Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
PASCHEN.
Witte Jlozen
I1CDRD BPABAfil)
FEUILLETON
IK
51e JAARGANG.
UITGAVE
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
i Pelegr.-AdresiECno.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIB BLADEN.
EERSTE BLAD.
Na weken van boete en stille in
getogenheid jubelt de liturgie der
Roomsche Kerk op den vooravond van
den Verrijzenisdag haar Alleluja uit.
De katholiek meelevend den gedach-
tengang Zijner Moeder voelt uit de
diepte zijner ziel opstijgen den triomf
zang van den Paaschdag.
Tot velerlei bespiegeling leent zich
het feest van 'sHeeren Verrijzenis,
hetzij men het beschouwen wil als
de herdenking van het reëele feit uit
de verlossingshistorie van het men-
schelijk geslacht, hetzij als grondslag
van ons gelooven in Christus leer en
Zending.
Noch met het één, noch met het
ander zullen wij ons hier bezighouden,
doch enkel de Verrijzenisgedachte in
haar mystieke zin beschouwen, toe
gepast op 't sociale leven.
De wereld wanneer zij wilde opgaan
naar het christelijk ideaal, struikelde
zoo vaak en struikelt nog over haar
eigen ik zucht.
De mensch als sociaal wezen, door
Qod op aarde gesteld, heeft zich terug
getrokken in een bekrompen kringetje
van zelfvergoding en in plaats van te
leven in de bewuste overtuiging: als
nuttig gemeenschap zijn leven te moe
ten voortschrijden gaat hij op in eigen
waan, meent zich in waarheid centrum
van het heelal, alles meetend met den
kleinen maatstaf van zijn grootgewaand
.Ik". Zijn ik zucht heeft z'n liefde in
haat veranderd, z'n rechtvaardigheids
gevoel in begeerte naar goud
Het is een eerste voorwaarde voor
den opbouw der maatschappij, dat de
mensch verrijzen gaat uit zijn egoïsme
en zich weer lid gaat voelen van de
gemeenschap, dat hij afstand doet van
„Wanneer ik zie, hoe Sigrid veran
derd is, moet ik er altijd aan denken,
of mijne overleden ouders van mijt geen
rekenschap zouden vorderen, -omdat ik
niet alles heb gedaan, om haar voor
zichzelf te redden. En toch, hoe kan
ik dat, daar zij mij niet meer vertrouwt
en mijne stomme vragen niet begrijpt.
Vooral mama, wie Sigrid misschien
nog veel dierbaarder was dan ik, zou
zich over de Sigrid van thans zeer be
zorgd maken", eindigde zij treurig, en
daar zij Hocbwald's blik niet begreep,
vervolgde zij„ik ben niet ijverzuchtig
op mama's liefde, ik heb ze met Sigrid
gelijkelijk gedeeld, maar toch scheen
het mij toe, als glinsterden mama's
oogen heel anders, wanneer zij Sigrid
aanzag".
„En nu glinsteren de mijne, wan
neer ik jou zie", zeide Hochwald ee-
nigszins onlogisch, want hij moest
toch zijne bewondering over dit fijne
gevoel der ziel inhouden. De liefde
heeft echter geen spitsvondige logica
noodig, daarom kuste Iris -ook bewo
gen de sterke hand, die zoo zacht en
liefderijk over hare wangen streek. En
het eeuwig zich zelf zoeken en werken
durft aan het heil van anderen, dat hij
de hand reikt aan z'n broeder en den
steun biedt aan wie naast hem gaat,
of beter uitgedrukt dat hij zich
le offeren weet voor hen, die evenals
hij leden zijn van Christus mystieke
lichaam en deel uitmaken van dat
zielentotaal, waarvoor het bloed van
den op Paaschmorgen Verrezene de
losprijs is. Het Kains antwoord door
de eeuwen van het menschelijk bestaan
telkens en telkens weer luider her
haald ligt als een zwarte schaduw
over onzen tijd. De katholieke, de
christelijke gemeenschapsgedachte
moet worden levend gemaakt in de
zielen der eenlingen, om door hen te
worden opgewekt in het sociale en
politieke leven en te stijgen tot een
internationale toenadering.
Patroon en werkman moeten die
gedachte, in zich doen doordringen,
zooals de Rerum Novarum daartoe zoo
krachtig heeft aangespoord.
De politieke partijhaat voert oris
gestaag omlaag. Laten we toch dit in den
geest houden, dat er op de wereld
slechts twee groote kampen zijn vóór
God en tégen God en dat elk heir,
dat in zich zelf verdeeldheid draagt
ten ondergang neigt. Waarom dan,
immer haat en afkeer zaaien, inplaats
van met een edelmoedig gebaar elkaar
de hand der broederschap te reiken,
ook al moet men zich wederzijds een
offer getroosten Waarom 't Strui
kelblok ligt er van de hoovaardij der
ik zucht, die niet bukken wil en niet
bukken zal. De christelijke gemeen
schapsgedachte in de internationale
kwesties. Wat nut kan het hebben, dat
naburige landen elkaar verwijtingen
doen, die enkel zijn berekend op de
revanche gedachte. De wereld hunkert
naar rust op elk gebied, maar die rust
is gebonden aan de onderlinge een
dracht, die nooit terug zal keeren
zoolang de ikzucht niet is uitgerukt
en de zielen herrezen zijn tot een meer
katholieke, een meer christelijke, een
toen vertelde zij hem, wat zij in de bi
bliotheek had gehoord, en hoe zijne
woorden die hij tot Sigrid had gespro
ken, haar hadden bevreemd. Hij hoor
de haar kalm aan en beantwoordde
haar onderzoekenden blik eerst na een
poosje.
„Er is hier sprake van iets, waar
van ik je liever onwetend zou willen
honden", sprak hij toen. ..Hoe' Sigrid
het te weten is gekomen, doet hiér
niets ter zake. Ik weet het zelf niet. 't
Doet mij echter van harte leed. dat
mijn dringend verzoek aan Sigrid, je
er niets van te zeggen, tot je oor is
doorgedrongen, want op gevaar af, dat
bevreemding en twijfel in je hart zul
len ontkiemen, moet ik je verzoeken
mij te vertrouwen, Iris".
„Ik vraag niets", was het antwoord
dat zij hem zonder aarzelen gaf, ter
wijl zij hare helderblauwe oogen tot
hem opsloeg. „Er is iets dat ik niet
mag weten dat is mij genoeg, en ik
geloof wel, dat je mij zooveel kent, om
zeker te kunnen zijn, dat ik er nooit
naar zal vragen".
„Daaraan herken ik mijne Iris, mijn
lieve, beste vrouw", zeide hij getroffen,
en boog zich; om haar voorhoofd te kus
sen. „Weet je wel, lieveling, dat niets
zoo goed doet als vertrouwen?"
„Dat zou een mooie liefde zijn, die
geen vertrouwen bezat", antwoordde
zij innig. „Dat zou als een lente zonder
bloemen, als een godsdienst zonder God
zijn".
„Dat is grootscli gedacht. Iris. Maar
de mensch heeft ook zijn zwakke zij
den. Zal nieuwsgierigheid je nooit in
verzoeking brengen, zal de argwaan,
wat het toch wel zou kunnen zijn. dat
meer menschelijke opvatting van het
leven.
Dat zich zelf vergeten, wat kan het
anders zijn, dan een iiefde leven, een
offerleven, dat niet vraagt om groote
woorden maar om werkelijkheid, om
daad. een daad, die van ons zelf moet
uitgaan. En laten we nu practlsch
blijven en niet starer. op die leemten
aan onderlinge eendracht die zich
rondom ons afteekert, maar slaan wij
den blik op eigen lev>m en eigen daad.
In het internationale en politieke leven
staan we wellicht, m.chteloos maar op
ons eigen levensterein is dat anders.
Leeren wij daarom op dezen Paasch
dag verrijzen uit het graf van eigen
liefde tot een nieuw leven van liefde
voor al die rond ons zijn.
A. VAN DER PLUIJM.
St. Truijden.
ZOO IUIST VERSCHENEN: De Tweede Druk
VAN DOMINEESDOCHTER TOT D0MIN1CUSD0GHTER
door Pater P. Gloudemans M S. F.
met voorwoord van prof. Molkenboer, O P., lector aan de
R.K. Universiteit te Nijmegen.
Het boek moest er in gaan, omdat Helena Most zoo mooi en
levendig haar leven en bekeering vertelt. De gunstige beoor
deelingen van de eerste uitgave mogen dus gerust als aanbe
veling dienen voor de tweede.
Prijs afzonderlijk fl Deel I en 11 tezamen voor f 1.75
Reeds zijn meerdere bestellingen ingekomen, ook voor de andere
wende men zich tot
BOEKHANDEL MISSIEHUIS ST. ANTONIUS - KAATSHEUVEL.
In de „Nieuwe Eeuw' breekt het
Plattelandsraadslid wederom een lans
voor een gemeentelijke bouwpolitiek,
die er op gerichtis dat de huisbewoner
je niet mag weten, nooit in je opko
men?"
Zij vlijde zirli nog dichter tegen hem
aan.
„Hoe kan ik weten, welke verzoe
kingen over mij zullen komen, Marcel-
lus. Maar mochten ze in mij opkomen,
dan heloof ik je plechtig hij onze lief
de, dat ik mij dan tot jou zal wenden
en je vragen mij te helpen ze te over
winnen".
„Ja, Iris, laat het. zoo zijn", ant
woordde Hochwald bewogen. „Maar
hoe komt het toch, dat je steeds den
juisten uitweg vindt?"
„Omdat mijne oogen helder zien,
door jou, mannetje! En", vervolgde zij,
terwijl zij opstond, „wat een mogelij
ken argwaan betreft, dat is een leelijk
woord, daar zullen wij maar niet eens
aan denken, niet waar? Want daarbij
valt mij Shakespeare's gezegde in
„Argwaan woont steeds in het schul
dige gemoed".
X.
De volgende nacht bracht na een
zwoelen avond, die niet eens op het
zeeterras een koel windje wilde af
staan, een hevig onweder. Het kringe
tje op Hochwald, met uitzondering
van Sigrid, die zeide te onwel te zijn,
om naar beneden te komen, had tot
laat in den nacht op het terras gezeten,
waar het raadselachtige roode licht,
dat zich weder op de golven liet. zien,
het onderwerp van het algemeen ge
sprek uitmaakte en van alle kanten
zooveel spookgeschiedenissen uitlokte,
dat men eindelijk met een geheimzin
nig bang gevoel, dat in oude kasteelen
geleidelijk ook huiseigenaar wordt.
„Daar is niets aan te doen. Dien
kant moeten wij uit, als wij ooit den
woningnood willen oplossen en In de
woningbehoefte willen voorzien en
maar niet voortdurend verder willen
afdwalen van de natuurlijke verhou
dingen, welke afdwaling ons steeds
meer proletaren geeft. Wij moeten het
bezit populariseeren. Het wordt geluk
kig meer en meer ingezien en ik no
teerde met genoegen, dat in vele ge-
meenteraden juist door de jongere
katnolieken systematisch en met goede
argumenten werd betoogd, dat ook
hier de gemeente een taak heeft te
vervullen. Dat zij er voor heeft te
zorgen, dat de arbeiders in staat
moeten worden gesteld zich een eigen
woning te verschaffen. Het werk der
bouwvereenigingen kan op den duur
niet worden volgehouden. Het is geen
werk voor normale tijden, het is goed
werk, uitstekend zelfs, voor een over
gangstijd van oud liberalisme naar
jong katholieke democratie, maar blij
vend is het niet. Het heeft te veel van
socialisatie, en nu geen socialisatie
ten koste van de grooten, maar ten
koste van de kleinen, welke sociali
satie maar al te volledig dreigt te
slagen waar de kleinen niet die ver
weermiddelen hebben, die de grooten
eigen zijn.
In Eindhoven sprak men er over
en luisterde men er naar en In Til-
gewoonlijk de menschen bekruipt, ter
ruste ging.
Ongeveer een uur later kwam het
onweder opzetten. De bliksem geleek
wel een vuurpoel, die de wereld wilde
verdelgen, de donder kraakte dat de
muren van liet slot er van stonden te
schudden, en de storm deed het witte
schuim der golven torenhoog opspat-
J ten. Kortom, het. was een noodweer,
j om moedige harten aan bet beven te
maken voor het geweld der elementen,
en slechts zij bleven kalm, die aan de
kust woonden en aan liet vreeselijk
bruisen der zee, liet huilen van den
stormwind en liet koken der branding
gewoon waren.
Het onweder was evenwel nog niet
losgebroken, toen Spini vond, dat hij
door het drukkende weder niet in
slaap kon komen. Hij kleedde zich
daarom weer aan en besloot uit de bi
bliotheek een nieuw boek te balen
lichte lectuur, die eerst vandaag met
de post, was gekomen. De weg daarheen
was lang en eenzaam alles sliep
zeker reeds. Spini liep voorzichtig, om
niemand te storen, de breede gang
door. ging de groote, breede trap af,
met zijn licht in de hand en doorkruis
te de voorzaal. De deur naar de bibli
otheek ging stil open, en toen hij in
de groote zaal kwam. zag Spini dooi
den breeden kier van de deur die niet
geheel was gesloten, aan het andere
einde licht schemeren, en hoorde hij
de stem van den vorst, die aan iemand
bevelen gaf voor verschillende orders
aan leveranciers. Uit de korte, beleef
de antwoorden, herkende Spini de
stem van Rataiczak, den kamerdie
naar. Het thema waarover binnen ge-
burg kwam de wethouder zelfs al met
de toezegging, dat er plannen in over
weging waren, die er toe zouden
kunnen leiden, dat ook aan kleine
eigenbouwers eene behoorlijke hypo
theek zou kunnen worden verschaft
van gemeentewege om hen in staat
te stellen in hun woonbehoefte zelf
te voorzien'.
Doch daar moet dan, in het belang
van het uiterlijk aanzien der nieuwe
huizen en wijken iets bij komen.
„En dan kan de gemeente zich ook
doen gelden met haar opvoedende
kracht op het gebied van bouwkunst.
We behoeven niet na te bouwen wat
er door sommigen als vrucht van het
particulier initiatief wordt te voor
schijn gebracht. Men kan eischen stel
len van welstand Daarbij kan men
ook de schoonheidscommissies in den
arm nemen. Niet dat deze zonder
moeilijkheden zijn, maar ze zijn toch
ook van nut en waar men ze niet
heef! zal men dat gemis dikwijls ge
voelen. Daar wordt wel eens gaarne
geklaagd over het werk der schoon
heidscommissie, maar ook die klachten
zijn lang niet alle even gegrond'.
Wij mogen hierbij wel even
opmerken dat in Waalwijk sinds jaren
(1 Mei 1925) eene gemeentelijke
hypotheekbank voor eigenbouwers
bestaat. Men kan er niet minder dan
75 pCt. aan de laagst mogelijke rente
sproken werd, was niet interessant ge
noeg voor een luistervink; toch luis
terde Spini mei één oor, terwijl hij 't
gewenschte boek op de leestafel zocht.
„Zoo! Dat is, zoover ik weet, alles",
zeide de vorst binnen. „Donderde liet
niet zooeven? Hoor eens, Rataiczak,
ik geloof' dat wij vannacht zwaar weer
krijgen. Zijn alle vensters gesloten en
de vlaggestokken ingehaald?"
„Jawel, Hoogheid. Het onweer komt
van de landzijde en was reeds te zien,
toen U na lietj eten op liet terras ging.
Wij hadden den tijd om alles op te ber
gen, ook de bloemen zijn van het terras
in de voorzaal- gezet.
„Dan is het goed. Mocht het onwe
der losbreken, wekt dan de lieden,
men kan nooit weten, waar de
bliksem inslaat. En nog iets, Rataic
zak, heb je het kleine vensterluik ge
maakt je weet wel, voor liet scliiet-
gat?"
„Jawel, Hoogheid. Ik heb van avond
alles klaar gemaakt en zal liet er van
nacht voor doen".
„Zoo, dat is goed. Dat vervelende ge
klets over het „roode licht van Hoch
wald" wordt op den duur vervelend
en leidt slechts tot het allergrilligste
bijgeloof en tot de avontuurlijkste
vermoedens. Heb je hulp beneden noo
dig?"
„Neen, Hoogheid. Het is een gemak
kelijk werkje. Twee spijkers, anders
niet, en wanneer de stormwind huilt,
boort geen sterveling het hameren. Ook
zonder dat niet, Hoogheid".
„Nu, des te beter. Wil ik met je
meegaan?"
Wordt vervolgd.
NUMMER 29.
ZATERDAG 7 APRIL 1928.
De Echo van het Zuiden,
Waalwytscbe en Langstraatsebe Courant,
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, esa.
franco te zenden aan den Uitgever.
Prijs der Advertentlën
20 cent per regel; minimum 1.50.
BiJ contract flink rabat
Reclames 40 cent per regel.
Advertentlën moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit
zfln.
van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN".
Uit het Dultech
van
EUFEMINA VON ADLEB8FELD-BAIXE8TttKM.
38).
MAATSCttAPPy VAN VERZEKERING OP HET LEVEN