Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
SOODE ROZEN.
FEUILLETON
WOENSDAG 19 FEBRUARI 1930.
HJMMER 15
53e JAARGANG.
Dit blad rarachflat.
WOENSDAG eo SATERDAG.
Abonnementsprijs per S maanden 1.2Ö
Franco per post door bot geheele rijk 1.40.
Brleren, Ingeaonden stukkon, gelden, erna
franco to aeadoo san don TTttferer.
UITGAVE
WAALW1JKPOHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. SI, Telegr.-Adree: ECHO.
Prl» der Advertenties
20 cent per regelminimam 1.60
contract flink rabat
Reclames 40 cent per regel.
Advertentlën moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om alterUJk 9 nar ln oma baalt
■lm.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN.
EERSTE BLAD.
y Naar het bestand
Einde dezer week vangt te Genève
de conferentie aan voor den wapen
stilstand op tariefgebied.
Ze gaat onder zeer sombere voor
uitzichten worden geopend.
De conferentie is maandenlang
voorbereid; uit de uitlatingen van
links en rechts viel op te maken dat
men, nu de vrije handel nog niet
over heel de linie kon worden gepro
clameerd en de laatste tolversperrin-
gen nog niet uit den grond konden
worden gerukt, intusschen snakte
naar een bestand, ten einde zóó de
mogelijke neiging bij een enkele om
zijn tarieven op te schroeven, te kun
nen onderdrukken.
Helaas, de werkelijkheid is eenigs-
zins anders.
Tot het laatste oo^enblik toe, mag
men wel zeggen, is men van allen
kant in de weer geweest om, vóór
het bestand, als het er komen mocht,
zijn tarieven op te drijven, ten einde
met een gerust gemoed den wapen
stilstand te kunnen begroeten deren
zou hij niet kunnen, want de tarie
ven waren zoo hoog als ze redelijker-
of onredelijkerwijs maar konden zijn.
Als men in zulk een stemming
rep je, haast je, nog gauw een paar
stevige verhoogingen er op den
wapenstilstand tegemoet gaat, be
hoeft niet gevraagd te worden, wat er
van zal terecht komen.
De Standaard, wier hoofdredacteur
regeeringsvertegenwoordiger ter con
ferentie is, deelt klaarblijkelijk het
pessimisme, waaraan wij reeds meer
dan eens uiting hebben gegeven.
Het drama aan de Zaan van
«steeds meer verloren buitenland-
sche markten" heeft ook op haar in
druk gemaakt.
van „De Echo van het Zuiden."
door
HEDWIG COURTHS-MAHLER.
«Neemt u me niet kwalijk, ik ben
vijf en veertig, daar gaat niets af.
Mijn jongens zijn immers al vijf- en
zes en twintig jaar. Maar u, lieve
gravin, u ziet er met uw dertig jaar
"7 we zijn immers entre nous pre
ses uit als twintig. En als u veertig
™nt, zult u er uitzien als dertig,"
voegde zij er aan toe, terwijl zij met
eerlijk welgevallen naar de mooie
vrouw keek.
Nu reed het rijtuig tot voor het
"steel, Toen het stilhield, sprong
gravin Gerlinde vlug eruit, zonder
Van den toegesnelden lakei gebruik te
'"aken. De eenigszins corpulente ha-
jones steunde echter krachtig op zijn
and. En toen nam zij den arm v. de
gravin en ging met haar door de hoo
ge hal, de wapenzaal en de biblio-
e«k naar den westelijken vleugel.
e beide vertrekken waren met kost-
are antiquiteiten gevuld. De wapen-
lh i5e' een museum en He biblio-
eek bevatte een boekenverzameling
an groote waarde. Zelfs op de gale-
'J bevonden zich nog boekenrekken
Eentonig, zegt ze, is het verhaal
uit Nederland worden wij verdrongen
omdat wij den vreemden producten
onbelemmerd toegang verleenen in
het buitenland kunnen wij niet ko
men, omdat we botsen tegen hooge
tariefmuren.
Hoe lang nog vraagt de Stan
daard.
Zoo lang, minstens, als wij bij onze
eenzijdige handelspolitiek volharden.
Wij voor ons vreezen, dat we te
Genève bekocht en verkocht zullen
worden.
Wij zullen vastzitten aan onze be
lachelijk lage tarieven, en van den
anderen kant zullen we worden ge
drukt en genekt door de geautori
seerde en geijkte hooge tarieven der
anderen.
En niet eens hebben we zekerheid,
dat het bij die hooge tarieven zal blij
ven, daar reeds gefluisterd wordt van
een afspraak tusschen Duitschland
en Frankrijk om de tarieven op land
bouwproducten buiten den wapenstil
stand te houden, zoodat men die ook
onder het bestand naar hartelust zou
kunnen verhoogen, daarmee landen
als Nederland en Denemarken nog
zwaarder treffend.
Neen, de hooggeroemde geest van
Genève zal ditmaal te Genève aller
minst te vinden zijn, zegt het „Huis
gezin".
BUITENLAND
Het ministerie Tardieu in Frankrijk
afgetreden.
De regeering-Tardieu is gister
avond gevallen. Bij de stemming,
waaraan de kwestie van vertrouwen
was verbonden, bleef zij met 281 te
gen 286 stemmen in de minderheid.
De stemming ging over een amen
dement op de begrooting, dat een ge
deeltelijke verlaging der belasting op
het inkomen der gehuwde vrouw
voorstelde. Minister Chéron wees er
op dai deze verlaging de schatkist 60
aan de muren. Kostbare tapijten be
dekten de vloeren van de bibliotheek.
In het midden stond een groote ronde
tafel en daaromheen mooie leuning
stoelen met kunstig gesneden leunin
gen, met het wapen van de Ramberg's
erin. Voor de vensters en bij den
schoorsteen stonden kostbare banken,
gemakkelijke stoelen en kleine tafel
tjes. Het hoekje hij den haard was
echter de gezelligste plaats.
De beide dames kwamen, nadat
zij door de bibliotheek gegaan waren,
in de kamers van gravin gerlinde.
Het waren de mooiste kamers van
het kasteel en de hooge, aristocrati
sche gestalte van gravin Gerlinde
paste wonderwel in deze vertrekken.
De sleep harer rouwjapon ruischte
zacht over de weeke tapijten. Met
groote beminnelijkheid nam zij de
honneurs waar, als was zij meesteres
in huis. Zij beval den bediende de
thee in het blauwe salon te serveeren.
Toen zetten de beide dames zich
I aan de sierlijk gedekte theetafel. De
gravin vulde zelf met de achtelooze
gratie, die haar eigen was, de kopjes.
Zij gebruikte een fijn, kostbaar ser
vies van oud Chineesch porselein.
Als vanzelfsprekend gebruikte de
gravin steeds de kostbaarste voor
werpen, zooals zij dat vroeger gewoon
was geweest.
De barones bemerkte dat nu even
als vroeger. Zij vond, dat gravin Ger
linde hier volstrekt als meesteres op
trad, en terwijl zij met haar over al
lerlei kleinigheden babbelde, dacht
zij:
„Het zou eigenlijk het beste zijn,
als graaf Rainer met de weduwe van
millioen francs per jaar zou kosten
en weigerde daarom het amendement
over te nemen. Toen volgde de stem
ming, waaraan de regeering de kwes
tie van vertrouwen had verbonden,
met het boven gemelde resultaat, dat
door den Kamervoorzitter Bouilloux-
Lafont onder ademlooze stilte werd
medegedeeld.
De ministers begaven zich onmid
dellijk naar Tardieu, die zooals be
kend, wegens ziekte niet aanwezig
kon zijn.
Tardieu stelde het schriftelijk ont
slag van het kabinet op en tegen half
10 begaven alle ministers zich naar
het Elyssé, waar zij Doumerge het
ontslag van het geheele kabinet over
handigden.
Het waarschijnlijkst is, dat de vor
ming van het nieuwe ministerie op
nieuw aan Tardieu zal worden opge
dragen.
Een vernietigend rapport voor
Nobile.
Het Italiaansche ministerie v. Ma
rine heeft een rapport van de Noord-
pool-expeditie van generaal Nobile
met het luchtschip „Italia" gepubli
ceerd.
Het rapport bevat in het bijzonder
over den dood van professor Malm-
gren dramatische bijzonderheden.
Nobile wordt in scherpe bewoor
dingen gelaakt en hem wordt de ver
antwoordelijkheid voor het misluk
ken der expeditie toegeschreven.
Het rapport komt tot de conclusie
dat Nobile niet in het bezit was van
een geldig diploma voor het besturen
van een luchtschip. De voorbereidin
gen voor den tocht waren lichtzinnig.
De eerste machinist had nog nooit
gevlogen en de fotograaf had nog
nimmer een foto uit de lucht ge
maakt.
De oorzaak van de ramp kon ten
volle worden opgehelderd. Een uur
vóór de catastrofe was het luchtschip
omlaag gesuisd, daar de man aan het
hoogteroer in slaap was gevallen. Men
wierp ballast uit en sprong daarop
met groote snelheid 1000 M. omhoog.
Ten einde weer te kunnen dalen, liet
men zóóveel gas ontsnappen, dat het
luchtschip in de lagere regionen te
zwaar werd. Bij het aanzetten der
motoren, vergat men de vereischte
veiligheidsmaatregelen te nemen en
toen het luchtschip daalde, dacht nie
mand er aan, tegen den wind in koers
te zetten. Het zou ongetwijfeld mo
gelijk zijn geweest, de snelheid bij de
daling zóó sterk te matigen, dat de
botsing tegen de aarde niet de ont
zettende gevolgen had gehad, die
thans zijn ingetreden. In het onder
havige geval sloeg de gondel met de
ontzaglijke snelheid van 100 K.M. per
uur tegen het ijs.
Het is niet waar, dat Nobile door
de bemanning werd gedwongen als
eerste te vertrekken. Nadat de gene
raal met den Zweedschen vlieger had
gesproken, wendde hij zich tot de be
manning met de woorden:
„Wat zeggen jullie ervan; ik moet
als eerste vertrekken!"
De bemanning antwoordde een
voudig
zijn neef trouwde. Hij vindt zeker
geen andere vrouw, die zoo goed in
dit milieu past als zij. Overigens pas-
sen zij ook uitstekend bij elkaar. Bei
den hebben zij den geschikten leeftijd,
ze zijn beiden zeer knappe menschen,
elegante, aristocratische verschijnin
gen en beiden hebben dezelfde geeste
lijke belangen. Zij is de ware verte
genwoordigster van dit oud-adellijk-
ste kasteel en hij is een ridder zonder
vrees of blaam. De gravin heeft wel
eenige huwelijksjaren achter den rug
maar graaf Rainer zal ook wel geen
onbeschreven blad meer zijn. Eigen
lijk moest men een weinig de voor
zienigheid spelen. Het zou immers
jammer zijn, als deze bekoorlijke
vrouw haar plaats hier moest verla
ten. En trouwen moet graaf Rainer
toch eens, ofschoon hij geen grooten
lust daartoe scheen te hebben. Hij is
werkelijk de man om een vrouw ge
lukkig te maken en het heeft toch
geen zin, dat hij altijd jonggezel blijft.
En bij deze gedachten zei zij plot
seling:
„Gelooft u niet, gravin Gerlinde,
dat het nu voor graaf Rainer hoog
tijd wordt om te trouwen? Als hij
niet een hopelooze jonggezel wil wor
den, moet hij toch eindelijk eens een
begin maken."
Gravin Gerlinde bloosde even. Maar
zij haalde gemaakt onverschillig' haar
mooie schouders op en glimlachte
schelmsch, hetgeen haar allerbekoor
lijkst stond.
„Om mijn meening gaat het hier
niet, lieve barones."
„Maar u weet zeker wel, hoe hij
daarover denkt?"
„Neen in het geheel niet."
„Heeft u ook geen vermoeden,
waarom hij tot heden nog niet ge
trouwd is?"
Weer haalde de gravin de schou
ders op. Toen zei ze glimlachend:
„Entre nous, lieve barones, ik ge
loof, dat mijn neef een ernstige lief
desgeschiedenis achter den rug heeft,
die hem misschien den lust tot trou
wen benomen heeft. Misschien zeg ik.
Maar laten wij hopen, dat het nog wel
in orde kon komen."
De barones luisterde met belang
stelling.
„Ah dus er is een liefdesgeschie
denis in het spel? Weet u niets an
ders daarover? Dat interesseert mij
natuurlijk zeer."
De gravin keek haar met een fijnen
beteekenisvollen glimlach aan. Maar
in haar oogen kwam daarbij een bij
zondere glans.
„Mijn man heeft daar eens tegen
over mij op gezinspeeld heel ver
trouwelijk natuurlijk en ik zou
hierover liever niet willen spreken. Ik
kan u alleen verraden, dat het een da
me van aanzien geldt. Maar die zaak
is al jaren geleden, en ik hoop, dat
die wond genezen is."
„Dat is te hopen, ik heb ook wel ge
dacht, dat een liefdesgeschiedenis
hem bevreesd heeft gemaakt voor een
huwelijk. Maar nu moest hij toch
werkelijk verstandig zijn."
Weer glimlachte de gravin fijntjes.
„Zegt u hem dat toch eens zelf,
lieve barones. Voor u heeft hij een
groote waardeering en misschien ma
ken uw woorden indruk op hem."
De vriendelijke oogen van de baro-
„U bent de commandant en moet
weten, wat u te doen staat."
Het rapport verklaart, dat Nobile
niet deugde voor leider van een lucht
schip, dat hij een onbetrouwbaar ka
rakter heeft en een middelmatig vlie
ger is.
Malmgren's ontzettend lijden.
De patrouille Malmgren, Zappi en
Mariano vertrok met Nobile's volle
instemming. Het plan voor het ver
trek ging van Malmgren uit. Niemand
wist dat hij een hartkwaal had.
De eerste étappe der patrouille be
stond uit een marsch van 24 uur.
Daar de mannen echter ieder
oogenblik moesten uitrusten, kwa
men zij in dat tijdsverloop slechts 5
K.M. vooruit. De moeilijkheden waar
mede zij te kampen hadden, overtrof
fen iedere verbeelding. Voortdurend
moesten nieuwe hindernissen wor
den ovérwonnen en de temperatuur
daalde snel. De rechtervoet van
Malmgren begon te bevriezen. Reeds
op den tweeden dag van den marsch
maakte hij een zenuwcrisis door. Hij
klaagde en uitte onsamenhangende
woorden. Zijn kameraden masseerden
hem, spraken hem moed in en gaven
hem iets warms te drinken. Na een
kwartier knapte hij op en vroeg om
verontschuldiging voor zijn gedrag.
Men opperde het plan terug te kee-
ren, doch vreesde den weg niet te kun
nen vinden.
Malmgren werd voortdurend zwak
ker. Hij kon niet meer loopen; als hij
viel moesten zijn metgezellen hem
weer op de been helpen. Hij sprak
geen woord meer. De teenen van zijn
rechtervoet waren afgevroren, zijn
handen dik gezwollen. In zijn wan
hoop verzocht hij zijn kameraden
hem met een bijl een slag op het
hoofd te geven, maar zij weigerden.
Op den 12en dag van de marsch
ging hij op het ijs liggen en zeide, dat
hij niet verder kon.
„Ik blijf hier; gaan jullie verder",
zuchtte hij. Hij was niet tot een an-
nes glansden vastbesloten.
„Ja zeker, dat zal ik doen, dat zal
ik zeer zeker doen. Hij moet alleen
maar zijn oogen openen. Werkelijk,
hij behoeft niet zoover te zoeken, het
goede ligt werkelijk dicht genoeg bij
hem."
Gravin Gerlinde was van dezelfde
meening, maar zij hield het voor ver
standig, te doen alsof zij niets be
greep van de bedoelingen van de ba
rones. Het was niet noodig, dat deze
haar in de kaart keek.
„Ja, ja, er zijn een paar mooie,
jonge meisjes in de buurt. Maar dat
zullen we hem maar overlaten, lieve
barones."
„Nu ja, maar men kon hem eens
een wenk geven. Mannen zijn dikwijls
zoo omslachtig in de eenvoudigste
dingen. En om nu over iets anders
te spreken, lieve gravin Gerlinde, u
moet nu werkelijk den rouw afleg
gen. Doet u mij het genoegen en komt
u Zondag in een lichte japon bij ons."
Gravin Gerlinde zuchtte, ais viel
haar de toestemming moeilijk.
„Nu dan om u plezier te doen.
Ik weet wel, dat ik terwille van mijn
omgeving mijn rouw nu moet afleg
gen."
„Zoo is het. En ten slotte in de
kleeren steekt de rouw niet. Wanneer
u in uw hart uw echtgenoot nog wilt
betreuren, heeft u die zwarte kleeren
niet noodig. Maar u moet zich nu
weer doen ontwaken en u bent nog te
jong om u voor goed van het leven
af te sluiten. Het leven is toch te mooi
om het in nutteloozen rouw door te
brengen. Maar nu stap ik op, lieve
gravin Gerlinde. Dus tot Zondag. Ik
hoop, dat u graaf Rainer meebrengt."
Wordt vervolgd.
t Zuiden,
Waalwijbsche en Langstraatsc&e Courant,
