Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ROODE ROZEN. tattnloor Al! ttmiliitsvirlHiiMn ii FEUILLETON 1 NUMMER 14. ZATERDAG 15 FEBRUARI 1930. 63e JAARGANG. T Dit blad vwnchQ&t WOENSDAG BATERDAG. Abcumementepr^B per S maanden 1.25. franco per poet door bet gehoele rijk 1.40. Briefen, Ingesonden stobben, gelden, en» franco te aenden ean den Ultgerer. JJITGAVBi WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Teïefoon No. SA Tele#r.-Adreo: ECHO. Prfla der Advertentlfin 20 cent per regel; mtnlwwm 1.80. BS contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. AdfertentiCn moeten Woensdag en TrQdag des morgens om nlterlUk 8 aar In ons beslt DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD, De beteekems van hst tflobilisatiekruis. REDE uilgesproken door den Edelachtb. heer E. C. Moonen, burgemeester van Waalwijk. Wij hebben in ons verslag van de plechtige uitreiking van 't Witte- en gewone Mobiiisatiekruis in ons vorig nummer een uittreksel gegeven van de rede, die daarbij onze Burgemees ter heeft gehouden, We vinden ze belangrijk genoeg ze hier in extenso weer te geven „Met groot genoegen geef ik gevolg aan de uitnoodiging, om de Mobilisa- liekruisen op plechdge wijze uit te reiken. Dit genoegen is voor mij te grooter, omdat ik het voorrecht zal htbben, dit kruis op de borst te spel den van diegenen mijner gemeentena ren, die in tijden van spanning en nood den cijns hebben betaald van hun staatsburgerplicht. Welke is de beteekenis van het Mobiiisatiekruis? Het is U bekend, dat in de span nende en beteekenisvolle dagen, die in 1914 aan de algemeene mobilisatie der Nederlandsche weermacht vooraf gingen, het geheeie volk achter de regeering stond. Dit is zoo gebleven, den geheelen duur der mobilisatie, De geheeie natie, zonder uitzonde ring, steunde de regeering; godsdien stige en politieke twistpunten en mee- ningsverschillen werden uitgeschakeld aller denken en handelen concentreer de zich op datgene, wat voor eenieder duidelijk sprakde nood des vader lands. De mobilisatie van leger en vloot verliep prachtig, zonder stoornis van eenige beteekenis. Dat was de eerste krachtproef van de Nederlandsche weermacht, terwijl het tijdstip der mo bilisatie zoodanig was gekozen, dat daardoor tot uitdrukking kwam de ernstige wil der regeering om hare neutraliteitsverplichtingen tot eiken prijs in te lossen. De mobilisatie in 1914 was een uiting van fierheid en van vertrouwen in eigen kracht der Nederlandsche natie. Deze houding heeft ongetwijfeld indruk gemaakt op die mogendheden, die bij hunne stra- van „De Echo van het Zuiden." door tegische overwegingen rekening had den te houden met hetgeen in ons land zou gebeuren. Wat de Nederlandsche weermacht was bij het begin der mobilisatie in 1914 en wat zij tn den ioop der mo bilisatie geworden is, was ze, dank zij den ultdrukkelijken wil der volks vertegenwoordiging, dus van de ge heeie natie. De kracht van ieger en vloot, zijn preventief en afwerend vermogen, werd derhalve ontleend aan het ver. langen van het geheeie Nederlandsche volk, om onze neutraliteit te handha ven, en daartoe voor geen noodzake lijk offer terug te schrikken. Mag, hetgeen met de mobilisatie der Nederlandsche weermacht werd be reikt, uitsluitend worden aangemerkt als hare verdienste Zeer zeker niet. Haar preventief vermogen en gelukkig heeft zij zich daartoe kunnen bepalen dankt zij aan de zellbewuste houding der geheeie Nederlandsche natie. Zeker, leger en vloot hebben de grenzen be waakt; ontberingen zijn in den mili tairen dienst geleden en ook ver moeienissen, maar hoevele Nederlan ders hebben zich buiten de weermacht groote verdiensten vergaard voor het vaderland Waarom dan het mobiiisatiekruis alleen uitgereikt aan de oud—geino- biiiseerden De weermacht is het symbool van de offervaardigheid der natie voor de zaak des vaderlands. Wat de weer macht was, .wat zij is en waartoe zij, geroepen haar plicht te vervullen, in staat zal zijn, is een afspiegeling der vaderlandsliefde van het geheeie volk. Leger en vloot vormen den graadme ter van de innerlijke kracht der natie, gericht op nationale waardigheid en zelfstandig volksbestaan. Eert men de weermacht, dan eert men de geheeie natie, evenais het geheeie regiment wordt geëerd door een onderscheiding van het vaandel, Het mobiiisatiekruis eert derhalve niet alleen den drager, maar het geheeie geslacht, dat ertoe heeft bijgedragen, om de weermacht in staat te stellen haar plicht op be vredigende wijze te vervullen. Het mobiiisatiekruis wil derhalve in de herinnering van het tegenwoordig en toekomstig geslacht levendig houden het grootsche gebaar der Nederland sche natie in de moeilijke jaren der mobilisatie. HEDWIG COURTHS-MAHLER. 15 Zij ging met onbedekt hoofd en droeg een zwart kanten parasol. Zij was schoon, deze trotsche vrouw, of schoon zij de eerste jeugd reeds ach ter zich had. Gravin Gerlinde Ram berg telde reeds dertig jaar. Toch vertoonde haar fraai, regelmatig ge laat nog een zachte, bloeiende uit drukking. Hoe vriendelijk deze oogen °ok meestal keken, vaak konden zy a's het fonkelen van geslepen staal opvlammen, en dan kregen zij een uitdrukking van bizondere geest kracht en hartstocht. Zoo waren zij op het oogenblik, toen zij naar de gesloten luiken van het villatje keek. »En hier zal ik mijn dagen moeten verslijten, volgens de wetten van het buis, waartoe ik door mijn huwelijk behoor Neen neen zoolang ik dat verhinderen kan, zal dat niet ge beuren. Zoo gaan koninginnen, die biet meer kunnen heerschen, in bal- ingschap. Maar ik wil heerschen Dat is de beteekenis van het mo biiisatiekruisde Nationale Bond „Het Mobiiisatiekruis" is echter iets geheel anders. Deze bond is, zooals de naam aangeeft, een veretniging van mobili- satie—kruisdragers, die over het ge- heele land hare vertakkingen heeft. Deze bond heeft een drieledig doel, op het voornaamste waarvan het wel gewenscht wat dieper in ti gaan. De nationale bond .Het Mobiiisa tiekruis" heeft in de eerste plaats een charitatief karakterhij steunt de mo bilisatie—slachtoffers, dat zijn dege nen, die, tengevolge van hun ver plichten militairen dienst tijdens de mobilisatie, in behoeftige omstandig heden zijn komen te verkeeren. Deze z g, mobilisatie—slachtoffers worden geldelijk gesteund uit de contributies der leden van den bond, waarvan de opbrengst voor de helft voor die be stemming naar het hoofdbestuur wordt opgezonden. Zooals U bekend is, bedraagt de minimum—jaarcontributie f 0 25, een bedrag, dat voor niemand eenig be zwaar behoeft op te leveren en dat ook niet zal doen met de wetenschap, dat de helft daarvan bestemd is voor ongelukkige kameraden. Voorts wor den de mobilisatieslachtoffers, door tusscbenkomst van invloedrijke leden van den bond, aan .voor hen passende betrekkingen gvhoï^en. Een zeer sympathiek doel derhalve, waaraan zich zeef zeker geen enkel oud—gemobiliseerde zal onttrekken. mind worden." Zoo moet de mooie vrouw gedacht hebben, toen haar oogen hartstochte lijk glansden. Zij keerde zich om en ging door het park terug. Toen zij het kasteel Ramberg voor zich zag liggen, bleef zij staan en hekeek het met vlam mende oogen. „Daar hoor ik thuis en daar wil ik blijven. Bij jou, Rainer, met jou met jou, Rainer Hoe lang zul je nog blind naast mij voortleven Voel je niet, hoe mijn heele wezen zich naar jou toewendt, als de bloem naar het licht Ik heb je lief, Rainer en jy moet mij liefhebben je zult mij liefhebben ik laat je niet los Al les wat mij in het leven nog de moeite I waard schynt, heb jij in handen jy waar ben je waarom ben je weggegaan Voel je niet, hoe mijn ziel naar je verlangt, begrijp je niet, dat dit treurjaar het gelukkigste var» mijn leven is geweest, omdat ik het met jou mocht doorbrengen Kom terug, Rainer ik verlang zoo naar je Deze gedachten en wenschen ver vulden de ziel van Gravin Gerlinde. Een weemoedige zucht kwam van haar lippen en in haar oogen gloeide het verlangen. Na een poosje ging zij verder. Terwijl zij haar sleep opnam, keek zij met somberen blik naar de zwarte kleur van haar japon. „Daarmee is het nu uit. Wanneer Rainer thuiskomt, wil ik hem in een lichte japon ontvangen. Door de: Toch is dit niet de voornaamste taak, welke de nationale bond „Het Mobiiisatiekruis zich heeft gesteld al is ze dan ook van hoogere orde dan het op plechtige wtyze uitreiken van het mob.-kruis waartoe de bond zich heeft bereid verklaard. Onmiddellijk na de instelling van het mobiiisatiekruis werd het als een ernstig bezwaar aangevoeld, dat het mobiiisatiekruis niet zou worden uit gereikt maar de tot dragen gerechtig den zich dat zelf zouden moeten aan schaffen. Men zal moeten erkennen, dat dit kruis daardoor inderdaad aan waardeering zou Inboeten en het is daarom, dat de nationale bond „Het Mobiiisatiekruis" bereid is het kruis op eenigszins plechtige wijze aan zijne leden uit te reiken. Deze kruisuitrei- king is dus niets meer dan een bty- komstigheid, die het lidmaatschap van den bond voordeoud gemobiliseerden, die op het bezit van het kruis prijs stellen, aantrekkelijker maakt. Ik kom thans tot het voornaamste doel van den bond, maar aan de uit eenzetting daarvan dient een belijdenis vooraf te gaan, die de lucht zal zui veren en uiteenrafelen het warnet van verzinsels, waardoor men tracht de ontwikkeling van onzen bond te be lemmeren. Wij allen, die nog leven onder den indruk der verschrikkingen van den oorlog, die door ooggetuigen te onzer kennis zijn gekomenwij allen ver foeien den oorlog. Het zwaard van Damocles hing den strijders van beide partijen onafgebroken boven het hoofd. De dood grijnsde hen toe vanuit niet te schatten verten, vanuit de lucht en van onder den grond uit; de dood. die hen, met het daaraan voorafgaand afschuwelijk lijden, besprong in den vorm van giittge, dikwijls reuklooze en onzichtbare gassen, die hunne aan wezigheid eerst verraadden als ze hunne destructieve werking op het menschelijk organisme hadaen uitge oefend. Die onafgebroken doodsbe dreiging en de ontaarding, welke daarvan bijna een onafwendbaar ge volg was, heeft de harten met deernis en weerzin vervuld. Het was geen strijd meer tusschen de legers, het was een strijd van volk tegen volk; ik herinner aan den dufkbootoorlog tegen neutrale handelsschepen, aan de Zeppelinraids naar Londen, de be schieting van Parijs, het strooien van het zaad der revolutie in de vijandige KANTOREN: TILBURG Zomerstraat 1B. Telephoon 1625. EINDHOVEN, Stratumsche Dijk 2A. Telephoon 3717. schen ons grooter," dacht zy. Langzaam liep zij verder, in een trotschen en toch beminnelijken gang. Toen zij op den breeden rij weg kwam, die het park doorsneed en naar het kasteel voerde, zag zy een equipage aankomen. Daarin zat een dame, ongeveer midden in de veertig, in een kleurig toilet, een rijk met bloemen gegar- neerden hoed op het hoofd. Toch deed haar verschijning voornaam aan, want de kleuren waren met smaak gekozen eir behoorden bij het levenslustige vrouwengezicht. Het was de barones Rittberg. Toen zij de gravin zag, liet zij het rijtuig stilhouden en wenkte haar lachend en vroolyk toe. „Goedendag, lieve gravin Gerlinde! Ik wilde u in uw stille theeuurtje verrassen. Mag ik dat Andes zegt u het maar, hoor, dan ga ik weer te rug." Met haar gewonen vriendelijken glimlach trad gravin Gerlinde op het rijtuig toe. „Wat lief van u, barones, om u over mijn eenzaamheid te erbarmen. Ik heb een wandeling gemaakt en wilde juist naar het kasteel terug- keeren. Nu ben ik blij, dat ik gezel schap heb bij de thee." „En ik ben blij u weer te zien daarvoor zou ik, geloof me, gaarne entree betalen. Mooie vrouwen als u zou men eigenlijk slechs voor geld mogen zien, dat men voor liefdadige doeleinden moest gebruiken. Ziet u nu lacht u al. Dat is goed. Ik ben immers gekomen o landen en nog zooveel andere mid delen, waaronder de huidige samen leving nog gebukt gaat. Als wij al deze feiten onder de oogen zien en daaibij de verkregen resultaten, de winst der overwinnaars in moreel, cultureel en economisch opzicht, dan vragen we ons vol ver wondering af, hoe het mogelijk is, dat het Ijveren voor den vrede door alle volkeren der wereld tot heden nog zoo weinig vruchten heeft gedragen. Dat moge ons echter niet ontmoedigen en wij moeten ons voornemen, al die pogingen te steunen, welke ertoe kun nen leiden den oorlog uit te schakelen ais middel tot beslechting van geschil, len tusschen de staten onderling, met dit eene voorbehoud, dat ons zelf. standig volksbestaan daardoor niet in gevaar kome, zij het dan ook, dat sommige souvereiniteitsrechten door internationale wederkeerigheidsverdra- gen aan banden worden gelegd. Ik denk hierbij aan de volkenbondsver plichtingen en een eventueel te stichten Europeeschen statenbond. Tenzij men anarchist of communist is geloof ik, dat iedereen deze stelling kan onder schrijven. Welnu, wat eischt de consequente doorvoering dier stelling; is zij ver- eenigbaar met eenzijdige ontwapening? Als, in een groep van gewapende staten, een dezer zijn weermacht af schaft, dan ontwapent die staat een zijdig. Die ontwapende staat is, ingeval van een gewapend corflict, derhalve weerloos. Welke zouden voor ons land, ingeval van oorlog, de onver mijdelijke gevolgen zijn van eenzijdige ontwapening In geval van een oorlog lusschen twee statengroepen laten we ge makshalve maar eens aannemen de groepeering 19141918 leverteen Of zal ik uitstappen en met u naar het kasteel wandelen „Neen, neen, ik stap bij u in, want ik weet, dat u geen liefhebster van wandelen bent." „Oho zegt u dat niet. In een ge makkelijke, voetvrije sport japon ben ik gaarne bereid een eind te loopen. Maar ik draag nu een japon met sleep en die ongemakkelijke maar toch zoo charmante hooge hakken. U weet dat is mijn zwakke punt. En daarom heb ik liever dat wy samen ryden." Gravin Gerlinde stapte in het rij tuig. „Is graaf Ramberg nog niet van zijn reis terug vroeg de barones op haar levendige manier. „Neen, nog niet," antwoordde de gravin. „Maar zegt u eens, waarom is hij toch zoo plotseling afgereisd Hy is zeker naar de residentie of naar Ber lijn. Maar daar is nu in Mei toch niets meer te doen „Misschien bezoekt hij zijn broe der in Berlijn. Op den avond voor zyn vertrek had hij dat plan nog wel niet en den volgenden morgen heb ik hem niet mder gezien. Anders zou hy mij wel verteld hebben, waarheen hij ging." „Nu, ik hoop dat hij met lang meer wegblijft, hy heeft den bediende ge zegd dat hy maar eenige dagen weg bleef. Zondag zoudt u namelijk met den graaf by ons dineeren. U slemt toch toe „Gaarne, en als mijn neef intus- schen ook teruggekeerd is, komt hij hemel, wat past deze naam prach tig bij u Wanneer ik hem uitpreek en u aanzie, is dat altijd een dubbel genot voor mij. Neen, lacht u niet. Dus, u komt Zondag in "ieder geval „Zeker, op Rittberg kom ik heel graag, ofschoon ik overigens heel teruggetrokken leef." „Ja, ja, over dat punt wilde ik juist nog met u spreken. Vandaag heb ik op den kalender uitgerekend dat het voor vier dagen de verjaardag van graaf Rochus' dood was. U moet uw rouw weer afleggen en onder de men- schen komen. Een jonge vrouw als u heeft nog rechten op het leven en plichten tegenover zichzelf te vervul len." Dat hoorde gravin Gerlinde graag. Maar zij zuchtte weemoedig en keek treurig voor zich uit. „Het is ray, alsof deze rouwjapon bij mij hoort." „Mijn hemel, zoo iets moet u niet zeggen. Ja, die zwarte japonnen staan u beeldig mooi. Het contrast met uw goudachtig glanzend haar en uw fris- sche teint is prachtig. Het kan nie mand werkelijk dichterlijk stemmen. Werkelijk, wanneer ik niet al een oude vrouw begon te worden, zou ik u zeer benijden. Nu kan ik u slechts voortdurend bewonderen." Gravin Gerlinde kende de eenigs zins overdreven manieren van de barones. Zij wilde haar nu ook een compliment maken. „Lieve barones, wanneer ik er op mijn veertigste jaar nog zoo ietzie als u, kan ik zeer tevreden zyn.' I I I Be Echo van het Zuiden, Waalwpsche en Langstraatsche Courant* 1

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1930 | | pagina 1