Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
m
i
SHffe arffiöfek'
FEUILLETON
jeleafen teugen
Bolland
lierlluillmit
(m
NUMMER 30.
ZATERDAG 13 APRIL 1929.
52e JAARGANG.
UITGAVE;
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No, 38. Telegr.-Adres: ECHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD,
Postkantoor ook Belasting
kantoor
De bezuinigingswoede aan onze
departementen leidt tot vele onge-
wenschte rationalistic van verschil
lende Rijksdiensttakken.
In een driester gaat „Het Huisge
zin" wat dieper in op de vraag, moet
het postkantoor ook ons belasting
kantoor worden? Zeer terecht wijst
men op de nadeelige gevolgen bij
samentrekking van deze twee gtheel
verschillende Rijkslichamen:
Men kan aan het postkantoor wei
van aiies hangen; desnoods zou men
het ook met de inschrijvingen van den
burgerlijken stand kunnen belasten
maar het karakter van postkantoor
brengt toch al dergelijke besognes
niet mee.
Concentratie als bezuiniging bedoeld
is een mooi beginsel, doch men _ga
niet allerlei heteiogene dingen door.
een klutsen, tot nadee! ten slotte ook
van de verschillende diensten.
Het belasting administratiewezen
wordt op deze manier ontwrichthet
verliest zijn contact met de contribua
beien en een bron van inlichtingen,
voor een goede functionneering on
misbaar.
Het postkantoor ontvangt wel. maar
kan geen inlichtingen verstrekken,
geen moeilijkheden oplossen, daar
gelaten nog, dat niet iedereen graag
zijn geldzaken voor het forum van het
postloket bespreekt.
Het platteland kende tot heden de
zitdagen van de ontvangers, waarop
men met de belasting-autoriteit aller
lei kwesties kon bespreken, terwijl
de ontvanger zelf van de gelegenheid
gebruik maakte om zijn kennis van
de plattelandstoestarden en van de
fhancieele draagkracht der belasting
schuldigen te vergrooten.
NAAR HET ENGELSCH.
J. SCHEEPENS.
57.
Steeds was de revolver dreigend op
Frank Littimer's borst gericht. Hij
zag de kleine donkere opening in den
glinsterenden loop en bemerkte, dat
een koude rilling hem door de leden
voer. Een revolver op zich gericht te
zien is nu niet een van do aangenaam
ste gewaarwordingen en ze zijn meest
al dubbel gevaarlijke instrumenten in
de handen van een vrouw.
„Wat wilt u dan van. mij?" vroeg hij
nog eens.
„M'n beste kerel, ik wil van je niets
bijzonders voor bet oogenblik. Alleen
dat ge doet wat ik zeg, enziet ge
welNummer twee klimt tegen bet
latwerk op en bet klimop. Hij begrijpt
.niets van dat licht en dat gij niet te-
'rugkeertHij verbeeldt zich natuurlijk
(Sat ge op de verkeerde plaats zoekt!
la, nog eens, en nu voor het laatst, ga
Zich ineenkrimpend van angst voor
iet wapen, kroop Frank langzaam ach
teruit, totdat hij zich bij zijn kamer
bevond en op den drempel er van. Plot-
'seling gaf het jonge meisje hem een
duw, zoodat hij door de deur heen
naar binnen tuimelde; dan draaide zij
Voor het platteland zal de nieuwe
regeling: postkantoor belastingkan
toor een groot ongeri f woiden.
De voorgenomen maatregel past
anders wel in de Ifjn van hetgeen de
laatste jaren al meer is ondernomen
en beproeid; men denke aan de op
htifing der plattelandskantongei echten
Het streven is zooveel mogelijk alles
in de steden samen te trekken en het
platteland te ontdoen van de elemen
ten, die aan het platteland ztktr reliet
veileenen, de gemeenschap daar op
hooger peil brengen en tot gemak
strekken van de bevolking.
Men kan op deze wijze een betrek
king bezuinigen en een man uitsparen
en men kan in guldens uitrekenen
welk proiijt dit geeftmaar daar staat
tegenover, dat men de plattelands
gemeenschappen armer maakt.
Er zijn aan het vraagstuk ppstkan
toor belastingkantoor meer kanten,
dan men oppervlakkig zou meenen.
De voor ons hinderlijkste kant is,
dat het feitelijk weer een aanslag
vormt op het plattelandseigene, dal
het den plattelander met zijn belas
tingzaken naar een kantoor verwijst,
waar hij zich niet vrij voelt en voor
alle mieilijkheden naar de stad dwingt
Een echt belastingkantoor kan het
postkantoor nooit worden, niet meer
dan een automaat.
Men moge er derhalve nog wel
eens tweemaal over denken, eer men
een hervorming invoert, die, schijn
baar op bezuiniging en vereenvoudi
ging gericht, aan een belangrijk
dienstvak alle leven ontneemt en bij
de menschen, voor wie de dienst er
is niet omgekeerd onvoldaan
heid en wrevel wekt.
BUITENLAND.
Generaal Dawes gezant te Londen
Het Witte Huis heeft officieel mede
eedeeld. dat generaal Dawes benoemd
Is tot gezant der Ver Staten te Londen,
ter opvolging van Houghton.
U'/es Moens naar de Kamer
De Antwerpsche correspondent van
„de Maasbode" meldt aan zijn blad
Zooals hier reeds weid bericht
konden de Vlaamsche nationalisten
van Gent het moeilijk eens worden
over de keuze van hunne candidaten
voorde aanstaande kamerverkiezingen.
Er zijn daar in Gent niet minder
dan drie stroomingen bij de Vlaamsche
extremisten en ieder dezer groepee-
riogen wilde natuurlijk hare eandidaat
aan het hoofd van den lijst zien
geplaatst.
De oplossing in dit onderling
Vlaamsch „ruzieke" meende men eerst
te moeten vinder: in de candidaat-
sieliing van de dochter van Borms,
doch daarvan heeft men nu ook afge
zien. Tot eandidaat van de drie
groepen is thans, op basis van den
Godsvrede, uitgeroepen de letterkun
dige Wies Moens; de andere stroo
mingen zullen elk hun eandidaat
aanwijzen. Het is voor heteerst sedert
1919 dat de Vlaamsche extremisten
van 't arrondissement en de beide
provinciën eendrachtig optrekken en
(leze snel op slot.
Bijna op hetzelfde oogenblik vertoon
de zich een groote, breede figuur- voor
het. nog half opgeschoven raam
HOOFDSTUK XVII.
EEN KLEINE COMEDIE.
Het was een groote, zware gestalte,
welke met veel moeite trachte zich
door het raam naar binnen te werken.
Half verborgen in de schaduw sloeg
Christabel Lee het tooneeltje vol be
langstelling gade. Indien zij al een
oogenblik bang geweest was, thans
was dit gevoel volkomen verdwenen.
Naar de uitdrukking op haar gelaat te
oordeelen, interesseerde haar dit too
neeltje in hooge mate, en moest zij er
zelfs om lachen, zoo koddig was het in
derdaad, die logge gestalte te zien
glijden van het nogal hooge vensterko
zijn in de corridor voor het schilderij
enkabinet.
Zwaar ademend stond de man ten
slotte weer overeind. Maar toen hij
zich omkeerde vertoonde zich aan de
verbaasde blikken van Christabel een
griezelig schouwspel een dikke zwa
re kerel, uitermate bleek, met opge
zwollen oogleden en een breed verband
stijf om de keel.
Hij was klaarblijkelijk zeer uitgeput,
want hij liet zich eerst in de corridor
op een stoel vallen, die daar, tusschen
2 ramen in, zich bevond, en vatte het
hoofd eenige oogenblikken in beide
banden, als om zich te bezinnen. Even
kreunde hij van pijn en dan strekte hij
weer de beenen uit, vermoeid als deze
ongetwijfeld waren van de ongewone
oefening. Daarna richtte hij zich weer
op en luisterde met gespannen aan
dacht of hij ook eenig geluid vernam.
Doch hij hoorde niets en scheen zich
een oogenblik te beraden of hij wel
verder zou gaan.
Na eenige oogenblikken in gedachten
verzonken te hebben neergezeten, richt
te de logge gestale met het breede
spookachtig aandoende witte verband
om den hals, zich weer kreunend over
eind. Oogenschijnlijk kostte het hem
een geweldige inspanning om zich te
bewegen.
„Wat zou er nu weer met dien kwa
jongen gebeurd zijn?" mompelde hij
binnensmonds. „Als...!"
Hij zag eenigszins onrustig om zich
heen, doch toen zijn oogen op de Rem
brandtets vielen, veranderde opeens
zijn uitdrukking. Het was die van een
doodarm bedelaar, die een beurs op
raapt, terwijl de eigenaar nog in zicht
is. Hij waggelde naar het schilderij,
wilde het voorzichtig van den haak ne
men, waaraan het met koperdraad was
opgehangen en was zich geen oogen
blik er van bewust, dat het aan de vier
hoeken zoo stevig kon zijn bevestigd.
Doch bet kunstwerk was niet van zijn
plaats te krijgen: opnieuw probeerde
hij het van den haak te lichten, doch
slaagde er niet in. Het was alsof de
schilderij duizenden kilo's woog. Dan
werd hij woedend en wilde het met
rukken probeeren.
„Ik vrees, dat ook d&t niet gaan
zal", sprak Christabel langzaam. „Ziet
u wel, vreemdeling!"
Reginald Henson deinsde ontzet ach-
in hun kringen twijfelt men er dan
ook niet aan o! Wies Moens zal naar
de Kamer gezonden worden.
Een vergadering van de R K. Vredes-
bond in België
Naar men meldt, is zoowel van
Ncderlandiche als van Belgische
roomech katholieke zijde den wensch
uitgesproken van een blijvend contract
(Ut-sihen de katholieke leiders in
Nedeiland en België. Ook wordt
ernstig aan het beleggen van een
vergadering te Brussel, in den aard
*an de Maandagavond te 's-Graven
hage gehouden bijeenkomst van den
R.K Vredesbond gedfcht. Aan ver
scheidene vooraanstaande katholieke
Nederlanders zou alsdan gelegenheid
worden gegeven, het Nederlandsche
standpunt in de vraagstukken, die de
beide landen aangaan op (>bj ctieve
wijze voor een Belgisch publiek uit
een te zetten.
Dr. Seipel kardinaal
De „Manc Guard maakt melding
van in Rome loooende geruchten,
volgens welke dr. Seipel weidra den
kardinaalshoed zou bekomen. Naden
dood van den dezer cDgen overleden
kardinaal Gasquet zijn er thans 12
npen plaatsen in het Heilige College
BINNENLAND.
Pensioenfonds voor de
Grafische vakken.
In „Drukkersweekblad" vinden wij
de statuten en alg-meen reglement
der vereeniging Pensioenfonds voor
de Grafische vakken afgedrukt, waar
aan wij het volgende ontleenen
De vereeniging wil haar doei be
reiken o a. door het uhkeeren van
ouderdomspensioen en door 't geven
van uitkeeringen aan nabestaanden
uit een daartoe op te richten pen
sioenfonds.
Bij het in werking treden van he'
oensioerfonds wórdt een premie var
f 1 60 gthfiven. De hplft dezerpremie
wordt voldaan door de leden der
teruit. Toen hij zich omwendde, was
ér op zijn dik gelaat zulk een menge
ling van vrees en woede, van verbazing
en schaamte te lezen, dat het. jonge
meisje moest glimlachen.
„Ik ik ik vraag excuus!" sta
melde hij.
„Ik zei u dat het niet gaan zou",
herhaalde Christabel met nadruk.
„Zelfs een tienmaal sterkere man als
u zou het niet kunnen. Ziet u wel, u
heeft de vier lange koperen draadna
gels bier tusschen het lofwerk over het
hoofd gekeken. Ik moet zelf bekennen
dat het een schitterend idee van me is
geweest. Ze vallen beelemaal niet op.
Ik zelf heb Lord Littimer aangeraden
het te laten doen. En ik was blij, toen
ik u beiden er daar beneden over
hoorde praten, dat het gebeurd was.
Den ander heb ik veilig opgesloten".
„Zoo, heb je den ander veilig opge
sloten?" vroeg Henson met ingehouden
toorn.
Hij had gaarne zijn woede over die
woorden gekoeld in een stortvloed van
verwenschingen, maar hij begreep dat
hjj daar in deze positie niet aan be
hoefde te denken.
Het was een penibel, schaamtevol
geval. Het was allesbehalve eervol
voor een geacht man als hij, te worden
betrapt op een daad, welke niets meer
of minder was dan inbraakMaar toch
als hij maar gelegenheid kreeg om even
te denken, zou hij zich er wel uit heb
ben weten te redden. Maar dit koel
bloedige meisje, mét haar fraai ge
vormd gelaat en de groote brilleglazen
in bet donkere sckildpadmontuur zag
er volstrekt niet uit als iemand, die
gezamenlijke patroonsbonden voor
(fderen werknemer van 18 tot 65 jaar
bij hen in dienstbetrekking, terwijl de
andere helft dezer premie wordt vol
daan door de leden der werknemers-
organisatiën van 18 tot 65 jaar.
De werknemers, die op of na I Juli
1930 den 65-jarigen leeftijd bereiken,
ontvangen een pensioen van f9 per
week De eerste zeven jaar bestaat
het pensioen uit twee deelenwaar
van het eerste uit de middelen van
het pensioenfonds, het tweede door
den patroon bekost'gd wordt Het
»erste neemt elk jaar met f l toe. het
tweede met f 1 af zooda» in't zevende
jaar na de in werking treding de uit-
keerirg geheel ten laste van het pen-
sloer fonds komt.
Wanneer een verzekerde vóór zijn
65ste verjaardag komt te overlijden,
hebben zlin weduwe of bij ontsten
tenis van deze zijn gezamenlijke kin
deren beneden den achtierjarigen
le-Wjd. recht op een uitkeerirg van
f 10 voor ieder jaar dat premie is
betaald.
Prof. Veraart uit het Bestuur der
R K. Rijkskieskring.
In een spoedvergadering van den
zieli iets op den mouw zou laten spel
len. Hij zou eerst moeten probeeren
wat vleitaal vermocht.
„Weet u wel, wie ik ben?" vroeg hij
kruiperig.
„Wat doet zulks ter zake? Ik heb
nummer één achter slot en grendel en
twijfel niet of de politie zal hem weten
te identifieeeren. Als hij niet te veel
praat, komt hij er wel met een lichte
veroordeeling af. Maar het is wel zeer
duidelijk te zien, dat gij de grootste
bandiet zijt van u beiden!"
„Dus u ziet mij, beste mejuffrouw,
op het oogenblik voor een inbreker
aan?"
Henson's stem klonk alsof het hem
werkelijk pijn deed, dat men zoo iets
van hem denken kon. Hij was weer in
een zetel gevallen en werd opnieuw
door een gev-oel van zwakte overvallen.
Bovendien vervulden hem de besliste
houding en gebaren der jonge dame,
benevens de nonchalante manier waar
op zij met haar revolver omsprong, als
met een wapen dat zij gewoon was, da
gelijks te hanteeren, met vrees, met
diep ontzag.
„Ik ben een zeer goede, oude vriend
van Lord Littimer", waagde hij het
tenslotte te zeggen.
„Inderdaad? En de andere man is
zeker ook een goede bekende van hem?"
„Ja, te drommel, natuurlijk! De an
dere man, zooals u hem gelieft te noe'
men, is de eigen zoon van Lord Litti
mer".
Christabel zag Henson aan niet zon
der een glimp van bewondering over
zijn durf en geslepenheid.
Wordt vervolgd..
Waalwtjkscbc en
straatsehe
Dit blad verscbfint
WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.2S.
Franco per post door het geheele rflk f 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enl.
franco te kenden aan den Uitgever.
Prfls der Ad verten tldn
20 cent per regel; minimum 1.00.
Bfl contract flink mbat
Reclames 40 cent per regeL
Advertentlën moeten Woensdag on Vrfldag
des morgens om uiterlijk 9 uur ln ons bezit
ztJn.
»M „DB BOBO VAN HST ZÜIDB1T'.
BREIMACHINE.
geem AfBETAurtösysrctnsreiw (Wttvif
