gevolgen. De be
smetting grijpt snel om zich heen, het
ziekteproces is zeer langdurig van aard,
vele dieren sterven er aan, andere
hervatten den leg niet meer en alle
gaan in productiviteit achteruit. Kui
kens, uit eieren van z g. genezen dieren
gekweekt, zijn zwak en zeer vatbaar
voor dezelfde ziektende kiemen
komen gewoonlijk al in de eieren mee.
Hoenders, die aan pokken en (of)
diphteritis geleden hebben, moet men
van de fokkerij uitsluiten. Overigens
handele men als volgt.
Opgeruimd moeten worden de kip
pen, die de ziekte in chronischen vorm
met zich dragenhet zijn dezulke,
welke na hun z g. herstel met een'
dikken kop blijven rondloopen. Ze zijn
smetstofdraagsters en zoo gauw het
najaar met stormen en plasregens haar
intree doet, hebben de gezonde kippen
blijkbaar haar weerstand tegen de j
smetstof verloren, zoodai heel de hoen
derstapel in enkele dagen tijds is
aangetast.
Daar een genezing der ziekte langen
tijd vergt en in vele gevallen on
mogelijk is, doet men verstandig om
het gevaar van verdere besmetting te
beperken door de zieke beesten af te
maken, als nog slechts een paar
hoenders zijn aangetast. Hokken e d
moeten dan terdege ontsmet worden
en dé cadavers worden op stroo ge
legd en veibrand Wenscht men om
welKe reden ook, niet tot afmaken
over te gaan, dan moeten de zieke
dieren worden afgezonderd en de
maatregelen tot ontsmetting worden
genomenzijn er vele hoenders ziek,
dan worden die bij elkaar in één hok
en ren gepiaatst en zrrgvuldig van
de gezonde kippen gescheiden ge
houden
Pokken en diphteritis treden zeer
dikwijls te samen op; het is trouwens
waarschijnlijk, dat het twee vormen
zijn van een ziekte, door hetzelfde
lagere organisme veroorzaakt
Van diphterie zijn de verschijnselen
benauwde ademhalinggeopende bek,
gapen, niezen, rochelen, schudden met
den kop, waaruit slijm gestooten
wordt; gezwollen oogleden en dikke
kop; geelachtig, week aanslag in den
bek. buiten den bek tot korsten ver
droogd verbleekte kopversierselen
weinig eten, veel drinken, ineenge
doken zitten
Van pokken zijn de verschijnselen:
wratjes op de huid van den kop,
speciaal op kam en lellen. Deze wratjes
breiden zich steeds uit en de dieren
kunnen soms den snavel niet meer
openen, zijn verblind en sterven ten
slotte door verhongering en uitputting.
Wat de behandeling der zieke
dieren betreft, wijzen we er nog eens
op. dat het 't best is om met één of
enkele patiënten niet te dokteren,
maar die af te maken en te verbranden
Wie in de gelegenheid is om de
dieren alsnog te laten enten doe dat,
want op die wijze zal men de gezonde
dieren voor de ziekte behoeden en
tol de genezing der aangetaste bij
dragen. Alleen in combinatie met
an*1ere pluimveehouders kunnen de
kosten per kip miniem worden; ver-
eeni gingen van hoenderliefhebbers zijn
de aangewezen lichamen om zulke
entin gen te organiseeren en aan een
dierenarts op te dragen.
(Me n zie hiervan 't goede voorbeeld
in Kaatsheuvel. Red)
Wie de dieren zelf wil of moet
behandelen, behoort altereert den aan
slag in en rond den bek te verwij
deren. Aan diphterie lijdende vogels
kunnen stikken, doordat bedoelde
aanslag den ingang van de luchtpijp
geheel verstopt; bedoelde ingang be
vindt zich direct achter de tong,
vanwaar men den aanslag het makke
lijkst verwijderen Jtan met een niet-
scherpe haakpen.. Oppassen, dat geen
bloeding ontstaat. De uitwendig zicht
bare korsten smee.rt men met vaseline,
waardoor ze week wordenze zijn
daarna gemakkelijk te 4/erwijderen.
Na verkoeling met koud water worden
alle behandelde gedeelten ingesmeerd
met l deel boorzuur op 90 deelen
water en 10 deelen glycerine; de
mondholte tweemaal daags gedurende
4 a 5 dagen. Den gezonden dieren
geeft men gedurende eenige weken
voor drinkwater een 2pCt. ijzervitriool-
oplossing. licht verteerbaar voer en
volop groenvoeder,
Bij pokken moet men de wratten
week maken met olie of een soda-
oplossing of aanstippen met helschen
steen of jodiumtinctuur.
Pokken en diphteritis worden ge
noemd de „geesel van den pluimvee
stapel", dié méér slachtoffers eischt
dan alle andere pluimveeziekten te
samen. Laten degenen, die dezen win
ter weer met tal van zieke dieren
moeten doorsukkelen, hun leed be
schouwen als een les om het volgend
jaar tijdig, d i. in Augustus, te laten
enten.
Vragenbus.
L. F. heeft gehoord, dat hij zijn
kippen des winters maïs moet voeren
en vraagt ons of we ons met dat ad
vies kunnen vereenigen.
Antw Alleen op zeer koude dagen
in den winter mogen de hoenders eens
'n portie maïs, of zaden van zonne
bloemen hebben, omdat genoemde
granen verwarmen. Wie zijn kippen
des winters als regel maïs voert, maakt
ze, vooral nu de leg niet bijzonder
groot is, modder-vet en een vette kip
is een slechte legster.
E. de G raapt vaak windeieren
en wil daarvan de oorzaak kennen.
Antw. Zijn Uw hoenders misschien
jonge dieren? Hennen, die den leg
pas hebben aangevangen.produceeren
nog al eens windeieren. Gewone oor
zaken zijn gemis aan schaalvormende
stoffen (koolzure kalk), te groote vet
heid, aanwezigheid in den eileider van
wemnematoder. en een chronische
ontsteking van den eileider.
We raden u: meng wat fijn gemalen
krijt door het meelvoer. Zijn de dieren
te vet, dan het meelvoer een poosje
weglaten, schraal voederen en alléén
graan (geen mais) met veel groen.
No. 84. Zaterdag 23 October 1926. 49o Jrg.