Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen ICo, Mgii li lïcssKS G. VAN HAARLEM Jr. Accountant - Belasting-Adviseur Hotel P. Verwiel FEÜILLETO Waalwijk. NUMMER 8. WOENSDAG 26 JANUARI 1927. 50e JAARGANG. s UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No, 38. Telegr.-AdresECHO. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. EERSTE BLAD. GEMEENTERAAD. KAATSHEUVEL. Openbare vergadering van den raad dezer gemeente op Zaterdag 22 Jan. '27 des nam. 3 uur. Voorzitter de Edelachtb. heer van Besouw. Afwezig de heeren de Bresser en Verschuren. Voorzitter. Alvorens de vergadering te openen, wensch ik U alien nog een gelukkig en zal'g nieuwjaar. Ik hoop dat het jaar 1927 voor U en Uw ge zinnen in alle opzichten voorspoedig zal mogen zijn en dat Gods milden zegen op onze gemeente en hare bevolking zal mogen rusten. Aan de orde 1. Ingekomen stukken. Mededeeling van kasopname bij den gemeente-ontvanger Er was en moest in kas zijn f 5850.55'/a. Schrijven van Ged. Staten over de instelling van een commissie tot be houd van natuurschoon en het ver zoek om het streven dier commissie steeds naar vermogen te steunen. 2. Schrijven van Ged. Staten inzake de gemeentebegrooting voor het dienst jaar 1927. Waar de opmerkingen slechts van administratieven aard zijn, wordt aan B. en W, machtiging verleend om Ged. Staten van antwoord te dienen. 3. Schrijven van het bestuur der Diocesane Federatie van het Wit-Gele- Kruis om subsidie. In het verzoekschrift wordt bijzonder de aandacht gevestigd op hetgeen door de Federatie wordt gedaan tot vermindering der kindersterfte en wordt een subsidie van f 10 tot f 25 gevraagd. De Voorzitter wijst op een schrijven door Ged. Staten op 2 December 1925 aan verschillende gemeentebe sturen gericht om speciaal op de kin dersterfte toe te zien. Gelukkig be hoorde Kaatsheuvel toen niet onder de gemeenten die deze aanschrijving kregen Niettemin acht spr. het streven der Federatie zeer nuttig. Van Amelsfoort. Ik vind ook dat deze subsidie voor een goed doel ge vraagd wordt. Snoeren. In hoeverre zou onze ge meente daar baat bij hebben als er geen Wit Gele Kruis gevestigd is# Voorzitter. Daar is hier wel een Wit—Gele Kruis, dat zeer verdienste lijk werkt. Van Kuijk. Verschillende gemeenten hebben ook een Consultatiebureau. Voorzitter. Mogelijk komt de tijd dat men hier ook daartoe overgaat, Van 'Amelsfoort. Ik ben wel voor een subsidie. Ze vragen nogal niet te veel. Voorzitter. Zullen we dan f 10,— geven Van der Horst. Laten we er f 15, van maken, dan geven we toch het minste niet. Aldus wordt met algemeene stemmen besloten. 4. Adres Kaatsheuvel's Kruisverbond om verhooging van subsidie. In het adres wordt uitvoerig be toogd dat mef de eigen middelen de vereeniging niet ten volle aan haar doel kan beantwoorden. Vooral het organiseeren van propaganda avonden, wat toch in 't belang van de vereeni ging noodigis, levert gewoonlijk een nadeelig slot. Door de belasting op de entrée's komi er van zoo'n propaganda-avond meer in de gemeente-kas dan de sub sidie op het oogenblik bedraagt. Die belasting bedroeg n.l. de laatste maa f 15,— terwijl de subsidie slechts f 12 50 bedraagt. Gevraagd wordt de subsidie tot f 100 te verhoogen. De Voorzitter vraagt het oordeel der raadsleden omtrent dit verzoek. Snoeren. Ze komen zeker, om het postje dat vroeger voor het Loonsche Kruisverbond, dat nu is[*opgeheven, was uitgetrokken. Wijdemans. Kunnen ze de contributie dan niet wat hooger stellen. De Wijs. Als men de leden nog meer contributie [liet betalen, ben ik bang, dat er velen zouden bedanken. Reeds nu moet men alles in het werk stellen om het ledental op peil te houden. sWijdemans. Als de leden er niet wat meer voor over hebben, zijn ze ook geen subsidie waard. De Wijs Dat is-geen redeneering. U weet heel goed, dai men voor een dergelijke vereeniging niet zoo gaarne contributie betaalt, dr.n voor andere vereenigingen. daar men er betrekke lijk niets voor terug ontvangt. Swagemakers. We zouden geen nieuwe subsidies meer toestaan was gezegd en nu komen er steeds maar nieuwe bij. Het lijkt allemaal heel aardig, maar laat ze het zelf maar af werken. De Wijs. 't Is een mooi doel, dat door niemand kan tegengewerkt worden. Swagemakers. Zeker, maar het moet niet overdreven worden. Niet iedereen zal het streven van het Kruisverbond toejuichen, 't Is heel gemakkelijk om maar om verhooging van subsidie te komen, dat zou iedere vereeniging wel willen hebben. Snoeren. Ze moesten zelf trachten rond te komen. Ik geloof, dat de tijds omstandigheden en de prijs van den drank propaganda genoeg zijn voor de drankbestrijding. Voorzitter. Misschien wil men wel de subsidie wat verhoogen, al is het dan niet tot f 100 zooals gevraagd wordt. Een subsidie van f 12.50 is toch ook zeer gering. v. d. Horst. Het streven van het Kruisverbond is zeer te prijzen en het is IEDEREN VRIJDAG van 10 uur voorm. lot en met 4'/a uur 's nam. te consulteeren in moet gezegd, dat er een flinke actie van uit gaat. Zij zelf kunnen beter dan wij beoordeelen wat er mee bereikt is geworden. Ook ik meen dat hun stre ven moet zijn om buiten de gemeente kas gelden binnen te krijgen bijv. door het aanwerven van donateurs. Ik ge loof dat ze daar zelfs reeds mee bezig zijn. Waar het hier een zeer lofwaardig streven betreft, vind ik dat f 12,50 subsidie wel wat weinig is, 'Lis slechts een aalmoes. Maar f 100.— vind ik toch wel wat veel. De Wijs. Het is zoo moeilijk om voor een vereeniging als het Kruis verbond gelden los te krijgen, langs welken weg men het ook probeert. Snoeren. Daar komt dit nog bij dat ze ook in Loonopzand wel eens kon den probeeren om het Kruisverbond weer op te richten en dan moeten die toch evenveel subsidie hebben als hier. Voorzitter. Daarmee zou zoo noodig t.z.t. wel rekening worden gehouden. v. Amelsfoort. Ik stel voor er f25.— van te maken. v. d. Horst. Dat is 100 verhooging dat is dus nog al wat. Snoeren, 't Is precies dat postje van f 12.50 dat eerst voor Loonopzand bestemd was. Met algemeene stemmen wordt be sloten de subsidie van f 12,50 op f 25 te brengen. 5. Adres inwoners van den Berkdijk om electrificatie. Voorzitter. Dit adres is in de vorige vergadering reeds voorgelezen en toen naar de lichtcommissie verwezen. Deze heeft de zaak behandeld en door den directeur een berekening laten maken. De kosten van aanleg heeft de direc teur geraamd op f 2070 In aan merking nemende het getal der aan te sluiten perceelen en het aantal K. W. U. dat naar schatting zal wor den afgenomen, zal er een vermoede lijk tekort op de exploitatie blijven van f 200, Van Amelsfoort. Ik meen dat f 2000 nogal ruim genomen is. Voorzitter. Dat lijkt mij ook, maar hij is toch deskundig, dus moeten we ons houden aan de cijfers die hij ons gegeven heeft. Er was ook sprake van dat er nog kracht-afname bij zou kun nen komenis daar nog nader over onderhandeld. Snaphaan. Ik meen dat In de gas- commissie besloten was dat de heer van Amelsfoort zou onderzoeken of er kracht-afname bij zou komen Van Amelsfoort. Daar kon de be trokkene nog niet over beslissen. Voorzitter, Zouden we het adres dan niet beter kunnen aanhouden tot de volgende vergadering, dan kan de lichtcommissie die straks opnieuw moet worden benoemd deze zaak nog eens onderzoeken en kan de raad in de volgende vergadering hierover een beslissing nemen. Van Amelsfoort. Ik vind het wel jammer dat de bewoners van Berkdijk van electrisch licht moeten verstoken blijven, maar ik geef toe dat het vol gens deze cijfers van den directeur voor de gemeente toch te duur zou zijn. Wordt besloten hei adres tot de vol- gende vergadering aan te houden. 6. Adres van het bestuur der ver eeniging „Ter bevordering der Moer- sche Belangen" inzake wegverbetering. In het adres en de bijgevoegde me morie van toelichting wordt uitvoerig uiteengezet in welk een onhoudbaren toestand de wegen in de Moer ver- keeren. Niet alleen in het belang van de bewoners aldaar, doch ook in dat van hen die daar hun bezittingen hebben is het van groot belang dat er verbetering komt. De landbouwers ter plaatse zouden ten slotte niet ongenegen zijn om de gemeente mede te helpen, om de wegen in een beteren toestand te brengen. Waalwijksclie en Laiigstraatsehe Courant, Dit blad verschijnt WOENSDAG EN ZATERDAG. Abonnemen tprfl s per 3 maanden 1.25. Franco per post door het geheele rtjk 1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, ons. franco te zenden aan den Uitgever. EriJs der Advertenüön 20 cent per regelminimum 1.50. By contract flink rabat. Reclames 40 cent per regeL Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in, ons bezit zijn. van „DE ECHO VAN EET ZTJIDEN". OF 20) Niets ergers, dan de houding van die twee menschen tegenover elkaar, de bankier met een vuurrood, opgezwollen gezicht, alsof liy «■en beroerte zou krijgen. Prosper, bleeker dan een gewonde, die zQn laat sten droppel bloed verliest. Onbeweeglijk, bevend, nauwelijks drie passen van elkaar verwijderd, wisselden zij blikken van doodelyken haat en waren ge reed zich op elkander te werpen. Gedurende minstens een minuut bestu deerde de lieer Verduret die twee vijanden nauwkeurig, met de koelbloedigheid van een plulosoof, die de hevigste uitingen dei) meu- sclielijke hartstochten bestudeerde en ver dachte bewegingen ziet. Daar die stilte hoe langer hoe gevaar lijker werd, besloot liij het woord te nemen en zich tot den bankier wendende, zei hij l weet zeker mijnheer, dat mijn jon gen bloedverwant zooeven in vrijheid is ge steld .Ta, antwoordde de heer Fauvel, die alle mogelijke moeite deed, om niet in woe de uit te barsten, ja, bij gebrek aan vol doende bewijzen. TT •Juist- mÜnheer, en dit arrest van in vrijheidstelling heeft zijn toekomst zoozeer vernield, dat hij besloten is naar Amerika te gaan. Bij die verklaring veranderde de uitdruk king op het gelaat van den bankier piot- soling. Zijn trekken ontspanden zich, alsof hij van een vreeselijken angst verlost werd. Zoo. vertrekt liy, herhaalde hij ver scheidene malen, vertrekt liy? De bedoeling van die woorden viel niet te ontkennen. Op die wyze gesproken, be helsden ze een grove beleediging. De heer Verduret wilde echter niets merken. Het. schynt my toe, herhaalde hy op luchtigen toon. dat het vertrek van mijn bloedverwant noodzakelijk is. Ik wilde al leen dat hy voor zijn vertrek van zyn vree- geren chef afscheid zou nemen. Een bittere glimlach plooide de lippen van den bankier en hij antwoordde: De heer Bertomy had die voor ons beidën zoo pijnlijke visite wel achterwege kunnen laten. Ik heb niets van hem te ver nemen en heb hem niets te zeggen. De heer Verduret, die dezen wenk om te vertrekken, begreep, groette den bankier en ging met Prosper, die geen wond ge sproken had. weg. Op straat vond Prosper zijn spraak eerst terug en zei op doffen toonU hebt het gewild, mijnheer, ik ben u gevolgd. Zijt gij nu tevreden? Ben ik er verder door geko men, deze bloedige vernedering bij alle an deren te moeten voegen? Gij niet, antwoordde de heer Verdu ret, ik echter wel. Ik kon zonder u niet by den bankier komen, en nu weet ik, wat ik verlangde te weten. Ik ben er zeker van, dat de heer Fauvel in de verste verte niet by dién diefstal betrokken is. O. mijnheer, merkte Prosper op, men kan huichelen. Zeker, maar niet op dat punt en dat is nog niet alles; het was voor mijn plan noodig dat ik wist, of uw chef voor eenige vermoedens toegankelijk is. Eu nu kan ik gerust daarop ja antwoorden. Prosper en zijn metgezel waren, om meer op hun gemak te kunnen spreken, op den hoek van de rue Lafitte blijven staan, mid den op een leege plaats, die vrij gekomen was, doordat er eenige huizen afgebroken warén. De heer Verduret scheen ongerust, en al pratende, keek hy telkens om, alsof hy iemand verwachtte. Weldra slaakte hy een kreet van vol- doening. Aan den anderen kant van die plek kwam Cavaillon hard aanloopen. Hij scheen zoo gehaast en onrustig, dat hy er niet aan dacht, zyn vriend Prosper geluk te wenschen en hem de hand te druk ken. Ily wendde zich dadelyk tat mynheer Verduret Zy zyn vertrokken, zei liy. Sinds lang? Neen, ongeveer sedert een kwartier. Duivels, zei mynheer Verduret, dan hebben wy geen minuut te verliezen. En aan Cavaillon het briefje gevend, dat liy bij Prosper had geschreven, zei hy Hier, laat hem dat geven en ga gauw naar het kantoor terug, opdat men uw af wezigheid niet bemerke; zonder hoed uit gaan is een onvoorzichtigheid, die opzien kan verwekken. De kleine Cavaillon liet zich dat geen tweemaal zeggenhy liep hard weg, zoo als hy gekomen was. Prosper was verbluft. Wat, zei liy, kent u Cavaillon? Dat schynt wel zoo, antwoordde myn heer Verduret glimlachend, wy hebben nu echter geen tijd tot spreken, wy moeten ons haasten. Waar gaan wy dan heen? Dat zult ge wel zien, kom, gauw. Hy gaf zelf het voorbeeld en in een oogenblik waren zy in de rue Lafaye, al loopeiule, of liever, al hollende, sprak hy half hardop en scheen onverschillig of Prosper hem al of niet kon verstaan. Ja, zei hy. met stil zitten komt men niet aan zyn doel. Als men eenmaal een aanwyzing gevonden heeft, moet men geen minuut rust meer hebben. De wilde, die in een bosch de voetsporen van zyn vyand ontdekt heeft, volgt die, zonder zelfs even op te houden, want hy weet dat de wind of regen deze onzichtbaar kan maken. Zoo is het ook by ons. De minste gebeurtenis, kan de sporen, die wy volgen, vernietigen. Voor het huis no. 81 stond hy plotseling stil. Hier moeten wy zyn, treed binnen. Zij gingen den trap op, naar de tweede verdieping en hielden voor een deur stil, waarop een koper bord met het opschrift: „Modes et Confections" pi-ykte. Langs den deurpost hing een prachtig schellekoord, maar mynheer Verduret trok er niet aan. Met de vingers tikte hy op zekere wyze te gen de deur en dadelyk, alsof er iemand achter stond, die op dat teeken wachtte, werd zy geopend. Het was een vrouw1 van ongeveer 40 jaar, eenvoudig, maar netjes gekleed. Zonder te spreken leidde zy de twee heeren in een kleine eetkamer, waarin verscheidene deu ren uitkwamen. Zij boiog voor mynheer Verduret als een beschermeling voor haar meester. Hy be antwoordde dien groet nauwelijks. Vragend zag hy baar aan. Zyn blik zei: Welnu? De vrouw knikte toestemmend met bet hoofd Ja. Daar, nietwaar, zei mynheer Verdu ret zachtjes, op een der deuren wyzend. Neen. antwoordde zy eveneens fluis terend. aan den anderen kant in de klpHTö kamer. Mynheer Verduret opende daarop de hem aangewezen deur, en Prosper zachtjes voor zich uit duwend, zei hy in zyn oor Treed binnen en wees kalm. Maar waartoe dienen die vermaningen? Zoodra Prosper een blik in die kamer had geworpen, waar men hem tegen wil en dank had heengevoerd, zonder hem gewaar schuwd te hebben, slaakte hy een gil Madeleine. Het was werkeiyk dc nicht van myn heer Fauvel, die hy zag, mooier dan ooit, met die kalme strenge schoonheid, die be wondering opwekt en achting gebiedt. Zy stond in het midden van do kamer voor een tafel, die met stoffen bezaaid was en schikte de plooien van een rood fluweelen met goud doorwerkten rok, zeker haar cos- t.uuin als eeredame van Cathariua de Me decis. Toen zy Prosper zag, week al het bloed uit haar gelaat, haar oogen sloten zich half, als of zy op het punt stond flauw te vallen. De krachten begaven haar, zoodat zy genood zaakt was op de tafel te steunen, teneinde niet te vallen. Madeleine behoorde, zooals Prosper wel wist, niet tot die vrouwen, wier koud hart den geest altyd vry laat, die ge waarwordingen hebben, maar nooit oprecht gevoel; zy was geen romanheldin, die voor alle omstandigheden een kunstmiddeltje weet. By haar teederon droomachtigen geest had zy een byzonder sterk ontwikkelde, byna ziekelyke gevoeligheid. Maar zy was trotach en het was haar onmogelyk tegen haar ge weten in te handelen. Waar de plicht gebood gehoorzaamde zy. Haar zwakheid duurde slechts een oogen blik eni uit haar zachte oogen sprak nog slechts trots, toen zy op beleodigcndeu toon zei: Mynheer, wie heeft u de toestem ming gegeven my te spionneeren? Hoe durft u my te volgen, hier binnen te dringen? Zeker, Prpsper was niet schuldig. Ily wil de met een enkel woord alles ophelderen. Maar de moeiiykheid, zyn gedachten onder woorden te brengen, deed hem zwygen. Gy hebt my op uw eer gezworen, ging Madeleine voort, nooit te probeeren my weer te zien. Houdt gy zoo uw woord? Ik heb gezworen, juffrouw, maar Ily liiekl ineens op. O, spreek. Er is sinds dien dag zooveel gebeurd, dat ik dacht, die belofte, die ik in ïnyn zwak heid gaf, te mogen verbreken, al was het maar voor één uur. Het is toeval, tenminste door een anderen wil dan den mynen, dat ik zoo gelukkig hen my weer eens tegenover u te bevinden. Helaas, toen ik u zag beefde myn hart van innerlyke vreugde. Ik dacht niet, neen ik kon niet denken dat u my even onmeedoogend als de wereld zou tenigstooten nu ik; zoo ongelukkig ben. Zij antwoordde evenwel met vaste stem: Gy kent my genoeg Prosper, om te we ten, dat u geen ongeluk kan treffen, zonder ook my te grieven. Gy lfldt, ik beklaag u als een zuster, die een teerbeminden broeder be klaagt. I (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1927 | | pagina 1