Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
I
F
ICo.
r.
i
DE ftWAIIfUl
Week-Revue.
FEUILLETON
iJijÉató
DIE. NOOIT
VERVEELT
De Rooij-Bourgonjen
eerste blad.
Grossier
NUMMER 17.
ZATERDAG 20 FEBRUARI 1927.
50e JAARGANG.
De ïlcho van het Zuiden,
Wftalwpsche en liangstraatsche Courant
Dit blad verschijnt
WOENSDAG EN ZATEBDA6.
Abonnementprfls per 3 maanden 1.25.
Franco per post door het geheel© rflk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, ©na.
franco te zenden aan den Uitgever.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No, 38, Telegr.-AdregECHO.
Prfls der AdvertentlOn
20 cent per regel; minimum LBO.
Bfl contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en Vrfjdag
des morgens om uiterlijk 9 aar in ons bezit
ctjn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
VIER BLADEN.
Binnenland.
Al zal* ongetwijfeld eenieder er zich
over verheugd hebben, dat het ongeluk
aan den onbewaakten overweg te Ril
land Rath zoo goed is afgeloopen en
Ir. Kalff, een der directeuren der
Spoorwegen, nóch de hem vergezel
lende hoofd.ambtenaren, beteekenend
letsel hebben hekomen, toch zullen ve
len, die zich den laatsten tijd bitter be
klaagd hebben over het wezen der on
bewaakte overwegen, een gevoel van
leedvermaak niet hebben kunnen on
derdrukken, dat nu ook de directie
zelve het gevaar van het genoemde in
stituut aan den lijve heeft ondervon
den. Er is zelfs een kleine actie ont
staan om den chauffeur, die de aanrij
ding veroorzaakte, als: een held te ee.
ren en hem op alle mogelijke wijzen
schadeloos te stellen! Van wansmaak
is zulke actie niet ontbloot.
Het kan goed zijn om er eens op te
wijzen, dat de kwestie der onbewaakte
overwegen geen speciaal Hollandsch
probleem is, zooals het publiek wel
eens meent; in alle landen bestaan die
gevaarlijke punten, en het zoeken naai
een goede oplossing geschiedt er even
intensief als hier. Het publiek is vaak
gauw klaar met het zoeken naar een
uitkomst en ook in dit geval meent het
alle bezwaren te kunnen ondervangen
met te decreteeren: ze moesten aan el-
ken overweg een wachter neerzetten.
Afdoende zou deze oplossing inder
daad zijn, maar economisch niet; ze
zou een uitgave van millioenen vergen
en eene opvoering der tarieven nood
zakelijk maken, waartegen dan wel
licht nóg harder gemopperd zou wor
den als nu tegen de onbewaakte over
wegen.
Het stelsel der onbewaakte overwe
gen heeft altijd bestaan, maar toen tal
van landwegen eertijds slechts door de
karren van boeren bereden werden, le
verde die toestand geen aanmerkelijke
bezwaren op. Het moderne verkeer
echter heeft de verharding van vele
wegen vereischt, zoodat er nu 'n snel.
van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN'
OF
35)
De lieer de Clameran wachtte even niet
antwoorden. Doch een elleboogstoot van
Raoul deed liem plotseling bedaren.
Witter dan kryt geworden keek hij den
hansworst achterdochtig aan en scheen l>e-
rouw te hebben over hetgeen hij zich in zijn
woede had laten ontvallen.
Nu, zei hij, op dien hoogliartigen toon
die hem eigen was, het kan zijn dat ik mij
vergist heb. Ik wil dat na uw verklaring wel
aannemen.
Maar bij dat woord verklaring, begon on
ze hansworst, die tot nu toe zoo overdreven
nederig was geweest, tegen te spreken. Hy
richtte zich niet trots op en nam een uitda
gende houding aan.
Ik heb u geen enkele verklaring gege
ven, wat ik ook niet behoefde te doen.
Mijnheer, sprak de Clameran.
Laat mij als het u belieft uitspreken.
Indien ik, zonder het te willen, de vrouw
van een man dien ik hoogacht, beleedigd heb,
dan schijnt het mij toe, dat hem alleen het
recht toekomt, dengeen die hem in zijn eer
tekort deed, rekenschap te vragen. Gij zult
mij antwoorden dat liij den leeftijd niet meer
heeft, my tot een duel uit te dagen. Dat is
mogelijk, maar hy' heeft zoons, en een hun
ner is hier, ik heb hem zooeven gezien. Gij
hebt mij gevraagd, wie ik ben, maar nu
vraag ik u, wie zyt gy, die zoo maar uit
eigen beweging de party van mevrouw Fau-
vervoer ontstaan is op plaatsen, waar
eertijds slechts wat paarden voortsjok.
ten, die, als het noodig was, zelf wel
naar 't gevaar omzagen.
Tenslotte mag men niet vergeten dat
het spoorwegverkeer, dat toch in
hoofdzaak over eigen banen geleid
wordt, voor het publiek het minste ge
vaar oplevert en slechts nu en dan een
ongeval veroorzaakt, terwijl het onge.
breidelde auto.verkeer dagelijks slacht
offers maakt. Tal van auto's passee.
ren voortdurend met een trein.vaart
allerlei kruisingen en zijwegen; ten
opzichte van dat moordende autover
keer is elke straathoek een „onbe
waakte overweg", doch daartegen
mopperen wij niet. De zaak is tenslotte
deze, dat wij, wat de veiligheid betreft,
door het spoorwegverkeer verwend
zijn, en dat wij uit gewoonte het on.
noodig vinden om hij het passeeren
van een overweg bijzondere oplettend
heid te betoonen. Want het is onze
vaste overtuiging, dat niemand, ook
niet bij avond of mist, het slachtoffer
van een onbewaakten overweg behoeft
te worden, wanneer voldoende de voor
zichtigheid wordt in acht genomen.
Eindelijk hebben we weer eens wat
gehoord over de twee Nederlanders,
die in verband met de Haagsche
moord.affaire te Brussel zijn aange.
houden. Zij werden naar Den Haag
overgebracht en daar aan uitvoerige
verhooren onderworpen. Hoe de ont
wikkeling van deze zaak al zal zijn, is
nog niet te zeggen, omdat de justitie
wel niet alles zal loslaten, wat zij
weet, maar tot heden is de indruk, dat
men hier met de werkelijke daders te
doen heeft, niet erg overtuigend. Zeker
niet ten opzichte van den jongste dei-
twee. Die is blijkbaar een wat men
noemt „behoorlijke" jongen, maar een
die zich onvoorzichtelijk door een ou
deren „kameraad" heeft laten beetne
men. Elders in dit blad zullen zijn
avonturen wel beschreven zijn, avon
turen die leerzaam zijn zoowel voor
ouders, als kinderen om niet te gauw
vertrouwen te stellen in 't mooie zich.
voordoen van aangewaaide kamera
den. Vaak zal men dan in de vreese.
lijkste verwikkelingen geraken.
't Is overigens ernstig te wenschen,
dat de daders van deze moordzaak
vel opneemt? Zyt gy familie van haar, haar
vriend? Welk recht hebt gy haar beleedigd
te achten, door een verhaal, dat alleen uit
pleizier verhaald werd?
Op die treffende rede viel niets te ant
woorden de heer de Clameran zocht een
uitweg en zei:
Ik ben een vriend van den heer Fauvel
en in die eigenschap heb ik het recht, op
zyn eer te staan als op myn eigen. En als
die reden my nog niet voldoende is, weet
dan, dat ik weldra tot zyn familie zal be-
hooren.
Aha
Ja mynheer, binnen acht dagen zal
myn huweiyk met mejuffrouw Madeleine
publiek aangekondigd worden.
Dnt nieuws kwam zoo onverwacht en was
zoo vreemd, dat de hansworst een oogenblik
geheel uit het veld geslagen was, en dit
maal niet zonder reden. Maar zyn verwar
ring duurde slechts een oogenblik. Glim
lachend maakte liy een diepe buiging en zei
op niet te ontkennen spottenden toon
Mynheer, ik bied u myn oprechte ge-
lukwenschen aan. Behalve dat mejuffrouw
Madeleine hedenavond de koningin van het
feest is, bezit zy, zooals men zegt, een half
millioen tot bruidschat.
Raoul de La'gors had dit gesprek met zicht
baar ongeduld aangehoord, naar alle zyden
angstige blikken werpend.
Nu is het genoeg, zei hy op minachten
den toon, mynheer, ik moet u toch één ding
zeggen, n.l. dat uw tong veel te lang is.
Wel mogeiyk, zeide de hansworst, maar
myn arm is nog langer.
Clameran scheen nu ook haast te hebben
liet gesprek te eindigen.
Genoeg zei hy, met den voet stampend,
met een man, die zyn afkomst onder het
klatergoud van zyn kostuum verbergt, be
hoeft men niet langer te spreken.
Het staat u vry, mynheer de doge, aan
den gastheer te gaan vragen wie ik ben, als
u het ten minste durft.
Gy zyt, riep Clameran, gy zyt
Een vlugge handbeweging van Raoul deed
den markies zwygen, die op het punt stond
zich te verraden, of tenminste een schandaal
te veroorzaken en de aandacht der gasten
op zich te vestigen.
De hansworst wachtte even, maar toen de
gauw ontmaskerd zullen worden, want
het moorden is als een epidemie, die
over ons land waart. Verdacht van me
deplichtigheid aan den roofmoord in
de buurt van Emmen is thans zelfs 'n
15-jarige jongen gearresteerd. Werke
lijk dreigt hier te worden de fanatieke
gruwel.romantiek uit het Wilde Wes
ten. Zelfs de meest principale tegen
standers zouden nu naar één-jaartje
doodstraf gaan verlangen.
A
Erg enthousiast blijken de wethou
ders uit de grootste vier gemeenten
van ons land na hun gehouden onder
zoek niet te staan tegenover het plan
om stads.werkeloozen naar de Drent.
sche ontginningen uit te zenden, een
oplossing van het werkeloozenvraag-
stuk, waartegen zeer velen trouwens
al sceptisch gesteïhd waren van het oo
genblik af, dat het werd geopperd. Het
zal wel een onromantische begrafenis
krijgen onder een stapel ambtelijke
rapporten.
Juister lijkt ons hel plan van den
Minister van Arbeid om ongeschoolde
arbeidskrachten tot vaklieden op te
Jeiden, want dat het gemis aan vakken
nis een der eerste en voornaamste oor.
zaken is, dat de betrokkenen geen ar.
beleediging niet uitgesproken werd, zocht
liy met zyn ooegu die van de Clameran en
sprak langzaam
Mynheer, ik ben de beste vriend, dien
uw broeder Gaston by zyn leven gehad heeft
en ik was zyn raadgever en zyn vertrouwde,
tot zelfs by zyn laatste wenschen.
Die woorden werkten als een pistoolschot
op de Clameran.
Hy werd doodsbleek en deed een schrede
achteruit, alsof hy hier op dat bal een
spookverschyning zag. Hy wilde antwoor
den, tegenspreken, maar de schrik benam
hem zyn spraak.
Kom, ga mee, zei Lagors, die kalm ge
bleven was, tot hem en trok hem zachtjes
mee, hem ondersteunend, daar de Clameran
wankelde als een dronken man.
Zoo, zei de hansworst, zoo, zoowant
hy was byna even ontsteld als de fabrieks-
bezitter zelf.
Die geheimzinnige, dreigende woorden had
hy toevallig gesproken, zonder bepaalde be-
teekeuis.
Op goed geluk af, alleen om geen ant
woord schuldig te biyven.
Wat beteekent dat, dacht hy, vanwaar
die schrik? Welke vreeseiyke herinneringen
lieh ik by hem opgewekt? Komen er nog
nieuwe verwarringen in myn plannen en
moeten myn hersenen nog meer opsporen?
Het toeval is toch machtiger dan wfl allen
en zet ons zonder moeite mat en vernietigt
door één gril al onze plannen.
Hy was in gedachten wel honderd' mylen
van de veranda verwyderd, toen een zachte
tik op de schouders hem tot de werkeiykheid
terugriep. De heer met den Venetiaanschene
mantel stond voor hem.
zyt gy tevreden, mynheer Verduret?
vroeg hy.
Ja en neen, mynlieer de graaf; neen
omdat ik het doel, dat ik my voor oogen
stelde, toen ik u verzocht, my hier toegang
te verschaffen, niet geheel bereikt heb. Wel,
omdat onze twee schurken zich verraden
hebben, zoodat er geen twyfel meer bestaat.
En dan beklaagt gy u nog?
Ik beklaag my niet graaf, integendeel
zegen ik het toeval, waarvoor ik de Voor
zienigheid dankbaar ben, dat my zooeven
een geheim openbaarde, van welks bestaan
ik geen begrip had.
beid kunnen vinden, staat wel vast. De
statistieken wijzen het uit, dat de „los
se arbeiders" het overgroote deel der
werkeloozen uitmaken. De voorgeno
men opleiding kan dus werkelijk eeni.
ge beteekenis hebben, wanneer zij ten
minste niet plaats heeft „per stoom
cursus", want daarvoor is de opleiding
voor een vak te veel omvattend.
a a a
Buitenland.
De nationalistische beweging in
China blijft successen behalen en al is
het waar, dat de economische belan
gen der Europeanen voorloopig al
thans door die successen geschaad
worden, toch worden ze door de ge.
heele wereld met belangstelling en
niet zonder sympathie gevolgd, een
sympathie, die nog sterker zou kunnen
zijn, als de Chineesche nationalisten
zich van hun bolsjewistische vrien
den wisten te ontdoen. Deze nationa
listische beweging is tenslotte de eeni.
ge kans voor China om de dievenbende
af te schudden, die het volk al jaren
uitbuit, welker leden zich tooien met de
mooie namen van „gouverneur" en
„generaal" en die over legers „solda
ten" beschikken, die slechts geünifor
meerde roovers zijn onder aanvoering
van rooverhoofdmannen.
Nadat de Zuidelijken de stad Han.
kau en de Engelsche concessies aldaar
veroverd hadden, hebben zij Engeland
tot een overeenkomst gedwongen,
waarbij dat land feitelijk van al haar
bijzondere voorrechten afstand deed.
Sjanghai dreigt binnenkort 't lot van
Hankau te ondergaan, en graag of niet
zullen de Europ. mogendheden zich
daarna wel eveneens te verstaan heb
ben met de nationalisten over een wij
ziging van den status der internatio
nale nederzetting aldaar.
Een nieuw China is in wording; mo
ge het een beter en gelukkiger China
zijn, bereid om met de overige wereld
samen te werken.
Ar
De Vereenigde Staten maken zich
niet hijzonder druk inzake China; ze
hebben d'r eigen „akkefietjes" trou
wens dichter bij huis toch wel. Het le
ger, dat ze „ter bescherming van het
leven en de eigendommen barer onder
danen" in de midden-Amerikaansche
republiek Nicaragua hebben geland,
van
een merk
rooktabak Is
meer waard dan
fraaie verpakking
Als 6e een kwaliteit wilt r
moken
neem dan dmect
de beste van alle
mm
WAALWIJK.
Vyf of zes gasten, die den graaf bemerkt
hadden, naderden hem en stoorden dus het
onderhoud. De graaf verwijderde zich, na
dat hy den hansworst meer vriendschappe-
iyk dan uit de hoogte gegroet hnd. Deze
zette dadeiyk zyn banier neer en poogde met
veel moeite door de menigte heen te dringen.
Hy zocht mevrouw Fauvel die het gewoel
verlaten had en in de groote zaal met Ma
deleine zat te praten. Beiden zagen er zeer
opgewonden uit.
Zy spreken zeker over dat tooneeltje,
dacht hy, maar waar zyn Lagors en Clame
ran heengegaan?
Opeens zag hy hen. Zy liepen tussehen de
gasten door, groetend en af en toe iemand
aansprekend.
Ik zou willen wedden, dacht de heer
Verduret, dat zy het over my hebben. Die
eerbiedwaardige heertjes willen ontdekken,
wie ik ben. Zoek maar toe, vrienden, zoek
maar.
"Weldra schenen zy er genoeg van te heb
ben. Zy waren zoo verward en hadden zoo
een behoefte alleen te zyn, oiri kalm te kun
nen overleggen, dat zy, zonder het souper
af te wachten, mevrouw Fauvel en Made
leine goeden avond wenschten en zeiden dat
zy vertrokken.
zy spraken de waarheid. De hansworst
zag hen naar de gang gaan, de jassen aan
doen en de deur uitgaan.
Voor vanavond ben ik klaiir, dacht Verdu
ret, ik kan vertrekken.
Én ook hy vertrok, na zich in een wyden
mantel gehuld te hebben, die zyn costuum
geheel bedekte.
Er stonden een menigte vrye rytuigen,
maar daar het weei; mooi en de trottoirs nu
droog waren, besloot hy te voet naar huis
te wandelen, daar hy dacht dat de frissclie
lucht en wat beweging zyn verwarde4 ge
dachten helder zouden maken.
Hy stak een sigaar op en wandelde langs
de rue Saint-Lazare en Notre Dame de Lo-
rette naar de faubourg Mont-Martre.
Juist toen hy de rue Olivier wilde inslaan
kwam uit) de schaduw een man bliksemsnel
I op hem af.
Gelukkig had de heer Verduret het in
stinct van een kat, die tegeiykertyd op iets
loerende, toch op haar 'veiligheid let, terwyi
vergroolen ze met den dag. 't Blijkt
thans wel, wat de Vereenigde Staten er
in den zin hebben. Aan het volk van
Nicaragua is een president, Diaz, op
gedrongen, waarvan men in dat land
niets moet hebben en die een „zetbaas"
van Uncle Sam blijkt te zijn. Die pre
sident heeft aan de Ver. Staten het
protectoraat over zijn land aangebo
den, zoodat Nicaragua, gelijk een Pa
nama, tot een kolonie van de Ver. Sta
ten is geworden. Het „gezag" van zulk
een president moet natuurlijk met de
wapenen verdedigd worden.
't Blijkt, dat het Panama-kanaal al
léén aan de toenemende eischen van 't
geweldige zeeverkeer niet meer kan
voldoen en daarom wenschen de Ver.
Staten nog een kanaal te graven op een
plaats, waar 't werelddeel Amerika zich
geografisch op zijn smalst vertoont
en dat is Nicaragua. Maar om te zor
gen, dat haar belangen niet geschaad
kunnen worden en het nieuwe kanaal
in tijd van oorlog door de Ver. Staten
kan worden beheerscht, moet Nicara
gua zelve eerst aan den wil van Noord-
Amerika onderworpen worden.
Zóó is de politiek der machtigen.
Met de eene hand rooven ze en met
de andere noodigen ze uit tot ontwa
peningsconferenties ter wille van den
vrede.
zy naar een kant kykt, ziet zy den anderen
kant ook.
Iiy had gezien, dat er een persoon in de
schaduw stond, die plan had zich op hem te
werpen, doch hy trad een paar passen terug
en steunende op zyn flinke beenen, was hU
in staat om zich te verdedigen.
Dat redde zyn leven, doch hy kreeg den
dolkstoot in zyn arm, die hem anders zon
der twyfel gedood zou hebben. Een kreet van
woede en smart ontsnapte hem.
Schurk riepi hy uit en, een meter ach
terwaarts springende, stelde hy zich in
postuur.
Doch die voorzorg was onnoodig, want
toen de aanvaller zag dat zyn stoot gemist
had, zette hy het op een loopen en verdween
in den faubourg Mont-Martre.
Natuuriyk was het Lagors, zei hy tot
zichzelf en Clameran is niet ver van hier.
Terwyi ik om de eene zyde der kerk liep,
gingen zy tyngs de andere en hebben my op
gewacht.
Ondertusschen veroorzaakte de wond hem
veel pyn. Iiy ging onder een lantaarn staan,
om haar te onderzoeken. Zy zag er niet ern
stig uit, maar was breed en diep. Iiy scheur
de zy» zakdoek aan reepen en bond die om
zyn arm, zoo handig als een assistent uit
een hospitaal.
Ik moet wel op het spoor van vreeseiy-
ke zaken zyn, dat zy my willen vermoorden.
IIy kon daar echter niet biyvenhy over
tuigde zich, dat hy, hoewel niet dan onder
de hevigste pyn, zyn arm nog kon gebruiken,
hy vervolgde zyn weg met de vaste overtui
ging dat liy vervolgd werd, daarom zorgde
hy het midden der straat te houden en de
donkere hoeken te vermyden.
Hy bedroog zich niet. Toen hy den boule
vard Mont-Martre overstak, onderscheidde
hy twee schaduwen, die hy herkende en die
evenals hy, ook overstaken. Ik heb met
doortrapte schurken te doen, dacht hy, zy
verbergen zich zelfs niet, als zy my achter
volgen.
(Wordt vervolgd.)