Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ii
S. O. s.
laiManlii^
Alle Aceouetaeiswerhzaamheden
en
II
MÉasBS
FEUILLETON
NUMMER 97.
ZATERDAG 7 DECEMBER 1929.
52e JAARGANG.
UITGAVE:
WA AL WIJK SCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. SS. Teleur.-Adres: ICHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Nederlandsch fabrikaat.
Er is in de Provinciale Staten van
Noord-Holland een interessant debat
gevoerd over de vraag, of er door het
Provinciaal Bestuur niet te veel be
stellingen in het Buitenland worden
geplaatst.
En vooral was het merkwaardige
in dit debat, dat daarbij twee sociaal
democraten tegenover elkaar kwa
men te staan.
De heer Kupers, de secretaris van
het N.V.V. heeft het pleit opgenomen
voor het Nederlandsch fabrikaat.
O.m. zeide hij:
Uit de Memorie van Antwoord
blijkt, dat van een bedrag van 4
millioen, bijna 2 1/2 millioen naar y
het buitenland is gegaan en slechts
1 1/2 millioen in Nederland is ge
bleven. O.m. is een opdracht van
250.000 aan kabels in Duitsch-
land geplaatst, terwijl er toch een
uitstekende kabelfabriek (de Ned.
Draad- en Kabelfabriek) in Neder
land is.
Ook zijn er twee turbo-generato
ren bij een Engelsche firma ge
kocht, terwijl de Nederlandsche in
dustrie, uitstekend in staat was ge
weest deze te leveren. Ondanks de
eensluidende adviezen, welke Ged.
Staten hierover ontvangen hebben,
om deze generatoren in Engeland
te koopen, meen ik daartegen be
zwaar te moeten maken, omdat
wij alles in het werk moeten stel
len om de Nederlandsche industrie
te bevorderen. De groei der bevol
king, tengevolge waarvan jaarlijks
20.000 arbeidskrachten emplooi
vragen op de markt, eischt dit.
Er is echter nog een overweging
steeds Wybert-tabletten
meenemen, zoo gauw
^hebt U kou gevat, lastig
ér zijn de gevolgen.
NAAR HET ENGELSCH.
J. SCHEEPENS.
124.
Henson voelde dat zijn laatste uur
geslagen was. Dat behoefde hem nie
mand te vertellen. Als er niet iets als
een wonder gebeurde, zou hij binnen
enkele oogenblikken een lijk zijn, en
het leven had hem nog geen minuut
zóó begeerlijk toegeschenen als op 't
moment.
„Je had heelemaal geen reden om
me te verraden, lafaard!" ging Mer-
ritt voort. „Ik wil bekennen dat ik
niet tot veel goeds in staat ben, maar
ik heb toch nog nooit een makker
verraden, en ik zal het ook nooit
doen! Dat kan ik je met 'n gerust
hart verzekeren. Meer dan één heeft
me minder mooi behandeld, maar ik
heb hen altijd hun eigen weg laten
gaan en voor jou ben ik altijd een
trouw werker geweest...."
„Het was niet over jou, Merritt,
dat ik dien brief schreef, maar
„Houd je mond!" siste Merritt
woedend. „Als je me nog één van je
leugens durft te vertellen, zal ik je
kaken verbrijzelenI k was het wel
degelijk! Ik heb een paar dagen ge
leden rechercheur Scotter zien zwer
ven in Moreton Wells en ik kon hem
ternauwernood ontsnappen. Even la-
die in dezelfde richting dringt. De
economische barometer loopt sterk
achteruit. Er is een depressie op
komst, waarvan de gevolgen nog
niet te overzien zijn.
In alle landen heerscht reeds
groote werkloosheid.
Het is vooral de taak der over
heid de Nederlandsche industrie te
.bevorderen. Ook ten opzichte van
artikelen, die vroeger nooit in Hol
land gemaakt zijn, dient men de
zaken anders te bekijken, dan te
genwoordig het geval is. Men moet
de Ned. Industrie een kans geven.
Ik wijs in dit verband op den
bouw van een groote brug door een
Duitsche firma, welke m.i. even
goed door Hollanders zou kunnen
zijn gemaakt.
Bovendien was de bewuste Ne
derlandsche firma bereid om sa
men te werken met de Engelsche,
die thans de opdracht gekregen
heeft. Dan zouden althans de Hol-
landsche arbeiders een deel van
het werk kunnen doen, doch ook
dit is niet geaccepteerd.
Deze wijze van bevordering der
Nederlandsche industrie houdt
geen protectie in. Men zal elk ge
val op zichzelf moeten beoordeelen,
waardoor men tegelijkertijd de
veiligheidsklep in handen heeft en
indien men in Nederland te duur
is, nog altijd naar het buitenland
kan gaan.
Aan Nederlandsche arbeiders
worden in het buitenland tal van
ter kon ik nog juist bijtijds ontglip
pen aan rechercheur Bonson in Brigh
ton. Onder zijn oogen bijna ben ik je
huis binnengegaan. Morgen om dezen
tijd zit ik tusschen vier muren, dat
weet ik, maar ik wil toch eerst mijn
wraak bekoelen!"
De laatste woorden werden met
groote beslistheid uitgesproken. Re
ginald Henson maakte zich dan ook
geen illusie omtrent hun beteekenis.
Toch besloot hij nog een laatste list
te baat te nemen: hij gooide het over
een anderen boeg.
„Ik heb me vergist", begon hij ne
derig. „Het spijt me erg, Merritt, het
■spijt me vreeselijk. Ik ben geheel van
streek geraakt de laatste dagen, en
ben bang geworden. Maar het is nog
niet te laat. Je weet dat je altijd meer
geld hebt verdiend bij mij dan in
dienst van anderen. En ik ga thans
het land verlaten."
„Zoo, ga je het land verlaten?"
herhaalde Merritt tergend langzaam.
„Zeker in een eerste klas coupé een
bezoek brengen aan alle hoven in Eu
ropa? En ik word dan zeker zooiets
als eerste secretaris van zijne excel
lentie, minister die en die. Ja, dat
is wel een program, mijnheer Regi
nald Henson waardig."
„Ik zal je honderd pond geven om
te zorgen dat je hier uit het land
komt!"
„Honderd pond!" lachte Merritt
medelijdend. „Die heb ik op 't oogen-
blik gelukkig niet van je noodig.
Toen ik vernam, dat gij me verraden
had, heb ik je op mijn beurt aan lord
Littimer verraden en hij heeft me on
middellijk honderd pond uitbetaald.
Dus ik heb je geld en je gezelschap
belemmeringen in den weg gelegd,
terwijl buitenlandsche arbeiders
hier volkomen vrij kunnen wer
ken. Ter bestrijding van de werk
loosheid zal daarom de Nederland
sche industrie bevorderd moeten
worden.
Ik ben bovendien van meening,
dat de buitenlandsche fabrieken in
sommige gevallen leveren onder
kostprijs. Daarom mag de overheid
zich niet op het gewone koopmans
standpunt stellen en moet ook an
dere factoren laten gelden.
Men zal zeggen: dat is een reëel
standpunt. Dat heeft inderdaad niets
met protectie te maken. Dat is een
voudig uiting geven aan een voorkeur
voor het eigen fabrikaat met het oog
op de belangen onzer eigen industrie.
Dat is een gezonde waarschuwing te
gen de neiging, om al wat uit het bui
tenland komt, als beter te beschou
wen.
Maar partijgenoot Dr. v. d. Waer-
deji rook daarin toch protectie. Vrij-
niet noodig. En nu zullen we er met
een maar een eind aan maken óók!"
De groote steen werd boven Hen-
son's hoofd opgeheven, die reeds de
dalende beweging zag en in z'n ver
beelding zich den schedel reeds ge
spleten zag. Het was nu tijd om in te
grijpen. In een seconde had hij Mer-
ritt's anderen arm weggetrokken en
beet hij zijn belager den duim tot
bloedens toe. Met een kreet van woe
de en pijn liet deze opeens den steen
los, dien Henson snel opraapte,
waarna hij hem met een vuistslag
onder de kin van zijn borst wierp.
Merritt rolde over het gras en Hen
son was in een oogwenk op de been.
De groote steen plofte met groote
kracht vlak naast Merritt in 't gras.
Nog kreunend en sissend van pijn
was de laatste echter ook weer over
eind gekrabbeld en sloeg blindelings
op Henson in. Indien deze echter niet
zoo zenuwachtig ware geweest, zou
Merritt bij een worsteling zeker het
onderspit hebben moeten delven.
Maar nu was Henson bang voor een
handgemeen en hij draaide zich om
en begon zoo hard hij kon in de rich
ting van de stad te vluchten, Merritt
uiterst verwonderd achterlatend.
„Hij is bang van me!" mompelde
hij. „Maar toch moet het zóó niet af-
loopen, m'n waarde!"
En hij begon de achtervolging.
Dwars over een heuvel wilde hij
Reginald Henson, die den weg volg
de, den pas afsnijden. Maar deze be
merkte de manoeuvre, keerde op z'n
schreden terug en zette het op oen
loopen in de richting van Longdeau
Grange, met Merritt onmiddellijk op
z'n hielen. Hij slaagde er echter niet
heid, blijheid, ook als anderen ons
leelijk dwars zitten met allerlei be
lemmerende maatregelen, is zijn leus.
Het is onjuist te meenen, aldus zei
hij, dat wij tot welvaart kunnen ko
men, als wij buitenlandsche produc
ties en leverancies weren. Zoo men
er toe overgaat Nederlandsch fabri
kaat te bevoordeelen, zullen wij spoe
dig geheel door tariefmuren zijn in
gesloten.
Nu is er heelemaal geen sprake ge
weest van wering van buitenlandsche
leveranties. Er zal wel niemand zoo
naief zijn, om te meenen, dat wij hier
in Nederland alles en nog wat kun
nen vervaardigen, dat we ons hier
moeten opsluiten in eigen zelfgenoeg
zaamheid aan onze grenzen het einde
der wereld zien.
Maar het gaat eenvoudig om de
aloude waarheid, dat het hemd na
der moet zijn dan de rok. 't Is hier
een kwestie van nuchter practisch
bekijken der werkelijkheid, die leert,
Een S. O. S. heet het door de radio,
wanneer men tracht door den aether
iemand zoo spoedig mogelijk te waar
schuwen. Dit SOS, dient om lijders
aan bronchitis, hoest en benauwdheid
te waarschuwen dat Akker's Abdij
siroop het voor hen aangewezen
middel is.
dat ieder land voorkeur geeft aan den
steun der eigen industrie. Terwijl
men in het buitenland daarbij nog
heel wat rigoureuser te werk gaat
dan wij met de handhaving van onze
economische weerloosheid tot het
uiterste.
Daarom kunnen we het betoog van
den heer Kupers begroeten als een
welkome bijdrage uit het socialisti-
KANTOREN:
TILBURG Zomerstraat 1B.
Telephoon 1625.
EINDHOVEN, Stratumsche Dijk 2 A.
Telephoon 3717.
sche kamp voor de meening, dat de
Overheid bij het doen van haar be
stellingen, allereerst erop bedacht
moet zijn, of ze de eigen industrie
daarmee niet kan bevoordeelen.
De tegenstelling in de socialisti
sche gelederen, welke hier tot uiting
komt, is trouwens niet nieuw.
Ook vroeger hebben andere vak-
vereenigingsmenschen, als Henri Po
lak en v. d. Walle, 't al eens aan den
stok gehad met partijgenooten, die
zweren bij de liberale opvattingen
der toegespitste economische weer
loosheid.
Zij, de mannen van de praktijk, die
den gang der industrie om zoo te zeg
gen, dagelijks van nabij gadeslaan,
weten wel, dat men met theorieën
geen werk en geen brood krijgt, als
anderen die theoriën eenvoudig aan
hun laars lappen.
in den afstand te verkleinen.
Bijna zeker van zijn zaak liep deze,
zonder zich meer in te spannen dan
noodig was, achter den hijgenden
Henson aan, die zoowel door zijn ge
wicht als door zijn uitspattingen van
den laatsten tijd zeer werd gehandi
capt. Als er niet onverwachte hulp
kwam opdagen, liep Henson's leven
gevaar. Mogelijk dat er nog een of an
dere dorpeling op den weg was. Maar
Longdeau was slechts een klein dorp,
en de inwoners hadden zich reeds
lang ter ruste begeven.
Doch plotseling slipte hij, strom
pelde en Merritt was hem met een
woesten overwinningskreet onmid
dellijk bijna op den nek gesprongen.
Doch Henson wist hem nog een zetje
achteruit te geven en hij was er weer
met nieuwen moed. als er in deze
omstandigheden van moed kan wor
den gesproken, vandoor gegaan, op
den voet gevolgd door den woeden
den Merritt, wiens heeten adem hij
bijna in z'n nek voelde. Reginald
Henson hijgde als een paard en zijn
belager niet veel minder, daar het
zwaar en moeilijk loopen was in het
vrij losse duinzand. Reeds versche
nen in de verte opnieuw de verlichte
vensters van Longdeau Grange, maar
het was toch nog een heele afstand,
terwijl de gestadige achtervolging
achter hem aan Henson bijna krank
zinnig van angst maakte en zijn zenu
wen in de war bracht.
Nu renden ze den verlaten dorps
weg over. Henson uitte een schreeuw
van angst, maar door niets werd er
op geantwoord, tenzij door den wak
ker geschudden echo in de stille
straat.
Ons blad geeft speciaal voor
Waalwijk, Sprang, Vrijhoeven-
Capelle, Waspik, Kaatsheuvel,
Drunen enz. de ALLERGROOT
STE publiciteit.
Merritt lachte afgrijselijk spottend
om den angst die er in dezen onmach-
tigen kreet opklonk en riep Henson
een hoonende beleediging toe. Zulk
een kinderachtige vrees had hij bij
Henson niet verwacht. Opeens zette
hij wat steviger door en' greep Hen
son opnieuw bij zijn jas, doch op
nieuw wist Henson zich met de kracht
der wanhoop los te rukken, zoodat
Merritt achterover tuimelde en te
recht kwam op een hoop straatsteer
n<en langs den weg. Op hetzelfde
oogenblilc ontdekte Henson een ste
vig eind hout. Hij raapte het op en
keerde zich half naar Merritt om.
Doch de wanhopige uitdrukking op
diens gelaat was te veel voor hem,
en opnieuw zocht hij zijn heil in de
vlucht.
Toen hij eindelijk den ingang naar
het kasteel bereikt had, uitte hij op
nieuw een kreet van angst, maar het
eenig geluid dat er op volgde was het
huilen der honden in het dichte kreu
pelhout onder den vrij hoogen ring
muur, welke om het buitengoed was
opgetrokken.
Er was niets aan te doen. De oude
portier lag natuurlijk al meerdere
uren in Morpheus armen, en hoorde
niets, noch van het geroep, noch van
het geblaf der honden. Doch zelfs de
honden waren te verkiezen boven de
wraak van Merritt, en Henson be
dacht zich dan ook niet lang, en
klom zoo snel mogelijk langs enkele
uitgevallen steenen over den muur,
waarna hij zich aan den anderen
kant midden in het kreupelhout liet
vallen.
Wordt vervolgd.
De Echo van het Zuiden,
Waalwpsclie en Langstraatsclie Courant*
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Prfls der AdvertentlSn
20 cent per regel; minimum 1.50.
Abonnementsprijs per 8 maanden 1.25.
Franco per post door het geheels rflk 1.40.
Brieven, Ingezonden stokken, gelden, ena.
franco te nenden aan den Uitgever.
BU contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regeL
AdvertentUSn moeten Woensdag en Vrfldag
des morgens om uiterlijk 9 nar In ons bezit
■Sn.
*M „DM MOHO VAN HUT ZUIDEN".