Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
VAN EEN STAN1.
Nieuwste Stoffen
MOORD BB4BAND
Week-Revue.
FEUILLETON
Wij zijn specialiteit in
voor HEEREN WINTERJASSEN
en COSTUUMS.
Magazijn „DE BIJENKORF"
P.S. Degene die binnen 14 dagen bij ons
een Winterjas koopt, ontvangt de reis
van Waalwijk of Omstreken vergoed.
NUMMER 75.
ZATERDAG 24 SEPTEMBER 1927.
50e JAARGANG.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO.
drie bladen.
EERSTE BLAD.
BINNENLAND.
Door het heele land is met vrij veel
opgewektheid onlangs den 18en ver
jaardag van prinses Juliana gevierd,
maar over de motieven voor die bij
zondere viering waren de geleerden
het niet geheel met elkaar eens. De
meesten roeenden, dat de prinses,
omdat ze nu den leeftijd bereikt had,
waarop ze, bij een onverhoopt ver
scheiden der Koningin, de regeering
kon overnemen, haar meerderjarigheid
had bereikt, maar anderen betwisten
zulks nadrukkelijk. Dat de regeering,
en de Koningin in de eerste plaats,
echter wel bijzondere beteekenis aan
den bereikten leeftijd van de vermoe
delijke troonopvolgster hechten, blijke
uit het feit, dat deze voor het eerst
haar ouders vergezelde op den meest
officieelen tocht, den jaarlijkschen gang
naar het Binnenhof, ter opening van
de zitting der Staten—Generaal. In
haar Troonrede besprak de Koningin
deze bijzonderheid in hartelijke be
woordingen, haar verklarende, niet
uit de meerderjarigheid van de prinses,
maar uit de omstandigheid, dat deze
haar intrede in het openbare leven
heeft gedaan.
Van de grootere zelfstandigheid van
prinses Juliana is ook haar verblijf in
Katwijk en haar Leidsche studie een
bewijs. Blijkbaar heeft de Koninklijke
familie alles gedaan om een onge
dwongen verkeer en omgang van haar
telg met de overige studie-makkertjes
mogelijk te maken, waarvoor zelfs een
meer burgerlijk pseudoniem voor de
koninklijke studente gekozen werd.
maar pers en publiek vergunnen een
vorstenkind blijkbaar niet. dat deze
zich als mensch tusschen de menschen
beweegt Op eiken stap wordt „freule
van Buren" gefotografeerd om aan
een nieuwsgierigen lezerskring te laten
zien, hoe de prinses haar eigen viool
draagt en een woning of gebouw met
dezelfde sprongetjes birinenhuppelt als
een ander meisje van haar leeftijd,
welke bijzonderheden in de redactio-
neele kolommen nog worden aange
vuld met mededeelingen, waar de
koninklijke studente thee gedronken
heeft en van hoe laat tot hoe laat ze
zich op de club „gewoon" tusschen
de andere meisjes bewogen .heeft.
We zijn wel een bar democraterig
volk, maar we gedogen niet, dat een
vorstenkind zich als een mensch onder
de menschen beweegt.
Om nog even op de Troonrede
terug te komen, het zal allerwegen
ongetwijfeld met veel genoegen ver
nomen zijn, dat de regeering er over
denkt, om de Rijksinkomstenbelasting
te verlagen, welke verlaging blijkens
de millioenen—nota ongeveer 20 pCt.,
dat is een vijfde, zal bedragen. Dat
zulke vrij aanmerkelijke reductie kan
plaats vinden zonder het evenwicht
der begrooting te verstoren, wijst er
op. dat de economische positie van
ons land zich in gunstigen zin ont
wikkelt. al zal niemand ontkennen,
dat de ellende, door de nog steeds
heerschende werkeloosheid veroor
zaakt, er op wijst, dat we er nog lang
niet zijn. Slechts een principieele
wijziging in de economische politiek
zou hier misschien verbetering kunnen
brengen, maar voorshands heeft de
regeering zich daartoe nog niet laten
bewegen.
Misschien missen we ook het
recht om eenige principieele koers
wijziging te verwachten van een
intermezzo—kabinet, dat zich tot taak
gesteld heeft om de zaken gaande te
houden tot een kabinelsvorming mo
gelijk is, die steunt op een politiek
meerderheidsblok in de Kamers, 't Is
te hopen, dat zulk blok hoe dan
ook spoedig gevormd moge wor
den, want het landsbelang vraagt een
doelbewuste politiek. Nu gaan we
langzaam, maar zeker, naar den poli-
tieken chaos. We hebben het al gezien
bij de wethoudersbenoemingen in ver
schillende gemeenten. In Amsterdam
vormde zich een burgerlijk blok van
de meest heterogene bestanddeelen,
in Utrecht is men het op 'toogenblik
riög niet met elkaar eens en in Gouda
kwam een verbond tot stand tusschen
de sociaal—democraten en een halve
Katholieke fractie, de groep der z.g.
democratische Katholieken. Er teekent
zich hoe langer hoe minder „lijn" af
in ons politieke leven en dat kan geen
vruchtbarenarbeid alsuitkomst hebben.
Wie de tramwagens kent, die
de verbinding tusschen Amsterdam—
Sloterdijk—Haarlem onderhouden, ver
wondert zich, dat de ernstige botsing
tusschen die zware en vaak lange
treinen, betrekkelijk nog zoo goed is
afgeloopen. De bewering van den be
stuurder, die de aanrijding veroor
zaakte, dat hij op het fatale moment
onwel geworden was, heeft veel van
een gelegenheids....smoesje en daarom
is het een wel zeer gelukkige omstan
digheid voor dezen man, dat meerdere
getuigen zijn voorgeven met hunne
verklaringen konden bevestigen. Het
belang van een strenge geneeskundige
keuring en geregelde herkeuringen,
blijkt voldoende uit het gebeurde, al
ligt daarin geen enkele aanwijzing
opgesloten, dat de maatschappij in
deze taak te kort geschoten zou zijn.
Wel is het thans duidelijk geworden,
dat het onverantwoordelijk is om zulke
trams, die eigenlijk zware treinen zijn,
door één man te laten bedienen, temeer
daar de bouw der rijtuigen zóó is, dat
de conducteur geen geregeld zicht
heeft op den bestuurder, nóch op den
weg, waardoor men van diens ingrij
pen op fatale oogenblikken allerminst
verzekerd kan zijn.
De beste RATINÉ.
De mooiste kleuren ULSTER en MERENGO.
ENGELS6HE STOF enz. enz.
Wil brengen het NIEUWSTE tegen SPOTPRIJZEN.
Harkt 25.
FRITS VAN DER VEN.
'S-BOSCH.
-1 öM
BUITENLAND.
De kleine staten, bij den Volken
bond aangesloten, steken het niet
langer onder stoelen of banken, dat ze
met den gang van zaken weinig zijn
ingenomen. Meer dan een instituut
voor den vrede, lijkt deze organisatie
vaak een machtsmiddel, om de over
wonnenen tot het nakomen der opge-
legde verplichtingen te dwingen. De
kleine neutrale staten beginnen echter
aan te dringen op het innemen van
een ruimer standpunt en een aanpak
ken van de vredestaak. Nederland's
(en Polen's) voorstellen om het proto
col weer eens in behandeling te nemen
waren van die stemming een uiting.
Engeland verzette zich echter en de
voorstellen kregen een eervolle com
missie-begrafenis, maar toch heeft
Chamberlain, onder den algemeenen
druk, een concessie moeten doen en
heeft zijn regeering een verklaring ge
daan, die de eerste stap naar een
Volkenbondsleger ter bescherming van
den vrede beteekent.
„Een leger tot behoud van den
vrede", klinkt als een contradictio in
terminis, maar voorhands zal een aan
vallende staat slechts met succes van
den strijd afgehouden kunnen worden
door een bedreiging met nog grooter
geweld.
De verkiezingen in Ierland heb
ben een meerderheid opgeleverd voor
Cosgrave, dus voor de partijen, die op
basis van de Vrijstaat-overeenkomst, in
vrede met Engeland en onder souve-
reiniteit var. den Engelschen Koning
willen leven, maar de meerderheid is
zóó gering (79—73), dat te vreezen
is, dat de onverzoenlijke republikeinen
Dinnen afzlenbaren tijd een meerder
heid zullen behalen en opnieuw twist
met Engeland en burgeroorlog als ge
volg daarvan, het deel der reeds zoo
vaak getroffen Iersche natie zullen
zijn,
De willekeur van maarschalk
Pulsudski In Polen en van diens aan
hangers heeft tot een openlijk en al
gemeen verzet der volksvertegenwoor
diging geleid, waarop Pulsudski, als
een dictator betaamt, geantwoord heeft
met het naar huls zenden der Kamers.
Wat zullen de socialisten een spijt
hebben van hun hulp bij de staats-
greep van dezen maarschalk! Ze zijn
tegenwoordig dan ook de heftigste
opposanten van hem.
ADVERTEERT IN DIT BLAD.
De Echo van het Zuiden,
Waalwijksche en Lanptraatsriic Courant
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Pry 8 der AdvertentiCn
20 cent per regel; minimum 1,50.
By contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentlën moeten Woensdag en Vrydag
des morgens om ulteriyk 9 uur in ons bezit
zyn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
van „DE ECHO VAN HET ZEIDEN
Vrij bewerkt naar den roman van
Louise B. B.
ttatfactiAppy van verzekering op het leven
4)
Niets maakt zulk oen machtigen indruk
op Wolfgang als muziek. Als bet scherm na
de eerste acte gevallen is, wendt hij zich
met een opmerking op de lippen naar zijn
broeder en bemerkt nu eerst, hoe Huih met
afgewend oog en groote oogen onafgebro
ken tuurt naar één pulnt, een der loges in
de nabijheid. Ook Wolfgang werpt een blik
op die loge en ziet er een beer en een dame,
die juist hunne plaatsen innemen, de dame
vooraan, de heer meer naar achter. Ilij be
grijpt niet, waarom Huih naar hem kykt
met oogen. die uit hun kassen dreigen te
vallen van verbazing.
Wat is er? vraagt Wolfgang verwonderd,
maar hij krijgt geen antwoord. Huib schijnt
alles om zich hoen te vergeten, starend
naar één punt in die loge. Wolfgang volgt
nu meer oplettend de richting dier strakke
oogen en, het kan niet anders, de jonge da
me is het voorwerp van Huib's aandacht.
De oudste broeder neemt haar nui ook eens
op en ziet een zeer mooie, jonge vrouw,
blond en slank.
Het schijnt, dat Huib's blik magnetische
kracht heeft bezeten, want ook z|j kykt nu
plotseling naar hem en dezelfde uitdruk
king van verrassing en verbazing spiegelt
zich ook af op haar gelaat. Zij buigt zich
onwillekeurig over den rand der loge en
heel duidelijk ziet Wolfgang aan de bewe
ging barer lippen, dat z|j één woord pre
velt, den verkorten naam van zyn broeder
„Huib".
Op hetzelfde oogenblik hoort liy naast
zich ..Ze is het, Lize", en eer Wolfgang
liet kan verhinderen is Huih opgevlogen en
snelt, terwijl hy met groote onverschillige
haast, zonder op verwoede blikken te letten
zicli een doortocht baant langs de bezette
faulteuils, naar den naasthij gelegen corri
dor.
Wolfgang riclit zyn oogen op de kleine
loge, waar hy verwacht zyn broeder te zien
verschijnen. De mooie blondine lieeft opge
wonden eenige woorden gezegd tot haar ca
valier en schijnt daardoor haar emotie ook
aan hem mede te doelen, want zijn gezicht
toont verheugde belangstelling en hy staat
op om de deur der loge te openen.
Een oogenblik later ziet Wolfgang het
verlichte vierkantje der geopende deur zich
vullen met de elastische gestalte van zyn
broeder. Een lichtstraal vanuit hot salon
netje achter de loge valt op Huib's licht
blond haar en werpt er een regen op als
van goudpoederals liij geheel naar voren
komt. ziet Wolfgang de lichtende schitte
ring in zijn blauwe oogen. den witten glans
van zyn tanden, want Huihert lacht in een
prettige emotie. Er is in dat geheel beeld
nog zulk een jongensachtige vroolijkheid
frischheid, dat het Wolfgang treft. Zoo on
stuimig spontaan is de begroeting tusschen
de jonge dame en Hulib, dat Wolfgang niet
anders verwacht dan dat ze elkaar zullen
omhelzen. Dat gebeurt echter niet en als
de eerste aandoening voorbij is, ziet Wolf
gang haar den vreemden lieer aan Huihert
voorstellen. Deze heeft een knap voorko
men, met voorname gelaatstrekken en goed
gevormde lange handen. Zijn begroeting
is zeer vriendschappelijk.
Zy gaan nu alle drie zitten, Huib vlak
achter de jonge dame, die haar rug by na
geheel naar het publiek wendt, om beter
met den jongen zeeofficier te kunnen pra
ten. De dame en heer in avondtoilet gaven
Wolfgang niet don indruk van vreemdelin
gen in Parijs en daar Huib hem nooit ver
teld heeft dat hy ziilk allerintiemste vrien
den te Parys heeft, is deze geheele ontmoe
ting voor hem een mysterie en wordt hij al
nieuwsgieriger.
De drie personen in die loge schijnen al
les om zich heen te vergeten, want twee ac-
tes worden afgespeeld zonder dat zij er iets
van bemerken. De nieuwsgierigheid van
Wolfgang is eerst overgegaan in ongeduld
en nu in een lichte ergernis. Voor liet eerst
gedurende hun samenzijn moet hy onder
vinden, dat Huih liem voor een ander ver
geet, want geen enkele maal heeft zyn broe
der naar hem gekeken. Hy is de drie laat
ste jaren zoo gewend geweest de eerste per
soon in zijns broeders leven en gedachten
te zyn. dat dit opgaan van Huih in derden
hem een vaag gevoel van onaangenaamheid
bezorgt. Nooit is hem toen zy in Indië
plannen maakten om samen naar Europa
te gaan de gedachte ingevallen dat Huib
er belangei\ kon hebben buiten de zyne. Zy
hebben slechts elkaar, deukt liy, geheel
vergetende dat Huib, na hutn vaders dood,
nog een ander tehuis heeft gevonden voor
hy zyn zeereis aanvaarddehet huis van
een verwijderd bloedverwant, dien hij „oom"
noemde, zyn voogd van Maldeghem in den
Haag. Hy kijkt nog eens oplettend naar
Huib's vrienden. Juist eindigde de acte en
hy het applaus en de bewegnig in de zaal
wendt de jonge dame zich een oogenblik
geheel tot het publiek en weer valt Wolf
gang haar groote schoonheid op. Zij is ge
kleed in, een,zeer wit zijden kleed met weer-
schynkleuren als van paarlemoer. Groote
smaragden, gevat in een rand doffe paar-
len, tooien hals en 'kapsel. Haar toilet is
ongemeen kostbaar en smaakvoltocli is
er iets... eenvoudigs... in haar, dat aange
naam afsteekt tegen de geblankette dames
in hare nabijheid. Dat liare ongekunstelde
bevalligheid geen schade lijdt in deze zoo
hy uitstek verfijnde kunstvolle omgeving,
geeft Wolfgang een zeker ontzag voor hare
groote schoonheid. Zy heeft dezelfde onge
dwongen natuurlijkheid over zich, die ook
het kenmerk is van zyn jongeren broeder,
en dit opmerkende gaat Wolfgang het na
tuurlijk vinden, dat zy zoo'n genoegen heb
ben in elkanders gezelschap. Maar zyn vage
jaloerschheid krijgt door die opmerking een
tikje meer intensiteit.
Hy schrikt echter uit zyn gedachten op,
want Huih schy'nt eindelijk aan hom te den
ken en maakt de- jonge dame opmerkzaam
op zyn ouderen broeder. Het duurt een tijd
je, eer z|j Wolfgang, onder de heeren die
hem omringen, in het oog krijgt. Wolfgang
ziet heel duidelijk de teleurstelling en de
verbazing, als zij hem eindelijk uitvindt en
tweemaal tot Hulib een vraag richt. Het ge
dwongen gezicht van Huib, als hy haar ge
laatsuitdrukking ziet by liet opnemen van
zyn eenigen broeder, geeft Wolfgang een
zeer onaangenaam gevoel. Maar de jonge
dame, bemerkende dat hij naar haar kijkt,
groet hem met iets kameraadschappelijk
vriendelijks in hare bevallige hoofdbuiging
Wolfgang, verwonderd over dien onverwach-
ten groet, haast zich zijne nonchalante hou
ding te laten varen en den groet met een
stijve buiging te beantwoorden, waarbij hy
denzelfden blik van teleurstelling op het
gezicht van den heer opmerkt hy het beant
woorden van die buiging. Hij krijgt door dit
alles een gevoel van schaamte, waar hy zich
rekenschap geeft dat zyn uiterlijk de oor
zaak is van die teleurstelling. De gedachte
komt hy hem op, dat bij. met z|jn verleden,
dat een stempel van verwoesting op zijn
gezicht heeft gedrukt, misschien heter had
gedaan, zyn leven niet te verhinden aan (lat
van Huih. Deze kon hem wel eens in krin
gen brengen, waarin hy zich weinig op zijn
plaats zou gevoelen niettegenstaande hun
bloedverwantschap. In Indië had hy Huih
altijd beschouwd als zyn mindere, iemand
afhankelijk van hom, als gevolg van zyn
meerdere levenswijsheid en ervaring van
Indische toestanden. Nu begon hy voor het
eerst te bemerken dat er een groot ver
schil was tusschen hem en zijn veel jongeren
halfbroeder. En het voorvalletje met den
tak meidoorn, op hun rijtoer dezen middag,
viel hem weer in. Huih was als de mooie
reine bloemtrosjes, hijnis de blaren,
door rupsen zoo deerlijk bedorven.
Hy ontwaakte uit zyn gepeins, om te be
merken dat Huib tegelijk met ('e twee ande
ren de loge verliet. In zyn hittere, sombere
stemming hoopte hy dat Huih by hen zou
hlyven, niet terugkomen tot hem. Want met
zijn geestesoog zag hy de kloof, die tusschen
hen gaapte en die vroeg of laat hen dwin
gen zoude, elk een tegeuovergestelden weg
in te slaan.
Maar zijn wensch werd niet vervuld. Een
oogenblik later zag hij zijrt broeder verschij
nen, nu met minzame beleefdheid iedereen
dien hij passeerde, op weg naar zijne plaats,
vergeving vragende voor zijn dringen. Huib
wierp zich op de ledige fauteuil naast Wolf
gang neer. met een gezicht nog rood ge
kleurd door een prettige opwinding.
„Ik geloof dat ik lang weggebleven ben",
zeide hij met de nnïvieteit van een onschul
dig kind.
„Geloof je het alleen", klonk het scham
per antwoord „ik verwonder me dat je nog
terugkomt".
„Ik was het ook niet van plan", beaamde,
de jongste, volstrekt niet bewust dat een
zwaar onweer boven zyn hoofd dreigde los
te harsten, maar zij moesten nog naar het
bal van den Amerikaanschen gezant. Wer
den herinnerde zijn vrouw daaraan. Ze had
er niets geen luist meer in,we waren ook zoo
prettig samen.
Huih verzonk glimlachend in genoegeiyke
herinneringen.
„In plaats van daar te zitten soezen met
een gezicht als een herkauwend stuk vee,
zou je wyzer doen m|j te vertellen, wie iu
hemelsnaam die menschen zyn, waarvoor ja
mij den geheelen avond zoo alleen gelaten
hebt".
Huih keek verrast op. „Weet je dat niet.
Ken je Lize niet. de oudste dochter van oom
Huihert, myn voogd. Ze is een van de vier
nichtjes, waarvan ik je altijd vertelde, die
voorgeven ray opgevoed te hebben. Haar
man is een van Werden van, Hoogliagen. H|j
is secretaris van ons gezantschap te Berlijn
ge \y or den, eerst sinds kort, daarom was het
voor my zulk een verrassing haar hier te
zien, ik dach| haar lioog en droog te Oslo.
Hoe is het mogelyk dat je haar niet her
kende.
Wolfgang trok de hoeken van zyn mond
naar beneden, een teeken van minachting.
Ik heb, toen ik naar Indië ging indertijd,
natuurlyk ook een afscheidsvisite gemankt
hy onzen eenigen gemeeuschappelijken oom
in den Haag. Ik herinner me wel daar een
nest vol kleine vlasharige meisjes gezien te
hebben, veel gelijkende op een woelig hoopje
dartelende poesjes. In vyftien jaar kan
zoo'n poesje wel. een groote kat geworden
zijn.
(Wordt vervolgd).