Toegewijd aan Handel,
ie en Gemeentebelangen.
ÜO.
De Vrouw van den Beek
SUIWELINIEI
STER
Week-Revue.
snasBS
FEUILLETON
Qkfuieel
DOOR, EEVftRIMG
DOCH ROOK
De Rooij-Bourgonjen
NUMMER 21.
ZATERDAG 12 MAART 1927.
50e JAARGANG.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRU ixKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No, 38, Telegr.-Adre»ECHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Binnenland.
't Kan zijn, dat de Haagsche politie
in haar opsporingspogingen sterk door
het noodlot wordt dwars gezeten, maar
een bijzonder gunstigen indruk krijgt
men toch niet van haar, nu den iaat-
sten lijd na elke ernstige misdaad
positieve resultaten uitblijvende
jongste drie moorden de Riemer
straat, Engelenburgstraat en Bezuiden
hout zijn raadselen gebleven en de
met ophef meegedeelde arrestatie van
twee Nederlanders in Brussel, verdacht
van den moord op het Bezuldenhout,
is blijkens de vrijlating dezer personen
ook weer op niets uitgeloopen. We
hadden dat trouwens al voorspeld,
want de motieven der aanhouding
leken uiterst zwak.
Na al deze tegenslagen is nu weer
het geval. Theresiastraat de aandacht
komen vragen. Een brutale ladelichter
ontkomt, na aanvankelijk door burgers
gegrepen te zijn. aan zijn achtervolgers,
geholpen door een handlanger op een
motorfiets. Hij wordt weer gepakt door
een agent van politie, die hem, om
stuwd door vele nieuwsgierigen, naar
een politiebureau geleidt. Op een ge
geven moment echter rukt de misda
diger zich los, trekt een revolver, schiet
den agent in het hoofd en gaat erop
diens rijwiel van door.
Wonder boven wonder leeft de agent
nog, maar ofschoon hij den man eenige
straten ver begeleid heeft, is er slechts
een zeer onvolkomen signalement van
den onverlaat vast te stellen en loopt
deze op het oogenblik nog op vrije
voeten.
Voor burgerlijke begrippen is de wijze,
waarop de politie met delinguenten
van allerlei aard omspringt, niet altijd
even logisch. Toen bovenbedoelde
ladelichter gepakt was, werd hij naar
een bureau, „geleid", daarmee gelegen
heid ontvangende om weer te ontko
men, welke kans hem toch ontgaan
zou zijn, als hij direct geboeid was.
OF
Heel anders behandelt men blijkbaar
misdadigers van kleiner proportie. In
Amsterdam beging zoo iemand de on-
vergeeflijke slordigheid van te rijden
op een fiets, waaraan 'n belletje ont
brak. Hij werd deswege veroordeeld
tot 3 gulden of 3 dagen. De termijn,
binnen welken de misdaad door boete
moest worden uitgewischt, was ai ver
streken, maar de man had zooveel
vertrouwen op het gezond verstand
der politieautoriteiten, dat hij naar het
politiebureau ging om met het oog op
het feit, dat hij zonder werk was, uitstel
van betaling te vragen.
Ten poütiebureele echter meende
men, dat wet en recht geen mededoo-
gen mochten kennen en men hield er
den gevaarlijken man meteen vast.
Een celwagen werd ontboden en daarin
opgeborgen werd de misdadiger, die
zonder belletje had durven fietsen, naar
het station overgebracht en vandaar
per trein naar de strafgevangenis te
Alkmaar vervoerd om zijn drie dagen
uit te zitten Terwijl er in Amsterdam
een gevangenis is en de man in zoo'n
luttele aangelegenheid er natuurlijk niet
aan gedacht zou hebben om te ont
snappen. als hij door een of anderen
rechercheur gemoedelijk was weg
geleid.
We staan steeds méér verbaasd over
de wijze, waarop r :.n tot oplossing
van het werkloosh* dsvraagstuk wil
meewerken, n 1. dor uit de groote
steden werkloozen na ir Drentsche ont
ginningen te zenden. We noemden
vroeger reeds eenige bezwaren, als de
onwaarschijnlijkheid, dat een stedeling
zich zou kunnen aanpassen aan het
leven op de Drentsche heide, het feit,
dat Drenthe zelf zooveel werkloozen
telt enz. Thans zullen we eens op de
gedachte „salarisrege ing" wijzen.
Een huisvader, nazr Drenthe uitge
zonden, zal per wee* ontvangen: 15
gulden van het rijk, 15 gulden van de
gemeente en f 4.50 per week reisgeld,
waarmee de man ééns per 14 dagen
naar huis kan gaan voor familiebezoek
deze regeling zou voor Amsterdam
gelden. Men rekent dan uit, dat de
man in Drenthe 7 gulden per week
kostgeld moet geven, een paar gulden
voor zich zeiven noodig heeft en dus
20 gulden aan zijn gezin kan sturen.
Om een gezin met 20 gulden te
ondersteunen geeft men dus f 34 50
uit. Maar waarom dan maar niet die
20 gulden gegeven jen den man in
Amsterdam gelaten? Dan behoeft ook
het gezin niet uiteen gescheurd te
worden. Drenthe is met die Amster
dammers tóch niet gebaat, want nim
mer zullen ze landbouwers worden.
Zoo lang de nood dringt zullen ze den
Drentschen grond met een onwillig
gebaar omspitten, maar zoo gauw ze
kans krijgen om in hun Mokum arbeid
te vinden, zullen ze met een zucht van
verlichting de Drentsche woestenijen
verlaten.
GEMEENTERAAD.
HERPT.
Vergadering van den Gemeenteraad
van Herpt en Bern op Dinsdag den 8
Maart 1927 des voormiddagsten 11 ure.
Aanwezig alle leden.
Na voorlezing en goedkeuring no
tulen, behandeling van ingekomen
stukken, o.a.
Goedkeuring begrooting 1927 en
rekening 1925.
I. Tot leden van 't stembureau wor
den benoemd de beide wethouders J.
C. van Bokhoven en A W. Verhoeven.
Tot plaatsvervangende leden de heeren
Couwenberg, van den Broek en van
Herpt.
II. Benoeming leden van de schat
tingscommissie voor de inkomsten
belasting.
Herkozen werden A. Couwenberg,
j. C. van Bokhoven, P. v. d. Bosch.
In de asesm Adr Bufis verkrijg!
deze 2 stemmen, H. J. van Eggelen 4
stemmen en v. Herpt 1 stem.
De aftredende leden die herkozen
zijn en de Edelachtb. heer v. Eggelen
nieuwgekozen nemen hunne benoe
ming aan.
III. Voorstel van B. en W. voor toe-
kenning van een subsidie voor het
vervolgonderwijs.
De Voorzitter zegt dat het voorstel
is f 50 te verleenen, waarbij rekening
gehouden wordt met het feit dat er
eenige bij zijn die zelf kunnen en
zullen betalen en met de omstandig
heid dat het hoofd der school tevre
den is met eene matige vergoeding.
Deze rekent f 1 per lesuur wat z. i.
een zeer matige vergoeding is.
De Voorzitter is over het onderwijs
dat gegeven wordt buitengewoon te
vreden Toen hij er zelf geweest is.
Grossier
WAALWIJK.
heeft hij een zeer gunstigen indruk ge
kregen, het is een goed werk en daar
om durft hij te advlseeren alzoo te
besluiten. Zij die het onderwijs volgen
toonen ook veel belangstelling, wat
vroeger wel eens anders geweest Is.
Volgens voorstel wordt besloten.
IV. Wijziging begrooting 1926.
Hierin dienden eenige veranderin
gen aangebracht te wordenop de
oorete plaats onder de inkomsten een
post van f2274 24 wegens van den
pensioenraad terug ontvangen te veel
gestorte gelden wegens inkoop pen
sioen.
Bij de uitgaven een post van brand-
bluschmiddelen ad f 15.70, verder
voor kosten van bezoek van kinderen
aan de openbare school te Heusden
f 33.75, voor onderhoud van bezittin
gen f 43,34, wegens reparatie aan
het gebouw der openbare school
f 36 20'/,.
Worden goedgekeurd.
V. Vaststelling der vergoeding be-
doeld'in art. 101 der Lager Onderwijs
wet 1920 over 1925.
Aan het bestuur der R K. Bijz.
School moet een totaal bedrag uitge
keerd worden van f 619 67, welke
de werkelijk gedane uitgaven zijn;
moest zulks zijn volgens hetgeen de
Ie Echo van het Zuiden.
Waalwüksche en Lnngstraatsche Courant,
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco per post door bet gebeele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Prijs der Ad verten tien
20 cent per regelminimum 1,50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit
zijn.
van „DE ECHO VAN EET ZUIDEN".
39)
Met prestoten oogen, zonder na te den
ken, ja zonder vrees, verheugden zij zich
in hun bjjeenkojnst, en zagen elkander
lederen avond. Zonder den slag te vree
zen, die eens op ben moest nedervallen,
waren zy gelukkig in dat oogenblik.
Valentine en Gaston dachten, dat nie
mand hunne geheime bijeenkomsten ver
moedde. Zij hadden alle mogelijke kleine
voorzorgen genomen en namen die nog.
Gaston had er nooit; met iemand over ge
sproken, zelfs met zjjn broeder niet. Zij
hadden elkaar verboden hunne namen
hardop uit te spreken. Zy ontzegden zich
oen minuut een laatsten handdruk, als zij
onraad meenden te bespeuren.
Arme naive beminden! Alsof men iets
verbergen kan voor de schranderheid der
mensehen, aan de altijd wakende nieuws
gierigheid van het publiek. Zy dachten
hun geheim te bewaren maar het was hun
lang ontstolen en er werd over hunne
bijeenkomsten veel gesproken.
Soms zagen zy 's avonds in de schaduw
een boot over het water glyden en dan zei
den zy: Het zal een visscher zijn die wat
later naar huis gaat. Maar dan vergisten
zij zich deerlijk. In die boot waren nieuws
gierige spionnen, die verschrikt dat zy hen
gezien hadden, haastig terugkeerden om
hun ontdekking met duizend gelogeu klei-
Qet roost U eens de
moeite, de zschte-geunoe-
kwaliteit van Douwe Egberts
Echte Friesche Heerenbaai,
te vergelijken met onver
schillig welk ander merk.
nigheden verfraaid, te gaan vertellen.
Op een avond in het begin van November
kwam Gaston tot die treurige ontdekking.
Langdurige regens hadden de Rhone doen
wassen en men vreesde voor een overstroo
ming. De rivier bij' die sterke was te willen
overzwemmen zou gelyk staan met het
leven op het spel te zetten.
Gaston was dus naar Tarnscon gewan
deld, zou daar over de brug gaan en dan
langs den rechter Rhone-oever tot aan het
park van la Verberie loopen. Valentine
verwachtte hem. Toevallig had hy. die
als hy te Tarascon was. altfjd by een zy-
ner familieleden dineerde, dien middag met
een vriend in het hotel ,.de drie Keizers",
op den hoek der plaats de Charité gege
ten. Daarna gingen zy naar een klein kof
fiehuis op de markt. De kleine zaal was
vol jongelui uit de stad. Het biljart was
vry. Gaston en zyn vriend hestelden een
glas} bier en begonnen te spelen.
Midden in hun party werd Gastons aan
dacht opgewekt door een gedwongen ge
lach. dat van een der tafeltjes weerklonk.
Paar zyn gedachten by dat gelach waren,
dat natuurlijk een kwade bedoeling had,
stootte Gaston zyn hallen precies verkeerd
en zyn vriend zei: Wat hebt ge toch, ge
zyt niet meer by het spel.
Ik heb niets.
Een minuut lang speelden zy nog door,
toen Gaston op eens zeer bleek werd, zyn
queue woedend op het biljart wierp en op
het tafeltje waar gelachen was afging.
Daaraan zaten vyf jongelui domino te
spelen en een kojn warme wyn te ledigen.
Hy wendde zich tot den oudste van hen,
Jules Lazet genaamd, een knap jongman,
van 20 jaar met groote glinsterende oogen
en een zwarten fier gekrulden snor.
Durf nog eens te herhalen, wat gy
daar even gezegd hebt, riep hy met een
van woede bevende stem.
Waarom niet, antwoordde Lazet, zoo
kalm mogelyk. Ik heb gezegd en ik herhaal,
dat de meisjes van adel niet beter zyn dan
die der liandwerksklasse en dat de adel de
deugd niet hoogschat.
Gy hebt een naam, genoemd.
Lazet stond op, alsof hy vooruit wist,
dat 7,yn antwoord den jongen Clameran
woedend zou maken en op zyne woorden
V
daden zouden volgen.
Ik noemde de naam van de mooie
kleine juffrouw de la Verberie, zei hy bru
taal weg.
Alle gasten, zelfs twee reizigers, die dicht
by het biljart zaten te eten, waren opge
staan en omringden hem.
De dreigende blikken, evenals het gesis,
deed Gaston vermoeden, dat hy door zyn
vyaiulen omringd was.
De hatelykheden en spottemyen van den
ouden markies deden! nu hun werk. De haat
vat. gauw en diep wortel in de hoofden der
bewoners dier streek.
Maar Gaston, do Clameran was er de man
niet naar om een pas terug te treden, al
had hy honderd tegenstanders gehad in
plaats van vyf tien of twintig.
Met bevende, door de diepe stilte nog
plechtiger klinkende stem, hernam hyAl
leen een lafaard en een ellendeling kan de
brutaliteit en de laagheid hebben een meis
je te beleedigen, wier moeder weduwe is
en die geen vader of broeder heeft om haar
te verdedigen.
Als zy geen vader of broeder heeft,
bezit zy haar beminde, dat is genoeg, spot
te Lazet.
Die woorden „haar beminde" brachten
de met moeite ingehouden woede van Gas
ton tot het uiterste. Hy lichtte zyn arm op
en met doffen slag viel zy'n hand op de
wang van Lazet.
Er ging een kreet van ontzetting op: alle
aanwezigen kenden 't driftig karakter van
Lazet, zyn herculische kracht en blinden
moed. Hij sprong over de» tafel, die hem van
Gaston scheidde en op hem aanvallende,
greep by hem by de keel.
Het was een oogenblik van versehrikke-
lyke verwarring. De vriend van Gaston
poogde hem te hulp te komen doch hy werd
teruggedrongen, omgeworpen en onder een
tafel geschopt.
Even vurig en woedend vochten Gaston en
Lazef, zonder dat men wist wie overwin
nen zou.
Lazet, een sterke jongen, die zeer moe
dig was, wilde geen hulp. De ooggetuigen
verklaarden dit eenparig, hy hield niet op
tot zyn vrienden te roepen
Gaat weg, verwyderf u, laat my al
leen begaan.
Maar de anderen waren reeds te opge
wonden om slechts toeschouwers te 1)1 y ven.
Gauw een deken, riep een van hen,
gauw om deu markies over het hoofd te
werpen.
Tegelykertyd wierpen vyf of 7.es der jon
gelui zich op Gaston, scheidden hem van
Lazet en duwden hem tegen het biljart.
Eenigen zochten hem op den grond te wer
pen. anderen poogden met een lederen riem
hem in de beweging zyner beenen te hinde
ren.
Hy verdedigde zich met den moed der
wanhoop en voelende dat hy in zyn recht
was, beschikte hy over eene kracht, die
men hem nooit had toegekend. Hy schold
op zyn tegenstanders, noemde hen lafaards
en ellendelingen, die met twaalf tegen een
vochten.
Hy liep het biljart om, teneinde dé deur
te hereiken, toen «een vreugdekreet door de
zaal weerklonkHier is de deken, riep
men. In een deken den beminde der
jonge dame.
Die woorden raadde Gaston meer dan hy
ze verstond. Hy zag zieli overwonnen in
de handen zyner vijanden. Met. eene krach
tige beweging maakte hy zich van drie
aanvallers los, die hem vast hieldeneen
vuistslag ontsloeg hem van den vierden. Hy
had nu de armen vry, maar de vyanden
vielen hem weer aan. Toen verloor hy zyn
zinnen. Van de tafel waaraan de. reizigers
hadden gezeten, greep hy een mes en stoot
te dat tot twee maal toe in de borst van
dengene, die zich liet eerst op hem wierp.
Die ongelukkige was Jules Lazet, hy be
zweek.
Een oogenblik heerschte er een groote
verwarring en schrik. Vier of vyf aanval
lers kwamen by Lazet, om hem hulp te ver
leenen, de koffiehuishoudster schreeuwde
om hulp. Eenige der jongelui liepen de deur
uit. moord, moord roepend.
Maar alle anderen wierpen zicli woedend
op Gaston, deze zag zich verloren, zyn vy
anden namen alles op watj onder hun bereik
lag. Hy werd op drie of vier plaatsen ge
wond, toen hy ineens een wanhopig besluit
nam. Hy klom op het biljart, en een for-
sehen sprong nemende, wierp hy zich te
gen het raam van 't koffiehuis.
Het was eene sterke ruit, die ecliter brak.
met Uvai pyp
die
toboK die er in rif
vaah de schuld KrUqf ab de
nieJ d
deugt.
een tabak waarop Ge staaf
mahen huru en die de slechtste
pijp omfoouerf rot een
heerfyk^bezlt
Zoo'n tabak Ds:
MQqmBM
WOOOlMffi
meooonuj
NIEMEUED
MMI -
de scherven glas, hout en splinters wond
den hem op verschillende plaatsen, maar
hy kwam er door.
Gaston de Clameran was buiten, maar
gered was hy nog niet. Eerst over zyn moed
verwonderd en ten hoogste ontsteld, waren
zy hem weldra op het spoor. -
Hy liep dwars door een korenveld, niet
wetend welken weg te nemen. Het weer
was slecht, <le bodem doorweekt, groote
zwarte wolken dreven, door den oostenwind
voortgestuwd, door de lucht, en toch was
het helder. Terwyl hy van boom tot hoorn
bochten maakte en elk oogenblik dacht ge
grepen te worden, overlegde hy nog steeds
welken weg te nemen.
Eindeiyk besloot hy zoo inogeiyk, naar
het kasteel te gaan. Zyn aarzeling overwin
nende, stak hy met ongeloofelyke vlugheid
het veld schuin over en nam de richting
naar den dyk, die het dal van Tarascon te
gen o verst room iugen beschut.
Op den dyk gekomen, die met prachtige
hoornen beplant, een der mooiste wandelin
gen van Provence is, dacht er Gaston niet
aan, dat de toegang door een hek afgeslo
ten was, zooals men gewoonlyk een weg
afsluit, die alleen voor voetgangers toegau-
kelyk is. Daar hy met volle kracht tegen
het hek aanliep, viel hy achterover en be
zeerde zich aan zyn heup. Hy stond dade-
ïyk op, maar zyn vervolgers waren vlak by
hem.
Nu durfde hy op ontkomen niet te reke
nen. Die woedenden, die hem achtervolg
den, lieten dien somberen kreet hooren dien
de echo's van het dal in vroegere tyden me
nigmaal herhaald haddenIn de Rhone
met hem, in de Rhone met den markies!
Hy verloor zyn zinnen en wist niet meer
wat hy deed. Een stuk glas had zyn voor
hoofd gewond en het bloed dat daaruit in
z.yu oogen vloeide, verblindde hem. 1-iy zou
zich moeten overgeven.
I)e ongelukkige, hy had het van bloed
druipende mes nog in de hand en stak in
het wilde rond. Weer viel er een man, een
vreeselijk gehuil uitstootend. I)ie stoot gaf
hem een oogenblik tyd, een ondeelbaar oo
genblik, maar lang genoeg, om het hek te
openen en aan den anderen kant te komen.
(Wordt vervolgd.)