Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. I li en rectitvaaroi f m I Co, r. U i? FRÏS0-BAAI Week-Rfi'ue. FEUILLETON NUMMER 57. ZATERDAG 23 JULI 1927. 50e JAARGANG. UITGA 7E: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No, 38. Telegr.-Adre»: ECHO. EERSTE BLAD. Het belastingvraagstuk is weer actueel, nu bekend geworden is, dat in Nederland de belasting het hoogst is, een dei' weinige zaken, waarin een i klein land groot kan zijn 1 Belasting is nu eenmaal een nood zakelijk kwaad, maar onze reputatie van volk, dat de meeste belasting be- j taalt, mag ons toch wel een aanwij zing zijn om het staatshuishouden een beetje aan den zuinigen kant te houden, want aan alle geduld komt een einde, zelfs aan dat van den belastingbetaler. Als nieuwe experimenten nieuwe geldbronnen vragen, dan zijn sommi gen gauw klaar met hun aanwijzing „Haal, waar 't zit", maar oppassen is geboden, willen we met de kip de gouden eieren niet verliezen. Boven dien moeten we toch zoo'n beetje de rechtvaardigheid betrachten. Is het stelsel dan niet rechtvaardig, 7oo hnnren we vraeen, om méér en een höoger percentage te laten beta len, naarmate het inkomen grooter is? Practisch is het zeker en ver moedelijk ook de eenige manier om- de noodige gelden binnen te krijgen. Maar dat de billijkheid van 't stelsel niet altijd even duidelijk uitkomt, zul len we met een paar voorbeelden be wijzen. In Bergen op Zoom was het een sociaal—democraat, die dezer dagen eenige bezwaren tegen het stelsel van Personeele Belasting ontwikkelde. Hij zei ongeveer zoo A. en B. verdienen evenveel, maar A. heeft een huishouden van jan Steen, hij heeft geen geld over voor een be hoorlijke woning, noch voor meubelen, zijn vrouw verslonst den boel, hij betaalt géén Personeele Belasting. B. is zuinig en huiselijk, hij spaart om zich netjes te installeeren en ziet zijn deugd beloond met eenaanslag biljet. Is dat rechtvaardig? Neen, maar het is misschien niet anders mogelijk. roe noc steeds OuerfieerCylc! En nu geven wij zelf nog een ander voorbeeld. A. en B. hebben ieder een inkomen van 6000 gulden 'sjaars en natuurlijk woraen oeiaen geitjKeitjk aangeslagen. A. verbrast alles, maar B. is zuinig en bespaart jaarlijks de helft, 't Gevolg? B. moet om zijn deugd méér belasting gaan betalen dan A. De fiscus slaat hem nl. óók aan voor de rente van zijn bespaarde geld, zelfs ten gevolge eener progressieve regeling, met een verhoogd percentage. Jaar op jaar wordt de belasting voor hem opge voerd eindelijk krijgt hij er een nieuwen aanslag bij Vermogens belasting en als hij sterft eischt de staat van het bespaarde geld een deel als successiebelasting voor zich op. Niet alle vermogens natuurlijk zijn op zulke nobele wijze te samen ge bracht en waar kapitalen gevormd zijn uit woeker of door uitbuiting, daar "mag de gemeenschap wel wat terughalen voor de algemeene huis houding. Maar in ons land zijn de meeste burgermanskapitaaltjes toch wel bijeen gebracht door zuinigheid en arbeid, waarvoor dubbel en dwars aan de schatkist Is geofferd. Toch zal het noodzakelijk blijven om een groot deel der staatsuitgaven te blijven bekostigen uit de zakken waaruit te halen valt. In plaats echter van zulke menschen als parasieten te beschouwen en aan te merken, die zooveel v mogelijk van hun materieel bezit ontlast dienen te worden, moch ten we ze wel eens w meerrespec teeren, omdat het door hun deugd mogelijk is bronnen voor de staats huishouding aan te boren. En om hunnentwille mogen w* ook wel eens een beetje zuinig zij. met hun geld Best er? nietbduur 50-40-35 ,0 ctJ Ie Jilcho van het Zuiden. Waalwybsclie en Langstraatsche Courant Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco per post door het geheele rijk 1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Prijs der Advertentlên 20 cent per regelminimum 1,50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. - BINNENLAND. In „Het Volk" word; door een ont slagen en straf rechtelijk gevonnisde directeur eener gemeentelijke gasfa briek een eigenaardig licht geworpen op sommige faites et stes van zijn collega's in den lande. De feiten zijn in het kort de volgende Bedoelde directeur is de heer E. van der Stel, die zijn ontslag kreeg als lei der der gem. gasfabriek te Sloten en gevangenisstraf opliep, .omdat hij de gemeenschap benadeel zou hebben wegens iiei beuingen elfoafivangeii van van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN". OF 76) Ja, maar dan zal ik alles in orde ma ken. Ik zal wel een verklaarbare uitlegging vindenik zal aan André zeggen dat ik geld noodig heb geliad. Itapul liad intusschen met alle mogelijke voorzorgen de brandkast weer gesloten. Kom, zei hy, ga, mee naar boven, men kon ons overvallen, er kan een bediende om u komen en u te vergeefs zoeken. Die wreede onverschillige berekening ver vulde mevrouw Fauvel met verontwaardi ging. Zij dacht nog eenige macht over hem te bezitten, zij hoopte op den invloed liarer smeekbeden en tranen. Welnu, antwoordde zfl, des te beter. Laat men ons overvallen. Ik ben tevreden. Dan zal alles uit zijn, ik zal het vertrou wen van mijn man verloren hebben, maar ik zal geen onschuldige laten veroordeelen. Prosper zal beschuldigd worden. Clameran ontnam; hem Madeleine, gij berooft hem van zyn eer; ik gedoog het niet langer. Ziji sprak zoo luid, dat Raoul bang werd; hy wist dat er in het naastbij gelegen vertrek altyd een kantoorbediende den nacht doorbracht en, hoewel het nog niet laat was, kon deze reeds te bed zijn en alles verstaan. Kom mee naar boven, zei hy nogmaals en greep haar by den arm, maar zy ver weerde zich en stond tegen een tafel ge- Ik ben reeds onvoorzichtig genoeg geweest door Madeleine op te offeren, ik zal zulks met Prosper niet doen. Raoul begreep, dat alleen een overtui gend argument haar besluit zou doen wan kelen en zei spottend Begrypt gy dan niet, dat ik in overeen stemming met Prosper handel, dat hy my wacht, om te deelen. Onmogeiyk. Denkt u, dat het toeval my het woord heeft doen kennen. Prosper is eerïyk. Zeker, ik ook, maar wy hebben geld noodig. Ge liegt. Neen, Madeleine heeft Prosper ver- stooten en nu troost hy zich zooveel moge- lyk, maar die troost is buitengewoon duur. Hij had de lamp opgenomen en met kracht duwde hy mevrouw Fauvel naar de trap. Zy liet zich meesleepen, want, door hetgeen zy zooeven vernomen had, was zy nog meer verschrokken, dan toen zy het slot had zien openen. Hoe, dacht zy, Prosper zou een dief zyn Zy was geheel machteloos en hoopte dat de nacht haar van dien vreeselyken ge- daclitenloop zou bevi-yden Zy kon niet meer denken en werktuige- ïyk door Raoul ondersteund, ging zy de trap op. Zoodra zij in de slaapkamer wa ren, zei deze: De sleutel moet weer in de lade der scliryf tafel gelegd worden. Maar zy scheen hem niet te hooren, zoo dat hy den sleutel er zelf neerlegde. Toen geleidde, of liever droeg hy me vrouw Fauvel naar de. kamer, waar hy haar ontmoet had en zette haar daar op een leu ningstoel neer. Zy was zoo afgemat en haar dof starende oogen vertoonden zoo duide- lyk hoe beneveld haar geest was, dat Raoul vreesde dat zy krankzinnig was. Mevrouw, zei hy en poogde haar kou de handen te verwarmen, kom tot u zelve. Ge hebt my het leven gered en wy bewyzen tegelykertyd een belangryken dienst aan Prosper. Vrees niets, alles zal wel in orde komen. Hy zal misschien be schuldigd worden, maar als hy ontkent en een zekere provisie bij belangrijke le veringen aan liet bedrijf. Na het vonnis zond de Bond van Gasdirecteuren den heer Van der Stel het boscli in als zondebok; de man werd geroyeerd. Na zijn ontslag uit de gevangenis begon de heer Van der Stel weer te solliciteeren en in Beverwijk scheen hij een goede kans te maken, totzijn antecedenten bekend werden en eene benoeming daarop afsprong. Dat gaf hem aanleiding een tegenactie te be ginnen. Hij eischte van den Bond in trekking van zijn royement en nam elke gelegenheid te baat om te bewij zen,.dat andere gasdirecteuren geen haar beter waren dan hij en op en kele uitzonderingen na onder hen de algemeene gewoonte bestond om voor levering van materialen, als gas meters en -ovens een gift van 10 tot 20 procent van het factuursbedrag te be dingen, een gewoonte, die de gemeen schap in den loop der jaren millioe- ncn moet hebben gekost, ongeacht de misschien onnoodige leveranties, waar toe de gemeente, om wille van het dou ceurtje voor den directeur, bewogen zijn. Toen in Beverwijk een nieuwe gas- directeur benoemd was, bewees de heer Van der Stel kor' >n goed, dat de be noemde. \n ziji A fte Edam, eveneens provisie had genoten. E?n commissie van onderzoek werd be noemd en de benoemde bedankte spoe digst omgezondheidsredenen. In Edam werd en wordt nu eveneens een onderzoek ingesteld. De directeur der gasfabriek in Was senaar weigerde onlangs zijn vroege- ren collega te ontvangen, met het ge volg, dat de heer Van der Stel van dien Wassenaarschen Directeur eveneens bewees, dal hij provisies had genoten; de man ligt nu in het ziekenhuis te Leiden en een ontslag om gezondheids redenen wordt blijkbaar dus ook voor hem voorbereid. Nu begonnen blijkbaar meerderen te vreezen, met het gevolg, dat een bestuurder van de organisatie der gasdirecteuren, wel ke vereeniging misschien den goeden naam harer leden of ook misschien 'n profijtelijk stelsel in gevaar zag, den heer Van der Stel hewoog om zijn al gemeene actie te staken, en hem een douceurtje van zegge zestien duizend vijf honderd gulden ter hand stelde en per/£ pond N.V. Douwe Egberts Tabaksfabrieke n een voorloopige uitkeering van twee honderd gulden per maand verzekerde. Bedoelde bestuurder was de heer Bruinwold Riedel, directeur der gasfa briek te Utrecht. Omdat de heer Van der Stel meende, dat niet alle beloften waren nageko men, achtte hij zich van zijn woord ontslagen, heeft hij zijn actie hervat en publiceerde hij o.m. de correspon dentie ter zake met den heer Bruin wold Riedel. Over (le wijze, waarop de heer Van der Stel deze zaak, die een cause celèbre wordt, aan het rollen heeft ge bracht, nóch over diens beweegrede nen, zullen we een oordeel uitspreken; dat is een zaak voor 's mans eigen ge weten. Nu de verhoudingen echter be kend geworden zijn, is het noodig, dat en ernstig onderzoek naar den om vang van het misbrui»: wordt inge steld. Van het overheidsbedrijf wordt wel eens beweerd, dat het niet economisch werken kan en zeker is, dat in open bare bedrijven vaak misbruiken voor komen, die in een goed geoutileerdc particuliere onderneming onmogelijk zijn. De voornaamste oorzaak daarvan is wel het gebrek aan controle en het gevoel van zelfstandigheid van de meeste hoofdambtenaren uit de over heidsbedrijven; zij zijn slechts verant woording schuldig aan de gemeen schap en dat wordt dan verstaan als aan iemand; het idee met „jullie niets te maken te hebben", zich veelal voor. Zelfs een winkelbediende op een schraal loon, maar in particulier be drijf, zegt asjeblieft en dank-u aan den ant die iets koopt en bij het verlaten an den winkel opent hij hem de deur. Maar de conducteur, die u een tram kaartje verkoopt, zegt alléén dank-u, als hij twee en een halve cent fooi krijgt en ontvangt hij die niet, dan hij weer vrygelaten worden. Maar liy verspilde zyn tyd tevergeefs aan die leugentaal, zij was niet in staat hem te begrypen en zeide slechts Raoul, ge hebt my gedood. Haar stem klonk zoo aandoenlyk, week en wanhopig, dat Raoul er door getroffen werd en op het punt stond het gestolene terug te brengen, doch de gedachte aan Clameran hield hem terug. Toen, ziende dat zy bewegenloos in haar stoel bleef liggen en vreezende dat Made leine of de lieer Fauvel te huis zouden komen, drukte hij haar de hand en ver trok. In het restaurant waar zy gezeten had den, wachtte Clameran ongeduldig op zyn neef. Ily twyfekle er aan, of diens moed liem op het laatste oogenblik niet verlaten had,- of alles wel goed was gegaan en toen hij hom zag binnentreden stond hy doodsbleek en angstig op en vroeg nauwelyks verstaan baar Welnu?, Het is gedaan, oom. dank zy uw hulp, ben ik dus de slechtste aller ellendelingen haastig opende hij zijn vest en wierp de bundels bankbiljetten op de tafel, die nog vuil was van den wyn, dien Louis hem had laten drinken en zei op hatelykeu en ver- aclitelyken toon: Wees tevreden, die som zal drie per sonen de eer, missehien zelfs het leven kosten. Clameran bleef uiterlyk kalm, maar had met bevende hand het geld opgenomen, da£ hy bevoelde om zich van de echtheid te overtuigen en zei Nu behoort Madeleine my. Raoul zweeg. Die vreugde na dat zoo- even afgespeelde tooneel, maakte hem woe dend en bedroefd. Louis legde die droefenis verkeerd uit en vroeg lachend Heeft het moeite gekost? Ik verbied u, antwoordde hy buiten zichzelf, versta my goed, ik verbied u, nog ooit met my over dezen avond te spre ken. Ik wil vergeten. Clameran haalde onmerkbaar de schou- Zooals ge wilt, vergeet .het, neefje, vergeet het. Ik neem echter aan, dat ge niet zulti wei geren als herinnering die 350.000 francs aan te nemen. Die edelmoedigheid scheen Raoul noch te verwonderen, noch aan te doen, want hy zeide kalm Volgens onze afspraak komt my meer toe. Het is slechts een begin. En wanneer komt de rest? Op den dag van myn liuwelyk met Madeleine, niet eer. Ge zyt een te kostbare hulp om nu reeds buiten u te kunnen; ge weet dat ik u niet vertrouw, ik ben niet zoo zeker van uw oprechte genegenheid. Raoul bedacht dat een misdaad volbren gen en er geen voordeel van hebben, hoe genaamd geen doel had. Hoewel hy met het vaste voornemen was teruggekomen, met Clameran te breken, besloot hy hem niet te verlaten, voordat hy alles had wat hem toekwam. Ik neem dat voorschot aan, maar ik doe geen boodschappen meer dan die van vanavond. Dat weiger ik. Clameran barstte in een lach uit. Goed, antwoordde liy, goed. Ge wordt eerïyk, dat is een goed gekozen oogenblik, nu ge ryk zyt. Ik hoop dat uw geweten u gerust zal stellen, ik zal zulke diensten niet meer van u verlangen. Gy treedt 1111 terug en myn rol begint. XXI. Meer dan een uur nadat Raoul vertrok ken was, bleef mevrouw Fauvel in die ver- dooving verzonken, die aan ongevoeligheid grenst en altyd op zedeiyke crisissen of he vige licliamelyke smart volgt. Langzamer hand keerde de werkelykheid terug en met het denkvermogen haar leed. Alles vertoon de zich nu duidelyk voor haar geest en kleinigheden, die haar voorheen ontgaan waren, vielen haar nu op. Zy begreep nu dat zy het slachtoffer eener schandelyke comedie was geweest, dat Raoul haar koel lig gepünigd had, met haar leed spot tend, op haar teederheid speculeerend. Maar Prosper, was deze al of niet mede: plichtig? Dat beteekende op dat oogenblik alles voor haar. .Ta, Raoul had haar goed getroffen. Nadat zy die gedachte eerst verworpen had, keer de deze nu terug, en dacht zy er verder over na. Wie anders dan hy kon 't woord genoemd hebben, wie anders die som geld neergelegd hebben, wat tegen de orde van den chef was? Wat zy omtrent zyn gedrag vernomen had,stemde wel met Raouls verhaal over een en nog altyd vol liefde, zocht zy het uitgangspunt van den .diefstal by- een an der dan by Raoul. Men had haar verteld, dat Prosper een dier schepsels beminde, die geheele erfe nissen aan grillen verspillen en de stand* vastigste mannen verleiden. Sinds dien tyd achtte zy hem tot alles in staat. Wist zy zelf nu niet bij ondervinding waartoe een onvoorzichtigheid voeren kan? Hoewel zy Prosper voor schuldig hield, moest zy toch toegeven, dnt op haar zelf alle verantwoordelykheid rustte. Wie had hem uit dat huis verbannen? Wie den glad den spiegel zyner hoop aan stukken gebro ken? Wie had hem tot zulk een leven ge bracht, waarin hy vergetelheid hoopte te vinden. Zy wist niet wat te doen, of zy alles aan Madeleine zou vertllen of niet en besloot eindelyk, dat Raouls schuld haar geheim zou blyven. Dat rekende zy tot haar plicht, zoo zy altyd had gedaan en waardoor zy in al die moeilykheden gekomen was. Toen Madeleine dus om elf uur te huis kwam, zei zy haar niets en om alles te ver- hergen, was zy zelfs zeer spraakzaam. Toen haar man en Lucien naar huis kwa men, was zy dan ook uiterlyk kalm. Toch stond zy vreeselyken angst uit. De gedachte kwam by haar op, dnt haar man het in zyn hoofd kon krygen, naar het kan toor te gaan en de kas te onderzoekenhy deed dit wel eens. (Wordt vervolgd)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1927 | | pagina 1