Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen»
J
iCo.
BIGGELAAR'S
*BIKO*
De ton m den Bankier.
1
(I
srsls-ji
NGOPDBRABATiD
Kies-reglement der
R.K. Staatspartij.
De heer Polak over
het oorlogsgevaar.
FEUILLETO
KOFFIE
50e JAARGANG.
UITGAVE
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No, 38. Telegr.-AdresECHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
in de rede, waarmee de heer Polak
'tcongres derS.DAP. opende,maakte
hij ook gewag van het oologsgevaar.
Hij zag het vooral van twee zijden:
van den kant van Mussolini, die met
zijn expansie-zucht een permanent
gevaar voor den vrede is en van de
zijde der gebeurtenissen in het Verre
Oosten, die een bron van oorlogsge
vaar blijven.
Wij gelooven, dai de voorzitter der
S.D.A.P. inderdaad niet mis ziet.
Wel wees hij op den Volkenbond,
waarvan de beteekenis niet mag onder
schat worden, maar hij wilde die ook
niet overschattende macht van den
Volkenbond is nog zeer beperkt en
zijn politieke invloed reikt nog niet
erg ver.
De heer Polak toont zich hier een
man, die met de werkelijkheid reke
ning houdt.
Naast zijn verklaring verschijnt in
een eigenaardig licht wat een invloed
rijk partijgenoot indertijd ten behoeve
van de ontwapening aanvoerde.
Wij konden gerust ontwapenen, want
een nieuwe oorlog was uitgesloten
daar zou van den eenen kant de ar-
beidersbeweging, van den anderen
kant de Volkenbond voor zorgen.
De heer Polak heeft de arbeiders
beweging niet eens genoemd als vre
desfactor.
Niet, natuurlijk, omdat de arbeiders
beweging (het Internationaal Verbond
van Vakvereenigingen is vanzelfspre
kend bedoeld) een voorstandster van
den oorlog zou zijn. maar omdat de
heer Polak volkomen beseft, dat, kwam
het tot een botsing, de arbeidersbe
weging zich niet tegen den oorlog zou
verzetten.
In geen enkel land, noch in Enge
land. noch in Frankrijk, noch in België.
Welke Nederlandsche sociaal demo
craat van invloed was het ook weer,
die de Fransche arbeidersbeweging
tegen Mussolini ophitste?
Vergeet evenmin, dat de communis
a cl Imet ovepleg
Goedkoopep dan elke andere
en toch goed
Qebr*. v.dJDiggdaan
JSrec/a
tische arbeidersbeweging in Rusland
ook in militairen zin slagvaardig is en
dat in alle landen, die aan Rusland
grenzen, de arbeidersbeweging, ook de
sociaal-democratische, gereed staat, een
Russischen inval af te weren.
De Volkenbond kan niet alles
Volkomen juist en zoo lang de Vol
kenbond zoo weinig vermag, heeft elke
staat tot plicht, zich weerbaar te maken
en te houden.
Noch op de arbeidersbeweging, noch
op den Volkenbond mag hij zich ver
laten, in het vertrouwen dat daarmee
zijn onafhankelijkheid en zelfstandig
heid voldoende zijn gedekt.
Niet voor niets wees de heer Polak
op het oorlogsgevaar in het Verre
Oosten.
Van Nederland is geen vergrooting
van dit gevaar te vreezen, maar Neder-v
land ligt voor het overgroote deel van
zijn gebied en van zijn bevolking in
het Verre Oosten.
Indien ginds, als gevolg van altijd
te duchten complicaties, de oorlog aan
of
onze deur zou kloppen, zijn wij er nie
af metniet thuis te geven.
De S.D.A.P. wil, zeg over een halve
of een heele eeuw, Indië onaihanke-
lijk, maar tot zoo lang ziet ze het
eilandenrijk liefst Nederlandsch gebied
en er is niet één Nederlandsch sociaal
democraat, die voor de inlandsche
bevolking verbetering van haar positie
zou verwachten, indien ze onder Ja
pansch of Russisch, Engelsch of Ame-
rikaansch bewind kwam.
Welnu, Indië deel van Nederland
legt militaire verplichtingen op, waar
over alleen hij kan heenstappen, die
de werkelijkheiduit het oog verliest.
(Hsgz
r-wtfscHAppy van Verzekering op het leven
organisaties e.d.
Het partijbestuur doet het eerste
werk, door de vaststelling van het
aantal te verwachten zetels en de vast
stelling van de combinaties van Rijks-
kieskringorganisaties, die bij de verkie
zingen zullen samenwerken in één offi-
cieele candidatenlijst. Dit geschiedt in
de le helft van October.
De tweede functie is door de com
missie toegedacht aan een nieuw col
lege, het Centraal College genaamd en
bestaande uit het Partijbestuur en de
39 gekwalificeerde leden van den
'Partijraad. Dit Centraal College mag
voor 2/3 der te verwachten zetels aan
geven, welke speciale kwaliteiten de
straks voor die zetels te stellen en te
verkiezen candidaten moeten bezitten.
Voorts verdeelt het Centraal College
die kwaliteitszetels zooveel mogelijk
over de verschillende kieskringen of
combinaties. Personen worden niet aan
gewezen.
De rest der te verwachten zetels zijn
z g. vrije plaatsen, die eveneens even
redig over de kieskringen of combi
naties
fijne pijptabak
ZACHT.GEURiG
GOEDBRANDEND
Aan deze «ischcn voldoet
Bij de reorganisatie der R.K. Staats
partij werd bepaald dat de Partijraad
een kiesreglement voor de Tweede
Kamerverkiezingen zou vaststellen. De
daartoe benoemde commissie heeft
thans verslag uitgebracht, bevattende
het ontwerp met uitvoerige toelichting,
dat den Partijraad ter behandeling
wordt voorgesteld door het Partijbe
stuur, dat er zich mede vereenigd heeft.
Voordien komt het nog in de plaatse
lijke kiesverenigingen, rljkskieskrlng-
de plaats de meeste stemmen behaalt.
Echter kan een candidaat over hei
Van ïriK'lTlaS!1Sleflen'dé fhee.le la"d verzamelen voor
(eitszetels moeten zij 'zorgen personen «"L
te stellen, die aan de aangegeven spe l 1 meesle s,emmen behaalde, dS4r
ciale kwaliteit beantwoorden.
Voorts moet men bij lederen candi
daat een plaatsvervanger opgeven.
Deze candidaten en plaatsvervangers
komen op een verzamellijst, waarover
het partijbestuur beslist.
wordt hij gehandhaafd, doch hij krijgt
de elders verworven stemmen mede
naar den kieskring waar hij gehand
haafd wordt.
In het systeem der commissie wordt
afzonderlijk gestemd over candidaten
voor te veiwachten zetels en over hun
ophaak en d0or hel Part|bestuu" P^lsvervangers Een geheel nieuw
vastPMteld heoalen de Kieskrinever- P,aatsvervangerssysteem dus.
bePalen de KtesKringver Tenslotte stelt de-commissie voor
De volgorde der speciale kwaliteits H k^esco"1ni,é'' ter. bevorderillS van
zetels nn de liist en voor iedere olaats I keuze \an bepaalde personen re-
a a no5 Hpr £rino I glementair kunnen worden gevormd,
den geadviseerden candidaat der Kring-1 jj,e|ke comit£,s zich aan b glde r e;
andere in alphabetisehe volgorde.
moeten houden.
Ter behandeling van het rapport
vergadert de Partijraad op 2 Juli te
Utrecht.
rv-, I Het Partijbestuur stelt voor, aan de
I liist der gekwalificeerde personen toe
te voegen een persoon, aangewezen
Dit is dus het personen-advies, dat
niet centraal zooals vroeger, doch ge
decentraliseerd, door lederen Rijkskies
in Maart.
In Mei wordt in de kiesvereenigingen
gestemd.
Gekozen is hij, die voor een bepaal
uit en door de Algemeene R.K. Kun
stenaarsvereniging.
De pers heeft de voorstellen over
't algemeen zeer gunstig beoordeeld.
NUMMER 33.
ZATERDAG 23 APRIL 1927
WaaUpsclie en Lingstraitschc Courant
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
PrlJs der Advertentiën
20 cent per regel; minimum 1,50.
By contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit
zijn.
uumnuomiii
Ljrnmij
van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN".
01)
Iloe verder htf| kwam. hoe minder die ver
anderingen hem opvielen, hy herkende zijn
land weer. Weldra zag hy hissclien de
hoornen den toren-van het dorpje Clameran
schemeren, daar liet dorp zelf tegen de
helling van een met olijf hoornen beplanten
berg lag.
Hy herkende de eerste huizen, de loods
van den hoefsmid, met den vijgenboom die
langs het dak geleid was, de pastorie en
verderop de herberg; waar hy vroeger met
zyn broer biljart placht te spelen.
In weerwil van zyn afkeer van voorge
voelens. maakte toch een hevige ontroering
zich van hem meester. Onwillekeurig keer
den zyn gedachten lot het verledene terug.
Toen had hy zich het leven als een droom
voorgesteld, waarin aan ieder verlangen
wordt voldaan. En nu kwam hy, verwelkt,
afgemat, van de werkelijkheid walgend,
terug, nadat hy den beker der schande tot
op den bodem geledigd had, van eer en geld
beróofd. Hy had niets meer te verwachten
of te verliezen. En de weinige bewoners
van het dorp stonden stil om dien vreemde
ling na te zien.
De deur van Saint Jean's huisje stond
open. Louis de Clameran ging binnen en
toen hy in de keuken niemand zag. riep hij
luid dat er een bezoeker was.
Een oogenblikje, antwoordde een stem
en weldra verscheen een man van ongeveer
veertig jaar met glimlachend, eerlijk uiter
lijk, die verwonderd was een vreemde by
zich te zien.
Is er iets van uw dienst, mijnheer,?
vroeg hy.
Woont hier niet Saint Jean, de vroe
gere kamerdienaar van den markies de
Clameran?
Mijn vader is sedert vjjf jaar dood,
j antwoordde de man treurig.
I Dit nieuws deed Louis onaangegaam aan,
i alsof die grijsaard, dien hy gedacht had te
vinden, heni een deel zijner jeugd had kun
nen teruggeven.
Hij zuchtte even en zei toen
j Ik ben de markies de Clameran.
Bij het hooren van die woorden riep de
man vol vreugde uit:
i U zyt mynheer de markies, u! Hy
i vatte Louis' handen en deze met onderda
nige genegenheid drukkend, vervolgde Hij
Ach. als myn arme vader nog leefde,
wat zou hij gelukkig zijn. Zyn laatste woor
den waren voor zijn heer bestemd, mijnheer
de markies. Hoe heeft litf er over getreurd,
nooit iets van u gehoord te hebben. Hy
leeft niet meer de arme man, maar ik. zyn
zoon. behoor u-toe. als hy zelf. U Dij my
Welk gelukO, wat zal mijn vrouw, die
1 ik zoo dikwijls van de Clamerans verhaalde.
I gelukkig zijn, en tegelijkertijd liep hy naar
j huiten, luid roepende:
Toinette, Toinette, kom eens gauw
hier.
Die hartelyke. ongekunstelde ontvangst
had Louis zeer bewogen. Het was reeds zoo
lang geleden dat hij de uiting eener op
rechte genegenheid gehoord had, dat de
hand van een oprecht vriend de zijne had
gedrukt. 'Maar reeds kwam er een mooie,
jonge vrouw binnen, met een donkere ge
laatskleur en groote, zwarte oogen. Zij was
verlegen en bloosde en werd door haar man
meer voortgetrokken dan dat zy liep.
Hier is mijn vrouw, mijnheer de mar-
kies. zei hij. Ik heb haar den tyd niet ge-
geven, zich netjes te kleeden. Antoinette
dat is mijnheer de markies.
I De jonge vrouw was verlegen, niet we-
j tende wat te zeggen, bood zij hem haar hand
aan. waarop Louis een kus drukte.
Mynheer zal dadelijk de kinderen
zien, ik zal ze uit de school halen, zei nu
Joseph.
De man en de vrouw maakten zich nu
tegelijkertijd van den markies meester.
Hij had toch zeker honger na die lange
wandeling, misschien wilde hij in afwach
ting van het ontbijt een glas wijn nemen,
want hij zou hun nu zeker de eer aandoen
het ontbijt by hen te gebruiken, nietwaar?
Joseph daalde daarop naar den kelder
terwijl Antoinette in den tuin de grootstte
kip slachte. In minder dan geen tijd was
alles gereed) ten zat Louis midden in de keu
ken voor de tafel, die met alles beladen
was, wat zy hadden kunnen gereed maken
door Joseph en zyn vrouw bediend, die hem
alle oplettendheid bewezen.
De kinderen waren uit school gekomen
Toen zy Louis, die hen kuste, zagen, bleven
zij onbeweeglijk en eerbiedig in een hoekje
staan, met groote verwonderde oogen naar
hem kijkend.
Het groote nieuws had zich reeds in liet
dorp verspreid en daar de deur openstond
kwamen ieder oogenblik menschen den mar
kres begroeten.
Herkent mynheer my niet? Ik ben die
en die.
De oude markies hield veel van mij
zei een grijsaard.
Weet u nog. vroeg een ander, hoe u
mij vroeger uw geweren hebt geleend, om op
de jacht te gaan.
Duizend herinneringen, die hem ontgaan
waren, werden weer Dij Louis wakker, hy
vond de onschuldige frischheid zijner jeugd
terug.
Er was dus niets .van de stormen van zijn
leven, van zyn slechte daden tot de nede
rige Rhone-oevers doorgedrongen.
Hy. de overal verjaagde avonturier, de
held uit de speelhuizen, de handlanger der
Londensche schurken, genoot bij die blij
ken van genegenheid voor de familie de
Clameran. en liet kwam hem voor, alsof hy
daardoor gedeeltelijk in zijn eer hersteld
was.
O, als hij op dat oogenblik slechts een
vierde van zyn verkwiste erfenis gehad had.
met welk een pleizier had hij zich dan in
„ar,nmolliict(ttl »Hn I ¥UU1 lC "IWdHUCIl ZXlClb CI1 UVCl I1U1I
het dorpje gevestigd, om er zyn dagen in
vrede te eindigen, maar die rust na zooveel
opwinding, die veilige haven 11a al die
schipbreuken, werd hem ontzegd. Hij bezat
niets, waarvan moest hy dus leven.
Die bedroevende gedachten aan zijn-ver
het in orde te laten brengen. Ik /.ai het dus
verkoopen terwijl het nog staat.
I)ie gedachte kwam Joseph als heilig
schennis voor. maar hij had met de vrij»
loren geluk, gaven hem don moed, aan Jo- I postigheid van zyn vader en durfde niet te
seph de sleutels van het kasteel te vragen. zeggen wat hij dacht.
dat hy bezichtigen wilde.
U hebt alleen den sleutel van liet hek
noodig, markies, en wat ziet u dan nog?
Het was waar. de tyd had zijn werk ge
daan en liet eens zoo prachtige kasteel «1e
Clameran was nog slechts eeno ruïne. De
regen en de zon, evenals de wind, hadden
de deuren en de vensterluiken doen verrot
ten. Hier en daar ontdekte men wel de
-vriendenhand van Saint Jean en zyn zoon,
die gepoogd hadden liet geheele verval tegen
te houden, maar wat konden zij alleen uit
richten?
Van binnen was de verwoesting nog veel
grooter.
De meubelen, die Louis indertyd niet had
willen verkoopen, waren er nog wel, maar
in welken toestand verkeerden zy? Nauwe
lijks waren nog eenige lappen ter versie
ring te ontdekken, alleen het hout had
weerstand geboden.
Louis durfde, door Joseph gevolgd, nau
welijks in de groote zalen doordringen,
waar iedere voetstap somber terugklonk.
Het scheen hem of (le oude markies, zijn
vader, ieder oogenblik voor hem zou staan,
hem toeroepende: Wat hebt gy met onze
eer gedaan? Misschien had zy'11 angst een
andere reden, misschien ook dacht hy nu
aan zyn val, die zoo noodlottig voor Gas
ton was geweest. Niet, voordat hy in den
tuin in 't volle daglicht was, keerde zyn
gerustheid en kalmte terug en dacht hy
eerst) aan het eigenlyke doel van dit bezoek.
Die arme Saint Jean, zei hy, heeft ver
keerd gehandeld, die meubels niet tot geld
te maken. Zy zyn nu vernield zonder dat
iemand er iets aan gehad heeft.
Mynlieer de markies, myn vader durf
de zoo iets zonder uw hevel niet doen.
En toch heeft hy niet goed gedaan. Als
men niet oppast, gaat liet kasteel weldra
denzelfden weg op als de meubelen. Tot
myn spyt staat myn vermogen my niet toe,
Zou liet erg moeilijk zijn. vervolgde
Louis, de mine te verkoopen?
Dat hangt van den prijs af, mynheer
de markies. Ik ken hier in de buurt wel een
man, die het voor een matigen prys zou
willen koopen.
Wie is dat?
Een zekere Tougcroux, die aan den
anderen kant der Rhone woont in Monta-
quette. Het is een man uit Beaueaire, die
voor ongeveer twaalf jaar met een meid
der overleden gravin de la Verberie ge
trouwd is. Mynlieer zal zich barer zeker
wel herinneren, een groote donkere vrouw,
Mihonne genaamd.
Louis herinnerde zich den naam niet en
vroeg
Wanneer kunnen wy dien Tougeroux
opzoeken
Vandaag nog, als wy ons over «1e Rho
ne laten zetten.
Goed. laat ons dan dadelijk gaan. ik
ben gehaast.
Een geheel geslacht was tydens Louis'
afwezigheid verdwenen.
Het was niet meer do oude matroos uit
de republiek, I'iloret. die nu de menschen
overzette, maar diens zoon.
Ook deze had voor Louis ontzag door
overlevering. Toen hy den naam van dien
vreemdeling, die met Joseph aankwam,
hoorde, haastte hy zich zyn boot los te ma
ken en in minder dan geen tyd was hy met
zyn reizigers midden in de strooming. Ter-
wyl de zoon van Piloret met alle kracht
roeide, waarschuwde Joseph den markies
voor de listen van Tougeroux.
(Wordt vervolgd).
