Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Uitsprak cd Trede. Witte Jtozen Voor Huis en Hof, FEUILLETON NUMMER 41. ZATERDAG 19 MEI 1928. Sle JAARGANG. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-Adres: ECHO. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. Bij botsing van belangen of rechten tusschen leden der menschelijke sa menleving was oorspronkelijk het eenige middel tot beslechting van het daardoor ontstaan geschil de eigenrechting, een machtstrijd dus. Ten gevolge van de geestelijke ontwikkeling der menschheid, de steeds krachtiger organisatie van het gemeenschapsleven en toenemende rechtsvorming is de eigenrichting geleidelijk door rechtspraak verdron gen. Tal van invloeden hebben op dit evolutieproces, dat eeuwen geduurd heeft, ingewerkt psychologischede ontwikkeling van gemeenschapsbesef en rechtsgevoel bij den mensch, maatschappelijke behoefte aan rechtszekerheid en rechtseenheid. economische: de groei van handel en verkeer, en staatkundigestreven naar be vestiging van het overheidsgezag. De rechtspraak vervult nu in de menschelijke samenleving een functie, den maatschappelijken vrede, noodzakelijke voorwaarde voor eene gezonde ontwikkeling dier samenle ving, te beschermen tegen den ondermijnenden invloed van de eigen rechting. Ook in de statengemeenschap is oorspronkelijk de eenige vorm van beslechting van internationale con flicten, de eigenrechting, de oorlog. Daarnaast heeft zich ontwikkeld de arbitrage* Zoo ontstond in de staten gemeenschap de strijd tusschen eigen rechting en rechtspraak. De zelfde factoren nu. welke dien strijd in de menschelijke samenleving beheerscht en tot de overwinning van de rechtspraak geleid hebben, werken ook in de statengemeenschap. In beide gemeenschappen is hetvredes- probleem voor alles het probleem van de rechtspraak, dus een rechtprobleem. Léon Bourgeois heeft dan ook den vrede gedefinieerd als ,1a durée du eroit", vrij verlaaldde blijvende zegepraal van het recht. In beide ge meenschappen geven bevordering, ontwikkeling en organisatie van de rechtspraak den besten waarborg voor den maatschappelijken vrede. Op 18 Mei 1899 werd in Den Haag de eerste Vredesconferentie geopend. Hoewei de boodschap, waarbij Czaar Nicolaas 11 de mogendheden tot het houden dier conferentie uitgenoodigde, de bespreking van beperking der bewapeningen op den voorgrond stelde, heeft het zwaartepunt dier conferentie in werkelijkheid gelegen in de besprekingen over de vreedzame beslechting van internationale geschil len, welke geleid hebben tot de instel ling van het Permanente Hof van Arbi trage. Zoo dreef, tegen het oorspron- xelijk streven in, de loop van zaken, voortspruitende uit den feitelijken internationalen toestand, de mogend heden tot het in logisch gebeuren noodzakelijke verder schrijden op den weg van eigenrechting tot recht spraak in de statengemeenschaptot de organisatie van de internationale rechtspraak. De Volkenbond ontstond en ging op hetzefde voetspoor verderorgani satie van het internationale gemeen schapsleven, organisatie van de inter nationale rechtspraak. Op dit gebied grijpt de arbeid van den Volkenbond terug naarden arbeid van de Vredesconferenties, en daarin ligt de rechtvaardiging van de keuze door de Vereeniglng voor Volkenbond en Vrede van den 18 den Mei tot den herdenkingsdag van het Vredeswerk, dat In de statengemeenschap van eigen rechting tot rechtspraak voert. Is dit de goede weg naar den vrede? Ik aarzel niet deze vraag volmondig bevestigend te beantwoorden. Het is zelfs de eenige gcrde weg. Het evolu tieproces der rechtspraak in de menschelijke samenleving leert ons dit. Nu zijn er, die ir. arrenmoede over den tragen gang van zaken een korteren weg zoeken. Ook zijn er, die uit wantrouwen in hei welslagen van het vredeswerk in het geheel niet zoe ken. De eersten willen niet vrij van egoïsme, zelf plukken de rijpe vruchten van den vredesboom en kunnen zich niet neerleggen bij de gedachte dat eerst de komende ge slachten zullen oogsten wat thans gezaaid wordt. Zij zijn blind voor de les der beschavingsgeschiedenis, dat dergelijke ontwikkelingsprocessen zich niet straffeloos laten forceeren en dat eene kunstmatige bespoediging uitloopt op eene reactie, waardoor het proces vertraagd In plaats van bevorderd wordt. Is het ook wel verstandig te i. mm ->n4* "i i 50). „Ik zal doen, wat mij goeddunkt hoe je het noemt blijft mij hetzelfde. Denk je dan, dat oom Marcellus het zal dulden, dat je zijn vrouw hier kwa lijk bejegent, omdat jelui zusters bent. Neen, mijn schatje, als je dat denkt, dan ben je de plank mis." „Sascha," zeide Iris zacht. ,Och, wat! Ik; kan mij om zulke din gen zoo kwaad maken," sprak Sascha. „Laat haar zitten, Iris. Zij is niet te raden, en eerst dan, wanneer zij ziet, dat men- zich niet meer om hare lui men bekommert, dan zal ze wel ver standiger worden." „Misschien een radicale kuur," zei- de mevrouw Chrvsopras overtuigd, en de beide dames trokken Iris, die nog altijd tegepstreefde, de kamer uit, en lieten Sigrid zonder verdere ceremo niën alleen achter. Deze bleef als aan den grond gena geld staan, en de blik, dien ze daarbij op de deur vestigde, had iets onrustig flikkerends, iets ongestadigs. Eerst toen zij beneden het rijtuig over het kiezelzand hoorde wegrollen, schrok zij op, als uit een droom. „Wat zal ik nu doen?" fluisterde zij, terwijl zij met de hand over het voor hoofd streek. „Weer gaan zitten en den ken? O, alles in mijn gedachten draait toch onophoudelijk in woeste vaart om dat eene punt. Lezen? Tusschen de re gels door schemert het bloedrood naast j de zwarte letters ik weet toch niet wat ik lees. Slapen? Ach, hoe gaarne j zou ik willen slapen, ik ben zoo moe, zoo mat. Maar dan komt de vreemde vrouw en fluistert onafgebroken in mijn oor. ik wil niet hooren, wat zij zegt. Het is ook altijd hetzelfde. Spini vertrekt. Ik wou dat hij al weg was. Ik wil hem niet meer zien hij doorgrondt met zijn verschrikkelijke oogen mijn geheimste gedachten. Maar ik wil hem zien, ik wil weten of Zij hield op en begon haar verward haar te friseeren, en nam een wit wol len kleed uit de kleerkast, ja, zij nam zelfs uit een bloemvaas twee mooie ro zen en maakte er een borst bouquet van. „Wanneer ik datgene bereiken wil, wat ik wensch, moet ik schoon zijn," zeide zij tot zichzelf, en voegde aan de rozen nog een paar donkergroene bla deren als sieraad toe. XIII. Intusschen had vorst Hochwald den Marchese Spini werkelijk in zijne ka mer laten ontbieden. De Italiaan was eerst nergens te vinden, de deur van zijne kamer was gesloten. Toch kwam hij na verloop van eenigen tijd daaruit te voorschijn, evenals altijd met eene sigaret in den mond. Hij had geslapen, zeide bij tot den kamerdienaar, terwijl hij hem voorging. „Neemt U mij niet kwalijk, mijn heer," zeide Rataiczak, „uw jas zit van achteren vol met. spiunewebben." „Mijn God. Waar heb ik dat nu op gedaan?" vroeg Spini hoofdschuddend. „Ik ben toch niet de kamer uit ge weest." „Ja die kamermeisjes maken slecht schoon, wanneer de kamer niet altijd in gebruik is," zeide Rataiczak, terwijl hij liet. rag verwijderde en de jas van den Marchese met een klein zakborsteltje zorgvuldig afschuierde. „Dank je wel," knikte Spini en ging zijns weegs. „Een spinneweb met een vinger dik stof er in," dacht, de kamerdienaar, terwijl hij hem nakeek. „Die vindt men niet eens in de onbewoonde logeerka mers van het slot, die slechts een paar keer per jaar worden schoongemaakt. Opgepast, Rataiczak, die heeft gezocht en gesnuffeld Spini werd door den vorst staande ontvangen, en zonder hem uit te noo- digen om te gaan zitten, begon de vorst ook het gesprek. „Heer Marchese," zeide hij op kal- men, bijna statigen toon, „men heeft mij verteld, dat u in den afgeloopen nacht in den ouden vleugel van het slot met mijne schoonzuster, gravin Sigrid Erlenstein, een samenkomst heeft ge had. Of die nu den naam van rendez vous verdient of niet} dat doet hier niets ter zake. U heeft in elk geval door deze onvoorzichtigheid den naam der jonge dame die aan mijne goede zor gen is toevertrouwd, in gevaar ge versmaden een weg, die, naar wij weten, tot het begeerde doel voert, om zich te begeven op zijpaden, die wel eens doolwegen zouden kunnen blijken De tweede categorie houdt de oogen gesloten voor het feit, dat dezelfde ontwikkelingsgang, dien de statengemeenschap thans doormaakt, door de menschelijke samenleving reeds met goed succes doorgemaakt is. Dezelfde tegenwerpingen, welke zij aanvoeren tegen hen, die de hin derpalen op dien evolutieweg op zijde willen stuwen, hadden destijds ook aangevoerd kunnen worden tegen het opkomende streven naar rechtspraak in de menschelijke samenleving De historie heeft hier de juistheid van die tegenwerpingen gelogenstraft. Dus met woord en daad er naar gestreefd te voorkomen, dat het evo lutieproces van eigenrechting naar rechtspraak in de statengemeenschap gestuit wordt. Immers, al houd ik mij overtuigd, datdie evolutie zich toch voltrekken zal, ook al zouden wij menschen tijdelijk daartegen stelling nemen, ik ben mij bewust dat eene vijandige of zelfs maar onverschillige houding te dien aanzien den gang daarvan vertragen zal tot groot nadeel zoowel voor de statengemeenschap als voor de afzonderlijke staten op zichzelf. Wat werkelijk goed of slechts is voor een gemeenschap, is ook goed of slecht voor hare leden indl vidueel. De vrede is nu onontbeerlijk voor den bloei en het welzijn, zoowel van de statengemeenschap als van hare leden, de vrede, die heerschen zal. wanneer de machtstrijd van de inter nationale eigenrechting van den oorlog, zal hebben plaats gemaakt voor den rechtstrijd van de internationale recht spraak. Hier en verder in deze regelen stel ik de „menschelijke samenleving" als samenleving van de menschen bracht zoodat ik tot mijn groot leedwezen verplicht ben, u te verzoe ken, zulke; samenkomsten niet alleen niet te herhalen, maar ook om den naam van mijn schoonzuster niet in 't slijk te treden, dadelijk Hochwald te verlaten." Spini had met een zelfbewust lachje toegehoord bij de laatste woorden deed hij een stap achteruit. „Heb ik goed verstaan? U werpt mij de deur uit." „Neen, ik verzoek u heen te gaan," was het zeer kalme antwoord. „Wan neer u met. mijne schoonzuster op zoo'n vertrouwelijken voet staat, dat zij liet. goed vindt, op zulke ongewone uren van den dag en op zulke ongewone plaatsen met u samen te komen, dan moet er u wel iets aan gelegen zijn, dat geen verdenking haar kan treffen. En dat kan alleen dan bereikt worden, wanneer U en Sigrid van elkander ge scheiden zijn. Daar Sigrid mij nu door bloedverwantschap nader staat en ik haar mijn huis dus niet kan ontzeggen, zoo is het uw plicht als cavalier te wij ken." Spini stond met gebogen hoofd voor den vorst en streek langzaam en be dachtzaam langs zijn snor. „U mag van dit standpunt uit gelijk hebben, vorst," zeide hij toen, terwijl hij zijne kleine, doordringende oogen onderzoekend op den vorst, liet rusten. „Maar voor mij is het nu van belang, dat ik Hochwald slechts als de ver loofde van gravin Sigrid verlaat'.' De vorst hoorde hem kalm, onbewe gelijk aan hij toch was er de man niet naar om zich zoo spoedig uit het. veld te laten slaan. Individueel naast „statengemeenschap' als samenleving van staten. De voeding der kuikens. Algemeen wordt aanbevolen de kuikens de eerste 24 tot 36 uren na het uitkomen niet te voeden daar anders heel gemakkelijk zulke ernstige darmstoornissen ontstaan dat de kui kens eraan sterven. Dit is geen wonder wanneer men weet, dat even voordat het kuiken uit den dop komt het eerst alles wat van den dooier is overgebleven in het lichaam heeft opgenomen. Ieder die wel eens een pas uitgekomen kuiken in de hand [gehad heeft zal er zich over verwon- derd hebben, dat het achterlijf zoo opgezet en zwaar was. Nu we weten waaraan dit toe te schrijven is behoe ven we ons niet meer te verwonderen en mogen we alleen onze bewondering er over uit spreken, dat de Schepper alles zoo goed heeft gemaakt, inder daad „Hij zag dat alles goed was". Het jonge Kuiken heett dus vooreerst geen voedsel noodig; na een of anderhalven dag mogen we er zoo zachtjes aan eens mee beginnen. Alleen bedenke men, dat ook hier geldt: Overdaad schaadt. Het is bij de kuikens al evenzeer als bij de menschen waar dat er meer gestorven zijn van teveel eten dan van te weinig Vlak na de geboorte liggen de inge wanden nog vrij stijf tegen elkaar gedrukt de dooier neemt dan bijna de heele lichaamsruimte nog in beslag Eerst na 3 dagen hebben de inge wanden hun normale houding in het lichaam gekregen, er is dan van den dooier niet zoo heel veel meer tc vinden. Dan kan men ook eigenlijk eerst behoorlijk met de voeding be ginnen. Het is maar gelukkig dat tegenwoordig de meeste kuikens machinaal gebroed worden, waardoor de boeren ze ook eerst 36 tot 48 uur „Sigrid wordt in Mei meerderjarig", antwoordde bij na een poosje. „Ik heb dan wanneer men de moreele rech ten niet. mederekent niets meer over haal- te zeggen, mijn plicht als voogd is dan afgedaan, en -zij kan dus doen en laten wat zij wil. U zal daarom beter doen tot. zoolang te wachten, vóór u zich openlijk met haar verlooft". Spini richtte zich hoog op. „Mjoet dat beteekenen, dat u als voogd mij de hand van gravin Erlen stein wiegert?" vroeg hij scherp. Hochwald maakte eene beweging met de hand en knikte bevestigend met, het hoofd. „Zoo is het", zeide hij beslist. Met vlammenden blik kwam Spini een stap nader. „En de reden, vorst Hochwald", sis te hij. „Tn de eerste plaats Sigrid weet niet, wat zij wil. Zij bevindt zich in een toestand van zenuwachtige opgewon denheid, die wispelturig vandaag dit. morgen dat wil," antwoordde Hoch wald, zonder acht te slaan oi> het drei gende gezicht van zijn gast. „Ik vrees dat de man, met wien zij zich nu zou verloven, in dit opzicht spoedig treu rige ervaringen zou opdoen „Niet ik!" viel Spini hem in de rede. „Goed, wanneer u zoo zeker van uwe zaak is, dan zal het korte uitstel van nauwelijks een jaar voor U geen be zwaar zijn," antwoordde de vorst, op kal men toon. Wordt vervolgd. ho van het Zuiden, Waalwubschc en Laiigstraatsclie Courant, Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco per post door het geheele rijk 1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, em«. franco te zenden aan den Uitgever. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Bi) contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zjjn. van „DE ECHO VAN EET ZUIDEN". Uit het Duitsch van EUFK1CLNA VON ADLEB8FELD-BALLE8TBEU.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1928 | | pagina 1