Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Onze Kamers san Koonhaiidef. ROODE ROZEN- iVMja I I 1 1 FEUILLETON laW's! HEEREN-BAAI") Wrijf Uw pijnlijke spieren IflJMMSS M» ZaTERDaü 32 FEBRUARI 1930 53e JAARGANG lastlsü V.Q.Y 'aveni, lerlali iacruit toones irloot' UITGAVE i WAALWIJKSOHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. U. Teleur.-Adres: ECHO. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. Wij troffen een dezer dagen in de „Tilburgsche Crt." eene beschouwing, die wij hier in haar geheel laten vol gen. Al kunnen we niet alles onder schrijven wat hier gezegd wordt, toch achten wij het artikel belangrijk genoeg het hier in extenso te geven „In onze correspondentie uit Bergen op Zoom werd verleden week gewezen op 'n verschijnsel, dat wellicht eene nadere beschouwing waard is. Het ging over het politieke en zeer strijdbare ka rakter, dat onze Kamers van Koophan del gaan verkrijgen, blijkens den geest, die uit de jaarverslagen spreekt en die ook in de gebruikelijke Nieuwjaars redevoeringen, die de voorzitters steeds meer en meer gaan houden, tot uiting komt. Dit is zeker niet de eenige wijze, waarop de meerdere bewegingsvrijheid, die onze Kamers van Koophandel na de wettelijke reorganisatie hebben ver kregen, zich aan het publiek demon streert en het is wellicht ook niet de eenige manier, waarop zich de meer volmaakte outillage, waarover onze Kamers beschikken sedert zij ook een financieel meer gezonde basis kregen, laat gebruiken, maar 't is toch wel ze ker, dat de politiek een grootere rol in onze Kamers van Koophandel dreigt te gaan spelen, dan men in het belang van Handel en Industrie in het algemeen gewenscht kan achten en dat met het karakter dezer Kamer is overeen te brengen, en ook meer dan men bij het nieuw organiseeren van deze Kamers wellicht heeft bedoeld of ook maar vermoed. Nu is het zeker waar, dat de begin- fout wellicht niet is te zoeken bij onze Zuidelijke Kamers, zeker niet daar al leen, want men kon al sedert jaren geen verslag van de Kamers van Koophandel van benoorden den Moerdijk ter hand nemen of men moest een hooggestemd loflied lezen op de voortreffelijkheid van den vrijhandel. Speciaal de bestuur ders van die Kamers, welke de belan gen van Handel en Nijverheid in onze groote haven- erï handelssteden hadden te behartigen, waren daar zeer sterk en gebruikten bij voortduring hun positie, ▼an „De Echo van het Zuiden." door HEDWIG COURTHS-MAHLER. 17. De gravin bracht haar gast pratend naar het rijtuig, en de barones reed groetend en wuivend weg. Gravin Gerlinde stond het rijtuig ln gedachten na te staren. Toen zij zich wilde omkeeren om naar binnen 'e gaan, zag zij den rentmeester Heil- 'nann van den Oostelijker, vleugel op haar toe komen. Hij was een magere, hoekige man van een 50 jaar met een gdaat, waarint wilskracht sprak, en sterke spieren. Dit gezicht was zoo ^Oor de zon tibrand, dat hel leek 'sof het mee ieder overt-okken was tn zijn lichtb'.-iuwe, maar scherpe °°g«n onder de, borstelige, witblonde Wenkbrauwen gaven er een bijzondere Uitdrukking aan. Zijn dichte, blonde snor stak sterk af bij zün bruin ge zicht. Hij groette de gravin beleefd en eer- 'edig, maar zonder onderdanigheid zijn blik rustte niet zeer vriende- '\lk op haar. De gravin riep hem, aan een aan- ULa"g gevolg gevend. Wybert-tabletten on der het oefenen ter bescherming van de keel, vóór het op treden ter zuivering van de stem. om eiken maatregel, die in het belang van onze economische positie in het al gemeen werd genomen of overwogen, nauwkeurig af te meten, naar de belan gen van het verkeer in hun rayon en de vraag, of de handel daarvan niet oen werkelijk of een ingebeeld nadeel had te duchten. Dit streven heeft spoedig zijn weer slag gevonden in de verslagen en uitin gen van de Kamers van Koophandel in het Zuiden, die naar het schijnt, er hun fort in zoeken alle schaduwplekken van het handels- en in het bijzonder van het industrieele leven, op te zoeken en zich daar neer te zetten om te klagen over het gemis eener actieve handels politiek. Zoo komen wij er langzaam aan toe onze Kamers van Koophandel te gaan indeelen in twee groote cate gorieën, in de eene waarin zich de vrij handelaren laten indeelen, en in de an dere, waarin de protectionisten een weibeschut onderdak meenen te vin den. Het verslag van de Kamer van Koophandel van West Noordbrabant is op dit stuk een typeerend voorbeeld. Het geeft eerst een vrij somber en zeker niet geheel onjuist beeld van den toe stand der industrie in het rayon, om dan telkens weer op ieder onderdeel tot de conclusie te komen, dat de fout schuilt in de handelspolitiek van vreemde staten en het eenige redmiddel is te vinden in een zeer actieve handels politiek van onze regeering. Wij laten deze prediking van het eigen inzicht voor wat ze is, maar vragen ons toch af, of men er wel goed aan doet juist voor dit propagandistisch werk de organen van de Kamer van Koophandel te ge bruiken,waartoe men dan de gelegen heid heeft, als men toevallig in meer derheid over haar apparaat beschikken kan. Iedereen erkent de moeilijkheden, waar met name de suikerindustrie mee heeft te worstelen, en men zal het dan ook wel verstaan, dat zij die onder groote moeilijkheden gebukt gaan en er tegen in te worstelen hebben per slot van rekening niets anders meer meester, nu de graaf op reis is?" vroeg zij vriendelijker dan zij ge woonlijk met ondergeschikten sprak. Heilmann nam zijn hoed af. Maar zijn gezicht vertoonde geen vreugde over de vriendelijkheid van zijn mooie meesteres. Hij kende haar te goed misschien beter dan wie ook. Hij was reeds sedert veel jaren op Ramberg, was de vertrouwde van graaf Rochus geweest en wist zeer veel van diens huwelijk met gravin Gerlinde. Zijn gezicht bleef onbewogen. „Het gaat wel, mevrouw de gravin. En bovendien, komt de graaf met den avondtrein terug." Gravin Gerlinde keek belangstel lend op. „Hoe weet u dat?" „Ik heb voor een paar uur een tele gram van den graaf gekregen, dat ik het rijtuig naar het station moet stu ren en ik wilde juist bevel geven om in te spannen." De oogen van de gravin glansden opgewonden. „Voor 'n paar uur, zegt u, is dat telegram gekomen?" „Ja, mevrouw de gravin." De vriendelijkheid was geheel uit haar gezicht verdwenen. Zij zag er trotsch en verstoord uit. „Waarom heeft men mij niet dade lijk gemeld, dat de graaf vandaag thuiskomt?" „De graaf heeft mij daartoe geen opdracht gegeven en alleen getelegra feerd, dat ik het rijtuig sturen moet." „Maar het spreekt toch vanzelf, dat men mij dat melden moet," zei ze op heerschzuchtigen toon zien dan deze moeilijkheden alleen en bij hun pogingen om een oplossing te vinden meer het belang hunner naaste omgeving tot richtsnoer nemen dan het groote algemeene belang. Het is te be grijpen, maar juist daarom moet men voorzichtig zijn bij het waardeeren de zer sterk gekleurde en steeds naar een en denzelfden kant heen gebogen uitin gen. Het is niet onze bedoeling hier par tij te kiezen in dezen strijd van voor en tegen bescherming, maar wij wenschen alleen maar te vragen, of de Kamer van Koophandel het geschikte milieu is, om dezen strijd te voeren. En dan zien wij eenige gevaren. Zoo vreezen wij, wel op de eerste plaats dit, dat waar de geest onder de industrieelen in het Zuiden lang niet zoo exclusief protectionistisch is geori ënteerd als de verslagen van de Kamers van Koophandel en de Nieuwjaarsrede voering van haar voorzitters zouden doen vermoeden, er op den duur in den boezem der Kamers een tweespalt en eene verwijdering moet ontstaan, die de Kamers in een zeer nabije toekomst weinig geschikt zal maken voor het ver vullen harer groote, eigenlijke taak. Ik wil niet zeggen, dat voorzitters of ver- slagschrijvers zich steeds het zwijgen moeten opleggen ten overstaan van punten, die zij van evident belang ach ten, maar ik wil m.aaw vragen, of zij bij het doen van hun officieele uitspraken niet meer rekening behooren te houden met de uitingen, die in den boezem van ding aan. „Ik doe, wat mijn ambt mij beveelt mevrouw de gravin, en ik meende bo vendien, dat u wist, wanneer de graaf zou terugkeeren." De gravin beet zich op de lippen. Zij ergerde zich over de houding van den rentmeester, die haar zoo vaak een doorn in het oog was geweest. Dikwijls had.zij haar overleden echt genoot gevraagd, Heilmann zijn ont slag te geven, omdat hij tegenover haar een houding aannam, die haar niet beviel. Maar graaf Rochus had daarop slechts geantwoord: „Ik kan Heilmann als rentmeester niet missen en jij hebt toch niets met hem te maken. Het ontbreekt je toch niet aan lakeien, op wie je je booze buien kunt botvieren. Heilmann is nu eenmaal geen slaafsche natuur, maar daarom is hij ook een man uit één stuk." En toen nu Heilmann weer zoo vrijpostig voor haar stond, dacht zij toornig: „Ik zal er voor zorgen, dat Rainer dezen man ontslaat, zoodra ik hier weer vasten voet heb gezet." „Heeft mevrouw de gravin nog iets te bevelen vroeg Heilmann rustig. „Neen." Snijdend kwam dit woord over haar lippen, en zich snel omwendend, ging zij naar haar vertrekken terug. Heilmann keek haar met een bijzon- deren blik na. „Als de gravin erover te zeggen had, zou ik op Ramberg al niets meer te doen hebben. God beware ons er- voor. dat zii hier no de Kamer worden gehoord en met op vattingen, die men daar levend weet. 't Lijkt nu vaak wat al te eenzijdig. Tweedens heeft naar onze wijze van zien deze manier van doen dit bezwaar dat de Kamer de waarde van haar uitin gen en adviezen zeer moet zien vermin deren, als zij zich niet meer op het poli tiek neutrale standpunt, dat van huis uit het hare is, weet te plaatsen, maar haar apparaat laat gebruiken als een springplank voor de vervulling van po litieke wenschen. Op de derde plaats laat het zich aan zien, dat onze Kamers van Koophandel zich al te veel beperken in haar arbeids mogelijkheden en blijven beneden de verwachtingen, die men van haar kost bare en zeer goede outillage hebben kan en moet, wanneer zij zich aan de ver wezenlijking van dit ideaal vastklam pen als aan de panacée tegen alle kwa len van het economisch leven. Het oude strijdpunt schijnt een zoo groot deel van de algemeene belangstelling te ab- sorbeeren, dat er voor vraagstukken, die meer in verband staan met de mo derne bestrevingen en die handel en in dustrie in de naaste toekomst moeten beroeren als levensvragen, niet vol doende belangstelling over is. Daardoor binden onze Kamers van Koophandel zich al te zeer en perken zij het terrein hunner werkzaamheid binnen te enge dijken in. Wij zouden die werkzaam heid liever meer handelstechnisch of meer algemeen economisch zien geori ënteerd. Om onze bedoeling nader te preciseeren, meenen wij te mogen vra gen, of het voor onze industrieëelen niet van belang moet worden geacht te zoeken naar een rustpunt voor hun be schouwing in het zich geldend maken de streven naar bedrijfsorganisatie en medezeggenschap; en te preciseeren welke de economische en sociale voor waarden zijn, die aan de bedrijfsvoe ring in het algemeen thans en in de naaste toekomst zullen worden gesteld. Ik herinner met lof aan het pogen van den Voorzitter van de Kamer van Koop handel te Waalwijk, die sprak over de arbeidersschap, die van het platteland moet worden gerecruteerd en die betere opleidingsinstituten noodig heeft. Zoo voor iemand, dan ware het voor de menschen uit dit milieu van belang te onderzoeken en door uitwisselen van ervaring vast te stellen, in hoeverre de industrie in haar ontwikkelingskansen en afzetmogelijkheden wordt beinvloed voor mezelf heb ik geen vrees. Maar voor graaf Rainer zou het me spijten. Hij is te goed zooals ook graaf Rochus 't was. En zij is een ware duivelin. Ik zal blij zijn, als zij een maal in het weduwenhuis is." Zoo dacht de rentmeester, zette zijn hoed op en ging verder. En zooals hij, dachten alle bedienden op Ramberg, behalve de kamenier van de gravin, die het, om baatzuchtige redenen, liever gezien had, dat haar meesteres op Ramberg blijven zou. Hoe zacht en vriendelijk de gravin zich altijd toon de, tegenover haar bedienden was zij grillig, tiranniek en onrechtvaardig. En niemand kent den mensch beter dan zijn kamerdienaar. De kamenier van gravin Gerlin de had nu ook geen gemakkelijke be zigheid maar wanneer de gravin eens tegen haar uitgevallen was, maakte zij het altijd door een ge schenk weer goed. In ieder geval was zij niet gierig en dat was voor de kamenier het voornaamste. Gravin Gerlinde was na de woor denwisseling met Heilmann snel naar haar kamers teruggekeerd. Zij keek naar haar armband van zwart git, die haar fijnen pols omsloot en de teere huid zeer blank deed uitkomen. Nog ruim een half uur had zij den tijd, voor graaf Rainer terug zou zijn. En zij besloot dit uur goed te beste den. Zij schelde luid om haar kamenier. Toen deze binnentrad, beval zij „Leg dadelijk de nieuwe crêpe ja pon voor me klaar Hanna, die met den 20 50 ct. per ons M Vraagt Uu> Winkelier 'n pakje D*E door beursmanipulaties en of en in hoeverre zij gebonden wordt door het bankwezen en zijn concentratie en in hoeverre rationaliseering en verticale en horizontale trustvorming verkoop- bureaux en prijsafspraken de ontwik- kelings-kansen en bestaansmogelijkhe den van het zelfstandige bedrijf beïn vloeden of opheffen wellicht. Ik ben er van overtuigd, dat een onbevangen uit wisseling van belevenissen en ervarin gen van de mannen van het vak en van de practijk in dit opzicht een zeer leer rijk materiaal zou opleveren, dat na korter of langer tijd een bron van ge gevens zou verschaffen voor 't verstrek ken voor gedegen en gezaghebbende adviezen aan hen, die straks geroepen zullen zijn om sommige tendenzen te neutraliseeren of af te slijpen en an dere te versterken. Het wil mij voorkomen, dat onze Ka mers van Koophandel zich niet al te zeer moeten vastleggen op werkzaam heden van de kleine snede, maar dat de wijdervademende dingen niet alleen niet uit het oog moeten worden verlo ren, maar om dadelijke beschouwing vragen. En daar komt men niet toe door vast te houden aan bepaalde pun ten, die hoe eerbiedwaardig ook hun ouderdom zij, toch voor het modern bedrijfsleven niet van een intrinsieke waarde zijn, groot genoeg om een zoo groot deel van de algemeene belang stelling op te eischen. KLOOSTERBALSEM De oogen van het mooie meisje glansden. „Wil mevrouw witte of zwarte schoenen daarbij De gravin dacht een oogenblik na. Toen zei ze vastbesloten Wit Je hebt toch al mijn toiletten in orde gebracht, Hanna Van nu af aan draag ik geen rouw meer," „Alles is klaar, mevrouw de gra vin." „Goed. De eerste weken draag ik natuurlijk alleen witte toiletten met zwarte garneering of zwart en witte japonnen. Dan ga ik langzamerhand tot kleurige japonnen over. En haast je nu, ik moet toch nog opnieuw ge kapt worden. Minstens over een uur moet ik klaar zijn." „Zeer goed. Wil mevrouw de gra vin juweelen of bloemen mis schien witte rozen of witte serin gen „Neen, die wil ik niet, ze zijn te kleurloos. En juweelen ja dat lange parelsnoer met het briljanten slot zou goed zijn. Anders niets. Breng mij de groote cassette eens hier. Snel, Hanne De graaf komt thuis. In een uur wil ik voor het sou per klaar zijn." De kamenier boog en ging naar de kleedkamer van de gravin om alles klaar te leggen. Een sluwe glimlach lag op haar gezicht. „Hm ze hebben den schijn be waard het is al een paar dagen over het treurjaar. Ik zou geen dag langer hebben gewacht, als ik iemand als graaf Rainer tot troost in mjjn nabij- De Echo van het Zuiden, WaaSwybsebe en Langstriatscle Cooriit* Dit blad T«nch]}at WOENSDAG en ZATERDAG, Aboanemeii taprfl s per S maanden 1.26. franco per poat door kat geheel» rflk L40. Brieven. Ingebonden «tokken, gelden, «na. franco te «enden, aan den Uitgever. Prfla dar Advertentlëa 20 cant par regal; minimam 1.60. Bfl contract flink rabat. Reclame. 40 cent per regeL Adverteutldn moeten Woeneoag en Vrijdag dea morgena om altarlQk 0 «ter In ona bedt ■Sn. I ECHTE FRIESCHE r en stramme gewrichten, verdrijf die afmattende pijnen van rheu- matiek en spit met de beroemde] AKffFR'. ^verzacht verrassend^ snel. ZOeen goad loo goed.* U

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1930 | | pagina 1