Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen* BI66ELMR Co. De Iron* wden Baeiier. Week-Revue. FEUILLET0 II Eén op iedere vijf Ne der landers Klooster balsem UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon Nos 38. Telegr.-Adre»ECHO. EERSTE BLAD. HET NEDERLANDSCH- BELGISCH VERDRAG. gebruikt AKKER'* NUMMER 15. ZATERDAG 19 FEBRUARI 1927. 50e JAARGANG. De ülcho van het Zuiden, Waalwjjfesclif en Langslraalselie Courant, Dit blad verschijnt WOENSDAG EN ZATERDAG. Abonnementprtjs per 3 maanden L25. Franco per post door het geheele rtJk ƒ1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, ene. franco te zenden aan den Uitgever. Prti» der Ad verten ti8n 20 cent per regel; minimnm 1.50. BtJ contract flink rabat. Reclames 40 cent per regeL AdvertentiBn moeten Woensdag en VrtJdaf des morgens om uiterlijk 0 sur in on* bedt ■tin. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. Ongestoord, gaat de strijd voort tus. schen voor. en tegenstanders deze laatsten vooral om dit verdrag dat weldra als laatste instantie bij de Eerste Kamer in behandeling .komt. De R. K. Werkgeversvereeniging te Haarlem heeft zich met een krachtig adres gericht tot die Kamer, speciaal inzake het Moerdijk-kanaal. Voor Rotterdam komt dit adres tot de volgende conclusie: Naast Antwerpen, de drukke stuk. goedhaven, met haar verscheidene, vruchtbare voedingsbronnen en haar gunstiger tonnagebalans, kan Rotter dam zich alleen handhaven door het verkeer van stuk. en massagoederen, dat het door zijn Rijnverbinding toe vloeit. En het is dat eenige onmisbare steunpunt, dat het thans dreigt te worden ontnomen: de voorsprong, dien het tegenover Antwerpen's bevoor rechte positie op zoo menig ander ge bied ontleent aan zijn betere ligging t.o.v. den Rijn, zal bij aanleg van het ontworpen Moerdijkkanaal vrijwel komen te vervallen. Maar de aanleg van het Moerdijk kanaal zal natuurlijk of onnatuur lijk Antwerpen t.o.v. het Rijnver- keer in nagenoeg even gunstige positie brengen als Rotterdam. Het Antwerp. sche einde van het kanaal zal kun nen worden verwijd tot een ideale Rijnhaven in verschillende opzich ten gerieflijker dan de Rotterdamsche met de best-denkbare gelegenheden voor den omslag van massagoed. Het baat weinig, tegenover Antwer pen den lof te zingen der ligging en outillage van Rotterdam t.a.v. het mas. sagoed-verkeer als men tegelijk ten bate van dezen concurrent van de spe cifieke voordeelen der Rotterdamsche haven op dit gebied afstand doet. Des. kundigen verzekeren immers, dat een kanaal, als in het tractaat omschreven, in staat zou zijn het geheele Rijnver- keer van Rotterdam te verwerken en van die haven af te leiden. van „DE ECHO VAN IIET ZUIDEN". OF 33) Vorstelijke weelde, de smaak waarmee alles is ingerichf, onbegrensde gastvrijheid, alles draagt er toe bij, die feesten tot de meest gezochte en aangenaamste van de hoofdstad te maken. Op den avond van dien Zaterdag, om tien uur, werd er reeds in twee zalen gedanst. Het was een bal masqué. Alle costuums waren ryk, sommige zelfs origineel. Onder deze laatsten merkte men vooral een hansworst op, o! maar een ware, met brutale oogen, grooten spottendeu mond, roode wangen en vuurrooden baard. Het costuum was precies, zooals het hoorde, laarzen met kappen, puntigen hoed en het kanten jabot met rafel. In de linkerhand droeg liyoeen soort lin nen banier, waarop zes of acht teekeningen stonden, die in grove trekken aangeduid wa ren. In de rechterhand had hij een klein stokje, waarmee hij nu en. dan op het linnen sloeg, zooals de kwakzalvers dat doen, als ze hun waar aanprijzen. Men omringde dien hansworst, riep hem allerlei geestigheden toe; hij bleef echter altijd dicht bij den ingang. Eerst tegen half elf verliet hy zyu post Toen kwamen de heer en Mevrouw Fau- vel met hun nicht Madeleine binnen, een dichte menigte hoopte zich dadelijk voor de deur op. J Sedert tien dagen was den diefstal bij den Rotterdam's belang is Nederland's belang. Deze stelling is door minister Van Karncbeek in zijn redevoeringen in de Tweede Kamer met nadruk voorop gezet. Zij behoeft derhalve geen nader bewijs. Achteruitgang van de Rotterdam sche havenbeweging beteekent ver mindering van de verkeersmogelijk. heden voor de Nederlandsche export nijverheid en den Nederlandschen doorvoerhandel, beteekent minder plaats voor het Nederlandsche bevol kingsoverschot, beteekent een belang rijke verslechtering van de Nederland sche betalingsbalans. Wat t.a.v. Rotterdam is betoogd, geldt mutatis mutandis evenzeer voor Amsterdam, 't Geldt voor deze haven zelfs zeer in het bijzonder, daar de Amsterdamsche scheepvaartbeweging speciaal wordt gekarakteriseerd door stukgoedverkeer en de Amsterdamsche handel^ en markten van overzeesche producten ten nauwste met het stuk goedverkeer der haven samenhangen, terwijl ook de stukgoedhaven Antwer pen een markt van beteeken is voor vele overzeesche producten is. Amsterdam wordt door het Moer. dijkkanaal en als stukgoedhaven en als markt van overzeesche producten in zijn positie geschokt. Ook voor Dordrecht, de binnen. scheepvaart e.a. acht zij dit kanaal funest en komt dan lot de volgende conclusie: De beslissing, waarvoor zich de Eer ste Kamer bevindt, geldt een promi nente vraag van Nederlandsche wel. vaartspolrtiek. Het geldt de vraag, of Rotterdam zal moeten treden uit de rij der wereldsteden ten bate van Ant werpen, voor welks haven het Moer dijkkanaal allerminst een kwestie van bestaansmogelijkheid of zelfs maar van behoefte vormt. Reeds thans moet een niet onaanzienlijke hóeveelheid goederen door de binnenvaart van Rotterdam naar Antwerpen worden vervoerd, omdat er daarvoor in Rot. terdam geen gelegenheid voor ver. scheping ter zee aanwezig is. Moet deze hoeveelheid zich in het onbe perkte uitbreiden? Moet Nederland van Antwerpen afhankelijk worden? Of zal het zijn nationale havens in eere weten te houden? Een staatkunde die voortbouwt op de beginselen, van 1839 en die aansluit aan de moderne ontwikkeling der rechtsbegrippen, verbiedt den aanleg van een kanaal, dat spot met alle na tuurlijke en redelijke verhoudingen. Een staatkunde, die met België, dat zijn volledige souvereiniteit verwierf, bankier uit de rue de Provence bet onder werp van alle gesprekken geweest; vrien den en vyanden naderden hen, de eerste om ben hun leedwezen te betuigen, de laatsten, om hen op die manier van, bun spijt te ver zekeren, die op deze wereld het meest grieft en pyn doet. De heer Fauvel had zich als ernstig man op zyn leeftyd niet verkleedhy had alleen een zwart zyden mantel om de schouders ge slagen. Aan zjjn arm binnentredend, boog en groette mevrouw Fauvel, geboren Valentine de la Verberie, met gratie en eenvoud. zy was altyd schoon geweest en dien avond had zy onder de betoovering van baar costuum en den ï-ykdom van het licht haar vroegere frischheid en jeugd herwonnen. Men had haar nooit de acht en veertig jaar gegeven, die zy oud was. Zy droeg het toilet van hofdame der laat ste jaren uit de regeering van Lodewyk XIV, prachtig maar eenvoudig geheel van ge bloemd satyn en fluweel, zonder een dia manten of ander sieraad, en zy droeg het met die gemakkelyke deftigheid, die, zooals sommige dames beweerden, een de la -Ver berie, die zoo gelukkig was een man met veel geld te trouwen, wel toekomt. Maar aller blikken richtten zich op Made leine. Zy geleek een koningin ln dat costuum van eeredame, dat alleen gemaakt scheen te zyn om den rykdom barer vormen naar waarheid te doen uitkomen. In die zalen, onder dat schitterende licht nam haar schoonheid nog toe. Nooit was haar hoofdhaar zoo zwart, hare gelaatskleur zoo blank, hare oogen zoo vol glans geweest. In de zaal nam Madeleine den artn harer tante, terwyl de lieer Fauvel, die zich in de menigte verloor, in een der speelzalen poog de te komen, die schuilplaats voor meer be jaarde, ernstige mannen. Het hal was toen in vollen gang. Twee orkesten, een onder leiding van Strauss, een onder die van een zyner leerlin gen, vulden de zalen met hun geschetter, de bonte schaar vermengde zich en draaide in de rondte, zy leek wel een wonderwerk, sa mengesteld uit goud, satyn, fluweel en kan ten. De diamanten schitterden op hoofden en borsten, de bleeke wangen waren ge kleurd, de matste oogen glinsterden. Vergeten had de hansworst in een ven- wenscht te leven op den voet van har. telijke relatiën en wederzijdschc sa menwerking, verdraagt zich niet met een regeling, die het achterland van onze havens aan Antwerpen prijsgeeft, terwijl deze haven het hare voor ons hermetisch gesloten houdt. Een weerbare en actieve welvaarts. politiek Iaat niet toe, dat ons grond- gebied wordt misbruikt voor een on. 1 rechtmatige aantasting onzer nationale economische welvaart en zelfstandig- beid. De vereeniging vertrouwt, dat de i eerste Kamer zal weten te verhinde. 1 ren, dat Nederland definitief zijn toe stemming geeft tot aanleg vjjn het ka naal AntwerpenMoerdijk. Binnenland. Het is altijd opgevallen, hoeveel menschen er voor de Rechtbank als ontoerekenbaar of minder toereken baar worden aangemerkt, een weten schap, die slechts door een psychia trisch onderzoek blijkt te verkrijgen. Vóór de betreffende personen hun daad, waarvoor ze in de gevangenis kwahien, begingen, had in den regel niemand iets abnormaals aan hen be merkt. Het ondeskundige publiek vraagt zich daardoor wel eens af, of ze inderdaad wel zoo erg gek zijn, dege nen die het bij psychiatrische uitspraak verklaard worden. Wij voor ons heb ben genoeg respect voor de wetenschap om de psychiatrische rapporten on voorwaardelijk te aanvaarden, al ma ken de heeren het ons, door hun vaak tegenstrijdige inzichten onder elkaar, niet gemakkelijk. Het eenige, waar over we in het onzekere verkeeren, is de vraag, of er eigenlijk nog wel men schen zonder eenige geestelijke af wij. king ter wereld gevonden worden en of het abnormale niet normaal is ge worden. Er schijnt in alle menschelijke hersens hier of daar een groote of kleine kronkel te zitten, die den be zitter ervan tot minder toerekenings vatbaar bestempelt. Die waarheid is deze week eindelijk eens door een Rechtbank-President onder het oog geiden. Terecht stond te Rotterdam een jongeman van 19 jaar, die zich al had opgewerkt tot het bezit van een motorfiets en die den langen sterhank een schuilplaats» gezocht en stond daar rechtop met de ellebogen tegen den knop der luiken geleund. Hy scheen door al die pracht verblind le zyn. maar hy verloor toch een paar, dat in zijn nabyheid danste, geen oogenblik uit het oog. Het was Madeleine, die op den arm steunde van een doge niemand anders dan de markies de Clameran. Hy scheen verjongd en verheugd en zag er zegevie-f rend uit. In de pauze eener quadrille wend de hy zieli tot zyne dame en sprak met on verholen bewondering tot haar.Zy scheen, al was het niet met genoegen, dan toch zonder afkeer naar hem te luisteren en hief het hoofd nu en dan glimlachend op. Die edele schurk, dacht de hansworst by zichzelf, maakt zeker het hof aan het nichtje van den heer Fauvel, dus ik had gisteren gelyk, maar hoe kan juffrouw Ma deleine besluiten, zyn liefdesverklaringen zoo geduldig aan te hooren. Gelukkig, dat* Prosper niet hier is Hij hield op, voor hem stond een tameiyk oude heer, die met byzondere waardigheid een Venetiaanschen mantel droeg. U weet, mynheer Verduret, zei hy, Half ernstig, half spottend, wat gy my be loofd hebt? De hansworst boog eerbiedig en diep, maar zonder uiterlyke ondergeschiktheid, zei by Ik zal er aan denken. Vooral geen onvoorzichtigheid. Mynheer de graaf, gy kunt gerust zyn, gy hebt myn woord. I)an is het goedik weet wat dat zeg gen wil. De graaf verwyderde zich, maar in dien korten tyd was de quadrille geëindigd en de hansworst kon noch de Clameran, noch Madeleine ontdekken. Ik zal hen wel by mevrouw Fauvel te rugvinden, dacht hy en begaf zich oogen- blikkeiyk onder de menigte, om hen te zoe ken. Verhit door de ondrageiyke warmte had mevrouw Fauvel zich naar de Veranda be geven, die voor dien avond, dank zy de fee, die goud heet, in een prachtigen tuin was herschapen, vol oranjeboomen, bloeiende laurierboomen en witte lelies die reeds be gonnen te verwelken. De hansworst zag haar by 'n klein bossch- je zitten, niet ver van een der speelzalen. Rechts zat Madeleine, links Raoul, als rid der van Hendrik III gekleed. Men moet toegeven, dacht de heer Verduret, terwyl hy een geschikt plaatsje zocht, dat er geen schooner man dan die Raoul bestaat. Madeleine scheen nu treurig te zyn. Zy had van een naasthystaaude plant een ca melia geplukt en ontbladerde die werktui- gelyk, terwyi haar blik in de verte dwaal de. Raoul en mevrouw Fauvel spraken samen. Hun gelaat was kalm, maar de be wegingen van den eerste, de rillingen van de andere, bewezen dat zy ernstige zaken verhandelden. - In de speelzaal zag hy den doge, die me vrouw Fauvel eu Madeleine kon bespieden zonder zelf gezien te worden. Dat is het vervolg van het tooneel van gisteren, dacht de hansworst, als ik maar eenige woorden kou opvangen. Als Ik ach ter die camelia's stond, zou ik alles kunnen verstaan. Dadeiyk poogde hy er heen te komen, maar het was lastig, hy moest door de menigte heendringen. Toen hy eindeiyk op de verlangde plaats kwam, stond Madeleine juist op en nam den arm van een met edel- steenen bezaaiden Pers. Op hetzelfde oogenblik stond ook Raoul op, ging naar de speelzaal en fluisterde de Clameran een paar woorden in het oor. Zoo. dacht de heer Verduret, die twee schurken hebben die twee arme vrouwen heet en zy verweren zich tevergeefs. Maar waardoor hebben zy haar dan in hunne macht? Iiy 9tond er over na te denken, toen er opeens in de veranda beweging ontstond. Men annonceerde een vreemde menuet in de groote zaal. Bovendien was de gravin de Commarin zooeven als Aurora verkleed, verschenen, en moest men de smaragden van Prinses Korasoff bewonderen, die de mooisten der wereld heetten te zyn. In een oogenblik was de veranda zoo goed als leeg. Er bleven slechts eukele ver iatenen achter, eenige korzelige echtgenoo- ten, wier vrouwen dansten, en een paar verlegen jongelui, die zich in hun costuum niet erg op hun gemak gevoelden. Gl) xijt het dus niet alleen, die lijdt aaa stijfheid der gewrichten en rheumatische aandoeningen. In ons klimaat van regen, vocht en tocht, heeft één op vijf menschea last van bovengenoemde aandoeningen. AKKER'. KLOOSTERBALSEM heeft bewezen de eigenschappen te hebben stijve spieren spoedig weder lenig te maken, een gevolg van zijn warmteverwekkend vermogen en de groote doordringende kracht. AKKER'. KLOOSTERBALSEM, 's-avond* aangewend, zet gedurende de slaap zijn verzachtende pijnstillende en genezend* werking voort en tien tegen één dat men s-ochtends ontwaakt zonder pijn, AKKER'. KLOOSTERBALSEM bij voort- gezette behandeling geeft immer resultaat. Prijs per pot van 20 Gram 60 cent Zéér groote potten A f 1.. f IJS \Neg naar maatschappelijke welvaart op de snelste wijze wenschte af te leg gen, zonder al te groote inspanning. Hij kocht zich „een zaak" en om het geld daarvoor te verkrijgen drukte hij een paar werkzame landbouwers een revolver in de lendenen, onder de har telijke opmerking van „Kreng, nou ga je der an". De ééne is er inderdaad aangegaan, de andere heeft lang tusschen dood en leven liggen worstelen. Met groote sluwheid beschuldigde deze ellende ling een met name genoemden armen zwerver van de eigenlijke misdaad; hij zou slechts op den uitkijk gestaan heb ben. Hij zag er dus niet tegen op om nog, een mensch behalve lichamelijk, ook moreel te vermoorden door hem onschuldig in de gevangenis te bren gen. ant onschuldig was deze arme zwerver, zooals na zijn aanhouding spoedig bleek. Eindelijk stond de moordenaar terecht, niet echter dan nadat twee psychiaters 's mans herse nen gepeild en gemeten hadden. Zij verklaarden van hem, dat hij geen organische hersen.afwijkingen had; hij is geen slappeling, verzekerden zij, De hansworst vond het geschikte oogen blik aangebroken, om zyn plannen uit te voeren. Plotseling verliet hy zyn plaats, /.waaide met zyu banier en kuchte, als iemand, die een redevoering gaat houden. Hy was door de veranda gegaan en had /.icli tusschen de deur van de zaal en den leuningstoel geplaatst, waarin mevrouw Fauvel nog zat Dadeiyk vormden de in de veranda ach tergeblevenen een kring om hem heen. Iiy had de houding van een echten hansworst aangenomen, zyn lioed stond op een oor, z-tin lichaam naar denzelfden kant als zyn hoed gebogen. Met ongeloofiyke welsprekendheid en den grappigsten toon, begon hy Dames en heeren, vanmorgen kreeg ik myn aanstelling by de overheid; hy groet te even van deze stad. En waarom? Ten einde de eer te hebben u een schouwspel te kunnen aanbieden, wat reeds de goedkeu ring der vyf werelddeelen en verschillende universiteiten wegdroeg. Hier in de kamer, dames, zal de voorstel ling beginnen van een drama, dat voor het eerst in Peking opgevoerd werd en door onze eerste schryvers vertaald is. Myne heeren, gy kunt al plaats nemen, het licht is ontstoken en de artisten kleeden zich. IIy zweeg en met een beleedigende vol maaktheid voor do koperen instrumenten en de Turksche trom. deed hy het spekta kel van de kwakzalvers op de kermissen na. Toen begon hy weer: Maar, Dames en Heeren, gy zult zeg gen, als men In die zaal dat stuk gaat spe len, wat doet gy dan hier? Wat lk hier doen wil, myne heeren, Is u een voorproef geven der opwinding, gevoeligheid, bewo genheid, hartkloppingen en andere gewaar wordingen. die u met den matigen pry.s van vyftig centimes kunt betalen voor tien stuivers. Ziet gy dat prachtige schildery? Welnu dat stelt de acht vreeseiykste too- neelen voor uit het drama. Ha, ik zie het, gy siddert reeds. Maar dat is nog niets. Dat prachtige schildery geeft geen beter Idee van de voorstelling dan een droppel een idee van de zee geeft. Myn schildery, dat Is het voorportaal, zooals de reuk die onze neus prikkelt, als wy voorby de res taurants wandelen. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1927 | | pagina 1