Toegewijd aan Handel, ie en Gemeentebelangen. ÜO. De Vrouw van den Beek SUIWELINIEI STER Week-Revue. snasBS FEUILLETON Qkfuieel DOOR, EEVftRIMG DOCH ROOK De Rooij-Bourgonjen NUMMER 21. ZATERDAG 12 MAART 1927. 50e JAARGANG. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRU ixKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No, 38, Telegr.-Adre»ECHO. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. Binnenland. 't Kan zijn, dat de Haagsche politie in haar opsporingspogingen sterk door het noodlot wordt dwars gezeten, maar een bijzonder gunstigen indruk krijgt men toch niet van haar, nu den iaat- sten lijd na elke ernstige misdaad positieve resultaten uitblijvende jongste drie moorden de Riemer straat, Engelenburgstraat en Bezuiden hout zijn raadselen gebleven en de met ophef meegedeelde arrestatie van twee Nederlanders in Brussel, verdacht van den moord op het Bezuldenhout, is blijkens de vrijlating dezer personen ook weer op niets uitgeloopen. We hadden dat trouwens al voorspeld, want de motieven der aanhouding leken uiterst zwak. Na al deze tegenslagen is nu weer het geval. Theresiastraat de aandacht komen vragen. Een brutale ladelichter ontkomt, na aanvankelijk door burgers gegrepen te zijn. aan zijn achtervolgers, geholpen door een handlanger op een motorfiets. Hij wordt weer gepakt door een agent van politie, die hem, om stuwd door vele nieuwsgierigen, naar een politiebureau geleidt. Op een ge geven moment echter rukt de misda diger zich los, trekt een revolver, schiet den agent in het hoofd en gaat erop diens rijwiel van door. Wonder boven wonder leeft de agent nog, maar ofschoon hij den man eenige straten ver begeleid heeft, is er slechts een zeer onvolkomen signalement van den onverlaat vast te stellen en loopt deze op het oogenblik nog op vrije voeten. Voor burgerlijke begrippen is de wijze, waarop de politie met delinguenten van allerlei aard omspringt, niet altijd even logisch. Toen bovenbedoelde ladelichter gepakt was, werd hij naar een bureau, „geleid", daarmee gelegen heid ontvangende om weer te ontko men, welke kans hem toch ontgaan zou zijn, als hij direct geboeid was. OF Heel anders behandelt men blijkbaar misdadigers van kleiner proportie. In Amsterdam beging zoo iemand de on- vergeeflijke slordigheid van te rijden op een fiets, waaraan 'n belletje ont brak. Hij werd deswege veroordeeld tot 3 gulden of 3 dagen. De termijn, binnen welken de misdaad door boete moest worden uitgewischt, was ai ver streken, maar de man had zooveel vertrouwen op het gezond verstand der politieautoriteiten, dat hij naar het politiebureau ging om met het oog op het feit, dat hij zonder werk was, uitstel van betaling te vragen. Ten poütiebureele echter meende men, dat wet en recht geen mededoo- gen mochten kennen en men hield er den gevaarlijken man meteen vast. Een celwagen werd ontboden en daarin opgeborgen werd de misdadiger, die zonder belletje had durven fietsen, naar het station overgebracht en vandaar per trein naar de strafgevangenis te Alkmaar vervoerd om zijn drie dagen uit te zitten Terwijl er in Amsterdam een gevangenis is en de man in zoo'n luttele aangelegenheid er natuurlijk niet aan gedacht zou hebben om te ont snappen. als hij door een of anderen rechercheur gemoedelijk was weg geleid. We staan steeds méér verbaasd over de wijze, waarop r :.n tot oplossing van het werkloosh* dsvraagstuk wil meewerken, n 1. dor uit de groote steden werkloozen na ir Drentsche ont ginningen te zenden. We noemden vroeger reeds eenige bezwaren, als de onwaarschijnlijkheid, dat een stedeling zich zou kunnen aanpassen aan het leven op de Drentsche heide, het feit, dat Drenthe zelf zooveel werkloozen telt enz. Thans zullen we eens op de gedachte „salarisrege ing" wijzen. Een huisvader, nazr Drenthe uitge zonden, zal per wee* ontvangen: 15 gulden van het rijk, 15 gulden van de gemeente en f 4.50 per week reisgeld, waarmee de man ééns per 14 dagen naar huis kan gaan voor familiebezoek deze regeling zou voor Amsterdam gelden. Men rekent dan uit, dat de man in Drenthe 7 gulden per week kostgeld moet geven, een paar gulden voor zich zeiven noodig heeft en dus 20 gulden aan zijn gezin kan sturen. Om een gezin met 20 gulden te ondersteunen geeft men dus f 34 50 uit. Maar waarom dan maar niet die 20 gulden gegeven jen den man in Amsterdam gelaten? Dan behoeft ook het gezin niet uiteen gescheurd te worden. Drenthe is met die Amster dammers tóch niet gebaat, want nim mer zullen ze landbouwers worden. Zoo lang de nood dringt zullen ze den Drentschen grond met een onwillig gebaar omspitten, maar zoo gauw ze kans krijgen om in hun Mokum arbeid te vinden, zullen ze met een zucht van verlichting de Drentsche woestenijen verlaten. GEMEENTERAAD. HERPT. Vergadering van den Gemeenteraad van Herpt en Bern op Dinsdag den 8 Maart 1927 des voormiddagsten 11 ure. Aanwezig alle leden. Na voorlezing en goedkeuring no tulen, behandeling van ingekomen stukken, o.a. Goedkeuring begrooting 1927 en rekening 1925. I. Tot leden van 't stembureau wor den benoemd de beide wethouders J. C. van Bokhoven en A W. Verhoeven. Tot plaatsvervangende leden de heeren Couwenberg, van den Broek en van Herpt. II. Benoeming leden van de schat tingscommissie voor de inkomsten belasting. Herkozen werden A. Couwenberg, j. C. van Bokhoven, P. v. d. Bosch. In de asesm Adr Bufis verkrijg! deze 2 stemmen, H. J. van Eggelen 4 stemmen en v. Herpt 1 stem. De aftredende leden die herkozen zijn en de Edelachtb. heer v. Eggelen nieuwgekozen nemen hunne benoe ming aan. III. Voorstel van B. en W. voor toe- kenning van een subsidie voor het vervolgonderwijs. De Voorzitter zegt dat het voorstel is f 50 te verleenen, waarbij rekening gehouden wordt met het feit dat er eenige bij zijn die zelf kunnen en zullen betalen en met de omstandig heid dat het hoofd der school tevre den is met eene matige vergoeding. Deze rekent f 1 per lesuur wat z. i. een zeer matige vergoeding is. De Voorzitter is over het onderwijs dat gegeven wordt buitengewoon te vreden Toen hij er zelf geweest is. Grossier WAALWIJK. heeft hij een zeer gunstigen indruk ge kregen, het is een goed werk en daar om durft hij te advlseeren alzoo te besluiten. Zij die het onderwijs volgen toonen ook veel belangstelling, wat vroeger wel eens anders geweest Is. Volgens voorstel wordt besloten. IV. Wijziging begrooting 1926. Hierin dienden eenige veranderin gen aangebracht te wordenop de oorete plaats onder de inkomsten een post van f2274 24 wegens van den pensioenraad terug ontvangen te veel gestorte gelden wegens inkoop pen sioen. Bij de uitgaven een post van brand- bluschmiddelen ad f 15.70, verder voor kosten van bezoek van kinderen aan de openbare school te Heusden f 33.75, voor onderhoud van bezittin gen f 43,34, wegens reparatie aan het gebouw der openbare school f 36 20'/,. Worden goedgekeurd. V. Vaststelling der vergoeding be- doeld'in art. 101 der Lager Onderwijs wet 1920 over 1925. Aan het bestuur der R K. Bijz. School moet een totaal bedrag uitge keerd worden van f 619 67, welke de werkelijk gedane uitgaven zijn; moest zulks zijn volgens hetgeen de Ie Echo van het Zuiden. Waalwüksche en Lnngstraatsche Courant, Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco per post door bet gebeele rijk 1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Prijs der Ad verten tien 20 cent per regelminimum 1,50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. van „DE ECHO VAN EET ZUIDEN". 39) Met prestoten oogen, zonder na te den ken, ja zonder vrees, verheugden zij zich in hun bjjeenkojnst, en zagen elkander lederen avond. Zonder den slag te vree zen, die eens op ben moest nedervallen, waren zy gelukkig in dat oogenblik. Valentine en Gaston dachten, dat nie mand hunne geheime bijeenkomsten ver moedde. Zij hadden alle mogelijke kleine voorzorgen genomen en namen die nog. Gaston had er nooit; met iemand over ge sproken, zelfs met zjjn broeder niet. Zij hadden elkaar verboden hunne namen hardop uit te spreken. Zy ontzegden zich oen minuut een laatsten handdruk, als zij onraad meenden te bespeuren. Arme naive beminden! Alsof men iets verbergen kan voor de schranderheid der mensehen, aan de altijd wakende nieuws gierigheid van het publiek. Zy dachten hun geheim te bewaren maar het was hun lang ontstolen en er werd over hunne bijeenkomsten veel gesproken. Soms zagen zy 's avonds in de schaduw een boot over het water glyden en dan zei den zy: Het zal een visscher zijn die wat later naar huis gaat. Maar dan vergisten zij zich deerlijk. In die boot waren nieuws gierige spionnen, die verschrikt dat zy hen gezien hadden, haastig terugkeerden om hun ontdekking met duizend gelogeu klei- Qet roost U eens de moeite, de zschte-geunoe- kwaliteit van Douwe Egberts Echte Friesche Heerenbaai, te vergelijken met onver schillig welk ander merk. nigheden verfraaid, te gaan vertellen. Op een avond in het begin van November kwam Gaston tot die treurige ontdekking. Langdurige regens hadden de Rhone doen wassen en men vreesde voor een overstroo ming. De rivier bij' die sterke was te willen overzwemmen zou gelyk staan met het leven op het spel te zetten. Gaston was dus naar Tarnscon gewan deld, zou daar over de brug gaan en dan langs den rechter Rhone-oever tot aan het park van la Verberie loopen. Valentine verwachtte hem. Toevallig had hy. die als hy te Tarascon was. altfjd by een zy- ner familieleden dineerde, dien middag met een vriend in het hotel ,.de drie Keizers", op den hoek der plaats de Charité gege ten. Daarna gingen zy naar een klein kof fiehuis op de markt. De kleine zaal was vol jongelui uit de stad. Het biljart was vry. Gaston en zyn vriend hestelden een glas} bier en begonnen te spelen. Midden in hun party werd Gastons aan dacht opgewekt door een gedwongen ge lach. dat van een der tafeltjes weerklonk. Paar zyn gedachten by dat gelach waren, dat natuurlijk een kwade bedoeling had, stootte Gaston zyn hallen precies verkeerd en zyn vriend zei: Wat hebt ge toch, ge zyt niet meer by het spel. Ik heb niets. Een minuut lang speelden zy nog door, toen Gaston op eens zeer bleek werd, zyn queue woedend op het biljart wierp en op het tafeltje waar gelachen was afging. Daaraan zaten vyf jongelui domino te spelen en een kojn warme wyn te ledigen. Hy wendde zich tot den oudste van hen, Jules Lazet genaamd, een knap jongman, van 20 jaar met groote glinsterende oogen en een zwarten fier gekrulden snor. Durf nog eens te herhalen, wat gy daar even gezegd hebt, riep hy met een van woede bevende stem. Waarom niet, antwoordde Lazet, zoo kalm mogelyk. Ik heb gezegd en ik herhaal, dat de meisjes van adel niet beter zyn dan die der liandwerksklasse en dat de adel de deugd niet hoogschat. Gy hebt een naam, genoemd. Lazet stond op, alsof hy vooruit wist, dat 7,yn antwoord den jongen Clameran woedend zou maken en op zyne woorden V daden zouden volgen. Ik noemde de naam van de mooie kleine juffrouw de la Verberie, zei hy bru taal weg. Alle gasten, zelfs twee reizigers, die dicht by het biljart zaten te eten, waren opge staan en omringden hem. De dreigende blikken, evenals het gesis, deed Gaston vermoeden, dat hy door zyn vyaiulen omringd was. De hatelykheden en spottemyen van den ouden markies deden! nu hun werk. De haat vat. gauw en diep wortel in de hoofden der bewoners dier streek. Maar Gaston, do Clameran was er de man niet naar om een pas terug te treden, al had hy honderd tegenstanders gehad in plaats van vyf tien of twintig. Met bevende, door de diepe stilte nog plechtiger klinkende stem, hernam hyAl leen een lafaard en een ellendeling kan de brutaliteit en de laagheid hebben een meis je te beleedigen, wier moeder weduwe is en die geen vader of broeder heeft om haar te verdedigen. Als zy geen vader of broeder heeft, bezit zy haar beminde, dat is genoeg, spot te Lazet. Die woorden „haar beminde" brachten de met moeite ingehouden woede van Gas ton tot het uiterste. Hy lichtte zyn arm op en met doffen slag viel zy'n hand op de wang van Lazet. Er ging een kreet van ontzetting op: alle aanwezigen kenden 't driftig karakter van Lazet, zyn herculische kracht en blinden moed. Hij sprong over de» tafel, die hem van Gaston scheidde en op hem aanvallende, greep by hem by de keel. Het was een oogenblik van versehrikke- lyke verwarring. De vriend van Gaston poogde hem te hulp te komen doch hy werd teruggedrongen, omgeworpen en onder een tafel geschopt. Even vurig en woedend vochten Gaston en Lazef, zonder dat men wist wie overwin nen zou. Lazet, een sterke jongen, die zeer moe dig was, wilde geen hulp. De ooggetuigen verklaarden dit eenparig, hy hield niet op tot zyn vrienden te roepen Gaat weg, verwyderf u, laat my al leen begaan. Maar de anderen waren reeds te opge wonden om slechts toeschouwers te 1)1 y ven. Gauw een deken, riep een van hen, gauw om deu markies over het hoofd te werpen. Tegelykertyd wierpen vyf of 7.es der jon gelui zich op Gaston, scheidden hem van Lazet en duwden hem tegen het biljart. Eenigen zochten hem op den grond te wer pen. anderen poogden met een lederen riem hem in de beweging zyner beenen te hinde ren. Hy verdedigde zich met den moed der wanhoop en voelende dat hy in zyn recht was, beschikte hy over eene kracht, die men hem nooit had toegekend. Hy schold op zyn tegenstanders, noemde hen lafaards en ellendelingen, die met twaalf tegen een vochten. Hy liep het biljart om, teneinde dé deur te hereiken, toen «een vreugdekreet door de zaal weerklonkHier is de deken, riep men. In een deken den beminde der jonge dame. Die woorden raadde Gaston meer dan hy ze verstond. Hy zag zieli overwonnen in de handen zyner vijanden. Met. eene krach tige beweging maakte hy zich van drie aanvallers los, die hem vast hieldeneen vuistslag ontsloeg hem van den vierden. Hy had nu de armen vry, maar de vyanden vielen hem weer aan. Toen verloor hy zyn zinnen. Van de tafel waaraan de. reizigers hadden gezeten, greep hy een mes en stoot te dat tot twee maal toe in de borst van dengene, die zich liet eerst op hem wierp. Die ongelukkige was Jules Lazet, hy be zweek. Een oogenblik heerschte er een groote verwarring en schrik. Vier of vyf aanval lers kwamen by Lazet, om hem hulp te ver leenen, de koffiehuishoudster schreeuwde om hulp. Eenige der jongelui liepen de deur uit. moord, moord roepend. Maar alle anderen wierpen zicli woedend op Gaston, deze zag zich verloren, zyn vy anden namen alles op watj onder hun bereik lag. Hy werd op drie of vier plaatsen ge wond, toen hy ineens een wanhopig besluit nam. Hy klom op het biljart, en een for- sehen sprong nemende, wierp hy zich te gen het raam van 't koffiehuis. Het was eene sterke ruit, die ecliter brak. met Uvai pyp die toboK die er in rif vaah de schuld KrUqf ab de nieJ d deugt. een tabak waarop Ge staaf mahen huru en die de slechtste pijp omfoouerf rot een heerfyk^bezlt Zoo'n tabak Ds: MQqmBM WOOOlMffi meooonuj NIEMEUED MMI - de scherven glas, hout en splinters wond den hem op verschillende plaatsen, maar hy kwam er door. Gaston de Clameran was buiten, maar gered was hy nog niet. Eerst over zyn moed verwonderd en ten hoogste ontsteld, waren zy hem weldra op het spoor. - Hy liep dwars door een korenveld, niet wetend welken weg te nemen. Het weer was slecht, <le bodem doorweekt, groote zwarte wolken dreven, door den oostenwind voortgestuwd, door de lucht, en toch was het helder. Terwyl hy van boom tot hoorn bochten maakte en elk oogenblik dacht ge grepen te worden, overlegde hy nog steeds welken weg te nemen. Eindeiyk besloot hy zoo inogeiyk, naar het kasteel te gaan. Zyn aarzeling overwin nende, stak hy met ongeloofelyke vlugheid het veld schuin over en nam de richting naar den dyk, die het dal van Tarascon te gen o verst room iugen beschut. Op den dyk gekomen, die met prachtige hoornen beplant, een der mooiste wandelin gen van Provence is, dacht er Gaston niet aan, dat de toegang door een hek afgeslo ten was, zooals men gewoonlyk een weg afsluit, die alleen voor voetgangers toegau- kelyk is. Daar hy met volle kracht tegen het hek aanliep, viel hy achterover en be zeerde zich aan zyn heup. Hy stond dade- ïyk op, maar zyn vervolgers waren vlak by hem. Nu durfde hy op ontkomen niet te reke nen. Die woedenden, die hem achtervolg den, lieten dien somberen kreet hooren dien de echo's van het dal in vroegere tyden me nigmaal herhaald haddenIn de Rhone met hem, in de Rhone met den markies! Hy verloor zyn zinnen en wist niet meer wat hy deed. Een stuk glas had zyn voor hoofd gewond en het bloed dat daaruit in z.yu oogen vloeide, verblindde hem. 1-iy zou zich moeten overgeven. I)e ongelukkige, hy had het van bloed druipende mes nog in de hand en stak in het wilde rond. Weer viel er een man, een vreeselijk gehuil uitstootend. I)ie stoot gaf hem een oogenblik tyd, een ondeelbaar oo genblik, maar lang genoeg, om het hek te openen en aan den anderen kant te komen. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1927 | | pagina 1