Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ROODE ROZEN.
tattnloor
Al! ttmiliitsvirlHiiMn
ii
FEUILLETON
1
NUMMER 14.
ZATERDAG 15 FEBRUARI 1930.
63e JAARGANG.
T
Dit blad vwnchQ&t
WOENSDAG BATERDAG.
Abcumementepr^B per S maanden 1.25.
franco per poet door bet gehoele rijk 1.40.
Briefen, Ingesonden stobben, gelden, en»
franco te aenden ean den Ultgerer.
JJITGAVBi
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Teïefoon No. SA Tele#r.-Adreo: ECHO.
Prfla der Advertentlfin
20 cent per regel; mtnlwwm 1.80.
BS contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
AdfertentiCn moeten Woensdag en TrQdag
des morgens om nlterlUk 8 aar In ons beslt
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD,
De beteekems van hst
tflobilisatiekruis.
REDE uilgesproken door den
Edelachtb. heer E. C. Moonen,
burgemeester van Waalwijk.
Wij hebben in ons verslag van de
plechtige uitreiking van 't Witte- en
gewone Mobiiisatiekruis in ons vorig
nummer een uittreksel gegeven van
de rede, die daarbij onze Burgemees
ter heeft gehouden,
We vinden ze belangrijk genoeg ze
hier in extenso weer te geven
„Met groot genoegen geef ik gevolg
aan de uitnoodiging, om de Mobilisa-
liekruisen op plechdge wijze uit te
reiken. Dit genoegen is voor mij te
grooter, omdat ik het voorrecht zal
htbben, dit kruis op de borst te spel
den van diegenen mijner gemeentena
ren, die in tijden van spanning en
nood den cijns hebben betaald van
hun staatsburgerplicht.
Welke is de beteekenis van het
Mobiiisatiekruis?
Het is U bekend, dat in de span
nende en beteekenisvolle dagen, die
in 1914 aan de algemeene mobilisatie
der Nederlandsche weermacht vooraf
gingen, het geheeie volk achter de
regeering stond. Dit is zoo gebleven,
den geheelen duur der mobilisatie,
De geheeie natie, zonder uitzonde
ring, steunde de regeering; godsdien
stige en politieke twistpunten en mee-
ningsverschillen werden uitgeschakeld
aller denken en handelen concentreer
de zich op datgene, wat voor eenieder
duidelijk sprakde nood des vader
lands.
De mobilisatie van leger en vloot
verliep prachtig, zonder stoornis van
eenige beteekenis. Dat was de eerste
krachtproef van de Nederlandsche
weermacht, terwijl het tijdstip der mo
bilisatie zoodanig was gekozen, dat
daardoor tot uitdrukking kwam de
ernstige wil der regeering om hare
neutraliteitsverplichtingen tot eiken
prijs in te lossen. De mobilisatie in
1914 was een uiting van fierheid en
van vertrouwen in eigen kracht der
Nederlandsche natie. Deze houding
heeft ongetwijfeld indruk gemaakt op
die mogendheden, die bij hunne stra-
van „De Echo van het Zuiden."
door
tegische overwegingen rekening had
den te houden met hetgeen in ons
land zou gebeuren.
Wat de Nederlandsche weermacht
was bij het begin der mobilisatie in
1914 en wat zij tn den ioop der mo
bilisatie geworden is, was ze, dank
zij den ultdrukkelijken wil der volks
vertegenwoordiging, dus van de ge
heeie natie.
De kracht van ieger en vloot, zijn
preventief en afwerend vermogen,
werd derhalve ontleend aan het ver.
langen van het geheeie Nederlandsche
volk, om onze neutraliteit te handha
ven, en daartoe voor geen noodzake
lijk offer terug te schrikken.
Mag, hetgeen met de mobilisatie der
Nederlandsche weermacht werd be
reikt, uitsluitend worden aangemerkt
als hare verdienste
Zeer zeker niet. Haar preventief
vermogen en gelukkig heeft zij
zich daartoe kunnen bepalen dankt
zij aan de zellbewuste houding der
geheeie Nederlandsche natie. Zeker,
leger en vloot hebben de grenzen be
waakt; ontberingen zijn in den mili
tairen dienst geleden en ook ver
moeienissen, maar hoevele Nederlan
ders hebben zich buiten de weermacht
groote verdiensten vergaard voor het
vaderland
Waarom dan het mobiiisatiekruis
alleen uitgereikt aan de oud—geino-
biiiseerden
De weermacht is het symbool van
de offervaardigheid der natie voor de
zaak des vaderlands. Wat de weer
macht was, .wat zij is en waartoe zij,
geroepen haar plicht te vervullen, in
staat zal zijn, is een afspiegeling der
vaderlandsliefde van het geheeie volk.
Leger en vloot vormen den graadme
ter van de innerlijke kracht der natie,
gericht op nationale waardigheid en
zelfstandig volksbestaan. Eert men de
weermacht, dan eert men de geheeie
natie, evenais het geheeie regiment
wordt geëerd door een onderscheiding
van het vaandel, Het mobiiisatiekruis
eert derhalve niet alleen den drager,
maar het geheeie geslacht, dat ertoe
heeft bijgedragen, om de weermacht
in staat te stellen haar plicht op be
vredigende wijze te vervullen. Het
mobiiisatiekruis wil derhalve in de
herinnering van het tegenwoordig en
toekomstig geslacht levendig houden
het grootsche gebaar der Nederland
sche natie in de moeilijke jaren der
mobilisatie.
HEDWIG COURTHS-MAHLER.
15
Zij ging met onbedekt hoofd en
droeg een zwart kanten parasol. Zij
was schoon, deze trotsche vrouw, of
schoon zij de eerste jeugd reeds ach
ter zich had. Gravin Gerlinde Ram
berg telde reeds dertig jaar. Toch
vertoonde haar fraai, regelmatig ge
laat nog een zachte, bloeiende uit
drukking. Hoe vriendelijk deze oogen
°ok meestal keken, vaak konden zy
a's het fonkelen van geslepen staal
opvlammen, en dan kregen zij een
uitdrukking van bizondere geest
kracht en hartstocht. Zoo waren zij
op het oogenblik, toen zij naar de
gesloten luiken van het villatje
keek.
»En hier zal ik mijn dagen moeten
verslijten, volgens de wetten van het
buis, waartoe ik door mijn huwelijk
behoor Neen neen zoolang ik
dat verhinderen kan, zal dat niet ge
beuren. Zoo gaan koninginnen, die
biet meer kunnen heerschen, in bal-
ingschap. Maar ik wil heerschen
Dat is de beteekenis van het mo
biiisatiekruisde Nationale Bond „Het
Mobiiisatiekruis" is echter iets geheel
anders. Deze bond is, zooals de naam
aangeeft, een veretniging van mobili-
satie—kruisdragers, die over het ge-
heele land hare vertakkingen heeft.
Deze bond heeft een drieledig doel,
op het voornaamste waarvan het wel
gewenscht wat dieper in ti gaan.
De nationale bond .Het Mobiiisa
tiekruis" heeft in de eerste plaats een
charitatief karakterhij steunt de mo
bilisatie—slachtoffers, dat zijn dege
nen, die, tengevolge van hun ver
plichten militairen dienst tijdens de
mobilisatie, in behoeftige omstandig
heden zijn komen te verkeeren. Deze
z g, mobilisatie—slachtoffers worden
geldelijk gesteund uit de contributies
der leden van den bond, waarvan de
opbrengst voor de helft voor die be
stemming naar het hoofdbestuur wordt
opgezonden.
Zooals U bekend is, bedraagt de
minimum—jaarcontributie f 0 25, een
bedrag, dat voor niemand eenig be
zwaar behoeft op te leveren en dat
ook niet zal doen met de wetenschap,
dat de helft daarvan bestemd is voor
ongelukkige kameraden. Voorts wor
den de mobilisatieslachtoffers, door
tusscbenkomst van invloedrijke leden
van den bond, aan .voor hen passende
betrekkingen gvhoï^en.
Een zeer sympathiek doel derhalve,
waaraan zich zeef zeker geen enkel
oud—gemobiliseerde zal onttrekken.
mind worden."
Zoo moet de mooie vrouw gedacht
hebben, toen haar oogen hartstochte
lijk glansden.
Zij keerde zich om en ging door
het park terug. Toen zij het kasteel
Ramberg voor zich zag liggen, bleef
zij staan en hekeek het met vlam
mende oogen.
„Daar hoor ik thuis en daar wil ik
blijven. Bij jou, Rainer, met jou
met jou, Rainer Hoe lang zul je nog
blind naast mij voortleven Voel je
niet, hoe mijn heele wezen zich naar
jou toewendt, als de bloem naar het
licht Ik heb je lief, Rainer en jy
moet mij liefhebben je zult mij
liefhebben ik laat je niet los Al
les wat mij in het leven nog de moeite
I waard schynt, heb jij in handen
jy waar ben je waarom ben je
weggegaan Voel je niet, hoe mijn
ziel naar je verlangt, begrijp je niet,
dat dit treurjaar het gelukkigste var»
mijn leven is geweest, omdat ik het
met jou mocht doorbrengen Kom
terug, Rainer ik verlang zoo naar
je
Deze gedachten en wenschen ver
vulden de ziel van Gravin Gerlinde.
Een weemoedige zucht kwam van
haar lippen en in haar oogen gloeide
het verlangen.
Na een poosje ging zij verder.
Terwijl zij haar sleep opnam, keek
zij met somberen blik naar de zwarte
kleur van haar japon.
„Daarmee is het nu uit. Wanneer
Rainer thuiskomt, wil ik hem in een
lichte japon ontvangen. Door de:
Toch is dit niet de voornaamste
taak, welke de nationale bond „Het
Mobiiisatiekruis zich heeft gesteld al
is ze dan ook van hoogere orde dan
het op plechtige wtyze uitreiken van
het mob.-kruis waartoe de bond zich
heeft bereid verklaard.
Onmiddellijk na de instelling van
het mobiiisatiekruis werd het als een
ernstig bezwaar aangevoeld, dat het
mobiiisatiekruis niet zou worden uit
gereikt maar de tot dragen gerechtig
den zich dat zelf zouden moeten aan
schaffen. Men zal moeten erkennen,
dat dit kruis daardoor inderdaad aan
waardeering zou Inboeten en het is
daarom, dat de nationale bond „Het
Mobiiisatiekruis" bereid is het kruis
op eenigszins plechtige wijze aan zijne
leden uit te reiken. Deze kruisuitrei-
king is dus niets meer dan een bty-
komstigheid, die het lidmaatschap van
den bond voordeoud gemobiliseerden,
die op het bezit van het kruis prijs
stellen, aantrekkelijker maakt.
Ik kom thans tot het voornaamste
doel van den bond, maar aan de uit
eenzetting daarvan dient een belijdenis
vooraf te gaan, die de lucht zal zui
veren en uiteenrafelen het warnet van
verzinsels, waardoor men tracht de
ontwikkeling van onzen bond te be
lemmeren.
Wij allen, die nog leven onder den
indruk der verschrikkingen van den
oorlog, die door ooggetuigen te onzer
kennis zijn gekomenwij allen ver
foeien den oorlog. Het zwaard van
Damocles hing den strijders van beide
partijen onafgebroken boven het hoofd.
De dood grijnsde hen toe vanuit niet te
schatten verten, vanuit de lucht en
van onder den grond uit; de dood.
die hen, met het daaraan voorafgaand
afschuwelijk lijden, besprong in den
vorm van giittge, dikwijls reuklooze
en onzichtbare gassen, die hunne aan
wezigheid eerst verraadden als ze
hunne destructieve werking op het
menschelijk organisme hadaen uitge
oefend. Die onafgebroken doodsbe
dreiging en de ontaarding, welke
daarvan bijna een onafwendbaar ge
volg was, heeft de harten met deernis
en weerzin vervuld. Het was geen
strijd meer tusschen de legers, het
was een strijd van volk tegen volk;
ik herinner aan den dufkbootoorlog
tegen neutrale handelsschepen, aan de
Zeppelinraids naar Londen, de be
schieting van Parijs, het strooien van
het zaad der revolutie in de vijandige
KANTOREN:
TILBURG Zomerstraat 1B.
Telephoon 1625.
EINDHOVEN, Stratumsche Dijk 2A.
Telephoon 3717.
schen ons grooter," dacht zy.
Langzaam liep zij verder, in een
trotschen en toch beminnelijken
gang. Toen zij op den breeden rij
weg kwam, die het park doorsneed
en naar het kasteel voerde, zag zy
een equipage aankomen.
Daarin zat een dame, ongeveer
midden in de veertig, in een kleurig
toilet, een rijk met bloemen gegar-
neerden hoed op het hoofd. Toch
deed haar verschijning voornaam
aan, want de kleuren waren met
smaak gekozen eir behoorden bij het
levenslustige vrouwengezicht. Het
was de barones Rittberg.
Toen zij de gravin zag, liet zij het
rijtuig stilhouden en wenkte haar
lachend en vroolyk toe.
„Goedendag, lieve gravin Gerlinde!
Ik wilde u in uw stille theeuurtje
verrassen. Mag ik dat Andes zegt
u het maar, hoor, dan ga ik weer te
rug."
Met haar gewonen vriendelijken
glimlach trad gravin Gerlinde op het
rijtuig toe.
„Wat lief van u, barones, om u
over mijn eenzaamheid te erbarmen.
Ik heb een wandeling gemaakt en
wilde juist naar het kasteel terug-
keeren. Nu ben ik blij, dat ik gezel
schap heb bij de thee."
„En ik ben blij u weer te zien
daarvoor zou ik, geloof me, gaarne
entree betalen. Mooie vrouwen als u
zou men eigenlijk slechs voor geld
mogen zien, dat men voor liefdadige
doeleinden moest gebruiken. Ziet u
nu lacht u al. Dat is goed. Ik ben
immers gekomen o
landen en nog zooveel andere mid
delen, waaronder de huidige samen
leving nog gebukt gaat.
Als wij al deze feiten onder de
oogen zien en daaibij de verkregen
resultaten, de winst der overwinnaars
in moreel, cultureel en economisch
opzicht, dan vragen we ons vol ver
wondering af, hoe het mogelijk is, dat
het Ijveren voor den vrede door alle
volkeren der wereld tot heden nog
zoo weinig vruchten heeft gedragen.
Dat moge ons echter niet ontmoedigen
en wij moeten ons voornemen, al die
pogingen te steunen, welke ertoe kun
nen leiden den oorlog uit te schakelen
ais middel tot beslechting van geschil,
len tusschen de staten onderling, met
dit eene voorbehoud, dat ons zelf.
standig volksbestaan daardoor niet in
gevaar kome, zij het dan ook, dat
sommige souvereiniteitsrechten door
internationale wederkeerigheidsverdra-
gen aan banden worden gelegd. Ik
denk hierbij aan de volkenbondsver
plichtingen en een eventueel te stichten
Europeeschen statenbond. Tenzij men
anarchist of communist is geloof ik,
dat iedereen deze stelling kan onder
schrijven.
Welnu, wat eischt de consequente
doorvoering dier stelling; is zij ver-
eenigbaar met eenzijdige ontwapening?
Als, in een groep van gewapende
staten, een dezer zijn weermacht af
schaft, dan ontwapent die staat een
zijdig. Die ontwapende staat is, ingeval
van een gewapend corflict, derhalve
weerloos. Welke zouden voor ons
land, ingeval van oorlog, de onver
mijdelijke gevolgen zijn van eenzijdige
ontwapening
In geval van een oorlog lusschen
twee statengroepen laten we ge
makshalve maar eens aannemen de
groepeering 19141918 leverteen
Of zal ik uitstappen en met u naar
het kasteel wandelen
„Neen, neen, ik stap bij u in, want
ik weet, dat u geen liefhebster van
wandelen bent."
„Oho zegt u dat niet. In een ge
makkelijke, voetvrije sport japon ben
ik gaarne bereid een eind te loopen.
Maar ik draag nu een japon met sleep
en die ongemakkelijke maar toch zoo
charmante hooge hakken. U weet
dat is mijn zwakke punt. En daarom
heb ik liever dat wy samen ryden."
Gravin Gerlinde stapte in het rij
tuig.
„Is graaf Ramberg nog niet van
zijn reis terug vroeg de barones
op haar levendige manier.
„Neen, nog niet," antwoordde de
gravin.
„Maar zegt u eens, waarom is hij
toch zoo plotseling afgereisd Hy is
zeker naar de residentie of naar Ber
lijn. Maar daar is nu in Mei toch niets
meer te doen
„Misschien bezoekt hij zijn broe
der in Berlijn. Op den avond voor zyn
vertrek had hij dat plan nog wel
niet en den volgenden morgen heb
ik hem niet mder gezien. Anders zou
hy mij wel verteld hebben, waarheen
hij ging."
„Nu, ik hoop dat hij met lang meer
wegblijft, hy heeft den bediende ge
zegd dat hy maar eenige dagen weg
bleef. Zondag zoudt u namelijk met
den graaf by ons dineeren. U slemt
toch toe
„Gaarne, en als mijn neef intus-
schen ook teruggekeerd is, komt hij
hemel, wat past deze naam prach
tig bij u Wanneer ik hem uitpreek
en u aanzie, is dat altijd een dubbel
genot voor mij. Neen, lacht u niet.
Dus, u komt Zondag in "ieder geval
„Zeker, op Rittberg kom ik heel
graag, ofschoon ik overigens heel
teruggetrokken leef."
„Ja, ja, over dat punt wilde ik juist
nog met u spreken. Vandaag heb ik
op den kalender uitgerekend dat het
voor vier dagen de verjaardag van
graaf Rochus' dood was. U moet uw
rouw weer afleggen en onder de men-
schen komen. Een jonge vrouw als u
heeft nog rechten op het leven en
plichten tegenover zichzelf te vervul
len."
Dat hoorde gravin Gerlinde graag.
Maar zij zuchtte weemoedig en keek
treurig voor zich uit.
„Het is ray, alsof deze rouwjapon
bij mij hoort."
„Mijn hemel, zoo iets moet u niet
zeggen. Ja, die zwarte japonnen staan
u beeldig mooi. Het contrast met uw
goudachtig glanzend haar en uw fris-
sche teint is prachtig. Het kan nie
mand werkelijk dichterlijk stemmen.
Werkelijk, wanneer ik niet al een
oude vrouw begon te worden, zou ik
u zeer benijden. Nu kan ik u slechts
voortdurend bewonderen."
Gravin Gerlinde kende de eenigs
zins overdreven manieren van de
barones. Zij wilde haar nu ook een
compliment maken.
„Lieve barones, wanneer ik er op
mijn veertigste jaar nog zoo ietzie als
u, kan ik zeer tevreden zyn.'
I I
I
Be Echo van het Zuiden,
Waalwpsche en Langstraatsche Courant*
1