Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
l
WSt
'd
FEUILLETON
siiakui
NUMMER 96.
WOENSDAG 4 DECEMBER 1929.
52e JAARGANG.
Dit blad rerachjfnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco per post door het geheele rflk 1.40.
Brieven, Ingezonden stokken, gelden, ena,
franco te «enden aan den Uitgever.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telegr.-Adres: ECHO.
Telefoon No. ii
Prfls der Advertentlfin
20 cent per regel; minimum 1,50.
Bfl contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentldn moeten Woensdag en Vrfldag
des morgens em aiterlflk 0 nar ln ons bexlt
■In.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN.
EERSTE BLAD.
V ST. NICOLAAS.
We leven ln een lijd van breken en
bouwen
Nu kan men zeggen een nieuwe tijd
moet breken om te kunnen bouwen,
Maar dit laatste is, als zooveel, een
betrekkelijke waarheid.
Men kan inmiddels ook bouwen,
vooribouwen op oude, hechte iunda
menten.
Een „streber" in den goeden zin
voor den .nieuwen tijd" behoeft
niet noodzakelijk te breken met het
„oude", hij kan gerusf een verleng,
siuk geven aan de traditie
Maar wij breken vandaag radicaal
met veel traditie, met veel wat onzer
vaderen, trots, en eer en vreugde was
tege'ijk.
L)e ontwikkeling van de techniek
heeft ons nieuwe en audere behoeften
gegeven, opgedrongen, ons er aan
onderworpen.
Op elk grbied. zoowel tn onze da-
geltjksche noodwendigheden als in de
vormen van ontspanning
En terwijl de massa „vervlakt" en
niet - begrijpend heeft verworpen en
verwerpt de etgendommelijke ontspan
ning en feesten, gebruiken en gewoon
ten van onze voorvaders, zijn er van
den anderen kant artisten en inteilec-
tueelen niet de vermechaniseerde
intellectueel die zich beijveren om
wat verloren ging te herwinnen.
Maar er gaat gerutmen tijd over
heen eer het voik in het oude, 't schoone
zal terugzien, Komt 't echter zoover,
dan vindt 't zichzelf ook weer terug
Tot het oude en schoone. dat nu
eenmaal niet ontkomt, niet kè 1 ont
komen aan de „veralgemeening" en
geestelijke onbepaaldheid, behoort ook
het Sinterklaasfeest.
We kunnen er om treuren, maar
daarmee komen we niet verder.
Neemt krachtig stelling tegen de
ontreddering van wat voor ons eens
zoo'n schoon sprookje was, dat nog
is, mits we 't elk jaar met onze kin
deren als kinderen kunnen vieren. Er
ligt toch zulk een mooie en opvoed
kundige waarde in de richtige voor-
bereidirg en passende viering van het
Sinterklaasfeest
We erkennen, het wordt moeilijk
onze hedendaagsche stadsjeugd in de
echte, oude, intieme St. Nicolaas
stemming op te nemenjuister ge
zegd om die atmosfeer te scheppen,
onze jeugd die al vroeg vertrouwd
VafrClWsf Wybert-tabletten ou-
der het oefenen
bescherming van de
keel, vóór' het op
treden ter zuivering
van de stem.
NAAR HET ENGELSCH.
J. SCHEEPENS.
123.
Williams scheen het volkomen be
grepen te hebben.
Met een mismoedigen laatsten blik
naar de achterblijvenden in de huis
kamer, verliet Reginald Henson, diep
in de schouders loopend van versla
genheid, het vertrek, en stapte ach
ter den huisknecht den donkeren
nacht in. De laatste scheen wel een
verjongingskuur te hebben onder
gaan, want hij floot er lustig op los,
terwijl hij met de handen in de zak
ken er den pas inzette over de breede
oprijlaan.
„Behandelt ge zoo een gentleman?"
vroeg Henson verontwaardigd.
„Ik- ben wel geen gentleman",
sprak Williams met nadruk, „en ik
heb er ook nooit voor willen door
gaan. Maar ik ben ook geen laaghar
tige schurk, die zooeven is verjaagd
uit het huis van een edelman
Zeg 'ns even, houd je handen thuis,
begrepen! Als ge het nog ééns pro
beert, roep ik de honden, en dan weet
ge wat je te wachten staat, nietwaar?
Daar hebt ge immers al eens eerder
kennis mee gemaakt? En probeer
niet me met je airs van beleedigde
wordt gemaakt met de „gemakken van
onzen tijd", vindt het n.l. erg dom van
St. Nicolaas om per schip te komen
Waarom niet per vliegmachine, vra
gen onze jongens. En waarom rijdt
St. Nicoiaas niet per auto.
En de oude sage van St. Nicoiaas
krijgt ook een geduchte dauw, als ze
zien hoe de H Man als reclame object
wordt uitgebuit. De groote warenhui
zen hebben op elke etage een Sint
Nicoiaas.
Asjeblieft janneman, wie moet je
zien, Sinterklaas uii de Heema of de
Bijenkorf
En Janneman, die de reclame-
Sinterklazen in de straten tegen elkaar
zag botsen heeft er genoeg van Hij
draait eenvoudig eert schakelaar om
en luistert op Huizen en Hilversum
wat daar St Nicolaas te vertellen heeft
En om de St. Nicolaas—sage aan
nemelijk te maken zeggen we mis
schien „vannacht zendt St. Nicolaas
alle geschenken draadloos over de
wereld".
Da's voor onze jongens tenminste
nog waar te maken, want hoe jong ze
ook zijn, ze hebben in de vordering
der techniek meer vertrouwen dan in
het paard van St. Nicolaas dat ge
vaarlijke loeren over de daken maakt.
Maar hoe 't ook zij, maak de vorm
van Uw S*. Nicolaasfeest niet 2ÓÓ, dat
de diepe, innerlijke waarde er van
verloren gaat en de zin er van onaan
nemelijk wordt.
De romantiek zal dan weliswaar in
boeten maar we houden tenminste de
kern gaaf.
Laat uit Uw St. Nicolaasfeest deze
christelijke betrachting te leeren zijn
dat geven goed is. dat anderen geven
een dubbel feest is.
BUITENLAND.
Het koninklijk bezoek aan het
Vaticaan.
Het programma voor het konin
klijk bezoek op het Vaticaan, Don
derdagochtend om 11 uur, is thans
majesteit te imponeeren. Ik ben wel
maar een eenvoudige huisknecht,
maar ik ben een eerlijk en rechtscha
pen man!"
Henson onderdrukte zijn woede
zoo goed en zoo kwaad als het ging.
Hij was er te ellendig aan toe en te
wanhopig terneer geslagen om aan
iets anders dan aan zich zelf te den
ken.
Het ijzeren tuinhek ging open en
Williams ging er naast staan om Re
ginald Henson te laten passeeren.
Maar de bekoring was te sterk. Met
een fikschen schop van opgekropte
verachting en woede wipte Williams
Reginald Henson over den drempel
heen den weg op, waar de laatste
languit in een regenplas terecht
kwam. Zijn vernedering was volko
men.
HOOFDSTUK LVI.
WEER DE HONDEN.
Langzaam en mistroostig, in diepe
gedachten verzonken, strompelde Re
ginald Henson in de richting van
Brighton. Hij bezat nog slechts enkele
ponden, zelfs niet genoeg om naar 't
vasteland over te steken, en elk
oogenblik kon hij worden gearres
teerd.
Hij was bang 0111 naar zijn kost
huis terug te keeren, uit vrees dat
Merritt hem daar zou opwachten. En
dat Merritt hem vermoorden zou als
hij er slechts de kans toe kreeg, daar
van was hij meer dan overtuigd. Mer
ritt immers was één dier geduldige,
hun tijd afwachtende typen, die hun
vastgesteld. Aan de grens van de Va-
ticaansche stad zal de gouverneur in
vol ornaat de gasten ontvangen. De
muziek van de Zwitsersche garde zal
de Marcia Reale spelen. In den-hof
van St. Damascus zal de Palatijnsche
garde de eerewacht betrekken en zul
len verschillende Pauselijke hoog-
waardigheidsbekleeders den Koning
en Koningin ontvangen. In de troon
zaal zal de Paus het koninklijk echt
paar ontvangen en zijn geschenken
in ontvangst nemen. Daarna zal kar
dinaal Gasparri de Pauselijke hoog-
waardigheidsbekleeders aan de be
zoekers voorstellen. Vervolgens bege
ven deze zich naar den St. Pieter,
waar kardinaal Merry del Val, de
aartsbisschop van St. Pieter hen zal
ontvangen.
Dadelijk na den terugkeer van den
Koning en de Koningin op het Quiri
naal zal kardinaal Gasparri, vergezeld
van den Pauselijken nuntius bij het
Italiaansche hof het bezoek beant
woorden.
De verwerping van de Duitsche
vrijheidswet.
De Duitsche Rijksdag heeft Zater
dag niets verrassends gedaan toen hij
het initiatief-ontwerp van de rechter
zijde, dat de „vrijheidswet" gedoopt
was, met een verpletterende meer
derheid geketst heeft. Het had zich
aangediend als de wet „tegen de
knechting van het Duitsche volk" en
was de belichaming van het verzet
tegen de politiek van Stresemann
van verzoening en toenadering, waar
van deze tijdens zijn leven rijke
vrucht heeft zien rijpen.
Op denzelfden dag waarop het ont
werp werd verworpen, zijn de fran-
sche vlaggen van de oude vesting
Ehrenbreitstein tegenover Koblenz en
in die stad, en de Belgische vlag te
Aken gestreken ten teeken van de al-
geheele ontruiming van de tweede
zone van het Rijnland en ter recht
vaardiging van die politiek. Als de
uiterste fascistische vleugel van
wraakneming jaren uit kunnen stel
len, wanneer het oogenblik hun daar
voor niet gunstig schijnt.
En het was zeker, dat Merritt el-
ken dag de goede gelegenheid af
wachtte. Het beste zou nog zijn, recht
streeks naar het station te Brighton
te wandelen en den eersten ochtend
trein te nemen naar de stad. Daar
kon hij dan Gates spreken, die
nog nergens van op de hoogte was
en van wien hij gemakkelijk een paar
honderd pond zou kunnen leenen om
weg te komen. En als het moest, wa
ren er ook nog anderen als Gates, om
hem een paar honderd pond te lee
nen, wanneer de nood aan den man
kwam.
Langzaam volgde Henson een slin
gerpaadje tusschen de heuvelen,
peinzend over den ongelukkigen toe
stand, waarin hij zich bevond en dui
zend luchtkasteelen bouwend, voor
het geval hij uit deze nieuwe benau
wenis zonder al te veel schade te
voorschijn trad.
Opeens echter was het aslof er een
reusachtige schaduw voor z'n voeten
viel en Henson verschrok hevig, toen
hij terzelfder tijd een breede hand
zich op den schouder voelde leggen,
terwijl een heesche stem hem in de
ooren galmde:
„Hier heb ik je eindelijk, schurk!
HaIk wist wel dat ze je daar ginder
de deur uit zouden schoppen en ik
verwachtte dat je langs dit duin
paadje naar huis zoudt gaan. En nu
heb ik je eerlijk ontdekt!"
Henson s knieën sloegen van angst
tegen elkaar. Hij was wel veel sterker
dan Merritt, physisch gesproken,
maar hij werd overvallen en zijn ze
nuwen hadden in de laatste uren heel
wat te verduren gekregen.
Merritt duwde Henson achteruit,
totdat deze tegen de met gras begroei
de helling viel, met zijn tegenstander
op de borst. Henson wilde echter geen
worsteling, want hij durfde zijn le
ven niet in de waagschaal stellen.
Misschien was het door een list nog
mogelijk zijn leven te redden en wee
Merritt als het gelukte, dan zou hij
nog een moeilijk oogenblik beleven.
„Wat ga je nu doen?" hijgde Hen
son.
Met zijn éénen voet haalde Merritt
een zwaren, langwerpigen steen naar
zich toe.
„Met dit steentje zal ik je de her
sens verbrijzelen", riep hij heesch.
Henson zag hoe in het halfduister de
oogen van zijn vroegeren helper glin
sterden van wraakzucht en hoe zijn
breede mond vertrokken was in een
moordzuchtigen grijns. „Maar eerst
zullen we samen nog eens even een
appeltje schillen en dan daalt dit in
strument neer op je kalen schedel,
die er wel evenmin tegen zal kunnen
veronderstel ik, als een eierdop. Je
uur is geslagen, Henson. Prevel je
laatste gebed maar!"
„Ik kan het niet", kreunde Henson.
„En wat heb ik dan toch gedaan?"
Merritt leunde zwaar op de borst
kas van zijn slachtoffer en drukte
die bijna in elkaar, zoodat Henson
begon te schuimbekken van angst en
verkropte woede.
„Wat! brulde hij, terwijl de drank
zijn stem nog schorrer maakte en
daardoor nog afschuwelijker dan ge
rechts en de Duitsch-nationalen hun
zin hadden gekregen, zou dit voor
eerst niet gebeurd zijn en er ook nog
lang geen kijk zijn op de ontruiming
van de derde en laatste zone in het
volgende jaar, na de inwerkingtre
ding van het plan Young.
De „vrijheidswet" wraakte dit plan,
wenschte de plechtige verloochening
van Duitschland's uitsluitende schuld
aan den oorlog en eischte de vervol
ging wegens landverraad van de mi
nisters die het rijk de -verplichtingen
van het plan Yuong op grond van
die aansprakelijkheid oplegden, (art.
4). Voor dit laatste artikel, het zoo
genaamde „gevangenis-artikel" daal
de de minderheid Zaterdag tot 60
stemmen, omdat de redactie ervan 't
bezadigste deel van de Duitsch-natio
nalen toch te kras was.
De ontruiming van het Rijnland.
In den nacht van Zaterdag op Zon
dag zijn in de heele ontruimde twee
de Rijnlandzone bevrijdingsfeesten
gevierd. Aan de oevers van de rivier
zag men te middernacht overal
vreugdevuren opvlammen en vuur
pijlen de lucht ingaan.
Te Koblenz, het middelpunt van
het ontruimde bruggehoofd, hebben
de eerste burgemeester en rijksmi
nister von Guerard de beteekenis van
de bevrijding en van de politiek van
wederzijdsche tegemoetkoming, wel
ke haar mogelijk heeft gemaakt, uit
eengezet.
Te Aken, Düren en in andere groo
te steden is de ontruiming eveneens
met officieele plechtigheden gevierd.
Dat de dankbaarheid van het Rijn
land inderdaad oprecht is, blijkt wel
hieruit, dat de steden Koblenz en
Aken besloten hebben vertegenwoor
digers naar Berlijn te zenden om een
krans neer te leggen op het graf van
Gustav Streseman, die de bevrijding
van het Rijnland heeft weten te ver
krijgen.
Koblenz heeft dr. Fuchs, regee-
ringscommissaris van de Rijnprovin-
woonlijk. „Kun je niet eens meer bid
den? Jij niet? En je waart er vroeger
altijd zoo'n meester in. Ik heb vrou
wen zien schreien als kinderen, wan
neer jij als voorganger optrad. Wat
zou je een mooie jongen zijn op de
catechismusles. Je zoudt de heele ge
meente voor het lapje houden!"
„Merritt, je perst het leven uit m'n
borst!" riep Reginald Henson. Een
oogenblik hield Merritt op niet du
wen, en de gemeene lach verdween
uit zijn oogen.
„Maar ik wil niet overijlen", zei hij.
„Ja, je zoudt wel een mooie predi
kant zijn, ofschoon ik je niet kan
sparen. Neen, ik zal die valsche her
sens van je tot gruizel slaan, zoodat
ze je niet langer zullen kunnen die
nen voor je lage plannen. Ik zal je
wel leeren een arme kerel zooals mij
te verraden!"
„Merritt, ik zweer je dat ik nooit.
„Je kunt zweren tot je groen en
geel ziet, en je kunt blijven zweren
tot je weer wit ziet als sneeuw, en 't
zal je nog niet helpen. Je hebt me aan
Taylor verraden, omdat je bang
waart dat ik je kwaad kon doen op
kasteel Littimer. Die pootige jonge
dame daar heeft het me gezegd".
Henson kreunde. Het was niet zijn
geringste vernedering dat een meisje
aldus over hem had gezegevierd. Wat
wist zij ter wereld nu van Taylor af!
Maar een feit was en bleef het, dat
zij er achter was gekomen, en dat zij
Merritt gewaarschuwd had dat zijn
leven gevaar liep. Dat was het eenige
wat Merritt niet vergeven kon, ver
raad jegens een medeplichtige ge
pleegd, verraad jegens een helper of
handlanger.
Wordt vervolgd.
De Echo van het Zuiden,
Waalwjjfcsclie en Langstraatsclie Conranfc
„DB MOHO VAN EBT EÜ1DBN".
B .«UP* ""W
v m 2. I'
