Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ROODE ROZEIi. weer FEUILLETO J i aaiaijyi Rheumatiek NUMMER 5. WOENSDAG 15 JANUARI 1930. 53e JAARGAN T Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATBBDAG, Abonnementsprijs per 8 maanden f 126. Franco per post door bet geheels rjjk 1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, ena. franco te zenden aan den Ultgerer. ÜITGAYEi WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. S|. Telegr.-Adre»; KCHO. Prfa der AdTortentlto 20 cent per regelminimum 1.60. BJJ contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. AdvertentlCn moeten Woensdag en Vrfdag des morgens om aiterlik i aar ln ons bealt 1». DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. EERSTE BLAD. N ederlandsch- Indië. In ons vorig nummer gaven wij een enkele noot op het schrijven van het Partijbestuur der S. D. A. P. aan den Ministerraad, in verband met het op treden der Indische Regeering tegen de P. N I. „Het Volk" heeft het optreden van de Indische Regeering niet kunnen goedkeuren. Da's te begrijpen. Overal waar opstandigheid den kop wordt ingedrukt en maatregelen worden ge troffen om orde en rust te handhaven, zal het roode Orgaan zich laten hoo- ren. Deed men dit revolutionnaire ge baar niet, dan zou de Partij zich in haar eigen klokhuis verloochenen. En dat nooit Van uit dit standpunt neemt „Het Volk" natuurlijk ook een k prioristisch gebaar aan tegen de zakelijke^regee- ringsverklaring. Maar wie objectief en zonder eenige streberei of partijzucht het kernbetoog van den regeeringsgemachtigde voor Aigemeene Zaken, Mr. Ir. Kievit de Jonge, in het oog vat, zal moeten erkennen, dat de maatregelen van de Indische Regeering tegen de Partij Na- sionai Indonesia alleszins gerechtvaar digd en gewettigd waren. Het is dan ook niet meer dan een hol en klakkeloos gezegde van „Het Volk", dat de regeering zich tot een „provoceerend uiterste liet voeren". De onbevooroordeelde lezer moge dit zelf vaststellen uit eenige textueele verklaringen van Mr. Ir, Kievit de |onge. Wij bepalen ons slechts tot de volgende citaten Wat bewoog de regeering om tot huiszoeking op zoo groote schaal op dracht te geven Om die vraag te beantwoorden, moge ik er eerst aan herinneren hoe de huidige regeering reeds bij haar optreden in 1926 tegen extremistisch drijven gewaarschuwd heeft, hoe deze waarschuwingen eenige keeren zijn herhaald tijdens de vorige zitting van den Volksraad, uitdrukke lijk voor de laatste maal. Onder meer werd door mij toen in eersten termijn gezegd, en in tweeden termijn opzet* teiijk nog eens herhaald„De voor standers van de „los van Nederland" van „De Echo van het Zuiden." door HEDWIG COURTHS-MAHLER. 6. „Oom Rainer," zei zij nog eens halfluid en aarzelend, als begreep zij niet, wat hij van haar wilde en als schrok zij van hetgeen hij haar vroeg. In zijn gezicht bewoog geen spier, ofschoon hij op dit oogenblik in het geheel niet rustig was. Hij wist zich ook nu te beheerschen. „Dat is nog erger dan toen je lach te, Josta; je bent geschrokken, dat je oude oom Rainer op de vermetele gedachte gekomen is, jouw jeugd aan zich te willen verbinden." Hulpeloos keek ze naar hem op. „Ik ben zoo geschrokken, ik hoe had ik ooit daaraan kunnen, denken. U en ik och, oom Rainer, ik ben toch zoo'n dom wezentje in vergelij king met u", stamelde zij. Hij liet langzaam haar handen los. In zijn hart voelde hij een smartelijke spijt, veel smartelijker dan hij ooit gedacht had. Maar hij bedwong zich en hij kon zelfs glimlachen. „Dus moet ik voor jou oom Rai- ïer blijven; ie zou niet k; een paar Wybert- tabletten! Zij bescher men tegen verkoud heid en infectie. beweging hebben zich er natuuriyk rekenschap van gegeven, dat een actieve propaganda, bepaaldelijk voor een zeer spoedige verwezenlijking van de „los van Nederland" gedachte ernstig ge vaar voor beroering en excessen met zich brengt, welke als de redelijk voor zienbare nawerking van hun optreden zouden moeten worden beschouwd. De Regeering hoopt wei, dat de volksleiders in deze het verantwoor delijkheidsbesef zullen toonen hun door de heeren Dwidjesewojo en Middendorp, zij het in eenigszins ander verband, in voldoende mate toegekend. Maar wordt de regeering in die verwachtingen teleurgesteld, ondervindt zij. dat die leiders, hetzij uit onwil, hetzij uit onmacht, niet voorkomen, dat hun actie het karakter van opruiing aanneemt, dat zij zich er van onthouden op de meest openlijke en ondubbelzinnige wijze eike ge dachte aan een gewelddadige actie bui ten te sluiten, dan zai moeten worden ingegrepen, dan zullen tegen die lei ders, wellicht ook tegen de beweging zelve, scherpe maatregelen moeten worden genomen." Na deze laatste waarschuwing kon den, ging men in verkeerde richting voort, slechts daden volgen. Sedert het begin van Augustus j.l. nu, waarin de zooeven door mij aangehaalde woor den werden gesproken, hebben som mige P.N.I.—leiders inderdaad hunne volgers meermalen aangespoord den weg van geweld niet te betreden en den strijd voor de doeleinden der ver eeniging slechts met wettelijke midde len te voeren. Daarnaast echter heb ben andere leiders en soms ook de zelfde op andere momenten óf gezwe gen, zelfs indien stemmen in andere richting opgingen, óf op cursussen den wel openbare vergaderingen de aanwezigen toegesproken in bewoor dingen van duidelijk opruiende strek king, ook al vielen zy buiten het be reik van de Strafwet. In die bewoor- sluiten, mij een anderen naam te ge ven?" Een donkere gloed overtoog haar gezicht en de lange, zijige wimpers la gen als donkere bogen op haar gloei ende wangen. Zij voelde instinctief, dat zijn aanzoek uit een rustig kalm gemoed kwam, niet gedreven door 'n hemelbestormende liefde, zooals die man en vrouw samenvoert in het za ligste uur van hun leven. Het deed haar bijna lichamelijk pijn, dat hij haar weigering zoo kalm tegemoet zag. Maar hoe kon het ook anders? Wat beteekende zij voor hem? En toch hij deed aanzoek om haar hand en verscheen haar plotseling in een geheel nieuw licht. Toqh dreef haar iets, zijn aanzoek aan te nemen. Altijd had zij zich als het hoogste ge luk gedroomd, eiken dag in de nabij heid van oom Rainer te leven. En nu behoefde zij maar ja te zeggen om dag in, dag uit, uur na uur bij hem te zijn en niet meer van hem behoe ven te scheiden. Deze zekerheid doorsidderde haar als een warm geluksgevoel, maar in stinctief verborg zij voor hem het schitteren van haar oogen en sloeg ze neer. Zijn schijnbare rust lag als een lichte druk op haar verontruste ge dachten. Hij wachtte lang vergeefs op ant woord en eindelijk zeide hij zacht: „Dus geen antwoord? Dat betee- kent, dat je me wegstuurt, dat je me afwijst, niet waar?" Zij nam snel zijn hand. „Neen blijf", smeekte zij zacht, dingen werd het wetteiyk gezag ever deze landen gekleineerd, de dienaren van dat gezag gehoond en overigens niet zeiden getracht met evenzoovele woorden by den hoorder den indruk te vestigen, ais zoude het spoedig met dit gezag zyn gedaan. Aldus werden vooral in Midden—Priangan stemmin gen van ontevredenheid en fantasti sche verwachtingen opgewekt. Door die stemmingen ontstond op den duur een spanning, welke bi] verdere toe neming als een natuurkracht, ook zonder aanwijsbaren rechtstreekschen invloed van bepaalde personen, tot uitbarsting komen moest. Onder de hier aangeduide omstan digheden zou het kortweg onverant woord zyn geweest, indien de regee ring verder in eene houding van waakzaam afwachten had volhard. Zy zou daarmede een harer eerste plich ten de verzekering van orde en rust onder de ingezetenen, hebben ver zaakt. Diep beneden de hoogheid van dezen plicht, waardoor de regeering duideiyk werd geleid, staat de voor stelling van het weekblad „Het Indi sche Volk", waarnaar de laatste der vragen van den heer Middendorp ver- wijst. De voorstelling nameiyk alsof zy werd opgedreven door de recht- sche elementen binnen en buiten de bureaux en alsof thans die elementen haar ai dan niet onder voorwend selen van een sluimerend complot Zij keek hem daarbij niet aan en merkte het schitteren van zijn oogen niet op. „Als je verloofde, Josta?" Nu keek zij in zijn rustig gezicht, onzeker, verlegen en aarzelend. „O ik weet het niet. Het komt zoo plotseling. Ik heb nooit daaraan gedacht." „Zeg me dan tenminste of je hart nog vrij is, of je geen ander liefhebt." Zij schudde haar hoofd met be slistheid. „Neen, ik houd van niemand dan Zij aarzelde. „Van u" had ze wil len zeggen. Maar dat wilde nu niet over haar lippen. Zij had plotseling een gevoel van verlegenheid, dat zij tegenover hem nooif gekend had. Tot nu toe had zij hem zonder aarzelen haar geheele innerlijk getoond en nooit eraan gedacht, hem iets te ver bergen. Nu moest zij het doen, aan een innerlijken drang gevolg gevend. „Dan van papa", vervolgde zij haastig. Hij trok haar weer naar zich toe. „En van mij houdt je niet een beet je, kleine Josta?" vroeg hij vertee- derd, door haar hulpeloosheid ont roerd. Zij ademde snel. „Ja, dat weet u toch wel, van u heb ik altijd veel gehouden. Alleen, u vraagt mij of mijn hart nog vrij is. Dat is het stellig." „Dan vraag ik je nog eens wil je mijn vrouw worden?" „Haar donkere oogen keken hem ernstig en vragend aan. hebben weten mede te slepen. Hier wordt, afgescheiden van de verdacht making in deze voorstelling, besloten het regeeringsoptreden tegen de P.N 1 als een politieke aangelegenheid voor gesteld. Die voorstelling is, blijkens het voorafgaande, door en door onzui ver en kan de gedachtenwisseling over dit optreden slechts vertroebelen en onvruchtbaar maken. De maatregelen tegen genoemde vereenigtng waren objectief noodzakelijk, teneinde de ge meenschap in haar geheel tegen mis dadige aanslagen te beveiligen. BINNENLAND. ten nieuwe industrie te Oss. In tegenwoordigheid van verschil lende autoriteiten had heden de ope ning plaats van de N. V. Organontot bereiding van orgaanpreparaten op wetenschappeiyken grondslag, Deze fabriek is een der meest moderne inrichtingen van pharmaceu- tische industrie. Haar oorspronkelijke taak was het bereiden van orgaan preparaten op wetenschappeiyken grondslag in de letteriyke beteekenis van het woord, dus van preparaten uit dierlijke organen. Qedeelten van het dierlijk lichaam werden reeds in de vroege oudheid als geneesmiddel gebruiktin een nieuwen vorm ver- schijnenze weer in de moderne Therapie De N. V. Organon heeft zich van den beginne af de medewerking weten te verzekeren van den bekenden pharmakoloog Prof Dr. E. Laqueur Hoogleeraar in de geneesmiddelleer te Amsterdam. Al haar producten staan onder diens controle. In den laatsten tijd werkt zy ook samen op het gebied der Vitaminen en Bacteriologie met Prof. K. K. Wolff, Hoogleeraar in de gezondheidsleer te Utrecht (opvol ger van Prof. Eykman). De nieuwe gebouwen, die in de nabijheid van Zwanenbergs slachteryen en fabrieken werden gesticht, zyn zoo doelmatig mogelijk ingericht. De weg die het product van de grondstof tot het verpakte geneesmiddel doorloopt is zoo kort mogeiyk, zoodat aan de eischen der hygiëne geheel kan worden voldaan. De Commissaris der Koningin was o.a. bij de opening tegenwoordig. Neen oom kon zij hem nu niet noemen, het wilde haar niet over de lippen en voor het eerst viel het haar op, dat hij voor den oom van een jong meisje veel te jong was. Nooit was hij haar zoo jong voorgekomen als nu. „Waarom ik je vraag, mijn vrouw te worden?" antwoordde hij snel. „Omdat ik niet zou weten, welke vrouw ik liever aan mijn zijde zou zien dan jou." Zij voelde, dat dit voor een aan zoek zeer koel klonk en vermoedde niet, dat hij opzettelijk zoo kalm bleef om haar niet te verschrikken. „Maar waarom wilt u nu plotseling trouwen? Ik dacht altijd, dat u dat nooit zou doen", zeide zij haastig. Hij moest glimlachen. Het klonk bijna als een verwijt. „Het is de plicht van iederen man een familie te stichten, en zeker, wanneer hij een zoo verantwoorde lijke plaats inneemt. Lang genoeg heb ik reeds geaarzeld. Nu wordt het hoog tijd. Ik ben al vrij oud om te trouwen, vindt je niet?" Zij schudde het hoofd. „U bent toch niet oud". „Nu oud genoeg om voor jou de oude goede oom Rainer te zijn." „O, dat is zoo'n gewoonte uit mijn kinderjaren. En als oom Rainer was u mij altijd zoo vertrouwd." „Kan ik het nog niet meer worden als je man?" Er klonk iets dringends in zijn woorden. Dat zij hem nu nog zou kunnen weigeren, scheen hem onmo gelijk. Nooit had hij haar zoo mooi en bekoorlijk gevonden als op dit Nieuwe ontslagen bij Philips. Naar we uit goede bron vernemen, zyn er vorige week bij de Philips- ondernemingen weer diverse honderden arbeiders (en arbeidsters) ontslagen wegens slapte in den afzet der radio- artikelen, lampen en röntgenapparaten. De magazynen moeten boordevol zijn met voorraden. Het ontslag betreft byna uitsluitend personeel van buiten de stad, ongehuwden maar ook ge huwden. Voorts vernemen we, dat zeer binnen kort in coördinatie met een te Londen gevestigde fabriek, de fabricage van töntgenapparten zal worden begonnen, in dier voege zooals reeds geschiedde o.a. in licentie met „Müiler" te Ham burg. T. C. Nieuwe Gouverneur van Curasao. Naar wy vernemen is het vertrek van den nieuwbenoemden gouverneur van Curasao, den heer Van Slobbe, eenigen tijd vervroegd. Dit vertrek zal niet zyn op 14 Fe bruari, maar op 31 Januari. De heer Van Slobbe zal met de „Venezuela" naar Curasao vertrekken. Eindhoven 90.000 inwoners. De gemeente Eindhoven heeft het inwonerstal van 90 000 overschreden. Massa-ontslag wegens slapte. Het persbureau Vaz Dias meldt: Het personeel van de firma Swin- kels, textielfabrieken te Mierlo, is tegen Zaterdag 18 Januari a s. wegens slapte van het bedryf, ontslag aange zegd Een 150-tal personen wordt hierdoor werkloos. De pijn is te verzachten, het lijden te verminderen! Wacht niet tot de kwaal ver ergert, masseer direct met KLOOSTERBALSEM Wïöeen goud too goed." j niet zoo rustig als hij scheen. Zij keek hem weder aan. En zij i voelde, dat zij nu onuitsprekelijk ge lukkig zou zijn als ja als? Zij wist zelf niet precies, wat er bij dit aan- zoek ontbrak, zij bekende zich niet, dat zij hevig verlangde, dat hij tot haar zeggen zou: „Ik heb je warm en innig lief, zooals de man de vrouw, die hij tot de zijne wil maken, lief hebhen moet." Zij streek over haar voorhoofd. „Nu Josta? Wil je mijn vrouw wor den, of moet ik bedroefd met een „neen" heengaan?" vroeg hij nog eens. „Zou u heel bedroefd zijn?" vroeg zij. „Ja, zeker", antwoordde hij ernstig en hij voelde, dat hij de waarheid sprak, ofschoon hij Josta niet liefhad. „Ik zou je voor niets ter wereld verdriet willen doen", zei ze zacht. „Dus je stemt toe?" Zij wachtte op den vroolijken klank in zijn stem en zij zag, dat zijn oogen innig smeekend de hare zochten, al was hejt^ niet met de uitdrukking, die zij onbewust verlangde. Een oogenblik aarzelde zij nog, maar toen moest zij denken: „Als je nu „neen" zegt, dan gaat hij heen, misschien voor altijd en je ziet hem nooit terug". Dat scheen haar erger dan de dood. Bij die gedachte kromp haar hart ineen. Snel, zonder zich verder te be denken, legde zij haar hand in de zijne. „Als je het wilt ja dan stem ik toe", zei ze haastig, als vreesde zij l cho van het Zuiden, Waalwyfesclie en Laiigstraatscbe «rr AKKER'» L verzacht verrassend^ •nel. >*/-) r»vA__

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1930 | | pagina 1