Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Onze Kamers san Koonhaiidef.
ROODE ROZEN-
iVMja
I
I
1 1
FEUILLETON
laW's!
HEEREN-BAAI")
Wrijf Uw
pijnlijke spieren
IflJMMSS M»
ZaTERDaü 32 FEBRUARI 1930
53e JAARGANG
lastlsü
V.Q.Y
'aveni,
lerlali
iacruit
toones
irloot'
UITGAVE i
WAALWIJKSOHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. U. Teleur.-Adres: ECHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Wij troffen een dezer dagen in de
„Tilburgsche Crt." eene beschouwing,
die wij hier in haar geheel laten vol
gen. Al kunnen we niet alles onder
schrijven wat hier gezegd wordt, toch
achten wij het artikel belangrijk genoeg
het hier in extenso te geven
„In onze correspondentie uit Bergen
op Zoom werd verleden week gewezen
op 'n verschijnsel, dat wellicht eene
nadere beschouwing waard is. Het ging
over het politieke en zeer strijdbare ka
rakter, dat onze Kamers van Koophan
del gaan verkrijgen, blijkens den geest,
die uit de jaarverslagen spreekt en die
ook in de gebruikelijke Nieuwjaars
redevoeringen, die de voorzitters steeds
meer en meer gaan houden, tot uiting
komt. Dit is zeker niet de eenige wijze,
waarop de meerdere bewegingsvrijheid,
die onze Kamers van Koophandel na de
wettelijke reorganisatie hebben ver
kregen, zich aan het publiek demon
streert en het is wellicht ook niet de
eenige manier, waarop zich de meer
volmaakte outillage, waarover onze
Kamers beschikken sedert zij ook een
financieel meer gezonde basis kregen,
laat gebruiken, maar 't is toch wel ze
ker, dat de politiek een grootere rol in
onze Kamers van Koophandel dreigt te
gaan spelen, dan men in het belang van
Handel en Industrie in het algemeen
gewenscht kan achten en dat met het
karakter dezer Kamer is overeen te
brengen, en ook meer dan men bij het
nieuw organiseeren van deze Kamers
wellicht heeft bedoeld of ook maar
vermoed.
Nu is het zeker waar, dat de begin-
fout wellicht niet is te zoeken bij onze
Zuidelijke Kamers, zeker niet daar al
leen, want men kon al sedert jaren geen
verslag van de Kamers van Koophandel
van benoorden den Moerdijk ter hand
nemen of men moest een hooggestemd
loflied lezen op de voortreffelijkheid
van den vrijhandel. Speciaal de bestuur
ders van die Kamers, welke de belan
gen van Handel en Nijverheid in onze
groote haven- erï handelssteden hadden
te behartigen, waren daar zeer sterk en
gebruikten bij voortduring hun positie,
▼an „De Echo van het Zuiden."
door
HEDWIG COURTHS-MAHLER.
17.
De gravin bracht haar gast pratend
naar het rijtuig, en de barones reed
groetend en wuivend weg.
Gravin Gerlinde stond het rijtuig
ln gedachten na te staren. Toen zij
zich wilde omkeeren om naar binnen
'e gaan, zag zij den rentmeester Heil-
'nann van den Oostelijker, vleugel op
haar toe komen. Hij was een magere,
hoekige man van een 50 jaar met een
gdaat, waarint wilskracht sprak, en
sterke spieren. Dit gezicht was zoo
^Oor de zon tibrand, dat hel leek
'sof het mee ieder overt-okken was
tn zijn lichtb'.-iuwe, maar scherpe
°°g«n onder de, borstelige, witblonde
Wenkbrauwen gaven er een bijzondere
Uitdrukking aan. Zijn dichte, blonde
snor stak sterk af bij zün bruin ge
zicht.
Hij groette de gravin beleefd en eer-
'edig, maar zonder onderdanigheid
zijn blik rustte niet zeer vriende-
'\lk op haar.
De gravin riep hem, aan een aan-
ULa"g gevolg gevend.
Wybert-tabletten on
der het oefenen ter
bescherming van de
keel, vóór het op
treden ter zuivering
van de stem.
om eiken maatregel, die in het belang
van onze economische positie in het al
gemeen werd genomen of overwogen,
nauwkeurig af te meten, naar de belan
gen van het verkeer in hun rayon en de
vraag, of de handel daarvan niet oen
werkelijk of een ingebeeld nadeel had
te duchten.
Dit streven heeft spoedig zijn weer
slag gevonden in de verslagen en uitin
gen van de Kamers van Koophandel in
het Zuiden, die naar het schijnt, er hun
fort in zoeken alle schaduwplekken van
het handels- en in het bijzonder van
het industrieele leven, op te zoeken en
zich daar neer te zetten om te klagen
over het gemis eener actieve handels
politiek. Zoo komen wij er langzaam
aan toe onze Kamers van Koophandel
te gaan indeelen in twee groote cate
gorieën, in de eene waarin zich de vrij
handelaren laten indeelen, en in de an
dere, waarin de protectionisten een
weibeschut onderdak meenen te vin
den. Het verslag van de Kamer van
Koophandel van West Noordbrabant is
op dit stuk een typeerend voorbeeld.
Het geeft eerst een vrij somber en zeker
niet geheel onjuist beeld van den toe
stand der industrie in het rayon, om
dan telkens weer op ieder onderdeel
tot de conclusie te komen, dat de fout
schuilt in de handelspolitiek van
vreemde staten en het eenige redmiddel
is te vinden in een zeer actieve handels
politiek van onze regeering. Wij laten
deze prediking van het eigen inzicht
voor wat ze is, maar vragen ons toch af,
of men er wel goed aan doet juist voor
dit propagandistisch werk de organen
van de Kamer van Koophandel te ge
bruiken,waartoe men dan de gelegen
heid heeft, als men toevallig in meer
derheid over haar apparaat beschikken
kan. Iedereen erkent de moeilijkheden,
waar met name de suikerindustrie mee
heeft te worstelen, en men zal het dan
ook wel verstaan, dat zij die onder
groote moeilijkheden gebukt gaan en
er tegen in te worstelen hebben per
slot van rekening niets anders meer
meester, nu de graaf op reis is?"
vroeg zij vriendelijker dan zij ge
woonlijk met ondergeschikten sprak.
Heilmann nam zijn hoed af. Maar
zijn gezicht vertoonde geen vreugde
over de vriendelijkheid van zijn mooie
meesteres. Hij kende haar te goed
misschien beter dan wie ook. Hij was
reeds sedert veel jaren op Ramberg,
was de vertrouwde van graaf Rochus
geweest en wist zeer veel van diens
huwelijk met gravin Gerlinde. Zijn
gezicht bleef onbewogen.
„Het gaat wel, mevrouw de gravin.
En bovendien, komt de graaf met den
avondtrein terug."
Gravin Gerlinde keek belangstel
lend op.
„Hoe weet u dat?"
„Ik heb voor een paar uur een tele
gram van den graaf gekregen, dat ik
het rijtuig naar het station moet stu
ren en ik wilde juist bevel geven om
in te spannen."
De oogen van de gravin glansden
opgewonden.
„Voor 'n paar uur, zegt u, is dat
telegram gekomen?"
„Ja, mevrouw de gravin."
De vriendelijkheid was geheel uit
haar gezicht verdwenen. Zij zag er
trotsch en verstoord uit.
„Waarom heeft men mij niet dade
lijk gemeld, dat de graaf vandaag
thuiskomt?"
„De graaf heeft mij daartoe geen
opdracht gegeven en alleen getelegra
feerd, dat ik het rijtuig sturen moet."
„Maar het spreekt toch vanzelf, dat
men mij dat melden moet," zei ze op
heerschzuchtigen toon
zien dan deze moeilijkheden alleen en
bij hun pogingen om een oplossing te
vinden meer het belang hunner naaste
omgeving tot richtsnoer nemen dan het
groote algemeene belang. Het is te be
grijpen, maar juist daarom moet men
voorzichtig zijn bij het waardeeren de
zer sterk gekleurde en steeds naar een
en denzelfden kant heen gebogen uitin
gen. Het is niet onze bedoeling hier par
tij te kiezen in dezen strijd van voor en
tegen bescherming, maar wij wenschen
alleen maar te vragen, of de Kamer van
Koophandel het geschikte milieu is, om
dezen strijd te voeren. En dan zien wij
eenige gevaren.
Zoo vreezen wij, wel op de eerste
plaats dit, dat waar de geest onder de
industrieelen in het Zuiden lang niet
zoo exclusief protectionistisch is geori
ënteerd als de verslagen van de Kamers
van Koophandel en de Nieuwjaarsrede
voering van haar voorzitters zouden
doen vermoeden, er op den duur in den
boezem der Kamers een tweespalt en
eene verwijdering moet ontstaan, die
de Kamers in een zeer nabije toekomst
weinig geschikt zal maken voor het ver
vullen harer groote, eigenlijke taak. Ik
wil niet zeggen, dat voorzitters of ver-
slagschrijvers zich steeds het zwijgen
moeten opleggen ten overstaan van
punten, die zij van evident belang ach
ten, maar ik wil m.aaw vragen, of zij bij
het doen van hun officieele uitspraken
niet meer rekening behooren te houden
met de uitingen, die in den boezem van
ding aan.
„Ik doe, wat mijn ambt mij beveelt
mevrouw de gravin, en ik meende bo
vendien, dat u wist, wanneer de graaf
zou terugkeeren."
De gravin beet zich op de lippen.
Zij ergerde zich over de houding van
den rentmeester, die haar zoo vaak
een doorn in het oog was geweest.
Dikwijls had.zij haar overleden echt
genoot gevraagd, Heilmann zijn ont
slag te geven, omdat hij tegenover
haar een houding aannam, die haar
niet beviel. Maar graaf Rochus had
daarop slechts geantwoord:
„Ik kan Heilmann als rentmeester
niet missen en jij hebt toch niets met
hem te maken. Het ontbreekt je toch
niet aan lakeien, op wie je je booze
buien kunt botvieren. Heilmann is nu
eenmaal geen slaafsche natuur, maar
daarom is hij ook een man uit één
stuk."
En toen nu Heilmann weer zoo
vrijpostig voor haar stond, dacht zij
toornig:
„Ik zal er voor zorgen, dat Rainer
dezen man ontslaat, zoodra ik hier
weer vasten voet heb gezet."
„Heeft mevrouw de gravin nog iets
te bevelen vroeg Heilmann rustig.
„Neen."
Snijdend kwam dit woord over
haar lippen, en zich snel omwendend,
ging zij naar haar vertrekken terug.
Heilmann keek haar met een bijzon-
deren blik na.
„Als de gravin erover te zeggen
had, zou ik op Ramberg al niets meer
te doen hebben. God beware ons er-
voor. dat zii hier no
de Kamer worden gehoord en met op
vattingen, die men daar levend weet. 't
Lijkt nu vaak wat al te eenzijdig.
Tweedens heeft naar onze wijze van
zien deze manier van doen dit bezwaar
dat de Kamer de waarde van haar uitin
gen en adviezen zeer moet zien vermin
deren, als zij zich niet meer op het poli
tiek neutrale standpunt, dat van huis
uit het hare is, weet te plaatsen, maar
haar apparaat laat gebruiken als een
springplank voor de vervulling van po
litieke wenschen.
Op de derde plaats laat het zich aan
zien, dat onze Kamers van Koophandel
zich al te veel beperken in haar arbeids
mogelijkheden en blijven beneden de
verwachtingen, die men van haar kost
bare en zeer goede outillage hebben kan
en moet, wanneer zij zich aan de ver
wezenlijking van dit ideaal vastklam
pen als aan de panacée tegen alle kwa
len van het economisch leven. Het oude
strijdpunt schijnt een zoo groot deel
van de algemeene belangstelling te ab-
sorbeeren, dat er voor vraagstukken,
die meer in verband staan met de mo
derne bestrevingen en die handel en in
dustrie in de naaste toekomst moeten
beroeren als levensvragen, niet vol
doende belangstelling over is. Daardoor
binden onze Kamers van Koophandel
zich al te zeer en perken zij het terrein
hunner werkzaamheid binnen te enge
dijken in. Wij zouden die werkzaam
heid liever meer handelstechnisch of
meer algemeen economisch zien geori
ënteerd. Om onze bedoeling nader te
preciseeren, meenen wij te mogen vra
gen, of het voor onze industrieëelen
niet van belang moet worden geacht te
zoeken naar een rustpunt voor hun be
schouwing in het zich geldend maken
de streven naar bedrijfsorganisatie en
medezeggenschap; en te preciseeren
welke de economische en sociale voor
waarden zijn, die aan de bedrijfsvoe
ring in het algemeen thans en in de
naaste toekomst zullen worden gesteld.
Ik herinner met lof aan het pogen van
den Voorzitter van de Kamer van Koop
handel te Waalwijk, die sprak over de
arbeidersschap, die van het platteland
moet worden gerecruteerd en die betere
opleidingsinstituten noodig heeft. Zoo
voor iemand, dan ware het voor de
menschen uit dit milieu van belang te
onderzoeken en door uitwisselen van
ervaring vast te stellen, in hoeverre de
industrie in haar ontwikkelingskansen
en afzetmogelijkheden wordt beinvloed
voor mezelf heb ik geen vrees. Maar
voor graaf Rainer zou het me spijten.
Hij is te goed zooals ook graaf
Rochus 't was. En zij is een ware
duivelin. Ik zal blij zijn, als zij een
maal in het weduwenhuis is." Zoo
dacht de rentmeester, zette zijn hoed
op en ging verder. En zooals hij,
dachten alle bedienden op Ramberg,
behalve de kamenier van de gravin,
die het, om baatzuchtige redenen,
liever gezien had, dat haar meesteres
op Ramberg blijven zou. Hoe zacht en
vriendelijk de gravin zich altijd toon
de, tegenover haar bedienden was zij
grillig, tiranniek en onrechtvaardig.
En niemand kent den mensch beter
dan zijn kamerdienaar.
De kamenier van gravin Gerlin
de had nu ook geen gemakkelijke be
zigheid maar wanneer de gravin
eens tegen haar uitgevallen was,
maakte zij het altijd door een ge
schenk weer goed. In ieder geval was
zij niet gierig en dat was voor de
kamenier het voornaamste.
Gravin Gerlinde was na de woor
denwisseling met Heilmann snel naar
haar kamers teruggekeerd. Zij keek
naar haar armband van zwart git, die
haar fijnen pols omsloot en de teere
huid zeer blank deed uitkomen.
Nog ruim een half uur had zij den
tijd, voor graaf Rainer terug zou zijn.
En zij besloot dit uur goed te beste
den.
Zij schelde luid om haar kamenier.
Toen deze binnentrad, beval zij
„Leg dadelijk de nieuwe crêpe ja
pon voor me klaar Hanna, die met den
20 50 ct. per ons M
Vraagt Uu> Winkelier 'n pakje D*E
door beursmanipulaties en of en in
hoeverre zij gebonden wordt door het
bankwezen en zijn concentratie en in
hoeverre rationaliseering en verticale
en horizontale trustvorming verkoop-
bureaux en prijsafspraken de ontwik-
kelings-kansen en bestaansmogelijkhe
den van het zelfstandige bedrijf beïn
vloeden of opheffen wellicht. Ik ben er
van overtuigd, dat een onbevangen uit
wisseling van belevenissen en ervarin
gen van de mannen van het vak en van
de practijk in dit opzicht een zeer leer
rijk materiaal zou opleveren, dat na
korter of langer tijd een bron van ge
gevens zou verschaffen voor 't verstrek
ken voor gedegen en gezaghebbende
adviezen aan hen, die straks geroepen
zullen zijn om sommige tendenzen te
neutraliseeren of af te slijpen en an
dere te versterken.
Het wil mij voorkomen, dat onze Ka
mers van Koophandel zich niet al te
zeer moeten vastleggen op werkzaam
heden van de kleine snede, maar dat de
wijdervademende dingen niet alleen
niet uit het oog moeten worden verlo
ren, maar om dadelijke beschouwing
vragen. En daar komt men niet toe
door vast te houden aan bepaalde pun
ten, die hoe eerbiedwaardig ook hun
ouderdom zij, toch voor het modern
bedrijfsleven niet van een intrinsieke
waarde zijn, groot genoeg om een zoo
groot deel van de algemeene belang
stelling op te eischen.
KLOOSTERBALSEM
De oogen van het mooie meisje
glansden.
„Wil mevrouw witte of zwarte
schoenen daarbij
De gravin dacht een oogenblik na.
Toen zei ze vastbesloten
Wit Je hebt toch al mijn toiletten
in orde gebracht, Hanna Van nu af
aan draag ik geen rouw meer,"
„Alles is klaar, mevrouw de gra
vin."
„Goed. De eerste weken draag ik
natuurlijk alleen witte toiletten met
zwarte garneering of zwart en witte
japonnen. Dan ga ik langzamerhand
tot kleurige japonnen over. En haast
je nu, ik moet toch nog opnieuw ge
kapt worden. Minstens over een uur
moet ik klaar zijn."
„Zeer goed. Wil mevrouw de gra
vin juweelen of bloemen mis
schien witte rozen of witte serin
gen
„Neen, die wil ik niet, ze zijn te
kleurloos. En juweelen ja dat
lange parelsnoer met het briljanten
slot zou goed zijn. Anders niets.
Breng mij de groote cassette eens
hier. Snel, Hanne De graaf komt
thuis. In een uur wil ik voor het sou
per klaar zijn."
De kamenier boog en ging naar de
kleedkamer van de gravin om alles
klaar te leggen. Een sluwe glimlach
lag op haar gezicht.
„Hm ze hebben den schijn be
waard het is al een paar dagen over
het treurjaar. Ik zou geen dag langer
hebben gewacht, als ik iemand als
graaf Rainer tot troost in mjjn nabij-
De Echo van het Zuiden,
WaaSwybsebe en Langstriatscle Cooriit*
Dit blad T«nch]}at
WOENSDAG en ZATERDAG,
Aboanemeii taprfl s per S maanden 1.26.
franco per poat door kat geheel» rflk L40.
Brieven. Ingebonden «tokken, gelden, «na.
franco te «enden, aan den Uitgever.
Prfla dar Advertentlëa
20 cant par regal; minimam 1.60.
Bfl contract flink rabat.
Reclame. 40 cent per regeL
Adverteutldn moeten Woeneoag en Vrijdag
dea morgena om altarlQk 0 «ter In ona bedt
■Sn.
I
ECHTE FRIESCHE
r en stramme gewrichten, verdrijf
die afmattende pijnen van rheu-
matiek en spit met de beroemde]
AKffFR'.
^verzacht verrassend^
snel.
ZOeen goad
loo goed.*
U