3
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
F
l S Co.
De Vrouw vu Deo Bankier.
Pruimtabak
Week-Revue.
FEUILLETON
DOOR EKS4MUMG
MI39Ï&
per half ons
ALLE ANDERE
SMAAK bn
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
ZWARE
NUMMER 27.
ZATERDAG 2 A©RIL 1927.
150e JAARGANG.
WaalwUksche en Lnngslraatsche Courant,
Dit blac
WOENSDA!
Abonnementspry^
Franco per post dooi
Brieven, Ingezonder
franco te zendei
jnt
TERDAG.
maanden 1.25.
1 géheele rijk 1.40.
tkken, gelden, enz.
ra'£n den Uitgever.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No» 38. Telegr.-AdresECHO.
PrÖ9 der Advertentlën
20 cent per regel; minimam 1,50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Ad verten tiën moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit
sQn.
BINNENLAND.
Vóór zoowel als tegenstanders
van het Nederl.-Belgische Verdrag voe
len het als een opluchting, dat de be
slissing eindelijk gevallen is en daar
mee de zaak „voorloopig". afgedaan.
De verwerping van het Verdrag, ge
volgd als deze is door een zekere rust
en bekoeling der verhitte gemoederen,
zal nog minder schadelijk zijn voor on
ze verhoudingen met het buitenland
dan de opwinding, waarmee een aan
tal agitatoren behept waren in de da
gen, toen ze met allerlei ondiploma
tieke scherpte een actie meenden te
moeten ontwikkelen tegen een opzet,
dien ze laten we het aannemen
uit overtuiging, in strijd met 's lands
belang meenden.
Vertrouwenwekkend is daarbij het
feit, dat Nederland in den vreemde
een aantal beproefde vrienden heeft,
die niet zonder succes in de buiten-
landsche pers de groote bezwaren, die
we, op gegronde redenen tegen het
Verdrag konden aanvoeren, hebben
uiteengezet en daardoor een milder
oordeel hebben afgedwongen, speciaal
in Engeland en Frankrijk, dan wij ge
vreesd en de Belgen voorzien hadden.
De heer v. Ivarnebeek heeft de con
sequenties getrokken uit het besluit
der Eerste Kamer en zijn ontslag inge
diend. Wie hem zal opvolgen, is een
vraag van buitengewone beteekenis.
Het zou ontactisch zijn en een vreed
zame beslechting der bestaande ge
schillen bemoeilijken, wanneer voor
die opvolging een diplomaat werd aan
gewezen, die fel tegenover de idee van
dit Verdrag heeft gestaan. Tegen de
beginselen, waarop het was opge
bouwd, bestond immers allerminst een
ernstig verzet, wél echter tegen be
paalde onderdeelen die van een te een
zijdige voor ons nadeelige en der
Belgen voordeelige strekking wa
ren. Ons land heeft dus behoefte aan
een opvolger, uit de school van den af-
van „DE ECHO VAN EET ZUIDEN".
OF
45)
Ja, hernam hij, moeite doende om
van ieder woord een dolksteek te ma
ken, gisteravond is mijnheer Gaston
bezweken. Toen men den markies he
den morgen kwam boodschappen, dat
zijn oudsten zoon dood was, werd hij,
die man als een boom, als door den
bliksem getroffen. Ik was bij hem. Hij
sloeg met zijn handen in de lucht en
viel zonder een kreet te uiten op den
grond. Wij hebben hem toen op het
bed gelegd, terwijl mijnheer Louis te
paard steeg om te Tarascon een dokter
te gaan halen. Maar het was te laat.
Toen de dokter kwam was er niets
meer aan te doen. Tegen den avond
kwam hij weer even bij kennis en ver
langde alleen met mijnheer Louis te
blijven. Kort daarna begon hij te ijlen;
zijn laatste woorden zijn geweest:
De vader en de zoon op één dag, zij
kunnen blij zijn op la Verberie.
Met één enkel woord had Valentine
de smart van dien trouwen dienaar
kunnen verzachten, als zij slechts ge-
getredene, die corrigeerend en retou
cheerend wil werken aan de schepping
van zijn voorganger, zóó dat het pro
duct voor alle partijen aannemelijk
wordt. Waar de Belgen vooralsnog
sterk afwijzend tegen alle directe on-
handelingen zullen staan, moet de
keuze bepaald worden op iemand,
wiens diplomatieke beteekenis en po
litieke onpartijdigheid hem in staat
stellen om evenals Jhr. van Karne-
beek dat deed bij een eventueele
crisis van het eene kabinet in het an
dere over te slappen en aan zijn eigen
grootsche taak voort te arbeiden, on
geacht de mutatiën in het landsbe
stuur, die de gevolgen zijn van gehar
rewar der binnenlandsche politiek.
Met de groote Olympiade van 1928,
te Amsterdam te houden, lijkt het ons
vrij wanhopig gesteld. Tennis zal er
niet worden gespeeld, gelijk wc elders
reeds berichten en de F.I.F.A., de in
ternationale organisatie der voetbal
sport, zal zich vermoedelijk ook terug
trekken, daarmee een zeker fiasco aan
de organisatie en het welslagen dei-
spelen bezorgende. In de Sportkroniek
van 24 Maart j.l. vonden we daarover
de volgende ontmoedigende beschou
wing
't Zou een schandaal zijn, als
men ér Nederland in vliegen liet.
Dat kan en mag men als fatsoenlijke
sportlui niet doen. Waarom heeft de
lieer Ilirschinan in geen dei verga
deringen van het N.O.C. of Comité
1928 ooit één enkele waarschuwing
doen hooren? Waarom heeft hij
nooit gezegd: past op, bouwt geen
stadion, houdt uw geld, uw tijd en
uw toewijding in petto, want...
want 't kan zijn, dat we niet mee
doen
Zeer zeker zullen de spelen zonder
de voetbalsport een inillioenen-tekort
geven. Met die sport had men drie ja
ren geleden in Parijs trouwens óók al
zoo'n nadeelig saldo. Toen werd de
Staat aangesproken tot dekking
Laat hier de overheid ingrijpen vóór
het zoover is. Dat men althans in Am
sterdam ophoude honderdduizenden te
vermorsen aan een stadion-bouw, die
straks misschien geheel overbodig blij
ken zal.
Dezer dagen verscheen weer 'n alar-
meerend bericht in de pers. De Fin-
sche Athletiekbond heeft mededeeling
gezonden, dat hij aan de Olympische
spelen niet zal meedoen. En de Fin-
sehe Athleten zijn de beste
Er zijn meer van die dingen, die wel
erg sympathiek lijken, maar tenslotte
niets anders beduiden dan het uithe-
velen van belastinggelden uit de schat
kist (d. i. de portemonnaie der belas
tingbetalers) naar dfe bodemlooze
brandkast van zekere bravour-onder-
nemingen.
Mits particulieren zich voor een half
millioen in onze burgerlijke luchtvaart
interesseeren, wil de regeeri^ig aan de
K. L. M. voor de komende zeven jaren
een subsidie van bijna drie millioen
verleenen.
Men versta ons goed: we hebben
alle respect voor de K. L. M., die in
de internationale luchtvaart inderdaad
een beteekenende positie inneemt. Maar
waarvoor zullen we ten koste van zoo
veel geld een positie bewaren, die van
zoo weinig nuttig effect is? Ook des
kundigen t-an den eersten rang zijn
den laatsten tijd komen getuigen, dat
de luchtvaart zich niet ontwikkeld
heeft in den geest, dien men heeft
voorzien.
Aan het luchtvervoer blijft veel
zegd had dat" Gaston nog leefde maar
zij vreesde zijne onbescheidenheid, die
noodlottig kon worden.
Welnu, hernam zij, dan moet ik
mijnheer Louis spreken.
Die verklaring scheen Saint-Jean woe
dend te maken.
U! riep hij uit, u! Denk daar maar
niet aan, mejuffrouw de la VerberieWant,
na wat er gebeurd is, zoudt gij u aan hem
durven vertoonen? Dat duld ik niet, ver
staat u mij? En bovendien zal ik u een
goeden raad geven, ga naar huis terug. Ik
kan niet voor de tongen der bedienden in
staan, als zij u zullen zien. En zonder een
antwoord af te wachten, keerde hij zich
om en ging heen.
Wat kon Valentine doen? Vernederd en
vernietigd ging zij, zich met moeite voort-
sleepeed, den weg weer op, dien zij zoo
vlug afgekomen was. Op dit uur kwamen
veel boeren van de stad terug. Zij hadden
het gebeurde vernomen en telkeu9 ving het
ongelukkige meisje spottende en beleedi-
gende blikken van de voorbijgangers op.
Dicht bij la Verberie zag zij Mihonne, die
hariï opwachtte. O, juffrouw, zei zij, kom
toch ganw naar huis, mevrouw heeft van
morgen visite gehad en sedert dien tijd
roept zij onophoudelijk om u, maar neem u
in acht, want mevrouw i9 woedend.
Mevrouw de la Verberie had de gewoonte
uit den vroegen tijd behouden, waarin de
dames uit de hoogste standen niet minder
vloekten dan een oorlogsbonk. Zoodra zij
Valentine zag, overlaadde zij haar met de
grofste en hevigste beleedigingen. Een oude
weduwe was zoo vriendelijk geweest, haar
intieme vriendin de gebeurtenissen van den
vorigen avond, overdreven en naar den
smaak van het lage publiek veranderd, te
komen vertellen. Vroeg reeds had zij zich
gekleed, alleen om haar met leedwezen dien
vergiftigden beker te komen toedienen.
Mevrouw de la Verberie zag in die vreese-
lijke geschiedenis nog meer de vernietiging
liarer eigen plannen, het huwelijk van hare
dochter met eer en rijkdom, en nu was dat
alles verloren. Zoo een meisje kan niet ge
makkelijk aan den man komen. Er moesten
tenminste twee jaar verloopen, eer zij haar
nu in de wereld kon brengen.
Ongelukkige, riep de gravin, die zoo
rood als een pioenroos was, haar met woe
de toe, zoo eerbeidigt ge dus de edele ge
woonte van ons huis. Nog nooit is het noo-
dig geweest een la Verberie te bewaken, zij
konden allen hun eer ophouden. Gij hebt
uw vrijheid op schandelijke wijze misbruikt.
Valentine had dit tooneel verwacht en
haar moeder met snel kloppend hart aan
gehoord. Zij verdroeg die beleedigingen als
een welverdiende straf, overtuigd, dat de
verontwaardiging der gravin volkomen ge
wettigd was, als een schuldige voor zijne
rechters.
Maar die berusting was slechts geschikt
om de woede der gravin te doen stijgen.
Zult ge mij antwoorden? vroeg ze met
een dreigend gebaar.
Wat kan ik antwoorden, mama?
Ge kunt mij antwoorden, dat zij, die u
belasteren, gelogen hebbenSpreekVer
dedig u
Zonder te antwoorden schudde Valentine
treurig het hoofd.
Het is dus waar? riep de gravin woe
dend, het is dus waar?
Vergeving, mama, stamelde het jonge
meisje, vergeving.
Wat vergeving? Men heeft mij dus niet
bedrogen? Groote God! Welk bloed vloeit
er door uw aderen?
O, mama, hebt u dan geen medelijden?
Hebt gij dan medelijden met mij ge
had? Hebt gij er aan gedacht, dnt uwe
schande mij dooden kon? Neen immers. Ik
vertrouwde u en in de herbergen belas
teren de mannen u, vechten en dooden el
kaar om uIk had de eer van ons huis in
uw handen gelegd en wat hebt ge er mede
gedaan? Voor den eersten den besten hebt
ge haar weggegooid.
Dat was te veel.
Die woorden den eersten den besten
brachten Valentines trots in opstand. Zulk
een behandeling verdiende zij niet. zy
poogde tegen te spreken.
Neen, ik vergis my, hernam de gravin,
ge hebt geiyk. Het was niet de eerste de
beste, tusschen allen moest ge ook nog den
erfgenaam van onzen aartsvijand kiezen.
Gaston de Clameran. Die moest het zyn,
een lafaard, die openiyk er mee praalde,
uw gunst te genieten.
Neen, mama, dat is niet zoo. Hy be-
itte Ster
10 cent
IN
PABRIKANTi N.V. 8TOOMTABAKSPABRIBK V.h. TM. NIVMBMBR. ORONINOBN
risico verbonden, terwijl deze ontzag
lijk dure transportwijze bovendien
niet in staat blijkt om een vervoer van
eenigen omvang mogelijk te maken.
Wordt het subsidie aan de K. L. M.
verleend, dan beteekent zulks slechts,
dat in de komende zeven jaren de Ne-
derlandsche belastingbetalers dagelijks
een bijslag van ruim duizend gulden
moeten verleenen op het luchtvervoer
van de enkele K. L. M.-passagiers, die
voor meer dan 99 pCt. bet luchtver
keer niet noodig hebben, maar het be
zigen ter wille van de sensatie.
Met die ruim duizend pop per dag
zullen we er trouwens nog wel niet
van af zijn, want 't Comité Nederland-
Indië heeft, ter wille van de suggestie,
in de deftigste Nederlandsche verga
derplaats de Grafelijke zalen in Den
Haag, de haute finance verzameld, met
vóóraan de leden van ons Koninklijk
Huis, om een campagne te openen ter
verzameling van de middelen voor een
minde my en als hy op uw toestemming
bgd durven hopen
Zou by u getrouwd hebben, neen nooit
Ik zou u liever in een afgrond zien vallen
dan u zyn vrouw te laten worden.
Zoo uitte de baat der gravin zich op de
zelfde wyze als die van den markies de
Clameran.
Maar, hernam zy met een wreedheid,
waartoe zy alleen in staat was:
Uw beminde Is vertrokken en zooals
men my zeide, is de oude markies dood.
God is rechtvaardig. Wy zjjn gewroken.
De woorden van Saint-Jean zy kun
nen biy zyn op la Verberie schoten Va
lentine oogenblikkelyk te binnen. De oogen
der gravin straalden van genot.
Het was voor het ongelukkige meisje de
genadeslag. Sedert een half uur moest zy
een bovenmensclieiyke kracht inspannen,
om zich tegen die wreede beleedigingen
staande te houden, maar nu verlieten de f
krachten haar. zy werd doodsbleek, sloot
de oogen, strekte de handen uit om een
steun te zoeken en viel neer, terwyi zy
zich aan een hoek van de tafel stootte,
waardoor zy een wond aan het hoofd be
kwam.
Met droge oogen zag de gravin haar doch
ter aan haar voeten liggen. Haar ydeBieid
bloedde, haar moederliefde werd niet be
wogen. Zy behoorde tot die mensehen, wier
toorn en haat hen zoo vervult, dat er voor
geen ander gevoel plaats meer is. Toen zy
zag dat Valentine zich niet bewoog, en de
bedienden, die in de gangen, by bet ver
nemen van haar dreigende stem hadden
staan beven, kwamen aanloopen, zei zy
Drai^g de juffrouw naar haar kamer,
sluit de deur af en breng my den sleutel.
De gravin nam zich toen voor Valentine
een tyd lang op te sluiten en haar te ver
hinderen uit te gaan. Want zy had een
vreeselyke angst voor de wereld. Op het
platteland mist men de kiescliheid der ste
delingen daar stelt men een eer er in de
schuldigen te beleedigen, maar toch rede
neerde mevrouw de la Verberie verkeerd,
want het is nog beter een schandaal te laten
losbarsten, dan den laster zyn sluiperigen
gang te laten gaan.
Al hare plannen zouden echter in duigen
vallen.
lucht vaart verbinding met Indië. Voor
zulke verbinding is in een afzienbaar
aantal Wen geen mogelijkheid ten
minste niet voor algemeenen dienst.
Slechts weinige financieel-bevoorrech-
ten zouden er gebruik van kunnen
maken, maar dan natuurlijk met be
hulp van alle belastingbetalers. Dat is
het pleiziertje van die weinigen niet
waard. Bovendien beloopen de gega
digden nog de onprettige kans, dat
hun kostbaar huidje in de een of an
dere Arabische woestijn te verdrogen
zal komen liggen.
Van veel méér algemeen nut zou een
goede radio-telefonische verbinding
met de Oost zijn, maar dóórvoor heeft
de Staat nog niet veel over en laat deze
het initiatief aan de particuliere indu
strie (Philips).
STATEN GENERAAL.
In de Tweede Kamer is de behande
ling van het Wetsontwerp tot wijzi-
Weldra kwamen fle dienstboden haar
zeggen, dat Valentine bygekomen was,
maar dat zy hun in het geheel niet wel ge
leek.
De gravin antwoordde, dnt het gemaakt
heid was, maar op aandringen van Mihonne
besloot zy naar haar dochter te gaan en
daar moest zy de werkeiykh°id wel inzien,
want Valentine verkeerde in gevaar.
Zy toonde geen aandoening, maar zond
naar Tarascon om dokter Ragnet te halen,
die toen het orakel der streek was, dezelfde
die 's nachts by den markies de Clameran
geroepen was. Hij behoorde tot die men
sehen, wier herinnering lang na hun dood
nog voortleeft.
Verstandig en edel z.ynde, offerde hy
zyn leven aan zyn beroep op. Iiy was ryk
en liet zich nooit voor zyn diensten betalen.
Nacht en dag ontmoette men hem in zyn
met een grijze merrie bespannen rytulg,
waarin altyd bouillon en wyn voor de
armen was. HU was toen ongeveer vyftig
jaar, een kleine man, met kaal hoofd, le
vendig oog en zeer geestig. Hy was een
aangenaam en opgewekt prater en buiten
gewoon goedhartig.
De bode vond liem en bracht hem naar
het kasteel.
Toen hy Valentine zag, fronste hy zyn
wenkbrauwenbeurtelings de dochter en
de moeder gadeslaande, wierp de dokter
zulke doordringende blikken op de oude
dame, dat zy voelde dat ze een kleur kreeg.
Dat meisje is ernstig ziek, zeide hy
eindeiyk.
En toen mevrouw la Verberie niet ant
woordde, hernam hy
Ik zou wel even alleen met haar wil
len zyn.
De dokter had door zyn naam en karak
ter veel invloed op de gravin, zoodat deze
niet durfde tegenspreken, zy verliet de ka
mer, niet zonder tegenzin en wachtte in het
nanstbjjgelegen vertrek den dokter af.
Na 'een half uur, dat haar wel eeu eeuw
toescheen, kwam deze.
(Wordt vervolgd).
