Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. HOODE ROZEfl. „MGDRDBRABAMD n rtUILLET Oil HEEREN-BAAI -36 M 43- 22: tfMMER 22. ZATERDAG 15 MAART 1930. 53e JAARGANG. %1 Dit blad TarocbHat WOHMSDAO en ZillBDAU. Atwaaementaprtl 8 per S maanden 1A5. franco per poet door bet geheel® rQk 1.40. Brteren. Ingezonden stokken, gelden, «na. franco te senden aan den Uitgever. UITGAVE: WAALWIJK80HB STOOMDRUKKERIJ ANTOON TLELEN. Telefoon No. Si. Teleur.-Adree: ECHO. Prfa dar Advertentlfin 20 cent per regelmlntmnm 1.00. Bf contract flink rabat Reclames 40 cent per regel. AdverfcentHSn moeten Woensdag en Vrgdag dea morgens om «dterlgk 9 nnr ln on» heelt rtja. dit nummer bestaat uit DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. V De Christenheld tegen de godsdienstvervolging. Overal ter wereld maken stroomen van betoogers van elke godsdienstige gezindte zich op om te proiesteeren legen de godsdient—vervolging in Kusland. De volkeren staan op in een jerecbimaiigde ergernis over 't geen laar geschiedt. Het gaat daar tegen eiken gods- fast, tegen de gewetensviijtieia, het kostbaarste wat de mensch bezit. De godsdienst, die zooais lasterlijk op bet Kremlin gebeiteld staat is Dranüewijn en opium voor het volk daarom moet methodisch de strqd legen God en geloot gevoerd worden iaarom m et elk godsdienstig senti ment uit de harten der menschen uit- pnoeld worden. Sombere cijters ko ten lot ons over de drijtjacni op bis hoppen, priesters, zusters en geloo- njen gegeven. (erken liggen in puin en asch, uit k metaal der kerkklokken worden apenkooien gegoten. Op het duivels- (Hand in de Wute Zee worden velen, tie trouw hun geloof beleden, gefol terd en gemarteld. Dat is het antwoord van Moskou aan den Paus, Die door Zijn charita tieve actie ln Rusland 150 üOO kinde- itn van den hongerdood redde. Rusland is hel kerkhof der zielen. ,ln Rusland heeft op bevel der regee- ug geen mensch een ziel". Alles wat Christelijk is, moest ver nietigd worden. Ook h.t hutsgezin en met net huisgezin het kind. Orof en schandelijk is de Russische huwe lijkswetgeving, welke veelwijverij en «eimannerij sanciionneert. De vrouw ia rechteloos, vernederd iot slavin, vogelvrij voor alle hartstochten ver ilaard. De moeder heeft geen recht op haar Hod, dat den sovjetstaat behoort. En de school is de leerplaats van onge loof en ontucht. De vruchten van een dergelijke atheïstische opvoeding val len reeds overal te bespeuren. Kinde ren en jonge menschen maken stad en land onveilig. Dagelijks worden door deze ronddoolende misdadigers de weerzinwekkendste gruweien bedreven. In Sovjet—Rusland leven ongeveer acht millioen verwaarloosde kinderen. In 1928 werden er in Rusland 250 000 propagandisten expresselijk opgeleid voor een krachtdadige acile teuen den godsdienst. In 1929 werden 300 000 exemplaren van boeken en brochures legen God verspreid. Er werden 10 000 anti-godsdienstige ver- eenigingen opgericht en bovendien werd de strijd tegen den godsdienst bevorderd door afzonderlijke ieerstoe- len aan Universiteiten, door actie in de scholen, in films en tooneelvoor- stellingen, door radio en de anti godsdienstige tentoonstellingen. Kerken worden tot danszaal Inge richt. Tegen Kerstmis en Paschen worden afzonderlijke campagnes ge organiseerd. Ue kinderen worden opgevoed in den haat tegen Christus en het Evan gelie. Dat is vreeselijk. Men leert het dat in een versje dat avondgebed heet Het volgende Satans lied b.v. wordt op een Russische religieuse melodie gezongen .De gansche wereld begint eindelijk in te zien Dat Christus de schandvlek der wereld is Als een zonsopgang is de open baring tot mij gekomen Dat Christus de schandvlek der wereld is Houd je verre van die schandvlek. Ot je zult er door verblind worden Verblind voor je leven door je lichtgeloovigheid Eens geloofde ik, maar nu zie ik in Dat Christus de schande der wereld is." Het gaat zoover dat dit lied van Satan ook aan de Communistische ran „De Echo van het Zuiden." pionniers en de leden van de Bolsje wistische jeugdbonden van ons land zal worden geleerd. Reeds werd in ons land een bro. chure verspreid „De Godspest" waarin de grofste godslasteringen voorkomen. We lezen daar o.a. .God overtreft in beestachtige wreedheid alles wat er voor liederlijks op aarde zou kunnen voorvallen. HQ is de meest ontaarde despoot van alle landen en alle tijden. Hij is door gesiepen bedriegers uit gevonden. Hij heeft ons belogen, ge fopt en gesard. Wij steken op een goeden dag aile crucifixen met de heiligen beelden in de kachel en hangen de priesters en nonnen in het kiokkenhuis." Indien de Christenen lijdelijk blijven toezien zullen ook zij buiten de Rus sische grenzen overstroomd worden met deze duivelsche lectuur die in de hel gedrukt schijnt te worden. Over heei Europa gaan dan ook stemmen op, over de geheele wereld uit men zich tegen de godsdienst vervolging en -verloochening in Rus land en ook ons land bleef niet achter, 't Was een ontroerend oogenblik MAAI3CÖAPPY VAN YtWEKtRING OP HET LEVEN toen de vergaderingen te Amsterdam en Rotterdam geopend werden met het oud—Hollandsche lied dat uit den nood der tijden geboren is: Mijn schildt ende betrouwen Zijt Gij, o God, mijn Heer, Op U soo wil ick bouwen Verlaat mij nimmer meer. Dat ik toch vroom mach blijven U dienaar 't allerstond De tyranny verdrijven Die mij mijn hert doorwondt. Ja het Russische volk moet weten dat aile broeders en zusters, die mei hen in God gelooven, naast hen staan, met hen meeleven, met hen mee lijden, met en voor hen bidden, opdat zij standvasiig mogen zijn en hun volharding sterker blijke dan de god- loochening van den tegenstander. Wat doet het vreemd aan dat de S.D.A.P., anders zoo opkomend voor gewetensvrijheid, thans zoo laks voor den dag komt. Laat ons de protestbeweging remmen, schrijft „Het Volk". Wat heeft het voor doei, zoolang het Russische voik zelf niet in opstand komt. Hoe kan, zouden wQ vragen, het volk in opstand komen in deze gods dienstvervolging, evenmin als in de ellendige economische en maatschap pelijke toestanden. Massamoord en verbanning is het eenige anttwoord daar. Maar propos, waarom protesteerde en demonstreerde de S.D.A.P. in de geheele wereld tegen de terechtstelling b.v. van Sacco en Vanzetti? Maar tegen de Russische godsdienst vervolgers mag niet geprotesteerd. „Het Volk" heeft nog niet gezien dat er uit deze mislukking misschien nog niet iets goeds voor 't Russische volk voor den dag komt. Welnu aan dit afwachten kunnen gewetensvrijheid en millioenen slacht offers gerust gewaagd worden. ECHTE FRJESCHE door HEDWIG COURTHS-MAHLER. 'n gedachten verzonken was graaf tainer, nadat hij de gravin verlaten tad. naar den Oostelijken vleugel ge daan. Hij zocht zijn werkkamer op. zijn schrijftafel toegaande, haalde Hi den afscheidsbrief van prinses Helena te voorschijn. Jarenlang had ®j dien als een schat bewaard zon- '^r ervan te kunnen scheiden. Nu verweet hij zichzelf, dat hij hem niet faietigd had. Het deed hem smar- 'c''jk aan, dat vreemde oogen op deze 'egels gekeken hadden. Hij kon niet "egrijpen, dat graaf Rochus zoo "euwsgierig en onbescheiden geweest Was> dien brief te lezen en er dan met ZlJi vrouw over te spreken. Het paste zo° heelemaal niet bij het karakter v8n zijn neef. Maar hij moest Gerlinde gelooven hoe zou zij anders het zoo s reng bewaarde geheim kennen? Langzaam las hij den brief nog '■Mts door en voelde nog eens a? oude 'mart. Maar ze deed hem geen pijn meer, de herinnering aan die liefde was als een vervlogen lentedroom, als een teere, vervaagde nevel. Hij voelde een herleving in zijn hart aan Jos- ta's zijde hoopte hij een nieuw leven te vinden. Maar geen vreemd oog zou ooit meer op dezen brief rusten. Hij stak een kaars aan en verbrandde hem. En de asch strooide hij naar buiten in den zomernacht. Toen schel de hij den bediende en liet den rent meester Heilmann roepen. Hij wilde voor tafel nog iets met hem bespre ken. Zyn gedachten echter waren nog bij het gesprek met de gravin. Hij trachtte zich haar zonderlinge houding te verklaren. Natuurlijk zou het haar zwaar vallen nu in het we- duwenhuis te wonen. En niet minder zwaar zou het haar vallen van de fa- mi lie-juweelen te scheiden. Van avond nog had zij het paarlensnoer gedra gen, één van de mooiste en kostbaar ste stukken uit dien schat. Een vrou wenhart hangt aan zulk een sieraad. En het speet hem, haar dat alles te moeten afnemen. Maar Gerlinde had, meende hij, een nobel en groot karak ter. Een oogenblik was het hem vreemd voorgekomen, toen zij van haar man als oppervlakkig sprak. Maar toen hij van de groote onbe scheidenheid hoorde, had hij bij zich zelf gezegd, dat zij hem dan toch be ter kende dan hij. Zij was edel. Hoe had zij zich voor zijn verloving geïnteresseerd, of schoon zij daardoor toch menig voor recht zou missen. En als een echte vriendin had zy hem op de gevaren van een huwelijk zonder liefde gewe zen. En ofschoon Josta haar veel zou t afnemen en zij haar niet persoonlijk kende, verweet zij hem, dat hij zon- der liefde met haar trouwen wilde. 0 daarvoor behoefde zij geen zorg te hebben. Hij had Josta immers lief. j Hij had haar lief met de diepe innige teederheid van den rijpen man. God helpe mij haar gelukkig maken, want haar geluk is mij meer waard dan 't mijne. De rentmeester Heilmann trad bin- nen. „Dag Heilmann! Is alles goed ge- j gaan in mijn afwezigheid?" Op warmen toon antwoordde de rentmeester: „Alles is in orde, mijnheerMet de j rapen zijn we klaar en mais en boek weit zijn gezaaid. Zoo langzamerhand kunnen we met het hooi beginnen." j Graaf Rainer knikte. „En heb je niet een beetje gebromd i dat ik zoo midden in het werk ben I weggevlucht?" Heilmann lachte. „U zult daarvoor wel redenen ge- had hebben", i Graaf Rainer knikte. „Heilmann, ik heb me met freule Josta von Waldow verloofd. Morgen kun je het allen meedeelen". Heilmann's oogen straalden. „Dat is een blijde boodschap, mijn heer. Mag ik u myn oprechte geluk- wenschen aanbieden?" „Dank je, myn beste Heilmann. Bij zulk een stap kan men gelukwen- schen gebruiken. Ik zou iets met je willen bespreken. Hier zijn sigaren 1 ga zitten. Ik moet je nog meer werk opdragen. In de volgende weken moet het weduwenhuis in orde worden ge bracht en als gravin Gerlinde dan j verhuisd is, moet er hier ook nog heel wat gebeuren. Den lOen Juni trouw ik en na de huwelijksreis ben ik van plan de vertrekken van graaf Rochus in den Westelijken vleugel te betrek ken. Voor mijn vrouw moet er dan ook nog allerlei in de vroegere ka mers van gravin Gerlinde in orde worden gemaakt. Dat bespreken we nog wel uitvoeriger. Ik ga dus juist in den tijd van den oogst van Ram berg weg. De reis heb ik wel op vier weken bepaald, maar toch geloof ik, dat ik niet zooveel zal kunnen helpen als het vorige jaar. Wordt het je dan niet wat al te druk?" „Hebt u maar geen zorgen daar over, mijnheer. Dat zal wel goed gaan. Graaf Rochus ging toch ook dikwijls den heelen zomer met de gravin op reis. Neen, maakt u zich daarover maar geen zorgen." „Nu goed, dan ben ik ook gerustge steld", zei graaf Rainer lachend. Heilmann glimlachte. „En wanneer wenscht mevrouw de gravin het weduwenhuis te betrek ken", vroeg hij met zichtbare tevre denheid. „Ik heb nog niet met haar daarover gesproken. Het valt me moeilijk, over het thema aan te vangen. Vanavond heb ik haar slechts even het nieuws van mijn verloving kunnen mededee- len. Zy had zware hoofdpijn en moest gaan rusten". Heilmann had zijn eigen gedachten over die hoofdpijn, maar hij zweeg. 20-50et per ons Nieuwe luchtverbindingen. Door toenemende verbetering, in de onderlinge samenwerking yan de Eu- ropeesche luchtvaartmaatschappijen zal ook dit jaar het aantal transito-verbin dingen op grooten afstand grooter worden. Zoo zullen van Nederland uit gedu rende den a.s. zomerdienst van het luchtverkeer twee mooie nieuwe ver bindingen tot stand worden gebracht: Barcelona zoowel als Genua zullen in één dag bereikbaar zijn. De dienst van de K.L.M. geeft te Pa- i4js aansluiting op den dienst van de Air Union naar Marseille. Aldaar wordt dagelijks aansluiting gegeven op de verbinding van de Deutsche Luft Han- sa Berlijn—Barcelona, en driemaal per week wordt aansluiting gegeven op een Italiaanschen dienst van Marseille naar Genua. De verdeeling van den zendtijd. De minister van waterstaat heeft gis teren in de Eerste Kamer medegedeeld, dat het definitieve advies van den Ra dio-raad inzake de verdeeling van den zendtijd hem Vrijdag j.l. had bereikt. De minister zeide dit advies rijpelijk tc moeten overwegen, waarmede hij niet meende de zaak op de lange haan te willen schuiven. Geen visum voor mevr. Kollontay. Aan de Voorw. is gisteren meege deeld, dat de regeering definitief beslo ten heeft, aan mevrouw Alexandra Kol lontay, de gezante te Oslo van de Sow- jetrepubliek, een pasvisum voor Neder land te weigeren, omdat de regeering geen termen aanwezig acht om me vrouw Kollontay wél in ons land toe te laten. Het deed hem genoegen een nieuwe meesteres op Ramberg te krijgen. Hij had een oprechten afkeer van gravin Gerlinde, daar hy wist, hoe onaange naam zij het leven van graaf Rochus gemaakt had. De beide heeren bespraken nog al lerlei. Daarna ging Heilmann heen. Graaf Rainer ging naar de eetzaal, een groot, hoog vertrek met kostbare houten lambrizeering. In lange rijen stonden aan den wand de hooge ze tels, die slechls gebruikt werden, wan neer er gasten waren. Groote buffet ten en kasten voor het zilver waren in de wanden gebouwd. En als verlo ren in dit groote vertrek stond een kleine ronde tafel, die voor twee per sonen gedekt was. Zij stond voor een hooge gobelin in een hoek bij den reusachtigen haard. Hier placht Rai ner met gravin Gerlinde de maaltij den te gebruiken. Vandaag zat hij al leen. Eenzaam soupeerde hij en dacht aan Josta. Wat heerlijk zou het zijn, wanneer zij hier tegenover hem zat en vroolijk mer hem babbelde. Lieve, kleine Josta, dacht hij teeder. Den volgenden morgen zag gravin Gerlinde er bleek en moe uit. Om haar oogen had zij donkere kringen, die spraken van den strijd, dien zij dezen nacht gevoerd had. Een moede berus ting was over haar gekomen. Zij zag, dat zij. niets doen kon om de verloving te verbreken. Maar door deze berus ting laaide een stil vuur, dat alles wat nog goed en edel in haar ziel was ge weest, verbrandde. Wordt vervolgd. De Echo van het Zuiden, aalwykscbe en Langstraatscbe Courant Li.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1930 | | pagina 1