Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. fill! ficcountantswerkzaaniheden HEERENBAAI i roe «PODE ROZEN. II! luasSS :tutsliitHf_ FEUILLETON ta£a& Vuchterstraat 52 - 's-Bosch - Tel. 614. Vrieseplein 1 - Dordrecht - Tel. 323. (MER 6 ZATERDAG 18 JANUARI 1930. 53e JAARGANG. dus de 1 g ijn sla afd, Rijk j ken is vallig ment dlijke nd er, •en \v3 die ke op 'd g. n te nel nj ie onj abtenai van j idenjj laad, gani Dit blad T«rschQnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs per 8 maanden 1.25. franco per post door bet geheels rtjk 1.40. Brieven, Ingezonden stokken, gelden, en®, franco te eenden aan den Uitgever, UITGAYEt WAALWIJKSOHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON T1ELEN. Telefoon No. IS. Telerr.-Adree: ECHO. Prfls der AdvertentlSn 20 cent per regel; minimum 1.60. BQ contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. AdvertentlSn moeten Woensdag en Vrfldag des morgen# om HiterlUk V nu ln ons bealt ■Sn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. t, slaap begel arijs 20-jar| s zijn mdin. zijn sbben iinen r bij z masin, lamait cheyii ngevil :yndel n dek natfc Zhifiüi zekets n de Et oenmi ibricet voorn 1 ier, is aai draai den meer vanb uiiinf; ;en aa- oortit' engl,t i san is. iwen van en U KEN RUKK Be! 10*jarig bestaan van den Volkenbond. Vorige week Vrijdag waren tien jaren verloopen sedert de inwerking treding van het Volkenbondsverdrag. Ook was het tien jaren geleden, dat het Vredesverdrag van Versailles van kracht werd. Zooals men weet vorm de de oprichting van den Volkenbond een deel van het vredesverdrag van Versailles. Hoe voorspoedig zijne ontwikke- liag in het afgeloopen tienjarig tijd vak ook geweest is, hoeveel goeds men ook over zijne werkzaamheden moge zeggen, wij zouden ons zand in de oogen strooien, wanneer wij be- j weerden, dat de kracht der actie, wel ke de Volkenbond in zijn tegenwoor- digen vorm zou kunnen ontwikkelen, voldoende was om in de toekomst 'n mogelijke wereldoorlog te voorko- men. Het komt ons zelfs voor, dat men werkelijk al een groote optimist moet zijn om te schrijven, gelijk Sir Eric Drummond in het herdenkings nummer uitgegeven ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan, dat de Vol kenbond een integraal bestanddeel van de staatkundige werkelijkheid in de wereld geworden is en dat er een belangrijk stuk weegs is afgelegd naar het einddoel van den Volken bond het zich ontwikkelen tot een wereldorganisatie, die den vrede waarborgt. Wanneer men ziet, dat, ondanks alle moeite, de Volkenbond nog niet bij machte was een geschil als tussehen Polen en Lithauen over Wilna volledig uit den weg te ruimen wie zou dan hoop durven hebben in zijn kracht om b.v. een mogelijk En- 7> Dubbel is het genot met Wybert-tabletten, de keel is tegen ontsteking be veiligd, de adem zuiver! gelsch-Amerikaansch conflict, waar bij het zal gaan om de levensbelangen der geheele menschheid, om de we reldhegemonie te voorkomen? Wat waren ook de behaalde resultaten in zake internationale ontwapening niet poover. Gelijktijdig met de oprichtingsacte van den Volkenbond werd het Vre desverdrag van Versailles ondertee- lcend en hiermede werd het karakter van den Bond bepaald. Door de over winnaars werd uitgemaakt in welke staatkundige verbanden de mensch heid zich in den vervolge zou ont wikkelen, terwijl het oordeel der menschheid zelf over deze materie in het geheel niet gevraagd werd. Dit is de reden, waarom de perspectieven voor den Volkenbond niet gunstig zijn en waarom verantwoordelijke staatslieden zoo weinig vertrouwen in de uitwerking der acties van den Vol kenbond stellen. Nochtans zouden wij onbillijk zijn, wanneer wij geen oog hadden voor hetgeen door den Volkenbond in zijn jeugdjaren werd tot stand gebracht en voor hetgeen hij nog verder op zijn program heeft staan. Wij herinneren aan zijn optreden bij de oplossing van het geschil tus sehen Zweden en Finland over de Alandseilanden, zijne bemoeiingen bij de grensregeling tussehen Turkije en Irak, bij de Bulgaarsch-Grieksche grensconflicten en het Grieksch-Ita- liaansch korfeegeschil. Ook zijn op treden, toen Bolivia en Paraguay bij na in oorlog waren, ligt ons nog versch in het geheugen. En, wat mis schien nog van meer belang is, wat heeft de Bond niet gedaan in het be lang der internationale samenwer king. Het aantal tot stand gekomen internationale conventies nadert de honderd. Nu is het wel waar, dat het ook bij het tot standkomen eener con ventie nog niet in orde is. Immers kan de Volkenbond niet meer doen, dan het sluiten der conventie bevor deren, de nationale wetgevende macht in ieder land moet de conventie le vend maken. Ook weten wij, dat de regeeringen eigenaardige opvattingen I in dit opzicht hebben: men leze maar eens hetgeen onze Minister van Ar beid zeide, waar het gold de invoering internationaal van den 8-urigen werk- dag. Maar toch zou het verkeerd zijn aan de actie van den Volkenbond tot het sluiten van internationale con venties geen waarde toe te kennen. Onder die tallooze conventies, wel ke tot stand kwamen, waren er vele, waarbij het gold het intrappen van een open deur, maar er waren ook zeer belangrijke bij. Wij denken aan de instelling van het Haagsche Inter nationale gerechtshof, het protocol over de verplichte rechtspraak in in ternationale rechtsgeschillen, de al- gemeene actie tot vreedzame regeling van internationale geschillen en aan de vele conventies op economisch en humanitair gebied. Zoo zal eerlang eene conventie tot afschaffing van de funeste tariefmu ren tot stand komen. Van de conven ties op humanitair gebied zijn van belang die, ter bestrijding van den handel in vrouwen en kinderen, van onzedelijke geschriften, van het opiumrooken en het misbruik maken van verdoovende middelen, tot af schaffing der slavernij, tot schepping van een internationale unie tot hulp verleening bij ernstige natuurram pen, enz. Een groot aantal conventies kwa men ook tot stand op de internatio nale arbeidscQpferenties van de in ternationale'8 arbeidsorganisaties, die ondanks een groote zelfstandigheid toch als een bestanddeel van den Vol kenbond te beschouwen is. Zooals wij boven reeds zeiden, zijn de perspectieven voor den eeuwigen wereldvrede op het oogenblik ongun stig, maar het eenigste steunpunt vindt de menschheid momenteel in den Volkenbond. Laat haar dit tot leering strekken en laat ieder trach ten een steentje bij te dragen voor de optrekking van een machtig gebouw, een onneembare vesting, een bond der vereenigde menschheid H. KANTOREN: T I L B U R Q Zomerstraat 1 B. Telephoon 1625. EINDHOVEN, Stratumsche Dijk 2A. Telephoon 3717. ECHTE FRIESCHE 20-50cf.perons 'Ifraapt 2£tir llfïn/ce£ier H pafy'e D'£ in no cis. 3gt. van „De Echo van het Zuiden." 378 Sm IK, door HEDWIG COURTHS-MAHLER. 7. Toen trok hij eerst haar hand naar zijn lippen, sloeg zijn arm om haar heen en wilde haar op den mond kus sen. Maar zij boog snel, instinctief af werend haar hoofd, en zijn lippen raakten slechts haar voorhoofd aan. Een vaag gevoel dwong haar, zijn (kus te ontwijken. Zijn gezicht vertrok 'een weinig. Hij bemerkte, dat zij hem ontweek, en dat wekte een vreemde onrust in hem op. „Zij houdt natuurlijk niet van me, ze zag tot nu toe immers alleen oom Tainer in mij. Zij moet eerst leeren, Jaiij met andere oogen te zien en ik moet geduld hebben en voorzichtig 'met haar jonge hart omgaan. In geen igeval mag ik haar verschrikken. Dat zou haar ziel voor mij gesloten hou den", zei hij tot zich zelf En in zijn streven, daarnaar te han delen, toonde hij zich veel rustiger en kalmer dan hij in den grond van zijn hart was. Haar handen vast in de rijne houdend, glimlachte hij haar .toe, terwijl hij door zijn houding een brug trachtte te bouwen tussehen hun vroegere verhouding en hun te genwoordige. „Ik dank je hartelijk voor je ver trouwen, mijn lieve kleine Josta. Ik was erg bang, dat je me een blauwtje zou laten loopen", zei hij hartelijk. Zij keek hem aarzelend aan. „Wat zou je dan gedaan hebben?" vroeg zij vorschend. Hij haalde glimlachend de schou ders op. „Wat zou mij anders zijn overge bleven dan heen te gaan en weer naar Ramberg terug te keeren Dat klonk haar veel te kalm, het beviel haar in het geheel niet. Maar dat zij ze niet. Ze vroeg slechts ver der „Wanneer ben je op de gedachte gekomen, mij te vragen, of ik je vrouw wilde worden Hij dacht na. „Precies weet ik dat niet meer. Ik weet alleen, dat ik, sinds ik op de ge dachte kwam om te trouwen, ook dadelijk wist, dat jij mijn vrouw moest worden. Eigenlijk wilde ik je het eerst zeggen, wanneer we weer eens langeren tijd samen op Waldow zouden zijn. Ik hoopte op den zomer. Maar gisteravond kwam dat zoo plot seling in ine op. Het scheen me toe dat ik geen minuut meer mocht aar zelen met je die vraag voor te leggen. En toen trok ik vanmorgen en hier ben ik nu en houd je hand in de mijne." Voor zij iets kon antwoorden, trad de minister binnen en keek hen bei den vragend aan. Josta snelde op hem toe en vluchtte in zijn armen, als zocht zij bij hem bescherming voor zich zelf. j „Papa lieve papa „De minister wisselde een blik met graaf Ramberg. Deze knikte bevesti gend met zijn hoofd. Toen sloot dc minister zijn dochter vast in zijn ar men. „Mijn lieve kind zei hij innig. Graaf Ramberg ging op hem toe. „Josta heeft mij haar jawoord ge geven. Wees jij nu een trouwe vader voor mij, zooals je tot nu toe een vaderlijke vriend voor mij waart, en geef ons je zegen," zei hij ernstig. Zwijgend legde de minister hun beide handen in elkaar, terwijl hij op warmen toon zei „God zegen jullie beiden en scbenke jullie een volkomen geluk." Het werd Josta vreemd te moede. Zij voelde dat zij nu, al was het maar enkele oogenblikken, met zichzelf al leen moest zijn. Zij kuste haar vader en stamelde een haastige veront schuldiging. Toen ging zij vlug de. ka mer uit. De portière, die het groene salon van de naaste kamer scheidde, viel achter haar dicht. In hun opwinding bemerkten de beide heeren niet, dal Josta de naaste kamer niet verlaten had. Zij voelde haar knieën sidderen, zij kon niet verder gaan en zonk op een sofa neer. Haar handen tegen haar kloppend hart gedrukt, zat zij daar peinzend tot van binnen de stem men der beide heeren haar in de ooren klonken. Deze hadden geen vermoeden, dat Josta in het naaste vertrek zat. Zij dachten, dat zij op haar kamer was. Zoo werd Josta getuige van hun ge sprek, daar zij niet in staat was om op te staan en zich te verwijderen. ,,Ik behoef je wel niet te zeggen, mijn beste Rainer, hoe gelukkig het mij maakt, 1111 ik weet, dat mijn doch ter in jouw armen, aan jouw hart ge lukkig is. Al heb je me ook eerlijk gezegd, dat je Josta niet hartstochtelijk lief- hebt, al weet ik ook, beter dan wie ook, dat je je hart niet dan met smart hebt kunnen losmaken van de vrouw, die je eens zoo innig hebt liefgehad, ik weet toch ook, dat je mijn Josta altijd zult liefhebben en waardeeren. Ook Josta zal je wel niet meer dan een kalme liefde toedragen, maar zijn huwelijken, die niet uit he melbestormende liefde, maar uit sym pathie en waardeering gesloten wor den, niet de meest harmonische en gelukkige? En ik hoop, dat jullie ge lukkig met elkaar wordt." „Dat wensch en hoop ik ook", ant woordde graaf Ramberg ernstig. „Ik ben ook door dien innigen wensch be zield, Josta gelukkig te maken, zoo veel ik maar kan. Ik zou haar niet gevraagd hebben, als ik niet geweten had, hoe ernstig mijn verlangen is, haar te geven wat ik nog te geven heb. Wat die andere vrouw voor mij beteekende, hoe lief zij mij geweest is behoeft Josta niet te weten. Wij heb ben toch beiden een gelofte afgelegd te zullen zwijgen en het zou Josta mis schien maar noodeloos verontrusten. Waarom moet zij het ook weten? Daarmee heb ik afgedaan, dat moet voorbij zijn en dat mag nooit meer terugkomen. En al heb ik Josta ook niet hartstochtelijk lief, dan troost me toch de gedachte, dat ook in haar hart slechts een kalme sympathie voor mij leeft. Zij gaf mij haar woord aarzelend, onzeker,, maar zij verze kerde mij, dat haar hart nog vrij is. Daarom durf ik haar aan mij te hin den en wat in mijn macht staat, wil ik doen om te zorgen, dat het haar nooit zal berouwen, mij haar hand te hebben geschonken. Wat ik haar mis schien innerlijk schuldig moet blijven hoop ik door uiterlijkheden te vergoe den. Je gelooft toch, dat ik de eerlijk ste bedoelingen heb, haar leven zor geloos en zonnig te maken, niet waar?" Zoo sprak graaf Rainer, rustig, kalm en vast; daar Josta niet aanwe zig was, voelde hij zich geheel zeker. Josta had elk dezer woorden ge hoord. Zij zat daar als verlamd en staarde naar de portière. Graaf Rai- ner's woorden klonken haar zoo druk kend rustig. Zij vermoedde niet, dat hij in het geheel niet zoo rustig was, als hij zichzelf en haar vader wilde doen gelooven. Sinds hij Josta in zijn armen had gehouden, was er een ver langen in hem gekomen om haar weer aan zich te drukken en de kus sen van haar roode lippen te voelen. Haar reine jonkvrouwelijke schoon heid had hem het bloed sneller dooi de aderen gejaagd. Maar hij bedwong dat ontwakende gevoel, omdat hij wist, dat Josta hem niet liefhad en hij poogde, kalm en verstandig met haar vader te spreken. Wordt vervolgd. Mwpsck en Langstraatscbe oiiranl, t In origin, doozen a 45 en 65 ets. M (ook in Vi onsen,'/aponden en ponden) Atelier SCHREURS,

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1930 | | pagina 1